Page 35 - อ่านฟรี DOUBLE BIND 3
P. 35

SAKI AIDA


          เพราะเครียดและเหนื่อยสะสมเฉยๆ เขาจึงรู้สึกโล่งใจแล้วกลับมาเยี่ยมอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น
          ซึ่งท�าให้เขาได้รู้ความจริงจากสึกาอิ มิคุผู้เป็นลูกสาวว่า แท้จริงแล้วโนโนะมุระปวยเป็น
          มะเร็งระยะสุดท้าย และจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

                โนโนะมุระเป็นคนที่น่าเคารพยกย่อง แต่ส�าหรับคามิโจแล้ว โนโนะมุระพิเศษกว่า
          นั้นมาก เพราะเป็นทั้งรุ่นพี่ของพ่อผู้เสียชีวิตในหน้าที่ และเป็นผู้ที่คอยดูแลเอาใจใส่เขา
          มาตลอดตั้งแต่สมัย ม.ปลาย ที่ส�าคัญโนโนะมุระคือคนที่ดีใจยิ่งกว่าใครตอนที่เขาบอกว่า
          อยากเป็นต�ารวจ

                ทว่าโนโนะมุระคนนั้นก�าลังจะอยู่ได้อีกไม่นาน คามิโจช็อกหนักจนสติไม่อยู่กับเนื้อ
          กับตัว หลังจากนั้นเขาคิดว่าตัวเองน่าจะไปส่งฮิคารุที่แมนชั่น แต่ก็จ�าอะไรไม่ค่อยจะได้
                รู้ตัวอีกทีก็กลับมาถึงห้องของตัวเองแล้ว จากนั้นก็จมอยู่กับความโศกเศร้า แล้ว
          เริ่มดื่มเหล้าย้อมใจจนเมาหลับไปทั้งอย่างนั้น

                “โนโนะมุระซัง มาท�าอะไรที่นี่ครับ? แล้วโรงพยาบาลล่ะ?”
                คามิโจท�าหน้าแตกตื่น แต่อีกฝายกลับตอบอย่างไม่ยี่หระว่า “ขอเขาออกมาแล้ว”
                “พูดอะไรครับเนี่ย ไม่ได้นะครับ คุณต้องเข้ารับการรักษาก่อนสิ”
                “รักษา? ทั้งที่ไม่มีวิธีไหนช่วยได้น่ะเหรอ?”

                โนโนะมุระตอบด้วยน�้าเสียงนิ่งสงบจนคามิโจเงียบไป แววตาที่มองมาฉายแวว
          เห็นอกเห็นใจ
                “นายรู้เรื่องอาการของฉันแล้วใช่ไหม”
                “...ครับ วันก่อนมิคุจังบอกผมตอนไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล”

                “งั้นรึ อย่าเพิ่งไปบอกใครล่ะ เรื่องนี้มีแค่นายกับซาเมะเท่านั้นที่รู้”
                พอเห็นอีกฝายคิดจะปิดบังคนรอบข้างเพื่อมาท�างานต่อ คามิโจก็ทนต่อไปไม่ไหว
                “ขอร้องล่ะครับ กลับไปพักผ่อนที่โรงพยาบาลเถอะครับ”
                คามิโจขอร้องจากใจ แต่อีกฝายกลับส่ายหน้าแล้วปฏิเสธเขาอย่างนุ่มนวล

                “อยู่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก มันหมดทางรักษาแล้ว ฉันไม่อยากใช้ชีวิต
          เฮือกสุดท้ายที่โรงพยาบาล ฉันต้องกลับมาท�างาน เพราะชีวิตนี้ฉันผิดพลาดมามากพอแล้ว
          อย่างน้อยในวาระสุดท้ายก็อยากใช้ชีวิตโดยที่ไม่มีอะไรค้างคาใจอีก”
                เห็นความมุ่งมั่นอันแรงกล้านั่นแล้ว คามิโจก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีก โนโนะมุระบอก


                                         33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40