วันนี้ทางทีมงานนำผลงานเรื่องใหม่มาแนะนำให้อ่านกันอีกแล้วค่ะ เป็นผลงานของนักเขียนนามว่า Peyton กับเรื่อง Perfect Lover ผูกด้ายแดงมัดหัวใจนายสุดที่รัก ไปติดตามอ่านกันได้เลยค่ะ
1
Monday...[08:00]
Ciao !! ^_^/!! เชานะคะทุกท่าน เฮ~
เชาเป็นภาษาบ้านเกิดฉันค่ะ แปลว่า สวัสดีหนุ่มหล่อสาวสวย
ฉันชื่อนางสาว ซิโมเน่ วา ดูชิโอ ชื่อแปลกๆ แบบนี้เพราะฉันเป็นลูกครึ่งเชื้อสายอิตาเลียนน่ะ -_- เรียกสั้นๆ ว่า โมเน่ (แน่ใจนะว่าสั้น) อายุ 16 ปี กำลังดี๊ด๊ากับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สัดส่วนดีมากจนเป็นนางแบบได้ สูง 170 เซนติเมตร หนักแค่ 45 กิโลกรัม หน้าอกหน้าใจมีไม่น้อย อันนี้คงไม่เกี่ยว =_=
ต้นตระกูลฉันเป็นผู้ดีเก่าที่อพยพมาจากอิตาลี ทำให้ฉันสามารถพูดได้ถึง 4 ภาษา ทั้งอังกฤษ อิตาลี ไทย และก็ฝรั่งเศส งงล่ะสิว่าภาษาสุดท้ายมาได้ยังไง พอดีที่ท้องถิ่นฉันใช้กันด้วยน่ะ โดยเฉพาะพวกไกด์ ชิชิ -.-! จะมีเด็กในโรงเรียนนี้คนไหนเก่งแบบฉันมั่ง หา >[]<!!
แต่ที่ย้ายมาที่ประเทศไทยน่ะมีแค่ครอบครัวฉันเท่านั้น ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่า โดนไล่ออกมารึเปล่าฟะ ทำไมญาติๆ คนอื่นยังอยู่ดีกินดีที่ประเทศนั้นล่ะ
เคยสอบถามจากพ่อทูนหัว -_- ท่านบอกว่า เพราะเรามีบ้านที่นี่เลยอยากกลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายในที่สงบๆ แห่งนี้ เอ่อ...ช่วยสอบถามความเห็นลูกสาวบ้างได้มั้ยคะว่าอยากจะอยู่ต่อที่ไหนในชีวิตช่วงวัยรุ่นของเธอ แต่ก็นะ...ฉันทำอะไรไม่ได้หรอก ถึงยังไงพ่อก็มีสิทธิ์ออกความเห็นมากกว่า และฉันก็ย้ายมาที่นี่ตั้งแต่แบเบาะจำความไม่ได้
ฉันยังคงติดต่อกับญาติที่ประเทศนั้นอยู่ ไม่ใช่อยากญาติดีกับพวกที่ไม่คิดจะรั้งฉันหรอก แต่เพราะว่า...หนุ่มอิตาลีหล่อน่ะ โฮะๆๆ ^O^ เห็นแล้วเป็นปลื้ม ผมหยิกๆ หน้าขาวๆ จมูกโด่ง แก้มขาวเนียนอย่างกับผู้หญิง ดูยังไงก็น่ารักน่ากอด
เทียบกับหนุ่มที่ประเทศนี้เรอะ...
อ้วน เตี้ย ดำ สิวเขรอะ ถึกอย่างกับพี่บึกบึน สามารถแบกกระสอบข้าวสารได้ถึง 5 กระสอบโดยไม่ต้องพัก (5 กระสอบก็ 25 กิโลกรัม) พูดจาทีน้ำลายกระเด็นเข้าหน้าสุภาพสตรี แคะขี้มูกกลางที่สาธารณชน
ฮือ T[]T ไม่เอานะ ฉันอยากกลับบ้าน
แต่...-_-^ ที่บอกไปก็แค่ผู้ชายส่วนน้อยของที่นี่เท่านั้นแหละ พวกดีๆ ก็มี แต่ฉันไม่พิสมัย เพราะ...มันมีแฟนกันหมดแล้ว
ทำไมคนพวกนั้นมันไม่เข้ามาจีบฉันเลยฟ้า TOT!!! ปล่อยคนสวยๆ แบบนี้อยู่คนเดียวได้ไง ฉันก็อยากได้คนดูแลนะ
ฉันเบนสายตาจากภาพตรงหน้า ดันมีคู่รักนักเรียน ม.ต้น ป้อนไอศกรีมหยอกล้อกันหวานแหวว หน็อย! ทำไมทำเรื่องน่าอายแบบนี้ตรงระเบียงทางเดินยะ พวกเธอรู้มั้ยว่ารังสีอำมหิตจากตาฉันน่ะสามารถทำให้ไอศกรีมพวกเธอละลายได้นะ เห็นแล้วหมั่นไส้!
พวกนี้คบกันไม่รอดหรอก...
สำหรับคนที่ไม่มีด้ายแดงเกี่ยวไว้ด้วยกัน...
แน่จริงมาทำนายกับฉันสิ แล้วฉันจะบอกคู่รักของพวกเธอให้ ดีมั้ยยะ จะได้ไม่เสียเวลาคบกันต่อ
อะฮ้า ..งงล่ะสิว่าทำนายอะไร คิกๆ เดี๋ยวฉันจะเฉลยค่ะ ขอเก็บอมพะนำไว้สักแป๊บนึง
?ว้าย เจ๊โมเน่มาโรงเรียนแล้ว >O<?
ยัยวาวา... ชื่ออย่างกับลูกหมา -_-; เป็นรุ่นน้องคนสนิทน่ะ เธอลากแขนฉันอย่างทุลักทุเล ยัยคนนี้เป็นช้างตกมันใช่มั้ย ชอบมาทำให้แขนฉันเป็นรอยผื่นแดงทุกวันเลย
?กรี๊ด พี่โมเน่ๆๆ?
หึ ฉันเป็นป๊อปปูล่าร์เกิร์ลของบรรดาเด็กๆ ในโรงเรียน แต่...ดันมีแต่เด็กผู้หญิง เครียดจัง อยากเลี้ยงต้อย T_T
?ขอบใจนะที่จัดโต๊ะให้น่ะ?
ฉันหมายถึงโต๊ะนักเรียนที่มีผ้าสีขาวคลุมทั่วโต๊ะ อีกทั้งยังมีผ้าสีดำสนิทอยู่ข้างหลัง ดูขลังดี มันคือเคล็ดลับในการจูงใจผู้คนให้เข้ามา ทั้งที่ความจริงไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย =_=
?วันนี้มีคนอยากทำนายสามคนน่ะค่ะ?
?อือ?
3 คน คนละ 10 นาที ก็ 30 นาทีพอดี
ฉันหยิบอุปกรณ์ออกมาจากกระเป๋า มีลูกแก้วที่พ่อสอนฉันฝึกตั้งแต่เด็กเลยด้วย ลูกแก้วนี้เปรียบเหมือนเป็นชีวิตของฉัน ห้ามทำแตกร้าวเด็ดขาด ไม่งั้นฉันชีวิตจะต้องป่นปี้ ฉิบหายวายวอดไม่เหลืออะไร
นี่ล่ะข้อเสียน่ากลัวของผู้ที่มีมนตรา...
คิดแล้วหนาวยะเยือกจนปวดปัสสาวะ แต่ช่างมันละกัน -_-;
?สวัสดีค่ะ พี่โมเน่?
น้องคนนี้น่ารักชะมัดเลย ดวงตากลมโตแป๋วๆ อย่างกับลูกแมวน้อย เสียงก็หวานๆ ดูอ่อนโยน ผิดกับฉันลิบลับเลยแฮะ
?จ้ะ?
ถ้าจะให้ดีรีบจ่ายเงินค่าทำนายมาไวๆ ได้มั้ย ฉันอยากได้เครื่องสำอางตลับใหม่อยู่ =.,= ในที่สุดแบงค์ร้อยสีแดงก็ลอยเข้ามาในมือฉัน
คิกๆ รายได้พิเศษระหว่างมาเรียน หัวละ 100 บาท
ฉันแทบไม่มีเวลาว่างเลย ก็รู้กันอยู่ว่าเด็กผู้หญิงวัยกระเตาะแบบนี้ชอบเรื่องความรักเป็นชีวิตจิตใจ และฉันก็สามารถช่วยพวกเธอได้ จนชื่อเสียงขจรขจายไปทั่ว
คนเก่งก็เงี้ย...
?จะเริ่มล่ะนะ ไม่ต้องกลัวนะคะ?
ฉันสงสารสีหน้าเฉาๆ ของยัยหนูคนนี้ เธอทำท่าอย่างกับฉันจะจับเธอมาคว้านตับกิน ฉันไม่ใช่พวกหมอผีนะยะ แค่มีพลังไสยเวทมากกว่าชาวบ้าน และนำออกมาใช้ได้เท่านั้นเอง
เริ่มจากการดูลายมือ ความจริงไม่ต้องดูก็ได้ แต่ทำไว้ให้เคยชินน่ะ เผื่อมีหนุ่มหล่อๆ มาจะได้หลอกแต๊ะอั๋ง =//= ฉันลูบมือแบบผ่านๆ พอเป็นพิธี
?อิปซีลอน เอมเม แอร์เร อิกซ์ เดอีสโม...?
เมื่อมือของฉันสัมผัสกับข้อมือของใครคนไหน พร้อมกับบริกรรมคาถาที่กำลังท่องอยู่ จะเกิดด้ายสีแดงล้อมรอบข้อมือของคนคนนั้น และหากคู่แท้ของเธออยู่ในรัศมี 30 กิโลเมตร ฉันจะสามารถพาไปหาได้ โดยการตามด้ายแดงไป
ฉันได้เงินก็จริง แต่เหงื่อก็ไหลเต็มหน้า หายใจรัวและเร็วกว่าเดิม
มันเป็นความสามารถที่ต้องแลกกับพลังงานมหาศาล...
ด้ายแดงของเด็กคนนี้ลอยขึ้นมากลางอากาศ มันหมุนวนอยู่กับที่สองสามรอบ ก่อนจะค่อยๆ คืบคลานเข้าไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่ถือไม้กวาดทำความสะอาดอยู่ ฮั่นแน่ -_- หมอนั่นคือเด็กเรียนในห้องฉัน มันชื่ออะไรวะ อยู่ด้วยกันมาสองปีฉันยังไม่รู้เลย
ด้ายแดงลอยเข้าไปล้อมข้อมือของชายคนนั้น ก่อนจะสั่นไปมาเหมือนหยอกล้อกันเล่น สักพักหนึ่งด้ายแดงนั้นก็หายไป
?ไง รู้สึกถึงแรงกระตุกใช่มั้ย?
เหนื่อยวุ้ย! ร้อนตับจะแตก
?ค่ะ เหมือนมีไฟฟ้าช็อตด้วย?
?วาวาออกไปก่อน -_-?
ไม่งั้นเดี๋ยวยัยนี่จะปากโป้ง เที่ยวบอกใครต่อใครว่าน้องคนนี้เป็นคู่แท้กับใคร
?เค้าขอดูด้วยไม่ได้เหรอ?
?ไม่ได้เฟ้ย ออกไป -_-v?
หรือต้องให้ฉันโยนไส้กรอกไปอีกด้าน ถึงจะยอมไปคาบมา
ยัยวาวายอมเดินออกไป พร้อมกับบ่นเสียงอุบอิบ เดี๋ยวจับมาเชือดดีมั้ยเนี่ย
?เอาล่ะค่ะ จะบอกคู่แท้ของหนูแล้วนะคะ? เกริ่นนำพอเป็นพิธี จะได้ดูเหมาะกับเงินร้อยบาท
ยัยหนูคนนี้หน้าตาซีดมาก เป็นอะไรน่ะ พิษสุนัขบ้าเหรอ? เอ๊ะ...อันนั้นมันเป็นเฉพาะกับหมารึเปล่าหว่า
?ยินดีด้วยนะคะ คู่แท้ของหนูอยู่ในโรงเรียนนี้ค่ะ? ยัยหนูยิ้มออกมาเพียงนิดเดียว ทำไม ไม่ดีใจเลยเหรอฟะ ทั้งที่ฉันอยากจะให้คู่แท้มาอยู่ใกล้ๆ แบบนี้บ้าง ?หนูเห็นนายแว่นเหมือนจะหล่อคนนั้นมั้ย? ฉันพูดพลางชี้ไปยังนายแว่นเด็กเรียนที่อยู่ห้องเดียวกับฉัน
หรือนายแว่นจะไม่หล่อ แต่เรียนเก่ง พึ่งพาได้นะเฟ้ย อย่ามองคนแค่เปลือกนอกสิ
เหมือนพระเจ้าเล่นตลก ที่อยู่ดีๆ นายแว่นก็ทำแว่นตก และจังหวะที่เขาก้มลงไปเก็บก็ทำให้เห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน อ๊าก >O< ฉันอยู่มาหลายปียังไม่เคยเห็นหน้าตาหลังกรอบแว่นของหมอนี่เลย
หล่อมาก อภิมหาบานตะไท O.O!!! มีคนหล่อแบบนี้อยู่ในห้องด้วยเหรอเนี่ย อ๊าก >_<!! เสียดายสุดๆๆ รู้แบบนี้น่าไปตีสนิท แต่ทันทีที่สวมแว่น เขาก็กลับกลายเป็นนายเอ๋ออีกครั้ง แว่นตานายมันโคตรจะบรมเฮงซวยเลยอ่ะ รู้ตัวบ้างมั้ย
?เฮ้ย! ทำไมหล่ออ่ะ?
เสียงของฉันเรียกสายตาทุกคนให้หันมามอง ฉันเลยหัวเราะแก้เก้อ ไม่เคยเห็นคนสวยหัวเราะกันรึไงยะ
?เอ่อ...? อุตส่าห์วางมาดซะดิบดี ไม่น่าเลยฉัน น้องเค้าจะคิดยังไงเนี่ย
?พี่คนนั้นเหรอคะ??
?จ้ะ ที่เหลือก็สานต่อเองนะ ยังไงเสียก็เป็นคู่แท้ของหนูนี่นา ^_^?
?ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ?
ขอบคุณเงินในกระเป๋าน้องเหมือนกันค่ะ ^O^ แหม น่าอิจฉาจริงๆ เลย อยากจะมีคู่แท้หน้าตาแบบนั้นบ้าง
?เอ่อ เดี๋ยวนะคะ น้องชื่ออะไรเหรอ?
?ชื่อนารีพินิจค่ะ?
แม่เจ้า O.O น้องแกบอกชื่อจริง ไม่ต่อท้ายนามสกุลมาเลยล่ะคะ -_-;;
ความรู้สึกแปลกๆ ก่อขึ้นรอบตัว มันโหวงเหวงยังไงบอกไม่ถูก ฉันไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้เลย มันคืออะไรนะ!? ปกติฉันไม่เคยคิดจะถามชื่อใครเลย เพราะถามไปก็จำไม่ได้
ความรู้สึกที่มีต่อน้องนารีพินิจคืออะไรกันแน่? หรือฉันเป็นเลสเบี้ยน?
ไม่มีทางแน่นอน ฉันเป็นนางเอกเรื่องนี้นะยะ จะเป็นดี้ไปได้ไง
เฮ้อ... เห็นคนที่จะมาทำนายคนที่สองแล้วห่อเหี่ยวใจ เพิ่งมาให้ฉันดูไปเมื่อสามวันที่แล้วเองนี่นา แต่เผอิญว่าคู่แท้ของเธอไม่ใช่คนที่เธอชอบตอนนี้ เลยทำใจยอมรับไม่ได้
นี่ล่ะข้อสำคัญ...ของคนที่อยากรู้อนาคต! หากสิ่งที่ฝันไว้ไม่ตรงกับความจริง ก็ยากที่จะทำใจยอมรับได้
?ความจริงคือความจริงค่ะ?
?แต่...?
?พี่ทำนายได้ แต่เปลี่ยนความจริงไม่ได้ค่ะ?
ฉันยังพอมีสามัญสำนึกที่จะไม่รีดเงินจากน้องคนนี้อีกหนึ่งร้อยบาท ทำไมไม่ยอมรับสภาพตัวเองนะว่าคู่กับใคร ถ้าเป็นแบบนี้จะมาหาฉันตั้งแต่แรกทำไม
ตอนแรกไม่มีใครเชื่อในความสามารถของฉันเลย แต่เผอิญจับพลัดจับผลูได้ไปช่วยเหลือผู้ใหญ่มีชื่อท่านหนึ่ง เป็นญาติของคนที่นี่น่ะ ทำให้พวกท่านได้สมหวังในความรัก ฉันเลยดังเปรี้ยงปร้าง (ในหมู่เด็กนักเรียน)
แต่...หากคนที่มาหาฉันไม่มีความเชื่อในด้ายแดง ก็อาจจะสมหวังยากอยู่ ในเมื่อจิตใจไม่ยอมรับแล้ว จะให้เกิดเรื่องราวต่อไปคงทำไม่ได้
ฮึ -_-!! เบื่อตัวเองเล็กน้อย ทำไมฉันมองไม่เห็นด้ายแดงของตัวเองฟะ พ่อแม่ก็ไม่ยอมทำนายให้ พวกท่านอยากจะให้ฉันค้นพบเองมากกว่า ศึกษาไปเรื่อยๆ ว่าใครคือคนนั้น
T___T ทุกคนใจร้าย
เฮ้อ... ความสามารถที่ตัวเองมีดันทำนายให้ตัวเองไม่ได้ ชิ =.= เซ็งชะมัด
?เจ๊คะ? ยัยวาวาเปิดม่านเข้ามาหาฉัน
โอม มะลึกกึ๊กกึ๋ย~ ลูกแก้วที่ตั้งบนโต๊ะไม่ได้ใช้เลยแฮะ อ้อ ฉันยังไม่ได้บอกความเป็นไปของลูกแก้วเลยนี่นาว่า สำหรับคนที่ฉันไม่สามารถมองเห็นด้ายแดงได้ว่าคู่กับใคร ฉันจะให้คนพวกนั้นดูหน้าตาของคู่แท้ตัวเองจากในลูกแก้วนี้ แต่ไปตามหาเอาเองเถอะ ฉันไม่อยากจะเหนื่อยขนาดนั้น
?หืม??
?คนสุดท้ายค่ะ?
เหยื่อรายที่สามมาแล้วสินะ หึๆ -.,- จ่ายเงินแล้วลุยทำงานโลด ^_^!!
เหยอ -O-;; เธอผู้นี้คือคนใช่หรือไม่ เธอแน่ใจว่าเป็นคน... -_-;;
ฉันไม่ยักกะแน่ใจ
น้องคนนี้อยู่ในสภาพโสกังที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ตาตี่ เหมือนเห็นแต่ตาขาว จมูกบานราวกับจะสูบธรณีเข้าไปได้ทั้งผืน ปากหนาเตอะ น้ำลายย้อย ขี้หูขี้ตาไหล แขนเท่าท่อนซุง ขาเท่าหมูที่ถูกเลี้ยงแบบผู้ดี แถมยังมีกลิ่นสาบสางลอยมาแต่ไกล
อี๋... รีบไปพ้นจากหน้าฉันซะทีเถอะย่ะ อย่าว่าแต่คู่แท้เลย ชาตินี้จะมีเพื่อนผู้ชายมั้ยเนี่ย -_-?
?เอ่อ...น้องคะ...?
แน่ใจนะว่าเป็นคน?
?ขาพี่?
เสี.ียมดังขึ้น ขนแขนฉันลุกตาม
อา ..ปวดหัวจังเลย ความรู้สึกนี้มันคืออะไรฟะ อยากอ้วกด้วยง่า T^T!! พ่อจ๋า พาหนูกลับอิตาลีที
?จะให้พี่ดูอะไรคะ?
รีบวางเงินแล้วไปไกลๆ ไป๊ TOT!!
?คู่แท้ของหนูค่ะ?
โหย -_- น้องขา ไม่อยากจะเซด อย่างกับน้องหลุดออกมาจากโครมันยองเลยค่ะ แล้วพี่เป็นมนุษย์ธรรมดาจะไปตามหาคู่แท้ในอดีตชาติน้องได้เหรอคะ แต่เพื่อเงิน เพื่อเงิน!!!
ฉันตัดขั้นตอนแกล้งจับมือไป แต่ก็ยังต้องลูบข้อมือของน้องเน่าเฟะคนนี้ ฮือ T0T!! ลูกช้างทำดีมาตลอด แต่ทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งด้วยนะ เหยย! =[]= นั่นขี้ไคลนี่นา หลุดมาเป็นแผ่นเลย สติฉันแทบกระเจิง แต่พยายามท่องบทอภิกรรมคาถา
ด้ายแดงค่อยๆ ก่อตัวรอบข้อมือ หืม? สาวคนนี้มีคู่แท้ด้วยเหรอเนี่ย ไม่สิ -_- ต้องเกิดอะไรผิดพลาดแน่ บางทีเส้นด้ายแดงนี่อาจจะคลานไปแถวคอกหมูก็ได้นะ ใจเย็นๆ ซิโมเน่ วันนี้ความสามารถของเธออาจจะมีอะไรบกพร่องก็ได้
ยัยสัตว์ประหลาดคนนี้ไม่มีทางมีคู่แท้แน่!!!
และก็เป็นไปตามที่ฉันคาด...
ด้ายแดงที่ก่อตัวขึ้นมานั้นหมุนรอบเป็นวงกลมอยู่สักพัก ก่อนจะสลายหายไปในทันที มันเป็นสัญลักษณ์บอกว่า เด็กสาวคนนี้ไม่มีคู่แท้ที่เกิดมาพร้อมกับเธอ
คิดในแง่ดี บางทีเธออาจจะมีแฟนอายุน้อยกว่าเธอสักสิบห้าปีก็ได้นะ อาจจะยังไม่เกิดก็ได้ -_-v แม้ความหวังจะริบหรี่ก็เถอะ
ฉันไม่กล้าจะบอกน้องเขาเลยว่า อยู่คนเดียวต่อไปทั้งชีวิตเถอะนะ -_-;; แต่ความจริงก็คือความจริงใช่มั้ย ...
จะทำยังไงดีนะ ไม่อยากทำลายความฝันของเด็กสาวคนนึงที่เชื่อมั่นในรัก ถ้าฉันบอกความจริงน้องเขาไป จะเหลือรอยยิ้มบนหน้า ไม่สิ เธอจะยิ้มอย่างจริงใจได้อีกมั้ยนะ
?วาวา มานี่ดิ๊ >_<?
?ไม่อ๊าววววว T^T!!!?
วาวารู้ทันทีว่าจะโดนใช้ทำอะไร แม้ยัยนี่จะพยายามวิ่งหนี แต่เผอิญฉันตัวสูงกว่า เลยบีบคอเจ้าหล่อนมานั่งแทน ช่วยรับเคราะห์ทีเถอะนะ T_T ฉันไม่พร้อมจะบอกเรื่องแบบนี้กับใครเลยจริงๆ และวาวาก็เป็นคนที่ต้องทำแทนทุกครั้งไป
?พี่จะขึ้นคานค่ะ -__-?
ลืมบอกไปว่า ให้ยัยวาวาหาคำพูดให้มันดีๆ หน่อย เช่นว่า คู่แท้ของพี่ไกลมากจนกระแสจิตตามไปไม่ถึง
?โฮ!!! ไม่จริง !!!!!!?
เสียงร้องของสุกรดังขึ้น อู๊ดๆ =_= ยังมีอารมณ์มาล้อคนอื่นเล่นอีกนะฉัน น้องคนนั้นวิ่งน้ำตาไหลพรากกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องไปแล้ว สร้างความสยดสยองให้กับทุกคน ยัยวาวาหน้าซีดเผือด
?ขอบใจนะวาวา?
?เจ๊โมเน่ใจร้าย T_T?
ถ้าอยากได้พี่สาวใจดี ตอนแรกจะมาตีสนิทกับฉันทำไมยะ ฉันเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่ผิดสักหน่อย ไม่ชอบเสแสร้งที่จะต้องแกล้งทำตัวเป็นคนดีน่ะ
แหม -.,- ฉันนี่คือคนเลวที่น่าภูมิใจจริงๆ กิ๊บกิ้ว
เฮ้อ... เหนื่อยจังเลยแฮะวันนี้ ท่าทางกลับไปจะต้องฝึกมนตราให้มากขึ้น อย่างน้อยฉันจะได้มีพลังในการทำงานมากกว่านี้ เงินจะได้ไหลมาเทมา
2
Monday...[17:00]
?อีกสักกี่วันที่มันต้องทน แล้งๆ ลมๆ ลำพังอย่างนี้ คนนั้นอยู่ไหน เหม่อมองไม่มีทุกที่และทุกนาทีอ้างว้าง ไม่มีคนจับมือดูหนัง ไม่มีเพื่อนเวลาฟังเพลง ไปที่ไหนได้แต่เคว้ง กอดตัวเองผ่านวันอย่างเลื่อนลอย...? (ตัวคนเดียว : ออล ฟอร์ เมน)
ใครสิ้นคิดตั้งเพลงนี้เป็นเสียงรอสายฟะ มันกระแทกจิตใจฉันรู้มั้ย กลับไปเล่นมนตราแก้เครียดดีกว่า รู้สึกชีวิตฉันจะเกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์มากขึ้นทุกวัน -_-x
ฉันเดินไหล่ตกกลับบ้าน วันนี้ไม่มีอาหารตาให้ดูเลย มองไปเห็นแต่คู่รัก ตกลงนี่มันโรงเรียนหรือว่าอะไรกันแน่ฟะ ทำไมเดินไปทางไหนก็...
?ที่รักจ๋า?
?ตัวอ่ะ วันหลังไปดูหนังกันอีกนะ >.<?
?คิดถึงตลอดเวลาเลย?
พวกคนมีแฟนพูดคำอื่นกันไม่เป็นรึไง อิจฉาวุ้ย ตาร้อนโว้ย!! >_<!!
อ๊าย -_- ฉันนี่ไม่สมเป็นสุภาพสตรีเอาซะเลย ทำอะไรต้องวางตัวให้เรียบร้อย ไม่ใช่กระโดกกระเดกชอบแหกปากแบบนี้ สักวันจะต้องมีหนุ่มหลงมาสนใจฉันแน่นอน
SAKWON...!!!???
?กลับมาแล้วค่ะแดดดี๊?
พูดไปแบบนั้นแหละ พ่อไม่ได้ยินหรอก คงหมกตัวอยู่แต่ในห้องหนังสือ
บ้านฉันเป็นคฤหาสถ์เก่าๆ โทรมๆ บรรยากาศอย่างกับบ้านผีสิง กำแพงอิฐสีน้ำตาลแก่ก็ทำท่าจะร่วงหล่นมาได้ทุกเมื่อ สักวันมันจะต้องลงมาเจาะกบาลฉันแน่
ฉันตรงดิ่งไปส่วนในสุดของบ้าน ที่มีเนื้อที่เยอะกว่าส่วนอื่น มันเป็นห้องหนังสือที่พ่อแทบจะใช้ชีวิตอยู่แต่ในนั้นแล้วล่ะมั้ง
ห้องเก่าๆ ที่มีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด ไม่ชอบห้องนี้เลย มันทำให้ระบบหายใจฉันเสียได้ตลอดเวลา มีบรรไดวนอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้อง หนังสือเยอะจัดจนต้องต่อชั้นสองเพิ่มน่ะ ทั้งที่ฉันอยากได้สระว่ายน้ำมากกว่าแท้ๆ ชิ -_-! พ่อดันเอาเงินไปใช้หมดกับที่นี่ตั้งมากมาย สู้เอาเงินมาจ้างคนมาทำความสะอาดยังจะทำให้สุขภาพจิตดีมากกว่าอีก
เหมือนพ่อฉันจะเป็นคนจริงจังกับชีวิตใช่มั้ย...
?ซิโมเน่จ๋า กลับมาแล้วเหรอคะตัวเอง?
นี่แหละ ท่านพ่อ -_-v!! ไม่ได้จริงจังกับชีวิตเล้ย อยู่ไปวันๆ เท่านั้น และที่พ่อชอบหมกมุ่นในห้องหนังสือก็เพราะว่า ดันทำหนังสือเวทมนตร์ซึ่งเป็นมรดกตกทอดหายไปไหนไม่รู้ เลยต้องมาค้นหาอยู่ในห้องนี้ทั้งวัน
ไม่เห็นความสามารถของบ้านเราจะทำอะไรได้เลย กับอีแค่ดูคู่แท้ของคนอื่นได้เท่านั้น แต่พวกพ่อเหมือนจะภูมิใจในความสามารถมาก เพราะท่านบอกว่า หลีกเลี่ยงอนาคตในสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดได้ มันไม่ดีตรงไหน มันหมายความว่าอะไรนะ สิ่งที่เจ็บปวดที่สุด?
ฉันพยายามค้นหาคำตอบ แต่คนในบ้านไม่มีใครยอมบอกความหมาย หาเองก็ได้ ไม่ง้อหรอก ฉันเก่งซะอย่าง
?พ่อคะ?
?จ๋า?
?เราสามารถเอาเวทมนตร์ที่มีไปประยุกต์กับไสยเวทอื่นได้มั้ยคะ?
เรียกให้หรูไปแบบนั้นแหละ เวทมนตร์อะไร้ ไม่มีขนาดนั้นซะหน่อย ถ้ามีจริง ฉันต้องสามารถเสกของที่ตัวเองอยากได้ได้สิ แต่นี่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
?คิดค้นมนตร์ใหม่เหรอ?
?ประมาณนั้นแหละ -_-?
