วานิศาสูดลมหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าเข้าลึกๆ แม้ว่าเธอจะสั่นเล็กน้อยเพราะยังสะท้านสะท้อนใจกับเหตุการณ์ชวนหวามระทึกค่ำคืนที่ผ่านมา และบังเกิดความเศร้าสะเทือนใจในขณะเดียวกัน
วานิศารู้สึกหนักอึ้งไปทั้งร่างกายและจิตใจ ยากนักหนาที่จะเปิดเปลือกตาให้ลืมขึ้นได้ เธออยากจะหลับไปตลอดกาลเลยด้วยซ้ำ แต่คงเป็นไปไม่ได้ วานิศามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ หัวใจเธอสะอื้นไห้
น้ำตาไหลผ่านแก้มเด็กสาวเป็นทาง ในวัยที่เพิ่งก้าวข้ามคำว่านางสาวมาเพียงปีเดียว ทำให้เด็กสาวเคว้งคว้าง ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร
เธอทำทุกอย่างไปตามสัญชาตญาณสั่งเท่านั้น ความหวั่นกลัวเข้ามาครอบคุลมหัวใจเด็กสาวอีกครั้ง
เธอเคยหวัง...ว่า ?ใคร? คนนั้นจะยื่นมือเข้าช่วยเธอ
วานิศาแอบหวัง แต่ความหวังของเธอก็พังทลายลงเมื่อรู้ธาตุแท้ของผู้ชาย...สำหรับผู้ชายแล้ว ผู้หญิงเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวเท่านั้น
เมื่อคิดถึงตรัยธร วานิศาก็ยิ่งหนาวสะท้าน เธออยากได้ใครสักคนมาช่วยปกป้อง แต่ไม่มีอีกแล้ว
เมื่อทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ปรารถนาจะสนใจอะไรทั้งนั้น
วานิศาหลับตาลง นึกถึงตอนที่ตรัยธรผลุนผลันลุกขึ้นจากเตียงอย่างไม่แคร์ต่อความเปล่าเปลือยของร่างกายตนเอง ก่อนเอื้อมไปหยิบกางเกงขึ้นมาสวม วานิศาไม่นึกเลยว่าเขาจะเย็นชากับเธอแบบนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีความหมายอะไรกับเขาเลย
ความคิดนั้นทำให้เด็กสาวรู้สึกปวดร้าวบอกไม่ถูก เธอจำได้ว่าตอนนั้นเธอลุกขึ้นกลัดกระดุมเสื้อ มือไม้สั่น แต่กระดุมเสื้อขาดวิ่นจนกลัดกระดุมไม่ได้ เขาก็เลยไปหยิบเสื้อมาโยนให้ เธอรับไว้อย่างอับอายขายหน้า
วานิศาจำได้ว่าตอนนั้นอยากร้องไห้เต็มแก่ จริงๆ แล้วเธอน่าจะฆ่าเขาด้วยซ้ำ ที่เขาทำร้ายหัวใจเธอแบบนั้น
แต่เธอมีศักดิ์ศรีพอ ที่จะเชิดหน้าใส่เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เพิ่งเสียสาวให้เขาไปหยกๆ เขาคงคิดว่าเธอเป็นเด็กใจแตกหน้าไม่อายเต็มทน
มันเป็นปฏิกิริยาตอบโต้กับท่าทีเฉยชาของเขาโดยไม่รู้ตัว เธอพยายามสะกดกลืนก้อนสะอื้นที่แล่นขึ้นมาจุกคอ
รู้สึกตัวไร้ค่ายิ่งกว่าโสเภณีเสียอีก เมื่อตรัยธรพูดว่า
?เราทำให้พี่มีความสุขนะ พี่รู้ว่ามันไม่น่าประทับใจนัก แต่เราปรารถนาในสิ่งนี้เองไม่ใช่หรือ พี่ขอโทษที่ทำให้เราผิดหวัง แต่คราวหน้าพี่ขอแนะนำให้เราไปหาคู่นอนใหม่ อย่ามายุ่งกับพี่อีก?
น้ำเสียงของเขาเหมือนจะเยาะหยัน จนวานิศาเจ็บช้ำ โกรธกับวาจาถากถางของเขา เธอด่าเขาออกไป
?พี่มันเลวที่สุด?
