Page 29 - อ่านฟรี ตกหลุมรักซูเปอร์สตาร์
P. 29

TENGA KOBAYASHI


                ส่วนเพลงประกอบก็เริ่มปรับเปลี่ยนเป็นจังหวะที่ช้าลงชวนให้คาดเดาว่าใกล้จะ
          เลิกงานแล้ว แสงจากสปอตไลต์ฉายจับไปที่ชุนซึ่งยืนหันหลังอยู่หน้าประตูทางออก
                “เวลาแห่งความสนุกมักจะผ่านไปเร็วเสมอนะครับ ทั้งที่ผมเองก็มีเรื่องอีกตั้ง

          มากมายที่อยากจะพูดคุยด้วย เพียงแต่ผมก�าหนดเอาไว้แล้วว่าจะต้องเข้านอนตอนสี่ทุ่ม
          เพื่อรักษาผิวพรรณให้สุขภาพดี...แหม ผมล้อเล่นนะครับ แต่คืนนี้ก็ต้องขอลาทุกท่าน
          ไปก่อนเพียงเท่านี้ล่ะครับ”
                เอ~ ไม่เอานะ~ ถึงแม้จะรู้กันดีว่าเปล่าประโยชน์ แต่ก็ยังมีเสียงร้องอุทธรณ์

          ดังขึ้นจากมุมนั้นมุมนี้ของห้องอยู่ดี ซึ่งดาราหนุ่มก็จุดรอยยิ้มราวกับจะปลอบประโลมว่า
                “ยังมีพรุ่งนี้กับวันมะรืนนี้อยู่นะครับ รอติดตามความสนุกกันดีกว่าครับ ในวันนี้
          ผมดีใจมากนะครับที่ได้มาพูดคุยกับทุกคน แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม ...ถึงผมจะเข้า
          วงการมาเพราะค�าขอร้องแกมบังคับของพี่สาว แต่ตอนนี้ผมก็นึกดีใจครับที่ไม่เลิกแสดง

          ไปหลังจากจบเรื่องแรก ...เพราะท�าให้ได้มาเจอกับทุกคนในคืนนี้ด้วย”
                ฝายแฟนๆ ที่นึกเป็นจริงเป็นจังไปกับค�าพูดรักษามารยาทนั้นก็พากันกรีดร้อง
          ว่า “กรี๊ดดด! ฉันก็เหมือนกัน!” ราวกับว่ามานากะ ชุนก�าลังเอ่ยเช่นนั้นกับตนเองเพียง
          คนเดียว

                เฮ้ย เมื่อครู่นี้ฟังอย่างไรก็เป็นบทพูดไม่ใช่รึ ทุกคนใจเย็นๆ กันหน่อยสิ ในตอนที่
          คุสึอุก�าลังนึกเช่นนั้นก็บังเอิญว่าสายตาของเขาหันไปปะทะเข้ากับมานากะ ชุนที่ก�าลังมอง
          มาทางนี้พอดี
                อะ เขามองมาทางนี้แล้ว

                ...เอะ ไม่สิ เราเพียงแค่รู้สึกไปเองเท่านั้นแหละ อาจจะเป็นเพราะตาฝาดหรือไม่
          ก็เข้าใจผิด อย่างเมื่อครู่นี้ตอนอยู่ที่ท่าเทียบเรือ ไอ้เราก็คิดว่าเขายิ้มให้ แต่ปรากฏว่า
          ทุกคนก็คิดว่าเขายิ้มให้ตัวเองกันทั้งนั้น
                ดูท่าว่าแม้แต่ในตอนนี้ทุกคนที่อยู่รอบโตะนี่ก็คงก�าลังท�าตาเป็นรูปหัวใจ แล้ว

          คิดว่าเมื่อครู่ได้สบตากับมานากะ ชุนแล้วเป็นแน่
                ...อ้าว แต่เห็นเหมือนกับว่าเขาก�าลังมองมาทางเราเลยแฮะ
                ในตอนที่คุสึอุมองจ้องกลับไป ดาราหนุ่มก็ยังคงจ้องมองมาทางนี้ด้วยดวงตาที่
          ส่องประกายดุจอัญมณี เขาเอ่ยราวกับกระซิบว่า


                                         27
   24   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34