น้ำตาเอ่อท้นดวงตาของเซียร์รา ขณะที่ทอดตามองผู้เป็นพี่ชายด้วยความสับสนวุ่นวายใจ น้ำตาทำให้เธอแทบมองไม่เห็นเขา
สมองของเธอปั่นป่วนต่อความอยุติธรรมในครั้งนี้ จนเธอมิอาจรับรู้ถึงสายตาที่มองมาของผู้คนรอบตัวได้...
คำประกาศขายเธอให้แก่ชีคอัลเบรียนเป็นที่น่าสังเวชใจเหลือเกิน...
แม้พี่ชายของเธอจะใช้ถ้อยคำที่น่าฟัง ด้วยคำว่ายกเธอให้เป็นนางในฮาเร็มคนล่าสุดของเขา...หากแต่ในความหมายแล้ว ใครๆ ก็ทราบว่าพี่ชายเธอต้องได้รับเงินจำนวนหนึ่งจากชีคที่แสนร่ำรวยมั่งคั่งผู้นั้นอย่างแน่นอน...
เซียร์ร่าหน้าซีดเผือด...ความรู้สึกของเธอในตอนนี้แปรเปลี่ยนจากความโกรธเป็นความกลัวในชะตาชีวิตที่พลิกผันของตัวเอง จนก้าวไปสู่ความรู้สึกเหมือนจะเป็นลม หากแต่หญิงสาวพยายามทรงตัวยืนอยู่เพื่อมิให้ตัวเองต้องอับอายขายหน้า
น้ำตาแห่งความโกรธและอับอายเอ่อล้นดวงตา สรรพเสียงทุกสิ่งในห้องพลันเงียบลง...ทุกคนพากันเงี่ยหูฟังว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ขณะที่เสียงหัวใจของเซียร์ราเต้นรัวกระหน่ำเหมือนจะโลดออกมานอกอก จนเธอต้องกลั้นหายใจเอาไว้ด้วยความหวาดหวั่น
ไม่มีใครคาดฝันว่าพี่ชายของเธอจะตัดสินใจแก้ปัญหาของครอบครัวด้วยวิธีนี้...เขาไม่ควรนำเงินไปร่วมลงทุนกับพวกพ่อค้าน้ำมันตะวันตก ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงไม่แร้นแค้นตกอยู่ในสภาวะตกอับแบบนี้
เห็นได้ชัดว่าพี่ชายของเธอทนไม่ได้ต่อความเย้ายวนอันหอมหวานของอำนาจและความมั่งคั่งร่ำรวย พี่ชายของเธอจึงถูกเขาหลอกจนไม่เหลืออะไรแม้แต่บ้านหลังนี้...สุดท้ายก็ต้องขายแม้แต่น้องสาวตัวเอง
กัสซาเดินเข้ามาใกล้และโอบไหล่เธอเอาไว้ ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน คงกลัวว่าเธอจะเป็นลมต่อหน้าต่อตาญาติมิตรกระมัง
ที่เธอยืนอยู่ได้ไม่ใช่เพราะกัสซา แต่เป็นเพราะใจที่เด็ดเดี่ยวของเธอต่างหาก...หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างยโส
?พี่ไม่ควรทำแบบนี้?
กัสซาฝืนยิ้มให้ทุกคน เพื่อไม่ให้ใครรู้ในสิ่งที่พี่น้องคุยกัน
?เจ้าก็รู้ว่าพี่จำเป็นต้องทำ?
?ชีคนั่นทั้งแก่ทั้งน่าเกลียด?
?เจ้ารู้ได้ยังไง?
?เขาเป็นเพื่อนพ่อของเรา?
กัสซาหัวเราะออกมา
?ข้ารู้...มันไม่แย่อย่างที่เจ้าคิดหรอก?
คำบอกกล่าวของพี่ชายไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย...หญิงสาวเบี่ยงตัวหนีจากการโอบไหล่ของพี่ชาย เพื่อให้เขารู้ว่าเธอเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก
ปฏิกิริยาของญาติต่างๆ กัน บ้างก็แสดงความตกใจ บ้างก็ยินดี หัวเราะขบขัน บางคนก็หัวเราะเยาะ...
เซียร์ราอับอายขายหน้าเหลือเกิน
เธอไม่คิดหรอกว่าจะมีใครดีใจกับเธอด้วยความจริงใจ...เสียงที่เปล่งออกมามีทั้งการแสดงความยินดีพอๆ กับอิจฉา
แน่ล่ะ...ใครๆ ก็รู้ว่าชีคอัลเบรียนนั้นร่ำรวยมากแค่ไหน การได้เป็นเพียงนางในฮาเร็มของเขา ไม่ต่างอะไรจากหนูตกถังข้าวสารเลยแม้แต่น้อย
?พี่น่าจะฆ่าข้าเสียยังดีกว่า?
