Page 18 - อ่านฟรี สำรับยาภรรยายอดรัก
P. 18
ส�ำรับยำภรรยำยอดรัก�ำรับยำภรรยำยอดรัก
16 ส
จวินชินอ๋องมีสาวใช้ขี้ขลาดคนหนึ่งได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเฟิงเฉียนเข้าโดย
บังเอิญ ถึงกับตกใจจนตาย นางไม่อยากคิดเลยสักนิดว่าในอนาคตนางจะอยู่ร่วม
ห้องกับเฟิงเฉียนได้อย่างไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคลอดลูกเลี้ยงลูกให้เขา นั่นต้องเป็น
เรื่องที่ทรมานอย่างยิ่ง...
“พระชายา...พระชายาเพคะ...” รื่อฉิงสาวใช้ใหญ่ส่งเสียงเรียกแผ่วเบา
Í‹ҧ¢ÅÒ´æ
อันเฉิงเยียนขมวดคิ้วพูด “มีเรื่องอะไร?”
รื่อฉิงเม้มปาก “ดอกไม้ในพระหัตถ์...”
10
ดอกไม้? อันเฉิงเยียนก้มมอง ที่แท้นางขยี้ดอกอวี้หลัน สีม่วงที่เพิ่งเด็ด
มาเล่นๆ จนเละแล้ว นี่...นี่ใช่กิริยาที่คุณหนูตระกูลดีที่ได้รับการอบรมพึงกระท�า
หรือ? ยิ่งกว่านั้นยังอยู่ท่ามกลางสายตามากมายจับจ้อง ข้างหลังนางมีบ่าวชรา
สาวใช้มากมาย พวกเขาเห็นกันหมดแล้วกระมัง?
ใจนางกระตุกวูบ ใบหน้าซีดเผือดลงอย่างรวดเร็วพลางสะบัดก้านดอกไม้
ในมือทิ้งไปราวกับจะหนี แล้วแสร้งเชิดคางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไปกันเถอะ”
อันเฉิงเยียนเดินอยู่หน้าสุดของขบวน รู้สึกหายใจแทบไม่ออก แม้เป็น
เดือนสามหิมะในเมืองหลวงละลายหมดแล้ว ดวงอาทิตย์แผดแสงเจิดจ้า แต่จิตใจ
นางกลับเย็นเป็นน�้าแข็งผืนหนึ่ง ทุกวันนับวันที่เฟิงเฉียนจะกลับมาอย่างว้าวุ่น
แต่ละวันที่ผ่านไปล้วนแสดงว่าช่วงเวลาที่นางจะได้พบกับเฟิงเฉียนใกล้เข้ามาอีก
วันหนึ่ง วันเวลาแบบนี้ไม่ต่างจากการแล่เนื้อเถือหนังให้ตายอย่างช้าๆ!
ขณะที่คนทั้งกลุ่มเดินผ่านคอกม้า บ่าวรับใช้สวมเสื้อผูกเอวสีฟ้าผู้หนึ่ง
พลันวิ่งออกมา เขาไม่มีอะไรน่ามอง ตัวเตี้ยแห้ง เขาพบอันเฉิงเยียนก็ประสาน
มือค�านับ เผยรอยยิ้มเขินอายกล่าวขึ้น “ข้าน้อยจางหย่ง ม้าขาวของพระชายา
ข้าน้อยดูแลอย่างเอาใจใส่ตลอดมา ตอนแรกเจ้าม้าไม่ค่อยชินกับดินน�้าจึงไม่ยอม
ดื่มกิน หลังจากข้าน้อยทุ่มเทดูแล ตอนนี้ยอมกินอาหารแล้ว พระชายาโปรดอย่า
ทรงเป็นกังวล ข้าน้อยจะดูแลม้าของพระชายาเป็นอย่างดีแน่นอน!”
10 ดอกอวี้หลัน เปนดอกไมพันธุเดียวกับดอกแมกโนเลีย
