Page 26 - อ่านฟรี รักแรกที่ไม่รู้จัก
P. 26
่
รักแรกทีไม่รู้จัก
อารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะไม่ชอบดูแลคนอื่นน่ะ ไม่ได้ผิดที่ตัวทาซากะหรอก ตั้งใจท�างานแล้ว
ลองถามเขาดู เดี๋ยวเขาก็สอนให้เอง ลองพยายามดูนะ”
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่โทรุในตอนนี้ก็ยังพูดอะไรไม่ออก พอเห็นเขาไม่ตอบอะไร
มิฮาชิจึงหัวเราะเบาๆ
“ถึงตอนแรกอาจคุยด้วยยาก แต่ถ้าชินแล้วเขาเป็นคนที่สนุกใช้ได้นะ ที่ส�าคัญ
หลายปีมานี้ผลงานเขายังไม่เคยหลุดจากต�าแหน่งท็อปทรีเลย นายโชคดีแล้วล่ะที่ได้คน
แบบนั้นมาสอนโดยตรง เพราะปกติเขาแทบไม่ได้ดูแลเด็กใหม่เลย”
“อาจจริงก็ได้ครับ...”
“งั้นฉันขอตัวแค่นี้ก่อนนะ ทาซากะใช้ประตูนั้นก็แล้วกัน ออกไปจะเจอโถงเลย
หัวหน้าแผนกกับมาเอฮาระซังยังท�างานอยู่ เพราะงั้นไม่ต้องทักทายแล้วก็ได้”
มิฮาชิพูดจบก็ลุก โทรุจึงต้องรีบลุกขึ้นตามแล้วโค้งศีรษะลง
“ขอบคุณที่กรุณาสอนหลายๆ เรื่องนะครับ”
“อื้อ แล้วก็ถ้าพยายามแล้วยังอยู่กับมาเอฮาระซังไม่ไหวละก็มาบอกฉันได้ เดี๋ยว
จะหาทางให้นายมาสลับต�าแหน่งกับฉันเอง”
เรื่องนั้นคิดให้ตายอย่างไรก็ท�าไม่ได้หรอก โทรุแอบตบมุกที่อีกฝ่ายพูดเสริม
เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้อยู่ในใจ เมื่อมองส่งมิฮาชิออกไปแล้ว เขาก็เริ่มเก็บสัมภาระแล้วเดิน
ออกทางประตูที่ฝ่ายนั้นบอกโดยทิ้งแผนกขายไว้ด้านหลัง
แม้จะอยู่ในโถงลิฟต์ไร้ผู้คนก็ยังได้ยินเสียงจอแจ บางทีคนส่วนใหญ่ยังท�างานอยู่
กระมัง แม้หัวหน้าจะรับทราบแล้วแต่โทรุก็ยังหันซ้ายหันขวาอย่างไม่มีเหตุผลด้วยความ
ไม่ค่อยสบายใจอยู่ดี และเขาก็พบป้ายประตูฉุกเฉินสีเขียวส่องสว่างอยู่ตรงนั้น
เหมือนเขาจะลืมเรื่องส�าคัญไป โทรุเอียงคอคิดแล้วเดินเข้าลิฟต์ที่เปิดออก ใน
ขณะที่กดปุ่มชั้นหนึ่งก็นึกขึ้นได้
ที่เขารู้สึกคุ้นตาไม่ใช่คน แต่เป็นสูทสีน�้าตาลอ่อนต่างหาก เป็นสีที่สว่างและ
อ่อนโยน มีการเล่นกับทรงเสื้อและดีไซน์จึงใส่ให้เข้าชุดได้ยาก พนักงานฝ่ายขายไม่ค่อย
สวมสูทแบบนี้กันสักเท่าไร
ดังนั้นเขาจึงคิดว่าอีกคนที่เขาเห็นอยู่ตรงบันไดฉุกเฉินคงไม่ใช่พนักงานฝ่ายขาย
ที่เขาคิดว่าอาจอยู่ฝ่ายขายมีเพียงคนใส่แว่นกรอบเงินสวมสูทกรมท่าเท่านั้น ไม่ได้มองหา
24
