The Rose สงครามรักุหลาบสีเลือด 5

[oyamaki-ryo]

ตอนที่5 ครีส พ่อค้าขายอาหาร
?พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่ม?
แสนจันทร์สาดสองลอดบานหน้าต่างเข้ามาในห้อง หากแต่มีร่างวัยกลางคนมาร้องเรียกให้เจ้าชายจากคาราปัสตื่นจากนิทรา
เขาพยุงตัวให้อิงกับขอบเตียง
?เจ้ารู้สึกดีขึ้นหรือเปล่า?
ชายวันกลางคน ยกน้ำสีดำคล้ำให้ชายแปลกหน้า เขาก็รับไว้อย่างไม่คิดมาก
?กินยานี้เข้าไปก่อน เดียวอาหารค่ำของเราก็พร้อมแล้ว ลูกสาวข้ากำลังไปดูให้อยู่?
?ที่นี่บ้านของท่านเหรอ??
?ใช่แล้วที่นี่เป็นร้านขายของเวทย์มน ข้าเป็นเจ้าของร้าน ชื่อลาส?
ชายที่อายุมากกว่าส่งยิ้มให้
?จริงสิ ข้ายังไม่รู้จักท่านเลย ท่านเป็นใครมาจากไหนเหรอ?
?ข้าชื้อ ครีส เป็นพ่อเจ้าของร้านอาหาร น้ำมันไหลเชียวมาก ร้านของข้าก็เลยพังเสียหาย แล้วข้าก็ลอยมาตามน้ำ?
?อื่ม แปลกจัง ยังไม่ถึงฤดูที่น้ำหลากนี่นา แต่ก็ช่างเถอะ ข้าเสียใจกับท่านด้วยก็แล้วกัน?
ชายหนุ่มยิ้มจางๆ พรางยกน้ำสีคล้ำเข้าปาก

?ท่านพ่อ ข้าเอาอาหารมาแล้ว?
เอริน่าดันตัวผ่านช่องประตูเข้ามา ในมือถือถาดที่มีน้ำซุปสีเหลือข้นส่งกลิ่นหอมหวนพร้อมขนมปังร้อนๆ
คริสกลืนน้ำลายเข้าคอ เขาไม่ได้กินอะไรมาตั่งแต่หมดมื้ออาหารชั้นเลิศที่พ่อครัวตั้งใจสรรค์สร้างรสชาติชาววัง
?อาหารมื้อนี้เป็นของเจ้าแล้วละ เอาเถอะไม่ต้องเกรงใจ ข้าเขาใจดี?
ชายอายุมากกว่ารับถาดอาหารจากมือของลูกสาวแล้วส่งต่อให้คริสด้วยรอยยิ้ม
คริสตัดน้ำซุปสีเหลืองขุ่นนั้นเข้าปาด แล้วก็อึ้งไปพักหนึ่ง
?เอริน่านี่เธอทำเองเหรอ?
ชายหนุ่มเปิกตาโตขึ้นอย่างประหลาดใจ
?อ้อ ไม่ใช่หรอก นั้นนะฝีมือแม่บ้าน?
?เหรอ!! ข้าก็นึกว่าคนสวยอย่างเจ้าเป็นคนทำซะอีก?
?แหม...ปากหวานจริงนะ?
เอริน่าหาได้เขินอายอย่างสาวอื่นไม่ เธอกำหมัดแน่และกัดฟันพูดกับชายหนุ่มแสนปากหวานอย่างไม่ค่อยพออกพอใจซักเท่าไหร่นัก
?เจ้าสองคนรู้จักกันแล้วเหรอ ไม่เบานี่เอริน่าลูกรัก?
เสียงหัวเราะเบาๆมาจากลำคอของชายวัยกลางคนทำให้ชายหนุ่มแปลกหน้าหัวเราเบาๆตามไปด้วย
?พ่อ.....?
น้ำเสียงขู่ของสาวน้อยทำให้เสียงขบขันในห้องหายไป
?เอาเถอะ ยังไงซะเจ้าก็พักที่นี่จนกว่าจะหายดีก่อนแล้วจะเอายังไงต่อไปค่อยคิดกันอีกที เอริน่าพ่อฝากด้วยนะ?
พ่อลุกจากเก้าอี้และเดินออกจากห้องไป
?เอ่อ อย่ารุ่นแรงกันเธอนักนะคริส ลูกสาวข้านะโหดใช่เล่นนะ?
ก่อนจะไปพ่อยังหันหน้าฝากข้อความเสียงให้ชายหนุ่มก่อนที่จะโดนหมอนหนานุ่มกระแทกเข้าเต็มหลัง
เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมเสียงหัวเราดังลั่นของพ่อตัวแสบ

เอริน่าเขามานั่งแทนที่ชายผู้เป็นพ่อก่อนจะรินน้ำสีดำคล้ำอุ่นๆใส่แก้ว
?เอ้า กินยาก่อนนอนซะ รีบๆหายไวๆละ ข้าขี้เกียดดูแล?
ชายหนุ่มรับแก้วใสพร้อมน้ำสีดำคล้ำนั้นเข้าปากอย่างไม่ลังเล
?หมดธุระของข้าแล้ว นอนหลับให้สบายละ?
ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำ
?อ้อ อย่าลืมหายไวๆละ ข้าข...?
?ขี้เกียดดูแล?
?รู้ก็ดี?
เอริน่าพรวดพราดออกจากห้องไป
เธอช่างเหมือนจริงๆ เหมือนอย่างไม่มีที่ติ เหมือนหญิงสาวผู้เคยอยู่ในอดีต
แต่เธอคงไม่โชคร้ายแบบนั้น เหมือนคนในอดีตที่เหมือนกับเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++