?ไม่เอาน่าน้องรัก เจ้าไม่รู้อะไร...พี่มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่เจ้า พระอัลล่าห์จะอวยพรให้เจ้าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก ชีคอัลเบรียนเป็นคนที่พ่อเราไว้วางใจ เขาเป็นคนดีและมีอำนาจมากที่สุดในดินแดนแถบนี้?
?ข้าไม่ต้องการ?
?เจ้าไม่รู้ใจตัวเองหรอก...เจ้ายังไม่เคยเจอเขาเลยด้วยซ้ำ?
?ข้าไม่อยากเจอ?
ถ้าไม่กลัวพี่ชายของเธออาย เธอคงแผดเสียงโดยไม่ยั้งออกไปแล้ว...หญิงสาวยกมือปาดน้ำตาอย่างโกรธๆ
เธอจะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาแน่ การเศร้าเสียใจไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น เธอต้องตั้งสติให้มั่น
เห็นได้ชัดว่าพี่ชายเธอตัดสินใจแน่วแน่แล้ว และไม่มีทางเปลี่ยนใจ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องไปเป็นนางฮาเร็มของชีคอัลเบรียนอย่างไม่ต้องสงสัย
?แต่เจ้าต้องเจอเขาจนได้?
?เขาเป็นคนสุดท้ายในโลกนี้ที่ข้าอยากเจอ?
?ไม่เอาน่าเซียร์รา เจ้าโตแล้วนะ ยังต้องให้พี่พูดอีกหรือว่าเจ้ามีหน้าที่ต้องทำอะไร...เจ้าคงไม่อยากให้บ้านเราต้องล่มสลายหรอกนะ?
กัสซาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด เขากำลังโยนภาระอันหนักอึ้งมาใส่บ่าของเธอ
เซียร์รามองพี่ชายด้วยสายตาตัดพ้อ มันไม่ยุติธรรมเลย...ถ้าพี่ของเธอไม่โลภจนนำสมบัติทั้งหมดที่มีไปลงทุนกับคนเลวพวกนั้น เธอคงไม่ต้องตกที่นั่งลำบากเช่นนี้
เซียร์ราก้มหน้าอย่างสลดหดหู่
เห็นได้ชัดว่าต่อให้เธอวิงวอนก็คงไร้ผล...เพราะฉะนั้นหญิงสาวจึงปิดปากตัวเองไว้ ไม่ให้หลุดคำวิงวอนออกไป
?ยิ้มเข้าไว้น้องพี่?
กัสซากระตุ้นเตือนน้องสาว...
เซียร์ราจำต้องเงยหน้าขึ้นฝืนยิ้มออกไป เหมือนกับปรีดีกับการบีบบังคับในครั้งนี้อย่างเหลือเกิน
เซียร์ราเป็นคนสวย เธอมีผมที่เป็นสีดำราวกับเส้นไหม เพราะเธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของกัสซา หญิงสาวจึงรักพี่ชาย
การกระทำของเขาทำให้เธอเจ็บปวดใจอย่างเหลือเกิน เธอเคยใฝ่ฝันจะได้แต่งงานกับชายที่ตนเองรักเหมือนในเทพนิยาย แต่คงเป็นไปไม่ได้แล้ว บัดนี้เธอกลายเป็นมรดกของพี่ชายไปแล้ว เขาจะยกเธอให้ใครก็ได้ตามใจชอบ...เพราะเธอตกอยู่ภายใต้ความดูแลของเขานับแต่บิดามารดาเสียชีวิต...
บัดนี้หญิงสาวที่เคยร่าเริงแจ่มใส ปราศจากความรื่นเริงโดยสิ้นเชิง...ดวงตาที่เคยเปล่งประกายระยิบระยับราวดวงดาวพร่างพราวบนท้องฟ้าอยู่เป็นนิจ บัดนี้หม่นหมองและไร้ซึ่งความสุขไปด้วย
ดีที่หญิงสาวเป็นคนสวยจัด ดังนั้นความสวยของหญิงสาวจึงมิได้ลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ริมฝีปากอิ่มเต็มแดงระเรื่อ กับจมูกโด่งของเธอยังน่ามอง
หากแต่เจ้าตัวไม่ใส่ใจจะดูแลตนเองเหมือนเคย ความงดงามชวนหลงใหลของเธอจะมีประโยชน์อะไรอีกเล่า นับต่อแต่นี้ไปเธอต้องกลายเป็นนกน้อยในกรงทอง ไม่อาจโผล่ออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันได้อีกแล้ว
ทะเลทรายสีทองและเห็นเป็นประกายแพรวพราวยามจับกับแสงแดดในยามบ่าย ช่างงดงามเหลือเกิน
เป็นภาพที่น่าหลงใหลที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมา...
