Page 16 - อ่านฟรี สายเลือดมนตรา พายุบุปผา
P. 16

สายเลือดมนตรา
                                          ุ
                                         ุ
                                       พายบปผา
                “ท�าไมไม่รู้... พออยู่กับฉันแล้ววิญญาณมักหายไปตลอด...”
                ออสการ์พึมพ�าด้วยน�้าเสียงเศร้าสร้อย

                                                             ี
                เวลาเห็นใครน่ารักออสการ์จะเข้าไปทักทายโดยไม่ลังเล ไม่เก่ยงว่าอีกฝ่ายเป็น
                                                                        ั
          ลูกสาวขุนนาง ลูกสาวคนธรรมดา สาวใหญ่ หรือผู้ชาย เขามีเง่อนไขเพียงข้อเดียว น่น
                                                        ื
          คือจะต้องมีวิญญาณรายล้อม ส�าหรับออสการ์แล้ว คนท่มีวิญญาณรายล้อมน้นน่ารัก
                                                                    ั
                                                    ี
                                              ิ
                                                                       ี
          ทุกคน พวกเขาดูเปล่งประกายเจิดจ้า ทว่าพอเร่มคบหากันไปได้สักพักวิญญาณท่เคย
                                              ั
                        ั
                                                 ั
                                                                ิ
          รายล้อมอีกฝ่ายกลบค่อยๆ หายไป พอเป็นเช่นนนหวใจของออสการ์จะเร่มเย็นชาและ
                                              ้
          หมดความสนใจไปในที่สุด
                          ี
                                                       ่
                                                       ื
                                                ู
                                                             ี
                 ู
                จเลียตตากมวิญญาณรายล้อมเช่นกัน แม้ร้ว่าเป็นเพอนของพ่สาว แต่ออสการ์
                        ็
          อดสนใจเธอไม่ได้
                “เป็นเพราะเวลาอยู่กับนาย อารมณ์ความรู้สึกมันปั่นป่วนไง วิญญาณน่ะเข้าใกล้
               ี
                         ิ
                                                       ั
          แต่คนท่จิตใจบริสุทธ์ใช่ไหมล่ะ? แต่พอคบกับนายก็ท้งหึง ท้งโดนคนอ่นอิจฉา ท้งเป็น
                                                  ั
                                                                      ั
                                                              ื
                                                         ื
          กังวลว่านายรักจริงหรือเปล่า จิตใจเลยว้าวุ่นไปหมดต่างจากเม่อก่อนไง? จริงๆ เลย
          ศีลธรรมของน้องชายฉันไปไหนแล้ว? คนท่คบกับนายแล้ววิญญาณไม่หายไป ถ้าไม่ใช่คน
                                        ี
          ที่ความรู้สึกช้ามากๆ ก็เพี้ยนเอามากๆ”
                ออสการ์ปรบมือดังปาบให้ค�าพูดบ่งชี้แสนเผ็ดร้อนของมิแรนดา
                “เป็นความผิดฉันหรอกเหรอ? จะว่าไปคนท่คบได้นานท่สุดค่อนข้างหัวช้าจริงๆ
                                                         ี
                                                ี
          แต่สุดท้ายก็เลิกเพราะคุยกันไม่รู้เรื่อง”
                                                               ุ
                                                                       ื
                                                                    ้
                            ้
                               ึ
                         ั
                ออสการพยกหนาหงกๆ ดวยความประทบใจ ขมบมแรนดากระตกจนเสนเลอด
                       ์
                                                    ั
                                                      ิ
                                              ั
                                    ้
          ปูด
                “เฮ้อ ฉันละอยากเทน�้าชาร้อนๆ ใส่หมอนี่ซะจริง...”
                “คุณหนู อดทนหน่อยนะครับ” พ่อบ้านกระซิบกับมิแรนดาที่โมโหจนไหล่สั่น
                “แต่ย่ามีวิญญาณตลอดเลยนะ? ถ้าฉันเจอคนแบบนั้นฉันอยากแต่งงานกับเขา”
                                         14
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21