Page 18 - อ่านฟรี ทาสรักเจ้าพ่อเพลย์บอย
P. 18

16 ทาสรักเจาพอเพลยบอย

            ความวาบหวามกลับแผซานไปทั่วทุกอณูของรางกายเธอ
                    ทุกๆ เสี้ยววินาทีที่เขาเคลื่อนไหว หัวใจดวงนอยหยุดเตน ประสาททุกสวน

            ตื่นเพริด ทุกสรรพสิ่งรอบกายมืดมิด จะมีเฉพาะที่ที่เขาและเธออยูเทานั้นที่เต็มไป
            ดวยแสงสวาง และมันทําใหเธอมองเห็นเขาชัดเจนจนตองบอกตัวเองวา…ผูชาย
            คนนี้เปนตัวอันตรายสําหรับเธอ…

                    มิสดาพยายามรวบรวมสติใหกลับมาอยูกับตัว หากดวงตาคมกริบกําลัง
            เปลงประกายรายมนตรสะกดเธอใหนิ่งอยูกับที่ แตกอนที่ทุกอยางจะเลวรายลง
            ไปกวาเดิม รถก็วิ่งผานประตูอัลลอยเขาไป เซลเลอรถอนหายใจยาวเหยียดและ

            คลายออมแขนออก
                    “ฉันจะกลับบาน”

                    “ฉันบอกแลวไงวาเธอจะรอดก็ตอเมื่อฉันไดคําตอบ”
                    เมื่อรถแวนจอดสนิทประตูก็เลื่อนเปด รางสูงกาวลงไป อุมรางนองสาว
            ลงจากรถแลวหันไปสั่งงานคนสนิทในขณะที่มิสดาไมยอมลง
                    “พาเธอไปรอที่หองทํางาน” สั่งเสร็จเขาก็อุมแอลลี่ขึ้นบันไดไป

                    คนรับใชรีบเปดประตูหองนอนออกกวาง เซลเลอรเดินผานเขาไปวาง
            รางนองสาวลงบนเตียง รางสูงยกมือเทาสะเอวมองอยางออนใจ ถาไมสงสารที่

            กําพราตั้งแตเด็ก เขาคงลงโทษหนักเพื่อใหหลาบจํา
                    “อาบนํ้านอนซะ พรุงนี้เชาเรามีเรื่องตองคุยกันยาวแอล”
                    รางสูงเดินกลับออกไป ทิ้งปริศนาใหคนแกลงลมจับขบคิด แอลลี่หรี่ตา

            มองประตูเพื่อดูใหมั่นใจวาพี่ชายออกไปจริงๆ กอนจะดีดตัวขึ้นนั่ง
                    “ทําไมพี่เซเนพูดเหมือนรูวาเราแกลงเปนลม” แอลลี่ครุนคิด แตตอง
            หยุดนิ่งเมื่อนึกไดวาเพื่อนใหมที่ชวยเธอไวกําลังจะถูกขยํ้าดวยนํ้ามือของพี่ชาย

                    และก็เปนจริงเมื่อเซลเลอรเปดประตูเขามา มิสดาก็รูสึกเหมือนตัวเอง
            กําลังจะถูกพิพากษาโทษทั้งที่ไมมีความผิด ดวงตาคมมองหนาเรียวสวยที่เชิดขึ้น
            อยางกรุนๆ เพราะไมเคยมีสาวคนไหนเยอหยิ่งใสเขามากอน รางสูงสงาเดินไป

            นั่งไขวหางบนโซฟาตรงขามกับเธอ แตกอนที่เธอจะถูกพิพากษาความผิดดูมาส
            ก็เปดประตูเขามาพรอมกับกระดาษแผนหนึ่งนํามายื่นใหเจานาย
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23