Page 18 - อ่านฟรี ทาสรักเจ้าพ่อเพลย์บอย
P. 18
16 ทาสรักเจาพอเพลยบอย
ความวาบหวามกลับแผซานไปทั่วทุกอณูของรางกายเธอ
ทุกๆ เสี้ยววินาทีที่เขาเคลื่อนไหว หัวใจดวงนอยหยุดเตน ประสาททุกสวน
ตื่นเพริด ทุกสรรพสิ่งรอบกายมืดมิด จะมีเฉพาะที่ที่เขาและเธออยูเทานั้นที่เต็มไป
ดวยแสงสวาง และมันทําใหเธอมองเห็นเขาชัดเจนจนตองบอกตัวเองวา…ผูชาย
คนนี้เปนตัวอันตรายสําหรับเธอ…
มิสดาพยายามรวบรวมสติใหกลับมาอยูกับตัว หากดวงตาคมกริบกําลัง
เปลงประกายรายมนตรสะกดเธอใหนิ่งอยูกับที่ แตกอนที่ทุกอยางจะเลวรายลง
ไปกวาเดิม รถก็วิ่งผานประตูอัลลอยเขาไป เซลเลอรถอนหายใจยาวเหยียดและ
คลายออมแขนออก
“ฉันจะกลับบาน”
“ฉันบอกแลวไงวาเธอจะรอดก็ตอเมื่อฉันไดคําตอบ”
เมื่อรถแวนจอดสนิทประตูก็เลื่อนเปด รางสูงกาวลงไป อุมรางนองสาว
ลงจากรถแลวหันไปสั่งงานคนสนิทในขณะที่มิสดาไมยอมลง
“พาเธอไปรอที่หองทํางาน” สั่งเสร็จเขาก็อุมแอลลี่ขึ้นบันไดไป
คนรับใชรีบเปดประตูหองนอนออกกวาง เซลเลอรเดินผานเขาไปวาง
รางนองสาวลงบนเตียง รางสูงยกมือเทาสะเอวมองอยางออนใจ ถาไมสงสารที่
กําพราตั้งแตเด็ก เขาคงลงโทษหนักเพื่อใหหลาบจํา
“อาบนํ้านอนซะ พรุงนี้เชาเรามีเรื่องตองคุยกันยาวแอล”
รางสูงเดินกลับออกไป ทิ้งปริศนาใหคนแกลงลมจับขบคิด แอลลี่หรี่ตา
มองประตูเพื่อดูใหมั่นใจวาพี่ชายออกไปจริงๆ กอนจะดีดตัวขึ้นนั่ง
“ทําไมพี่เซเนพูดเหมือนรูวาเราแกลงเปนลม” แอลลี่ครุนคิด แตตอง
หยุดนิ่งเมื่อนึกไดวาเพื่อนใหมที่ชวยเธอไวกําลังจะถูกขยํ้าดวยนํ้ามือของพี่ชาย
และก็เปนจริงเมื่อเซลเลอรเปดประตูเขามา มิสดาก็รูสึกเหมือนตัวเอง
กําลังจะถูกพิพากษาโทษทั้งที่ไมมีความผิด ดวงตาคมมองหนาเรียวสวยที่เชิดขึ้น
อยางกรุนๆ เพราะไมเคยมีสาวคนไหนเยอหยิ่งใสเขามากอน รางสูงสงาเดินไป
นั่งไขวหางบนโซฟาตรงขามกับเธอ แตกอนที่เธอจะถูกพิพากษาความผิดดูมาส
ก็เปดประตูเขามาพรอมกับกระดาษแผนหนึ่งนํามายื่นใหเจานาย