Page 12 - อ่านฟรี DOUBLE BIND 2
P. 12
1
“แม่ครับ ดอกซากุระร่วงหมดแล้วนะครับ”
มามิยะ โชเอ่ยทักขณะแหงนมองใบไม้สีเขียวของต้นซากุระที่ปลูกอยู่ในสวน
โรงพยาบาล ทว่าไม่มีเสียงตอบรับจากมารดาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รถเข็น ถึงอย่างนั้นเขาก็ยัง
พูดคนเดียวต่อไป
“ก่อนหน้านี้ผมเห็นคนมาชมดอกไม้ที่สวนสาธารณะด้วย วัฒนธรรมการชม
ดอกไม้ของญี่ปุ่นนี่สุดยอดเลยนะครับ มีทั้งบาร์บีคิว มีทั้งคาราโอเกะ ดูคึกคักอย่างกับอยู่
ในงานเทศกาลเลย”
ยิ่งชวนคุยอย่างร่าเริงก็ยิ่งรู้สึกว่าเสียงของตนนั้นช่างว่างเปล่า โชถอนหายใจอย่าง
เศร้าสร้อยขณะเข็นรถไปข้างหน้า ไม่ว่าจะชวนคุยสักเท่าไร มามิยะ ริทสึโกะผู้เป็นแม่ของเขา
ก็ไม่เคยตอบสนอง แม้เขาจะรู้ดีอยู่แล้วแต่ก็อดเหงาใจไม่ได้
ผมบนศีรษะมีสีขาวแซมประปราย แผ่นหลังงองุ้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย
ทรงผมสั้นแบบเด็กๆ ยิ่งส่งผลให้ใบหน้าซูบตอบดูเล็กลงไปอีก
ริทสึโกะเพิ่งจะอายุสี่สิบสามปี แต่ภายนอกดูราวกับหญิงชราไปแล้ว ไม่รู้เป็น
เพราะมะเร็งระยะสุดท้าย หรือเธอเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก โชไม่สามารถรู้ได้เลยเพราะเพิ่ง
กลับมาในรอบเก้าปี
เขาแทบไม่มีความทรงจ�าในสมัยเด็กเหลืออยู่จึงจ�าเรื่องของริทสึโกะไม่ได้ ภาพ
แผ่นหลังของหญิงสาวที่คล้ายกับแม่ และบ้านที่เคยอาศัยอยู่ตอนเด็กๆ ถูกเก็บไว้ใน
ลิ้นชักของสมอง เหมือนกับภาพถ่ายที่กระจัดกระจายและไม่ปะติดปะต่อกัน นานๆ ทีจะ
8