?อ๋อ เพิ่งรู้เหรอ? คำพูดของเขาทำให้เธอโมโหเขา อยากฆ่าเขาอย่างที่สุด คำพูดของเขาเหมือนเอาน้ำเย็นจัดสาดหน้าเธอ
?จะไปไม่ใช่เหรอ เชิญ โน่นประตู!?
วานิศาเห็นแววเย็นชาในดวงตาและริมฝีปากที่เครียดเคร่ง และจดจำได้ไม่มีวันลืม เธอกล้ำกลืนความอับอายเอาไว้ บังคับให้ตัวเองน้ำตาไหลรินออกมา เด็กสาวเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง
เธอไม่น่าไปหาเขาเลย วานิศามองเขาผิดไปจริงๆ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าขึ้นชื่อว่าผู้ชายมันก็เลวเหมือนกันหมด
เขาเองก็ยอมรับไม่ใช่หรือ แถมพูดใส่หน้าเธอให้ได้อายอีกว่า เธอไปเสนอให้เขาถึงที่ ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว
วานิศาเกลียดเขาเหลือเกิน
อยากให้เขาตายเสียนัก เธอนึกสาปแช่งเขา โกรธเขาแทบกระอักเลยทีเดียว เขาสั่งห้ามไม่ให้เธอกลับไปหาเขาอีก
เธอก็ไม่คิดจะกลับไปเหยียบที่นั่นอีกแล้ว แค่นี้ก็เข็ดจะแย่อยู่แล้ว เธอทั้งเจ็บปวดและอับอาย
วานิศาไม่ควรไปหาตรัยธรเลยจริงๆ
ตอนนั้นวานิศาไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองกลับบ้านมาได้ยังไง เธอคิดอย่างมึนงง ความฝันของเธอพังทลายไม่เป็นท่า จะโทษใครได้ล่ะนอกจากตัวเอง วานิศาร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอเป็นฝ่ายผิดที่วิ่งไปหาตรัยธรอย่างนั้น
วานิศาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ บอกตัวเองว่าเธอต้องสู้ ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป เธอจะหวังให้ใครช่วยเธอได้เล่า
เขาไม่ช่วย แถมทำให้เธอยิ่งรู้สึกแย่ลงไปอีก
เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า ไม่มีราคาอีกแล้วในสายตาเขา จริงๆ แล้ววานิศาเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงมีค่าอะไร ไม่มีความหมายในสายตาใครอยู่แล้ว
ทว่าตอนนี้ยิ่งแล้วไปใหญ่ เธอผิดเองที่พาตัวเองเข้าไปในชีวิตของตรัยธรแบบนั้น
พอตั้งสติได้หญิงสาวก็ฮึดสู้ขึ้นมา เธอจะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาของตัวเอง เพราะฉะนั้นเธอก็ต้องหาทางแก้ไข
ตอนนี้วานิศารู้แล้วว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นนับต่อแต่นี้เลวร้ายน่ากลัวมากขนาดไหน เธอไม่อาจหวังได้เลยว่าเสี่ยหื่นกามนั่นจะอ่อนโยนกับเธอ
แล้ววานิศาจะทำยังไง เธอรู้สึกตัวเหมือนฝันร้าย วานิศาถามตัวเองว่าเธอจะทำยังไงดี วานิศาครุ่นคิดอย่างหนักอึ้งไปหมด
เธอเคยคิดว่าตรัยธรเป็นคนดี เขาดูเป็นคนอารมณ์ดี คิดว่าเขาจะปกป้องเธอได้ แต่เปล่าเลย ตรัยธรกลายเป็นซาตาน
เขากลายเป็นซาตานใจหินในสายตาวานิศาไปเรียบร้อยแล้ว
