ชลภัทรแกล้งทำเป็นหลับเมื่อร่างบางขยับตัวได้สติ นารินีขยับเปลือกตา ยังรู้สึกมึนงงแต่พยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะลืมตาโพลง หน้าขาวซีด เมื่อนึกออกว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่ตนเองจะหลับไป
หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น ก้มหน้ามองตัวเองแล้วก็ต้องกรี๊ดออกมาสุดเสียง เมื่อพบว่าภายใต้ผ้าห่ม ร่างบางของตัวเองไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว
เกิดอะไรขึ้น! นารินีอยู่ที่ไหน?
?กรี๊ด...?
ชลภัทรแสบแก้วหู แต่ทำหูทวนลมเสีย ปล่อยให้หล่อนกรี๊ดอยู่อย่างนั้น ก่อนที่มือน้อยๆ จะทุบเขาลงมา
?แก....ไอ้เลว...แกทำอะไรฉัน?
เขาลืมตาขึ้น มองหล่อนอย่างอ่อนล้า
?ตื่นแล้วหรือ?
?ไอ้บ้า...แก...แก...แกทำอะไรฉัน?
ชลภัทรขยับตัวยันศอกกับที่นอน เพื่อมองใบหน้าสวยลออตาให้ชัดๆ หญิงสาวดูงดงามกว่ายามค่ำคืนเสียอีก
หล่อนช่างงดงามนัก...งดงามจนเขานึกแปลกใจเหลือเกินว่าหล่อนไปทำอะไรในสถานที่ที่ผู้หญิงไม่ควรไปแบบนั้น แล้วหล่อนยังมีหน้ามาถามเขาอีกหรือว่าเขาทำอะไรหล่อน
ชลภัทรหัวเราะออกมา หล่อนมองเขาอย่างดุเดือด
?ใครทำอะไรคุณ?
?แก...แกข่มขืนฉันใช่ไหม? นารินีร้องไห้ออกมา
ชลภัทรนึกแปลกใจ ไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้หล่อนเปลี่ยนเป็นคนละคนแบบนี้
?อ้าว...อย่ากล่าวหากันสิคนสวย?
เขาค่อยๆยิ้มเยือนออกมา
?คุณต่างหากที่เป็นคนแก้ผ้าตัวเอง?
หล่อนยกมืออุดหูตัวเอง
?ไม่จริง?
?จริงยิ่งกว่าจริง?
?ไอ้บ้า...แกอย่ามาพูดบ้าๆ กับฉันนะ...ฉันน่ะเหรอแก้ผ้าเอง แกวางยาฉันใช่ไหม ไอ้คนบ้า ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย...ฮือ...ฮือ?
ชลภัทรหัวเราะร่วน เขาผุดลุกขึ้นนั่ง เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็ไม่ได้สวมอะไรเช่นกัน หล่อนมองเขาหน้าแดงก่ำ
นารินีจำอะไรไม่ได้เลย...
