?-10
วันต่อมา วันพฤหัสบดี
ช่วงเวลาเรียนตามปกติตั้งแต่เช้ายันเย็นดำเนินไปช้ายืดยาดอย่างกับค่อยๆ กระดึ๊บๆ ไปกระทั่งในที่สุดสัญญาณบอกจบโฮมรูมก็ได้ปลดปล่อยให้ผมกับฮารุฮิเป็นไทจากห้องเรียนห้อง 5 สักที
ชั่วโมงเรียนตัวต่อตัวที่ฮารุฮิจัดขึ้นให้ผมโดยเฉพาะสงสัยจะสิ้นสุดแค่เมื่อวาน นั่นทำให้คอร์สเรียนพิเศษที่เรียนไปก็อาบสายตาที่มองเหมือนดูปรากฏการณ์แปลกประหลาดที่บรรยายไม่ออกของพวกเป็นเวรทำความสะอาดจบลงไปด้วย เหตุนี้เองผมกับฮารุฮิจึงพรวดออกจากห้องเรียนทันที ขอบอกไว้ก่อน ของผมใกล้เคียงกับนักโทษโดนคุมตัวไปเลย เพราะโดนท่านผู้นำฉุดกระชากลากแขนบังคับให้ไปด้วยกัน อย่างน้อยก็ไม่อยากให้เข้าใจผิดตรงนี้นะ แต่ก็เป็นปลื้มที่ไม่ต้องอยู่เรียนเสริมนอกเวลาของอาจารย์ฮารุฮิอ่ะนะ
เหตุนี้ผมจึงเดินคู่กับฮารุฮิไปจนถึงห้องชมรมวรรณกรรม เส้นทางระหว่างนี้ปกติเหมือนเช่นทุกครั้ง บรรยากาศฤดูใบไม้ผลิในโรงเรียนเองก็ปกติธรรมดาเช่นกัน พอเข้ากลางเดือน เจ้าเดือนเมษายนเองก็ปรับเข้ากับฤดูใบไม้ผลิได้อย่างเต็มที่แล้ว สมเป็น 4 ฤดูกาล ถึงไม่ได้ร้องขอก็มาเยือนตามระเบียบทุกปี คงต้องบอกว่าสมแล้วที่ควบคุมสิ่งมีชีวิตบนโลกมาตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนาน
แต่ก็ไม่มีสิ่งใดฝืนกระแสความเปลี่ยนแปลงได้ แม้แต่กองกำลัง SOS ที่ดันทุรังอยู่มาตลอดตั้งแต่ฤดูใบไม้ผลิเมื่อ 1 ปีที่แล้วก็มีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่อาจมองข้ามได้มาเยือนเหมือนกัน
ตัวตนที่กลายเป็นหลักฐานยืนยันซึ่งต่อให้ยื่นเสนอศาลเรื่องปรากฏการณ์แบบนั้นก็ไม่เป็นปัญหาแต่ประการใดได้รอพวกเราอยู่
จังหวะที่ผมกับฮารุฮิกำลังเปิดประตูเข้าไปยังไม่สุดก็ลุกพรวดจากเก้าอี้พับทันที
?รออยู่นานแล้วค่ะ! รุ่นพี่?
ผู้ที่ตะโกนด้วยบันไดเสียงเหมือนนกนางแอ่นขานรับพ่อแม่นกที่กลับมารังก็คือสาวน้อยนักเรียนปี 1 ร่าเริงสดใสซึ่งเป็นคนเดียวที่เคลียร์ข้อสอบเข้ากองกำลังสาหัสสากรรจ์และไม่สมเหตุสมผลของฮารุฮิมาได้หมด ที่ประดับผมรูปหน้ายิ้มสั่นไหวบนผมแนวฟรีสไตล์ที่คล้ายกับดัดผมไม่เสร็จ ตาที่เปล่งประกายดั่งแสงสีวันงานคริสต์มาส กิริยามารยาทที่นอบน้อมขนาด
?นับจากวันนี้ไปหนูคือสมาชิกคนหนึ่งของกองกำลัง SOS ค่ะ! ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!?
