Page 17 - อ่านฟรี! เพราะรักเธอผู้งดงาม
P. 17
YUU NAGIRA
ก้มหน้าและพูดน้อยอย่างฮิระคือมนุษย์ระดับชั้นฐานผู้รักสันโดษ เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว
การอยู่ชั้นฐานของพีระมิดในทุกๆ ที่ กับถูกมองข้ามราวกับไม่มีตัวตน ยังไม่เจ็บปวดหัวใจ
เท่าโดนจ้องมองด้วยสายตาสังเวชหรือได้รับความเห็นใจในฐานะคนเป็นโรค
...ขอให้ปนี้ผ่านพ้นไปอย่างสงบสุข
ฮิระภาวนาในใจขณะก้าวขาเข้าห้องเรียนใหม่ เขานั่งประจ�าโต๊ะตามล�าดับเลขที่
และกวาดแค่สายตามองไปรอบๆ ห้องผ่านช่องว่างระหว่างผมหน้าม้าซึ่งยาวปรกลงมา
เริ่มมีการจับกลุ่มกันแล้ว ทุกคนดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว
วันแรกของห้องเรียนใหม่คือสมรภูมิรบที่สดใสครึกครื้น ทุกคนก�าลังต่อสู้กันด้วยปนไรเฟิล
ที่มองไม่เห็น ส่วนฮิระแค่นั่งมองภาพเหล่านั้น
ออดดัง อาจารย์ประจ�าชั้นเดินเข้ามา หลังทักทายสั้นๆ ก็เข้าสู่ช่วงแนะน�าตัวเอง
ตามระเบียบ ฮิระแอบสูดหายใจเข้าลึกๆ โดยไม่ให้คนรอบข้างรู้ หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง
อากาศที่สูดเข้าไปดันกระเพาะ ความรู้สึกโหวงหวิวบริเวณท้องน้อยจางหาย ฮิระคุ้นชิน
แล้วเพราะท�าเช่นนี้มามากกว่าสิบปตั้งแต่สมัยชั้นประถม
ทุกคนบอกชื่อและงานอดิเรกตามล�าดับเลขที่ อาจารย์ประจ�าชั้นเล่นมุกตลกแซว
ทีละคนเรียกเสียงหัวเราะครื้นเครง ระหว่างนั้นฮิระนึกภาพกัปตันเป็ดผู้ปล่อยให้ตัวเอง
ไหลไปตามน�้าโดยไม่ขัดขืน พยายามขับไล่ความประหม่าให้ไกลออกไป
ใกล้ถึงเลขที่ของเขาแล้ว ชายซึ่งนั่งเยื้องอยู่ข้างหน้าลุกขึ้นยืน
“คิโยอิ โซครับ”
พริบตานั้นฮิระรู้สึกประหนึ่งว่าร่างซึ่งก�าลังลอยเคว้งอยู่ในกระแสน�้าลงค่อยๆ
เคลื่อนตัวสูงขึ้น เขาถูกลากด้วยบางอย่างซึ่งมีแรงดึงดูดมหาศาลจึงเงยหน้าขึ้นมอง และ
พบว่านักเรียนทุกคนในห้องต่างพร้อมใจพุ่งสายตาไปยังจุดเดียวกัน
จากต�าแหน่งของฮิระ เขามองไม่เห็นใบหน้าเพื่อนร่วมชั้นที่ชื่อคิโยอิ แต่มองเห็น
ล�าคอยาวระหงกับแนวคางซึ่งงดงามจนไม่อยากเชื่อสายตา ศีรษะเล็กสมดุลกับทั้ง
เรือนร่าง ชายหนุ่มบอกแค่ชื่อและนั่งลงโดยไม่ได้แนะน�าตัวอะไรเพิ่มเติม
“นี่ๆ ไม่มีอย่างอื่นเหรอ อย่างงานอดิเรกอะไรพวกนี้”
อาจารย์ประจ�าชั้นถาม ชายหนุ่มเอียงศีรษะ
“ไม่มีครับ”
15