หล่อนไม่เหลืออะไรแล้ว
นารินีมองเขา...ผู้ชายคนนี้ หล่อนจำได้ว่าเขาเป็นลูกค้าร้านพี่สาวหล่อน หล่อนจำเขาได้แม่นไม่มีวันลืม เพราะหน้าตาหล่อเหลาของเขาผิดไปจากพวกคนงานคนอื่น ที่หน้าตาดำเกรียมหยาบกร้าน บางคนไม่ใช่คนไทย พูดภาษาเพื่อนบ้าน
ปกตินารินีไม่เคยเหลือบตาแลมองผู้ชายคนไหน แต่ผู้ชายคนนี้เดินเข้ามา สะดุดตาแต่แรกเห็น ด้วยรูปร่างที่สูงตระหง่าน ดูแข็งแกร่งไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนทำงาน แต่กลับดูสง่าภูมิฐาน บ่งบอกลักษณะของความเป็นผู้นำโดยแท้
นารินีไม่ทราบหรอกว่าเขาเข้าใจผิด เขาคิดว่านารินีเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านของนันทา
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นความเข้าใจผิด
ไม่มีใครวางยาใคร ที่นารินีจำไม่ได้เพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากทำงานเสร็จแล้ว นารินีก็เข้าห้องนอนตามปกติ และเพราะความเหนื่อยอ่อนทำให้นารินีหลับไปโดยไม่รู้ตัว
นารินีมาช่วยงานพี่สาว หลังจากถูกปลดออกจากงานเพราะพิษเศรษฐกิจ เจ้านายขาดทุน บริษัทต้องยกเลิกกิจการลง นารินีจำต้องดิ้นรนขวนขวายหางานทำ แต่ยังหางานทำไม่ได้สักที ดีที่พี่สาวติดต่อให้มาช่วยงาน
พี่สาวของนารินี...นันทามาเปิดกิจการร้านเหล้าอยู่ที่จังหวัดทางภาคใต้ แม้ไม่ใช่จังหวัดที่เป็นเมืองท่องเที่ยว แต่ที่นี่ก็เต็มไปด้วยโรงงานและเหมือง บรรดาพวกผู้ใช้แรงงานทั้งหลายพอเลิกงานก็มาสุมหัวกินเหล้ากันที่นี่
ร้านของนันทาเป็นร้านไม่ใหญ่นัก เปิดเป็นร้านคาราโอเกะ มีเด็กเสิร์ฟจากประเทศเพื่อนบ้านมาทำงาน
นันทาไม่ว่าถ้าเด็กเหล่านั้นจะเต็มใจออกไปกับลูกค้าที่มากินเหล้าในร้าน แต่ไม่ได้ให้การสนับสนุนหรือเก็บหัวคิวเด็กแต่อย่างใด
นารินีโล่งใจที่พี่สาวไม่ได้เปิดร้านคาราโอเกะบังหน้า แต่ข้างในทำเป็นซ่องอย่างหลายๆ ร้านแถวนี้เขาทำกัน นันทาบอกว่าหล่อนไม่ชอบ แต่ถ้าเด็กจะหารายได้กันเองก็เรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับทางร้าน
นารินีช่วยงานพี่สาวหลายอย่าง ตั้งแต่เป็นแคชเชียร์ยันเป็นพนักงานเสิร์ฟ ยิ่งถ้าต้นเดือนลูกค้าแน่นๆ นารินีช่วยแม้กระทั่งล้างจานจนถึงเอาขยะไปทิ้ง
นารินีช่วยพี่สาวทุกอย่างที่ทำได้ แม้ช่วงกลางเดือนร้านของนันนทาก็ยังมีคนเข้า เพราะนันทาให้เชื่อได้ กินก่อนแล้วค่อยจ่ายตอนสิ้นเดือน ทำให้นันทามีลูกค้าไม่ขาด