โน้มศีรษะลงต่ำสุดๆ
ชื่อของเธอคือวาตาฮาชิ ยาสึมิ แม้จะยังพูดไม่ชัดนักแต่พลังเสียงก็มากในระดับที่อยากแนะนำให้ไปเข้าชมรมคอรัสมากกว่า สีหน้านั้นเองก็เปล่งประกายดั่งดาวศุกร์ตอนใกล้รุ่งสาง อย่างน้อยที่สุดก็ฟันธงได้เลยว่าเรี่ยวแรงกับความกระฉับกระเฉงมีมากพอๆ กับฮารุฮิขนาดวิ่งไปถึงไหนถึงกันได้ตลอด
?อ่า......ยังไงดี เอาเป็นว่าพยายามเข้าก็แล้วกัน?
ถึงผมจะตอบไปอย่างเอ๋อๆ แต่ก็ดูเหมือนว่ายาสึมิจะไม่ใส่ใจ เธอเงยหน้าขึ้นทันที
?ค่ะ! จะพยายามค่ะ! จะพยายามอย่างเต็มที่เลยค่ะ!?
สายตาซื่อตรงที่เหมือนมีพลังงานอยู่นั้นมองตรงมายังผมราวกับสาดปืนอนุภาคประจุไฟฟ้าเข้าใส่ หากโดนใบหน้ายิ้มแย้มนั้นที่เปี่ยมด้วยพลังงานชีวิตจ้องต่อไป แก้วตาทั้งคู่ของผมมีหวังทานรับไม่ไหวแน่จึงต้องเบี่ยงสายตาออกมาขอความช่วยเหลือในห้องชมรมแทน
สมาชิกหน้าเดิมมากันครบ คุณอาซาฮินะที่ต้มกาก็เปลี่ยนเป็นชุดสาวใช้แล้ว โคอิซึมิกำลังเดินหมากกลมๆ บนกระดานที่ตั้งอยู่บนโต๊ะยาว มันเป็นกระดานแปลกๆ ที่ผิดกับกระดานโชงิ (หมากรุกญี่ปุ่น) และโกะ ส่วนนางาโตะนั่งอยู่ตำแหน่งเดิมตามเคย สายตาจ้องลงที่หนังสือปกหนาอะไรสักอย่างแบบไม่คิดจะสนใจไยดีต่อสรรพสิ่งในโลกใดๆ ทั้งสิ้น
หลังจากฮารุฮิเข้าไปนั่งลงโต๊ะผู้นำด้วยใบหน้าพึงพอใจอย่างไม่มีความหมาย
?เอาล่ะ?
พูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้ายิ้มแย้มอย่างพึงพอใจที่แสดงความน่าเกรงขามเหมือนสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 7 เข้าพบจักรพรรดิไฮน์ริชที่ 4 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ที่ปราสาทคานอสซา
?คิดว่าทุกคนคงรู้อยู่แล้วแต่จะขอแนะนำให้รู้จักอีกครั้ง น้องคนนี้คือสมาชิกใหม่ที่ผ่านการคัดเลือกกับการตัดสินที่เที่ยงตรงยุติธรรม วาตาฮาชิ ยาสึมิจังไงล่ะ ทุกคน ขอให้อัดบทเรียนกับประสบการณ์จากผลงานที่ผ่านมาทั้งหมดที่กองกำลัง SOS ของพวกเราได้มาตลอด 1 ปีนี้แก่น้องเขาอย่างเต็มที่ไปเลยนะ เอาอย่างเข้มงวดเป็นบางเวลา และอ่อนโยนอย่างให้ขนมสายไหมแก่เด็กเป็นบางเวลาล่ะ เพราะต้องปลุกปั้นให้เต็มที่เพื่อเป็นเสาหลักของกองกำลัง SOS ในยุคต่อไปนะ!?
?ปลุกปั้นให้เต็มที่......เหรอคะ??