ถ้าทำได้จะเสกทองออกมาจากมือ แล้วจะเลิกเรียนหนังสือ เอาทองไปขาย หนีกลับประเทศ ไปเป็นเจ้าแม่โปรยเงินให้หนุ่มๆ ชุ่มฉ่ำสบายอุรา
?ถ้าคิดจะเอาเวทมนตร์ไปใช้ทำอะไรที่ไม่ดี หรือข้ามข่ายสายเวทของคนอื่น คนที่จะเสียกับเสียก็มีแต่ตัวผู้ใช้เท่านั้น?
ง่ะ +O+ ทำไมสีหน้าพ่อจ๋าจริงจังจังเลยง่ะ ปกติพ่อจะคุยเล่นตลอดเลยไม่ใช่รึ ฉันเลยไม่กล้าต่อปากต่อคำ หัดเงียบไว้บ้างคงจะดีไม่น้อย
?งั้นหนูไปฝึกพลังเวทนะคะ?
ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ งั้นหนูไปฝึกพลังหาเงินก่อนนะคะ -__-
พ่อเก่งกว่าฉันเยอะเลย พลังท่านมากกว่าฉันเป็นสิบๆ เท่าได้ ถ้ามีคนให้ท่านตามหาคู่แท้ ไม่ว่าจะอยู่อีกซีกโลก ท่านก็สามารถพาไปเจอได้ แน่นอนว่าต้องออกค่าเครื่องบิน ค่าโรงแรม และค่ากินอยู่ให้ท่านนะ ^_^
ถ้าอีกหน่อยฉันมีพลังแบบนั้นได้ ฉันก็มีสิทธิ์ได้เที่ยวรอบโลกน่ะสิ หวาวๆ *O* รักตัวเองจังที่เกิดมาในครอบครัวนี้ คิกๆ ^.,^
ห้องนอนฉันออกแนวอินตะระเดียยังไงไม่รู้ ช่วยเสริมพลังเวทน่ะ แต่...เสริมแค่ความรู้สึก มันไม่มีผลอะไรกับตัวฉันหรอก -_-;; เตียงนอนที่มีหัวเตียงเป็นรูปช้าง กับผ้าคลุมสีชมพูอ่อนระโยงระยางรอบมุมเตียงทั้งสี่ด้าน อีกด้านนึงเป็นกระจกที่มีแต่สติ๊กเกอร์ติดเต็มไปหมด
ตอนนี้ฉันกำลังอ่านหนังสือ แน่นอน มันไม่ใช่หนังสือเรียนหรอก คิกๆ ^_^ หนังสือเรียนอ่านทำไม ยังไม่ถึงเวลาสอบ...คติประจำตัวของซิโมเน่ผู้นี้
อืม...หน้านี้น่าสนใจแฮะ วิธีที่ทำให้พลังเวทอยู่กับเราได้นานขึ้น เหนื่อยน้อยลง ต้องฝึกยังไงบ้างนะ ถ้าง่ายก็จะฝึกเลย แต่ถ้ายากก็รอให้ฉันหายเหนื่อยจากวันนี้ก่อน
หืม -_- ต้องเอาแม่เหล็กด้านขั้วเหนือมาจ้องจนกว่าจะเห็นแสงวูบวาบเหรอ เหอๆๆ ฉันคงประสาทกินก่อนแน่ มีวิธีไหนอีกมั้ยนะ ตาฉันมีไว้จ้องหนุ่มๆ ย่ะ
อีกวิธีหนึ่งคือ ต้องนวดไหล่ให้พ่อแม่บ่อยๆ ไม่ก็เชื่อฟังคำสั่งสอนของท่าน ... ??
ทำไมแต่ละวิธีมันแปลกๆ ฟะ
ฉันโยนหนังสือลงบนเตียง เผยให้เห็นหน้าสุดท้ายซึ่งมีลายมือหวัดๆ เขียนด้วยภาษาอิตาลีว่า
?หวังว่าซิโมเน่คงจะนิสัยดีขึ้นหลังจากอ่านเล่มนี้จบ
ด้วยความหวังดี จากพ่อ?
เส้นเลือดฝอยคันยิบๆ -__+!! มันพร้อมจะแตกได้ทุกเมื่อ หากเห็นหน้าพ่อสุดที่รัก -_-++ นี่พ่อเอาหนังสือที่ทำขึ้นเองมาวางไว้บนชั้นทำไม เกิดฉันมีความรู้แบบผิดๆ ล่ะ ไม่ต้องขายขี้หน้าคนอื่นเหรอ แล้วฉันเป็นลูกที่ทำตัวแย่มากเหรอฟะ
ฝึกด้วยวิธีเดิมๆ ก็ได้
และเมื่อไหร่ที่ฉันก้าวข้ามพลังเวทตัวเองได้ ฉันจะสามารถมองเห็นสิ่งที่อยากจะค้นมาตั้งนาน
นั่นก็คือ... คู่แท้ของตัวฉันเอง
อยากเห็นง่าๆๆ T^T อยากเห็นจะแย่อยู่แล้ว เขาจะนิสัยดีจนสุภาพบุรุษเรียกพี่ หรือหน้าตาดีแบบดารานะ
ฉันพยายามท่องคาถาให้รวดเร็วและไม่ผิดเพี้ยน ส่วนสมองพยายามนึกถึงข้อมือของใครสักคนและจินตนาการถึงด้ายแดง
เหมือนจะไม่มีประโยชน์ แต่สิ่งพวกนี้ช่วยให้พลังฉันฟื้นฟูได้เร็วขึ้น ไม่งั้นต้องหอบแฮกๆ เหมือนลูกหมาแน่ ถ้าเกิดมีคนมาขอให้ฉันทำนายให้เยอะแยะ
จะเอาเงินเยอะๆ พลังต้องแข็งแกร่งมากขึ้นตามไปด้วย
เอาล่ะ สู้ๆ ยัยซิโมเน่ เย้เย >O<b!!
10 นาทีต่อมา...
เอ๋ง! T_T ร้องเหมือนลูกหมาเวลาโดนถีบ
แง้ๆๆ T__T อนาถตัวเองจริงๆ ทำไมพลังเวทฉันมันง่อนแง่น ไม่คงที่คงวาเหมือนคนอื่น ขนาดพลังกระจอกงอกง่อยแบบนี้ยังคุมไม่ได้ แล้วอีกหน่อยฉันจะเป็นทายาทผู้สืบทอดของพ่อได้เหรอ
ถ้าจำไม่ผิด ตอนพ่ออายุเท่าฉัน ท่านก็ได้รับการยกย่องจากคนในตระกูลแล้วนะ แต่ฉันดันทำอะไรไม่ได้สักอย่าง
เวลาฉันจะถามเคล็ดลับจากพ่อ พ่อก็จะทำท่าแปลกไปทุกครั้ง จนฉันเลิกตื๊อท่านแล้ว ชอบมาพาลหงุดหงิดใส่ฉันคนนี้เรื่อย รู้แล้วดันไม่บอกกันอีก ชอบเก็บความลับจังนะ น่าจะสอนลูกสาวคนนี้บ้างสิ จะได้เก่งตามๆ กัน ไปไหนก็เชิดหน้าชูตา ไม่ใช่หากินได้แต่ในโรงเรียนแบบนี้
ทำการบ้านที่โรงเรียนแทนก็ได้ หรือจะตื่นเช้าแล้วไปลอกเพื่อนดีหว่า -_-? เลือกยากแฮะ นอนก่อนละกัน
Zzz ZZz...
Tuesday...[06:30]
มายก็อด!!!
ว่าแล้ว ถ้าเมื่อวานหลับต้องไม่ได้ทำการบ้านแหงๆ ฉันกระเสือกกระสนเข้าห้องอาบน้ำทำเวลาให้ไวที่สุด ต้องไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อไปนั่งลอกการบ้าน T..T ชีวิตคนสวยอนาถจริงๆ เลย พ่อก็นะ ไม่ยอมมาปลุกกันบ้างเลย หรือว่าจะหลับอยู่ในห้องหนังสือเหมือนทุกที
ฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพ่อต้องตั้งหน้าตั้งตาหามรดกขนาดนั้น มันก็แค่หนังสือเล่มเดียว แถมพ่อก็เคยอ่านจบไปหมดแล้วด้วย แต่เด็กอย่างฉันจะไปรู้เรื่องคนแก่ๆ ได้ยังไง อาจจะเป็นคุณค่าทางจิตใจล่ะมั้ง
แฮกๆ +_+ มาถึงโรงเรียนซะที วิ่งจนเหงื่อโชก ขี้ไคลย้อย
จดยิกๆ คันมือชะมัดเลย ไม่เคยลอกการบ้านได้ไวขนาดนี้ ปล่อยพวกลูกค้ารอไปก่อน ชีวิตของฉันตอนนี้อันตรายนัก อาจารย์นั่นโหดเป็นบ้า ไม้เรียวก็ยาวเฟื้อย ทั้งที่เขาห้ามตีเด็กกันมาเป็นชาติแล้ว
?ถ้ามีพลังจริง ทำไมต้องนั่งลอกการบ้านล่ะ เสกขึ้นมาไม่ดีกว่าเหรอ?
มันโง่รึเปล่าฟะ -_- ฉันไม่ใช่หมอผีนะเฟ้ย แล้วก็ไม่เคยไปประกาศพลังของตนเองด้วยว่าทำอะไรได้ ฉันทำได้แค่หาคู่แท้เท่านั้นย่ะ
ชะอุ๊ย! มันด่าฉันนี่หว่า แล้วมันคือใครฟะ
เด็กผู้ชายหน้าตาขาวใสคนหนึ่งจ้องมาที่ฉัน สายตากลมโตของเขาดูน่ารัก แม้จะทำหน้ากวนเหมือนหาเรื่อง -_-++ เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับแม่ เดี๋ยวฉุดลากเข้าซอยเลยหนิ พับผ่า -O-^ แต่ที่สะดุดสายตาฉันสุดๆ คือ จมูกโด่งขาวเนียน ริมฝีปากสีชมพูหวานจ๋อย แถมด้วยทรงผมหยิกๆ ฟูเต็มหัวแบบหนุ่มอิตาลี
ไอ้หล่อปากเสีย -__-;;
?มีปัญหาอะไรเหรอคะ?
โธ่วุ้ย อยากจะด่าแทบตายแต่ปากมันไม่ยอมขยับ ไอ้ปากไม่รักดี เห็นผู้ชายดีกว่าเจ้าของ
?เธอตั้งตนเป็นเจ้าแม่ที่นี่รึไง?
เอ๊ะ +_+ มันไปขวิดแพ้กระทิงที่ไหนมา พอแพ้แล้วมาลงกับฉันเหรอ -_-? ซิโมเน่ใจเย็นไว้ คนหล่อต้องอยู่เหนือหิ้ง ห้ามแตะต้อง
?เป็นอะไรรึเปล่าคะ ไปฟัดกับหมามารึไง?
แต่มันด่าฉัน ขอฉันแขวะคืนหน่อยเถอะ หมั่นไส้ -_-++ คิดว่าหน้าตาดีแล้วเบ่งได้เหรอยะ ไม่ได้เฟ้ย ฉันจะสอนให้นายรู้เองว่า ที่นี่ใครใหญ่
?หมาแถวนี้มั้ง?
?นายมีปัญหาอะไรกับฉันรึไง +[]+!!!!!? ฉันชี้หน้าไอ้บ้าที่กล้าด่าผู้หญิง พร้อมกับตบโต๊ะไปแรงๆ หนึ่งที
ฉันจะทำลายหิ้งที่เอาไว้บูชาแกเดี๋ยวนี้แหละ นายปากมาก!
?ฉันไม่เชื่อความสามารถเธอ?
?แล้วไง ใครบอกให้นายเชื่อล่ะหา! คนแบบนายเชื่อก็แปลก หน้าตาบูดบึ้งแบบนี้ ไม่เห็นจะเหมาะกับเรื่องรักๆ เลย?
ว่าไปนั่น -_- ตัวฉันยังไม่เคยมีแฟนสักคน บุรุษมาเหลียวแลก็ไม่ค่อยมี ทำไมฟะ ข้อสงสัยนับไม่ถ้วน ฉันก็สวย หุ่นก็ดี แถมนิสัยดีอีก แล้วทำไม -_-?? หรือฉันฉลาดเกิน พวกผู้ชายชอบอะไรที่โง่ๆ
ว้า แย่จัง แล้วชาตินี้จะมีแฟนกับเขาได้มั้ยเนี่ย
?เธอทำให้น้องชายฉันถูกแฟนบอกเลิก เหตุผลของผู้หญิงคือไม่ใช่คู่แท้!?
เอ่อ...งั้นไปบอกน้องแกสิว่า ผู้หญิงก็มีสิทธิ์เลือกนะยะ
?ความสามารถของเธอก็ไม่เห็นมีอะไรน่ากระจ่าง แค่มีลูกแก้วให้ดูขลัง?
อุ =_= มันรู้ได้ไงฟะ มันช่วยให้ขลังก็จริง แต่ถึงยามใช้ประโยชน์มันก็ใช้ได้นะเฟ้ย
?ด้ายแดงก็มีเธอเห็นคนเดียว จะรู้ได้ยังไงว่ามันมีจริงๆ?
?ถ้าพวกนายเห็นด้วย มันจะเรียกว่าความสามารถพิเศษของฉันเหรอ โง่รึเปล่า?
อุ๊บ >_< ไม่น่าไปยอกย้อนเลย ดูเขาทำหน้าเข้าสิ อย่างกับจะอ้าปากมากินฉัน T_T
?งั้นฉันก็อยากจะรู้ว่าคู่แท้ของตัวเองคือใครบ้าง?
หน็อย -_- มาดูถูกความสามารถเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันคงจะดูให้หรอกนะ แค่อยากจะมาใช้บริการล่ะสิ ดันมาด่าฉันก่อนเอง ช่วยไม่ได้ แบร่ๆๆ
?เธอคิดหนึ่งร้อยบาทใช่มั้ย ฉันจะให้เธอหนึ่งร้อยเท่า ถ้าฉันสมหวังกับคู่แท้จริงๆ?
คิดว่าฉันโง่รึไง ถึงแม้ฉันจะทำนายถูกก็จริง แต่เขาอาจจะแกล้งไม่คบก็ได้นี่นา อุแหม่ -_-;; เอาไงดีนะ 100 คูณ 100 ได้ตั้ง 10,000 เชียวนะ เริ่มสับสน หมอนี่มันรู้จุดอ่อนฉัน มันเอาเงินมาล่อ !!>_<!!
?แล้วถ้านายไม่สมหวังล่ะ?
?เธอก็จะไม่มีสิทธิ์มาทำนายอะไรให้คนที่นี่อีก?
โห =_= เหมือนจะโหดร้าย คนที่นี่จะเกลียดนาย เพราะพวกหล่อนรักฉัน คิกๆ ^.,^ ถึงแม้นายจะไม่ได้รักกับคู่แท้ แต่ฉันก็จะหน้าด้านนั่งทำนายให้ชาวบ้านเขาต่อ ถ้านายกล้ามาไล่ก็เชิญเลย
?กำหนดเวลาล่ะ?
ฉันกำลังทำให้มันเป็นเกมใช่มั้ย แต่ก็ดี ฉันชอบอะไรที่มีจุดมุ่งหมาย เพื่อเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองแข่งขัน
?เทอมนึง!!!?
?ได้!!!?
หึๆๆ แล้วนายจะรู้ว่า พลังของฉันน่ะ...ของจริง!!
ฉันใจจดใจจ่อมากที่สุดตั้งแต่เคยทำมา นายจะได้รู้ว่า ฉันคนนี้มีความสามารถเฟ้ย ไม่ได้เป็นแค่หมาหยอกไก่ไปวันๆ
หวาว *O* มือเขานิ้มนิ่ม เกร็งหน้าไว้ยัยซิโมเน่ ไม่งั้นเขาจะรู้ว่าเธอคิดอกุศล ยัยหื่นเอ๊ย >[]<!!
?อิปซีลอน เอมเม แอร์เร อิกซ์ เดอีสโม...?
เมื่อฉันเริ่มบริกรรมคาถา ด้ายแดงก็หมุนไปรอบๆ มันพันตัวเขาแน่น ฉันพยายามจะชักมือที่จับมือของเขาอยู่ออก แต่ก็ทำไม่ได้ มันเหมือนมีแรงอะไรบางอย่างยึดเหนี่ยวเอาไว้ แสงสีขาวอมเหลืองวูบวาบตลอดเวลา และเหมือนนายผมฟูจะสังเกตเห็นอาการผิดปกติของฉัน เขาจึงส่งสายตาเป็นเชิงถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ชิ! ไม่ต้องทำมาหวังดีเป็นห่วงหรอกย่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่เหงื่อออกมากกว่าปกติเท่านั้นเอง ฉันพยายามหายใจให้เร็วขึ้น รู้สึกเหมือนออกซิเจนไปเลี้ยงร่างกายไม่พอ
ด้ายแดงหมุนรอบตัวเขาเร็วมาก จนตาฉันเริ่มลาย ฉันพยายามจะจับให้ได้ว่ามันจะพุ่งไปทางไหน แต่สุดท้ายฉันก็ต้องหลับตาลง เพราะแสงสีขาวนั้นมันเจิดจ้าซะจนกระทั่งสายตารับไม่ไหวอีกต่อไป
มันคืออะไร!?
ไม่ใช่อาการของคนที่ไม่มีคู่แท้แน่นอน ฉันรู้ดี และก็ไม่ใช่คนที่มีคู่แท้อยู่ไกลมาก หรือว่าคู่แท้เขาจะตายไปแล้ว ก็ไม่น่าใช่...เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ด้ายแดงคงไม่รวนขนาดนี้ ตอนนี้ฉันปวดหัวมาก ทน...ไม่ไหวแล้ว...
?เจ๊โมเน่!!?
?โมเน่!!?
?ยัยปากเสีย O.O!!!!!!!!!!?
เสียงข้างหลังคือนายผมฟูเรียกฉันสินะ นายเองก็ปากไม่ได้ต่างจากฉันนักหรอก ให้ตายสิ...
เก้าอี้กระจัดกระจายไปหมด ฉันล้มลงไปกองกับพื้น ด้วยสติที่เหลือแค่ศูนย์ ต่อจากนั้นฉันก็เผลอเข้าสู่ห้วงนิทราที่ยาวนาน...
3
Tuesday...[10:00]
ดวงตาฉันเบิกกว้าง... ยัยวาวารีบเอาน้ำมาให้ดื่มทันทีหลังจากที่ฉันพยุงตัวเองขึ้นนั่ง ยัยนี่ไม่ไปเรียนหนังสือรึไงนะ เฮ้อ... น้องรัก ^O^
?เจ๊โมเน่ เค้าโดดเรียนมาเพื่อเจ๊เลยนะเนี่ย?
มันทวงบุญคุณฉันด้วยสิ แต่สงสัยอยากจะโดดเรียนมากกว่า
?ขอบใจ วันหลังขอเป็นน้ำส้มคั้นเพื่อสุขภาพของผิวที่ดีนะยะ?
?ยังจะเรื่องมากอีก -_-;;?
?นี่ฉันหลับไปเกือบสองชั่วโมงเชียวเหรอ?
พูดถึงแล้วก็ยังปวดหัวไม่หาย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมต้องมาเป็นหลังจากพนันกับตานั่นด้วยนะ เดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันหนี -*-
?เจ๊โมเน่เป็นอะไรอ่ะ?
?สงสัยใช้พลังเยอะเกินมั้ง?
อาจจะเป็นแบบนั้น แต่...เมื่อวานฉันก็แทบไม่ได้ฝึก เอาแต่นอนนี่หว่า +[]-!! หรือว่าเป็นโรคแพ้ความหล่อของนายผมฟู มีใครเคยบอกไหมว่า เขาน่ะสเปกฉันเลย เอิ๊กๆๆ ^-^
ว่าแต่...ฉันจะไปบอกเรื่องคู่แท้กับหมอนั่นยังไงดีฟะ ว่าคู่ของเขาที่แท้จริงนั้นคือใคร หรือจะโกหกมั่วๆ สั่วๆ ดี
ไม่ได้นะ ผิดศีลธรรมขั้นรุนแรง ถ้าคนอื่นรู้ ฉันต้องโดนเฉดหัวไล่ออกจากตระกูลแน่ T_T หรือจะปล่อยให้เรื่องมันเงียบดี
อือ...แบบนั้นก็ดีไม่น้อยแฮะ อย่างน้อยฉันก็ได้เงิน 100 บาทจากนายนั่น หายแค้นหมอนั่นก็ได้ ชิ -_-!
ฉันโดดเรียนคาบเช้าทุกคาบ นอนเล่นในห้องพยาบาลนี่มันสบายจริงๆ เลย ฉันถือแซนด์วิชกินอย่างห่อเหี่ยว แกล้งทำเป็นไม่สนใจใคร ฉันเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ ทุกคนมองเหมือนกับว่าฉันเป็นตัวประหลาด ทั้งที่ฉันแค่มีสิ่งที่คนอื่นไม่มีเท่านั้น
คงมีแต่ยัยวาวาล่ะมั้งที่หลงใหลฉันสุดยอด -_-v!! เธอนับถือฉันเป็นพี่สาวทีเดียวเชียว วาวาอาจจะเป็นคนแรกที่ยอมรับฉันแบบจริงใจ เฮ้อ...ยัยนี่น่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้องฉันนะ
?อาการดีขึ้นยังอ่ะเจ๊โมเน่?
?ดีมากแล้วล่ะ?
พูดไปแบบนั้นล่ะ ตอนนี้ยังปวดหัวค้างอยู่เลย จะทำยังไงดีนะ อาการที่เกิดขึ้นกับนายหัวฟูคืออะไรกันแน่ ยิ่งคิดจิตยิ่งตก
?ว้าย >.,<!!! พี่เต๋า สมชาย เข็มกลัด?
หา! >[]< พี่เต๋ามาโรงเรียนเราเหรอ ไหนๆ ขอฉันกรี๊ดด้วยคนสิ >O< อ๊าย หลังจากเรื่องโชคร้าย ซิโมเน่คนนี้ก็ยังมีเรื่องโชคดีในชีวิตบ้าง
?ไหนๆ *O*?
?เปล่าค่ะ -_-^^?
วาวาหน้าซีดเผือด เหมือนจะรับรู้ได้ว่า หากคิดจะเล่นตลก ฉันคนนี้จะมีฝ่ามือไปปะทะคอแล้วบีบๆ ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
?นั่นพี่เต๋าห้องสี่ค่ะ พี่เขาทำตัวได้แมนสมชายมาก แล้วเข็มกลัดหมายถึงอันที่อยู่ในมือเค้าตอนนี้ง่ะ?
?ยัยวาวา >_<!!!?
ตายล่ะ รู้สึกเครียดมากกว่าเดิมอีก อย่าเอามุกคนหล่อมาทำร้ายหัวใจได้มั้ย T_T
ชะอุ๊ย! ฉันเหลือบไปเห็นศัตรูจากระยะสามร้อยลี้ จะก้มหน้าหลบดีมั้ยนะ คิดพลางกำลังจะลุกเดินหนี แต่เหมือนโชคไม่เข้าข้าง หมอนั่นดันเห็นฉันซะก่อน
งุงิ เห็นฉันเป็นก้อนขยะแล้วเดินผ่านไปเถอะนะ พลีส เบบี๋~
?ยัยนั่นนี่หว่า O.O?
โธ่! จะทักทำม้ายย T_T
นายหัวฟูเดินตรงเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับฉัน ใครเสนอให้นายนั่งยะ อย่ามาสนองเองได้มั้ย
ยัยวาวาออกอาการตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อเจอคนหล่อ ยัยนี่สมควรเป็นน้องสาวฉันจริงๆ สินะ ถอดแบบออกมาไม่ผิดเพี้ยนเลย
?ไง?
ต้องแกล้งตามน้ำ เขาจะได้จับพิรุธไม่ได้
?ตกลงเธอเห็นคู่แท้ของฉันรึยัง หรือความสามารถเธอมันก็แค่หลอกลวง?
ฮึ่ม! คำพูดคำจาดูถูกแบบนี้ฉันรับไม่ได้ ฉันไม่ได้อดทนฝึกมาเพื่อมาโดนด่านะยะ อยู่ดีๆ สมองฉันก็วิ้งวับ คิดเรื่องโกหกออกแล้ว
?เห็นแล้ว แต่ไหนๆ เราก็มีข้อต่อรอง ฉันเลยอยากจะทำให้นายได้รักกับคนนั้นเอง ดีมั้ยล่ะ?
หมอนั่นทำหน้างงนิดหน่อย พวกหล่อสมองกลวงสินะ แบบนี้สิหนูชอบ หลอกง่าย คิกๆ
?หมายความว่า ภายในเทอมนี้ นายจะต้องได้รักกับเธอคนนั้น โดยฉันจะช่วยนายเอง ใช้ความสามารถฉันทั้งหมด?
?อะฮ้า? เขาทำหน้าตาได้ยียวนมาก อยากเอาฝ่าเท้าไปประดับจัง ?หมายความว่าเธอจะเป็นแม่สื่อ โดยฉันไม่ต้องจีบสินะ?
?ประมาณนั้นแหละ?
ระหว่างนี้จะได้คิดหาสาเหตุว่าเกิดอะไรขึ้นกับด้ายแดงของหมอนี่ด้วย ชิชิ -_- แค่ 100 บาทกลับทำเรื่องยุ่งยากให้ฉันได้ นายนี่มันคือตัวทรมานคนสวยอย่างฉันจริงๆ
?แน่ใจเหรอ หล่อๆ แบบฉันน่าจะจีบเองติดนา?
หล่อๆ แบบนายเนี่ยล่ะ ฉันเห็นโดนคนสวยๆ ทิ้งมาหลายคนแล้ว พวกหลงตัวเองมักไปไม่รอดหรอก
?ช่างหัวหล่อๆ แบบนายเถอะ?
หวังว่าสมองนายคงแปลออกนะว่าฉันประชด เขากระตุกรอยยิ้มเย้ยหยันออกมา ส่วนฉันก็ตีสีหน้าไม่สนใจใครออกไป ทั้งที่ในใจกลัวจะแย่อยู่แล้ว ทั้งพลังที่เกิดอาการประหลาด ทั้งเขาที่เหมือนจะมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉัน
ว่าแต่ มันชื่ออะไรฟะ อยากรู้เว้ย แต่ไม่อยากถาม เสียฟอร์ม -_+!!
?เธอชื่ออะไร ไม่ได้อยากรู้หรอกนะ แต่ไม่อยากเรียกเธอว่าปากเสียอ่ะ -_-?
นายปากสุนัข ด่าได้แม้กระทั่งผู้หญิง
?ซิโมเน่ เรียกสั้นๆ ว่าโมเน่ เผื่อสมองนายไม่มีที่บรรจุชื่อของฉันไง ^_^?
?-_- ปากดี ฉันไม่ได้โง่? คำหลังเขาพึมพำเสียงแผ่ว ฉันแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
?ถามชื่อคนอื่น ไม่คิดจะบอกชื่อตัวเองรึไง?
ฉันจงใจด่าว่าเขาไร้มารยาท คิกๆ
?หรือจะให้ฉันเรียกว่าหัวฟู?
?ปากมาก ยัยโมเม?
?ฉันชื่อโมเน่เว้ยย >O<!!!?
อย่ามาเปลี่ยนชื่อตามใจชอบสิยะ
?เออ -_- เหมือนกันแหละ ดูแล้วเธอน่าจะนิสัยชอบโมเม?
มันเคยถูกใครด่ามั้ยว่าปากจัด ไม่เหมือนผู้ชายเลย
?ฉันชื่อชิโมน่าน่ะ?
?หา? ทำไมนายชื่อคล้ายๆ ฉันเลยล่ะ?
ฉันถอยห่างจากเขา ความรู้สึกแปลกๆ เอ่อท่วมท้น หรือเขาเป็นคนจากอิตาลี ที่มีพลังเวทด้วยสินะ
ใช่ >_<!! เขาต้องมีพลังมากกว่าฉันแน่ เลยดูว่าฉันกระจอกงอกง่อย เป็นฐานให้เขาเหยียบขึ้นไป
?ยัยบ้า! ดันเชื่ออีก -_- นั่นมันชื่อสมมติที่ฉันเพิ่งคิดเมื่อกี้?
ค่อยยังชั่ว อย่างน้อยยอมโดนเขาหลอกดีกว่า ถ้าหากเจอผู้มีพลังคนอื่น ฉันคงได้แต่โดนทับถม ฉันก็เก่งได้แค่ในโรงเรียนแหละ TOT คิดแล้วท้อใจ
เอ่อ ..ฉันคุยกับนายมานานมากแล้วนะ แต่ยังมิทราบชื่อเลยนะเคอะ กลัวว่าฉันจะเอาชื่อนายไปทำยาเสน่ห์รึไง
เอ๊ะ... ทำไมฉันเพิ่งคิดได้ฟะ ถ้าทำยาเสน่ห์ หนุ่มๆ จะมาติดเพียบมั้ย กรี๊ด >_<!!
?ชื่อเซนส์น่ะ?
?sense แบบ sixth sense น่ะเหรอ?
?เออ ประมาณนั้น?
ไหงกลายเป็นฉันมานั่งคุยกับเขาเนี่ย -_- ถ้ามองจากภายนอกเหมือนเราสองคนจะสนิทกันเลยใช่มั้ย ความจริง...นายนั่นก็แค่แยกเขี้ยวใส่ฉัน ส่วนฉันก็ส่งสายตาจิกเขาตลอด แต่ ..ฉันรักหัวหยิกๆ ฟูๆ ของนายจัง >///< ถึงหัวเขาจะฟู ก็ฟูด้วยความพอดีน่ะ ถ้าจับนายมาโกนเคราจะเท่ขนาดไหนนะ
อ๊าก...ชายในฝัน >_<
?พี่เซนส์คะ?
