อดีล ผู้นำกองโจรตาวาเร็กซ์พาพรรคพวกของตนควบม้ากลับไปในทะเลทรายเพื่อมุ่งสู่ชุมโจรใหญ่ของเขา...
นานมาแล้ว...กองโจรตาวาเร็กซ์ใช้วิธีการปล้นพ่อค้าที่เดินทางผ่านเข้ามาในเขตของตนเพื่อเลี้ยงตัวเอง...แต่เมื่ออดีลขึ้นเป็นหัวหน้า...เขาเลิกปล้นสะดมโดยสิ้นเชิงและหันมารับจ้างคุ้มกันสินค้าต่างๆ ให้กับพวกพ่อค้าใหญ่ๆ แทนซึ่งได้รับเงินดีและสม่ำเสมอกว่าการปล้น...
ข้อสำคัญพวกผู้หญิงในชุมโจรพอใจที่ผัวและลูกของตน ไม่เป็นอันตรายบ่อยๆ เหมือนการเข้าปล้น
วันนี้หลังจากส่งสินค้าให้กับผู้รับเรียบร้อย อดีลก็พากองกำลังของเขากลับบ้าน...ชายหนุ่มพาม้าของเขาวิ่งขึ้นไปบนสันทรายใหญ่ไกลออกไปเพื่อสำรวจเส้นทางที่จะไปต่อ...
เมื่อไปอยู่บนสันทรายสายตาของอดีลมองทอดไปเบื้องล่างซึ่งมีกลุ่มพ่อค้าอีกกลุ่มหนึ่งหยุดพักอยู่ที่นั่นเช่นกัน
ดวงตาคมดำสนิท...แต่งด้วยขนตายาวเป็นแพไม่แพ้อิสตรี กวาดมองไปหยุดที่กรงกรงหนึ่งซึ่งขังอะไรบางอย่างไว้ในนั้น และมีผ้าคลุมกันแดดให้ด้วย...
กรงที่มีผ้าคลุมกันแดดสะดุดตาและความรู้สึกของอดีล...ทำให้เขาอยากรู้ว่ามันมีอะไรถูกขังอยู่ในนั้น...ทำให้อยากเข้าไปใกล้ๆ แต่คงไม่พ้นสายตาของยามร่างยักษ์ที่เดินเฝ้ากรงนั้นอยู่สองคน...และยามอื่นๆ ที่อยู่ไกลออกไป
เวลานั้น...อดีลก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่พระอาทิตย์เริ่มอัสดง...
อีกไม่นานมันก็จะมืด...และจะเป็นโอกาสให้เขา...ชายหนุ่มคิดและทอดดวงตาคมไปยังกรงนั่นอีกครั้ง...ขณะนั้นก็มีม้าอีกตัวย่องมาด้านหลัง...
บิลาล ลูกน้องคนสนิทที่เติบโตเคียงคู่กันมาพาม้าย่องเข้ามาจนใกล้พอจะมองลงไปเห็นสิ่งที่อดีลกำลังดูอยู่เช่นกัน...
?พวกไหน เจ้านาย...? บิลาลถามหลังจากพิจารณาอยู่ชั่วครู่...
?สงสัยจะพวกค้าทาส...?
?เจ้านายคิดจะทำอะไร...อย่าบอกว่าจะปล้นมันนะ...?
บิลาลถามต่ออย่างรู้นิสัยใจคอผู้เป็นนายดี...
?ไม่...แต่ข้าสงสัยว่าอะไรมันอยู่ในกรงนั่น? อดีลตอบโดยไม่เปลี่ยนสายตา
?กรงที่มีผ้าคลุมอยู่ด้วยนั่นน่ะหรือ...? บิลาลมองตามไปอย่างสนใจ
?ใช่แล้ว...กลับไปบอกพวกเราว่าคืนนี้เราจะพักที่นี่ แต่ให้เตรียมตัวพร้อมตลอดเวลาถ้าจะต้องไป?
-----------------------------------------------------------------------------------------------
เจ้าของกองคาราวานใหญ่ถอนหายใจยืดยาวเมื่อนึกถึงทาสสาวคนใหม่ที่ได้มาอย่างไม่คิดไม่ฝัน...
