Page 7 - อ่านฟรี ราคีสวาททาสบำเรอ
P. 7
ดาหลา
“หึๆ ชวนเพราะเมาหรืออยากไปต่อให้สุดทาง” เขาพูดเป็นนัย
แต่สาวปริศนาเวลานี้สมองไม่ท�างาน ขาดการประมวลผล ริมฝีปาก
อิ่มรูปกระจับแต่งแต้มสีแดงสดคลี่ยิ้มจนเห็นไรฟันขาวสะอาด ฤทธิ์แอลกอฮอล์
ท�าให้เธอกล้าและบ้าท้าความเสี่ยงด้วยความตื่นเต้น
“ได้หมดถ้าสดชื่น” เธอบอกนัยน์ตาหวานฉ�่า
ภูเบศหัวเราะในล�าคอกับค�าตอบ หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า
กางเกง พิมพ์ข้อความหาเพื่อน
‘ติดธุระด่วน’ ส่งข้อความเสร็จภูเบศก็หันมาสนใจคนในวงแขน
“เป็นอีตัวเดินหาแขกใช่ไหม” เขาถามตรงๆ เพราะจะได้ระวัง
สาวนิรนามเงยหน้าหัวเราะร่วน
“คิก...คิก อีตัวที่หนายจาเลิศขนาดนี้จ๊ะสุดหล่อ...จริงม้าย...”
เธอโอบกอดคอเขาพร้อมกับเอนตัวเข้าหา อกนุ่มๆ เบียดเสียดกับ
อกกว้างถนัดถนี่จนเขากะไซซ์ได้เลย
“เวอร์จินเหรอ”
“ถ้าฉานบอกว่าช่าย...เอิ๊ก...คุณจะเชื่อฉานม้าย...”
เธอบอกเสียงยานคาง ยืนซบหน้ากับอกกว้าง ล�าแขนโอบเอวหนา
เพื่อเป็นหลักยึด ความอบอุ่นที่ได้รับท�าให้น�้าตาค่อยๆ ไหลออกมาเปียก
เสื้อเชิ้ตบริเวณอกกว้าง
ภูเบศก้มลงไปมอง ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีแรงสะอื้นไห้นอกจากน�้าตา
ที่ไหลออกมาเปียกเสื้อบริเวณอกเขา คิ้วหนายกสูงด้วยความสงสัยและสนใจ
เกิดอะไรขึ้นกับเธอกัน ท�าไมเธอถึงได้เสียใจมากมายขนาดนี้
“จะลองเชื่อดูว่าคุณไม่ใช่อีตัว” เขาช้อนร่างงามลอยขึ้นจากพื้นแล้ว
พาเข้าไปในลิฟต์ ขณะที่ลิฟต์เลื่อนขึ้นไปยังชั้นที่พัก ใบหน้าคมก็ก้มลงไป
มองดวงหน้าแดงก�่า
“เชื่อสิ ฉันไม่เคยหลอกใคร มีแต่ถูกคนอื่นหลอก” เธอพึมพ�าตอบ
5
