Page 67 - อ่านฟรี! OFF AIR 3 ~YES OR NO คนที่ใช่ ใครที่ชอบ~
P. 67

MICHI ICHIHO


          สีดาวเรืองผูกตัดกันเป็นกากบาททับอีกชั้น
                “พ่อ”

                “หืม?”

                “วันนี้ผมมาได้ก็จริง แต่เวลาที่ไม่ได้มันก็ไม่ได้หรอกนะ”
                เคย์เอ่ยขณะมุ่งหน้าไปจุดขึ้นรถตามหมายเลขตู้ที่ประทับอยู่บนตั๋ว

                “ถ้าอยู่ระหว่างออกอากาศ ต่อให้พ่อใกล้ตายหรือแม่ใกล้ตาย ถึงตายผมก็ไป

          หาไม่ได้”
                “อืม ก็คงจะอย่างนั้นแหละนะ”

                พ่อเดินตามหลังอยู่นิดหน่อยท�าให้เคย์ไม่รู้สีหน้า แต่น้าเสียงของพ่อยังคงสงบ
                                                        �
          สุขไม่เปลี่ยน
                  ื
                                                               ั
                “เร่องน้นพ่อไม่ถือสักนิด ในเม่อเลือกเส้นทางของตัวเองแล้วก็ต้งใจท�าให้เต็มท ี ่
                      ั
                                      ื
          เถอะ อย่าคิดมากเลย”
                จมูกพลันแสบร้อนราวกับโดนบังคับให้ดมควันดอกไม้ไฟ เคย์คิดมาตลอดว่าการ
                         ื
          ท่พ่อพูดแบบน้เป็นเร่องปกติธรรมดา เขาอยากให้มันเป็นเร่องปกติธรรมดาส�าหรับอุชิโอะ
           ี
                    ี
                                                    ื
          ด้วย ถึงแม้ว่าหัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ไม่มีทางเกิดความคิดจองหองว่า อยากสลับเข้าไป
          อยู่ในครอบครัวนั้นแทน ก็ตาม
                เสียงประกาศแจ้งการมาถึงของรถไฟชินคันเซ็นฮิคาริดังขึ้นในชานชาลา
                “เคย์ พ่อว่าซื้อนาฬิกาข้อมือเรือนใหม่ได้แล้วมั้ง”

                “เอ๊ะ มันยังใช้ได้นี่นา”

                “อืม แต่ก็ใช้มานานแล้วใช่ไหมล่ะ”
                                           ่
                                                              ่
                                                                ่
                                                                     ่
                  ้
                ไวมีอารมณ์เมื่อไรคอยซื้อ เคยตอบพอ รถไฟชินคันเซ็นจอดแคครูสั้นๆ กอนจะ
                                      ์
                              ่
          ออกรถอย่างรวดเร็วตามตารางเดินรถอันละเอียดยิบ พริบตาเดียวภาพพ่อยืนโบกมือให้
          ก็ลับตาไป เคย์นึกภาพพ่อคลายเชือกสีสันสดใสในห้องผู้ป่วยพลางรายงานแม่ด้วยสีหน้า
                                         65
   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72