Page 17 - อ่านฟรี พลิกชะตาวิวาห์ลวง
P. 17
หม่าฉีตั่ว
ท่านทั้งสองใครมาก่อนมาหลังกันแน่...”
ม่อเซียงเหล่ยขมวดคิ้ว ขณะที่ก�าลังคิดจะเสียสละให้ผู้ชายที่นั่งตรงข้าม
เพื่อตัดปัญหา ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามก็ชิงเอ่ยขึ้นก่อน
“ให้แม่นางท่านนี้เถิด ข้าขอแค่น�้าชากาเดียวก็พอแล้ว” น�้าเสียงของ
ชายหนุ่มไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ แต่น�้าเสียงที่ค่อนข้างห้าวนั้นกลับรู้สึกได้ถึง
ความอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด
เจ้าของร้านเห็นคนทั้งสองไม่มีการโต้เถียงกันจึงรู้สึกโล่งอก รีบพยักหน้า
“ได้ขอรับ! ได้ขอรับ!”
ม่อเซียงเหล่ยมองผู้ชายที่นั่งตรงข้ามด้วยความฉงน ดูจากเนื้อผ้าของชุด
ที่เขาสวมใส่ ต้องไม่ใช่ชาวบ้านทั่วไปแน่ๆ คนแบบนี้แค่นั่งกินอาหารตามร้าน
ริมทางก็แปลกมากพอแล้ว เหตุใดยังใจดียอมยกเสี่ยวหลงเปาเข่งสุดท้ายให้นาง
อีก
เซี่ยโหวยี่สังเกตเห็นแววตาที่แสดงความฉงนของนางจึงมองกลับไปด้วย
แววตาเรียบเฉย “เมื่อครู่บังเอิญเดินผ่านจวนของทั่นฮัวหลาง” เขาเอ่ยขึ้นมาด้วย
อาการเก็บอารมณ์ความรู้สึก
เขาต้องการหลีกเลี่ยงขบวนขันหมากจึงหลบเข้าไปในตรอก คาดไม่ถึงว่า
จะได้พบเห็นการโต้เถียงกัน
โดยปกติแล้วเขาคงไม่รู้สึกเห็นใจผู้อื่นด้วยเรื่องแบบนี้ แต่วันนี้เขารู้สึก
สะเทือนใจเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าน่าสงสารกว่าเขา เมื่อ
พบปะกันโดยบังเอิญจึงอยากปฏิบัติต่อนางด้วยความอ่อนโยนเล็กน้อย
อย่างน้อยเขายังมีพี่สาวที่มีอ�านาจและอิทธิพลเป็นที่พึ่ง แต่ผู้หญิงที่อยู่
เบื้องหน้าคนนี้ เห็นได้ชัดว่านางไม่มีใครที่จะขอความช่วยเหลือได้เลย
15