แม้หล่อนจะราคาแพงไปหน่อย...แต่ความสวยงามนั้นเป็นที่พอใจพ่อค้าทาสเช่นเขาเป็นอย่างมาก...เพราะรู้ว่าผู้หญิงงามอย่างหล่อน...แม้จะผ่านมือชายสักกี่คน...ก็ยังคงเป็นที่ต้องการเสมอ...
เวลานั้นเย็นมากแล้ว...นางทาสรับใช้ถูกสั่งให้นำแม่สาวงามที่เพิ่งได้ตัวมาจากในเมืองไปอาบน้ำอาบท่าให้สะอาด และหอมหวนก่อนจะส่งมาให้เขา
อดีล...เฝ้าดูอยู่จนเห็นผู้หญิงร่างยักษ์สองสามคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ากรง ใช้กุญแจที่ติดมาด้วยเปิดออกแล้วลากร่างร่างหนึ่งออกไปจากในกรง...
อดีลมองเห็นไม่ถนัด...นอกจากจะเห็นเสื้อผ้าอันงดงามแปลกตาที่หญิงชาวบ้านไม่ใช้กัน...และประสบการณ์ก็บอกเขาว่าผู้หญิงที่ถูกลากออกจากกรงต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาสามัญอย่างแน่นอน
ไวเท่าความคิด...เมื่อพวกมันเอาหล่อนขึ้นหลังลาลากตรงไปยังโอเอซิส เขาก็ตามไปทันที...
พอไปถึง...พวกมันก็ลากหล่อนเข้าไปใกล้น้ำ กระตุกเสื้อผ้าแสนสวยออกจากตัวหล่อนอย่างไม่สนใจ...จนไม่เหลืออะไรไว้กับร่างนั้นเลย...หากทำให้คนที่ตามมาเห็นเข้าเต็มตาถึงกับถอนใจเฮือกเมื่อกวาดดวงตาคมไปตามร่างกลมกลึงงดงามไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่หาที่ติไม่ได้เลยนั่น...
นางยักษ์ทั้งสามตักน้ำขึ้นมาราดหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า แล้วก็ใช้สบู่ฟอกไปตลอดร่าง จัดการสระผม อาบน้ำให้อย่างไม่ปรานีปราศรัย...
ผ้าชิ้นเล็กๆ ถูกจับถูไปทั่วเนื้อตัวของหล่อนทุกซอกทุกมุม...จนคนแอบมองต้องถอนใจอีกเฮือก เมื่อมองดูฟองสบู่ที่จับไปตามเนื้อนวลของหล่อนโดยไม่ตั้งใจ
หลังจากนั้นก็ตักน้ำมาล้างสบู่ออกจนหมดก่อนจะลากร่างบางที่ไม่มีกำลังจะสู้ใครได้ลงไปในน้ำอีกครั้ง นางยักษ์คนหนึ่งกดศีรษะหล่อนลงไปในน้ำเหมือนดังจะแกล้งให้จมน้ำตายซะกระนั้น...แล้วเวลานั้นเองที่อดีลได้ความคิด...
ชายหนุ่มดึงปืนกลคู่มือขึ้นมาตรวจสอบน้ำหนักของมันอย่างรวดเร็ว...น้ำหนักของปืนบวกน้ำหนักมือของเขา...มันน่าจะใช้ได้กับนางยักษ์สามตัวนั่นได้ และเวลานี้ก็เป็นโอกาสอันดีของเขาที่จะชิงตัวหล่อน
ชายหนุ่มไม่รอช้า...เหวี่ยงตัวลงจากหลังม้าย่องตรงไปหานางยักษ์สามตัวนั่น
เขาเสยด้ามปืนเข้าใต้กระโดงคางคนแรกเต็มแรง...มันล้มตัวลงหมดสติทันที...แล้วก็จัดการคนที่สองด้วยวิธีเดียวกัน...ส่วนคนที่สามได้จังหวะที่เขาเล่นงานคนที่สองเข้ามาถึงตัวชายหนุ่ม...เขากระทุ้งด้ามปืนสวนไปเต็มท้องน้อยก่อนจะหมุนตัวกลับไปฟาดเข้าใต้กระโดงคางอีกครั้ง ร่วงไปเป็นคนที่สาม...
