Page 48 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)
P. 48
ปวยรักชวยรักษาหน่อยครับ
่
่
ต้งแต่เข้าสู่วัยท�างานเรียวโกะก็ไม่มีคนรักเลยจนถึงตอนน้ หลังจากน้นเธอก็พร่า �
ี
ั
ั
บ่นให้ฟงอีกสักพัก คาซึกิพยายามเป็นผู้ฟงเงียบๆ ไปจนจบ
‘คืนวันศุกร์นี้มีเวลาไหม? มีเรื่องจะคุยด้วย ขอเวลาหน่อยสิ’
ในท่สุดคาซึกิก็ส่งอีเมลน้นหาโคสุเกะ หลายสิบวินาทีให้หลังเสียงอิเล็กทรอนิกส์
ี
ั
ก็แจ้งเตือนว่ามีอีเมลเข้ามา โคสุเกะนั่นเอง
‘ต่อให้มีอะไรเกิดขึ้นก็จะหาเวลาให้ได้ ขอบคุณนะ’
โคสุเกะพูดว่าขอบคุณซะอย่างน้น หลังจากคาซึกิถูกสารภาพรักก็ผ่านมาเกินสอง
ั
สัปดาห์แล้ว เข้าใจได้จากค�าสั้นๆ ค�านั้นเลยว่าปล่อยให้รอนานขนาดไหน
ิ
เพราะช่วงส้นปงบประมาณใกล้เข้ามาโคสุเกะท่อยู่ฝ่ายขายจึงยุ่งจนช่วงน้แทบไม่
ี
ี
ได้เห็นหน้าเลย แต่เพราะไม่ได้ยินว่าล้มป่วย คงสบายดีอยู่ พอคิดว่าวันศุกร์จะได้เจอกัน
เขาก็ดีใจ
ี
ั
คาซึกิไปร้านท่โคสุเกะระบุมาตามเวลาในวันศุกร์ เจอโคสุเกะน่งอยู่ตรงมุมของ
ี
ี
ึ
ี
ร้านท่มืดสลัว ท่น่เป็นร้านอาหารก่งบาร์ท่มีบรรยากาศสบายๆ และเป็นคนละร้านกับท ี ่
ี
ไปกับเรียวโกะเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้
ี
โคสุเกะน่งอยู่บนเก้าอ้สตูลหน่งในสองตัวท่วางระหว่างโตะกลม โคสุเกะยกมือข้น
ั
ึ
ี
ึ
ส่งสัญญาณมาให้คาซึกิ ช่างดูเท่จนตกใจ
ดูต่างจากโคสุเกะปกติตรงไหนบอกไม่ถูก คาซึกิกวาดตาไปทั่วร่างโคสุเกะพลาง
เดินเข้าไปใกล้ แล้วก็คิดได้ว่าสูทแตกต่างออกไป ในฐานะพนักงานขายโคสุเกะมักใส่สูท
ของร้านค้าปลีกที่ไม่มีข้อเสียอะไร แต่เพราะตัวสูงเลยจ�าเป็นต้องแก้ขนาด และเพื่อรักษา
่
้
้
ความสะอาดสะอานจึงมีไวหลายตัว แถมถาใสสูทที่เกินฐานะก็คงแปลกๆ ส�าหรับชายใน
้
ช่วงวัยยี่สิบ
ั
ทว่าคืนน้เป็นสูทท่พอดีตัวโคสุเกะขนาดจินตนาการได้อย่างง่ายดายเลยว่าส่งตัด
ี
ี
46