เสียงหวานๆ นิ่มๆ ดังมาจากสาวน้อยตัวเล็กแลดูน่ารัก เอ๋? สาวคนนี้ที่มาให้ฉันทำนายเมื่อวานนี่นา คนที่มีคู่แท้เป็นไอ้หนุ่มแว่นสุดหล่อนั่น เธอรู้จักนายปากมากด้วยเหรอเนี่ย
?ไงจ๊ะเจน ไปกินข้าวกันเถอะ?
หมอนั่นลุกออกไปแล้ว ทิ้งฉันไว้กับความสงสัย ไม่ได้อยากจะสอดรู้ชีวิตส่วนตัวนายหรอกนะ แต่...
?วาวา อธิบายมาหน่อยดิ๊ -__-;;?
?ว่าแล้วว่าเจ๊ต้องถาม -_-? วาวาหัวเราะคิกคัก ?เจนที่ไปให้พี่ทำนายให้ไงล่ะคะ?
?เออ อันนั้นฉันรู้ มีตามองออกย่ะ ไม่ได้ความจำสั้นด้วย เพิ่งเจอเมื่อวาน? หรือฉันสมควรจะทุบกบาลยัยวาวาไปสักที ให้สมองหล่อนแล่นกว่านี้ดีไหม
?อ๋อ จะถามถึงเรื่องของสองคนนั้นเหรอคะเจ๊?
โถ T.T เริ่มสงสารตัวเอง ฉันไม่ได้คุยกับสัตว์ชนิดหนึ่งที่มีเขางอกบนหัวใช่มั้ย -_-;; ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ รีบสาธยายมาเร็วๆ ซะทีเถอะ
?พี่เซนส์อยู่รุ่นเดียวกับเจ๊แหละ?
ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นมันฟะ ทั้งที่หล่อออกขนาดนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะฉันไม่ค่อยมีเพื่อนห้องอื่น เลิกเรียนแล้วก็กลับบ้าน ไม่ได้สนใจสังคมสักเท่าไหร่
?พี่เขาตามจีบเจนอยู่ตั้งเกือบสองปีแน่ะค่ะ ตั้งแต่เจนขึ้น ม.1 เลยมั้ง พอเจนขึ้น ม.3 ก็ตกลงคบกัน เจนเป็นดาวของ ม.ต้น น่ะค่ะ >< น่าอิจฉาจริงๆ สวย รวย เก่ง เฮ้อ เทียบกับตัวเองแล้ว...?
ตรงกันข้ามใช่มั้ยล่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้ =.,= ยัยวาวาเริ่มจะบ่นชีวิตตัวเองอีกแล้ว ฉันต้องรีบเบรกก่อน ไม่ชอบฟังเรื่องรันทดของใคร
?ทำไมแกรู้เรื่องนี้ดีจังฮะ วา?
ชื่อบ้าอะไรไม่รู้ตั้งสองพยางค์ เรียกแล้วเมื่อยปาก วาคำเดียวก็พอ -_- เหมือนด่าตัวเองเลยแฮะ โมเน่เนี่ย
?ก็พี่เซนส์เขาเป็นหนุ่มป๊อปนี่คะ สาวๆ ต้องรู้เรื่องเขาเยอะเป็นธรรมดา?
ตลอดเวลาห้าปี ตาฉันไปอยู่ตรงไหน ทำไมถึงไม่เคยเห็นเขาเลย - -* ส่วนยัยวาวา น่าเอาเวลายุ่งเรื่องชาวบ้านไปตั้งใจเรียนบ้าง ไม่ได้การละ ฉันต้องเคี่ยวเข็ญให้น้องเรียนสิ ถึงจะถูก
ตอนแรกฉันนึกว่าหล่อๆ อย่างนายเซนส์ต้องเป็นพวกหม้อไม่เลือกนะเนี่ย แต่ดูจากรูปการณ์แล้ว ท่าทางเขาจะเป็นคนรักใครรักจริงนะ และฉันก็เพิ่งคิดอะไรออก...
เย้ย OoO!! นายเซนส์มีแฟนแล้ว และแฟนของเขาก็มีคู่แท้ที่ถูกลิขิตไว้แล้วด้วย เท่ากับว่า โอกาสชนะของฉันมันก็สูงขึ้นน่ะซี่ แต่ฉันต้องหาคู่ของเขาให้เจอก่อน พยายามตั้งสติคิดถึงการทำนายวันนี้ว่าทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง
ต่อจากนั้นก็ทำให้เขาได้รัก และจบอย่างแฮปปี้เอนดิ้ง พร้อมเงินหนึ่งหมื่นบาทที่จะลอยเข้ามาตุงกระเป๋าฉัน หึๆ
หลังเลิกเรียน ฉันลอบกลับมาที่ที่เกิดเหตุเมื่อตอนเช้า เผื่อจะนึกอะไรออกบ้างว่าทำไมพลังของฉันถึงกระตุกจนดึงร่างกายสลบลงไปนอนได้
ฉันมองหาทั้งใต้โต๊ะ รอบห้อง หรือแม้แต่ถังขยะ ก็ไม่มีสิ่งที่ทำให้พลังฉันถดถอยนี่นา และสิ่งที่จะทำให้พลังของฉันถดถอยได้ก็คือ เขาของกวางเรนเดียร์ -_- ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมฉันถึงแพ้เจ้าสิ่งนี้ หรือมันจะมีสิ่งนั้นตอนเช้า ส่วนตอนนี้ก็อยู่ในถังขยะที่อื่นแล้ว ไม่ไหวแฮะ ยิ่งคิดยิ่งสับสน
แต่ของอย่างเขากวางจะมาอยู่ในโรงเรียนได้ยังไงฟะ -.,-??
ฉันหนักใจมากกว่าเดิมอีก ถ้าเป็นแบบนั้นก็แสดงว่า พลังฉันมันแปรปรวนเองใช่มั้ย หรือว่านายเซนส์อะไรนั่นพกเขากวางเป็นเครื่องประดับรึเปล่านะ อืม...น่าคิดแฮะ ไว้พรุ่งนี้ต้องไปถาม
อยากจะปรึกษาพ่อนะว่าอาการที่เกิดขึ้นมันคืออะไร แต่ฉันจะไม่พึ่งพ่ออีกต่อไปแล้ว >_< ฮึ!! แค่นี้หาหนทางเองก็ได้ ถึงถามไปพ่อก็คงไม่บอก สู้อย่าเสียหน้าตั้งแต่ตอนแรกดีกว่า
ฉันรีบเผ่นกลับบ้านทันที ... ไปนอนดีกว่า วันนี้ใช้พลังไปเยอะเหลือเกิน ฮัดช่า >_< ปวดเมื่อยทั้งตัวเลย
[18:00]
ฉันพยายามเค้นหัวคิดถึงเหตุการณ์วันนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า มันจะต้องมีรอยต่ออะไรสักอย่างที่ฉันไม่ทันสังเกตเห็น เริ่มจากด้ายแดงที่ดูเหมือนแกว่งกวัดแบบไม่เคยเป็นมาก่อน แรงกระชาก แรงบีบอัดที่ทำให้รู้สึกปวดหัวได้ ต่อจากนั้นก็แสงสีขาววูบ
และฉันก็ล้มลงไปนอนกับพื้น...
-___+!! คิดไม่ออกแฮะ เค้นสมองยังไงก็ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร จะถามพ่อดีมั้ยฟะ ท่านต้องรู้แน่ๆ
(-_- )( -_-) ส่ายหัวพั่บๆ ฉันไม่ยอมง้อพ่อหรอก เชอะ!
ถึงพ่อจะบอกฉันจริง แต่ฉันคงโดนสั่งให้ตั้งใจเรียนหนังสือ ขยันทำงาน เป็นค่าตอบแทน ถ้าแบบนั้นฉันขอทำตัวเสเพลแบบนี้แต่หาหนทางเองดีกว่า
ถ้าไม่เจอจริงๆ แล้วเวลาพนันของฉันกับนายหัวฟูจวนหมดลง ถึงเวลานั้นค่อยถามพ่อก็ไม่เสียหาย ^O^ ฮี่ๆๆ งานนี้ยังไงฉันก็เอาตัวรอดอยู่แล้ว
ลองตั้งใจเองสักครั้งก็แล้วกัน...
คิดได้อย่างนั้นฉันก็วิ่งไปที่ห้องหนังสือทันที ใส่ผ้ากันเปื้อนกับผ้าปิดปากไปด้วย เผื่อพ่อจะได้รู้ว่า ฉันรังเกียจฝุ่นที่ห้องนั้นเหลือเกิน
?โมเน่จ๋า เข้าห้องมาหาหนังสือเหรอเนี่ย?
เสียงแขวะดังมาแต่ไกล ชิ -_-!
?อยากขยันบ้างน่ะค่ะ?
ฉันหยิบหนังสือเวทมนตร์เกี่ยวกับพลังทำนายเล่มใหญ่มาเกือบสิบเล่ม เสร็จแล้วก็ตรงกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง หนักจริงๆ >_<~ พ่อสุดที่รักก็ไม่คิดจะเข้ามาช่วยเลย หนังสือพวกนี้ทั้งเก่า บางหน้าก็ขาด ฝุ่นก็เขรอะ เหม็นอีกต่างหาก ถ้ามันมีเชื้อราขึ้นจะไม่แปลกใจเลย - -*
เริ่มอ่านเล่มไหนก่อนดีนะ เอาเล่มที่บางที่สุดก่อนแล้วกัน -_-^^
แต่นแตนแต๊น ...>O<!! มนุษย์ขี้เกียจแห่งปีนี้ได้แก่ ซิโมเน่ วา ดูชิโอ !!!
เฮ ^_^ ทุกคนปรบมือให้ฉันสิคะ ชัยชนะนี้หายากยิ่งนัก
-_______-;;; ฉันนั่งทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย -_+!! แบบนี้จะหาทางออกด้วยตัวเองได้มั้ยฟะ ตั้งใจอ่านหนังสือเซ่
หลับก่อนดีมั้ยนะ ไหนๆ วันนี้ก็ทำงานมาตั้งเยอะ...
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
ตบหน้าตัวเองสามทีซ้อน ความแสบมันเป็นแบบนี้นี่เอง โอยๆๆ เจ็บกระพุ้งแก้มไปหมด
ฉันไล่เปิดหนังสือไปทีละหน้า ต้องมุ่งมั่นและจริงใจ ถึงจะไปถึงฝั่งฝันของเรา โอ้เย >_<~
สองชั่วโมงที่ฉันหมกตัวอยู่แต่ในห้องนอน ไม่ได้ลงไปกินข้าวกับพ่อ พอจะตั้งใจก็ทำได้นี่หว่า และในที่สุดฉันก็หาเจอจนได้ เรียกว่าความพยายามไม่เสียเปล่าจริงๆ
?....หากผู้ทำนายมีอาการแสบตาเนื่องจากแสงสีขาวสั่นวูบไหวตลอด ด้ายแดงไม่สามารถหาทิศทางลงได้อย่างแน่นอน ไม่ได้เกิดจากคนคนนั้นไม่มีคู่แท้ เพียงแต่...?
ฉันอ่านจนจบบรรทัด... ไม่จริงน่ะ! มันเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย!!
แต่...หนังสือเล่มนี้มันเชื่อถือได้นี่นา ถ้าแบบนั้น...สิ่งที่ฉันรู้คือความจริงอย่างนั้นเหรอ
นายเซนส์จะเชื่อฉันมั้ย ถ้าหากเขารู้ว่า ...คู่แท้ของเขาคือใคร!?
New Release!! Perfect Lover ผูกด้ายแดงมัดหัวใจนายสุดที่รัก
Moderator: Gals, B.Comics, พี่บี
Re: New Release!! Perfect Lover ผูกด้ายแดงมัดหัวใจนายสุดที่รัก
4
Wednesday...[06:00]
ฉันนอนไม่หลับเลย...หลังจากที่เพิ่งค้นพบความจริง ถ้านายเซนส์รู้ เขาจะว่ายังไงบ้างนะ จะหาว่าฉันแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อที่จะเข้าใกล้เขารึเปล่า เฮ้อ ทรมานใจจัง ทั้งที่ฉันหาคู่แท้ของตัวเองแทบตาย แต่สุดท้ายก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมขนาดนี้...
นายเซนส์เป็นคู่แท้ของฉัน...!
เท่ากับว่า ถ้าอยากชนะพนัน ฉันก็ต้องชนะหัวใจเขาสินะ
โธ่เว้ย TOT!!!! ฉันจะทำได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขามีแฟนอยู่แล้ว แถมน้องนารีพินิจนั่นก็หน้าตาแตกต่างจากสไตล์ของฉันลิบลับ ฉันออกแนวลูกครึ่ง แต่น้องคนนั้นน่ารักน่ากอด ดูน่าทะนุถนอมไปหมดทั้งตัว T__T แถมกว่าเขาจะจีบเธอติดก็ตั้งนาน แล้วเขาจะทิ้งเธอได้ยังไง
ฉันไม่น่าเอาตัวเข้าไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้เล้ย
เข้าใจความรู้สึกของคนที่รู้ว่าคู่แท้ของตนคือใครแล้ว ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่หล่อๆ แบบนั้นได้เป็นคู่แท้กับฉัน -_-;;
ฉันจะลวนลามเขายังไงดีนะ...
ไม่ใช่เฟ้ย T^T!!! ฉันจะทำให้เขาหันมาสนใจฉันยังไงต่างหาก หรือจะจับคู่น้องนารีพินิจกับไอ้แว่นที่อยู่ห้องเดียวกับฉันดี แต่ถ้าทำแบบนั้นฉันคงถูกนายเซนส์เกลียดแน่
ทำไงดีๆๆๆ
ฉันถามตัวเองมาตลอดคืนแล้ว หรือจะรอให้เวลาผ่านไป เพราะคนเรา...ถ้าได้ชื่อว่าเป็นคู่แท้กัน ก็จะไม่พรากจากกันใช่มั้ย เอ...หรือรอเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ จนเขารู้ตัวว่าเขาหลงรักฉันซะแล้ว ดีมั้ยหว่า
แต่มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ตราบใดที่เขายังคบกับนารีพินิจนั่นอยู่ ฉันคนนี้จะมีตัวตนได้ไงฟะ!
ทำไมผลการทำนายต้องออกมาเป็นแบบนี้ อ๊ากกกก TOT!!!!!
ไม่เข้าใจเลย พวกคนที่แห่มาให้ฉันทำนายหาคู่แท้ให้ พอรู้แล้วพวกหล่อนรับได้เหรอ หากไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนนั้นเลย หรือคิดว่าเป็นคู่ของตัวเองเลยพยายามที่จะรัก
ก่อนจะบอกนายเซนส์ ฉันว่าฉันสมควรถามความรู้สึกตัวเองก่อนดีกว่าว่าฉันคิดยังไงกับหมอนี่...
ปากจัด หล่อ ดูนิสัยไม่ค่อยดี ท่าทางจะขี้เก๊ก ดูโง่ๆ คงเรียนไม่เก่ง แต่ท่าจะรักจริง อืม...มันเป็นคุณสมบัติที่ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยอ่ะ T_T
บอกหมอนั่นวันนี้แล้วรอดูปฏิกิริยาเขาก่อนก็แล้วกัน บางทีคำทำนายอาจจะผิดก็ได้
ฉันขอลากตัวนายเซนส์ออกมาจากน้องนารีพินิจ น้องเขาก็ว่าง่ายดีนะ ไม่มีถามอะไรฉันสักคำ ฉันสวยขนาดนี้ไม่คิดจะหึงเลยเหรอไง หรือความรู้สึกตายด้าน ไร้อารมณ์ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
?เธอลากฉันมาทำไม -_-?
เมื่อไหร่นายจะเลิกบ่นสักทีฮะ >[]<!
?ฉันอยากทำนายอีกทีอ่ะ?
ขอร้องเลย อย่าเล่นตัว รีบให้ฉันทำนายให้หายข้องใจสักทีเหอะ
แต่พอรู้ว่าเขาคือคู่แท้ของฉัน ฉันก็อดที่จะใจเต้นตึกตักไม่ได้ มองเขาใกล้ๆ แบบนี้แล้ว เขาสุดยอดของความน่ารักเลยล่ะ น่ารักจนน่าเสียดาย หากผลการทำนายมันบ่งบอกว่าเมื่อวานเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่อีกใจนึงฉันก็ไม่อยากเป็นคู่แท้กับเขา ในเมื่อเขารักน้องคนนั้นมากขนาดนั้น ฉันจะเข้าไปแทรกแซงได้ยังไงล่ะ
?ฉันก็เสียเวลาอ่ะสิ -_-?
ทำอย่างกับเวลานายมีค่ามากอย่างนั้นแหละ ไร้สาระอ่ะสิไม่ว่า >_< แต่พูดไม่ได้ค่ะ พูดม่ายด้าย เดี๋ยวเขาจะหมั่นไส้เสียก่อน ทำไงดี ชาตินี้ยังไม่เคยขอร้องใครสักครั้งด้วย คำว่าก้มหัวยังสะกดไม่เป็นเล้ย -.,-
?คือช่วยสละเวลาให้ฉันสักสิบนาทีได้มั้ย?
นายอาจจะได้คนสวยแสนดีคนนี้เป็นค่าตอบแทนนะเฟ้ย ฉันมีดีกรีเป็นถึงคู่แท้ของนายเชียวนะ
?หืมเอ่อ...?
ถ้าเขาตอบว่าไม่นะ ฉันจะด่าให้เขาหมดหล่อเลย
?ก็ได้?
อุ๊ย -_- หมอนี่รู้ความคิดฉันรึไง แต่ก็ดี แบบนี้ล่ะ ค่อยคุยกันง่ายหน่อย
?ทำไมถึงต้องทำนายซ้ำล่ะ?
เอ่อ -_- ต้องใช้การสตรอในการตอบปัญหาอีกแล้วฉัน เบื่อจริงจริ๊ง พวกผู้ชายขี้สงสัยเนี่ย -_-;;
?ก็เมื่อวานฉันสลบไปก่อน ใช้พลังเยอะเกินน่ะ วันนี้เลยอยากมาดูหน้าคู่แท้ของนายให้ชัดๆ หน่อย อยากได้เงินหมื่นมาอยู่ในกระเป๋าอ่ะ มีปัญหารึเปล่า?
รู้สึกจะสตรอเยอะเกินแฮะ เขาจะคิดว่าฉันหน้าเงินรึเปล่าเนี่ย
ครั้งนี้ต้องตั้งใจมากๆ สงบจิตใจซะ ฉันถูข้อมือเขาพร้อมกับร่ายมนตร์ ด้ายแดงลอยออกมาแล้ว มันเหมือนกับเหตุการณ์เมื่อวานเลย ไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว แต่ครั้งนี้ฉันหยิบแว่นดำมาใส่กันแสงสีขาวนี่ด้วย หึๆๆ มาดูกันซิว่า ด้ายแดงมันจะลอยเข้าหาฉันรึเปล่า
แสงนี่มันแสบตาจังเลยแฮะ แต่ต้องอดทนเพื่อความจริง!!
ด้ายแดงวูบวาบไปด้วยแสงสีขาวสลับเหลือง จนในที่สุดมันก็พุ่งตรงมายังฉัน แค่นี้ก็ชัดเจนแล้ว...
ฉันคือคู่แท้ของนายเซนส์แน่นอน!
มิน่าล่ะ ตอนทำนายให้น้องนารีพินิจ ฉันถึงรู้สึกแปลกๆ จนต้องเอ่ยถามชื่อ คงเป็นเพราะคู่แท้ของฉันคบกับน้องเค้าอยู่สินะ
จะบอกเขารึไม่บอกดีหว่า เขาจะดีใจหรือเสียใจนะ
แต่ตัวฉันก็ดีใจเล็กน้อยนะ กรี๊ดๆ >O<~ ก็เขาคือสเปกเลยน่ะสิ ถึงแม้จะปากเสียไปหน่อยก็เถอะ เรื่องแค่นั้นฉันรับได้
?คู่แท้ฉันคือใคร?
หน้าตาเขาบ่งบอกเลยว่า ไม่เชื่อในความสามารถฉัน ถึงจะเจ็บใจ แต่ก็ต้องจำยอม ฉันไม่มีหลักฐานอะไรทำให้เขาเชื่อได้เลยนี่นา
?คู่แท้ของนายคือฉันไง?
?หา!!!?
เขาเด้งตัวถอยห่างทันที ทำเหมือนกับว่าฉันเป็นโถส้วมเน่าๆ ที่ไม่น่าเข้าใกล้ ทำไมเขาถึงทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้เนี่ย ทั้งที่ในใจลึกๆ ฉันค่อนข้างดีใจแท้ๆ T^T!!
?จะเป็นไปได้ไง ฉันไม่ได้ชอบเธอแม้แต่น้อย และฉันก็มีแฟนแล้วด้วย!?
เป็นแฟนกันแล้วเลิกไม่ได้รึไงหา เขาโง่จริงๆ ด้วย =_= เขาบอกว่าเขาไม่ได้ชอบฉันแม้แต่น้อย คงจะเป็นเรื่องจริงสินะ สีหน้าของเขาดูเย็นชาผิดไปกับทุกที นายจะรู้มั้ย สีหน้าแบบนี้มันหนักหนายิ่งกว่าคำพูดขับไล่ไสส่งฉันอีก
?ฉันล้อเล่นน่ะ เห็นนายเครียด แต่ฉันเห็นคู่แท้ของนายชัดแจ๋วเลยล่ะครั้งนี้?
?ค่อยยังชั่ว ตกใจหมด?
เหรอ...เขาดีใจขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย หึๆๆ เจ็บนิดๆ แฮะ
ก็ฉันไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน และไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาชอบเลย เพราะงั้นสิ่งที่ฉันเฝ้าฝันมาตลอดคือ อยากจะเห็นคู่แท้ของตัวเองบ้าง และฉันจะรักเขาอย่างหมดหัวใจ
แต่...ถ้าหากเขาไม่ได้รักฉันล่ะ
ฉันจะอยู่ได้ยังไง หากอยู่กับเขาทุกวัน แล้วตัวฉันเกิดชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเยือกเย็น ฉันไม่ต้องแข็งตายก่อนเหรอ
คิดมากจริงแฮะ แต่...ถ้าเกิดคู่แท้ไม่ยอมรับในตัวตนฉัน เท่ากับชาตินี้ฉันจะไม่มีความสุขด้านความรักใช่มั้ย ถึงฉันจะคบคนอื่น แต่ก็ไม่ใช่คู่ชีวิตจริงๆ สักวันก็ต้องเลิกรา
ทำไมนะทำไม!! ทั้งที่ฉันช่วยเหลือคนบางคนให้ได้รักกัน แต่ตัวฉันเองกลับทำอะไรเพื่อตัวเองไม่ได้เลย
?บอกมาได้ละว่าคู่แท้ของฉันคือใคร?
?ฉันจะจัดการเองย่ะ จะได้รู้ว่าพลังของฉันไม่ใช่กระจอกๆ?
ปากว่าไปนั่น แต่จิตใจห่อเหี่ยวเหลือเกิน T_T ท่าทางจะชวดเงินหมื่นแล้วแฮะ
?เออ งั้นฉันไปก่อนนะ ยัยโมเม?
อือ ไปสิ จะไปตายที่ไหนก็ไป ฮือๆๆ TOT ทำไมฉันต้องพาลเขาฟะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
?กรี๊ดดดดดดดดด?
?ยัยบ้า! แหกปากทำไม ญาติฝั่งไหนเธอเสียเหรอ?
โห =.= ปากเหรอนั่น มันจัดยิ่งกว่าฉันเสียอีก
?ลูกแก้วทำนายหาย!!!!!!!!!!!!!!?
ไม่นะ! ไม่จริง!! ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ฉันอาจลืมลูกแก้วไว้ที่บ้านก็ได้ เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน เมื่อวานฉันเหนื่อยมากเลยไม่ได้ขัดลูกแก้ว บางทีมันอาจหายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วรึเปล่า
จริงสิ ...เมื่อวานฉันสลบนี่นา บางทียัยวาวาอาจจะเก็บไว้ให้
คิดได้อย่างนั้นฉันก็พุ่งตรงไปที่ห้องเรียนของยัยวาวาทันที เมื่อไปถึงก็เผลอกระชากคอเสื้อน้องเขาขึ้นมาด้วยความตกใจ
?แค่กๆ >_< เจ๊เป็นอะไร >O<? ยัยวาวาถามพร้อมกับดิ้นไปดิ้นมาอย่างกับลูกแมวที่ช่วยตัวเองไม่ได้
?ยัยวา แกเห็นลูกแก้วฉันมั้ยยะ มันหายไปไหน?
?เค้าเก็บไว้ให้เจ๊แล้วนะเมื่อวานอ่ะ?
?แล้วทำไมมันไม่อยู่อ้ะ!?
หรือจะมีใครนึกว่าเป็นของมีค่าแล้วขโมยไปนะ
?แสดงว่ามันหายอ่ะสิเจ๊ กรี๊ด >O<!!!! ลูกแก้วเจ๊หายเหรอ!!!?
เพิ่งรู้ตัวหรือไงยะว่าสมควรกรี๊ดตั้งนานแล้ว
?เมื่อวานเค้าแวบไปห้องน้ำพักนึง ตอนเฝ้าเจ๊ที่ห้องพยาบาลอ่ะ บางทีตอนนั้น...?
ไม่ต้องบางทีแล้ว มันใช่แน่นอนเลยย่ะ!!! T___T
จะทำไงดีว้า ลูกแก้วนั่นคือชีวิตของผู้เป็นเจ้าของเชียวนะ ถ้ามันหาย หรือว่าโดนรถเหยียบจนแตก ฉันก็จะต้องตายไปด้วย!
?ฉันจะไปหาก่อนนะ?
?เค้าช่วยด้วย?
?ไม่เป็นไร แกมีสอบช่วงเช้านี่ อยู่สอบไปก่อน ว่างแล้วค่อยมา?
ฉันพูดพร้อมกับกดหัวยัยวาวาให้นั่งลง จะเอาน้องมาเดือดร้อนเพราะความสะเพร่าของฉันไม่ได้ ฉันต้องช่วยเหลือตัวเอง
ก่อนอื่นต้องกลับไปหาที่บ้านก่อน...
ฉันแทบจะนอนล้มอยู่หน้าห้องปกครอง จะอะไรซะอีกล่ะ ก็อาจารย์ไม่ยอมให้ฉันออกนอกโรงเรียนน่ะเซ่ ต้องให้ฉันร้องไห้ให้ดูเลยมั้ย ถึงจะเชื่ออ่ะ มาหาว่าฉันโกหกซะได้
?นะคะ ไม่งั้นหนูต้องตาย หนูยังไม่อยากตาย?
?เด็กคนนี้ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง?
เป็นใคร ถ้ารู้ตัวว่าใกล้ตายจะพูดรู้เรื่องได้ไงยะ ฉันไม่ใช่มนุษย์เหล็กนะเฟ้ย ที่จะไม่มีความรู้สึกน่ะ ต้องให้ฉันลงไปกราบแทบเท้าเลยมั้ย ถึงจะเชื่อ TOT
ถ้ามัวแต่อ้อนฉันคงเสียเวลามากขึ้นเรื่อยๆ แน่ อาจจะโดนหมายหัวว่าเป็นเด็กประสาทอีก งั้นฉันวิ่งกลับไปอีกด้านให้ห่างไกลจากห้องปกครองดีกว่า ฉันเลือกมุมอับที่ไม่น่ามีอาจารย์เดินผ่าน นิสัยเหมือนลิงที่ได้รับถ่ายทอดจากพ่อ จะได้ใช้ก็งานนี้แหละ ซิโมเน่เอ๋ย
ดีที่วิศวกรออกแบบให้มีรั้วล้อมพวกเราเหมือนลูกกรง -_-^^ ฉันปีนรั้วขึ้นไปจนถึงด้านบน กำลังจะข้ามไปอีกฝั่งก็พลันได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนเรียกซะก่อน
?เฮ้เธอ?
แย่แล้ว O.O!! นายเซนส์นี่หว่า ทำไมเขาไม่เข้าเรียนฟะ หรือออกมาชิ้งฉ่องแถวพุ่มไม้ เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะเว้ย >O< นายจะตะโกนแหกปากหาพระแสงอะไร อยากให้ฉันตายรึไง
?อะไร?
?ฉันสมควรถามเธอมากกว่านะ เธอทำอะไรน่ะ?
?เบิ่งตาดูเอาเอง ฉันกำลังจะตายแล้ว T_T?
?หา O[]o!!!?
ท่าทางฉันจะพูดกำกวมไปนิดนะ เขานึกว่าฉันจะกระโดดจากรั้วนี่แล้วตกลงมาขาหักตายรึไง แต่ฉันไม่มีเวลาอธิบาย ปล่อยเขาเข้าใจผิดไปก่อน
ฉันปีนรั้วลงมาอย่างคล่องแคล่ว ลิงกลับชาติมาเกิดแน่ๆ ผู้ชายกว่าครึ่งในโรงเรียนนี้ไม่มีทางทำแบบฉันได้ จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย >_<
?ฮึบช่า?
กระโดดลงสู่พุ่มไม้ข้างโรงเรียนได้อย่างสวยงาม ฉันย่องตอดให้ออกไปพ้นจากบริเวณโรงเรียน หลบหลีกสารวัตรนักเรียนที่ชอบเต๊ะท่า อยากหาอะไรยันหน้าพวกนี้จัง คิดว่าเท่นักรึไงหา ก็เป็นเด็กเหมือนกันแท้ๆ ทำมาวางท่า โธ่!!!