อดีลใช้เวลาเล่นงานนางยักษ์สามตัวไม่กี่นาทีก่อนจะกระโจนตามลงไปคว้าร่างงามในน้ำขึ้นมาอย่างเร็ว...แบกหล่อนขึ้นบ่าโดยมีสะโพกขาวนวลอยู่ใกล้ใบหน้าเขานิดเดียว...ตรงไปยังม้าคู่ใจแล้วพาหล่อนออกไปจากบริเวณนั้นโดยไม่ลืมก้มลงหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ที่นางยักษ์คนหนึ่งกองไว้กับผืนทรายใกล้ๆ มาด้วย...
เมื่อพาหล่อนออกมาไกลพอสมควรก็จัดการสวมเสื้อตัวยาวแต่บางจนแทบจะปกปิดอะไรไม่ได้เลยกับร่างไร้สติของหล่อน...ก่อนจะพาเข้าไปในเขตที่ตาวาเร็กซ์ของเขาตั้งพักอยู่ สั่งให้ทุกคนขึ้นม้า แล้วออกเดินทางต่อทันที
เวลาต่อมา ตาวาเร็กซ์กลุ่มนั้นก็เคลื่อนออกไปจากโอเอซิสมุ่งหน้าสู่ชุมโจรของตนที่อยู่ห่างออกไป...
บิลาลควบม้าเข้ามาใกล้เพื่อดูให้ชัดว่าหัวหน้าของตนมีอะไรอยู่ในอ้อมแขนในเวลานั้น...แต่พอมองเห็นชัดๆ ก็ถึงกับอึ้ง...และส่งผ้าผืนใหญ่สีดำให้ทันที
อดีลใช้ผ้านั้นพันร่างหล่อนจนมิด และพาร่างบางที่นั่งพิงอยู่กับอกกว้างพุ่งตรงไปยังเบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว
จอมโจรหนุ่มพาพรรคพวกของตนผ่านหน้าผาชันขนานกันเป็นทางยาวตรงเข้าสู่ที่พักเป็นกิโล ระหว่างทางนั้นมียามระวังภัยพร้อมอาวุธคู่มือเฝ้าอยู่ตลอดทางเข้าสู่ที่ตั้งชุมโจรของเขา
คนเหล่านั้นเมื่อเห็นเขากลับมาก็ต่างออกมาปรากฏตัวร้องไชโยโห่ร้องกันลั่นตลอดทางที่ม้าวิ่งผ่านไป...เพราะต่างรู้ว่าการกลับมาของอดีลคราวนี้ต้องมีเงินทองกลับมาแบ่งปันกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน...
?บิลาลจัดการแบ่งเงินทองที่เราได้มากับทุกคนให้เท่ากัน...?
อดีลสั่งการคนสนิท ก่อนจะอุ้มร่างที่เขาได้มาขึ้นไปบนหลืบชั้นบนที่มีช่องว่างติดๆ กันมากมายราวกับรังผึ้งและห้องห้องหนึ่งเป็นของเขา วางหล่อนลงบนเตียงแคบๆ อย่างระมัดระวัง
ชายหนุ่มตรวจดูอาการหล่อนเงียบๆ อยู่ไม่นานก็รู้ว่าทำไมหญิงสาวจึงมีอาการสะลึมสะลืออยู่ตลอดเวลา ไม่ฟื้นสักทีแบบนั้น...
หล่อนต้องกินหรือดื่มยานอนหลับอย่างแรงเข้าไปนั่นเองจึงเป็นแบบนี้...อดีลบอกตัวเองขณะที่กวาดตามองไปทั่วดวงหน้างดงามที่ถูกใจเขา และดวงหน้านี้ก็จะปล่อยให้ใครเห็นไม่ได้เป็นอันขาด
ชายหนุ่มบอกตัวเองก่อนจะเลื่อนสายตาลงมาตามลำคอและเรือนร่างงดงามที่เวลานี้มีผ้าดำผืนใหญ่ของบิลาลห่อตัวเอาไว้
เขาค่อยๆ คลี่ผ้าผืนนั้นออกจากตัวหล่อน...จนเหลือแต่ร่างอรชรภายใต้โต๊ปแสนบาง...ปกปิดอะไรแทบไม่มิด...เปิดให้เห็นทรวงอกของวัยสาวอันอวบอัดน่ามอง...เอวเล็กคอดกิ่ว...หน้าท้องอันเรียบตึงรับกับช่วงขายาวเรียวจนถึงปลายเท้าอันงดงามเกินกว่าจะเป็นเท้าของผู้หญิงที่ทำงานหนักหรือชาวบ้านธรรมดา
?หล่อนเป็นใครกันแน่...?