คุณอาซาฮินะส่งสายตาไปยังยาสึมิ จากนั้นกวาดสายตามองชุดอุปกรณ์ชงชาที่บ่งบอกอาณาเขตรับผิดชอบของตัวเองและทำสีหน้าแบบเซนโซเอกิ ที่คิดหนักว่า เอ จะเริ่มสอนให้นายพลบ้านนอกรู้จักหัวใจสำคัญของชาตั้งแต่ตรงไหนดี ที่นี่ไม่ใช่ชมรมชงชาด้วย และคิดว่าขั้นตอนชงเซนชะกับบันชะ ก็ไม่ต้องอาศัยฝีมือมากนัก แต่พอคิดว่าชาจากฝีมือของคุณอาซาฮินะรสชาติหอมหวานกว่าชาจากใบชาเก่าที่ฮารุฮิชงลวกๆ ก็อยากให้คุณอาซาฮินะสอนเคล็ดลับศาสตร์ชงชาสำนักอาซาฮินะเพื่อให้เป็นเทคนิคที่หลงเหลือไปถึงสมัยหน้า
ถ้ายังไงช่วยถ่ายทอดให้ฮารุฮิด้วยได้มั้ยนะ ชาที่ยัยนั่นชงไม่ต่างอะไรจากน้ำร้อนๆ มีสีที่ไร้รสชาติ
?ค่ะ! ชา จะชงชาค่ะ! จะรินชาค่ะ รุ่นพี่อาซาฮินะ กรุณาถ่ายทอดเคล็ดลับของผู้ชงชาแก่หนู วาตาฮาชิ ยาสึมิ ผู้อ่อนด้อยความรู้ด้วยค่ะ! ขอความกรุณาด้วยค่ะๆๆ?
ดูเหมือนยาสึมิจะสรุปคุณอาซาฮินะเป็นอาจารย์ทันทีพร้อมทั้งบุกรุกเข้าไปในอาณาเขตของคุณอาซาฮินะได้สำเร็จ ถึงคุณอาซาฮินะจะมีทีท่าลังเลเล็กน้อยแต่ก็ดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าความมุ่งมั่นของยาสึมิเป็นของจริงรึไงนะ
?เอ่อ นี่คือแก้วชาของคุณสึซึมิยะ นี่ของเคียวน์คุง อ๊ะ แล้วก็ระดับความร้อนที่แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน ต้องระวังด้วยนะ ใบชาอยู่ที่ชั้นวางตรงนั้น เวลาเลือกต้องดูอุณหภูมิกับความชื้นของวันนั้นด้วยนะ ส่วนใบชาที่ฉันกำลังค้นคว้าอยู่ก็คือนี่????
ดวงตาระยิบระยับของยาสึมิที่พยักหน้าหืมๆ กับทุกคำสอนนั้นไม่ได้ละสายตาจากทุกอากัปกิริยาของคุณอาซาฮินะเลยแม้แต่วินาทีเดียว ช่างเกาะติดสถานการณ์พอๆ กับเลนส์กล้องส่องทางไกลเลยนะนั่น
?แล้วก็หนูก็อยากสวมชุดสาวใช้ด้วยค่ะ อ๊ะ ชุดนางพยาบาลด้วย ให้สวมเถอะค่ะ ขอร้องล่ะค่ะๆๆ!?
พลังงานของยาสึมิที่มากมายอย่างกับหุ่นยนต์พลังแสนแรงม้ามีต้นกำเนิดมาจากอะไรกันนะ พลังงานฟิวชั่นเรอะ หรือว่าพลังงานสุริยะ คงไม่ใช่ว่ารุ่นน้องคนนี้ใช้การสังเคราะห์แสงอยู่นะ แถมสิ่งที่สอนสมาชิกใหม่เป็นอย่างแรกก็คือการชงชาเนี่ยนะ ที่นี่เป็นสถานที่ฝึกงานนักศึกษารึยังไงกัน
แต่ไม่จำเป็นต้องพูดสอดหรอก เพราะในกองกำลังนี้ก็แทบไม่มีอะไรจะสอนอยู่แล้ว
ผมวางกระเป๋าลงพื้น นั่งด้านตรงข้ามกับโคอิซึมิ
?เจอกันสักตามั้ยครับ??
โคอิซึมิที่เมื่อกี้ยังมองยาสึมิอย่างสนุกสนานหันสายตากลับมาทันทีและยื่นกระดานบนโต๊ะหาผม
?ไอ้นี่มันอะไรกัน?
หมากกลมกับกระดานรูปร่างแปลก ตัวอักษรที่สลักบนหมากก็มี ?เรือ? (กือ), ?ช้าง? (เฉีย) และ ?ปืนใหญ่? (เผ่า) เป็นต้น แต่ละหมากล้วนแผ่บรรยากาศไชนีสมิสเทียเรียสที่ไม่อาจรู้ได้ว่าเดินยังไงบ้าง หน็อยแน่ เจ้าโคอิซึมิ เพราะแพ้รวดมาตลอดตั้งแต่โอเทลโล่ หมากโกะ หมากทหารกุงจิน คราวนี้เลยถึงขนาดอิมพอร์ตเกมกระดานที่กะเอาชนะให้ได้มาเชียวเรอะ
?หมากรุกจีนครับ เรียกว่าเฉียกี๊ ถ้าเข้าใจกติกาไม่ว่าใครก็เล่นสนุกสนานได้อย่างสบาย ไม่ได้เล่นยากนักหรอก อย่างน้อยที่สุดก็เล่นจบเร็วกว่าหมากไดโชงิ?
