Page 10 - อ่านฟรี โซ่รักพันธะพิศวาส
P. 10

โซรักพันธะพิศวาส

             เหมือนกําลังสั่งเสีย
                   “ผมรูวากําลังพูดและทําอะไรอยู สัญญากับผมสิครับ”

                   คลินตเอยขอคําสัญญาอีกครั้ง ยังจับมือของพี่ชายไวแนน ดวงตา
             ทั้งคูจองเขม็งรอฟงคําสัญญาจากพี่ชาย

                   “พี่ไมสัญญากับนาย...”
                   ฌอนปฏิเสธเสียงแข็ง สิ่งที่คลินตขอรองไมไดเหลือบากวาแรง
             ที่เขาจะทําให แต...เขาไมชอบใจเอาซะเลยที่นองชายพูดเปนลางไมดี

             จากนั้นก็สั่งอีกฝายเสียงหวน
                   “ปลอยมือไดแลวพี่จะไปนอน”

                   “ไดโปรด...ฌอน...สัญญากับผม...”
                   คลินตวิงวอน ดวงตาแดงกํ่ากับความรูสึกเศราใจที่แลนมาจุกอก

             ฌอนเริ่มรําคาญนองชาย กอปรกับออนเพลียและปวดหัวจากการทํางาน
             มาทั้งวัน อยากไปพักผอนสักทีจึงรับปากสงๆ ไปวา

                   “ก็ได พี่สัญญา”
                   “ขอบคุณครับ” คลินตคลี่ยิ้มออกมาได จากนั้นก็สวมกอดรางกํายํา
             ของพี่ชายไวแนน “ขอบคุณที่พี่ยอมทําตามคําขอรองของผม...ผมรัก

             พี่ ฌอน...”
                   ฌอนสวมกอดกลับคืน ตบหนักๆ ไปบนบาของนองชายที่แลดู

             ออนแอไมตางจากเด็กตัวนอย พรอมกับเอยบอกแกมออกคําสั่งไปในตัว
                   “เลิกกินเหลาซะ แลวไปอาบนํ้าใหสรางเมา พรุงนี้เตรียมตัว
             เดินทางไปไทย พี่จะใหอดัมจองตั๋วใหนายเดี๋ยวนี้”

                   ‘อดัม’ ที่ฌอนพูดถึงคือเลขาฯ สวนตัวของเขา ซึ่งทํางานไดดีมี
             ประสิทธิภาพ แถมยังเรียกใชงานไดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงดวย

                   “ขอบคุณมากครับพี่ชาย...ขอบคุณที่ยอมรับปากใหสัญญากับผม”
                   คลินตบีบมือฌอนไวแนน กอนจะปลอยมือใหพี่ชายไดไปพักผอน


                                           8
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15