นารินีรู้แล้วว่าทำไมพี่สาวถึงต้องการคนช่วย แล้วต้องเป็นคนที่ไว้ใจได้ด้วย ร้านดวงดีของพี่สาวนารินีถึงได้ขายดีแทบทุกวัน ไม่เว้นแม้คืนวันพุธกลางเดือน
พอนันทาทราบว่าน้องสาวตกงานก็โทรศัพท์ไปหาขอให้มาช่วยงานที่ร้าน นารินีจึงตัดสินใจมา ทั้งที่ปกติแล้วไม่เคยลงมาหาพี่สาวที่นี่เลยสักครั้ง ส่วนมากนันทาขึ้นไปทำธุระกรุงเทพฯ ก็ไปเยี่ยมน้องที่บ้านพัก
นันทาแต่งงานแล้ว มีสามีเป็นคนที่นี่ ทำมาหากินอยู่ทางนี้ พี่เขยของนันทาเสียเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนี้นันทามีสามีใหม่ นัยว่าเป็นเจ้าของโรงงาน พี่สาวของนันทาเลยกลายเป็นบ้านเล็กของเสี่ยเจ้าของโรงงาน
นันทาบอกว่าเสี่ยศักดิ์ดาเอาเงินมาลงทุนให้นันทาขยายกิจการร้านจากห้องแถวห้องเดียว ตอนนี้มีถึงสามคูหา และยังเป็นคนหาเด็กมาช่วยงานในร้านอีกด้วย
เสี่ยศักดิ์ดาไม่ค่อยได้มาหานันทาบ่อยนัก ส่วนใหญ่จะมาอาทิตย์ละครั้ง นัยว่าเมียของเสี่ยศักดิ์ดาดุมากๆ แต่เสี่ยก็ยังหาเศษหาเลยแอบมีอีหนูนอกบ้าน
นารินีไม่ค่อยชอบใจนักที่พี่สาวไปเป็นเมียน้อยเขาแบบนี้ แต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่สาว นารินีแค่เป็นห่วงพี่สาว เพราะชีวิตรักแบบนี้มักจะจบไม่สวยนัก แต่นันทาไม่เดือดร้อน
นารินีไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อคืนสาเหตุมาจากเสี่ยศักดิ์ดานั่นแหละ เพราะเสี่ยศักดิ์ดาเป็นเพื่อนต่างวัยของชลภัทร และเป็นคนนัดแนะให้ชลภัทรเข้ามาในห้องที่เสี่ยศักดิ์ดาเตรียมเด็กไว้ให้เมื่อคืนนี้
แต่เกิดการเข้าใจผิด...เด็กในร้านพาชลภัทรเข้าผิดห้อง เด็กพาชลภัทรไปเข้าห้องที่นารินีนอนอยู่ ชลภัทรไม่ได้ทำอะไรนารินี เขาเห็นหล่อนก็จำได้ว่าหล่อนคือผู้ช่วยที่วิ่งทำงานวุ่นหน้ามันอยู่ในร้านนั่นเอง
เขาเองนั่งดื่มไปด้วยดูหล่อนไปด้วย ยังนึกขำว่าหล่อนวิ่งวุ่นจนหัวฟูแต่ก็ยังสวยอย่างไม่น่าเชื่อ
หล่อนสวยสะดุดตาเขาแต่แรกพบ แต่สวยขนาดไหนเขาก็ไม่กล้าเสี่ยงหรอก ยิ่งสาวสวยในร้านคาราโอเกะแบบนี้ยิ่งน่ากลัว
ชลภัทรคิดว่าหล่อนน่าจะผ่านมือพวกคนงานมาอย่างต่ำก็เป็นร้อย แต่ละคนมาจากไหนก็ไม่รู้
เขาบอกตัวเองว่าอย่าเสี่ยงดีกว่า
สวยแค่ไหนก็ขอผ่านก่อนล่ะ
ชลภัทรนึกถึงศักดิ์ดา หมอนั่นบอกว่ามีเด็กใหม่มาจากฝั่งโน้น รับรองสะอาด อยากให้เขามาลองดู
?น่า คุณภัทร นึกว่าเป็นอภินันทนาการจากผม คุณภัทรช่วยผมมาหลายรอบแล้ว ผมยังไม่ได้สมนาคุณคุณภัทรสักที?
