Page 46 - อ่านฟรี ยืมหัวใจแลกรักจริง
P. 46

TSUKIKO YUE


                                                                     ิ
                “เอาเป็นว่าฉันตกหลุมรักซากุคุงต้งแต่แรกพบเลยรุกจีบแล้วกัน เพราะเพ่งได้รับ
                                         ั
          ค�าตอบตกลงคบกัน ตอนนี้เลยอยู่ในช่วงรักกันจี๋จา มีแค่กันและกันในสายตา”
                เพราะเขาพูดด้วยใบหน้าจริงจัง ซากุจึงหลุดหัวเราะออกไป สมกับเป็นแฟนหนุ่ม

          เช่า มีวิธีท�าให้คนอ่นดีใจเก่งมาก ต่อให้เป็นเร่องแต่งเพียงช่วงส้นๆ แต่ส่งท่น่าดีใจมันก ็
                        ื
                                                                 ี
                                           ื
                                                               ิ
                                                        ั
          น่าดีใจอยู่ดี
                                                           ึ
                                           ื
                                             �
                                                     ั
                หลังจากพูดคุยกันไปกินกันไปอย่างด่มด่าเป็นเวลาช่วโมงคร่ง ซากุเอ่ยความรู้สึก
          พึงพอใจออกมาเป็นค�าพูด
                “สนุกจัง”
                                                         ั
                  ื
                เม่อพึมพ�าออกมาจากใจ นาโอะก็พยักหน้าตอบรับว่า “น่นสิเนอะ” ด้วยน้าเสียง
                                                                     �
          แบบเดียวกัน ความอ่อนโยนเอาใจใส่ของเขาช่างชวนให้รู้สึกดี
                “เหลือเวลาอีกนิดหน่อย เราไปถ่ายรูปหน้าต้นคริสต์มาสในล็อบบี้กันไหม”
                “ครับ”
                ซากุพยักหน้าแล้วลุกขึ้น

                                      ื
                                                ั
                                   ึ
                นอกจากค่าเช่าบริการหน่งหม่นเยนต่อสองช่วโมงและค่าเดินทางแล้ว ค่าใช้จ่าย
                ั
          ต่างๆ ท้งหมดซากุเป็นคนจ่าย หลังจ่ายด้วยบัตรเครดิตก็รับช่อดอกไม้ท่ฝากเอาไว้ แล้วไป
                                                             ี
          ยืนข้างๆ เขาที่รออยู่ตรงทางออกเลานจ์
                “ขอบคุณที่เลี้ยงครับ”
                “ไม่เป็นไรครับ”

                    ี
                  ั
                ท้งท่ก�าหนดไว้บนสัญญาอยู่แล้วแต่กลับพูดขอบคุณ คงเป็นนิสัยของเขา เป็นคน
          ดีจัง
                                                              ิ
                ซากุเงยหน้าข้นมองเขาซ่งตัวสูงกว่าภาพจ�าแรกท่เห็น แล้วก็เพ่งรู้สึกตัวว่าท่าน่ง ั
                                  ึ
                          ึ
                                                    ี
          นุ่มนวลไร้ความกดดันนั้นท�าให้เห็นว่าเขาตัวเล็กลงหนึ่งขนาด
                “คุณนาโอะสูงจังนะครับ”


                                         43
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50