Page 5 - อ่านฟรี เร้นรักแรงเสน่หา
P. 5
1
18:00 นาฬิกาของทุกวัน ร่างโปร่งบางของหญิงสาวซึ่งเป็นนักโบราณคดี
ที่ท�ำงำนอยู่พิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งในกรุงเทพมหำนคร จะหอบแฟ้มเอกสำร
ปึกใหญ่ออกจำกห้องท�ำงำนหลังจำกหมดเวลำท�ำงำนของเธอแล้ว และ
เป้ำหมำยที่นักโบรำณคดีสำวอย่ำง ‘ญาดาริน’ จะเดินทำงไปหลังจำก
เลิกงำนก็คือคอนโดฯ ของชำวอำหรับคนหนึ่ง ซึ่งแต่งงำนกับหญิงสำว
ชำวไทยและอำศัยอยู่ในประเทศไทยได้เกือบห้ำปีแล้ว
แม้ต้องใช้เวลำนั่งอยู่บนรถเมล์เกือบหนึ่งชั่วโมงเพื่อฝ่ำฟันกำร
จรำจรอันแสนติดขัด แม้จะเหน็ดเหนื่อยจำกกำรท�ำงำนมำทั้งวัน แต่
ญำดำรินก็รู้สึกมีพลัง มีแรงฮึดให้เธอต่อสู้กับอุปสรรคเพื่อเดินทำงมำยัง
คอนโดฯ ของมิสเตอร์อำบูซึ่งรับจ้ำงสอนภำษำอำหรับให้กับเธอเป็นกำร
ส่วนตัว
ญำดำรินเคำะประตูห้องพักของมิสเตอร์อำบู และไม่ต้องยืน
รอนำน ปิยพรซึ่งเป็นภรรยำของอำบูก็เปิดประตูให้ พร้อมกับยิ้มแย้มเอ่ย
ทักทำยเหมือนเช่นทุกวัน
“สวัสดีค่ะน้องญำดำ เชิญข้ำงในเลยค่ะ” ปิยพรผู้เป็นเจ้ำของ
ห้องทักทำยด้วยรอยยิ้มขณะผำยมือเชิญให้ญำดำรินเดินเข้ำมำในห้อง
“สวัสดีค่ะ พี่พร”
ญำดำรินยิ้มหวำนกลับคืน เดินเข้ำมำในห้องพักแสนสบำยของ
ปิยพรด้วยควำมคุ้นเคย เพรำะเธอมำเรียนภำษำอำหรับกับสำมีของ
ปิยพรเป็นเวลำร่วมครึ่งปีแล้ว
“น้องญำดำรอสักครู่นะคะ พอดีอำบูติดคุยโทรศัพท์กับคุณพ่อ
3
