Page 30 - อ่านฟรี มาเฟียรัตติกาล

28 มาเฟยรัตติกาล

ไปมองประตู แลวคอยๆ พยุงตัวลุกขึ้นยืน แตโงนเงนจนตองนั่งลงใหม

หญิงสาวสูดลมหายใจยาวๆ เพื่อเรียกกําลังใจใหตัวเอง จากนั้นก็ลุก
ไปเปลี่ยนเสื้อผา ไมนานเธอก็เดินไปขยับประตู แตมันยังคงเปดไมไดเชนเดิม

หญิงสาวยกมือปาดนํ้าตาออกจากแกมแลวเดินไปที่หนาตาง มองลงไปที่สนาม
หญา
‘ไหนๆ ก็ตายทั้งเปนอยูแลว ยอมเสี่ยงหนีไปตอนนี้ดีกวาอยูใหเขายํ่ายี

ตอ’
พลับพลึงตัดสินใจเด็ดเดี่ยวที่จะเสี่ยง เธอเดินไปดึงผามานและผาปูที่นอน

มามัดตอกันใหยาวที่สุดแลวผูกติดกับระเบียงเหล็ก จากนั้นคอยๆ โรยตัวลงไป
ยังชั้นถัดไปอยางระมัดระวัง อารมณฮึดสูทําใหเธอมีแรงเพิ่มมากขึ้น ปนปาย
จากชั้นตอชั้นจนสุดทายก็มาถึงสนามหญาอยางที่หวัง แตพอเทาแตะพื้นเธอ

ตองขาสั่นเมื่อเห็นเจาฮัสกี้ยืนแยกเขี้ยวใส
“เฮ…ฉันมาดี ไมทํารายใคร หลีกทางใหฉันนะ” เธอยิ้มพลางยอตัวลง
ไปเสมอ และสบตาสองสีของมันอยางกลาๆ กลัวๆ เมื่อเห็นมันนั่งลงเธอก็ถอน

หายใจแลวลุกขึ้นชาๆ แตพอกาวเทามันก็ขยับตัวตาม ครั้นเธอวิ่งลัดเลาะไป
ตามเงาตนไม มันก็วิ่งตามไปเงียบๆ เธอจึงตัดสินใจหยุดและหันกลับมาเผชิญ
หนากับมันอีกครั้ง

“อยาตามมาสิ ฉันไมไดขโมยอะไรมาเลยนะ เจานายแกเปนคนไมดี แต
ฉันดูแลวแกดีกวาเจานายเยอะ ปลอยฉันไปนะ” เธอพึมพําแลวเดินไปลูบหัว

มันเบาๆ มั่นใจวามันฟงรูเรื่อง แตดูเหมือนเจาฮัสกี้ไมยอมเชื่อฟง วิ่งตามไป
ติดๆ จากนั้นทั้งคนทั้งหมาก็วิ่งลัดเลาะไป เมื่อใกลถึงประตูก็พากันหลบหลัง
พุมไม แตการดที่เดินตรวจตราใกลๆ หันมาเห็น

“ฮัสกี้…”
การดเรียกชื่อหมาแตหญิงสาวสะดุงโหยง หันไปมองอยางตกใจกอน

จะกมลงไปมองสุนัขไซบีเรียนตัวใหญขางกาย เจาฮัสกี้แลบลิ้นแลวนั่งลงชิด
เธอ