พอพ้นบริเวณโรงเรียนมาได้ฉันก็รีบวิ่งกลับบ้านอย่างกระหอบกระหืด โชคดีที่บ้านอยู่ใกล้โรงเรียน
มาถึงบ้านสักที แต่...เวรเจ้ากรรมยังคงตามหลอกหลอน ฉันจะแอบพ่อเข้าบ้านยังไงเนี่ย เกิดเปิดประตูไปจ๊ะเอ๋กับท่านจะทำยังไง o(T-T )o!!
สัญชาตญาณลิงกลับมาอีกรอบ...
ฉันปีนต้นไม้ขึ้นมาจนถึงจุดที่มีท่อระบายน้ำและเกี่ยวขากับท่อนั้นไว้ ก่อนจะโยนตัวขึ้นไปยืนอยู่บนระเบียง แล้วค่อยๆ เดินลัดเลาะไปตามทางระเบียงเล็กๆ ที่พร้อมจะตกลงไปได้ทุกเมื่อ
ในที่สุดก็มาถึงห้องนอน ฉันค่อยๆ แง้มหน้าต่างให้เสียงเล็ดลอดน้อยที่สุด มันฝืดน่ะ ว่างๆ ต้องหาน้ำมันมาหยอดซะแล้ว ก่อนจะปีนเข้าไป... ฟู่~ ถึงซะที
ลูกแก้วจ๋า อยู่ไหนเอ่ย โผล่มาซะดีๆ สิจ๊ะ
ติ๊กต่อกๆ.... 30 นาทีผ่านไป
โธ่เว้ย! ฉันค้นจนทั่วห้อง แม้แต่ในซากชุดชั้นในที่ยังไม่ได้ซัก ก็ไม่เห็นมีลูกแก้วสักลูกเลย มันหายไปแล้วจริงๆ T^T จะลงไปอำลาพ่อดีมั้ย ลูกสาวคนนี้อาจจะตายได้ทุกเมื่อ แต่ลองไปตามหาที่โรงเรียนทีละห้องก่อนดีกว่า ถ้ายังไม่เจออีก คงต้องหมดหวังจริงๆ ซะแล้ว
ฉันปีนระเบียงลงมาอีกรอบ เห็นพ่อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย พ่อทำคิ้วขมวด ดูอารมณ์เศร้าหมองยังไงไม่รู้ ท่านเป็นอะไรน่ะ หรือว่ามีปัญหาแต่ไม่ได้บอกฉัน
แต่ช่างก่อน ตอนนี้ชีวิตสำคัญที่สุด ต้องรีบกลับไปโรงเรียนให้ไว
ฟุ่บ...
ฉันย่อตัวลงทันที จนหน้าไปแปะกับแอ่งน้ำขังที่ท่อระบายน้ำ อี๋ๆๆ แหยะๆๆ T~T โสมมที่สุด ใบหน้าที่ฉันรักษามาอย่างดี สิวจะขึ้นมั้ย พ่อไม่น่าหันหน้ามามองเลย
รีบออกจากที่นี่ไวๆ ดีกว่า เสียเวลาที่สุด
และฉันก็เพิ่งนึกได้ว่า แกล้งทำเป็นลืมของแล้วกลับบ้านมาเอาซะก็หมดเรื่อง
โง่จริงๆ เลยฉัน T__T ถ้านึกได้ตอนนี้ สู้อย่านึกให้มันเจ็บเลยดีกว่า
ฉันวิ่งปรู๊ดกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกรอบ อะแน่...ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ไม่ได้เข้าทางหน้าประตู ฉันต้องปีนรั้วกลับเข้าไปอีกรอบต่างหาก ต้องพยายามเลือกเฟ้นที่มุมอับที่สุดเพื่อไม่ให้ใครเห็น
แฮกๆ ใครก็ได้เอาน้ำมาให้ฉันดื่มที คอแห้งจะตายอยู่แล้ว T_T ฉันอยากมีเวทมนตร์ลอยตัวจังเลยง่ะ เพ้อฝันอีกแล้ว -_+!!!
เวลาแบบนี้ สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือเพื่อน
ถ้าฉันมีเพื่อน เรื่องทั้งหมดคงง่ายกว่านี้ ฉันชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวก็จริง แต่ทำเองทั้งหมดแบบนี้ ร่างกายก็รับไม่ไหวเหมือนกัน
ถึงจะมีเด็กชอบฉันมากมาย แต่พอถึงเวลาลำบากจริงๆ ก็ไม่มีใครช่วยฉันสักคนหรอก โอ้ละหนอ T^T ชีวิตมัธยมปลายห่วยแตก เพราะแบบนี้ไงล่ะ ฉันถึงอยากกลับไปอิตาลี ที่นั่นน่าจะเปิดกว้างมากกว่านี้ และฉันก็ยังมีพี่น้องที่คอยให้คำปรึกษาได้ ไม่เหมือนตอนนี้ ..ที่เหมือนตัวคนเดียว
~ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน...~ (คู่แท้ : เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์)
พับผ่าสิ -_- กำลังจะรับ แต่สายตัดไปแล้ว หมั่นไส้ยัยวาวาเหลือเกิน ยัยขี้งก เอาแต่ยิงเบอร์มา ฮึ่ย! ไว้ฉันจะซื้อกระเทียมไปยัดปากมัน
ยัยวาวาไม่ชอบกินน่ะ -_-;;
แต่ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ อย่างน้อยยัยหนูนี่ก็ยังไม่ลืมฉัน จะแกล้งไม่รับโทรศัพท์ให้มันนึกว่าฉันตายแล้วดีมั้ยฟะ คิกๆ
5
Wednesday...[10:30]
ในที่สุดฉันก็โทรกลับไปหาน้องสาวสุดที่รักที่ขี้งกอันดับหนึ่ง -_-++
?สอบเสร็จแล้วเหรอ -_-?
[ค่ะ ทำได้ด้วยล่ะ มีข้อนึงนะเจ๊ เกือบจะคิดไม่ออกแล้ว แต่...]
?อย่าเพิ่งพล่าม!?
ช่วยดูคนทางนี้ก่อนได้มั้ยว่ากระเสือกกระสนเกือบตายมันเป็นยังไง อิจฉาพวกเด็กหัวดีจังแฮะ สอบอะไรก็ทำได้หมด ฉันสิ อยากจะเล่นไสยศาสตร์ให้ทำข้อสอบได้ แต่พ่อสั่งห้าม *_*
[งั้นเค้าจะช่วยเจ๊หาลูกแก้วก่อนนะคะ]
?เออ ช่วยหาตึกของชั้น ม.ต้น ให้หน่อยนะ ขอทุกซอกทุกมุมเลย?
[ค่ะ เจ๊ใจเย็นก่อนนะคะ >_<]
เสียงยัยวาวาดูเดือดร้อนเต็มที่ ต่อให้เอาน้ำแข็งมาฟาดหน้าฉันก็เย็นลงไม่ได้หรอก
?รู้สึกเหมือนหายใจไม่ค่อยออกยังไงก็ไม่รู้?
[เจ๊อย่าตายนะ]
ฉันกดวางสาย คุยเยอะเปลืองเงินน่ะ ทำไมใจฉันสั่นอย่างประหลาดนะ หรือมีใครเล่นกับลูกแก้วของฉัน อา...หายใจไม่ค่อยออก ปวดหัวจังเลย มึนไปหมด
สิ่งดีๆ จะเกิดกับฉันบ้างได้มั้ย
?แอ่ก!?
ขาดันไปเกี่ยวกับกรงรั้วจนล้มลงมาฟาดกับพื้น แต่ทำไมไม่เจ็บเลยฟะ ดีนะที่เข่าไม่ถลอก ฟู่~ -O-^^^ โล่งๆๆ
?เธออีกแล้ว ยัยโมเม -____+!!!!!!!!!!?
อ่ะ ชะอุ๊ย ฉันหล่นมาทับนายเซนส์เหรอเนี่ย โฮะๆๆ มิน่าล่ะ ทำไมมันถึงนุ่มสบายจังเลย ขาฉันพาดไปตรงไหล่เขาด้วยแหละ ท่าทางจะเจ็บแฮะ
?ขอบคุณนะที่เอาตัวมารับฉัน?
อยากเป็นคู่แท้กับฉันก็บอกมาสิ คิกๆ ^.,^
?ลงไปซะที ใครเอาตัวมารับเธอกันหา!!!?
นายทำสีหน้าอื่นไม่เป็นแล้วเหรอไงเนี่ย ทำไมเขาต้องทำท่าหงุดหงิดตลอดเวลาด้วยนะ ชิชิ >.,< มีบุญเป็นคู่กับสาวสวยคนนี้แล้วยังไม่รู้จักเจียมตัวอีก แบบนี้น่าเอาปืนมาจ่อขมอง =_=....คิดอะไรแปลกๆ อีกแล้ว
ถ้าฉันตายไปจะมีใครเสียใจบ้างไหมนะ...?
?เธอมาทำอะไรลับๆ ล่อๆ แถวนี้ เมื่อกี้ก็ปีนออกไป แล้วตอนนี้ก็ปีนเข้ามา แถมยังเอาเข่ามากระแทกหน้าฉันอีก?
เคยมีใครบอกมั้ยว่าเขาขี้บ๊นขี้บ่น >_< อยากเอาเศษฟืนยัดปาก ดูซิจะเงียบได้สักสองวินาทีมั้ย
?นายล่ะมาทำอะไร?
?ฉันถามเธอ!!?
ลืมไปว่าเขาหญ่ายย ฉันคงต้องตอบเขาอย่างเดียวใช่ม้า ตาบ้าเอ๊ย >_<!!! นึกว่าตัวเองทำอะไรก็ได้รึยังไง T_T ถ้าเขาไม่ใช่คู้แท้ฉันนะ ฉันคงจะข่วนให้หน้าเป็นแผลไปแล้ว แต่นี่ต้องทะนุถนอม คนหล่อระดับนี้หายาก โฮะๆๆ
?ฉันตามหาลูกแก้วน่ะ?
?ไอ้ก้อนกลมๆ นั่นน่ะเหรอ?
อย่าพูดเหมือนมันเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญสิเฟ้ย มันเป็นหัวใจของฉันเลยนะนั่น
?เออ -_-v!! และอย่างที่นายรู้ ฉันเป็นคนมีพลัง?
นายจะทำสีหน้าแบบนั้นทำไมมิทราบ -__+!! ผิดตรงไหนที่ฉันออกจะภูมิใจตัวเอง
?ลูกแก้วนั่นเป็นสิ่งที่ผู้มีพลังต้องรักษาไว้ให้ดีที่สุด?
?แล้วไง?
ปฏิกิริยาตอบโต้ด้านชามาก ไม่มีฟีลลิ่งเอาซะเล้ย คนอะไร -.,-
?ถ้าลูกแก้วแตก ผู้ครอบครองก็ต้องตาย?
?น่ากลัวขนาดนั้นเชียว?
ประมาณฉันถือหัวใจแกบีบไว้ในมือนั่นแหละ -_-;;
พอไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็ไม่เห็นจะมีใครช่วยฉันสักคน ส่วนยัยวาวาละไว้ในฐานที่เข้าใจ น้องสุดที่รัก ^_^ ไว้จะหาญาติหล่อๆ ไปให้มันเจี๊ยะ
ยัยวาวาไม่ยอมให้ฉันทำนายคู่แท้ ให้เหตุผลแบบนางเอ๊กนางเอกว่า อยากตามหาด้วยตัวเองมากกว่า (แหยะ -_-)
โลกนี้โหดร้ายจะตาย ตามหาเองแบบนั้น มีแต่จะเจ็บช้ำจากคนที่ไม่ได้รักเราจริงมากกว่า ไว้ฉันจะรอตอนยัยนั่นหลับแล้วจะแอบไปทำนาย คิกๆ อยากรู้น่ะว่าว่าที่สามีของยัยนั่นจะหล่อขนาดไหน
เอ...หรือการหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่เจ็บปวดแบบที่พ่อเคยบอกไว้คือการสูญเสียแบบนี้รึเปล่า เช่นว่า ต้องรักษาแผลใจจากคนที่ไม่ได้รักเรา
?แล้วตอนนี้ลูกแก้วของฉันหายไป TOT!!!!!!!!!!!!!?
พรืด >.,<!! ฉันสั่งขี้มูกกับผ้าเช็ดหน้า (ที่ล้วงมาจากกระเป๋านายเซนส์)
?อ่ะคืน?
?-_- ยัยซกมก เอาไปทิ้งเลย ฉันไม่ต้องการ?
โถๆๆ ฉันเป็นคู่แท้นายนะ ทำร้ายจิตใจกันอีกแล้ว เชอะเชอะเช้อออ >.,<
?ลูกแก้วฉันหายไป TOT!!? ฉันเน้นอีกครั้ง เมื่อเห็นเขาทำท่าทีเฉยชา สนใจกันบ้างเด้
?เธอเตะขาฉันทำไม?
?เรียกร้องความสนใจอ่ะ -.,-?
?ประสาท -_- เธออยากจะให้ฉันช่วยตามหา?? เขาถามเสียงสูง
นายก็เข้าใจผู้หญิงใช้ได้นี่นา
?ถ้านายต้องการก็ได้...? ขอเล่นตัวนิดนึง
?จะเอาไง ถ้าอยากให้ช่วยก็ตอบอืม?
?อยากให้ช่วย?
?ฉันบอกให้ตอบอืม -_-?
?นายจะกวนฉันไปถึงไหนฮะ >[]<!! ถ้ามีใครโยนลูกแก้วฉันแตก ฉันกับนายจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ?
?ทำไมฉันต้องสน?
เออจริง ทำไมล่ะ - -* เพราะนายเป็นคนบ้าบอเย็นชา แต่ฉันไร้สาระไง เราทั้งสองคนเลยกลายเป็นสิ่งเติมเต็มให้กัน... ขืนตอบแบบนี้เขาคงเดินหนีฉัน -*-
?ฉันพนันกับนายอยู่นะ นายยังไม่ได้เจอคู่แท้เลย?
อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า ฉันคนนี้นี่แหละ ยืนอยู่ข้างหน้าเขา
?นั่นสิ ฉันยังไม่ได้ทำเธอขายหน้าเลยนี่นา?
ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาต่อปากต่อคำ อารมณ์ต้องรอดมันมากกว่า
เฮ้อ...ชีวิตเซ็งกะบ๊วย มีแต่เรื่องแย่ๆ เข้ามาตลอด จนฉันเริ่มจะท้อแล้วนะ
แม่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน กลับไปอิตาลี เจรจาธุรกิจอะไรก็ไม่รู้ ขอให้แม่กลับมาพร้อมกับหนุ่มหล่อผูกโบเป็นของขวัญให้ฉันสักสองคนเถอะ สาธุ -/|\-
?นายช่วยหาตามแถวห้องน้ำนักเรียน แล้วก็แถวสวนหลังโรงเรียน ห้องพยาบาล ห้องปกครองด้วยนะ?
อันหลังฉันจงใจโบ้ยไปให้เขา ใครจะอยากไปเจอกับพวกครูโหดๆ นั่นล่ะ
?ห้องน้ำนักเรียนหญิงล่ะ?
เขาเล่นมุกหรือถามจริงๆ ฟะเนี่ย ตาหื่นๆๆ ทำไมเขาต้องยิ้มแสยะแบบนั้นด้วย >//<
?ฉันหาเอง -_- มีอะไรโทรมานะ นี่เบอร์ฉัน? ฉันพูดพลางจดเบอร์โทรศัพท์ใส่มือเขา
?ยิงมาด้วย?
วิธีได้เบอร์ผู้ชายแบบง่ายๆ =[]= ใครจะจำไปใช้ก็ได้นะ คิกๆ แต่อย่าลืมแกล้งทำของสำคัญหายล่ะ
?เดี๋ยว!? ฉันฉุดแขนเสื้อเขาไว้ ?ทำไมนายมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ ไม่เข้าเรียนล่ะ?
ถ้าโดดเรียนนะ นายได้มีเรื่องกับฉันแน่ เพราะฉันอยากได้สามีที่ห่วงอนาคตตัวเองยังไงล่ะ ^O^ แหม เป็นศรีภรรยาที่ดีจริงๆ
?อาจารย์คาบเช้าไม่มา เลยออกมาเดินเล่น?
?อ๋อ? แค่เนี้ย ทำเล่นตัวไม่บอกตั้งนาน ไร้สาระจริงๆ ตาคนนี้
โอเค ฉันฝากชีวิตไว้กับนายครึ่งนึงนะ เซนส์ T_T~ อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ
[15:00]
ขณะนี้ฉันกำลังเดินอย่างห่อเหี่ยว หมดแรง ไร้กำลังใจ ทุกความรู้สึกแย่มารวมไว้ที่จุดจุดเดียว โฮ T?T ฉันอยากตาย
ถ้าลูกแก้วนั่นหายไป ฉันจะต้องตายแบบไหนนะ น่าคิดแฮะ จะมีรถมาชน ลื่นล้มในห้องน้ำ หรือว่าน้ำท่วมห้อง แบบไหนก็ทรมานอ่ะ ไม่อยากให้มาถึงเลย
?ตายซาก อุ๊บ?
ยัยวาวา -_+! เธอพูดว่าอะไรนะ ตอนนี้ฉันไม่มีแม้แต่แรงจะต่อกรกับยัยเด็กปากเหมือนดอกเห็ดนี่หรอก
?ได้ตายจริงๆ แน่?
?ลองหากันอีกรอบมั้ยคะเจ๊?
?ไม่เจอหรอก บางทีฉันอาจโดนสวรรค์ลงโทษ อาจจะสมควรตาย?
?แต่พี่เซนส์ยังหาอยู่เลยนะคะ อาจจะเจอก็ได้?
แรงใจทั้งหมดที่มีหายไปอีกครั้ง เมื่อเห็นนายเซนส์เดินเข้ามาหาพร้อมกับมือที่ว่างเปล่า ตะลุ้งตุ๊งแช่~ ได้ตายจริงๆ แล้วฉัน
คุณท้องฟ้า เทวดาคะ ยังไงก็ขอให้ตายแบบไม่ทรมานนะ หนูกลัวเจ็บ
?ซิโมเน่ O_o!!! ทำไมเธอโทรมแบบนี้?
ก็ลองคิดดูสิว่า ถ้าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว จะเป็นยังไง แล้วจะรู้ถึงทุกอณูความรู้สึกของฉันเลยล่ะ
ถ้าฉันตายไป นายเซนส์ก็จะไม่มีคู่แท้แล้วสินะ แต่เขาคงไม่สนใจฉันหรอก
?เธอร้องไห้เหรอ?
หัวเราะอยู่มั้ง เบิ่งตาดูสิยะ -__+!!
?ฉันจะต้องตาย หาลูกแก้วไม่เจอ?
?นี่ ไม่ตายหรอก จะตายได้ยังไง นั่นก็แค่ลูกแก้ว เธอก็คือเธอ?
คำปลอบใจช่วยอะไรไม่ได้หรอก ฉันเดินตุปัดตุเป๋ไปเรื่อยๆ อย่างคนหมดเรี่ยวแรง ฉันเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ที่แย่ที่สุด ของสำคัญยังรักษาไว้ไม่ได้
แต่เซนส์... เขาดีจังเลยนะ ที่เป็นห่วงเป็นใยฉันคนนี้ด้วย
?กรี๊ดดด >_<? ยัยวาวาที่เดินอยู่ข้างๆ กันกรีดร้องพร้อมกับยื่นมือมาตะกุยแขนฉันเหมือนลูกหมา
?อะไร -_-? ฉันหันไปถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
อารมณ์ไม่ดีเว้ย เกิดมาชาตินี้ยังไม่เคยมีแฟนก็จะต้องตายซะแล้ว ถ้าฉันตายไปจะได้เป็นนางฟ้ามั้ยนะ หรือจะเอาเวลาก่อนตายไปทำบุญเยอะๆ ดี
?นั่นลูกแก้วของเจ๊นี่นา!? ยัยวาวาพูดพร้อมกับชี้ไปทางห้องพยาบาลที่อยู่ด้านหน้า
?ไหน O__+!!!? ฉันถามแล้วมองตามทางที่นิ้วของยัยวาวาชี้ไป ก็เห็นว่ามีลูกแก้วลูกหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะของอาจารย์ประจำห้องพยาบาล
ลูกแก้วสีขาวใสที่มีรอยหมองจากความเก่าเป็นจุดๆ นั่นของฉันนี่นา! มันยังไม่หาย ฉันยังมีชีวิตรอด ฮือ TOT สวรรค์คงยังไม่อยากเอาฉันไปเป็นนางฟ้าใช่มั้ยคะ
ตอนนี้เป้าหมายของฉันคือห้องพยาบาล เฉิบ! เฉิบ! เฉิบ! ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วสามจังหวะซ้อน ของของฉัน ฉันจะเอาคืน
โฮ T^T ในที่สุดก็ได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอด ลูกจ๋า ชาตินี้แม่จะไม่พลัดพรากจากลูกอีกแล้ว ห่างกันทีทำอะไรไม่ได้เลย ลูกที่รัก แม่ขอโทษ T0T
?ลูกแก้วนี่มาได้ไงเหรอคะ? ยัยวาวาถามอาจารย์ห้องพยาบาล เรื่องมันแล้วไปแล้ว อย่ารื้อฟื้นได้มั้ยยะ
?มีคนลืมไว้น่ะ เลยเก็บเอาไว้เผื่อมาหา กะว่าถ้าอาทิตย์นี้ไม่มาจะเอาไปทิ้งแล้ว สกปรก?
หา >[]<!! ฉันขัดเงาทำความสะอาดทุกวันนะเฟ้ย พูดแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวก็เล่นของให้ไม่มีผู้ชายคนไหนมาเหลียวแลซะเลย เชอะ!
อาการที่ฉันเหมือนหายใจไม่ออกตอนช่วงเช้าก็แค่เหนื่อยจากการวิ่งไปวิ่งกลับสินะ -.,- ฉันก็นึกว่าพลังชีวิตใกล้จะหมดซะอีก ไม่น่าคิดมากเลยฉัน เสียเซลฟ์จริงๆ -O-;;
สักครู่นะ ขอใช้สมองคิดอะไรสักแป๊บนึง ...
ก่อนหน้านั้นฉันสั่งให้เซนส์มาหาที่ห้องพยาบาลไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาถึงไม่เจออะไรล่ะ
?ไหนๆ ก็เจอแล้ว ฉันไปก่อนนะ? นายเซนส์พูดขึ้น
ฉันสมควรพูดออกไปมั้ย ถึงยังไงเขาก็เป็นคู่แท้ของฉันนะ แต่ทำไมเหมือนไม่สนใจฉันเลยล่ะ
?เดี๋ยว?
ทำไมลมต้องมาพัดเอาตอนนี้ด้วย บรรยากาศโรแมนติกเป็นบ้าเลย กระโปรงฉันจะปลิวไปครอบหัวนายเซนส์ได้อยู่แล้ว
?นายไม่ได้ช่วยฉันตามหาเลยใช่มั้ย? ฉันโพล่งถามออกไป
นายเซนส์ทำสีหน้าชะงักเพียงชั่วครู่... แต่ก็แค่เพียงชั่วครู่ ก่อนสีหน้าเขาจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา ดูไร้จิตใจ ทำไมกันนะ ฉันถึงรู้สึกหนาวเหน็บเหลือเกิน ทั้งที่อากาศมันออกจะร้อน
?ใช่?
คำสั้นๆ จากเขาอาจทำให้หัวใจดวงน้อยนี้สั่นไหวได้ แต่...ทำไมมันถึงเจ็บเหลือเกิน หน้าอกด้านซ้ายมันจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
?แล้วนายโกหกฉันทำไม?
?อาจจะเพราะ...ฉันเกลียดเธอ พอๆ กับที่...น้องฉันสูญเสียแฟนไปแบบไม่มีวันกลับ!?
แค่นั้นใช่มั้ย เหตุผลของนาย ทั้งที่เป็นเรื่องของน้องนายกับแฟนแค่สองคน ไม่เข้าใจว่าจะโยนความผิดให้ฉันทำไม ทั้งที่ฉันก็แค่ทำตามที่ฝ่ายหญิงต้องการ
มันก็เท่านั้นเอง...
?นายไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันอาจจะตายจริงๆ ก็ได้ถ้าหาลูกแก้วไม่เจอ?
?ไร้สาระ?
เขาเดินจากไปแล้ว เหลือเพียงแผ่นหลังให้ฉันเฝ้ามองเท่านั้น... ซิโมเน่ยิ้มออกมาสิ จะไปเจ็บเพราะคนที่เค้าไม่เหลียวแลเราทำไม
?เจ๊คะ?
?วาวา ไปที่อื่นก่อนนะ?
ฉันไม่อยากจะให้ใครเห็นน้ำตาหรอก มันต้องไม่ไหลลงมาสิ กับเรื่องแค่นี้ฉันอดทนได้อยู่แล้ว ฉันเข้มแข็งจะตายนี่นา อยู่คนเดียวมาเป็นสิบๆ ปี เรื่องแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก แต่...พอรู้ว่าใครจะมาเป็นคนสำคัญแล้ว มันก็อดที่จะดีใจไม่ได้
แต่ตอนนี้ทุกความรู้สึกถูกลบล้างด้วยคำว่าเสียใจ
แม้ยัยวาวาจะอยากอยู่เป็นเพื่อนฉันแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะไป คิดถูกแล้วล่ะ ฉันไม่อยากจะใช้ถ้อยคำรุนแรงกับวาวาตอนนี้ ขอสงบจิตใจสักพักก่อนละกัน
ถ้าฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคู่แท้ ฉันจะแอบชอบเขาแบบนี้มั้ยนะ
นอกจากโดดเรียนทั้งวันแล้ว กลับมาบ้านก็ยังไม่มีอะไรทำอีก พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปลอกการบ้านแต่เช้า
ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย ขณะกำลังจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด เพราะเผลอทำลูกแก้วที่ถืออยู่หลุดมือ
?กรี๊ดดดด?
ฉันรีบพุ่งตัวเข้าไปเก็บลูกแก้วที่ตกอยู่บนพื้นทันที ไม่น้า TOT!! ห้ามแตกเด็ดขาด!
ฟู่~ ^_^ เซฟ ค่อยยังชั่วที่ไม่เป็นอะไร
ขณะฉันกำลังลูบๆ คลำๆ สำรวจลูกแก้วอยู่นั้นก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างที่อยู่บนลูกแก้วเข้า ฉันพยายามเพ่งมองอยู่นานจึงเห็นว่ามันเป็นตัวหนังสือที่ถูกสลักเอาไว้ตัวเล็กๆ ว่า
?Made in Japan?
หืม? ไหนพ่อบอกว่ามันเป็นลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์ไง แล้วทำไมมันถึงมีแหล่งผลิตด้วย ต้นตระกูลฉันก็ไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นสักหน่อย
ตลอดเวลาสิบกว่าปี ฉันไม่เคยเหลือบเห็นเลยนะเนี่ย >[]<!!
?พ่อคะ? ฉันไปหาพ่อที่ห้องหนังสือเพื่อไขความกระจ่าง ?ทำไมลูกแก้วมันเขียนว่าผลิตจากญี่ปุ่นอ่ะคะ ไหนตอนแรกพ่อเคยบอกว่ามันขลังมากเลยไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้มันเหมือนกับลูกแก้วที่มีขายอยู่ทั่วไปตามท้องถนนอ่ะ?
และเหตุผลของพ่อก็ทำให้ตัวฉันสั่นขึ้นมาได้...
6
Wednesday...[17:10]
ที่ตัวสั่นน่ะไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะความโกรธ พ่อหันมาตอบด้วยสีหน้าธรรมดาสุดๆ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเหมือนฉันเลย ทำให้รู้สึกว่า วันนี้ฉันเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์
แต่...อาจจะดีก็ได้ ที่ได้รู้ว่านายเซนส์เกลียดฉันมากแค่ไหน
?อ๋อ ลูกแก้วนั่นน่ะนะ?
?ค่ะ-_- ไหนพ่อเคยบอกว่ามันเป็นเหมือนชีวิตของหนูไง?
อย่าบอกนะว่าไม่เคยพูด เพราะฉันจำได้อย่างแม่นยำ -_-v
?อ๋อ พ่อบอกตอนโมเน่สักห้าขวบใช่มั้ย?
ใครจะไปจำอายุตอนนั้นได้ แต่ฉันก็เออออไปตามน้ำ
?ก็ลูกแก้วมันมาจากญี่ปุ่นก็จริงแหละ ซื้อมาแล้วมาลงคาถาให้ แค่ให้มันมีอิทธิฤทธิ์มากกว่าลูกอื่น มันสามารถฉายภาพคนได้ใช่มั้ยล่ะ นั่นแหละ พ่อเป็นคนลงคาถาเองนะ?
?ที่หนูจะถามคือ ไหนพ่อบอกว่า ถ้ามันร้าว หมายถึงชีวิตหนูจะหายนะด้วย -_-+++?
เมื่อกี้มันหล่น กลิ้งเกลือกไปกับขี้ฝุ่น ฉันยังอยู่ดีได้เลย
?อ๋อ ตอนเด็กๆ ลูกซนมาก ชอบทำของตกแตกบ่อย แล้วไอ้ลูกแก้วมันก็แพง ซื้อเยอะๆ มันก็เปลือง พ่อก็เลยคิดว่า ถ้าบอกแบบนั้นลูกจะรักษาของน่ะ สรุปคือพ่อหลอกเล่น?
