Page 17 - อ่านฟรี กลเม็ดเผด็จศึกนายท่าน
P. 17

เชียนสวิน 15
                                                              เชียนสวิน

           เรียนรู้อีกเยอะแยะ”
                  เรียนรู้? เยียนลี่จวินส่งเธอมาที่สถานสอนหญิงงั้นเหรอ? อะไรกัน รังเกียจ
           ว่าเธอเป็นพวกรักร่วมเพศ เลยอยากจะดัดนิสัยเธอหรือ จากนั้นค่อยรับเธอเป็น

           อนุภรรยาแล้วพากลับจวนออง? ส�านึกตัวซะบ้างเถอะ เธอไม่ได้อยากให้เขามา
           ปกปองคุ้มครองซะหน่อย
                  รออยู่เนิ่นนาน เฉียนเฉี่ยนกลับไม่ได้เอ่ยตอบ เพราะว่าตอนนี้เธอก�าลัง
           พ่นค�าสบถที่อัดแน่นอยู่เต็มอกใส่เยียนลี่จวิน

                  เสวี่ยฉิงจ้องมองเธอด้วยสายตาเยียบเย็น เห็นรูปร่างหน้าตาเช่นนี้ นึกว่า
           จะเป็นคนฉลาดเฉลียวมีไหวพริบปฏิภาณเสียอีก นึกไม่ถึงว่าจะโง่เขลาเสียขนาดนี้
                  “ไปกันเถอะ” นางดันอวี่ฉิงเบาๆ

                  “ให้ไปทั้งอย่างนี้นะหรือ ถ้านางไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย ไม่เชื่อฟงค�าสั่งจะ
           ท�าอย่างไรล่ะ”
                  “ห้องเปียกแฉะเสียขนาดนี้จะไม่เช็ดถูท�าความสะอาดได้หรือ? นางไม่เชื่อฟง

           ค�าสั่งก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ข้ากลับหวังให้นางอยู่ในนี้ตลอดไป ไม่ต้องไปที่ไหนเลย
           มากกว่า ถ้าจะต้องคอยพะวงเรื่องพวกนี้ มิสู้คิดหาวิธีว่าท�าอย่างไรถึงจะท�าให้
           นายท่านรังเกียจเดียดฉันท์นางจะดีกว่า”

                  เสวี่ยฉิง อวี่ฉิง เป็นสาวใช้ที่ถูกส่งตัวมาจากจวนที่เมืองหลวง
                  หลังจบศึก คุณชายใหญ่ตัดสินใจอยู่ที่เหลียวโจวต่อ ฮูหยินผู้เฒ่าจึงส่ง
           พวกนางมาคอยปรนนิบัติคุณชายใหญ่
                  คุณชายรองและคุณชายสามซึ่งอยู่ที่จวนเพิ่งจะอายุสิบเจ็ดสิบแปด เริ่ม

           ดูตัวหาคู่แต่งงานแล้ว ข้างกายก็ยังมีสาวใช้ต้นห้อง มีแต่คุณชายใหญ่ที่อายุ
           ยี่สิบสามแล้วแต่ยังโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ตัวคนเดียว แม้กระทั่งคู่ครองเอาไว้คอย

           พูดคุยปรับทุกข์ก็ยังไม่มี
                  ถือว่าเป็นความโชคดีที่พวกนางเป็นที่ถูกใจของฮูหยินผู้เฒ่า พวกนาง
           ต้องคว้าโอกาสเอาไว้ให้แม่นมั่น จะปล่อยให้หลุดไปอยู่ในมือผู้อื่นมิได้
                  ทั้งสองคุยกันไปพลางเดินออกไปพลาง เฉียนเฉี่ยนไม่เอ่ยวาจาใดๆ แม้แต่

           ค�าเดียว เอาแต่จ้องมองแผ่นหลังของเสวี่ยฉิงและอวี่ฉิง ย้อนนึกถึงบทสนทนา
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22