Page 30 - อ่านฟรี! [นิยาย] ครึ่งทางรักถักทอใจ (เล่มเดียวจบ)
P. 30

่ ึ
                                 ครงทางรักถักทอใจ

          พี่น้องนั่นก็เร้าใจดี
                  ั
                             ึ
                คร้นอยู่มัธยมหน่ง ฮารุโตะเกิดไอเดียว่าน่าจะมอบสเวตเตอร์ถักเองเป็นของขวัญ
                                                           ั
          วันคริสต์มาสให้นาโอกิ ตอนน้นฝีมือถักนิตติงของฮารุโตะพัฒนาถึงข้นรับผิดชอบตัวอย่าง
                               ั
           ิ
                                                                        ื
          ช้นงานส่วนใหญ่ในร้านของปู่ย่าได้แล้ว พ่อกับนัตสึโนะท่ได้รับเป็นของขวัญก็ปลาบปล้ม
                                                   ี
          เช่นกัน
                คนบางคนอาจไม่ชอบของถักด้วยมือที่แฝงความรู้สึกเพราะมองว่าจริงจังเกินไป

          แต่ฮารุโตะสังหรณ์ใจว่านาโอกิน่าจะช่วยรับไว้ง่ายๆ โดยไม่ถือสา
                                                      ื
                                    ี
                เพราะเป็นงานถักช้นแรกท่มอบเป็นของขวัญให้คนอ่นนอกเหนือจากครอบครัว
                              ิ
                  ื
          ฮารุโตะจึงต่นเต้นและสนุกกับการถักมาก เขาถักเส้อสเวตเตอร์คอเต่าโดยพยายามใช้ลาย
                                              ื
          เรียบง่ายที่สุดพลางระวังเพื่อไม่ให้ดูเป็นของท�าเองมากเกินไป
                    ี
                เส้อท่ถักเสร็จดูสวยทีเดียว เขาห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญของร้านด้ายอิจิคาวะ
                  ื
          แล้วน�าไปมอบให้ตอนเย็นวันคริสต์มาสอีฟ
                นาโอกิที่อยู่ชั้นมัธยมสามไปเรียนกวดวิชาคลาสฤดูหนาวจึงไม่อยู่บ้าน จังหวะที่

          คิดว่าไว้ค่อยมาใหม่ ฮารุโตะก็โดนโคกิจับตัวไว้เสียก่อน

                                   ั
                “มีธุระอะไรกับพ่เหรอ? น่นอะไร” อีกฝ่ายถาม “ไม่มีอะไร” ฮารุโตะตอบแล้วรีบ
                            ี
                                                                  ี
          ท�าท่าจะจากมา แต่โคกิขวางทางไว้แล้วเซ้าซ้ถามถึงของข้างในไม่เลิก ระหว่างท่ย้อแย่งกัน
                                                                   ื
                                         ี
          อยู่นั้น ถุงก็ฉีกขาดจนสเวตเตอร์สีฟาอมเทาร่วงลงพื้น
                ยังไงซะก็คงไม่พ้นโดนแซวหรือล้อเลียนอีกแน่ๆ
                ไม่สิ โดนหัวเราะเยาะหรือล้อเลียนยังดีเสียกว่า เพราะสีหน้าของโคกิในตอนนั้น

          คือสีหน้าตกตะลึงเหมือนกับผงะจากก้นบึ้งของหัวใจเลยทีเดียว
                โคกิมองสเวตเตอร์สลับกับหน้าฮารุโตะแล้วเอ่ยขึ้น

                                                                       ี
                               ื
                “...ให้ของขวัญเป็นเส้อถักเองเน่ย สยองขวัญชะมัด นายเป็นผู้ชายแต่ชอบพ่ชาย
                                       ี
          ฉันเรอะ?”

                                         28
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35