กรี๊ดๆๆ >O< งั้นวันนี้ฉันจะสติแตกไปทำแป๊ะอะไร้ >_< ฉันบีบเจ้าลูกแก้วแน่น อยากจะขว้างทิ้งให้มันกระเด้งไปกระแทกหน้าคนแถวนี้ แต่สติมันสั่งว่า ห้ามทำเด็ดขาด คนที่อยู่ตรงหน้าน่ะพ่อหล่อนนะยะ
เจ็บใจที่สุดเลย! โดนหลอกมาเป็นสิบกว่าปี ทำไมตอนฉันโต พ่อถึงไม่ชี้ทางกระจ่างให้ล่ะฟะ ตลอดหลายปีฉันนั่งกลุ้มกลัวมันจะหาย...เพื่ออะไร T?T!!!!!!
?โมเน่ อ่ะนี่...? พ่อเรียกฉันพร้อมกับส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้
?อะไรคะ -__+!!? ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์พร้อมกับยื่นมือไปรับกระดาษแผ่นนั้น
ไม่อยากเห็นหน้าพ่อสักพัก ชิ ฉุน - -*
?งอนพ่อเหรอโมเน่?
?เปล๊า? ปฏิเสธเสียงแหลมสูงแบบนี้ เชื่อก็บ้า
ฉันก้มลงมองกระดาษที่อยู่ในมือ... กระดาษสีขาวแต่เขียนด้วยตัวหนังสือสีครีม เอ่อ สร้างสรรค์ชะมัด สีใกล้เคียงแบบนี้ใครจะไปแยกออกฟะ!
?อ่านไม่ออกล่ะสิ?
พ่อจะพูดทำไมเนี่ย -_- ถ้าอ่านออกคิ้วคงไม่ขมวดแบบนี้หรอก
?ต้องเอาไปส่องกับแสงไฟก่อน? พ่อพูดพร้อมกับยื่นมือมาดึงกระดาษกลับไป
?ยุ่งยากจัง?
แล้วเอาไปส่องกับแสงไฟมันจะไม่ยิ่งมองไม่เห็นยิ่งกว่าเดิมเหรอ ฉันล่ะงง สมองคนคิดมันทำด้วยอะไรนะ
?จดหมายจากพวกมีพลังเวทน่ะ?
?หา >[]<!!!?
ฉันตื่นเต้นเป็นเจ้าเข้าทันทีที่ได้ยินคำบอกจากพ่อ มิน่าล่ะ จดหมายมันถึงต้องมีการอำพราง ฉลาดสุดๆ (ท่าทีเปลี่ยนจากตอนแรกลิบลับ - -*) ฉันรีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ พ่อทันทีเพื่อรออ่าน
?สวัสดี...
อาทิตย์แรกนับจากวันที่ได้รับจดหมาย
เราขอเชิญครอบครัวของท่าน ที่ประกอบไปด้วยสมาชิก 3 คน...
วองโกเล่ วา ดูชิโอ
ลิเวอร์เล็ต วา ดูชิโอ
ซิโมเน่ วา ดูชิโอ
ไปงานเลี้ยงสังสรรค์ จัดขึ้นที่บ้านของฉัน เวลาพระอาทิตย์เริ่มตกดิน สถานที่เดิมกับเมื่อยี่สิบปีก่อน?
หือ -_-? จดหมายอะไรเนี่ย แปลกๆ อ่านแล้วไม่เห็นจะรู้อะไรมากขึ้นเลย มีแค่รอยยิ้มแสยะจากพ่อท่ามกลางแสงไฟเท่านั้น แต่ขึ้นชื่อว่างานเลี้ยงสังสรรค์ น่าจะสนุกแฮะงานนี้ *O*
ฉันอาจจะมีเพื่อนเยอะแยะก็ได้ ไม่มีคนมองว่าฉันผิดปกติหรอก ทุกคนจะยอมรับและเชื่อในความสามารถฉัน ส่วนนายเซนส์ เชิญนายดักดานกับน้องนารีพินิจอะไรนั่นต่อไปเถอะย่ะ เสียอย่างไร วันนึงน้องเขาก็ต้องไปหาคู่แท้อยู่ดี
เอ๊ะ -_- แล้วน้องเค้ามาให้ฉันทำนายให้ทำไมนะ ในเมื่อก็มีนายเซนส์เป็นแฟนอยู่แล้วทั้งคน หรือเพื่อจะได้มั่นใจในตัวนายเซนส์มากขึ้นเหรอ หรืออะไรกันแน่ อาการอยากรู้กำเริบขึ้นมาทันที เชื้ออันนี้ได้มาจากพ่อหรือแม่ฟะ
?พ่อคะ? ฉันเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
ทำไมสีหน้าของพ่อดูดุดันจัง ง้า T[]T พ่อยิ่งไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครอยู่ด้วย ฉันต้องอดไปงานเลี้ยงแน่ๆ เลย ทั้งที่เป็นโอกาสพบเจอเพื่อนใหม่แท้ๆ แต่ฉันเอะใจกับคำว่า 20 ปีก่อน ทำไมนะ จัด 20 ปีครั้งอย่างนั้นเหรอ ทำไมนานจังเลย
เอ๊ะ แต่คนที่มีเวทมนตร์ก็หลายชาตินี่หว่า เพี้ยง ><!! ขอให้จัดที่ประเทศไทยเถอะ
?สถานที่นั้นอยู่ประเทศอะไรเหรอคะ?
?ที่ไทยนี่แหละ?
ว้าว ลัคกี้ ^o^ ได้เวลาออกไปลัลล้าแล้ว คิกๆ
?งั้นโมเน่ไปนะคะ น่าสนุกออกค่ะพ่อ?
?ไปไม่ได้! พ่อเองก็ยังไม่ไป แล้วลูกจะไปทำไม?
อ้าว จะตัดขาดฉันออกจากโลกภายนอกหรือยังไง ลองดูลูกอ้อนของฉันซะก่อนเถอะ
?แต่พ่อคะ โมเน่อยากไปอ่ะ นานๆ ทีจะมีเพื่อนที่เข้าใจกัน นะคะๆ นะๆ น้า?
?อย่าเลย?
พ่อทำท่าหงุดหงิดใจเล็กน้อย ใครเคยบอกว่าพ่อฉันอารมณ์ดีน่ะ คิดใหม่ได้เลยนะ ท่านไม่เห็นจะค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ วันๆ เอาแต่ทำหน้าบึ้ง
?หนูโกรธพ่อเรื่องลูกแก้วอ่ะ ยังไงพ่อก็ต้องพาไปชดเชย >_<?
เดี๋ยวพอพ่อเริ่มรำคาญฉันก็จะตอบว่าได้เหมือนทุกที หึๆ ฉันนี่ฉลาดจัง
?อย่าเรื่องมากนะโมเน่?
?พ่อคะ >_<?
?ไม่ได้!!!!!!!?
พ่อเน้นเสียงหนักแน่น จนฉันผงะถอยหลัง
อารมณ์น้อยใจประดังเข้ามาเต็มที่ ทำไมพ่อต้องห้ามฉันทุกอย่าง ยัดเยียดในสิ่งที่ฉันไม่อยากได้ พรากฉันออกมาจากญาติๆ เพื่อนที่นี่ก็ไม่ยอมรับฉัน พอถึงเวลาที่ฉันอยากจะก้าวเดินต่อไป พ่อก็ยังจะเข้ามาขัดขวางอีก
ได้! ถ้าแบบนั้นฉันจะหาหนทางด้วยตัวเอง
?ไม่ไปก็ไม่ไป >_<?
ฉันแกล้งงอนพอเป็นพิธีไม่ให้พ่อสงสัย ใจจริงอยากจะกระชากกระดาษออกมาจากมือ แล้วเผ่นแน่บไปขอพักพิงที่บ้านนั้น
ถ้าคิดจะไม่ให้ฉันไปตั้งแต่แรก แล้วจะเอาออกมาให้ดูยั่วน้ำลายทำไมว้า T_T!
ฉันอดทนนั่งรออยู่หลายชั่วโมง และในที่สุดจังหวะการฉกฉวยก็เอื้อให้ฉันสักที เมื่อพ่อนอนหลับคาหนังสือที่ห้องนั่งเล่น ฉันจึงแอบย่องไปที่ห้องนอนพ่อเพื่อค้นหาจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงเมื่อ 20 ปีก่อน
ฉันแค่อยากรู้ว่าสถานที่นั้นคือที่ไหน และพอถึงวันอาทิตย์นี้ฉันก็จะลอบออกไป ยิ่งไม่ให้ไปฉันก็ยิ่งอยากไป ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ไม่รู้จักเหรอ
ฉันไม่ได้อยากขัดคำสั่งพ่อหรอก แค่อยากมีเพื่อนบ้างเท่านั้นเอง
อืม แต่นี่มันผ่านมาตั้ง 20 ปีแล้ว พ่อจะยังเก็บไว้อีกเหรอ ทำไมฉันถึงโง่แบบนี้ พ่อจะเก็บจดหมายไว้ทำไม และถึงจะยังเก็บไว้จริง ฉันก็คงไม่รู้จักสถานที่แห่งนั้นหรอก
งั้นเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ ค้นจากอินเตอร์เน็ตแทนแล้วกัน จะมีมั้ยนะ -.,-
ถ้าเทวดามีจริง ช่วยให้ฉันหาสถานที่นั้นเจอด้วยเท้อ ท่านเจ้าประคู้น ฉันอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้เต็มแก่ อะไรๆ ก็เก่า แถมยังมีห้องหนังสือที่ฉันสุดแสนจะเกลียดอีก
ฉันลองเสิร์ช (search) คำว่า ?มนตรา เวทมนตร์? แล้วหัวข้อก็โผล่ขึ้นพรึ่บพรั่บอย่างกับดอกเห็ด นี่มันคือคำเบสิคที่ไม่สมควรค้นหาเลย ลองเค้นสมองดูว่าควรจะใช้คำว่าอะไรดี
30 นาทีต่อมา...
ในที่สุดก็ได้เบาะแสบ้างเมื่อฉันเสิร์ชคำว่า ?สถานที่เดิมกับเมื่อยี่สิบปีก่อน? ดีนะที่ฉันจำเนื้อความในจดหมายได้ ข้อมูลที่ปรากฏอยู่บนเสิร์ชเอนจิ้น (search engine) แสดงให้เห็นว่ามันเป็นบล็อกของคนกลุ่มหนึ่ง ฉันรีบคลิกเข้าไปดูทันที
ทันทีที่หน้าเว็บปรากฏก็แสดงให้เห็นข้อความที่มีหลายคนเข้ามาโพสต์เอาไว้
?เย้ ดีใจจัง จะจัดงานเลี้ยงอีกครั้งแล้ว ผมต้องเตรียมตัวเต็มที่ เป็นครั้งแรกที่จะได้ไป ต้องเดินทางข้ามประเทศเลยด้วย ดีใจสุดๆๆๆ?
มีรูปดิสเพลย์แทนตัวด้วยแฮะ หนุ่มคนนี้น่าจับมาหม่ำๆ จัง ฉันก็ดีใจ ถ้าจะได้เจอนาย
?ขอรับรองเลยว่า จะจัดงานให้สวยกว่าครั้งนั้นค่ะ?
เอ่อ...แล้วสถานที่ที่ว่ามันที่ไหนกันล่ะ ฉันคลิกเข้าไปดูในแกลเลอรี่ก็ปรากฏภาพบ้านที่หลังใหญ่มากๆ ดูเก่าเหมือนบ้านฉัน แต่...มันยังมีความหรูหรา ไม่เหมือนบ้านฉันที่เอาแต่เก่าทนโท่
อุ๊บ -_-v!! ภาพนี้เหมือนทางเข้าหน้าหมู่บ้านแฮะ ฉันพยายามเพ่งเล็งว่ามันคือสถานที่ไหน
หึๆๆ คิดเหรอว่าจะไม่ให้ฉันไปได้ ฉันเจอสถานที่ตั้งของหมู่บ้านแล้ว ต่อจากนั้นก็แค่เสิร์ชในกูเกิ้ล (google) แล้วก็หาทางไปก็แค่นั้น
ฉันปริ๊นท์รูปบ้านหลังนั้นกับแผนที่ทางไปหมู่บ้านที่ตั้งเก็บไว้ ส่วนเวลาเขาระบุมาว่าพระอาทิตย์ตกดิน ก็คงจะเป็น 6 โมงเย็นสินะ
Friday...[12:00]
นายเซนส์กำลังนั่งจี๋จ๋ากับน้องนารีพินิจอยู่ที่โรงอาหาร -_-; ชิ! ขอให้ส้มตำติดคอเถอะย่ะ ดันมาเกลียดฉันซะได้ ฉันไม่แม้แต่จะมองหน้าหมอนั่น ซึ่งเขาก็ไม่ได้มองหน้าฉันเหมือนกัน
ฉันจะควงหนุ่มหล่อมาเยาะเย้ยคนอย่างแก คู่แท้อะไรฉันไม่สนหรอกเฟ้ย ถ้าอยากชิงดีชิงเด่นกันนักก็ได้ จัดให้เลย -_-++
?เจ๊ชอบพี่เซนส์เหรอคะ? อยู่ๆ ยัยวาวาก็โพล่งถามออกมา
พรวด!! น้ำลายแทบหกหมดปาก ถามอะไรแบบนี้เนี่ย
?คิดได้ไงน่ะ? หัวสมองเธอเท่าลูกหมารึไง ทำแสนรู้ซะได้
?ก็เห็นท่าทางของเจ๊อ่ะ >_< วันก่อนเจ๊ก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้?
?โถๆๆ >.,< คิดมาก ยัยลูกหมา?
ฉันลูบหัวยัยนี่ไปมา น่าสงสารจริงๆ ขืนปากเปราะปล่อยข่าวอะไรออกไปล่ะก็ ไม่ได้ตายดีแน่ยัยวาวาเอ๋ย ฉันจะถลกหนังแกมาทำลูกชิ้นปิ้งซะ -_-;;
?นี่ แกไม่อยากเห็นคู่แท้ของตัวเองบ้างเหรอ?
-___- หรือกลัวว่าจะหน้าเหมือนซากศพจนรับไม่ได้ฮะ -_-^^
?อ่า...? ยัยวาวาสั่นหัวพั่บๆ
ให้ตายสิ มันน่ารักน่าหยิกจัง ทำไมพวกผู้ชายไม่มาจีบยัยนี่บ้างนะ หรือเพราะว่าฉันสวยเกินจนบดบังรัศมียัยวาวาไปหมด ก๊ากกก >O< ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
?อยากลองหาด้วยตัวเองค่ะ ^0^?
แล้วแกจะรู้ว่ามันหายากยิ่งกว่ายาก ชิ! -O- มีคนมีความสามารถแบบฉันอยู่ใกล้ตัวแต่ดันไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์
?ตามใจแล้วกัน?
ถ้าหาไม่ได้ไม่ต้องมาพึ่งนะ หมดโปรโมชั่นแล้ว
Sunday...[15:00]
นี่บ่ายสามโมงแล้ว อีกสามชั่วโมงฉันจะต้องไปโผล่อยู่ที่งานเลี้ยง ตื่นเต้นจังแฮะ แต่...ฉันจะบอกพ่อว่าอะไรดีนะ
ผู้หญิงมักจะสตรอได้เสมอ และฉันก็เป็นแบบนั้น คิกๆ ^.,^
ตอนแรกฉันกะจะใส่ยานอนหลับลงในอาหารของพ่อน่ะ แต่กลัวท่านจะแปลกใจ อยู่ด้วยกันเป็นชาติไม่เคยจะทำอาหาร ยกสำรับไปให้ ทำไมวันนี้มาแปลก
ฉันถือเอกสารกองโตวิ่งลงไปหาพ่อที่ห้องหนังสือ เฮ้อ พ่อจะขลุกตัวอยู่แต่ในนี้หรือไง ให้ขี้ฝุ่นมันกินหัวเลยมั้ย -_-;
?พ่อคะ?
ฉันอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ ต้องโกหกพ่อ แถมยังจะหนีออกจากบ้านอีก จะมีลูกสาวที่ไหนเลวร้ายกว่านี้มั้ยนะ
?หือ??
?วันนี้หนูไปติวหนังสือกับเพื่อนนะคะ?
?ติวหนังสือ? ทั้งที่เปิดเรียนมาไม่ทันไรเนี่ยนะ?
อ้าว -_-;; พูดแบบนี้หาว่าฉันขี้เกียจเหรอฟะ
?ก็หนูอยากปรับปรุงตัวนี่นา เพื่อนวันนี้ก็เก่งสุดๆ เลย หนูไปก่อนนะคะ จะกลับมาเย็นๆ?
?ทำไมไม่ติวตอนเช้าหน่อยล่ะ?
ก็เพราะงานเลี้ยงมันจัดตอนเย็นไง +_+
?เพื่อนเค้าไม่ว่างน่ะค่ะ หนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเลยเวลาที่นัดเพื่อนไว้ แหะๆ?
เด็กดีต้องตรงต่อเวลาเสมอ -__+!! ฉันโกยแน่บออกจากบ้านทันที โดยเอาชุดไปเปลี่ยนด้วย หึๆๆ แผนสูงจริงๆ
พอพ้นสายตาพ่อ ฉันก็เอาชีทซ่อนไว้ที่ใต้ตู้รองเท้า เอาไปก็เกะกะ
โอมเพี้ยง >O< ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ
ฉันแวะมาที่โรงเรียนเพื่อเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยง เผอิญว่าไม่มีเพื่อนเลยไปบ้านเพื่อนไม่ได้ ฉันแต่งหน้าเอง ตั้งแต่ดัดขนตา ปัดแก้ม ทาลิปสติก
ฉ่าง!! อย่างกับสาวสวยหลุดออกมาจากเวทีประกวดนางงาม
แล้วทำม้าย ทำมาย ฉันถึงไม่มีแฟนสักที T__T
ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีฟ้าอ่อน กระโปรงยาวลากพื้น ประดับไปด้วยเพชรปลอมขนาดเล็กติดไปทั่วชายกระโปรง ดูระยิบระยับ ผมสีน้ำตาลถูกเกล้าด้วยกิ๊บสีเงินขนาดใหญ่ ผมด้านหน้าลู่ลงมาปรกใบหน้าเล็กน้อย รองเท้าส้นสูงทำให้ตัวฉันสูงมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก เคยมีใครบอกมั้ยว่ารองเท้าแบบนี้มันห่วยจริงๆ -_+!! เท้าฉันระบมไปหมดแล้ว
เหลืออีกสองชั่วโมงกว่าๆ ฉันจะต้องไปให้ทัน ต้องเด่นให้ได้มากที่สุด ฉันจะได้มีเพื่อนเยอะแยะมารุมล้อมก็วันนี้ล่ะว้า คิกๆ
แต่ฤกษ์ก็ไม่ค่อยจะดีเลย เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอะกับน้องนารีพินิจ นั่นหมายความว่า...
?หือ??
ใช่ -___-!! ฉันเจอนายเซนส์ นายนั่นยืนมองฉันด้วยสายตาประหลาด มองแบบนี้ตบกันดีกว่ามั้ย >_< อ๊าย >..<!! ฉันกลายเป็นอันธพาลไปซะแล้ว ส่วนน้องนารีพินิจก็ชะแว้บเข้าห้องน้ำไป ทิ้งเสือลายเขี้ยวไว้ให้ฉันตัวนึง ท่าทางมันพร้อมจะกระโจนกัดฉันได้ทุกเมื่อ
เขาจะตะลึงในความสวยของฉันจนหลงรักมั้ยนะ ถึงยังไงเราก็เป็นคู่แท้กัน
?มีงานแฟนซีที่ไหน?
ปากผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่า -_-
?แถวบ้านนายจัดรึเปล่าล่ะ ลองถามป๊ะป๋านายดูสิ?
ไม่ได้อยากจะต่อปากต่อคำด้วยหรอก แต่เขาดันกวนก่อนนี่นา นายเซนส์กระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก หล่อๆ เถื่อนๆ แบบนายไปไกลๆ เลยย่ะ นึกว่าเท่รึไงรอยยิ้มแบบนั้นน่ะ
ฉันรีบตาลีตาเหลือกออกมาจากโรงเรียน ไม่สนใจหรอกว่านายเซนส์จะคิดยังไง แต่ก็อดจะดีใจไม่ได้ ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นระรัวนะ มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยเหรอที่ได้เจอหมอนั่น
ทั้งที่ฉันเกลียดเขาจะตายนี่นา
และ...เขาก็เกลียดฉันด้วย ใช่มั้ย
แต่...เขายังจู๋จี๋กับน้องนารีพินิจเลยนี่หว่า เชอะ! ไม่มีเงินไปออกเดทที่อื่นเลยต้องมานั่งหวานกันในโรงเรียนรึไง
Wednesday...[06:00]
ฉันนอนไม่หลับเลย...หลังจากที่เพิ่งค้นพบความจริง ถ้านายเซนส์รู้ เขาจะว่ายังไงบ้างนะ จะหาว่าฉันแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อที่จะเข้าใกล้เขารึเปล่า เฮ้อ ทรมานใจจัง ทั้งที่ฉันหาคู่แท้ของตัวเองแทบตาย แต่สุดท้ายก็อยู่ใกล้แค่เอื้อมขนาดนี้...
นายเซนส์เป็นคู่แท้ของฉัน...!
เท่ากับว่า ถ้าอยากชนะพนัน ฉันก็ต้องชนะหัวใจเขาสินะ
โธ่เว้ย TOT!!!! ฉันจะทำได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเขามีแฟนอยู่แล้ว แถมน้องนารีพินิจนั่นก็หน้าตาแตกต่างจากสไตล์ของฉันลิบลับ ฉันออกแนวลูกครึ่ง แต่น้องคนนั้นน่ารักน่ากอด ดูน่าทะนุถนอมไปหมดทั้งตัว T__T แถมกว่าเขาจะจีบเธอติดก็ตั้งนาน แล้วเขาจะทิ้งเธอได้ยังไง
ฉันไม่น่าเอาตัวเข้าไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้เล้ย
เข้าใจความรู้สึกของคนที่รู้ว่าคู่แท้ของตนคือใครแล้ว ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่หล่อๆ แบบนั้นได้เป็นคู่แท้กับฉัน -_-;;
ฉันจะลวนลามเขายังไงดีนะ...
ไม่ใช่เฟ้ย T^T!!! ฉันจะทำให้เขาหันมาสนใจฉันยังไงต่างหาก หรือจะจับคู่น้องนารีพินิจกับไอ้แว่นที่อยู่ห้องเดียวกับฉันดี แต่ถ้าทำแบบนั้นฉันคงถูกนายเซนส์เกลียดแน่
ทำไงดีๆๆๆ
ฉันถามตัวเองมาตลอดคืนแล้ว หรือจะรอให้เวลาผ่านไป เพราะคนเรา...ถ้าได้ชื่อว่าเป็นคู่แท้กัน ก็จะไม่พรากจากกันใช่มั้ย เอ...หรือรอเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ จนเขารู้ตัวว่าเขาหลงรักฉันซะแล้ว ดีมั้ยหว่า
แต่มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ตราบใดที่เขายังคบกับนารีพินิจนั่นอยู่ ฉันคนนี้จะมีตัวตนได้ไงฟะ!
ทำไมผลการทำนายต้องออกมาเป็นแบบนี้ อ๊ากกกก TOT!!!!!
ไม่เข้าใจเลย พวกคนที่แห่มาให้ฉันทำนายหาคู่แท้ให้ พอรู้แล้วพวกหล่อนรับได้เหรอ หากไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนนั้นเลย หรือคิดว่าเป็นคู่ของตัวเองเลยพยายามที่จะรัก
ก่อนจะบอกนายเซนส์ ฉันว่าฉันสมควรถามความรู้สึกตัวเองก่อนดีกว่าว่าฉันคิดยังไงกับหมอนี่...
ปากจัด หล่อ ดูนิสัยไม่ค่อยดี ท่าทางจะขี้เก๊ก ดูโง่ๆ คงเรียนไม่เก่ง แต่ท่าจะรักจริง อืม...มันเป็นคุณสมบัติที่ไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยอ่ะ T_T
บอกหมอนั่นวันนี้แล้วรอดูปฏิกิริยาเขาก่อนก็แล้วกัน บางทีคำทำนายอาจจะผิดก็ได้
ฉันขอลากตัวนายเซนส์ออกมาจากน้องนารีพินิจ น้องเขาก็ว่าง่ายดีนะ ไม่มีถามอะไรฉันสักคำ ฉันสวยขนาดนี้ไม่คิดจะหึงเลยเหรอไง หรือความรู้สึกตายด้าน ไร้อารมณ์ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
?เธอลากฉันมาทำไม -_-?
เมื่อไหร่นายจะเลิกบ่นสักทีฮะ >[]<!
?ฉันอยากทำนายอีกทีอ่ะ?
ขอร้องเลย อย่าเล่นตัว รีบให้ฉันทำนายให้หายข้องใจสักทีเหอะ
แต่พอรู้ว่าเขาคือคู่แท้ของฉัน ฉันก็อดที่จะใจเต้นตึกตักไม่ได้ มองเขาใกล้ๆ แบบนี้แล้ว เขาสุดยอดของความน่ารักเลยล่ะ น่ารักจนน่าเสียดาย หากผลการทำนายมันบ่งบอกว่าเมื่อวานเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่อีกใจนึงฉันก็ไม่อยากเป็นคู่แท้กับเขา ในเมื่อเขารักน้องคนนั้นมากขนาดนั้น ฉันจะเข้าไปแทรกแซงได้ยังไงล่ะ
?ฉันก็เสียเวลาอ่ะสิ -_-?
ทำอย่างกับเวลานายมีค่ามากอย่างนั้นแหละ ไร้สาระอ่ะสิไม่ว่า >_< แต่พูดไม่ได้ค่ะ พูดม่ายด้าย เดี๋ยวเขาจะหมั่นไส้เสียก่อน ทำไงดี ชาตินี้ยังไม่เคยขอร้องใครสักครั้งด้วย คำว่าก้มหัวยังสะกดไม่เป็นเล้ย -.,-
?คือช่วยสละเวลาให้ฉันสักสิบนาทีได้มั้ย?
นายอาจจะได้คนสวยแสนดีคนนี้เป็นค่าตอบแทนนะเฟ้ย ฉันมีดีกรีเป็นถึงคู่แท้ของนายเชียวนะ
?หืมเอ่อ...?
ถ้าเขาตอบว่าไม่นะ ฉันจะด่าให้เขาหมดหล่อเลย
?ก็ได้?
อุ๊ย -_- หมอนี่รู้ความคิดฉันรึไง แต่ก็ดี แบบนี้ล่ะ ค่อยคุยกันง่ายหน่อย
?ทำไมถึงต้องทำนายซ้ำล่ะ?
เอ่อ -_- ต้องใช้การสตรอในการตอบปัญหาอีกแล้วฉัน เบื่อจริงจริ๊ง พวกผู้ชายขี้สงสัยเนี่ย -_-;;
?ก็เมื่อวานฉันสลบไปก่อน ใช้พลังเยอะเกินน่ะ วันนี้เลยอยากมาดูหน้าคู่แท้ของนายให้ชัดๆ หน่อย อยากได้เงินหมื่นมาอยู่ในกระเป๋าอ่ะ มีปัญหารึเปล่า?
รู้สึกจะสตรอเยอะเกินแฮะ เขาจะคิดว่าฉันหน้าเงินรึเปล่าเนี่ย
ครั้งนี้ต้องตั้งใจมากๆ สงบจิตใจซะ ฉันถูข้อมือเขาพร้อมกับร่ายมนตร์ ด้ายแดงลอยออกมาแล้ว มันเหมือนกับเหตุการณ์เมื่อวานเลย ไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่นิดเดียว แต่ครั้งนี้ฉันหยิบแว่นดำมาใส่กันแสงสีขาวนี่ด้วย หึๆๆ มาดูกันซิว่า ด้ายแดงมันจะลอยเข้าหาฉันรึเปล่า
แสงนี่มันแสบตาจังเลยแฮะ แต่ต้องอดทนเพื่อความจริง!!
ด้ายแดงวูบวาบไปด้วยแสงสีขาวสลับเหลือง จนในที่สุดมันก็พุ่งตรงมายังฉัน แค่นี้ก็ชัดเจนแล้ว...
ฉันคือคู่แท้ของนายเซนส์แน่นอน!
มิน่าล่ะ ตอนทำนายให้น้องนารีพินิจ ฉันถึงรู้สึกแปลกๆ จนต้องเอ่ยถามชื่อ คงเป็นเพราะคู่แท้ของฉันคบกับน้องเค้าอยู่สินะ
จะบอกเขารึไม่บอกดีหว่า เขาจะดีใจหรือเสียใจนะ
แต่ตัวฉันก็ดีใจเล็กน้อยนะ กรี๊ดๆ >O<~ ก็เขาคือสเปกเลยน่ะสิ ถึงแม้จะปากเสียไปหน่อยก็เถอะ เรื่องแค่นั้นฉันรับได้
?คู่แท้ฉันคือใคร?
หน้าตาเขาบ่งบอกเลยว่า ไม่เชื่อในความสามารถฉัน ถึงจะเจ็บใจ แต่ก็ต้องจำยอม ฉันไม่มีหลักฐานอะไรทำให้เขาเชื่อได้เลยนี่นา
?คู่แท้ของนายคือฉันไง?
?หา!!!?
เขาเด้งตัวถอยห่างทันที ทำเหมือนกับว่าฉันเป็นโถส้วมเน่าๆ ที่ไม่น่าเข้าใกล้ ทำไมเขาถึงทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้เนี่ย ทั้งที่ในใจลึกๆ ฉันค่อนข้างดีใจแท้ๆ T^T!!
?จะเป็นไปได้ไง ฉันไม่ได้ชอบเธอแม้แต่น้อย และฉันก็มีแฟนแล้วด้วย!?
