คนที่เฝ้ามองกิริยาของเจ้าของร่างบางค่อยๆ ก้าวมาจากรถเก่งคันหรูติดฟิล์มดำสนิท มองไม่เห็นภายในเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวตัวเล็กจึงต้องแหงนหน้ามองผู้มาเยือน เมื่อร่างสูงเดินมาหยุดตรงหน้า
เขมม์จิราทำหน้างงเพราะไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน ก็จะให้เธอรู้จักเขาได้อย่างไร ก็ชายคนนี้ไม่ใช่คนไทยเลยสักนิด
หน้าตาเขาบอกว่าเป็นชาวอาหรับชัดเจน ใบหน้าคมเข้ม...หล่อเหลาเหมือนพระเอกหนังเลย หากแต่ แววตาที่จ้องมองมานั้นกลับเต็มไปด้วยความกระด้างและเย็นชาจัด ชนิดที่ทำให้คนถูกมองถึงกับหน้าร้อนวูบวาบไปเลยทีเดียว
เขมม์จิราไม่รู้จักเขาแน่ๆ เธอบอกตัวเอง แต่ดูท่าทางเขาจะไม่ชอบขี้หน้าเธอ ดูติดจะรำคาญนิดๆ และหงุดหงิดหน่อยๆ ด้วยซ้ำ
?เขมม์จิรา หาญใจตรงใช่ไหม?? เขาถาม
เขมม์จิราทำหน้างงๆ ไม่เข้าใจที่เขาพูด ก็ภาษาที่เขาพูดน่ะมันฟังยากจะตายไปนี่นา เธอยืนงง...รู้สึกประหลาดใจ
ใบหน้าเข้มก้มหน้าลงมา เพราะเขาตัวสูงใหญ่แบบฝรั่ง เขมม์จิราตกใจเล็กน้อยเบี่ยงศีรษะหนี
นัยน์ตาคู่นั้นมองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า สายตาคมคู่นั้นแทบจะแยกเธอออกเป็นส่วนๆ เลยทีเดียว
หญิงสาวกลืนน้ำลาย?
คนคนนี้ดูคุ้นเคยกับการควบคุมอำนาจทั้งหมดไว้ในมือตัวเอง เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างรู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมากะทันหัน
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน...ใบหน้าเธอร้อนวูบวาบด้วยความโมโห เขามองราวกับเธอเป็นตัวอะไรสักตัวที่โง่เง่า เขาพูดด้วยแล้วไม่เข้าใจ
ก็เธอไม่เข้าใจจริงๆ นี่นา คำพูดของเขารัวและเร็ว แม้จะพูดเป็นภาษาอังกฤษก็ตาม เธอเองแม้จะรู้ภาษาอังกฤษอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้เก่งเท่าเจ้าของภาษาหรอก หญิงสาวมองเขาด้วยสีหน้างงๆ
?ขอโทษนะคะ กรุณาพูดช้าๆ ได้ไหมคะ ฉันฟังไม่เข้าใจ? หญิงสาวบอกเขาออกไปด้วยน้ำเสียงสุภาพ
หากแต่แววตาที่มองมานั้นไม่เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย เขาทำหน้าเหมือนกับรำคาญในความโง่ของเธอเหลือเกิน
?ผมถามว่าคุณชื่อเขมม์จิรา หาญใจตรงใช่หรือเปล่า? คำถามนั้นช้าและชัด เน้นย้ำทุกคำพูดเหมือนประชด
ทำเอาคนฟังหน้าแดง...
อีตาบ้า! เข้ามาถามหาแล้วยังจะพูดจาไม่ดีอีก ไม่น่าพูดด้วยเลยจริงๆ ว่าแต่...เธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อน แล้วเขามาทักมาถามเธอทำไม ฟังจากคำพูดเขาแล้วเห็นได้ชัดว่าเขารู้จักเธอดีเลยทีเดียว
หญิงสาวเอียงคอมองเขาอย่างสงสัย
?ถ้าใช่ จะทำไมคะ?? เธอย้อน เพราะไม่ทราบว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ทำไมเธอต้องบอกเขาด้วยล่ะว่าตัวเองเป็นใคร
ผู้ชายคนนี้สูงสง่า หน้าตาหล่อเหลาสะดุดตา แม้เขาจะหน้าตาไม่เหมือนผู้ร้าย...แต่ก็ไว้ใจไม่ได้หรอก
เธอแน่ใจว่าไม่เคยพบหน้าชายอาหรับรูปหล่อคนนี้มาก่อนแน่ เพราะถ้าใครได้พบหน้าเขาหนเดียวก็จำได้ไม่ลืมแล้ว
ทว่าเธอไม่เคยเห็นทั้งใบหน้าและแววตาคมดุคู่นั้น มันแฝงไว้ด้วยความเกรี้ยวกราดยังไงก็ไม่ทราบ เธอมองแล้วไม่สบายใจเลย
ว่าแต่...หน้าตาเขาดูคุ้นๆ เหมือนเคยเจอมาจากที่ไหน? แต่เขมม์จิรานึกไม่ออก หน้าตาท่าทางของเขามีเค้าคล้ายๆ ใครคนหนึ่งที่เธอเคยเห็นมาก่อน
ใคร? เธอเองรู้จักคนอาหรับไม่มากนัก จะมีก็คนเดียว!