เขาถามตัวเองเมื่อมองสำรวจหล่อนอย่างละเอียด...
?หล่อนมาจากไหน...?
อดีลถามตัวเองอีก
เวลานั้นด้านนอกห้องก็มีเสียงดังเข้ามา...
?อดีล...นายท่าน...พี่บิลาลให้ฮาเซาะมาช่วยดูแลคนที่นายท่านพามาเจ้าค่ะ?
?เข้ามา...?
ฮาเซาะน้องสาวของบิลาลเข้าไปยืนสงบนิ่งอยู่หน้าประตูบานไม้นั้น...รอฟังคำสั่งที่จะมีให้...และบอกเขาว่า...
?พี่บิลาลให้ข้ามาบอกว่านางลัลลากลับมาแล้ว...?
ประโยคที่ว่าลัลลากลับมาแล้ว ทำเอาอดีลหันไปมองอย่างสงสัย
?นางถูกมคัสทำร้ายเอา จนต้องหนีกลับมา...?
ฮาเซาะอธิบายเพิ่มเติม ขณะที่อดีลมีสีหน้าไม่พอใจ...ดวงตาคมเปล่งประกายเคร่งเครียดขึ้นมาทันที
?จับตาดูเอาไว้อย่างใกล้ชิด...ลัลลาไว้ใจไม่ได้...? เขาสั่ง
?เจ้าค่ะ...? ฮาเซาะรับคำพร้อมกับอ้าแขนออกไปรับผ้าผืนดำของพี่ชายที่อดีลคว้ามาส่งคืนให้
?แล้วนายท่านจะให้ข้าทำอะไรอีกบ้าง...?
?หาของใช้ผู้หญิงมาเพิ่มไว้ในนี้ให้ครบถ้วน...รวมทั้งน้ำและอาหาร ส่วนอย่างอื่นข้าจะจัดการเอง...?
?เจ้าค่ะ...?
?อ้อ...ถ้าเวลาใดที่ข้าไม่อยู่ ให้เจ้าเข้ามาคอยดูแลนางด้วย ระวังอย่าให้เปิดเผยใบหน้าต่อผู้ใด...แล้วก็อย่าให้ลัลลาเข้ามาใกล้นางเด็ดขาด?
?เจ้าค่ะ...?
?แต่ตอนนี้เฝ้านางเอาไว้จนกว่าข้าจะกลับมา...?
?เจ้าค่ะ...?
สั่งเรียบร้อย อดีลก็ออกไปจากตรงนั้น...หัวหน้าตาวาเร็กซ์หนุ่มลงไปดูการจัดสรรเงินทองที่ได้มาให้เรียบร้อย แล้วจึงออกไปยังวาดีเล็กซ์ที่พวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากมันเต็มที่ เพราะอยู่ในเขตของตาวาเร็กซ์พอดี...จัดการทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็กลับไปยังที่พัก...เจอบิลาลเข้าตรงหน้าห้องนั่นเอง...
?ฮาเซาะบอกเรื่องลัลลาหรือยังนายท่าน...? บิลาลถามพร้อมกับยื่นส่วนแบ่งถุงสุดท้ายให้
?บอกแล้ว...เฝ้าเอาไว้...อย่าให้คลาดสายตา...?
?ขอรับ...แล้วเรื่อง...? บิลาลใช้สายตามองเข้าไปแทนคำพูด
?ข้าจัดการเอง...?
พูดจบอดีลก็เดินเข้าห้อง...เวลานั้นฮาเซาะก็สวนออกมาสมทบกับพี่ชาย เดินกลับไปยังที่พักใกล้ๆ นั่นเอง...
อดีลตรงไปหยุดยืนมองร่างงามที่ยังนอนสงบนิ่งไม่ไหวติงบนที่นอนของเขาแล้วถอนใจยาว...เอาไว้พรุ่งนี้ก่อนเถอะค่อยสอบถามหล่อน ...อดีลบอกตัวเองก่อนจะหลับตาลงพักผ่อนหลังจากเหนื่อยติดๆ กันมาสองวันเต็มๆ
หน้าต่างหินในห้องของอดีลเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมหักมุมด้านโน้นบ้าง ด้านนี้บ้าง แต่มันก็เป็นหน้าต่างที่เขาใช้มองลงไปเห็นทะเลทรายเบื้องหน้าได้...
