Page 17 - อ่านฟรี จุมพิตรักสามีเถื่อน
P. 17
ดาหลา 15
เสียเปรียบก็เขาไปชวย พรอมโชวฝมือการตอสูใหเห็นจนพวกมันคาดไมถึง คีนเลอร
นั้นรูฝมือมารดาอยูแลวจึงคลี่ยิ้ม เมื่อแมลูกผนึกกําลังกันสู พวกมันเห็นตกเปน
รองก็ใชเครื่องทุนแรง หยิบปนออกมาเล็งไปที่สองแมลูก
ปุ…ปุ…
“อากกก…”
ปนเก็บเสียงดังขึ้นมาสองนัดซอน ตามมาดวยเสียงรองลั่นของชาย
รางใหญที่ทําตัวเปนหัวหนา พวกมันหันไปมองบอดี้การดสูทดําแลวฉวยโอกาส
จับแนนซี่ไปขวางทางปนไวกอนวิ่งหนีไป ปนในมือของรอสสยิงเฉียดพวกมันไป
บอดี้การดสองคนขยับจะตาม แตเสียงสั่งดังมาจากดานหลัง
“ไมตองตาม” เสียงทรงอํานาจทําเอาแนนซี่มองเลยบาบอดี้การดไป พอดี
กับคนสั่งเดินมาหยุดตรงหนาเธอ คีนเลอรรีบขยับไปยืนขางมารดา
“ผานไปกี่ปเธอก็ยังเกงและสวยเหมือนเดิมนะแนนซี่”
ไทเกอรดึงแวนกันแดดออกจากสันจมูก สายตาคมกริบของมหาเศรษฐี
มาเฟยในตลาดหุนมองอดีตภรรยาดวยประกายตายินดี แนนซี่ออกจะแปลกใจ
ไมนอยที่เห็นอดีตสามีปรากฏตัวที่นี่
“หึ นักเลงกระจอกพวกนั้นลูกนองคุณเหรอ” แนนซี่มองรางสูงของอดีต
สามี ความเจ็บชํ้าในอดีตฉายชัดในดวงตาแตก็เพียงวูบเดียว
“ไมใชหรอกแนนซี่…” ไทเกอรปฏิเสธดวยนํ้าเสียงออนโยนผิดจากลุคปกติ
แนนซี่เหยียดยิ้ม มองการดที่ยืนเปนแผงหลังไทเกอรอยางดูแคลน
นี่ละคือชีวิตมาเฟย ไปไหนตองมีคนอารักขาเพราะศัตรูเยอะ เธอกลัว
ตลอดเวลาที่ใชชีวิตอยูดวยกัน ไมใชกลัวตาย แตกลัวที่จะไมมีเขามากกวา
“มัม…” คีนเลอรเห็นแววตาเจ็บชํ้าจึงเรียกมารดาเบาๆ แลวกุมมือเรียว
แนน แนนซี่หันไปยิ้มใหบุตรชายแลวตบหลังมือหนาเบาๆ
“ไมวาคนพวกนั้นจะเปนลูกนองคุณหรือไมก็ตาม แตไมมีสิทธิ์มาทําราย
ลูกฉัน” แนนซี่กระแทกเสียงใสอยางโกรธกรุน รอสสขยับจะแกตางแตไทเกอรยกมือ
หามไว
“คีนเลอรก็ลูกผม ทําไมผมตองทํารายลูกตัวเอง” ไทเกอรตอบอดีตภรรยา