Page 35 - อ่านฟรี ตกหลุมรักซูเปอร์สตาร์
P. 35

TENGA KOBAYASHI


                ในคืนนั้นคุสึอุย้อนอ่านเอกสารส�าหรับการทัวร์พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ
          กู้กงที่จะไปในวันพรุ่งนี้อีกครั้ง และหลังจากส่งอีเมลก�าชับเรื่องรถบัสที่จะเดินทางไปยัง
          ไทเป เรื่องไกด์ท้องถิ่นและเรื่องร้านอาหารที่จะรับประทานมื้อกลางวันเรียบร้อยแล้ว เขาก็

          ตัดสินใจเข้านอนเร็วเนื่องจากเห็นว่าพรุ่งนี้เรือจะเทียบท่าและต้องลงจากเรือตั้งแต่เช้าตรู่
                ในตอนที่อีกประมาณหนึ่งวินาทีจะหลับแล้วนั้นก็มีโทรศัพท์จากลูกทัวร์ผู้หญิง
          คนหนึ่งโทรเข้ามาด้วยน�้าเสียงร้อนรน
                เธอร้องโวยวายว่ามีแมงมุมอยู่บนเตียงของเธอ ขอให้เขาช่วยมาจัดการฆ่าให้

          หน่อย แวบหนึ่งคุสึอุมีความคิดวาบขึ้นมาในหัวว่า ‘กะอีแค่แมงมุมตัวเดียวท�าไมถึงจัดการ
          เองไม่ได้กันนะ’ เพียงแต่เขาก็นึกห่วงว่าถ้าหากเป็นแมงมุมพิษที่มีขนาดใหญ่เท่ากับฝามือ
          ขึ้นมาละก็จะแย่เอา จึงรีบรุดไปยังห้องของเธอคนนั้น
                หลังจากจัดการแมงมุมที่มีขนาดเล็กเท่าเล็บมือนิ้วก้อย ไม่ได้ใหญ่โตขนาดฝามือ

          เรียบร้อยแล้ว ลูกทัวร์ที่ชื่อว่าท่านอุจิดะซึ่งเป็นเด็กสาวนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เห็นว่า
          คุณปูออกเงินค่าทัวร์ครั้งนี้ให้ก็เอ่ยกับเขาด้วยน�้าเสียงออดอ้อนว่า “ขอโทษนะค้าา”
                แม้ในใจคุสึอุจะนึกย้อนว่า ถ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ ก็อย่าเรียกมาฆ่าตัวอะไรไร้สาระ
          นี่แล้วปล่อยให้ผมนอนเสียน่าจะดีกว่านะ เขาก็นึกถึงใบหน้าที่รับมือกับเหตุการณ์ได้

          อย่างยอดเยี่ยมโดยไม่มีสีหน้าไม่พอใจอะไรทั้งสิ้นของมานากะ ชุนขึ้นมา จึงตอบกลับไป
          ว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าเช่นนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ” ก่อนจะโค้งลา
          และกลับมาที่ห้องพักของตน
                ...แต่ก็รู้สึกตาสว่างเสียแล้วแฮะ อันที่จริงอยากจะไปดื่มที่บาร์เลาจน์สักหน่อย

          อยู่หรอก แต่มันก็มีพวกลูกค้าที่ชอบจับตามองพวกมัคคุเทศก์ที่มาดื่มเหล้าด้วยสายตา
          ไม่ชอบใจแม้จะเป็นเวลาส่วนตัวหลังเลิกงาน ดังนั้นอย่าไปจะดีกว่า
                แต่ว่าอุตส่าห์ได้ขึ้นมาอยู่บนเรือทั้งที ถ้าอย่างนั้นลองมาเล่นเลียนแบบไททานิก
          ตรงดาดฟาเรือที่สามารถมองวิวได้สองร้อยเจ็ดสิบองศาเพื่อเป็นที่ระลึกเสียหน่อยก่อน

          กลับไปห้องก็น่าจะดีเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมองเห็นแค่ทะเลมืดๆ เพราะเป็นตอนกลางคืน
          ก็ตามทีเถอะ
                เพื่อลองท�าตามสิ่งที่ตนเองนึกสนุกราวกับเด็กๆ คุสึอุจึงหลบเลี่ยงสายตาเหล่า
          ลูกทัวร์และเดินขึ้นบันไดมุ่งไปทางดาดฟาข้างบน


                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40