วานิศาอดคิดไม่ได้ว่าตรัยธรเป็นคนหล่อเหลือเกิน ดูก็รู้แล้วว่าเขาต้องมีชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงตัวยง
เขาคงไม่เคยคิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน วานิศาน่าจะรู้ เธอไม่ควรไปหวังในตัวเขามากมายขนาดนี้
คนระดับเขาคงมีผู้หญิงรุมล้อม หมายปองมากมาย และเขาเองก็คงมีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว เขาไม่มีวันแลเด็กสลัมอย่างวานิศาอย่างไม่ต้องสงสัย
คนอย่างเขาคู่ควรกับผู้หญิงที่ดูสูงส่งเหมือนดอกฟ้า ที่ยากเหลือเกินที่วานิศาจะเอื้อมมือถึง ได้
วานิศาไม่เจียมตัวเอง สุดท้ายก็เจ็บปางตายแบบนี้ วานิศาคิดอย่างเสียใจ คิดว่าเขาอาจเอ็นดูและเมตตาวานิศาบ้างแต่เปล่าเลย
นอกจากเขาจะไม่เอ็นดูแล้วเขายังขับไสไล่ส่ง หญิงสาวรู้สึกเย็นวาบในช่องท้อง ผู้หญิงอย่างวานิศาเป็นอย่างดีก็ได้แค่โสเภณีเท่านั้น
วานิศาเป็นแค่เด็กที่เขาเคยเจอตอนทำข่าวในสลัม วานิศาอาจมีหน้าตาสวยใสก็จริง แต่ก็เป็นได้แค่เด็กสลัมเท่านั้น
เธอยังจำไดว่าตัวเองไปยืนมองเขาทำข่าวตาใสแจ๋วจนตรัยธรอดนึกขำไม่ได้ ที่เขาเข้ามาคุยด้วยก็แค่สอบถามตามประสานักข่าว เขามองเธอด้วยนัยน์ตาฉายแววเจ้าชู้ตามประสาของเขา ไม่มีความหมายพิเศษอะไรเลย
วานิศาแปลความหมายผิดไปเอง คิดว่าเขาสนใจวานิศาเป็นพิเศษ เธอเคยคิดว่าถึงแม้ตรัยธรจะเป็นเสือผู้หญิง แต่เขาก็น่าจะเป็นคนดี แต่เปล่าเลย เขาก็ไม่ต่างอะไรจากผู้ชายมักมากในกามอารมณ์ทั่วไป
วานิศาทราบดีว่าตัวเองสะสวยน่ารัก รูปร่างอวบอั๋นเกินเด็กสาววัยรุ่นวัยเดียวกัน ไม่อย่างนั้นแม่คงไม่เอาวานิศาไปเร่ขายด้วยเพียงเท่านี้
วานิศาคิดอย่างเศร้าๆ เธอยอมรับว่าเธอชอบเขามาก ชอบมากอย่างไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน อาจเป็นเพราะตรัยธรแตกต่างไปจากผู้ชายแถวนั้นที่เธอเคยพบ
ปกติวิสัยแล้ววานิศาเป็นคนใจกล้าบ้าบิ่นอยู่แล้ว
เธอเลยเข้าไปจีบเขา เขาดูขำๆ เพราะปกติเขาคงเป็นฝ่ายจีบผู้หญิงก่อน มาโดนเด็กจีบแบบนี้ก็เลยทำอะไรไม่ถูก
เธอควักกระเป๋าธนบัตรเก่าๆ ขึ้นมาดู แล้วก็น้ำตาซึม ตรัยธรหน้าตาดูสะอาดสะอ้าน ดูหน้าตาท่าทางใจดี เธอทำท่าคลั่งไคล้เขาเหมือนเด็กคลั่งดารา ท่าทางเขาก็บอกชัดแล้วว่าไม่ชอบเอายุ่งเรื่องคนอื่น เขาไม่อยากเดือดร้อนด้วย ถึงช่วยได้ก็ไม่ช่วยหรอก เจ็บตัวเปล่าๆ ไม่ก็เขาคงกลัวเธอทำให้เขาซวยไปด้วย
เธอน่าจะมองออกว่าตรัยธรกำลังแสดงตัวตนความเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ชอบช่วยเหลือใคร เอาตัวรอดแต่เพียงลำพังออกมา
เขาบอกแล้วเธอไม่ฟังเอง เขาช่วยไม่ได้ ตรัยธรรีบบอกปัดตั้งแต่แรก เขาไม่อยากเอาตัวเข้าไปยุ่งกับเรื่องผิดกฎหมาย แม้ว่าตามสายอาชีพแล้วเขาจะพอรู้จักผู้ใหญ่อยู่บ้างก็ตาม แต่เขาก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ เขาไม่อยากให้กลายเป็นว่าช่วยจนเคยตัว เขาต้องไม่ใจอ่อน วานิศาอดนึกน้อยใจเขาไม่ได้
เธอมันไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาเขา เธอจะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว ความคิดนั้นทำให้เด็กสาวร้องไห้ออกมา
เด็กสาวสะอื้น ปาดน้ำตาเหมือนเด็กๆ ตรัยธรไม่อยากมีปัญหา เขาไม่อยากยุ่งกับเด็กสาววัยรุ่นแบบนี้ กลัวว่าจะทำความเดือดร้อนมาให้ โดยเฉพาะเด็กสลัมท่าทางใจแตกแบบนี้ แล้วเด็กสาวก็เริ่มร้องไห้เบาๆ สะอื้นออกมาน้อยๆ เต็มไปด้วยความรู้สึกเวิ้งว้างบอกไม่ถูก รู้ดีว่าอนาคตของตัวเองจะหมดลงในอีกไม่นานนี้
วานิศาจะมีชีวิตไม่ต่างอะไรจากเด็กวัยแรกสาวคนอื่นๆ ในสลัม ที่สุดท้ายก็จมลงด้วยการขายตัว หรือไม่ก็ตั้งท้องเพราะใจแตก
วานิศาไม่อยากมีชีวิตเหมือนเด็กสาวในสลัมคนอื่น แต่ไม่อาจเลือกได้ เพราะแม่ของนิ้งเพิ่งเจรจาขายนิ้งให้เสี่ยโรงน้ำแข็งไปเรียบร้อย รับเงินเขามาแล้ว อีกไม่นานนี้เธอจะต้องเอาตัวไปส่งมอบให้
วานิศาอยากตายเหลือเกิน รู้ดีว่าไม่มีทางเลี่ยง ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องตกเป็นของเสี่ยนั่นเพื่อแลกกับเงินที่แม่เอามา
เด็กสาวผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตาชีวิต ตัดสินใจเลือกทางชีวิตตัวเองในวินาทีสุดท้ายอย่างกล้าหาญ โดยไม่คิดจะอ้อนวอนขอความเมตตากรุณาจากใครเลยแม้แต่น้อย เธอขอแค่เพียงน้ำใจเล็กน้อยจากเขาที่หยิบยื่นมาให้
แต่เขากลับทำให้เธอผิดหวังอย่างรุนแรง ทั้งที่เธอยอมมอบความสาวให้กับคนที่เธออยากมอบให้
เธอเอาตัวมาเสนอให้เขาฟรีๆ ทำไมเขาจะไม่เอาล่ะ? เขาอาจอิดเอือนบ้างในตอนแรก แต่ในเมื่อเธอให้เขาขนาดนี้เขาไม่รับก็โง่แล้ว
เขาคงคิดว่ายังไงเด็กสาวก็ต้องเร่ขายตัวอยู่แล้ว เขาก็น่าจะช่วยสงเคราะห์สอนประสบการณ์ทางเพศให้เด็กสาว ไม่เห็นเสียหายตรงไหน
เขาคงคิดว่าไม่เอาก็บ้าแล้ว วานิศาทั้งสาวทั้งใส แถมยังบริสุทธิ์ผุดผาดอีก ถึงแม้เธอจะไม่ได้ขาวใส ดูเป็นลูกผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วอย่างผู้หญิงระดับเดียวกับเขา แต่วานิศาจิ้มลิ้มน่ารักเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ
ใครไม่ตะครุบเอาไว้ก็โง่เต็มที แม้จะออกกลัวอยู่บ้างว่าเธอจะกลายเป็นตัวก่อปัญหาให้เขาในภายหลัง
จริงๆ แล้ววานิศาก็ผิดเอง เธอวิ่งไปหาเขาเองจะโทษใครได้ อยู่ๆ ก็มีเด็กมาขอนอนด้วย ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว ต่อให้เขาเป็นฤษีก็ต้องมีตบะแตกบ้างล่ะ
วานิศาไม่อยากโทษใคร เธอผิดเอง
คืนนี้แม่จะพาเธอไปขายเสี่ย เธอไม่อยากเสียตัวครั้งแรกให้มัน เธอก็ยอมนอนกับตรัยธร สมใจเธอแล้วไม่ใช่หรือ จะโทษใครได้ล่ะ
