Page 37 - อ่านฟรี หัวใจจอมทมิฬ

ดาหลา
ดาหลา

“ฉันขอยี่สิบนาทีนะคะ รับรองคุณไดกินมื้อเชาอรอยๆ แน”
“ตกลง แตถาไมอรอยอยางที่เธอโมไวละ จะใหฉันทําโทษเธอยังไง”

เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเผลอสํารวจรางกลมกลึงทั้งตัวอีกครั้ง
จนคนมองออกอาการประหมา

“คุณมีวิธีการในใจอยูแลวนี่คะ ตอใหฉันบอกไปคุณก็ไมทําอยูดี”
“หึๆ ถูกตอง เพราะเธอหมดสิทธิ์ตอรองตั้งแตพอเธอโกงเงินบริษัท
ไปแลวนํ้าผึ้ง รูแบบนี้อยาดื้อหรือหัวแข็งกับฉัน เพราะคนอยางฉันไมใจดี

เหมือนพอกับแมแน”
เขาตอกยํ้าใหเธอเจ็บหนึบจนตองเมินหนาหนีเพื่อซอนนํ้าตาเอาไว

ทรีซกัดกรามกอนจะเดินออกจากหองและปดประตูแรงๆ
เมื่อถึงเวลาที่นํ้าผึ้งขอ รางสูงสงาก็เดินลงบันไดมา ขณะมือพับแขน

เสื้อเชิ้ตสีนํ้าตาลเขมขึ้นไปถึงขอศอก เมื่อมาถึงหองอาหาร ชายหนุมก็ตอง
แปลกใจเมื่อเห็นแซนดวิชกับไสกรอกและกาแฟวางรออยู ทิมซึ่งมาทําหนาที่

แทนเอียนเลื่อนเกาอี้ใหเจานาย
“เธออยูที่ไหน” ไมตองเอยชื่อ ทิมก็รูวาเจานายถามถึงใคร
“เธอไปทํางานเมื่อสักครูนี่เองครับ” ทิมรายงานเสร็จก็ตองสะดุงเมื่อ

เจานายกระแทกฝามือลงบนโตะ ใบหนาคมแข็งกราวขึ้นทันที

“อวดดีที่หนึ่ง” ทรีซพึมพําแลวยกกาแฟขึ้นจิบ “เธอรูเหรอวาสํานักงาน
อยูที่ไหน” เขาถามขณะวางถวยกาแฟไวที่เดิม มือหยิบแซนดวิชพอดีคําไป
กิน

“เออ…ผมใหการดพาไปครับ ปานนี้คงใกลจะถึงแลว”
“หึ ดีจริงๆ แตละคน เห็นแมนั่นเปนนางฟาไปหมด เธอจะทําอะไร

เปนตองตามใจตลอด”
ทรีซประชดแลวเดินไปที่รถ ทิมตามไปเปดประตูใหแลวขึ้นไปนั่งหลัง

พวงมาลัย รีบขับออกไปทันทีเพราะกลัวจะไมทันใจเจานาย

35