เป็นแฟนกันแล้วเลิกไม่ได้รึไงหา เขาโง่จริงๆ ด้วย =_= เขาบอกว่าเขาไม่ได้ชอบฉันแม้แต่น้อย คงจะเป็นเรื่องจริงสินะ สีหน้าของเขาดูเย็นชาผิดไปกับทุกที นายจะรู้มั้ย สีหน้าแบบนี้มันหนักหนายิ่งกว่าคำพูดขับไล่ไสส่งฉันอีก
?ฉันล้อเล่นน่ะ เห็นนายเครียด แต่ฉันเห็นคู่แท้ของนายชัดแจ๋วเลยล่ะครั้งนี้?
?ค่อยยังชั่ว ตกใจหมด?
เหรอ...เขาดีใจขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย หึๆๆ เจ็บนิดๆ แฮะ
ก็ฉันไม่เคยชอบผู้ชายคนไหน และไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาชอบเลย เพราะงั้นสิ่งที่ฉันเฝ้าฝันมาตลอดคือ อยากจะเห็นคู่แท้ของตัวเองบ้าง และฉันจะรักเขาอย่างหมดหัวใจ
แต่...ถ้าหากเขาไม่ได้รักฉันล่ะ
ฉันจะอยู่ได้ยังไง หากอยู่กับเขาทุกวัน แล้วตัวฉันเกิดชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเยือกเย็น ฉันไม่ต้องแข็งตายก่อนเหรอ
คิดมากจริงแฮะ แต่...ถ้าเกิดคู่แท้ไม่ยอมรับในตัวตนฉัน เท่ากับชาตินี้ฉันจะไม่มีความสุขด้านความรักใช่มั้ย ถึงฉันจะคบคนอื่น แต่ก็ไม่ใช่คู่ชีวิตจริงๆ สักวันก็ต้องเลิกรา
ทำไมนะทำไม!! ทั้งที่ฉันช่วยเหลือคนบางคนให้ได้รักกัน แต่ตัวฉันเองกลับทำอะไรเพื่อตัวเองไม่ได้เลย
?บอกมาได้ละว่าคู่แท้ของฉันคือใคร?
?ฉันจะจัดการเองย่ะ จะได้รู้ว่าพลังของฉันไม่ใช่กระจอกๆ?
ปากว่าไปนั่น แต่จิตใจห่อเหี่ยวเหลือเกิน T_T ท่าทางจะชวดเงินหมื่นแล้วแฮะ
?เออ งั้นฉันไปก่อนนะ ยัยโมเม?
อือ ไปสิ จะไปตายที่ไหนก็ไป ฮือๆๆ TOT ทำไมฉันต้องพาลเขาฟะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
?กรี๊ดดดดดดดดด?
?ยัยบ้า! แหกปากทำไม ญาติฝั่งไหนเธอเสียเหรอ?
โห =.= ปากเหรอนั่น มันจัดยิ่งกว่าฉันเสียอีก
?ลูกแก้วทำนายหาย!!!!!!!!!!!!!!?
ไม่นะ! ไม่จริง!! ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ฉันอาจลืมลูกแก้วไว้ที่บ้านก็ได้ เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน เมื่อวานฉันเหนื่อยมากเลยไม่ได้ขัดลูกแก้ว บางทีมันอาจหายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วรึเปล่า
จริงสิ ...เมื่อวานฉันสลบนี่นา บางทียัยวาวาอาจจะเก็บไว้ให้
คิดได้อย่างนั้นฉันก็พุ่งตรงไปที่ห้องเรียนของยัยวาวาทันที เมื่อไปถึงก็เผลอกระชากคอเสื้อน้องเขาขึ้นมาด้วยความตกใจ
?แค่กๆ >_< เจ๊เป็นอะไร >O<? ยัยวาวาถามพร้อมกับดิ้นไปดิ้นมาอย่างกับลูกแมวที่ช่วยตัวเองไม่ได้
?ยัยวา แกเห็นลูกแก้วฉันมั้ยยะ มันหายไปไหน?
?เค้าเก็บไว้ให้เจ๊แล้วนะเมื่อวานอ่ะ?
?แล้วทำไมมันไม่อยู่อ้ะ!?
หรือจะมีใครนึกว่าเป็นของมีค่าแล้วขโมยไปนะ
?แสดงว่ามันหายอ่ะสิเจ๊ กรี๊ด >O<!!!! ลูกแก้วเจ๊หายเหรอ!!!?
เพิ่งรู้ตัวหรือไงยะว่าสมควรกรี๊ดตั้งนานแล้ว
?เมื่อวานเค้าแวบไปห้องน้ำพักนึง ตอนเฝ้าเจ๊ที่ห้องพยาบาลอ่ะ บางทีตอนนั้น...?
ไม่ต้องบางทีแล้ว มันใช่แน่นอนเลยย่ะ!!! T___T
จะทำไงดีว้า ลูกแก้วนั่นคือชีวิตของผู้เป็นเจ้าของเชียวนะ ถ้ามันหาย หรือว่าโดนรถเหยียบจนแตก ฉันก็จะต้องตายไปด้วย!
?ฉันจะไปหาก่อนนะ?
?เค้าช่วยด้วย?
?ไม่เป็นไร แกมีสอบช่วงเช้านี่ อยู่สอบไปก่อน ว่างแล้วค่อยมา?
ฉันพูดพร้อมกับกดหัวยัยวาวาให้นั่งลง จะเอาน้องมาเดือดร้อนเพราะความสะเพร่าของฉันไม่ได้ ฉันต้องช่วยเหลือตัวเอง
ก่อนอื่นต้องกลับไปหาที่บ้านก่อน...
ฉันแทบจะนอนล้มอยู่หน้าห้องปกครอง จะอะไรซะอีกล่ะ ก็อาจารย์ไม่ยอมให้ฉันออกนอกโรงเรียนน่ะเซ่ ต้องให้ฉันร้องไห้ให้ดูเลยมั้ย ถึงจะเชื่ออ่ะ มาหาว่าฉันโกหกซะได้
?นะคะ ไม่งั้นหนูต้องตาย หนูยังไม่อยากตาย?
?เด็กคนนี้ พูดอะไรไม่รู้เรื่อง?
เป็นใคร ถ้ารู้ตัวว่าใกล้ตายจะพูดรู้เรื่องได้ไงยะ ฉันไม่ใช่มนุษย์เหล็กนะเฟ้ย ที่จะไม่มีความรู้สึกน่ะ ต้องให้ฉันลงไปกราบแทบเท้าเลยมั้ย ถึงจะเชื่อ TOT
ถ้ามัวแต่อ้อนฉันคงเสียเวลามากขึ้นเรื่อยๆ แน่ อาจจะโดนหมายหัวว่าเป็นเด็กประสาทอีก งั้นฉันวิ่งกลับไปอีกด้านให้ห่างไกลจากห้องปกครองดีกว่า ฉันเลือกมุมอับที่ไม่น่ามีอาจารย์เดินผ่าน นิสัยเหมือนลิงที่ได้รับถ่ายทอดจากพ่อ จะได้ใช้ก็งานนี้แหละ ซิโมเน่เอ๋ย
ดีที่วิศวกรออกแบบให้มีรั้วล้อมพวกเราเหมือนลูกกรง -_-^^ ฉันปีนรั้วขึ้นไปจนถึงด้านบน กำลังจะข้ามไปอีกฝั่งก็พลันได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนเรียกซะก่อน
?เฮ้เธอ?
แย่แล้ว O.O!! นายเซนส์นี่หว่า ทำไมเขาไม่เข้าเรียนฟะ หรือออกมาชิ้งฉ่องแถวพุ่มไม้ เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะเว้ย >O< นายจะตะโกนแหกปากหาพระแสงอะไร อยากให้ฉันตายรึไง
?อะไร?
?ฉันสมควรถามเธอมากกว่านะ เธอทำอะไรน่ะ?
?เบิ่งตาดูเอาเอง ฉันกำลังจะตายแล้ว T_T?
?หา O[]o!!!?
ท่าทางฉันจะพูดกำกวมไปนิดนะ เขานึกว่าฉันจะกระโดดจากรั้วนี่แล้วตกลงมาขาหักตายรึไง แต่ฉันไม่มีเวลาอธิบาย ปล่อยเขาเข้าใจผิดไปก่อน
ฉันปีนรั้วลงมาอย่างคล่องแคล่ว ลิงกลับชาติมาเกิดแน่ๆ ผู้ชายกว่าครึ่งในโรงเรียนนี้ไม่มีทางทำแบบฉันได้ จะภูมิใจดีมั้ยเนี่ย >_<
?ฮึบช่า?
กระโดดลงสู่พุ่มไม้ข้างโรงเรียนได้อย่างสวยงาม ฉันย่องตอดให้ออกไปพ้นจากบริเวณโรงเรียน หลบหลีกสารวัตรนักเรียนที่ชอบเต๊ะท่า อยากหาอะไรยันหน้าพวกนี้จัง คิดว่าเท่นักรึไงหา ก็เป็นเด็กเหมือนกันแท้ๆ ทำมาวางท่า โธ่!!!
พอพ้นบริเวณโรงเรียนมาได้ฉันก็รีบวิ่งกลับบ้านอย่างกระหอบกระหืด โชคดีที่บ้านอยู่ใกล้โรงเรียน
มาถึงบ้านสักที แต่...เวรเจ้ากรรมยังคงตามหลอกหลอน ฉันจะแอบพ่อเข้าบ้านยังไงเนี่ย เกิดเปิดประตูไปจ๊ะเอ๋กับท่านจะทำยังไง o(T-T )o!!
สัญชาตญาณลิงกลับมาอีกรอบ...
ฉันปีนต้นไม้ขึ้นมาจนถึงจุดที่มีท่อระบายน้ำและเกี่ยวขากับท่อนั้นไว้ ก่อนจะโยนตัวขึ้นไปยืนอยู่บนระเบียง แล้วค่อยๆ เดินลัดเลาะไปตามทางระเบียงเล็กๆ ที่พร้อมจะตกลงไปได้ทุกเมื่อ
ในที่สุดก็มาถึงห้องนอน ฉันค่อยๆ แง้มหน้าต่างให้เสียงเล็ดลอดน้อยที่สุด มันฝืดน่ะ ว่างๆ ต้องหาน้ำมันมาหยอดซะแล้ว ก่อนจะปีนเข้าไป... ฟู่~ ถึงซะที
ลูกแก้วจ๋า อยู่ไหนเอ่ย โผล่มาซะดีๆ สิจ๊ะ
ติ๊กต่อกๆ.... 30 นาทีผ่านไป
โธ่เว้ย! ฉันค้นจนทั่วห้อง แม้แต่ในซากชุดชั้นในที่ยังไม่ได้ซัก ก็ไม่เห็นมีลูกแก้วสักลูกเลย มันหายไปแล้วจริงๆ T^T จะลงไปอำลาพ่อดีมั้ย ลูกสาวคนนี้อาจจะตายได้ทุกเมื่อ แต่ลองไปตามหาที่โรงเรียนทีละห้องก่อนดีกว่า ถ้ายังไม่เจออีก คงต้องหมดหวังจริงๆ ซะแล้ว
ฉันปีนระเบียงลงมาอีกรอบ เห็นพ่อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วย พ่อทำคิ้วขมวด ดูอารมณ์เศร้าหมองยังไงไม่รู้ ท่านเป็นอะไรน่ะ หรือว่ามีปัญหาแต่ไม่ได้บอกฉัน
แต่ช่างก่อน ตอนนี้ชีวิตสำคัญที่สุด ต้องรีบกลับไปโรงเรียนให้ไว
ฟุ่บ...
ฉันย่อตัวลงทันที จนหน้าไปแปะกับแอ่งน้ำขังที่ท่อระบายน้ำ อี๋ๆๆ แหยะๆๆ T~T โสมมที่สุด ใบหน้าที่ฉันรักษามาอย่างดี สิวจะขึ้นมั้ย พ่อไม่น่าหันหน้ามามองเลย
รีบออกจากที่นี่ไวๆ ดีกว่า เสียเวลาที่สุด
และฉันก็เพิ่งนึกได้ว่า แกล้งทำเป็นลืมของแล้วกลับบ้านมาเอาซะก็หมดเรื่อง
โง่จริงๆ เลยฉัน T__T ถ้านึกได้ตอนนี้ สู้อย่านึกให้มันเจ็บเลยดีกว่า
ฉันวิ่งปรู๊ดกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกรอบ อะแน่...ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ไม่ได้เข้าทางหน้าประตู ฉันต้องปีนรั้วกลับเข้าไปอีกรอบต่างหาก ต้องพยายามเลือกเฟ้นที่มุมอับที่สุดเพื่อไม่ให้ใครเห็น
แฮกๆ ใครก็ได้เอาน้ำมาให้ฉันดื่มที คอแห้งจะตายอยู่แล้ว T_T ฉันอยากมีเวทมนตร์ลอยตัวจังเลยง่ะ เพ้อฝันอีกแล้ว -_+!!!
เวลาแบบนี้ สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดก็คือเพื่อน
ถ้าฉันมีเพื่อน เรื่องทั้งหมดคงง่ายกว่านี้ ฉันชินกับการใช้ชีวิตคนเดียวก็จริง แต่ทำเองทั้งหมดแบบนี้ ร่างกายก็รับไม่ไหวเหมือนกัน
ถึงจะมีเด็กชอบฉันมากมาย แต่พอถึงเวลาลำบากจริงๆ ก็ไม่มีใครช่วยฉันสักคนหรอก โอ้ละหนอ T^T ชีวิตมัธยมปลายห่วยแตก เพราะแบบนี้ไงล่ะ ฉันถึงอยากกลับไปอิตาลี ที่นั่นน่าจะเปิดกว้างมากกว่านี้ และฉันก็ยังมีพี่น้องที่คอยให้คำปรึกษาได้ ไม่เหมือนตอนนี้ ..ที่เหมือนตัวคนเดียว
~ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน...~ (คู่แท้ : เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย์)
พับผ่าสิ -_- กำลังจะรับ แต่สายตัดไปแล้ว หมั่นไส้ยัยวาวาเหลือเกิน ยัยขี้งก เอาแต่ยิงเบอร์มา ฮึ่ย! ไว้ฉันจะซื้อกระเทียมไปยัดปากมัน
ยัยวาวาไม่ชอบกินน่ะ -_-;;
แต่ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ อย่างน้อยยัยหนูนี่ก็ยังไม่ลืมฉัน จะแกล้งไม่รับโทรศัพท์ให้มันนึกว่าฉันตายแล้วดีมั้ยฟะ คิกๆ
5
Wednesday...[10:30]
ในที่สุดฉันก็โทรกลับไปหาน้องสาวสุดที่รักที่ขี้งกอันดับหนึ่ง -_-++
?สอบเสร็จแล้วเหรอ -_-?
[ค่ะ ทำได้ด้วยล่ะ มีข้อนึงนะเจ๊ เกือบจะคิดไม่ออกแล้ว แต่...]
?อย่าเพิ่งพล่าม!?
ช่วยดูคนทางนี้ก่อนได้มั้ยว่ากระเสือกกระสนเกือบตายมันเป็นยังไง อิจฉาพวกเด็กหัวดีจังแฮะ สอบอะไรก็ทำได้หมด ฉันสิ อยากจะเล่นไสยศาสตร์ให้ทำข้อสอบได้ แต่พ่อสั่งห้าม *_*
[งั้นเค้าจะช่วยเจ๊หาลูกแก้วก่อนนะคะ]
?เออ ช่วยหาตึกของชั้น ม.ต้น ให้หน่อยนะ ขอทุกซอกทุกมุมเลย?
[ค่ะ เจ๊ใจเย็นก่อนนะคะ >_<]
เสียงยัยวาวาดูเดือดร้อนเต็มที่ ต่อให้เอาน้ำแข็งมาฟาดหน้าฉันก็เย็นลงไม่ได้หรอก
?รู้สึกเหมือนหายใจไม่ค่อยออกยังไงก็ไม่รู้?
[เจ๊อย่าตายนะ]
ฉันกดวางสาย คุยเยอะเปลืองเงินน่ะ ทำไมใจฉันสั่นอย่างประหลาดนะ หรือมีใครเล่นกับลูกแก้วของฉัน อา...หายใจไม่ค่อยออก ปวดหัวจังเลย มึนไปหมด
สิ่งดีๆ จะเกิดกับฉันบ้างได้มั้ย
?แอ่ก!?
ขาดันไปเกี่ยวกับกรงรั้วจนล้มลงมาฟาดกับพื้น แต่ทำไมไม่เจ็บเลยฟะ ดีนะที่เข่าไม่ถลอก ฟู่~ -O-^^^ โล่งๆๆ
?เธออีกแล้ว ยัยโมเม -____+!!!!!!!!!!?
อ่ะ ชะอุ๊ย ฉันหล่นมาทับนายเซนส์เหรอเนี่ย โฮะๆๆ มิน่าล่ะ ทำไมมันถึงนุ่มสบายจังเลย ขาฉันพาดไปตรงไหล่เขาด้วยแหละ ท่าทางจะเจ็บแฮะ
?ขอบคุณนะที่เอาตัวมารับฉัน?
อยากเป็นคู่แท้กับฉันก็บอกมาสิ คิกๆ ^.,^
?ลงไปซะที ใครเอาตัวมารับเธอกันหา!!!?
นายทำสีหน้าอื่นไม่เป็นแล้วเหรอไงเนี่ย ทำไมเขาต้องทำท่าหงุดหงิดตลอดเวลาด้วยนะ ชิชิ >.,< มีบุญเป็นคู่กับสาวสวยคนนี้แล้วยังไม่รู้จักเจียมตัวอีก แบบนี้น่าเอาปืนมาจ่อขมอง =_=....คิดอะไรแปลกๆ อีกแล้ว
ถ้าฉันตายไปจะมีใครเสียใจบ้างไหมนะ...?
?เธอมาทำอะไรลับๆ ล่อๆ แถวนี้ เมื่อกี้ก็ปีนออกไป แล้วตอนนี้ก็ปีนเข้ามา แถมยังเอาเข่ามากระแทกหน้าฉันอีก?
เคยมีใครบอกมั้ยว่าเขาขี้บ๊นขี้บ่น >_< อยากเอาเศษฟืนยัดปาก ดูซิจะเงียบได้สักสองวินาทีมั้ย
?นายล่ะมาทำอะไร?
?ฉันถามเธอ!!?
ลืมไปว่าเขาหญ่ายย ฉันคงต้องตอบเขาอย่างเดียวใช่ม้า ตาบ้าเอ๊ย >_<!!! นึกว่าตัวเองทำอะไรก็ได้รึยังไง T_T ถ้าเขาไม่ใช่คู้แท้ฉันนะ ฉันคงจะข่วนให้หน้าเป็นแผลไปแล้ว แต่นี่ต้องทะนุถนอม คนหล่อระดับนี้หายาก โฮะๆๆ
?ฉันตามหาลูกแก้วน่ะ?
?ไอ้ก้อนกลมๆ นั่นน่ะเหรอ?
อย่าพูดเหมือนมันเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญสิเฟ้ย มันเป็นหัวใจของฉันเลยนะนั่น
?เออ -_-v!! และอย่างที่นายรู้ ฉันเป็นคนมีพลัง?
นายจะทำสีหน้าแบบนั้นทำไมมิทราบ -__+!! ผิดตรงไหนที่ฉันออกจะภูมิใจตัวเอง
?ลูกแก้วนั่นเป็นสิ่งที่ผู้มีพลังต้องรักษาไว้ให้ดีที่สุด?
?แล้วไง?
ปฏิกิริยาตอบโต้ด้านชามาก ไม่มีฟีลลิ่งเอาซะเล้ย คนอะไร -.,-
?ถ้าลูกแก้วแตก ผู้ครอบครองก็ต้องตาย?
?น่ากลัวขนาดนั้นเชียว?
ประมาณฉันถือหัวใจแกบีบไว้ในมือนั่นแหละ -_-;;
พอไม่ใช่เรื่องของตัวเองก็ไม่เห็นจะมีใครช่วยฉันสักคน ส่วนยัยวาวาละไว้ในฐานที่เข้าใจ น้องสุดที่รัก ^_^ ไว้จะหาญาติหล่อๆ ไปให้มันเจี๊ยะ
ยัยวาวาไม่ยอมให้ฉันทำนายคู่แท้ ให้เหตุผลแบบนางเอ๊กนางเอกว่า อยากตามหาด้วยตัวเองมากกว่า (แหยะ -_-)
โลกนี้โหดร้ายจะตาย ตามหาเองแบบนั้น มีแต่จะเจ็บช้ำจากคนที่ไม่ได้รักเราจริงมากกว่า ไว้ฉันจะรอตอนยัยนั่นหลับแล้วจะแอบไปทำนาย คิกๆ อยากรู้น่ะว่าว่าที่สามีของยัยนั่นจะหล่อขนาดไหน
เอ...หรือการหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่เจ็บปวดแบบที่พ่อเคยบอกไว้คือการสูญเสียแบบนี้รึเปล่า เช่นว่า ต้องรักษาแผลใจจากคนที่ไม่ได้รักเรา
?แล้วตอนนี้ลูกแก้วของฉันหายไป TOT!!!!!!!!!!!!!?
พรืด >.,<!! ฉันสั่งขี้มูกกับผ้าเช็ดหน้า (ที่ล้วงมาจากกระเป๋านายเซนส์)
?อ่ะคืน?
?-_- ยัยซกมก เอาไปทิ้งเลย ฉันไม่ต้องการ?
โถๆๆ ฉันเป็นคู่แท้นายนะ ทำร้ายจิตใจกันอีกแล้ว เชอะเชอะเช้อออ >.,<
?ลูกแก้วฉันหายไป TOT!!? ฉันเน้นอีกครั้ง เมื่อเห็นเขาทำท่าทีเฉยชา สนใจกันบ้างเด้
?เธอเตะขาฉันทำไม?
?เรียกร้องความสนใจอ่ะ -.,-?
?ประสาท -_- เธออยากจะให้ฉันช่วยตามหา?? เขาถามเสียงสูง
นายก็เข้าใจผู้หญิงใช้ได้นี่นา
?ถ้านายต้องการก็ได้...? ขอเล่นตัวนิดนึง
?จะเอาไง ถ้าอยากให้ช่วยก็ตอบอืม?
?อยากให้ช่วย?
?ฉันบอกให้ตอบอืม -_-?
?นายจะกวนฉันไปถึงไหนฮะ >[]<!! ถ้ามีใครโยนลูกแก้วฉันแตก ฉันกับนายจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วนะ?
?ทำไมฉันต้องสน?
เออจริง ทำไมล่ะ - -* เพราะนายเป็นคนบ้าบอเย็นชา แต่ฉันไร้สาระไง เราทั้งสองคนเลยกลายเป็นสิ่งเติมเต็มให้กัน... ขืนตอบแบบนี้เขาคงเดินหนีฉัน -*-
?ฉันพนันกับนายอยู่นะ นายยังไม่ได้เจอคู่แท้เลย?
อยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า ฉันคนนี้นี่แหละ ยืนอยู่ข้างหน้าเขา
?นั่นสิ ฉันยังไม่ได้ทำเธอขายหน้าเลยนี่นา?
ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์มาต่อปากต่อคำ อารมณ์ต้องรอดมันมากกว่า
เฮ้อ...ชีวิตเซ็งกะบ๊วย มีแต่เรื่องแย่ๆ เข้ามาตลอด จนฉันเริ่มจะท้อแล้วนะ
แม่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน กลับไปอิตาลี เจรจาธุรกิจอะไรก็ไม่รู้ ขอให้แม่กลับมาพร้อมกับหนุ่มหล่อผูกโบเป็นของขวัญให้ฉันสักสองคนเถอะ สาธุ -/|\-
?นายช่วยหาตามแถวห้องน้ำนักเรียน แล้วก็แถวสวนหลังโรงเรียน ห้องพยาบาล ห้องปกครองด้วยนะ?
อันหลังฉันจงใจโบ้ยไปให้เขา ใครจะอยากไปเจอกับพวกครูโหดๆ นั่นล่ะ
?ห้องน้ำนักเรียนหญิงล่ะ?
เขาเล่นมุกหรือถามจริงๆ ฟะเนี่ย ตาหื่นๆๆ ทำไมเขาต้องยิ้มแสยะแบบนั้นด้วย >//<
?ฉันหาเอง -_- มีอะไรโทรมานะ นี่เบอร์ฉัน? ฉันพูดพลางจดเบอร์โทรศัพท์ใส่มือเขา
?ยิงมาด้วย?
วิธีได้เบอร์ผู้ชายแบบง่ายๆ =[]= ใครจะจำไปใช้ก็ได้นะ คิกๆ แต่อย่าลืมแกล้งทำของสำคัญหายล่ะ
?เดี๋ยว!? ฉันฉุดแขนเสื้อเขาไว้ ?ทำไมนายมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ ไม่เข้าเรียนล่ะ?
ถ้าโดดเรียนนะ นายได้มีเรื่องกับฉันแน่ เพราะฉันอยากได้สามีที่ห่วงอนาคตตัวเองยังไงล่ะ ^O^ แหม เป็นศรีภรรยาที่ดีจริงๆ
?อาจารย์คาบเช้าไม่มา เลยออกมาเดินเล่น?
?อ๋อ? แค่เนี้ย ทำเล่นตัวไม่บอกตั้งนาน ไร้สาระจริงๆ ตาคนนี้
โอเค ฉันฝากชีวิตไว้กับนายครึ่งนึงนะ เซนส์ T_T~ อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ
[15:00]
ขณะนี้ฉันกำลังเดินอย่างห่อเหี่ยว หมดแรง ไร้กำลังใจ ทุกความรู้สึกแย่มารวมไว้ที่จุดจุดเดียว โฮ T?T ฉันอยากตาย
ถ้าลูกแก้วนั่นหายไป ฉันจะต้องตายแบบไหนนะ น่าคิดแฮะ จะมีรถมาชน ลื่นล้มในห้องน้ำ หรือว่าน้ำท่วมห้อง แบบไหนก็ทรมานอ่ะ ไม่อยากให้มาถึงเลย
?ตายซาก อุ๊บ?
ยัยวาวา -_+! เธอพูดว่าอะไรนะ ตอนนี้ฉันไม่มีแม้แต่แรงจะต่อกรกับยัยเด็กปากเหมือนดอกเห็ดนี่หรอก
?ได้ตายจริงๆ แน่?
?ลองหากันอีกรอบมั้ยคะเจ๊?
?ไม่เจอหรอก บางทีฉันอาจโดนสวรรค์ลงโทษ อาจจะสมควรตาย?
?แต่พี่เซนส์ยังหาอยู่เลยนะคะ อาจจะเจอก็ได้?
แรงใจทั้งหมดที่มีหายไปอีกครั้ง เมื่อเห็นนายเซนส์เดินเข้ามาหาพร้อมกับมือที่ว่างเปล่า ตะลุ้งตุ๊งแช่~ ได้ตายจริงๆ แล้วฉัน
คุณท้องฟ้า เทวดาคะ ยังไงก็ขอให้ตายแบบไม่ทรมานนะ หนูกลัวเจ็บ
?ซิโมเน่ O_o!!! ทำไมเธอโทรมแบบนี้?
ก็ลองคิดดูสิว่า ถ้าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว จะเป็นยังไง แล้วจะรู้ถึงทุกอณูความรู้สึกของฉันเลยล่ะ
ถ้าฉันตายไป นายเซนส์ก็จะไม่มีคู่แท้แล้วสินะ แต่เขาคงไม่สนใจฉันหรอก
?เธอร้องไห้เหรอ?
หัวเราะอยู่มั้ง เบิ่งตาดูสิยะ -__+!!
?ฉันจะต้องตาย หาลูกแก้วไม่เจอ?
?นี่ ไม่ตายหรอก จะตายได้ยังไง นั่นก็แค่ลูกแก้ว เธอก็คือเธอ?
คำปลอบใจช่วยอะไรไม่ได้หรอก ฉันเดินตุปัดตุเป๋ไปเรื่อยๆ อย่างคนหมดเรี่ยวแรง ฉันเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ที่แย่ที่สุด ของสำคัญยังรักษาไว้ไม่ได้
แต่เซนส์... เขาดีจังเลยนะ ที่เป็นห่วงเป็นใยฉันคนนี้ด้วย
?กรี๊ดดด >_<? ยัยวาวาที่เดินอยู่ข้างๆ กันกรีดร้องพร้อมกับยื่นมือมาตะกุยแขนฉันเหมือนลูกหมา
?อะไร -_-? ฉันหันไปถามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
อารมณ์ไม่ดีเว้ย เกิดมาชาตินี้ยังไม่เคยมีแฟนก็จะต้องตายซะแล้ว ถ้าฉันตายไปจะได้เป็นนางฟ้ามั้ยนะ หรือจะเอาเวลาก่อนตายไปทำบุญเยอะๆ ดี
?นั่นลูกแก้วของเจ๊นี่นา!? ยัยวาวาพูดพร้อมกับชี้ไปทางห้องพยาบาลที่อยู่ด้านหน้า
?ไหน O__+!!!? ฉันถามแล้วมองตามทางที่นิ้วของยัยวาวาชี้ไป ก็เห็นว่ามีลูกแก้วลูกหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะของอาจารย์ประจำห้องพยาบาล
ลูกแก้วสีขาวใสที่มีรอยหมองจากความเก่าเป็นจุดๆ นั่นของฉันนี่นา! มันยังไม่หาย ฉันยังมีชีวิตรอด ฮือ TOT สวรรค์คงยังไม่อยากเอาฉันไปเป็นนางฟ้าใช่มั้ยคะ
ตอนนี้เป้าหมายของฉันคือห้องพยาบาล เฉิบ! เฉิบ! เฉิบ! ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วสามจังหวะซ้อน ของของฉัน ฉันจะเอาคืน
โฮ T^T ในที่สุดก็ได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอด ลูกจ๋า ชาตินี้แม่จะไม่พลัดพรากจากลูกอีกแล้ว ห่างกันทีทำอะไรไม่ได้เลย ลูกที่รัก แม่ขอโทษ T0T
?ลูกแก้วนี่มาได้ไงเหรอคะ? ยัยวาวาถามอาจารย์ห้องพยาบาล เรื่องมันแล้วไปแล้ว อย่ารื้อฟื้นได้มั้ยยะ
?มีคนลืมไว้น่ะ เลยเก็บเอาไว้เผื่อมาหา กะว่าถ้าอาทิตย์นี้ไม่มาจะเอาไปทิ้งแล้ว สกปรก?