หากแต่หัวใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความทุกข์ เธอมิได้มีความสุขกับการมีสามีในครั้งนี้เลยแม้แต่น้อย
รถแล่นไปตามถนน แหวกเข้าไปในทะเลทรายสีทอง...หลังจากเวลาผ่านไปพักใหญ่ เธอก็แลเห็นเมืองแลลิบอยู่เบื้องหน้าเป็นเงาลางๆ
แสงอาทิตย์สาดกระทบกระจกรถเป็นประกายแวววาวราวกับเพชร...วังที่อยู่เบื้องหน้าเซียร์ราดูเก่าแก่งดงาม แต่เธอกลับไม่รู้สึกตื่นเต้นยินดีกับความหรูหรามั่งคั่ง สุขสบายของมันเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวกำลังคิดว่า เจ้าของที่แห่งนี้จะเป็นผู้ชายแบบใดหนอ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องมีอำนาจอย่างมากเลยทีเดียว ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถปกครองผืนแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้
เซียร์รากระวนกระวายใจ
ยิ่งใกล้วังแห่งนั้นเข้าไปทุกขณะ หญิงสาวก็ยิ่งใจสั่นหวั่นไหวจนนั่งแทบไม่ติด ยังดีที่ผ้าคลุมหน้าช่วยปิดบังความรู้สึกของเธอเอาไว้ได้
ร่างงดงามในชุดคลุมหน้าตาสีดำสนิท ปักด้วยเลื่อมสีทองงดงามบ่งบอกฐานะสตรีของชีคทำให้หญิงสาวดูสง่างดงาม แม้เห็นเพียงผ้าคลุมร่างจากศีรษะจรดปลายเท้า...
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนไหนคือสตรีที่ถูกนำตัวมาบรรณาการแด่ชีค...
หญิงสาวหลับตาลง ความหวาดหวั่นแทนที่ด้วยความโกรธและรู้สึกดูหมิ่น ร่างทั้งร่างแข็งเครียดทันทีที่รถจอดสนิท...
?เชิญขอรับ?
ร่างบางค่อยๆ ขยับตังลงจากรถ บรรดาคนรับใช้ต่างกระสิบกระซาบในความงามสง่าของสตรีคนล่าสุดของชีค
หากแต่ผ้าที่คลุมหน้าไว้นั้นปิดบังจนไม่อาจเห็นความแสนสวยของหญิงสาว บัดนี้ร่างงามก้าวลงมายืนภายใต้ท่าทีอันเย็นเยือก
มีคนชะเง้อคอขึ้นมองอย่างอยากรู้อยากเห็นนั้น มิได้ทำให้เซียร์ราประทับใจไปด้วยเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวไม่ได้เตรียมตัวไว้กับการต้อนรับด้วยสายตาชื่นชมและยินดีเช่นนี้ ทำให้หญิงสาวก้าวเดินด้วยทีท่าอึดอัด
สายตาภายใต้ผ้าคลุมหน้าบางเบานั้นกวาดไปมองทั่ว แต่ไม่พบชายที่น่าจะเป็นชีคอัลเบรียนเลยแม้แต่คนเดียว...เธอคาดว่าเขาจะเป็นชายที่มีสูงอายุ คำนวณจากอายุของบิดาของเธอแล้ว มันทำให้เธอโล่งอก อย่างน้อยเธอสามารถหายใจทั่วท้องไปได้สักพักหนึ่ง
?ทางนี้ขอรับ...?
คนรับใช้กล่าว
?ข้าน้อยชื่อกาทา...เป็นหัวหน้าคนรับใช้ที่วังแห่งนี้?
พ่อบ้านแนะนำตัว
?ข้าต้องไปที่ไหน?
กาทาคลี่ยิ้มอบอุ่นออกมา
?เชิญทางนี้ขอรับ?
กาทาน้อมศีรษะนิดหนึ่งเป็นการนำทางให้เซียร์รา และนำหญิงสาวเข้าไปด้านในวังโบราณอันใหญ่โตนั้น
บรรดาคนรับใช้ต่างวิ่งกรูออกมาดูอย่างอยากรู้อยากเห็น จนกาทาต้องเอ็ดออกไปเสียงขึงขุ่น
?ไปทำงานได้แล้ว?
?งามสง่าเหลือเกิน?