ปัญหามันอยู่ตรงที่ถ้าเข้าใจกติกาต่างหาก เพราะกว่าจะเข้าใจกติกาได้ ฉันก็ต้องกลายเป็นหมูให้เคี้ยวแล้วเคี้ยวอีกไปตั้งหลายตาเลยไม่ใช่เรอะ มาเจอไพ่ดอกไม้ฮานะฟุดะกันดีกว่ามั้ย? จะเล่นแบบโอยโจคาบุหรือโค่ยโค่ยก็ได้ ตอนไปเยี่ยมญาติฝ่ายแม่ที่บ้านนอก ฉันเคยแสดงฝีมือให้เป็นที่ตกตะลึงมาแล้วด้วย
?ฮานะฟุดะนี่เผลอมองข้ามไปเลยครับ อีกไม่นานผมจะเอามาเอง แล้วก็เฉียกี๊นี่น่ะ หากเข้าใจว่าเป็นซีโร่ซัมเกม เหมือนกับหมากรุกฝรั่ง โกะและโชงิก็เพียงพอแล้วครับ อย่างคุณแป๊บเดียวก็ซึมซับกฎการเล่นได้หมดแล้ว หากมีความสามารถขนาดอ่านเกมแพ้ชนะกลางกระดานของโกะได้ก็จะต้องไม่ผิดแน่นอน และนี่ก็เป็นเกมกระดานที่ไม่ต้องอาศัยโชคช่วยด้วย คิดว่าเหมาะกับคุณดีนะ?
เผยรอยยิ้มมั่นใจ
?ถ้าอย่างนั้นถือว่าเป็นการฝึก ตาแรกอย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องแพ้ชนะเลย เริ่มจากวิธีการเดินหมาก ?เบี้ย? (จุก) นี่????
เริ่มอธิบายฉอดๆ หมอนี่ไม่ได้คิดอะไรกับยาสึมิบ้างเลยเรอะ? ทั้งที่เป็นถึงยอดหญิงที่ฝ่าข้อสอบเข้ากองกำลังที่เป็นด่านโหดหินของฮารุฮิมาได้อย่างไม่ยากเย็นเลยนะ หากถึงยุคต้องเปลี่ยนสมัยผู้นำ เธอก็อาจเป็นผู้นำสมัยต่อไปได้เลยด้วย หากฮารุฮิไม่ใช่พวกมีตาหามีแววไม่ โคอิซึมิ แล้วนายล่ะเป็นพวกไหน? ลูกตาสองข้างที่ติดอยู่กับหน้ามันคงไม่ได้ทำจากหินลาพิส ลาซูลีหรอกนะ
โคอิซึมิเรียงหมากพลางแสยะยิ้ม โอ๊ย น่าขนลุกจริง มันเป็นรอยยิ้มที่เหมือนจะมีความนิ่งนอนใจแบบหัวแถวของหน่วยระดับกลางที่โดนหัวหน้าเงาใช้แรงงานเยี่ยงทาสเลย
ตอนทำทีเป็นเรียงหมากฝั่งผม โคอิซึมิอาศัยจังหวะนั้นยื่นหน้ามากระซิบเบาๆ
?ผมไม่ได้เป็นห่วงอะไรหรอกนะ ตรงกันข้าม กลับรู้สึกสบายใจมากกว่า จากนี้ไปหากมีอะไรเกิดขึ้นก็จะไม่เป็นเรื่องร้ายสำหรับพวกเราแน่ คุณเองก็ควรจะรู้สึกอย่างนั้นและทำตัวตามสบายจะไม่ดีกว่าเหรอครับ??