?จะดีเหรอ? ชลภัทรลังเล เพราะปกติเขาไม่ใช่คนเที่ยวอะไรแบบนี้
ชลภัทรยังไม่แต่งงาน เป็นหนุ่มโสด เรื่องอย่างว่าต้องมีอยู่แล้วตามประสาหนุ่มพลังแรงสูง แต่ชลภัทรไม่เคยคิดหาทางระบายออกด้วยการเข้าซ่องแบบผู้ชายทั่วไป เพราะเขากลัวติดโรค ชลภัทรไม่ยอมเอาชีวิตไปเสี่ยงแน่ ปกติแล้วเขาก็มีผู้หญิงที่เป็นคู่นอนประจำอยู่แล้ว
รสรินไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว แต่เป็นแม่ม่ายธรรมดานี่เอง แต่รสรินเต็มใจที่จะแลกเปลี่ยนความสุขกับเขา ชลภัทรจึงไม่ขาดเรื่องบนเตียง เขาต้องการเมื่อไหร่โทร.หารสริน รสรินจะรีบบึ่งมาหาเขาทันที
ส่วนที่มีประปรายก็ไม่ได้จริงจังอะไรกัน ผ่านแล้วก็แล้วกัน แต่ชลภัทรก็ป้องกันตัวเองทุกครั้ง เพราะทราบดีว่าโรคแบบนี้ไม่ได้อยู่ไกลจากตัวเลย แต่อยู่รอบๆ ตัวของเรานี่เอง ชลภัทรจึงระวังตัวเป็นพิเศษ
เขาไม่สนว่าศักดิ์ดาจะขบขันเขา เพราะเขาไม่ชอบมั่ว เที่ยวผู้หญิงให้เปรอะอย่างผู้ชายอื่นทำกัน
ศักดิ์ดากับเขาไม่สนิทกันนัก รู้จักกันทางเพื่อนของเพื่อนอีกที ศักดิ์ดาชอบมายืมเงินเขาบ่อยๆ ครั้งละหลายแสน แต่ศักดิ์ดาก็คืนให้ทุกครั้ง จนมาครั้งนี้ศักดิ์ดานึกจะตอบแทนเขาด้วยการหาผู้หญิงมาให้ ทั้งที่ชลภัทรปฏิเสธไปทีหนึ่งแล้ว
?ลองชิมของใหม่ดูบ้างสิครับ กินแต่ของเก่าน่าเบื่อจะตาย?
ชลภัทรขำ นึกประหลาดใจว่าศักดิ์ดารู้เรื่องเขากับรสรินได้ยังไง เขาไม่ได้ชอบรสรินเป็นพิเศษอะไรนัก แต่กับรสรินไปหาแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก เขาเลยไปหารสรินอยู่เรื่อยๆ กลายเป็นว่าเขาถูกหาว่ากินของเก่า
ชลภัทรคิดขำๆ เขาไม่เคยคิดว่ารสรินเป็นของเก่า เรียกว่าต่างฝ่ายต่างหาความสุขให้แก่กันและกันมากกว่า แล้วเขาก็ไม่ได้ให้รสรินเปลืองเนื้อเปลืองตัวฟรีๆ ไปหาทุกครั้งเขาก็หยิบยื่นเงินให้ใช้ตลอด เพราะไม่อยากเอาเปรียบ
อีกอย่างเขาไม่อยากติดค้างอะไรกับใคร ถือว่าแลกเปลี่ยนกันก็จบ เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วก็ทางใครทางมัน ไม่ก้าวก่ายกัน เขาว่าแบบนั้นสบายใจกว่าเยอะ ดีกว่าไปหาเด็กสาวๆ หน้าใหม่แปลกตามาเคล้าเคลียเป็นไหนๆ
ชลภัทรทราบว่าที่ศักดิ์ดาพยายามเอาใจเขาเพราะต้องการยืมเงิน เขาพูดออกไปแบบไม่อ้อมค้อม
?คราวนี้จะเอาเท่าไหร่ล่ะ??
ศักดิ์ดายิ้มเขินๆ
?สักห้าแสนก็พอครับ?
ชลภัทรนึกในใจว่านึกแล้ว
?คราวนี้ผมขอสักสองเดือนนะครับ?
?จะเอาไปลงทุนอะไร?