เซียร์ราเอาแต่ก้มหน้างุดด้วยความกระดาก เธอขัดเขินเกินกว่าจะปฏิบัติตัวเองอย่างถูกต้อง เธอจึงเดินไปโดยไม่พูดไม่จา
ทำให้บรรดาคนรับใช้เหล่านั้นพากันผิดหวังไปตามๆ กัน
ห้องของเซียร์ราถูกตกแต่งใหม่เอี่ยม กาทาบอกว่าท่านชีคตกแต่งใหม่ทั้งหมด...สร้างความแปลกใจให้เธอเป็นอย่างมาก
แสดงว่าชีคนั่นรู้ล่วงหน้ามานานแล้วว่าจะต้องรับเธอเป็นนางในฮาเร็ม
นานแค่ไหนแล้ว?
หญิงสาวไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่ชายของเธอจะวางแผนล่วงหน้าที่จะขายเธอให้ชีคอัลเบรียนมานานแล้ว!
ห้องนี้สวยมากๆ แม้แต่เธอเองยังตะลึงลานในความวิจิตรตระการตาของมัน
โคมไฟระย้าขลิบทองเป็นประกายแวววาม ผนังห้องแกะสลักจากหินอ่อน...พื้นปูด้วยพรมเปอร์เซียร์สีดำเข้ม...หน้าต่างรูปทรงโค้งมนมีผ้าม่านสีทองขลิบชายด้วยพู่งดงาม ทุกสรรพสิ่งเป็นสีแดงทองผสมกลมกลืนกันอย่างลงตัว
หรูหราสง่างามจนเธอถึงกับอ้าปากค้างไปเลยทีเดียว
เซียร์ร่าก้าวถอยหลัง ความอึดอัดก่อตัวขึ้นโดยรอบ
กาทาก็กล่าวว่า
?เชิญท่านหญิงพักผ่อนตามอัธยาศัยนะขอรับ?
กาทาทำท่าจะเดินถอยหลังออกไปเงียบๆ ทำเอาหญิงสาวต้องเปล่งเสียงร้องออกไปว่า
?เดี๋ยว!?
กาทาชะงักไปนิดหนึ่ง
?ขอรับ??
เซียร์รากัดปากตัวเองเพื่อระงับความอับอายเอาไว้
?เอ่อ...ท่าน...ท่านชีคอยู่ที่ไหน??
คำถามนั้นทำให้กาทาคลี่ยิ้มน้อยๆ ออกมา
?ท่านชีคอยากให้ท่านหญิงอาบน้ำพักผ่อนให้สบายตัวก่อนกระมังขอรับ?
นั่นเป็นคำเอ่ยมากกว่าจะเป็นคำตอบใดๆ
เซียร์ราแก้มแดงอย่างหงุดหงิด
?ข้าต้องอาบน้ำก่อนถึงจะพบเขาได้งั้นหรือ?
หญิงสาวนึกขุ่นเคืองขึ้นมา
กาทารีบตอบออกไปทันทีว่า
?มิได้ขอรับ...เอ่อ...ข้าน้อยขอประทานอภัยถ้าคำพูดของข้าน้อยทำให้ท่านหญิงเข้าใจผิด ข้าน้อยหมายถึงว่า ท่านชีคต้องการให้ท่านหญิงพักผ่อนหลังจากเดินทางมาเป็นระยะทางไกล ท่านเลยยังไม่อยากรบกวน?
เซียร์รากัดริมฝีปากตัวเอง ความโกรธกำลังก่อตัวขึ้นจนยากจะดับลงได้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร่างเปล่าเปลือยถูกเขาตวัดเข้าไปกอดเต็มแรงใบหน้าเข้มคมนั้นกระหน่ำจูบลงมาอย่างบ้าระห่ำ เขาบดขยี้ริมฝีปากอิ่มนั้นอย่างรุนแรง
?เซียร์รา? ดิ้นสุดแรงริมฝีปากอิ่มแดงก่ำเพราะรสจูบ หญิงสาวต้องข่มความอายและเชิดหน้าขึ้นต่อตากับเขาอย่างไม่ยอมหลบ
?ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงอย่างเธอจะจูบไม่เอาไหนเลยสักนิด...?
เซียร์รากำมือแน่นอย่างเจ็บใจกับคำพูดดูถูกดูแคลนของบุรุษหนุ่มตรงหน้า
?คนสวนอย่างเจ้ามันน่ารังเกียจที่สุด?
?อัลเบรียน? หัวเราะเสียงกร้าวออกมาพลางนึกเยาะที่ป่านนี้เจ้าหล่อนยังไม่รู้ว่าเขาคือชีคผู้ยิ่งใหญ่ ในเมื่อเซียร์ราตอบสนองรักกับคนสวนเขาก็จะเสนอสวาทให้หล่อนอย่างสาสมเช่นกัน