ความคิดนั้นทำให้ตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นมาทันที
ตายแล้ว! ตายแน่ๆ เขมม์จิราหน้าซีด คอแห้งผากขึ้นมากะทันหัน ความตกใจทำให้หญิงสาวรีบเดินหนีเขาทันที
บอกตัวเองว่าขอไปตั้งหลักก่อน?
ตายแล้ว! เขมม์จิราสั่นไปทั้งตัว ไม่คิดเลยว่าญาติของคู่กรณีของมารดาจะมาหาเธอถึงที่ทำงานแบบนี้
?อย่าหนีสิ แล้วจะพูดกันรู้เรื่องได้ยังไง?
เสียงห้าวๆ พูดแทรกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด เขายื่นมือใหญ่มาดึงเธอเอาไว้ ไม่ยอมให้เธอเดินหนีไปได้
โอ๊ย...ตายแล้ว!
เขมม์จิราจะทำยังไงดี เธอเหงื่อตก เพราะน้ำเสียงนั้นเป็นเสียงที่แฝงด้วยอำนาจ ชนิดที่หญิงสาวหัวใจตกลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม
ดูเหมือนเขาจะระมัดระวังการใช้ภาษาให้ช้าๆ และชัดๆ เพื่อที่เธอจะได้เข้าใจความหมายคำพูดของเขาในครั้งเดียว
เขมม์จิราเข้าใจจริงๆ นั่นแหละ ตอนนี้เข้าใจดีเลยทีเดียว แล้วก็ใจหายวาบ เขมม์จิรากะพริบตาปริบๆ ขณะที่เขายื่นหน้ามาใกล้แล้วกระซิบว่า
?ดีมาก...ไปขึ้นรถ?
รุสลาลห์พูดเสียงเข้ม แม้หน้าตาเขาจะเรียบเฉย เขาทำท่าเหมือนปกติธรรมดา ทำให้ไม่ใครสงสัยว่ากำลังมีการข่มขู่กันอยู่ แถมเขายังจูงมือเขมม์จิราอย่างถือวิสาสะ
เธอจึงต้องก้าวตามไปอย่างไม่มีทางเลือกเพราะไม่อย่างนั้นคงเสียหลักหกล้ม
หญิงสาวมองผู้ที่ไม่เคยรู้จักแต่กลับแสดงท่าทางและกิริยาคุกคามอย่างงุนงง เธอทำตาปริบๆ พูดไม่ออก
หญิงสาวเป็นครูอนุบาล ความสำนึกในหน้าที่ทำให้เธอร้องบอกเขาว่า
?เด็กๆ?
เขาเอี้ยวหน้าไปมองเด็กๆ ก่อนพูดว่า
?ไม่ต้องห่วง คนของผมจะดูแลพวกเขาเอง? ชายคนนั้นพูดง่ายๆ ไม่ยอมให้เธอหาเหตุเลี่ยงหนีเขาไปได้
เขมม์จิรากลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
ตายแน่...งานนี้ต้องตายแน่ ผู้ชายคนนี้คิดจะทำอะไร เขาจะมาเอาคืนครอบครัวเธอกระนั้นหรือ?
ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่าผู้ชายร่างสูงคนนี้เป็นใคร เพียงแต่ไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเขาเท่านั้น
พอมาถึงรถเขาก็เปิดประตูให้ พร้อมกับน้อมศีรษะลงมาอย่างสุภาพนอบน้อม ก่อนพูดว่า
?เชิญครับ?