ทำใจเชื่อไม่ลงเลยแฮะ นั่นคือเหตุผลที่ก่อจิตต่อต้านของผมเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา ที่ผ่านมาเคยมีคราวไหนที่มีตัวละครใหม่โผล่มาและจากไปอย่างไม่มีอะไรบ้างมั้ย? หรือต่อให้ไม่ห่วงเรื่องนั้นแต่กองทัพนอกด่านอย่างซาซากิ ทาจิบานะ คุโย และคนจากโลกอนาคตที่ประสงค์ปกปิดนามก็โผล่มาอย่างมีเป้าหมายแอบแฝงแล้วนะ ถึงตอนนี้ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะยังไม่ทำอะไรก็เถอะ แต่มันก็น่าสงสัยว่าแล้วพวกมันจะโผล่มาทำไม มันชักจะชุ่ยเกินกว่าจะเป็นการทำเพื่อปูทางแล้ว นั่นเพราะพวกนั้นแค่มาทักทายเฉยๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าไปไหนกันแล้วนะ
หากนั่นเป็นการปูทางแบบในนิยายสืบสวนก็อย่าว่าแต่ฉันจะทนอ่านจนจบก่อนเลย มีหวังปาใส่กำแพงตั้งแต่ตอนนักสืบเริ่มสันนิษฐานเลยมากกว่า
?ใจร้อนจังเลยนะครับ ผู้อ่านควรจะเพลิดเพลินกับนิยายด้วยความใจเย็นสักหน่อยนะ ต่อให้เป็นผลงานที่แย่แค่ไหนก็จะต้องมีคุณค่าหลังอ่านจบแน่ เพราะมีสุภาษิตว่าครูที่ดีก็คือครูที่ทำให้รู้จักตัวอย่างที่ไม่ดีอยู่ด้วย?
เพิ่งจะเคยได้ยินนี่แหละ
?ก็น่าอยู่หรอกครับ เพราะเป็นสุภาษิตที่ผมเพิ่งคิดได้เดี๋ยวนี้เอง แต่ไม่คิดว่าพูดผิดนักหรอกนะ?
?......เฮเกลนี่ยิ่งใหญ่จริงนะ?
โคอิซึมิหัวเราะนิดๆ กับคำบ่นของผม
?ถูกต้องครับ เป็นนักปรัชญาที่ทิ้งคำแนะนำอันมีค่าสูงสุดสำหรับมนุษย์ที่ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมเลยทีเดียว ต่อให้เป็นมนุษย์คนไหนก็สามารถทำได้ครับ?
แต่ก็ไม่คิดว่าวิภาษวิธีของเฮเกลจะเกี่ยวข้องอะไรกับการดวลหมากสไตล์จีนนี่หรอกนะ
ผมเรียงหมากตามที่โคอิซึมิสอนและเรียนรู้วิธีเดินของแต่ละตัว มันคล้ายกับโชงิแต่รายละเอียดปลีกย่อยต่างกันน่าดู เอาเถอะ ก็เบื่อเล่นหมากรุกฝรั่งกับโอเทลโล่แล้วด้วย การเพลิดเพลินกับเกมกระดานใหม่ก็ไม่เลวเหมือนกัน
ระหว่างเพ่งสมาธิไปที่โคอิซึมิกับเฉียกี๊ ผมก็เหล่ดูพฤติกรรมของสมาชิกคนอื่นไปด้วย
นางาโตะอ่านหนังสือ อ่านอย่างเงียบๆ เพราะมองว่าถึงจะมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นแต่ลงท้ายก็ไม่ได้เป็นกำลังรบใหม่ให้ชมรมวรรณกรรมรึไงนะ ท่าทีตอนอยู่ในห้องชมรมนี้ถึงได้เย็นชาไม่เปลี่ยนแปลงจากเมื่อ 1 ปีก่อนอย่างกับพื้นที่น้ำแข็งในประเทศไอซ์แลนด์ หนังสือที่วางอยู่บนตักเป็นสีน้ำตาลซีดเล็กน้อย บางทีนั่นอาจเป็นหนังสือหายากที่คุ้ยเจอจากร้านหนังสือมือสองก็เป็นได้ หรือขอบเขตพฤติกรรมของยัยนี่จะค่อยๆ แพร่ขยายจากห้องสมุดประชาชน ผมนึกภาพตอนนางาโตะวนเวียนไปร้านหนังสือมือสองซบเซาและเคลื่อนที่จากตู้หนังสือหนึ่งไปอีกตู้หนังสือหนึ่งด้วยจังหวะก้าวเดินเอื่อยเฉื่อยแบบวิญญาณ พอนึกภาพนั้นแล้วใจผมก็สงบผ่องใสอย่างประหลาด
พอผมกำลังจะเริ่มเปิดศึกยิบย่อยบนกระดานกับโคอิซึมิ ทันใดนั้นเอง
?ขอโทษที่ให้คอยค่า?