?ว่าจะลงทุนร้านหมูกระทะให้เมียคนล่าสุดนะครับ? ศักดิ์ดายิ้มอายๆ
?คราวก่อนลงทุนสาวขยายร้านคาราโอเกะ นี่มีคนใหม่อีกแล้วเหรอ? ชลภัทรส่ายหน้ายิ้มขำๆ
?ครับ...คนนี้เด็กมากครับ? เวลาพูดถึงเมียคนนี้ศักดิ์ตานัยน์ตาเป็นประกายพราวอย่างคนกำลังมีความสุข
ชลภัทรนึกขำ นึกในใจว่าศักดิ์ดานี่เหลือเกินจริงๆ มีเมียเป็นสิบยังไม่พอ แสวงหาใหม่อีกแล้ว
เขาส่ายหัวเพราะแบบนี้เขาเห็นทีจะไม่ไหว เขาชอบแบบสบายๆ ไม่ต้องดิ้นรนมากดีกว่าเยอะ
เขาไม่เบื่อรสริน รสรินมีลูกเล่นแพรวพราวไม่น่าเบื่อ จะว่าเขาติดรสรินก็ไม่ถูกนัก เพราะจะให้เลิกกันก็เลิกได้ทันทีโดยไม่รู้สึกผูกพันอะไร เขาเพียงแต่คิดว่ารสรินคลิกแล้วตรงกัน ทุกอย่างก็จบ ไม่ต้องพูดอะไรกันมาก
แบบศักดิ์ดาเห็นจะไม่ไหว ต้องหาเงินมาให้น้องๆ ลงทุนทำโน่นทำนี่ ตัวเองต้องดิ้นรนหาเงินแบบนั้นก็ไม่ไหว
เขาคิดว่าเรื่องเซ็กซ์ไม่ได้สำคัญกับชีวิตเขาขนาดนั้น ชลภัทรไม่เดือดร้อน เขาเองจะหาผู้หญิงที่ไหนมานอนก็ได้ ทราบว่ามีหลายคนเต็มใจมอบกายให้เขาแบบไม่คิดสตางค์ก็มี แต่เขาไม่อยากยุ่งยากภายหลัง
เขายังไม่อยากถูกผู้หญิงคนไหนจับผูกมัดให้แต่งงานด้วย เขายังไม่อยากแต่งงาน ไม่อยากมีเมีย
ถ้ามีใครถามเขาว่าทำไม เขาก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน รู้แต่ว่าตอนนี้ยังไม่อยากแต่ง อยู่แบบนี้ก็สบายดีแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การเข้าห้องผิดของ ?ชลภัทร? ครั้งนี้เปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปตลอดกาล เมื่อเขาถูกตาต้องใจผู้หญิงที่นอนอ่อนเปลี้ยและเปลือยกายต่อหน้าเขา ชายหนุ่มจึงคิดอยากได้ ?นารินี? มาบำเรอสวาทให้เขาเพียงผู้เดียว และเขาก็ได้ตัวหล่อนมาไม่ยากเพราะพี่เขยหล่อนติดหนี้เขานับล้าน นารินีได้แต่ร้องขอให้เขาปล่อยหล่อนไป หากแต่ชลภัทรก็ขู่ว่าจะไปยึดร้านคืน ทำให้หญิงสาวยอมทุกอย่างเพื่อเป็นการขัดดอกล้างหนี้ก้อนโตก้อนนั้น และคำว่ายอมทุกอย่างนี่เองที่ทำให้ชลภัทรเชื่อว่าหล่อนคือผู้หญิงร่านสวาทที่ผ่านชายมานับไม่ถ้วน หากแต่ความเป็นจริงแล้ว เมื่อเขาสั่งให้หล่อนปรนนิบัติพัดวี ชายหนุ่มจึงได้รับรู้สัมผัสไร้เดียงสาที่ทำให้เขาครางแผ่วหวิว
?โอ...ไม่...หยุดได้แล้ว?
หล่อนกระซิบ โมโหตัวเองนักที่เผลอครางออกมา
เขาผละจากหล่อนเพื่อที่จะประกบปากกับปากนุ่ม
หญิงสาวตื่นเต้นจนสุดระงับ
?ผมรักความเกลียดของคุณ?