เขมม์จิราหน้าตาตื่นเมื่อถูกดันเข้าไปในรถ
?เข้าไป? ใบหน้าหล่อพูดเสียงเข้ม ชายคนนี้ท่าทางวางก้ามเหมือนเป็นคนลุแก่อำนาจอย่างร้ายแรง เขาไม่ยอมรับการปฏิเสธใดๆ จากใครทั้งสิ้น
เขมม์จิราหน้าตาตื่น นึกประหวั่นในใจ สมองกำลังคิดหาทางว่าจะทำยังไงดีจึงจะหาทางหนีจากผู้ชายคนนี้ได้
?คุณเป็นใคร??
เขมม์จิราตาตื่นๆ ขืนตัวไม่ยอมทำตาม
?ฉันไม่ไปกับคุณหรอก? เสียงหวานๆ ร้องออกมาเสียงแหลมหลง เขาได้ยินไม่ถนัดนักแต่ก็พอจับเค้าได้
รุสลาลห์ทำหน้ายุ่ง ขมวดคิ้ว เม้มปาก เขาหน้าบึ้งเหมือนไม่พอใจกับการขัดขืนต่อต้านของหญิงสาว
?เข้าไป คุณคงไม่อยากให้ผมใช้ความรุนแรงหรอกนะ? คำบอกกล่าวของเขาทำให้เธอหน้าซีดเผือด
?ฉันไม่รู้จักคุณ!? หญิงสาวกล่าวเสียงตื่นตระหนก
เขามองมาอย่างรำคาญใจจัด
?เดี๋ยวก็รู้จักเองแหละ...เข้าไป!?
เธอหน้าตาตื่น
?แต่...แต่...?
เธอหน้าตาเลิ่กลั่ก กวาดตามองหาคนช่วย แต่พวกเด็กนักเรียนกำลังวิ่งสนุกกันเลยทีเดียว ส่วนพวกครูคนอื่นๆ ก็คงไปพักทานอาหาร มีครูเวรเพียงสองคนคือเธอกับเพื่อน ซึ่งตอนนี้กำลังคุยอยู่กับเด็กนักเรียน
?มีปัญหาอะไรอีกล่ะ เราต้องพูดกัน?
อีกฝ่ายถึงกับถอนฉุนกับความเรื่องมากของหญิงสาว สีหน้าเขาเหมือนกำลังหมดความอดทนกับเธอแล้ว
?อย่าเรื่องมาก เข้าไป!? เขาดันร่างบางเข้าไปไม่เบาเลย เธอคงหัวโขกหลังคาไปแล้วถ้าไม่ยอมก้มหัว เข้าไปดีๆ
เธอมองเขาหน้าตาตื่น ผู้ชายคนนี้วางโต อวดอำนาจแบบที่เธอชักกลัวมากขึ้นเป็นลำดับ
?เธอเป็นลูกสาวของมิสซิสหาญใจตรงใช่หรือเปล่าล่ะ? รุสลาลห์ถามด้วยเสียงค่อนค้างกระด้างจัด ไม่ต่างไปจากสีหน้าและท่าทางของเขาเลยแม้แต่น้อย
นั่นไง...ว่าแล้ว หญิงสาวหน้าซีดเผือด
เธอจำต้องพยักหน้าหงึกๆ มองเขาตาแป๋วคล้ายเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เธอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
?ดี ผมไม่อยากพูดผิดตัว? รุสลาลห์ตัดบทง่ายๆ ในที่สุด
เขมม์จิราหน้าถอดสี เขามองเธออย่างไม่ยี่หระ จ้องเขม็ง เวลานี้เธอกระสับกระส่ายนั่งไม่ติดเลยทีเดียว
?เอ่อ...คุณมีอะไรก็พูดมาสิคะ?
เขมม์จิราไม่เคยนั่งรถคันใหญ่ๆ โก้ๆ อย่างนี้มาก่อน เธอรู้สึกตื่นเต้นนิดๆ กับความหรูหราและแอร์เย็นฉ่ำ ผิดกับอากาศข้างนอกซึ่งร้อนระอุ เสียงเครื่องยนต์เงียบจนแทบไม่รู้เลยว่ากำลังติดเครื่องอยู่
ขณะมีเสียงเพลงบรรเลงแผ่วๆ มันเหมือนหลุดจากโลกของความวุ่นวายข้ามมิติมาในดินแดนที่สุขขี
เขมม์จิรามัวแต่ตื่นตะลึง จนลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังถูกคุกคามบังคับให้เข้ามานั่งในรถคันหรูนี้ เพราะมัวแต่ตื่นตาตื่นใจกับความหรูหราภายในของรถอยู่ พอรู้สึกตัวเธอก็สบกับตาสีอำพันนั้นอย่างงงๆ
?คุณเป็นใครคะ??
