Page 12 - อ่านฟรี ชนวนรักเพลิงพิศวาส
P. 12
10 ชนวนรักเพลิงพิศวาส
“ฮือ…ฮือ...หนูรี...พี่คงไม่มีโอกาสกลับไปหาหนูรีแล้ว” เสียงร้องไห้
สะอึกสะอื้นผะแผ่วดังขึ้นในห้องอับชื้นและมืดมิด ราวกับคนที่ก�าลังหมดสิ้น
ความหวัง
ท่ามกลางกลิ่นสาบสางและเน่าเหม็นคละคลุ้งไปทั่วห้องจนน่า
สะอิดสะเอียน ห่างไปไม่ถึงเมตรมีโครงกระดูกของคนถูกล่ามโซ่อยู่ แต่ส�าหรับ
อรพินแล้วมันธรรมดานัก เพราะเธอนั่งอยู่กับซากศพมาร่วมเดือนจนไม่รู้สึกรู้สา
อะไรแล้ว ขอแค่มีอากาศไว้หายใจก็พอ ร่างกายที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนมา
ร่วมเดือนซูบผอม ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับตัว ที่ท�าได้ดีที่สุดเวลานี้ก็คือนอน
รอให้สิ้นลมหายใจเท่านั้น
“พ่อขา แม่ขา มารับพินไปอยู่ด้วยเร็วๆ นะคะ พินทรมานเหลือเกิน”
อรพินคร�่าครวญอย่างน่าสงสาร ใบหน้าซูบซีดเต็มไปด้วยคราบน�้าตา
ดวงตาไร้ชีวิตชีวามองแสงที่ลอดผ่านรอยแยกของก�าแพงเข้ามาอย่างสิ้นหวัง
“หนูรี พี่ฝากลูกด้วย อย่าให้เขาต้องทุกข์ทรมานเหมือนพี่ พาเขาออกไป
จากอันตรายด้วย”
อรพินคร�่าครวญ สายน�้าตารินไหลออกมาอาบแก้มพร้อมกับเสียงสูด
หายใจยาวๆ ดังตามมา ราวกับต้องการขอเวลาสั่งเสียผ่านความมืดอันน่า
สะพรึงกลัวไปหาคนที่รัก
“พี่รักหนูรีนะจ๊ะ ฝากดวงใจของพี่ด้วย ฮือ…ฮือ” เสียงสะอื้นไห้ผะแผ่ว
ก่อนที่เธอจะหลับตาลงช้าๆ และปิดลงพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายที่หมดลงอย่าง
เดียวดาย
“พี่พิน…พี่พิน ใครท�าอะไรพี่”
กินรีพึมพ�าเมื่อฝันเห็นภาพพี่สาวถูกล่ามด้วยโซ่และนั่งสิ้นใจอยู่ใน
ห้องมืดมิดอย่างเดียวดาย มือบางยกขึ้นไขว่คว้าอากาศ หวังจะเอื้อมไปจับพี่สาว
ในฝัน หากทุกอย่างก็ว่างเปล่า จนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
กริ๊ง…กริ๊ง…กริ๊ง
“พี่พิน!” กินรีสะดุ้งตื่นพร้อมกับเรียกชื่อพี่สาวสุดเสียง