เธอจะโทษใครได้นอกจากสังคมเดี๋ยวนี้ฟอนเฟะเน่าเหม็น น่าอนาถใจอย่างที่สุด ที่แม่คนหนึ่งเร่เที่ยวเอาลูกไปขายแลกเงิน
เธอไม่โกรธแม่ ทราบดีว่าแม่มีบุญคุณ ต่อให้แม่เอาวานิศาไปฆ่า วานิศาก็ยอม เพราะแม่ให้ชีวิตวานิศามา
ตรัยธรมองร่างบอบบางนั้นด้วยสายตาเวทนา
หากแต่ว่าเขาเตือนตัวเองว่าไม่ใช่เรื่องของตัว เขาไม่ควรเข้าไปยุ่ง เขาไม่ควรเอาปัญหาของคนอื่นเข้ามาพัวกันกับตัวเอง
เธอแค่ผิดหวัง คิดว่าตรัยธรจะเป็นคนใจดี เขาจะมีน้ำใจมากกว่านี้ เธอขอให้เขาช่วยเปิดบริสุทธิ์ให้ เขาทำให้ไม่รังเกียจแค่นี้ก็บุญโขแล้ว พอแล้ว เธอแค่ต้องการให้เขาเป็นคนแรกของเธอเท่านั้นไม่ใช่หรือ
วานิศาถอนสะอื้นออกมา
ใบหน้าอ่อนใสเปื้อนน้ำตา รู้สึกผิดหวังกับผู้ชายที่ตัวเองแอบหลงรักแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้าเหมือนเด็กขวัญเสีย
เด็กสาวซื่อใสเกินกว่าจะมองออกว่าคนที่ตัวเองคิดว่าเป็นเทพบุตร ที่แท้อยู่ในคราบซาตานเราดีๆ นี่เอง
เขาคิดสมเพชใจว่า เด็กหนอเด็ก คิดอะไรแบบเด็กๆ แท้ๆ มีอย่างหรือ มาขอให้ผู้ชายนอนด้วย เพื่อจะได้เป็นคนแรกก่อนขายตัว มีคนสติดีที่ไหนเขาทำกัน
ตัวเขานะไม่เดือดร้อนหรอก มีคนมาให้เขาฟรี เขาหลับตาทำส่งเดช ช่วยสงเคราะห์ทำลายความสาวให้สมใจแล้วจะเอาอะไรอีก
เด็กสาวปาดน้ำตา บอกตัวเองว่าโทษใครไม่ได้เลยนอกจากตัวเอง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ท่ามกลางความทุกข์ทรมานมีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นหนึ่งแสงแห่งความหวังในหัวใจ เมื่อรู้ว่าตนต้องถูกมารดาขายให้กับเสี่ยใหญ่ ?วานิศา? จึงมองหาที่พึ่งพิงสุดท้าย ทว่า ?ตรัยธร? กลับไม่ยี่หระต่อความเดือดร้อนของเธอ ไม่แม้แต่หยิบยื่นน้ำใจ หนำซ้ำยังทำรุนแรงในเมื่อครั้งแรกสวาท ปรามาสว่าเธอเป็นโสเภณีตัวน้อย ไม่ยอมเข้าใจเลยว่าหญิงสาวเพียงอยากมอบสิ่งสำคัญให้กับคนที่ตนรักก่อนถูกขาย เขาพาตัวเองหายไปอย่างไม่แยแสสิ่งใด ปล่อยเธอเผชิญโชคร้ายเพียงลำพัง แล้วก็เหมือนชะตากลั่นแกล้งเมื่อหลังจากนั้นทั้งสองบังเอิญกลับมาพบกันอีกครั้ง เพียงแค่ต้องรสสวาทจากจุมพิตร้ายเร่าร้อน หญิงสาวก็ตระหนักได้ว่า...บุรุษผู้นี้ยังมีอิทธิพลต่อหัวใจเธอเสมอ...ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหรือแม้นจะปรารถนาลบเลือนเขาออกไปจากใจมากเพียงใด ทว่าเธอกลับไม่เคยหยุดถวิลหาเขาได้เลยแม้สักเสี้ยววินาทีเดียว
?คุณมันสารเลว!? ?เลวที่จดจำบทสวาทของเราได้ทุกบททุกตอนใช่ไหม...หรือว่าเราจะมาลองรื้อฟื้นความทรงจำกันดูหน่อย? มือหนาคว้าสะโพกกลมกลึงเข้าแนบชิด บดเบียดส่วนตื่นตัวกับร่างบางจนสะท้านหวิว นำพาหญิงสาวสู่ความหฤหรรษ์ที่โหยหามานาน