หา >[]<!! ฉันขัดเงาทำความสะอาดทุกวันนะเฟ้ย พูดแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวก็เล่นของให้ไม่มีผู้ชายคนไหนมาเหลียวแลซะเลย เชอะ!
อาการที่ฉันเหมือนหายใจไม่ออกตอนช่วงเช้าก็แค่เหนื่อยจากการวิ่งไปวิ่งกลับสินะ -.,- ฉันก็นึกว่าพลังชีวิตใกล้จะหมดซะอีก ไม่น่าคิดมากเลยฉัน เสียเซลฟ์จริงๆ -O-;;
สักครู่นะ ขอใช้สมองคิดอะไรสักแป๊บนึง ...
ก่อนหน้านั้นฉันสั่งให้เซนส์มาหาที่ห้องพยาบาลไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาถึงไม่เจออะไรล่ะ
?ไหนๆ ก็เจอแล้ว ฉันไปก่อนนะ? นายเซนส์พูดขึ้น
ฉันสมควรพูดออกไปมั้ย ถึงยังไงเขาก็เป็นคู่แท้ของฉันนะ แต่ทำไมเหมือนไม่สนใจฉันเลยล่ะ
?เดี๋ยว?
ทำไมลมต้องมาพัดเอาตอนนี้ด้วย บรรยากาศโรแมนติกเป็นบ้าเลย กระโปรงฉันจะปลิวไปครอบหัวนายเซนส์ได้อยู่แล้ว
?นายไม่ได้ช่วยฉันตามหาเลยใช่มั้ย? ฉันโพล่งถามออกไป
นายเซนส์ทำสีหน้าชะงักเพียงชั่วครู่... แต่ก็แค่เพียงชั่วครู่ ก่อนสีหน้าเขาจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา ดูไร้จิตใจ ทำไมกันนะ ฉันถึงรู้สึกหนาวเหน็บเหลือเกิน ทั้งที่อากาศมันออกจะร้อน
?ใช่?
คำสั้นๆ จากเขาอาจทำให้หัวใจดวงน้อยนี้สั่นไหวได้ แต่...ทำไมมันถึงเจ็บเหลือเกิน หน้าอกด้านซ้ายมันจี๊ดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
?แล้วนายโกหกฉันทำไม?
?อาจจะเพราะ...ฉันเกลียดเธอ พอๆ กับที่...น้องฉันสูญเสียแฟนไปแบบไม่มีวันกลับ!?
แค่นั้นใช่มั้ย เหตุผลของนาย ทั้งที่เป็นเรื่องของน้องนายกับแฟนแค่สองคน ไม่เข้าใจว่าจะโยนความผิดให้ฉันทำไม ทั้งที่ฉันก็แค่ทำตามที่ฝ่ายหญิงต้องการ
มันก็เท่านั้นเอง...
?นายไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันอาจจะตายจริงๆ ก็ได้ถ้าหาลูกแก้วไม่เจอ?
?ไร้สาระ?
เขาเดินจากไปแล้ว เหลือเพียงแผ่นหลังให้ฉันเฝ้ามองเท่านั้น... ซิโมเน่ยิ้มออกมาสิ จะไปเจ็บเพราะคนที่เค้าไม่เหลียวแลเราทำไม
?เจ๊คะ?
?วาวา ไปที่อื่นก่อนนะ?
ฉันไม่อยากจะให้ใครเห็นน้ำตาหรอก มันต้องไม่ไหลลงมาสิ กับเรื่องแค่นี้ฉันอดทนได้อยู่แล้ว ฉันเข้มแข็งจะตายนี่นา อยู่คนเดียวมาเป็นสิบๆ ปี เรื่องแค่นี้จิ๊บจ๊อยมาก แต่...พอรู้ว่าใครจะมาเป็นคนสำคัญแล้ว มันก็อดที่จะดีใจไม่ได้
แต่ตอนนี้ทุกความรู้สึกถูกลบล้างด้วยคำว่าเสียใจ
แม้ยัยวาวาจะอยากอยู่เป็นเพื่อนฉันแค่ไหน แต่เธอก็เลือกที่จะไป คิดถูกแล้วล่ะ ฉันไม่อยากจะใช้ถ้อยคำรุนแรงกับวาวาตอนนี้ ขอสงบจิตใจสักพักก่อนละกัน
ถ้าฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นคู่แท้ ฉันจะแอบชอบเขาแบบนี้มั้ยนะ
นอกจากโดดเรียนทั้งวันแล้ว กลับมาบ้านก็ยังไม่มีอะไรทำอีก พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นไปลอกการบ้านแต่เช้า
ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่าย ขณะกำลังจะทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจสุดขีด เพราะเผลอทำลูกแก้วที่ถืออยู่หลุดมือ
?กรี๊ดดดด?
ฉันรีบพุ่งตัวเข้าไปเก็บลูกแก้วที่ตกอยู่บนพื้นทันที ไม่น้า TOT!! ห้ามแตกเด็ดขาด!
ฟู่~ ^_^ เซฟ ค่อยยังชั่วที่ไม่เป็นอะไร
ขณะฉันกำลังลูบๆ คลำๆ สำรวจลูกแก้วอยู่นั้นก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่างที่อยู่บนลูกแก้วเข้า ฉันพยายามเพ่งมองอยู่นานจึงเห็นว่ามันเป็นตัวหนังสือที่ถูกสลักเอาไว้ตัวเล็กๆ ว่า
?Made in Japan?
หืม? ไหนพ่อบอกว่ามันเป็นลูกแก้วศักดิ์สิทธิ์ไง แล้วทำไมมันถึงมีแหล่งผลิตด้วย ต้นตระกูลฉันก็ไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นสักหน่อย
ตลอดเวลาสิบกว่าปี ฉันไม่เคยเหลือบเห็นเลยนะเนี่ย >[]<!!
?พ่อคะ? ฉันไปหาพ่อที่ห้องหนังสือเพื่อไขความกระจ่าง ?ทำไมลูกแก้วมันเขียนว่าผลิตจากญี่ปุ่นอ่ะคะ ไหนตอนแรกพ่อเคยบอกว่ามันขลังมากเลยไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้มันเหมือนกับลูกแก้วที่มีขายอยู่ทั่วไปตามท้องถนนอ่ะ?
และเหตุผลของพ่อก็ทำให้ตัวฉันสั่นขึ้นมาได้...
6
Wednesday...[17:10]
ที่ตัวสั่นน่ะไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นเพราะความโกรธ พ่อหันมาตอบด้วยสีหน้าธรรมดาสุดๆ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเหมือนฉันเลย ทำให้รู้สึกว่า วันนี้ฉันเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์
แต่...อาจจะดีก็ได้ ที่ได้รู้ว่านายเซนส์เกลียดฉันมากแค่ไหน
?อ๋อ ลูกแก้วนั่นน่ะนะ?
?ค่ะ-_- ไหนพ่อเคยบอกว่ามันเป็นเหมือนชีวิตของหนูไง?
อย่าบอกนะว่าไม่เคยพูด เพราะฉันจำได้อย่างแม่นยำ -_-v
?อ๋อ พ่อบอกตอนโมเน่สักห้าขวบใช่มั้ย?
ใครจะไปจำอายุตอนนั้นได้ แต่ฉันก็เออออไปตามน้ำ
?ก็ลูกแก้วมันมาจากญี่ปุ่นก็จริงแหละ ซื้อมาแล้วมาลงคาถาให้ แค่ให้มันมีอิทธิฤทธิ์มากกว่าลูกอื่น มันสามารถฉายภาพคนได้ใช่มั้ยล่ะ นั่นแหละ พ่อเป็นคนลงคาถาเองนะ?
?ที่หนูจะถามคือ ไหนพ่อบอกว่า ถ้ามันร้าว หมายถึงชีวิตหนูจะหายนะด้วย -_-+++?
เมื่อกี้มันหล่น กลิ้งเกลือกไปกับขี้ฝุ่น ฉันยังอยู่ดีได้เลย
?อ๋อ ตอนเด็กๆ ลูกซนมาก ชอบทำของตกแตกบ่อย แล้วไอ้ลูกแก้วมันก็แพง ซื้อเยอะๆ มันก็เปลือง พ่อก็เลยคิดว่า ถ้าบอกแบบนั้นลูกจะรักษาของน่ะ สรุปคือพ่อหลอกเล่น?
กรี๊ดๆๆ >O< งั้นวันนี้ฉันจะสติแตกไปทำแป๊ะอะไร้ >_< ฉันบีบเจ้าลูกแก้วแน่น อยากจะขว้างทิ้งให้มันกระเด้งไปกระแทกหน้าคนแถวนี้ แต่สติมันสั่งว่า ห้ามทำเด็ดขาด คนที่อยู่ตรงหน้าน่ะพ่อหล่อนนะยะ
เจ็บใจที่สุดเลย! โดนหลอกมาเป็นสิบกว่าปี ทำไมตอนฉันโต พ่อถึงไม่ชี้ทางกระจ่างให้ล่ะฟะ ตลอดหลายปีฉันนั่งกลุ้มกลัวมันจะหาย...เพื่ออะไร T?T!!!!!!
?โมเน่ อ่ะนี่...? พ่อเรียกฉันพร้อมกับส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้
?อะไรคะ -__+!!? ฉันถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์พร้อมกับยื่นมือไปรับกระดาษแผ่นนั้น
ไม่อยากเห็นหน้าพ่อสักพัก ชิ ฉุน - -*
?งอนพ่อเหรอโมเน่?
?เปล๊า? ปฏิเสธเสียงแหลมสูงแบบนี้ เชื่อก็บ้า
ฉันก้มลงมองกระดาษที่อยู่ในมือ... กระดาษสีขาวแต่เขียนด้วยตัวหนังสือสีครีม เอ่อ สร้างสรรค์ชะมัด สีใกล้เคียงแบบนี้ใครจะไปแยกออกฟะ!
?อ่านไม่ออกล่ะสิ?
พ่อจะพูดทำไมเนี่ย -_- ถ้าอ่านออกคิ้วคงไม่ขมวดแบบนี้หรอก
?ต้องเอาไปส่องกับแสงไฟก่อน? พ่อพูดพร้อมกับยื่นมือมาดึงกระดาษกลับไป
?ยุ่งยากจัง?
แล้วเอาไปส่องกับแสงไฟมันจะไม่ยิ่งมองไม่เห็นยิ่งกว่าเดิมเหรอ ฉันล่ะงง สมองคนคิดมันทำด้วยอะไรนะ
?จดหมายจากพวกมีพลังเวทน่ะ?
?หา >[]<!!!?
ฉันตื่นเต้นเป็นเจ้าเข้าทันทีที่ได้ยินคำบอกจากพ่อ มิน่าล่ะ จดหมายมันถึงต้องมีการอำพราง ฉลาดสุดๆ (ท่าทีเปลี่ยนจากตอนแรกลิบลับ - -*) ฉันรีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ พ่อทันทีเพื่อรออ่าน
?สวัสดี...
อาทิตย์แรกนับจากวันที่ได้รับจดหมาย
เราขอเชิญครอบครัวของท่าน ที่ประกอบไปด้วยสมาชิก 3 คน...
วองโกเล่ วา ดูชิโอ
ลิเวอร์เล็ต วา ดูชิโอ
ซิโมเน่ วา ดูชิโอ
ไปงานเลี้ยงสังสรรค์ จัดขึ้นที่บ้านของฉัน เวลาพระอาทิตย์เริ่มตกดิน สถานที่เดิมกับเมื่อยี่สิบปีก่อน?
หือ -_-? จดหมายอะไรเนี่ย แปลกๆ อ่านแล้วไม่เห็นจะรู้อะไรมากขึ้นเลย มีแค่รอยยิ้มแสยะจากพ่อท่ามกลางแสงไฟเท่านั้น แต่ขึ้นชื่อว่างานเลี้ยงสังสรรค์ น่าจะสนุกแฮะงานนี้ *O*
ฉันอาจจะมีเพื่อนเยอะแยะก็ได้ ไม่มีคนมองว่าฉันผิดปกติหรอก ทุกคนจะยอมรับและเชื่อในความสามารถฉัน ส่วนนายเซนส์ เชิญนายดักดานกับน้องนารีพินิจอะไรนั่นต่อไปเถอะย่ะ เสียอย่างไร วันนึงน้องเขาก็ต้องไปหาคู่แท้อยู่ดี
เอ๊ะ -_- แล้วน้องเค้ามาให้ฉันทำนายให้ทำไมนะ ในเมื่อก็มีนายเซนส์เป็นแฟนอยู่แล้วทั้งคน หรือเพื่อจะได้มั่นใจในตัวนายเซนส์มากขึ้นเหรอ หรืออะไรกันแน่ อาการอยากรู้กำเริบขึ้นมาทันที เชื้ออันนี้ได้มาจากพ่อหรือแม่ฟะ
?พ่อคะ? ฉันเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
ทำไมสีหน้าของพ่อดูดุดันจัง ง้า T[]T พ่อยิ่งไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครอยู่ด้วย ฉันต้องอดไปงานเลี้ยงแน่ๆ เลย ทั้งที่เป็นโอกาสพบเจอเพื่อนใหม่แท้ๆ แต่ฉันเอะใจกับคำว่า 20 ปีก่อน ทำไมนะ จัด 20 ปีครั้งอย่างนั้นเหรอ ทำไมนานจังเลย
เอ๊ะ แต่คนที่มีเวทมนตร์ก็หลายชาตินี่หว่า เพี้ยง ><!! ขอให้จัดที่ประเทศไทยเถอะ
?สถานที่นั้นอยู่ประเทศอะไรเหรอคะ?
?ที่ไทยนี่แหละ?
ว้าว ลัคกี้ ^o^ ได้เวลาออกไปลัลล้าแล้ว คิกๆ
?งั้นโมเน่ไปนะคะ น่าสนุกออกค่ะพ่อ?
?ไปไม่ได้! พ่อเองก็ยังไม่ไป แล้วลูกจะไปทำไม?
อ้าว จะตัดขาดฉันออกจากโลกภายนอกหรือยังไง ลองดูลูกอ้อนของฉันซะก่อนเถอะ
?แต่พ่อคะ โมเน่อยากไปอ่ะ นานๆ ทีจะมีเพื่อนที่เข้าใจกัน นะคะๆ นะๆ น้า?
?อย่าเลย?
พ่อทำท่าหงุดหงิดใจเล็กน้อย ใครเคยบอกว่าพ่อฉันอารมณ์ดีน่ะ คิดใหม่ได้เลยนะ ท่านไม่เห็นจะค่อยยิ้มสักเท่าไหร่ วันๆ เอาแต่ทำหน้าบึ้ง
?หนูโกรธพ่อเรื่องลูกแก้วอ่ะ ยังไงพ่อก็ต้องพาไปชดเชย >_<?
เดี๋ยวพอพ่อเริ่มรำคาญฉันก็จะตอบว่าได้เหมือนทุกที หึๆ ฉันนี่ฉลาดจัง
?อย่าเรื่องมากนะโมเน่?
?พ่อคะ >_<?
?ไม่ได้!!!!!!!?
พ่อเน้นเสียงหนักแน่น จนฉันผงะถอยหลัง
อารมณ์น้อยใจประดังเข้ามาเต็มที่ ทำไมพ่อต้องห้ามฉันทุกอย่าง ยัดเยียดในสิ่งที่ฉันไม่อยากได้ พรากฉันออกมาจากญาติๆ เพื่อนที่นี่ก็ไม่ยอมรับฉัน พอถึงเวลาที่ฉันอยากจะก้าวเดินต่อไป พ่อก็ยังจะเข้ามาขัดขวางอีก
ได้! ถ้าแบบนั้นฉันจะหาหนทางด้วยตัวเอง
?ไม่ไปก็ไม่ไป >_<?
ฉันแกล้งงอนพอเป็นพิธีไม่ให้พ่อสงสัย ใจจริงอยากจะกระชากกระดาษออกมาจากมือ แล้วเผ่นแน่บไปขอพักพิงที่บ้านนั้น
ถ้าคิดจะไม่ให้ฉันไปตั้งแต่แรก แล้วจะเอาออกมาให้ดูยั่วน้ำลายทำไมว้า T_T!
ฉันอดทนนั่งรออยู่หลายชั่วโมง และในที่สุดจังหวะการฉกฉวยก็เอื้อให้ฉันสักที เมื่อพ่อนอนหลับคาหนังสือที่ห้องนั่งเล่น ฉันจึงแอบย่องไปที่ห้องนอนพ่อเพื่อค้นหาจดหมายเชิญไปงานเลี้ยงเมื่อ 20 ปีก่อน
ฉันแค่อยากรู้ว่าสถานที่นั้นคือที่ไหน และพอถึงวันอาทิตย์นี้ฉันก็จะลอบออกไป ยิ่งไม่ให้ไปฉันก็ยิ่งอยากไป ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ไม่รู้จักเหรอ
ฉันไม่ได้อยากขัดคำสั่งพ่อหรอก แค่อยากมีเพื่อนบ้างเท่านั้นเอง
อืม แต่นี่มันผ่านมาตั้ง 20 ปีแล้ว พ่อจะยังเก็บไว้อีกเหรอ ทำไมฉันถึงโง่แบบนี้ พ่อจะเก็บจดหมายไว้ทำไม และถึงจะยังเก็บไว้จริง ฉันก็คงไม่รู้จักสถานที่แห่งนั้นหรอก
งั้นเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ ค้นจากอินเตอร์เน็ตแทนแล้วกัน จะมีมั้ยนะ -.,-
ถ้าเทวดามีจริง ช่วยให้ฉันหาสถานที่นั้นเจอด้วยเท้อ ท่านเจ้าประคู้น ฉันอยากจะออกไปจากบ้านหลังนี้เต็มแก่ อะไรๆ ก็เก่า แถมยังมีห้องหนังสือที่ฉันสุดแสนจะเกลียดอีก
ฉันลองเสิร์ช (search) คำว่า ?มนตรา เวทมนตร์? แล้วหัวข้อก็โผล่ขึ้นพรึ่บพรั่บอย่างกับดอกเห็ด นี่มันคือคำเบสิคที่ไม่สมควรค้นหาเลย ลองเค้นสมองดูว่าควรจะใช้คำว่าอะไรดี
30 นาทีต่อมา...
ในที่สุดก็ได้เบาะแสบ้างเมื่อฉันเสิร์ชคำว่า ?สถานที่เดิมกับเมื่อยี่สิบปีก่อน? ดีนะที่ฉันจำเนื้อความในจดหมายได้ ข้อมูลที่ปรากฏอยู่บนเสิร์ชเอนจิ้น (search engine) แสดงให้เห็นว่ามันเป็นบล็อกของคนกลุ่มหนึ่ง ฉันรีบคลิกเข้าไปดูทันที
ทันทีที่หน้าเว็บปรากฏก็แสดงให้เห็นข้อความที่มีหลายคนเข้ามาโพสต์เอาไว้
?เย้ ดีใจจัง จะจัดงานเลี้ยงอีกครั้งแล้ว ผมต้องเตรียมตัวเต็มที่ เป็นครั้งแรกที่จะได้ไป ต้องเดินทางข้ามประเทศเลยด้วย ดีใจสุดๆๆๆ?
มีรูปดิสเพลย์แทนตัวด้วยแฮะ หนุ่มคนนี้น่าจับมาหม่ำๆ จัง ฉันก็ดีใจ ถ้าจะได้เจอนาย
?ขอรับรองเลยว่า จะจัดงานให้สวยกว่าครั้งนั้นค่ะ?
เอ่อ...แล้วสถานที่ที่ว่ามันที่ไหนกันล่ะ ฉันคลิกเข้าไปดูในแกลเลอรี่ก็ปรากฏภาพบ้านที่หลังใหญ่มากๆ ดูเก่าเหมือนบ้านฉัน แต่...มันยังมีความหรูหรา ไม่เหมือนบ้านฉันที่เอาแต่เก่าทนโท่
อุ๊บ -_-v!! ภาพนี้เหมือนทางเข้าหน้าหมู่บ้านแฮะ ฉันพยายามเพ่งเล็งว่ามันคือสถานที่ไหน
หึๆๆ คิดเหรอว่าจะไม่ให้ฉันไปได้ ฉันเจอสถานที่ตั้งของหมู่บ้านแล้ว ต่อจากนั้นก็แค่เสิร์ชในกูเกิ้ล (google) แล้วก็หาทางไปก็แค่นั้น
ฉันปริ๊นท์รูปบ้านหลังนั้นกับแผนที่ทางไปหมู่บ้านที่ตั้งเก็บไว้ ส่วนเวลาเขาระบุมาว่าพระอาทิตย์ตกดิน ก็คงจะเป็น 6 โมงเย็นสินะ
Friday...[12:00]
นายเซนส์กำลังนั่งจี๋จ๋ากับน้องนารีพินิจอยู่ที่โรงอาหาร -_-; ชิ! ขอให้ส้มตำติดคอเถอะย่ะ ดันมาเกลียดฉันซะได้ ฉันไม่แม้แต่จะมองหน้าหมอนั่น ซึ่งเขาก็ไม่ได้มองหน้าฉันเหมือนกัน
ฉันจะควงหนุ่มหล่อมาเยาะเย้ยคนอย่างแก คู่แท้อะไรฉันไม่สนหรอกเฟ้ย ถ้าอยากชิงดีชิงเด่นกันนักก็ได้ จัดให้เลย -_-++
?เจ๊ชอบพี่เซนส์เหรอคะ? อยู่ๆ ยัยวาวาก็โพล่งถามออกมา
พรวด!! น้ำลายแทบหกหมดปาก ถามอะไรแบบนี้เนี่ย
?คิดได้ไงน่ะ? หัวสมองเธอเท่าลูกหมารึไง ทำแสนรู้ซะได้
?ก็เห็นท่าทางของเจ๊อ่ะ >_< วันก่อนเจ๊ก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้?
?โถๆๆ >.,< คิดมาก ยัยลูกหมา?
ฉันลูบหัวยัยนี่ไปมา น่าสงสารจริงๆ ขืนปากเปราะปล่อยข่าวอะไรออกไปล่ะก็ ไม่ได้ตายดีแน่ยัยวาวาเอ๋ย ฉันจะถลกหนังแกมาทำลูกชิ้นปิ้งซะ -_-;;
?นี่ แกไม่อยากเห็นคู่แท้ของตัวเองบ้างเหรอ?
-___- หรือกลัวว่าจะหน้าเหมือนซากศพจนรับไม่ได้ฮะ -_-^^
?อ่า...? ยัยวาวาสั่นหัวพั่บๆ
ให้ตายสิ มันน่ารักน่าหยิกจัง ทำไมพวกผู้ชายไม่มาจีบยัยนี่บ้างนะ หรือเพราะว่าฉันสวยเกินจนบดบังรัศมียัยวาวาไปหมด ก๊ากกก >O< ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
?อยากลองหาด้วยตัวเองค่ะ ^0^?
แล้วแกจะรู้ว่ามันหายากยิ่งกว่ายาก ชิ! -O- มีคนมีความสามารถแบบฉันอยู่ใกล้ตัวแต่ดันไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์
?ตามใจแล้วกัน?
ถ้าหาไม่ได้ไม่ต้องมาพึ่งนะ หมดโปรโมชั่นแล้ว
Sunday...[15:00]
นี่บ่ายสามโมงแล้ว อีกสามชั่วโมงฉันจะต้องไปโผล่อยู่ที่งานเลี้ยง ตื่นเต้นจังแฮะ แต่...ฉันจะบอกพ่อว่าอะไรดีนะ
ผู้หญิงมักจะสตรอได้เสมอ และฉันก็เป็นแบบนั้น คิกๆ ^.,^
ตอนแรกฉันกะจะใส่ยานอนหลับลงในอาหารของพ่อน่ะ แต่กลัวท่านจะแปลกใจ อยู่ด้วยกันเป็นชาติไม่เคยจะทำอาหาร ยกสำรับไปให้ ทำไมวันนี้มาแปลก
ฉันถือเอกสารกองโตวิ่งลงไปหาพ่อที่ห้องหนังสือ เฮ้อ พ่อจะขลุกตัวอยู่แต่ในนี้หรือไง ให้ขี้ฝุ่นมันกินหัวเลยมั้ย -_-;
?พ่อคะ?
ฉันอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ ต้องโกหกพ่อ แถมยังจะหนีออกจากบ้านอีก จะมีลูกสาวที่ไหนเลวร้ายกว่านี้มั้ยนะ
?หือ??
?วันนี้หนูไปติวหนังสือกับเพื่อนนะคะ?
?ติวหนังสือ? ทั้งที่เปิดเรียนมาไม่ทันไรเนี่ยนะ?
อ้าว -_-;; พูดแบบนี้หาว่าฉันขี้เกียจเหรอฟะ
?ก็หนูอยากปรับปรุงตัวนี่นา เพื่อนวันนี้ก็เก่งสุดๆ เลย หนูไปก่อนนะคะ จะกลับมาเย็นๆ?
?ทำไมไม่ติวตอนเช้าหน่อยล่ะ?
ก็เพราะงานเลี้ยงมันจัดตอนเย็นไง +_+
?เพื่อนเค้าไม่ว่างน่ะค่ะ หนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเลยเวลาที่นัดเพื่อนไว้ แหะๆ?
เด็กดีต้องตรงต่อเวลาเสมอ -__+!! ฉันโกยแน่บออกจากบ้านทันที โดยเอาชุดไปเปลี่ยนด้วย หึๆๆ แผนสูงจริงๆ
พอพ้นสายตาพ่อ ฉันก็เอาชีทซ่อนไว้ที่ใต้ตู้รองเท้า เอาไปก็เกะกะ
โอมเพี้ยง >O< ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีเถอะ
ฉันแวะมาที่โรงเรียนเพื่อเปลี่ยนชุดไปงานเลี้ยง เผอิญว่าไม่มีเพื่อนเลยไปบ้านเพื่อนไม่ได้ ฉันแต่งหน้าเอง ตั้งแต่ดัดขนตา ปัดแก้ม ทาลิปสติก
ฉ่าง!! อย่างกับสาวสวยหลุดออกมาจากเวทีประกวดนางงาม
แล้วทำม้าย ทำมาย ฉันถึงไม่มีแฟนสักที T__T
ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีฟ้าอ่อน กระโปรงยาวลากพื้น ประดับไปด้วยเพชรปลอมขนาดเล็กติดไปทั่วชายกระโปรง ดูระยิบระยับ ผมสีน้ำตาลถูกเกล้าด้วยกิ๊บสีเงินขนาดใหญ่ ผมด้านหน้าลู่ลงมาปรกใบหน้าเล็กน้อย รองเท้าส้นสูงทำให้ตัวฉันสูงมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก เคยมีใครบอกมั้ยว่ารองเท้าแบบนี้มันห่วยจริงๆ -_+!! เท้าฉันระบมไปหมดแล้ว
เหลืออีกสองชั่วโมงกว่าๆ ฉันจะต้องไปให้ทัน ต้องเด่นให้ได้มากที่สุด ฉันจะได้มีเพื่อนเยอะแยะมารุมล้อมก็วันนี้ล่ะว้า คิกๆ
แต่ฤกษ์ก็ไม่ค่อยจะดีเลย เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอะกับน้องนารีพินิจ นั่นหมายความว่า...
?หือ??
ใช่ -___-!! ฉันเจอนายเซนส์ นายนั่นยืนมองฉันด้วยสายตาประหลาด มองแบบนี้ตบกันดีกว่ามั้ย >_< อ๊าย >..<!! ฉันกลายเป็นอันธพาลไปซะแล้ว ส่วนน้องนารีพินิจก็ชะแว้บเข้าห้องน้ำไป ทิ้งเสือลายเขี้ยวไว้ให้ฉันตัวนึง ท่าทางมันพร้อมจะกระโจนกัดฉันได้ทุกเมื่อ
เขาจะตะลึงในความสวยของฉันจนหลงรักมั้ยนะ ถึงยังไงเราก็เป็นคู่แท้กัน
?มีงานแฟนซีที่ไหน?
ปากผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่า -_-
?แถวบ้านนายจัดรึเปล่าล่ะ ลองถามป๊ะป๋านายดูสิ?
