Page 25 - อ่านฟรี สิเน่หาเจ้าหัวใจ
P. 25
ดาหลา 23
จับตนชนปลายไมไดเอาแตมองหนาเขาตาไมกะพริบ
“คุณไมมีสิทธิ์ทําแบบนั้น” เธอบอกเสียงไมมั่นคงนัก เมื่อเธอยํ้าให
เขารูสถานะวาอยูตรงไหนในหัวใจ แม็คคารเตอรยิ่งอยากพิสูจน
“ลืมอะไรไปหรือเปลามายเดียร” ชายหนุมหยิบสรอยคอเธอชูขึ้นเสมอ
สายตา “นี่ไงสิทธิ์ผม หรือคุณจะเถียง” ชายหนุมใชมือขางหนึ่งดึงเอาแหวนออก
มาแลวสวมใสบนนิ้วนางขางซายใหเธอ
“คุณ…”
“คงจําไดนะวาถอดแลวจะเจออะไร…” เขาขูกลายๆ กอนจะจับมือซาย
เธอไปจูบแลววางบนบากวาง กรรัมภาจะชักมือกลับแตเขาไมยอมปลอย
“คุณมาที่นี่เพื่ออะไรคะ ถาจะมาหาคุณพรรษกับหนูเล็ก ทั้งสองคนไป
งานเลี้ยงคะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องเพื่อใหตัวเองหลุดจากการคุกคาม
“ผมรู ถึงไดมา ถาสองคนนั้นอยูก็ไมไดหวานกับคุณนะสิ”
“มาไมแจงเจาของบานแบบนี้เขาเรียกบุกรุกคะ” บอกเสร็จเธอก็ดิ้น
ขลุกขลักเพื่อออกจากวงแขนแกรง แตผูถูกกลาวหาไมสนใจ
“ผมจะรุกหนักกวานี้ถากอยปนใจใหหมอนั่น”
“โยเปนคนดี และที่สําคัญ เขาเปนสุภาพบุรุษใหเกียรติผูหญิง” เธอเถียง
แทนเพื่อน ยิ่งทําใหแม็คคารเตอรคํารามในลําคอ
“ถาผมไมใหเกียรติกอย ปานนี้ฉุดไปทําเมียนานแลว” เขาบอกตรงๆ
“หยาบคาย ปาเถื่อน คิดวามีอํานาจในมือจะฉุดใครไปทํามิดีมิรายได
ตามอําเภอใจหรือไง” กรรัมภาตอวาเสียงเครือและรูสึกเจ็บแปลบปลาบในใจ
เมื่อภาพมโนวาเขาคลอเคลียกับหญิงอื่นผุดขึ้นมาในหัว
“ไมเคยฉุดใคร เพราะแคผมชายตาผูหญิงก็วิ่งเขามาหาแลว มีกอย
นี่แหละที่อยากฉุด”
แม็คคารเตอรยกมือขางหนึ่งแตะแกมนุม ลากไปหาตนคอระหง หยุด
คลึงติ่งหูนุมเบาๆ จนหญิงสาวสะทาน รางกายวูบวาบซานสยิว
“หยุดนะคะ…” กรรัมภาจับมือหนาขณะมองหนาคมอยางขอรอง