น้ำเสียงสดใสดั่งขลุ่ยสั้นดังขึ้นพร้อมกับการแทรกเข้ามาด้านข้างทัศนวิสัยของยาสึมิที่ยกถาดมีแก้วชาเข้ามา ด้านหลังของเธอมีคุณสาวใช้อาซาฮินะกำลังมองพวกเราด้วยสีหน้าที่ไม่ปกปิดความลุ้นระทึก
?ชาชื่อรอยบอสค่ะ! ไม่มีกาเฟอีน ช่วยให้ระบบขับถ่ายดีขึ้น มีคุณค่าทางโภชนาการ เชิญชิมได้เลยค่ะ!?
ไม่มีชุดสาวใช้ตัวสำรองรึไงนะ ยาสึมิถึงได้วางแก้วชาที่มีไอขึ้นตรงหน้าผมกับโคอิซึมิด้วยความระมัดระวังทั้งชุดนักเรียนตัวใหญ่เทอะทะ
มันเป็นแก้วชาที่มีชื่อ ?เคียวน์? กับ ?โคอิซึมิคุง? เขียนเป็นตัวอักษรดำๆ จากลายมือของฮารุฮิ ถึงจะเป็นแค่ของสำเร็จรูปกับภาชนะที่ใช้จิบชาที่ถูกเขียนชื่อด้วยปากกาเมจิกหัวใหญ่ซึ่งไม่มีทั้งคุณค่า ไม่มีทั้งความงาม แต่สำหรับผมที่ไม่มีความรู้เรื่องชาก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจอะไรนัก
ผมพยายามเลี่ยงไม่มองตาเปล่งประกายของยาสึมิ ยกน้ำสีน้ำตาลแดงขึ้นจิบหนึ่งอึก หลังจากนั้นหลายวินาทีก็สบตากับโคอิซึมิที่ทำแบบเดียวกัน
?......เป็นรสชาติที่แปลกดีนะครับ?
ผมเห็นด้วยเต็มร้อยกับโคอิซึมิที่คอมเมนต์ปนยิ้มฝืนๆ มันไม่ถึงกับรสชาติห่วยสนิทแต่ก็ไม่ได้ถึงกับอร่อยประทับใจลิ้น มันเป็นรสชาติแปลกๆ ที่ไม่ถูกปากมากกว่า ถ้าเป็นแบบนี้สู้เป็นเซนชะหรือชาข้าวบาร์เลย์ยังจะกล้าดื่มเต็มอึกมากกว่าเลย แต่การจะรายงานสภาพลิ้นออกไปตามตรง ใจผมก็ยังไม่ดำเมี่ยมถึงขนาดนั้น
?อ่า......ว่าไงดีล่ะ......เป็นชาที่ไม่เคยเจอมาก่อนเลยนะ เอ่อ เข้าใจเป็นอย่างดีเลยว่าดีต่อร่างกาย รู้สึกได้ว่าน่าจะดีต่อสุขภาพนะ?
?เย้? ยาสึมิเปล่งเสียงดีใจก่อนจะเคลื่อนที่อย่างคล่องตัวไปยื่นแก้วชาประจำตัวให้ตรงหน้านางาโตะด้วย
?......?
นางาโตะเหลือบมองแก้วชาที่โดนฮารุฮิแต่งตั้งเป็นแก้วประจำตัวด้วยการเขียนลงไปว่า ?ยูกิ? อย่างเย็นชา
?......?
และหันกลับไปอ่านหนังสือต่ออย่างไร้การตอบสนองเหมือนมองสาหร่ายวากาเมะแห้งก่อนจะเอากลับลงน้ำ
นี่เป็นเรื่องปกติ ไม่มีอะไรที่พวกเราต้องใส่ใจ แต่ยาสึมิล่ะมองยังไงบ้างไม่รู้ เพราะเห็นวกกลับไปหาคุณอาซาฮินะตัวปลิวอย่างกับกระโดดโลดเต้น ไม่ได้มีท่าทีเสียความรู้สึกเลยแม้นิด
?เดี๋ยวก่อนๆ?
คนที่ทำเสียงแข็งนั้นก็คือผู้ปกครองสูงสุดซึ่งมีอำนาจเด็ดขาดแต่เพียงผู้เดียวในอาณาเขตนี้
?แล้วชาของฉันล่ะ??