ร่างสูงของตาวาเร็กซ์หนุ่มยืนอยู่ตรงนั้น...เขานอนไม่ค่อยหลับมาตลอดคืนเพราะกังวลว่าถ้าหล่อนตื่นขึ้นมาแล้วหนีออกไป...ก็จะกลายเป็นเหยื่อของตาวาเร็กซ์ลูกน้องของเขาอย่างแน่นอน
ขณะที่ยืนรออยู่นั้น...เสียงขยับตัวบนเตียงก็เรียกให้เขาหันขวับไปมองและเห็นร่างอรชรนั้นค่อยๆ ทรงตัวลุกขึ้นนั่ง...กวาดตามองไปรอบตัว...ก่อนจะก้มลงมองตัวเอง...
พอเห็นเสื้อคอกลมตัวยาวแสนบางสีขาวที่สวมอยู่ก็เล่นเอาตกใจ...ยิ่งเห็นบุรุษร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้ก็ยิ่งตกใจเข้าไปอีก...
มือของหญิงสาวคว้าผ้าห่มที่เลื่อนลงไปที่ตักขึ้นมาปิดตัวเองเอาไว้ทันทีแล้วถามเขาว่า...
?ที่นี่ที่ไหนกัน...ข้ามาอยู่ที่ไหน!??
อดีลพาร่างสูงเพรียว...ไหล่กว้างของเขามาหยุดยืนตรงหน้าหล่อน ก่อนจะเล่นเอาอีกร่างผวาหนีแทบไม่ทัน...
?ที่นี่เป็นชุมโจรตาวาเร็กซ์ ข้าชื่ออดีล เป็นหัวหน้า...?
?ตาวาเร็กซ์!?? หล่อนอุทานอย่างตกใจ
?ใช่...เจ้ารู้จักตาวาเร็กซ์ไหมล่ะ?
?ข้าเคยได้ยินเขาพูดกัน พวกเจ้าน่ากลัว...เจ้าเอาตัวข้ามาที่นี่รึ...ใครใช้เจ้า...ใครจ้างเจ้าให้เอาข้ามา?
หล่อนถามเขาและสบตาอย่างพิจารณา แม้จะตกใจแต่ก็ไม่เกรงกลัว ทำให้อดีลรู้สึกแปลกใจมากทีเดียว...คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อหล่อนพ้นจากฤทธิ์ยานอนหลับแล้วจะลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับเขาได้โดยไม่กลัวเกรงอะไรเลยได้อย่างนี้
?ข้าเห็นเจ้าถูกขังไว้ในกรงพ่อค้าทาส เมื่อวานนี้...มันพาเจ้าไปอาบน้ำที่โอเอซิส...ข้าก็เลยฉกตัวเจ้าต่อมาที่นี่ไง...ตอนนี้เจ้าเป็นทาสของข้าแล้ว?
คำตอบอันชัดเจนนั้นทำเอาคนฟังใจหายวาบ...ดวงตาคู่สวยมองดูเขาอย่างไม่อยากเชื่อ...
?เป็นไปไม่ได้...ข้าจะเป็นทาสเจ้าได้ยังไง...ในเมื่อ...?
หล่อนพูดค้างเอาไว้...แล้วจ้องหน้าเขาอยู่หลายนาทีก็พูดใหม่ว่า
?ถ้าเจ้าเอาตัวข้าไปส่งคืน...เจ้าจะได้ทองคำสิบหีบ...เจ้าต้องการไหม...?
คำต่อรองนั้นทำเอาอดีลต้องมองดวงหน้างดงามนั้นอย่างครุ่นคิด...
?ร้อยหีบไม่ได้หรือ...สิบหีบไม่พอแบ่งให้ลูกน้องข้าหรอก...?
เขาต่อรองทันที...
?ว่าแต่เจ้าชื่ออะไร...ทำไมไอ้พ่อค้าทาสถึงไปเอาตัวเจ้ามาได้ ข้าอยากรู้จริง...?
