Page 35 - อ่านฟรี หัวใจจอมทมิฬ

ดาหลา
ดาหลา

กระชับรางนุมเพื่อใหไออุนกับเธอ หลังจากนั้นเขาก็นอนไมหลับเพราะรางกาย
รุมรอนราวกับคนกําลังเปนไข ในขณะที่เธอหลับพริ้มอยางมีความสุข

ยามเชาในไรกาแฟที่ตั้งอยูกลางหุบเขา ลมพัดเอาอากาศสดชื่นและบริสุทธิ์

ลอดเขามาทางชองบานหนาตางที่เปดทิ้งไว ทําใหคนที่หลับอยูสูดอากาศ
ยาวเหยียดในขณะดวงตายังคงหลับพริ้มอยางมีความสุข หากความอึดอัดที่
โอบลอมรอบตัวทําใหรางบอบบางครางเบาๆ

“ฮึ่ม…” รางเล็กดิ้นขลุกขลักเพื่อใหพนจากความอึดอัด แตยิ่งดิ้น
ทําไมยิ่งอึดอัด แถมมีขนออนๆ ปดปลายจมูกจนตองลืมตาขึ้นมอง ขนตางอน

ยาวกะพริบปริบๆ มองไรขนออนตรงหนา พอตื่นเต็มตาก็ตองตกใจที่เห็น
ตัวเองถูกนอนกอดอยู

“วาย…คุณ…” นํ้าผึ้งเงยหนามองปลายคางแกรง ในขณะที่เจาของ
วงแขนนอนหลับตาอยูโดยไมสนใจแรงดิ้นของเธอ มือบางแกะมือเขาออกจาก

เอว แตสูแรงไมไดปลายนิ้วจึงหนีบเนื้อหนาอกเปลาเปลือยแรงๆ “นี่แนะ
ปลอยฉันนะ”
“โอย…เปนบาอะไร ตื่นมาก็ทํารายกันแบบนี้” ทรีซจับมือบางไวและ

แสรงทํางัวเงียทั้งๆ ที่ตื่นนานแลว เธอดึงมือกลับและพยายามจะออกจาก

วงแขนแกรง
“คุณมานอนกอดฉันทําไมละคะ ปลอยแลวก็ออกไปนะ”
เธอออกแรงดิ้นทําใหรางกายเสียดสีกับแผงอกหนา แรงเสียดสีถนัดถนี่

ทําใหตองกมมองตัวเอง เมื่อเห็นชุดที่อยูบนราง นํ้าผึ้งถึงกับตาโตเพราะมี
เพียงเสื้อเชิ้ต ทรีซเห็นผิวแกมแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ ก็กระตุกยิ้มแลวปลอยเธอ

เปนอิสระ รางงามรีบลงไปยืนอยูขางเตียง
“ออกไปนะคุณ…” เธอออกปากไลอีกครั้ง แตคนตัวใหญเลนแง

สอดมือใตศีรษะตัวเอง ตาคมมองรางบอบบางอยางกวนอารมณ

33