ฮารุฮิยื่นหน้าไม่พอใจออกมาจากข้างจอ
?ของแบบนี้ต้องเอามาเสิร์ฟให้ผู้นำก่อนไม่ใช่เหรอ? เล่นเสิร์ฟให้หลังคนอื่นแบบนี้หมายความว่าไง มิคุรุจัง ไม่สอนให้ละเอียดแบบนี้ใช้ไม่ได้นะ?
?อ๊ะ......ขอโทษค่ะ?
ยาสึมิหัวเราะคิกคักอยู่ข้างๆ คุณอาซาฮินะที่รีบขยับมือทำงานอย่างร้อนรน
?ขอโทษด้วยค่ะ ลืมไปเลย อาจเกร็งไปหน่อยก็ได้ จะรีบชงสูตรพิเศษให้เดี๋ยวนี้ค่ะ กรุณาคอยสักครู่?
ไม่รู้สึกว่าหวาดกลัวตาจระเข้ของฮารุฮิเลย ยาสึมิเดินพลิ้วไปรอบๆ เหมือนภูตมีปีกและนำชาร้อนๆ ไปเสิร์ฟที่โต๊ะผู้นำ และเช่นเคย ฮารุฮิดื่มน้ำชาที่น่าจะอุณหภูมิเดียวกับน้ำร้อนเดือดหมดในอึกเดียว ทำตาเหลือกนิดหน่อย ก่อนจะแลบลิ้นฟู่ๆ ปล่อยลมหายใจเป็นหมา
?ต้องจำเอาไว้ให้ดีล่ะ เพราะตรงนี้เป็นกฎสำคัญเลย มิคุรุจังเป็นครูฝึก เพราะงั้นต้องเข้มงวดกับรุ่นน้องด้วยนะ?
คุณอาซาฮินะกลายเป็นครูฝึกของยาสึมิตั้งแต่เมื่อไหร่
?เอาเถอะ เรื่องชาเอาไว้แค่นี้ก็พอ?
ฮารุฮิเองก็เปลี่ยนอารมณ์เร็ว ก็ขนาดดื่มชายังไม่ค่อยๆ จิบเลยนี่นะ
?วาตาฮาชิ ยาสึมิจังสินะ เธอรู้เรื่องคอมฯ ดีรึเปล่า??
?นิดหน่อยค่ะ นิดหน่อย ทำได้ค่ะ ทำได้!?
?เหรอ? งั้น?
สิ่งที่แสดงอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ยี่ห้อชุมนุมวิจัยคอมฯ ซึ่งประดิษฐานอยู่บนโต๊ะผู้นำคือเว็บไซต์กองกำลัง SOS ที่ผมเคยทำไว้เมื่อนานมาแล้ว มันยังคงสภาพเดิมทุกอย่าง ไม่ว่าจะการจัดวางเห่ยๆ มีหัวข้อจิ๊ดเดียว ที่เรียกได้ว่ามีความหมายหน่อยก็มีแค่แถวตัวอักษรของเมลแอดเดรสเท่านั้น สำหรับโลกอินเตอร์เน็ตที่พัฒนาขึ้นทุกวันก็ต้องบอกว่าเป็นโฮมเพจตกยุคไปนานโขแล้ว ทำให้รู้สึกถึงความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารแบบคนหลังเขาประมาณว่าบล็อกเหรอ? ตกลงว่ามันคืออะไรกันแน่เนี่ย?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีนักเรียนปี 1 ที่ฝ่าด่านข้อสอบเข้ากองกำลัง SOS สุดหินของท่านผู้นำมาได้ ทั้งที่อุตส่าห์ดีใจว่าในที่สุดก็ได้บุคลากรที่สามารถโอนยศถาบรรดาศักดิ์ที่ไม่ได้อยากมีอย่าง ?เจ้าหน้าที่จิปาถะ? ได้สักที แต่ก็อดคาใจไม่ได้ว่ามันหมายความว่าไง ที่พวกซาซากิไม่ได้โผล่หน้ามาให้เห็นอีกเลยหลังจากเหตุการณ์พบเจอกันอีกครั้งอย่างประหลาดๆ นั่นพร้อมกับฮารุฮิ ประสาทสัมผัสที่ 6 ของผมซึ่งถูกลับด้วยประสบการณ์แปลกประหลาดหายากกำลังอยากบอกอะไรกันแน่? เรื่องราวของซีรี่ส์ยอดเยี่ยมเล่ม 11!
