Page 30 - อ่านฟรี เพียงรักข้ามภพ 2 (เล่มจบ)
P. 30
à¾Õ§ÃÑ¡¢ŒÒÁÀ¾ 2
ในกระจกสะท้อนภาพของพวกเขา ตั้งแต่เมื่อไรกันนะที่เพียงแค่โอบกอด
ก็สามารถท�าให้รอบๆ ดวงตาของทั้งคู่แดงก�่าได้?
มือของอาเจียงโอบรัดแน่นมากขึ้น เขาสูดลมหายใจเข้าเต็มที่ก่อนเอ่ย
เสียงแหบว่า “เสี่ยวสือโถว บอกฉันทีว่า...แท้จริงแล้วนายมีความสุขจริงหรือ
เปล่า?”
หากว่าเสี่ยวสือโถวไม่มีความสุขหรือไม่สมัครใจ ไม่ว่าพวกเขาจะต้อง
พบเจอกับอะไร หรือไม่ว่าจะต้องท�าร้ายใคร เขาก็จะพาเสี่ยวสือโถวของเขาไป
จากที่นี่โดยไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด
เด็กหนุ่มนิ่งเงียบไปเนิ่นนาน นานจนราวกับเวลาผ่านพ้นไปร้อยปีพันปี
...เขาจ�าไม่ได้ว่าในทุกหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา ในทุกๆ ชาติ ชายหนุ่มด้านหลัง
ล้วนเคยโอบกอดเขาไว้อย่างสุดแรงเช่นนี้มาก่อนทั้งสิ้น
ทั้งที่ความเห็นแก่ตัวและความโหดร้ายนั้นเป็นเรื่องที่ท�าได้อย่างง่ายดาย
ถึงเพียงนี้ ทว่าคนโง่กลับท�าไม่เป็น
สือโถวไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงตัวเองมาก่อน แต่เขารู้ดีว่า
มันก็เหมือนกับขนมสายไหมที่ถูกพัดปลิวไปในสายลมแล้วร่วงหล่นลงสู่ดินโคลน
ต่อให้เสียดายเพียงใด แต่ก็สายไปเสียแล้ว
เขาเอ่ยตอบเสียงแหบว่า “มันดึกมากแล้ว รีบเข้านอนเถอะ”
เหมือนกับที่อาเจียงเคยกล่อมเขาในค�่าคืนมากมายที่ผ่านมา
ในที่สุดอาเจียงก็คลายมือออก แต่ก่อนที่สือโถวจะเดินพ้นจากห้อง
อาเจียงกลับดึงแขนเขาไว้อีกครั้ง
“นอนคนเดียวฉันนอนไม่หลับ เรานอนด้วยกันเถอะ”
28
