Page 36 - อ่านฟรี สายเลือดมนตรา พายุบุปผา
P. 36
สายเลือดมนตรา
ุ
ุ
พายบปผา
ต้นขา มาโฮโระเกิดมาพร้อมเม็ดสีเมลานินอ่อน รอยพวกนี้จึงเด่นชัดสะดุดตาเป็นพิเศษ
“อีกอย่าง ผมอยากย้อมสีผมครับ...”
ี
เส้นผมของมาโฮโระท่สะท้อนในกระจกเป็นสีขาวโพลน มันดึงดูดสายตาแม้ไม่
อยากมองก็ตาม ตอนอยู่โรงเรียนมาโฮโระจึงย้อมผมสีบลอนด์ท�าให้ไม่เด่นเท่าตอนนี้
“หา? พูดอะไรน่ะ? ฉันรักความขาวของนาย ห้ามพูดว่าจะย้อมผมเป็นอันขาด
ส่วนรอยจูบน่ะ ใส่เสื้อเชิ้ตก็มองไม่เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ิ
โนอาห์ในชุดเส้อเช้ตสีด�ากับเส้อก๊กสีเทาพูดพร้อมยกมุมปากข้น เวลาหันหน้า
ั
ื
ื
ึ
ึ
เข้าหาโนอาห์ หากไม่เงยหน้าข้นจะไม่สามารถพูดคุยกันได้ เพราะว่ามาโฮโระตัวสูงเพียง
หน่งร้อยห้าสิบเซนติเมตร ในขณะท่โนอาห์สูงถึงหน่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ท�าให้เหมือน
ึ
ี
ึ
เด็กก�าลังคุยกับผู้ใหญ่
ึ
คูน จู่ๆ เสียงร้องก็ดังข้นตรงปลายเท้า ชิวาวาสีขาวคลอเคลียขาของมาโฮโระ
ี
พลางเงยหน้ามอง น่คือภูตรับใช้ท่อาจารย์ใหญ่มอบให้ มันท�าสัญญาเลือดกับมาโฮโระ
ี
แล้วจึงคอยติดตามตลอดเวลา ชื่อของมันคืออัลเบียน ซึ่งแปลว่า ‘สีขาว’
“ท�าไมเจ้านี่ถึงโผล่มาตลอดเลย? เก็บภูตรับใช้ได้ไม่ใช่เหรอ?”
โนอาห์ก้มมองชิวาวาสีขาวพลางท�าหน้าร�าคาญใส่
“ผมไม่รู้วิธีเก็บครับ... อาจารย์ใหญ่บอกให้อัลเบียนคอยอยู่ข้างตัวตลอดเวลา”
ิ
มาโฮโระบอกขณะอุ้มอัลเบียนข้น หืม โนอาห์ขมวดค้ว อัลเบียนเกาะแขนของ
ึ
มาโฮโระพลางกระดิกหางดุกดิก ภูตรับใช้ไม่กินอาหารไม่ขับถ่าย แต่จะดูดพลังชีวิตของ
เจ้านายเป็นครั้งคราวแทน
ท่โรงเรียนเตรียมทหารโลเวน พอข้นช้นปสามแล้วทุกคนจะมีภูตรับใช้เป็นของ
ี
ั
ึ
ู
ั
็
ั
ี
ั
ั
ู
้
่
ึ
ตวเอง แม้มาโฮโระยงอย่ชนปหนง แต่อาจารย์ใหญ่กฝากฝังให้อลเบยนคอยจบตาดเขา
ั
ื
เพ่อไม่ให้เลินเล่อจนพลังเวทคลุ้มคล่ง ว่ากันว่าภูตรับใช้เป็นสัตว์อะไรก็ได้ แต่ภูตรับใช้ของ
ั
ิ
ี
่
ี
นกเรยนโรงเรยนเตรยมทหารโลเวนเปนสนขทงหมด เพราะสนขเปนสงมชวตทซอสตยตอ
ี
ั
็
์
่
่
ื
ุ
ี
ี
ุ
ั
้
ี
็
่
ิ
ั
ั
ั
34