หญิงสาวถามเสียงสุภาพ น้ำเสียงแสดงความสงสัยเห็นได้ชัด ทั้งที่พอจะเดาออกแล้วว่าเขามาจากไหน ต้องการพบเธอด้วยเหตุอะไร
เขมม์จิราใจคอเต้นไม่เป็นส่ำ เพราะทราบดีว่าเขาคงไม่ได้มาดีนัก ดูจากสีหน้าท่าทางของเขาก็รู้
ร่างสูงพิงพนักเก้าอี้ท่าทางชวนสบายอย่างน่าหมั่นไส้ เอื้อมมือไปที่ตู้เย็นใบเล็กที่ฝังอยู่ในผนังเก้าอี้คนขับ
?จะเอาเครื่องดื่มอะไรดี?? เขาถาม ราวกับเขาพาเธอมาปิกนิกอย่างนั้น หญิงสาวเม้มปากทันที
?ไม่ค่ะ ขอบคุณ?
เธอมองเขา นิ่วหน้ามุ่น นึกในใจว่าผู้ชายคนนี้ต้องรวยมากๆ เลย เห็นจากรถราคาหลายสิบล้านของเขาก็รู้
เขาไม่ใช่ใช่คนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทย แต่คนมีรถระดับนี้นั่งได้คงไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ เธอนิ่วหน้าคิด
เขารินบรั่นดีชั้นดีให้ตัวเอง และจิบมันอย่างใจเย็น
เธอเสียอีกที่มองตาม ไม่ชอบใจเลยที่เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งขู่บังคับเธอขึ้นมาแท้ๆ
สายตาตำหนิที่เธอมองเขาทำให้เขายิ้มเย็นออกมา เหมือนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรเกี่ยวกับเขาอยู่
เขมม์จิราหน้าแดง เมื่อถูกเขาจับได้ว่าเธอกำลังนินทาเขาในใจ
?ขอโทษนะ ผมคอแห้งน่ะ บังเอิญไม่ค่อยคุ้นกับคนเยอะๆ แบบนี้? เขาบอกน้ำเสียงไม่ยี่หระ เธอมองเขาอย่างงงๆ
?คุณเป็นใครคะ?? เธอถามเขาครั้งที่สองอย่างใจเย็น และเขาก็ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเนิบช้าว่า
?ผมชื่อ...รุสลาลห์?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พระช่วย ชายอาหรับคนนี้จงใจตามมาล้างแค้น ?เขมม์จิรา? อย่างไม่ต้องสงสัย คดีที่ค้างคาอยู่นั้นยังไม่พบความจริงแต่มีเหตุจูงใจบางอย่าง ?รุสลาลห์? แน่ใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่อุบัติเหตุรถชนธรรมดา ชายหนุ่มจะไม่นั่งรอความยุติธรรมเขาคิดว่ามีบทลงทัณฑ์คนทำผิดได้ดีกว่า คำสั่งแรกจากเขาคือการเอาตัวเขมม์จิราไปจากเมืองไทยให้เร็วที่สุด หากแต่คำบัญชาต่อมาทำให้หญิงสาวหวาดหวั่นจนแทบหนีจากท้องทะเลทราย แล้วปากร้ายนั้นก็คุกคามให้ใบหน้านวลแหงนเงยขึ้นรับรสจุมพิตอย่างยากจะขัดขืนได้ เวลานี้หญิงสาวเนื้อตัวร้อนผ่าวไปหมดเพราะตื่นตกใจกับการกระทำที่ไม่เคยเจอมาก่อน ก่อนที่ลิ้นอุ่นของเขาจะแทรกเข้ามาสร้างความเสียวซ่านรัญจวนแก่หญิงสาว จนต้องหลับตาลงเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึกแปลกๆ ที่บังเกิดขึ้นต่อจากนี้ ซึ่งไม่รู้อีกนานเท่าไหร่และอีกกี่ครั้งกี่ครากว่าเขมม์จิราจะมีทายาทให้เขาได้ หญิงสาวสะดุ้งน้อยๆ เมื่อพบว่าเขาโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหู
?เขมจ๋า เคยอยู่กับผู้ชายตามลำพังแบบนี้หรือเปล่า?
วันนี้เขาจะมาไม้ไหนนี่ เธอตามเขาไม่ทันเลย ทั้งๆ ที่เมื่อวานเขาดุอย่างกับเสือ
