Page 32 - อ่านฟรี ชนวนรักเพลิงพิศวาส
P. 32
30 ชนวนรักเพลิงพิศวาส
“พ่อเผ่าหอมแก้มแม่พินแล้ว…” หนูน้อยปรบมืออย่างถูกใจแล้วโน้มตัว
ไปหอมแก้มกินรีบ้าง “รักแม่พินกับพ่อเผ่าที่สุดในโลกเลยค่า”
“พ่อก็รักชามนะลูก” ทรงเผ่าจูบหน้าผากบุตรสาวขณะเอ่ยเสียงเครียด
จนกินรีรู้สึกได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยค�าถามของเธอท�าเอาทรงเผ่าคลี่ยิ้ม
“รู้แล้วใช่ไหมว่าตัวจริงเสียงจริงต้องท�าอะไร”
น�้าเสียงเขาเย้ยหยันอยู่ในทีจนกินรีรู้สึกได้ หากค�าตอบที่เธอก�าลังตาม
หาชัดเจนขึ้นมาบ้างแล้ว ผู้ชายคนนี้คือสามีของพี่สาวเธอและเป็นพ่อของหลาน
สาวแสนน่ารักของเธอ หรืออีกนัยหนึ่งคือเขาเป็นพี่เขยของเธอนั่นเอง…แล้ว
พี่สาวเธอหายไปไหน…
“ฉัน…” เสียงหวานดังขึ้นเพียงค�าเดียว ก้อนเหนียวๆ ก็วิ่งไปจุกที่
ล�าคอจนพูดอะไรไม่ได้ แต่สิ่งที่ไม่รู้ยังคงเป็นเครื่องหมายค�าถามบนใบหน้างาม
“จะถอนตัวก็ไม่สาย แต่ถ้าจะเดินหน้าต่อคงเดาออกนะว่าจะเจออะไร
และผมก็จะไม่ยอมให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลที่มีมายาวนานต้องพังพินาศเพราะคุณ”
ทรงเผ่าบอกเสียงเรียบ แต่สายตาคมเข้มแข็งกร้าวจ้องมองเธอเขม็ง
เพื่อบอกให้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นจริงจังไม่ใช่ล้อเล่น
“ฉันเป็นภรรยาคุณ ใช้นามสกุลคุณ ฉันไม่ยอมให้ตัวเองเปื้อนราคีหรอก”
“ผมดีใจที่ได้ยินแบบนี้” เขาอุ้มบุตรสาวไปใกล้ขณะกวาดมองดวงหน้า
งดงามไม่วางตา ท�าเอากินรีรู้สึกแปลกๆ ยิ่งสบตาคมยิ่งมั่นใจว่าเขาไม่ได้ดีใจ
อย่างที่ปากพูด
“แต่ท่าทางคุณไม่ได้ยินดีเหมือนปากบอก” กินรีบอกพลางส่ายหน้า
ประกอบช้าๆ สายตาคมโตสบดวงตาคมเข้มอย่างไม่เกรงกลัวอ�านาจน่าเกรงขาม
“คุณได้ยืนยันตัวตนตัวเองจากประโยคเมื่อสักครู่ และผมฟันธงได้เลย
ว่า…” เขาหยุดพูดเพื่อให้ประโยคต่อไปดึงความสนใจเธอ และก็เป็นอย่างที่เขาคิด
“อะไรคะ…”
“อรพินไม่เคยใช้นามสกุลภูค�า และที่ส�าคัญไปกว่านั้น…” เขาทิ้งท้าย
เพราะยังไม่ถึงเวลาที่จะบอก ร่างสูงจึงอุ้มชาชมพูเดินผ่านหน้าไป กินรีหมุนตัว
