Page 15 - อ่านฟรี กลเม็ดเผด็จศึกนายท่าน
P. 15

เชียนสวิน
                                                              เชียนสวิน 13

           ความบริสุทธิ์ แล้วท�าไมนางถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ได้?
                  ฉู่โม่ยวนไม่รู้ที่มาที่ไปอย่างแน่ชัด จึงได้แต่คาดเดาว่าองค์ชายสี่ท�าเช่นนี้
           เพื่ออะไร องค์ชายสี่รู้สึกผิดต่อนาง แต่มิอยากเก็บนางไว้ข้างกาย ดังนั้นเลยโยน

           เผือกร้อนมาให้เขาแทน?
                  ครั้นเห็นหัวคิ้วของฉู่โม่ยวนขมวดแน่นชิดขึ้นเรื่อยๆ จ้าวฉิงจึงรีบร้อนเอ่ย
           ขึ้น “ไม่มีอะไรยุ่งยากหรอกขอรับ นี่คือสัญญาขายตัวของแม่นางเหมย ท่านสี่
           ต้องการให้ท่านปฏิบัติกับนางเหมือนเป็นสาวใช้ใหญ่คนหนึ่ง ไม่ต้องมอบหมาย

           งานหนักๆ ให้นาง นางอยากจะท�าอะไรก็ปล่อยให้นางท�าไป แค่ให้ที่ตั้งหลักพักพิง
           กับนางก็พอ”
                  “ไม่มีอะไรยุ่งยาก? เจ้ายังต้องวางยาสลบนางกว่าจะพานางมาได้อย่าง

           ราบรื่นมิใช่หรือ” แค่เห็นแวบเดียวก็รู้แล้วว่านางเป็นตัวปญหา
                  จ้าวฉิงกระแอมไอเบาๆ สองค�ารบ จากนั้นตอบว่า “ท่านสี่กล่าวว่า ถ้า
           ท่านแม่ทัพยอมรับตัวแม่นางเหมยไว้ก็ไม่ต้องใช้หนี้ที่ติดไว้สองแสนต�าลึง แต่ถ้า

           หากท่านไม่ยอม ท่านต้องมอบตั๋วเงินให้แก่ผู้น้อย...เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ เวลานี้ ให้ผู้น้อย
           น�ากลับเมืองหลวงไปรายงานภารกิจ ยะ ยังมี...”
                  ฉู่โม่ยวนปรายตามองจ้าวฉิงวูบหนึ่ง ท�าเอาเขาขนลุกซู่ไปทั่วทั้งร่าง

                  “ยังมีอะไรอีก?”
                  “ท่านสี่บอกว่า สัญญาจะเป็นโมฆะ” จ้าวฉิงฉีกยิ้มประจบ หวาดเกรง
           ยิ่งนักว่าอีกฝายจะหยิบดาบมาฟนแสกหน้าเขา
                  ค�านวณมาเป็นอย่างดีแล้วว่าเขายากจนข้นแค้น ไม่มีเงินใช้หนี้ใช่หรือไม่

           ค�านวณมาอย่างแม่นย�าแล้วใช่หรือไม่ว่าเขาจะต้องให้ความร่วมมือกับองค์ชายสี่?
                  ฉู่โม่ยวนยิ่งเงียบไม่เอ่ยวาจา ทว่าจ้าวฉิงกลับตัวสั่นเทิ้มรุนแรงขึ้นทุกทีๆ

           แม่ทัพเวยจี้ช่างน่าเกรงขามย�าเกรงยิ่งนัก...
                  “ถ้าหากแม่ทัพฉู่ไม่มีความเห็นเป็นอื่น ผู้น้อยก็จะขอกลับเมืองหลวงไป
           รายงาน...ภารกิจ?”
                  เขายังคงหัวเราะแห้งๆ ต่อไป เมื่อแน่ใจว่าอีกฝายไม่มีทีท่าว่าจะควัก

           ตั๋วเงินออกมา เขาก็รีบถอยหลังพรวดหนึ่งก้าว เมื่อเห็นว่ายังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20