ชายหนุ่มถามพลางมองหน้าอันสวยงานนั้นก่อนจะกวาดตลอดร่างงามที่เห็นแล้วเต็มตานั่น...ความทรงจำทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อขณะที่มองหล่อนดวงตาเป็นประกายระยิบระยับทำเอาหญิงสาวต้องหลบตาไปจากเขาอย่างไม่ค่อยเข้าใจ และไม่ชอบที่ถูกมองแบบนั้น...
?ข้าชื่อกาเบรียล...ข้า เอ้อ...อยู่ในวัง...เจ้าพาข้าไปส่งได้ไหม?
?มิน่าเล่า...เจ้าถึงไม่เหมือนผู้หญิงชาวบ้านที่ข้าเคยเห็น...?
?ถ้าเจ้าช่วยข้า...ข้าจะบอกให้พ่อให้ทองคำเจ้าร้อยหีบก็ได้...ตกลงไหม...?
ข้อเสนอนั้นทำให้ตาวาเร็กซ์หนุ่มถอยห่างไปจากเชลยสาวในทันที...
คิ้วสีดำดกหนายาวขนานไปกับดวงตาคมขมวดเข้าหากัน และแววตาที่มองหล่อนเปลี่ยนไปอย่างครุ่นคิด...
?เจ้าจะช่วยข้าไหม...? หล่อนถามซ้ำ
?ให้ข้าคิดดูก่อน...แต่อย่าพยายามหนีนะ...ถ้าคนของข้าจับเจ้าได้เจ้าตายแน่ ตายทั้งเป็นทีเดียว...เข้าใจไหม...?
เขาขู่...และหวังให้หล่อนกลัว ยอมทำตาม...เพราะมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ถ้าใครเห็นความงามของหล่อนอย่างที่เขาเห็น...มันคงไม่เก็บหล่อนไว้อย่างแน่นอน...
?เจ้าจะคิดนานเท่าไหร่ล่ะ...?
?ไม่รู้...? อดีลตอบตรงกับใจของเขา...
?ข้าอยากกลับวังของข้าเร็วๆ...ข้าไม่อยากอยู่แบบนี้...?
ชายหนุ่มฟังด้วยความเข้าใจ...แต่หัวใจมันไม่ยอมฟังด้วยน่ะสิ...
เวลานั้นเขาไม่สนใจทองคำร้อยหีบที่หล่อนเสนอมาเลย...เขาต้องการตัวหล่อนไว้เองมากกว่า...อดีลบอกตัวเองในเวลานั้นพร้อมกับเดินห่างไปอีก
กาเบรียลมองตามร่างสูงเพรียวไปเงียบๆ หวังจะให้เขาช่วยพาหล่อนกลับบ้าน...แต่ดวงตาคมกริบดำขลับที่หันมามองนั้น...ไม่ได้ให้ความหวังใดๆ เลย...
------------------------------------------------------------------------------------------
กาเบรียล...สาวงามถูกส่งไปแต่งงานกับเจ้าชายต่างเมือง แต่ถูกโจรขโมยตัวไปขายให้แก่พ่อค้าทาสเสียก่อนที่จะได้เข้าพิธีอภิเษกเป็นพระชายา อดีล...หัวหน้ากองโจรตาวาเร็กซ์ที่ไปพบหล่อนเข้าโดยบังเอิญ คล้ายโชคชะตาแกล้งจับหล่อนโยนใส่เขาครั้งแล้วครั้งเล่าจนในที่สุดอดีลตัดสินใจไม่ปล่อยหล่อนอีกต่อไป ทั้งเหตุการณ์และบุคคลรอบตัวเวลานี้ทำให้อดีลไม่สามรถปล่อยหล่อนไปเป็นเหยื่อของใครได้อีก เขาตัดสินใจรับหล่อนไว้เป็นของเขาเสียเองและจะปกป้องคุ้มครองหล่อนนับแต่นาทีนี้เป็นต้นไป เมื่อรู้ว่าต้องการอะไรแน่และไม่มีวันเปลี่ยนใจ...อดีลก็เดินหน้าชนทุกอย่างโดยไม่แคร์อะไรอีก เขาจูบหล่อนอย่างหนักหน่วง...หิวกระหายเอาแต่ใจจนหล่อนแทบจะขาดใจด้วยจูบนั้น
