Page 33 - อ่านฟรี รักแรกที่ไม่รู้จัก
P. 33

YOU SHIIZAKI


          หยอกล้อบ้าง นั่นเป็นตอนที่เขารู้สึกว่าสีหน้าขาดแคลนอารมณ์ประจ�าตัวของมาเอฮาระ
          ถูกกะเทาะออกมาเล็กน้อย บรรยากาศรอบตัวก็เบาบางลง
                แต่ตอนที่มาเอฮาระคุยกับโทรุนั้นไม่มีการเผยท่าทีแบบนั้นให้เห็นเลยสักครั้ง

          ไม่เคยต�าหนิโทรุที่เอาแต่เดินตามต้อยๆ ตลอดสี่วันเต็ม ถามค�าถามเป็นเรื่องเป็นราวก็ยัง
          ไม่ได้ แล้วสองวันมานี้นอกจากตอนพักกลางวันและตอนประชุมก็ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา
          เลย ถึงบทสนทนาจะขาดตอนไปอย่างไม่เป็นธรรมชาติ อีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีแยแสใดๆ
                สรุปสั้นๆ คืออีกฝ่ายไม่คิดจะคุยกับเขานั่นแหละ ท่าทีไม่สนใจไยดีที่แสดงให้เห็น

          ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบก็เป็นสิ่งที่บอกทุกอย่างแล้ว
                ไม่แปลกหรอก เขาเข้าใจ อีกฝ่ายอุตส่าห์หอบหิ้วเด็กใหม่ไปท�างานด้วยกันทั้งที่
          ยุ่งๆ แต่กลับไม่ถามค�าถามอะไรสักค�าแบบนี้ จะโดนมองว่าไม่มีความตั้งใจก็ไม่แปลก
                ความร้อนรนยิ่งก่อตัวขึ้นในใจเขาเรื่อยๆ ทั้งที่อุตส่าห์ได้งานท�าอีกครั้งแล้วแท้ๆ

          รู้ทั้งรู้ว่าจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ แต่พอมองสายตาคู่นั้นของมาเอฮาระทีไรระบบ
          ความคิดของเขาก็เหมือนหยุดท�างาน ระบบความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวเกิดอาการโอเวอร์ฮีต
          จนพูดเรื่องที่ควรพูดออกมาไม่ได้...
                “ก็รู้อยู่หรอกว่าเป็นคนละคน”

                ปกติโทรุเป็นคนแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ดีกว่านี้ เพราะอย่างนั้นถึงทนอยู่
          ในที่ท�างานเก่าจนแทบถึงขีดจ�ากัดมาได้
                ...แต่ถึงอย่างนั้น แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่เขาจัดการไม่ได้ดั่งใจคิด สิ่งที่คล้ายกันมีเพียง
          แค่แว่นตากรอบเงินและสายตาเย็นชาแท้ๆ ดูอย่างไรมาเอฮาระก็ไม่ใช่ ‘หมอนั่น’ แท้ๆ...

          ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ แต่อย่างไรความรู้สึกก็ถูกบั่นทอนอยู่ดี
                โทรุกัดฟันแน่น หยิบแค็ตตาล็อกที่ตั้งใจจะอ่านออกมา เครื่องมือทางการแพทย์
          ที่มาเอฮาระไปดูอาการที่คลินิกแห่งแรกเมื่อตอนบ่ายนั้นจะต้องเป็นเครื่องนี้ไม่ผิดแน่ เขา
          อ่านซ�้าพลางนึกถึงข้อสงสัยเมื่อตอนนั้น แล้วจดลงบนสมุดพกทุกรายละเอียด

                ถ้าพูดเป็นค�าไม่ได้ ก็เขียนข้อสงสัยแยกต่างหากแล้วส่งไปพร้อมกับรายงานเลย
          ก็ได้ ต่อให้อีกฝ่ายหน่ายใจกับเรื่องนั้น แต่ยังดีกว่าท�าอะไรไม่ได้อย่างในตอนนี้มากโข เมื่อ
          คิดได้เช่นนั้นก็มีเสียงประตูดังขึ้นมาจากด้านหลัง
                “ทาซากะ วันนี้กลับไปได้แล้ว”


                                         31
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38