ไม่ได้อยากจะต่อปากต่อคำด้วยหรอก แต่เขาดันกวนก่อนนี่นา นายเซนส์กระตุกรอยยิ้มที่มุมปาก หล่อๆ เถื่อนๆ แบบนายไปไกลๆ เลยย่ะ นึกว่าเท่รึไงรอยยิ้มแบบนั้นน่ะ
ฉันรีบตาลีตาเหลือกออกมาจากโรงเรียน ไม่สนใจหรอกว่านายเซนส์จะคิดยังไง แต่ก็อดจะดีใจไม่ได้ ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นระรัวนะ มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยเหรอที่ได้เจอหมอนั่น
ทั้งที่ฉันเกลียดเขาจะตายนี่นา
และ...เขาก็เกลียดฉันด้วย ใช่มั้ย
แต่...เขายังจู๋จี๋กับน้องนารีพินิจเลยนี่หว่า เชอะ! ไม่มีเงินไปออกเดทที่อื่นเลยต้องมานั่งหวานกันในโรงเรียนรึไง
Re: New Release!! Perfect Lover ผูกด้ายแดงมัดหัวใจนายสุดที่รัก
7
Sunday...[18:00]
จะมีใครตรงเวลาได้เท่าฉัน -__+!! 6 โมงเป๊ะๆ
แฮกๆ เหนื่อยชะมัด การใส่ชุดราตรีขึ้นรถเมล์มันน่าอายแบบนี้นี่เอง ก็แท็กซี่มันแพงนี่นา -.,- ไม่ค่อยงกเลยฉัน
ภาพตรงหน้าทำให้หัวใจพองโต บ้านหลังใหญ่สุดลูกหูลูกตานี่มันอะไรกัน O[]<!! มีรูปปั้นเทพธิดายืนกุมหน้าอกอยู่ตรงกลางสนามหน้าบ้าน อีกฟากเป็นน้ำพุ และโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน จะกระเพาะครากเพราะกินเยอะก็วันนี้แหละ ขนาดนอกบ้านยังหรูหราแบบนี้ ข้างในจะขนาดไหนนะ
งานดีแบบนี้ ทำไมพ่อถึงไม่อยากให้มา -__-? สงสัยจะกลัวลูกสาวอ้วน ไม่ก็งก ไม่อยากซื้อชุดราตรีให้
หนุ่มหล่อในชุดสูททยอยกันเดินเข้าไปในงาน อ๊ะแหะๆๆ น้ำลายไหลยืด อะไรจะสุขีปานนี้ คนพวกนี้กินอะไรเข้าไปนะ ถึงได้หล่อเอาๆ แถมแต่ละคนที่มายังมีพลังเวทอีก ความสามารถล้นเหลือ
ผู้หญิงแต่ละคนอยู่ในชุดราตรีที่ดูค่อนข้างแพง บางคนประดับมุกมาแทบจะเต็มตัว ลงไปนอนแช่มารึยังไงน่ะ -*- เทียบกับชุดฉันแล้ว ค่อนข้างจะสับปะรังเคนิดๆ แฮะ ก็พ่อไม่ได้ซื้อชุดให้ฉันนี่นา ฉันต้องออกเงินซื้อเอง แล้วค่าขนมได้เยอะซะที่ไหนกัน T?T
ชุดจากร้านค้าแถวคลองถม ราคา 199 บาท -_-^^
จะล่อหนุ่มผู้ดีได้สักคนมั้ย คิกๆ ^O^
จะมีใครอยากให้ฉันทำนายคู่แท้ให้บ้างรึเปล่านะ ถ้ามีจะเก็บหัวละ 500 บาทเลย อยากรวยกันดีนัก
แต่ละคนมากันเป็นครอบครัว อย่างกับฉันเป็นหมาหัวเน่าอยู่ตัวเดียวยังงั้นแหละ
อ๊ะ -_- ฉันเหลือบเห็นหนุ่มตาน้ำขาว ผมสั้นตัดเกือบเกรียน หัวเหม่งๆ แบบนี้ หล่อแบบนี้ จะหลุดลอดไปจากสายตาได้ยังไง แถมเดินมาคนเดียวด้วย -_-++ ชิ้งๆๆ สาวสวยคนนี้จะพาไปที่ลับตาคนเองนะค้า คึๆๆ (เสียงหัวเราะโรคจิต - - *)
จะเข้าไปทักตรงๆ หรือแกล้งทำผ้าเช็ดหน้าตกดีฟะ
??...จะพูดจะเริ่มยังไง ก็ใจฉันมันปิ๊ง ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้า ของฉันหน่อยได้ไหม เพราะฉันทำมันตก ฉันกลัวใครคว้าไป ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้า ของฉันหน่อยได้ไหม...?? (ผ้าเช็ดหน้า : ไทรอัมพ์ส คิงดอม)
อุบ -_-!! ยังจะมีอารมณ์มาฮัมเพลงในใจ
?สวัสดี?
กรี๊ดดดด >.,<!!!! เขาเข้ามาทักฉันก่อน
ฮันแน่ เห็นถึงเสน่ห์สาวลูกครึ่งอิตาลีคนนี้แล้วล่ะสิ วะฮะฮ่า!! คนสวยต้องครองโลก
?อื้อค่ะ สวัสดีค่ะ ^_^? สาวยิ้มแย้มเป็นมิตรแบบฉัน ใครๆ ก็ชอบใจ
?มาคนเดียวเหรอฮะ?
?ใช่ค่ะ พอดีพ่อติดงาน? แตหลออีกแล้วฉัน -.,-
?ผมชื่อเทรย์นะ?
?ชื่อซิโมเน่ค่ะ คุณเป็นลูกครึ่งรึเปล่าคะ?
หึๆๆ ฉันชอบกินฝรั่ง ยิ่งลูกครึ่งยิ่งชอบ คิกๆ
?ฮะ ^^ โมเน่ด้วยใช่มั้ย?
?อื้อ?
งานนี้ลาบปาก ไม่เสียทีที่แอบหนีพ่อมา ฉันต้องเอาหมอนี่กลับไปเป็นแฟนให้ได้ เย้ยนายเซนส์หน่อยเป็นไง แต่เขาคงไม่สนใจฉันหรอก แม้ฉันจะพาพี่ฟิล์ม รัฐภูมิมาก็ตาม T.,T
ฉันเดินคุยกับเทรย์ไปเรื่อยๆ เขาอยู่ ม.5 เหมือนกับฉัน เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เขารู้ได้ไงน่ะว่าฉันชอบคนอายุเท่ากัน =.,= ถ้าเขารู้ว่าฉันคิดแบบนี้สงสัยจะเผ่นเตลิดเลย ฮ่าๆ
มีสาวๆ มองเทรย์ของฉันเพียบเลยแฮะ ไม่เคยโดนอุ้งตีนหมีตะปบเรอะไงยะ รู้แบบนี้น่าฝนเล็บมาให้คมๆ เอาไว้สู้กับยัยชะนีพวกนี้ซะก็ดี
?ดีจังที่เจอโมเน่ ไม่งั้นเดินเหงาคนเดียวแน่เลย?
ไม่มีทางหรอกที่นายจะเดินเหงา ลองหันไปมองรอบตัวสิยะ มียัยพวกนั้นอยากจะมาเดินเป็นเพื่อนตั้งมากมาย อุ๊บ >_<!! หนุ่มที่สิบสองนาฬิกาหล่อมากๆ เห็นแล้วหัวใจกระตุก แต่จะกระดี๊กระด๊ามากไม่ได้ เดี๋ยวหนุ่มข้างตัวจะสงสัย
พวกที่รู้ว่าคู่แท้ของตัวเองเป็นใครตั้งแต่อายุเท่านี้ไม่เบื่อกันเลยรึไงนะ ขนาดฉันยังเบื่อเลย แค่คิดว่าคู่แท้ของฉันคือนายเซนส์ พอจะมองผู้ชายคนอื่นก็มีคำว่า เป็นไปไม่ได้ ขึ้นมาลอยติดหน้าซะแล้ว
เคยมีใครบอกมั้ยว่า คนสวยมักกินจุ ฉันไม่สนสายตาใครเลย ยังไงคนพวกนี้ก็ไม่ใช่คู่แท้ของฉันอยู่แล้ว -_-;; ส่วนนายเทรย์เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขายังคงหัวเราะเวลาเห็นฉันทำตัวแบบนี้ รับได้ทุกอย่างที่เป็นสินะ งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ >_<
?ง่ะ >O< โมเน่จิ้มไก่เราไปกินเฉยเลย?
ก็มันนอนแอ้งแม้งอยู่ในจานนายนานไปหน่อยนี่นา คิกๆ
?นายมีความสามารถอะไรเหรอ ถึงได้มาที่นี่ได้น่ะ?
การละลาบละล้วงพลังคนอื่นเป็นแบบนี้นี่เอง ^-^ สุขใจจริงๆ พลังเขาจะเจ๋งหรือห่วยนะ แต่คงไม่มีใครที่มีพลังใช้ประโยชน์ไม่ค่อยได้แบบฉันหรอก
?อ๋อ เราคุมน้ำได้น่ะ?
?น้ำ >[]<!!!!?
?เงียบๆ โมเน่ >_< เรื่องแบบนี้ห้ามบอกใครเท่าไหร่นะ?
ง่ะ =[]= เสียงเมื่อกี้ของฉันคงปลุกพวกอยากรู้หลายคนแล้วล่ะนะ นายบอกช้าไปนิดนะเทรย์
?ทำไมบอกคนอื่นไม่ได้ล่ะ?
?นินจาต้องเก็บงำอาวุธลับไว้สิ?
ฉันคุยกับนายติงต๊องอยู่ใช่มั้ย ทำไมนายถึงเพี้ยนๆๆ แบบนี้ อ่านการ์ตูนมากไปรึเปล่า สมองไปกระแทกผนังตอนเดินทาง หรือเห็นคนสวยแบบฉันแล้วสมองนายเบลอ -_- เลือกเอาสักอาการ อาการหลังสุดก็ดีเหมือนกันนะ >_< ก็ว่าแล้วล่ะ ถ้ามีกฎแบบนั้นจริง พ่อคงต้องกำชับฉันนักหนา แต่นี่ไม่มี้ไม่มี -_+
?แล้วพอจะบอกอาวุธลับกับฉันได้รึเปล่า?
ถ้าบอกเดี๋ยวจะให้จูจุ๊บนะ -///- งานนี้มีแต่ได้กับได้แฮะเรา
?ได้สิ ^^?
ตุ้บ ตุ้บ... แปลกมาก แค่รอยยิ้มธรรมดาของเขากลับทำให้ใจฉันสั่นน้อยๆ ราวกับเด็กที่เพิ่งได้ของเล่น ทั้งที่เขาไม่ใช่คู่แท้ของฉันสักหน่อย คู่แท้ของฉันคือตาเย็นชาที่ไม่มีอะไรดีคนนั้น -__=!!!
คิดแล้วแค้น แง่ง มาหาว่าความสามารถฉันเป็นของปลอมซะได้ คอยดูเถอะ นายจะต้องเสียเงินหมื่นนึงให้ฉัน พร้อมเสียตัวและหัวใจของนายด้วย ก๊าก >O<
?ของเราคือน้ำใช่มั้ย เพราะงั้นอาวุธลับของเราก็คือ เราสามารถทำให้น้ำเกิดที่ไหนก็ได้ สะดวกดี หิวน้ำก็เสกเอาเนี่ยแหละ ง่ายสุดๆ?
แน่ใจนะว่ามันกินได้น่ะ -_-
แต่...อย่าถามฉันคืนเลยนะ ความสามารถฉันมันห่วยแตกสุดๆ น่าอาย ไม่น่าไปถามคนเก่งเลยแฮะ เขาสามารถควบคุมน้ำได้เชียวนะ มันเป็น 1 ใน 4 ธาตุพื้นฐานเลย ดิน น้ำ ลม ไฟ... เฮ้อๆ อิจฉาที่สุด
?แล้วถ้าไปน้ำตกก็สามารถเสกให้สิ่งของไหลทวนน้ำได้ แต่ต้องใช้พลังงานมากหน่อย เพราะน้ำพวกนั้นเชี่ยวแรงน่ะ?
ยิ่งพูดยิ่งอยากได้ T-T
?ครอบครัวเราเลยทำหน้าที่คอยช่วยเหลือพวกคนพลัดตกน้ำ ส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าหน้าที่ในป่า หรือไกด์แนะนำคนท่องเที่ยวแหละ อยากใช้พลังให้เป็นประโยชน์น่ะ ^^?
?แล้วนายไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตมั่งเหรอ?
ส่วนฉันน่ะมีเยอะแยะ -_-^^ เยอะเกินจนเหมือนฝันเฟื่อง +_+ ตอนเด็กๆ อยากเป็นหมอ ไม่ก็ครู พอขึ้นประถมอยากเป็นแอร์โฮสเตส มัธยมต้นอยากเป็นนักธุรกิจ ตอนนี้อยากเป็นนางงามโลก ^__^ มีใครสนใจรับซิโมเน่คนนี้มั้ยคะ
ชิ -_- ยัยซิโมเน่เอ๋ย ตื่นได้แล้วเฟ้ย เบิ่งตาดูคู่สนทนาเดี๋ยวนี้ -_+! อย่าเพิ่งเพ้อฝัน
?จุดมุ่งหมายเหรอ? เขาขมวดคิ้ว ?อยากเป็นดาราอ่ะ ^^?
มายก็อด มีคนเพ้อฝันแบบฉันอยู่บนโลกด้วย เราสมควรเป็นเพื่อนซี้กันใช่มั้ย
?นายพูดจริงพูดเล่นอ่ะ -_-?
ถ้าจริงเดี๊ยนจะดันเองฮ่า มีคนแบบเขาโลกบันเทิงคงจะสดใสขึ้นเยอะ แค่รอยยิ้มก็กินขาดแล้ว
?o(^^)o จริงสิ ความฝันเราเลยนะนั่น?
?อือ -_- แล้วแต่นายเถอะ?
?แล้วความสามารถของโมเน่คืออะไรเหรอ?
ง่า T-T ถามทำไมกันฟะ อุตส่าห์แกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น ดันวกกลับมาซะได้
?โห ขนมปังชิ้นนี้เนื้อนุ้มนุ่ม >_<?
ผ่าง! เขายังคงจ้องฉันแบบไม่ลดละ เออๆๆ บอกก็ได้ นายคงจะขำจนท้องแข็งเลยล่ะสิ ส่วนฉันก็จะอายจนอยากมุดดิน
?การทำนายคู่แท้น่ะ?
?O_o หือ??
ความสามารถกระจอกจนไม่มีใครรู้สินะ ใครบอกว่าตระกูลฉันดังฟะ -__+ โกหกกันนี่หว่า
?หมายถึง ฉันมีพลังในการเห็นด้ายแดงของคนสองคนที่เชื่อมกันน่ะ?
?อ๋อ ^_^ เธออยู่ในตระกูลดูชิโอเหรอ?
?นายรู้จัก??
?อื้อ ก็เคยอ่านตำราว่าบ้านไหนมีความสามารถอะไรน่ะ แล้วติดใจความสามารถของตระกูลเธอเลยจำนามสกุลได้ พลังแปลกดีเนอะ?
แต่ฉันว้อนท์พลังแบบนายมากกว่าอีก >.< ถ้ามีพลังแบบนาย ฉันจะไปแข่งว่ายน้ำระดับประเทศ แล้วใช้กลโกงควบคุมน้ำ แค่นี้ก็สบายเหลือแหล่
?อือ แปลก?
แต่ไม่มีประโยชน์ นายจะสนมั้ยล่ะ
อยู่ดีๆ ดวงไฟรอบตัวบ้านก็ดับสนิทพร้อมกัน แอ้ก >_<!! ฉันยังคาบไก่ไว้ในปากอยู่เลยนะเฟ้ย ไฟเฮงซวยมาดับตอนนี้ได้ไง
เสียงเซ็งแซ่เริ่มดังขึ้น ฉันจะกรี๊ดให้โลกแตกดีมั้ยนะ อยากบริหารกล่องเสียง
พรึ่บ...!?
แล้วจู่ๆ ไฟด้านหน้าเวทีก็เปิดขึ้นแล้วส่องไปยังทิศทางเดียวกัน เผยให้เห็นหญิงชรารูปร่างผอมในชุดหรูหราคนหนึ่ง เอ่อ...เพชรที่นิ้วโป้งน่ะระวังหายนะคะ - -* อะไรมันจะใหญ่ขนาดนั้น ไม่หนักเหรอไง แบ่งเศษเสี้ยวมาให้ฉันมั่งสิ จะเอาไปขาย เอาเงินไปกินสเต๊ก แฮ่ =.,=!
?ขอต้อนรับเข้าสู่...?
ขนลุกเกรียวทันที เสียงพี่แกน่ากลัวมาก อย่างกับหลุดออกมาจากขุมนรก
?บ้านที่ยินดีต้อนรับทุกท่าน...?
เออ อันนั้นฉันรู้ ไม่งั้นคงไม่ได้มายืนที่ตรงนี้หรอกใช่มั้ย -_-;;
?เราจัดงานทุก 20 ปี?
โอย รีบพูดให้เสร็จแล้วเปิดไฟซะทีเถอะ ฉันยังไม่ได้จิ้มเค้กที่แสนน่ากินชิ้นนั้นมาเลย เกิดมีไอ้บ้าคนไหนเอาไปต้องอารมณ์เสียทั้งคืนแน่ T-T
?ขอให้ทุกท่านสนุกกับงาน มีการแจกของที่ระลึกโดยการสุ่มจากเบอร์ที่ทุกท่านจะได้รับต่อไปนี้?
และแล้วไฟก็เปิดอีกครั้ง แต่น่าแปลกที่มันมีลูกกลมๆ สีฟ้าติดอยู่ที่ปกเสื้อของแต่ละคน นี่มันการแสดงมายากลเหรอไง มันมาติดที่เสื้อฉันตอนไหนเนี่ย พอฉันจะหยิบออก มันกลับระเบิดเบาๆ และมีกระดาษปลิ้นออกมา
?หมายเลข 13?
ดีนะที่วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์ ฉันยิ่งถือเรื่องโชคลางอยู่
งั้นอีแก่จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย ฉันหันไปหาอะไรกินดีกว่า แต่...เค้กหายไป >O<!!! Where is cake? มันอยู่ไหน และฉันก็ค้นพบสัจธรรมของโลก อย่าปล่อยของสวยๆ งามๆ น่ากินกับไอ้บ้ารูปหล่อ
ไอ้บ้าเทรย์ (ตัวนี้) เองที่เอาเค้กฉันไปกินแล้วเคี้ยวหยับๆ แบบไม่สนใจอะไร
?นายได้หมายเลขอะไรอ่ะ?
?222 ^_^ ตองสองแน่ะ เลขสวยจัง?
?ของฉันได้ 13 เลขสวยกว่ามั้ย? และทันทีที่ฉันพูดจบก็มีเสียงประกาศดังมาจากเวที
?หมายเลขที่โชคดีท่านแรก หมายเลข 13 ค่ะ!!!!?
หา >[]<!!! อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ฉันโชคดีกับเขาด้วยเหรอเนี่ย ว่าแล้วถ้ามางานนี้จะต้องมีสิ่งดีๆ ในชีวิตมากขึ้น
ฉันเดินขึ้นไปบนเวที ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ฉัน ดีนะที่วันนี้แต่งสวยมาเต็มที่ ^o^ จะได้ไม่ต้องเป็นขี้ปากชาวบ้าน
ฉึก...!!
อยู่ๆ ความรู้สึกแปลกๆ วูบนึงก็แผ่ตรงมาทางฉัน ฉันสัมผัสได้ถึงสิ่งประหลาดบางอย่าง แต่พอหันหลังจะดูว่ามันมาจากใคร ก็กลับพบว่าความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว
อะไรกันน่ะ ใจไม่ดีเลย...
ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ปกติฉันก็ไม่ค่อยมีซิกธ์เซนส์เท่าไหร่อยู่แล้วนี่ คงแค่เหนื่อยจากการกินเยอะมากกว่า
?ชื่ออะไรเหรอคะ?
?ซิโมเน่ วา ดูชิโอค่ะ?
แจ้งเกิดล่ะงานนี้ ^.,^ อยากเด่นอยากดังมานานแล้ว
?ชื่อน่ารักจังเลย อายุเท่าไหร่แล้วคะ?
?16 ค่ะ? รู้ไปแล้วผมบนหัวมันจะหายหงอกมั้ย
รีบเอาของขวัญมาให้ฉันสักทีเถอะ มัวแต่ถามอะไรยืดยาดอยู่ได้
อ่า T^T!! ทำไมฉันปากจัดจัง แค่ความรู้สึกส่วนตัวที่อยากจะรีบลงไปจากเวทีไวๆ น่ะ ใครกันนะที่จ้องฉันอยู่ได้ ถึงแม้จะรู้สึกว่าไม่อาฆาตเท่ากับครั้งเมื่อกี้ แต่มันก็อดเสียวแวบๆ ไม่ได้
?ยินดีด้วยนะคะ ของนี้น่าจะเหมาะกับซิโมเน่นะ?
ของฟรีชอบทั้งนั้นแหละ
?หนังสือมนตราค่ะ เอาไว้ศึกษานะจ๊ะ?
ป้าดดด -______+!!! อยากไถลให้ตกเวที ฉันอุตส่าห์ถ่อมางานนี้แต่ได้หนังสือมาแค่หนึ่งเล่ม!!! ที่บ้านก็มีเป็นโขยงจนไม่อยากจะถ่อเข้าไปอยู่แล้ว ฮือ TOT ใครเป็นคนคิดของขวัญนะ หน้าตาฉันไม่เหมาะกับเด็กเรียนซะหน่อย ทำไมต้องได้ของแบบนี้มาด้วย สวรรค์ใจร้าย แกล้งกันชัดๆ
?ดีจังเลยนะโมเน่ จะเอาไปอ่านเลยรึเปล่า? ท่าทางนายดูดีใจจังเลยนะเทรย์
?จะเอาไปปาหัวหมาแถวบ้านน่ะ -_-?
?ซิโมเน่ >_<?
?เทรย์ >O<?
?จะเรียกตามเราทำไม - -*?
?ฉันแค่อยากรู้ว่านายจะเรียกทำไมเท่านั้นเอง -0- เฮ้อๆ หมายเลข 13 นี่ไม่มีอะไรดีจริงๆ ด้วยสินะ?
?ดีออกได้หนังสือ?
เหมือนพระเจ้าเล่นตลก ที่เวทีประกาศหมายเลข 222 เทรย์เดินออกไปรับรางวัล หน็อย -_- ยัยพิธีกรแก่ก็แก่ หงอกเต็มหัว ยิงคำถามใส่เทรย์เป็นชุด อยากจะคุยกับเขานานๆ ล่ะเซ่ะ! ยัยแก่เลี้ยงต้อยเอ๊ย มีเสียงด่ายัยนี่ให้ไปเกิดใหม่เซ็งแซ่ ดันคุยกับคนหล่อเองนี่นะ
เทรย์เดินถือชุดปากกาหลากสีลงมาจากเวที โหย >_< ดูแต่ละแท่งแพงๆ ทั้งนั้น เอาไปขายคงได้หลายพัน ทำไมเขาถึงโชคดีกว่าฉันเยอะจริงๆ นะ เอ๊ะ เมื่อกี๊หมอนี่บอกอยากได้หนังสือไม่ใช่เหรอ
?แลกกันมั้ย -_-^?
?เย้ย >.O?
นั่นไง นายมันดีแต่ปาก หนังสือเล่มนี้ใครจะไปอยากได้ฟะ
?งั้นขอแท่งนึง?
มีใครเคยบอกมั้ยว่า ฉันคนนี้หน้าด้าน อาจจะได้จารึกชื่อก็วันนี้ล่ะนะ
?ล้อเล่นย่ะ?
นายเทรย์ทำหน้าตกใจได้น่ากลัวมาก ฉันไม่ได้จะไปฆ่าเขาสักหน่อย ยอมอดก็ได้ ดีกว่าต้องเสียเพื่อนใหม่ โดยเฉพาะเพื่อนหล่อๆ แบบนี้ หายากจริงๆ
8
Sunday...[24:00]
อย่างกับซินเดอเรลล่าที่เวลาเที่ยงคืนแล้วต้องย่องตอดออกไป ลืมไปเลยว่ากลับบ้านดึกไม่ได้ เผลอสนุกมากไปหน่อย แต่ชีวิตเน่าๆ แบบฉันคงไม่มีรองเท้าแก้วทิ้งเอาไว้ให้เจ้าชายสินะ T-T แค่คืนนี้มีนายเทรย์เดินประกบก็สุขตายแล้ว >_<
?ทำไมรีบกลับจัง งานเลิกตั้งตีสาม ^o^?
?ต้องกลับไปนอน -_-;;?
?อ๋อ เออเนาะ?
เทรย์โบกมือบ๊ายบาย หมอนี่มาส่งฉันถึงหน้าประตูใหญ่ ทำไมมันไม่ไปส่งฉันถึงบ้านฟะ หรือฉันขอมากไป >.,< แต่ฉันเป็นสุภาพสตรีที่อาจมีอันตรายได้ทุกเมื่อนะเฟ้ย
ฉึก...!!
อีกแล้ว...ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนมีคนมอง
ฉันหันขวับกลับไปมองทันที และครั้งนี้ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่แถวโต๊ะอาหาร ชายคนนี้ตัวสูงใหญ่แต่หลังค่อมเล็กน้อย เขาสวมชุดคลุมยาวลากพื้นมีฮู้ดเก่าๆ คลุมหัวทำให้มองเห็นหน้าไม่ชัด เห็นแค่ดวงตาที่แหลมชี้ขึ้น สายตาของเขาน่ากลัวมาก อย่างกับพวกงูที่พร้อมจะล่าเหยื่อ... ฉันชักกระตุกถอยหลังทันที
อะไรกันน่ะ!!??
มองฉันทำไม แล้วทำไมจิตถึงรุนแรงขนาดนั้น
?เป็นอะไรเหรอ?
นายช่วยทำท่าเป็นห่วงฉันสักนิดโดยไม่กินแซนด์วิชไปด้วยได้มั้ยยะ -__+!!
?เอ่อ นั่น...?
?หืม??
ฉันกำลังจะชี้ให้เทรย์ดูแต่ผู้ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว เทรย์เลยยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่
?อะไรเหรอโมเน่?
?สงสัยฉันตาฝาดน่ะ?
นั่นสิ คนตัวใหญ่แบบนั้นจะหายไปได้ยังไง ฉันแค่กะพริบตานะ ไม่ได้หลับตา - -* สงสัยมันมืดแล้วตาของฉันเลยพร่ามากกว่า ต้องกลับบ้านไปกินวิตามินเอให้มากขึ้น
ฉันเดินไปเรียกแท็กซี่ ใจหวิวตลอดเวลา ดีนะที่เทรย์ยอมเดินออกมาส่ง พร้อมสายตาจิกจากเหล่าสาวๆ -_- สมควรแล้วย่ะ นายช่วยเป็นสุภาพบุรุษสักกระติ๊ดแบบนี้จะดีมาก
Monday...[01:00]
ฮ่วย!!!!!!!
ทำไมฉันถึงซวยๆๆ แบบนี้ T---T มีใครจะซวยกว่าซิโมเน่คนนี้มั้ยว้อย !!
ฉันเดินเตะหินไปเรื่อยๆ ต้องเดินกลับบ้านเองท่ามกลางบรรยากาศมืดๆ แบบนี้เนี่ยนะ >[]< ไอ้แท็กซี่บ้า รถดันมาน้ำมันหมด ถ้ามีแค่นั้นก็อย่ารับคนตั้งแต่แรกสิยะ ดันเอาฉันมาทิ้งไว้กลางทาง จะยืนรอแท็กซี่ก็ไม่ใช่วิถีที่น่าจะทำ มันคงจะผ่านมาแถวนี้หรอก
เพราะว่า...!!! แท็กซี่คันที่ฉันขึ้นมาทำเป็นอวดรู้ ขับตัดผ่านเข้ามาในหมู่บ้านไหนไม่รู้ที่ฉันไม่เคยมา มันบอกว่าเป็นทางที่เร็วที่สุด -____+!!!!
ง่วงจัง หนาวจัง T^T ชุดราตรีก็ยาวเฟื้อย ฉันไม่ได้เอาเสื้อนอกมาด้วย ก็ตอนไปงานอากาศมันร้อนนี่นา เมืองไทยหนาวก็แปลก >.<
ฉึบ! ฉึบ!
เสียงย่ำฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้น พร้อมไอสีขาวที่ลอยกรุ่นกลางอากาศ มีคนกำลังเดินมาแถวนี้ ฉันย่อตัวต่ำทันที แสงจากหลอดไฟหน้าบ้านทำให้ฉันเห็นแค่ใบหน้าเลือนรางเท่านั้น ใจไม่ดีเลย จะเป็นตาแก่ที่จ้องฉันที่งานเลี้ยงรึเปล่านะ หรือฉันจะตาฝาดไปเองแบบที่คิด
?ซิโมเน่นะ ดันหนีไปงานเลี้ยงซะได้?
เสียงบ่นพึมพำเล็ดลอดออกมา
เอ๊ะ -_+!! ชายผู้นี้คือพ่อฉันนี่หว่า ตายแล้วๆๆ >O<!!! พ่อฉันตามมาถึงตรงนี้เลย สงสัยต้องโกรธจัดแน่ๆ ท่านรู้ได้ยังไงนะว่าฉันแอบหนีมางานเลี้ยง ปกติถ้าฉันหมกตัวในห้องพ่อก็ไม่เคยจะเคาะเรียก วันนี้ดันมาเคาะแล้วฉันไม่อยู่เรอะไง
จะทำยังไงดี >__<!!!
ฉันมาหลบที่สวนบ้านคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ -_- จากผู้ทำนายจะกลายเป็นขโมยซะแล้ว ฉันชะโงกหน้าไปมองก็เห็นพ่อเดินไปอีกทางแล้ว
สงสัยจะเอาลูกแก้วออกมาทำนายล่ะสิว่าฉันอยู่ตรงไหน อิจฉาความสามารถของพ่อจัง ฉันยังฝึกไม่ได้ถึงขั้นนั้นเลย T?T
หลายคนคงจะสงสัยว่า ถ้าพ่อฉันสามารถทำนายได้แบบนั้นแล้วทำไมถึงยังต้องมาเดินท่อมๆ ตามหาฉันด้วย ทำไมไม่เข้ามาหาฉันตรงๆ เลย
หึๆๆ จะเฉลยแล้วนะคะ ^-^
เพราะความสามารถในการตามหาคนมีข้อจำกัดอยู่อย่าง คือถ้าหากคนที่เราหาอยู่ในระยะใกล้เกินไปจะมองไม่เห็นภาพปรากฏบนลูกแก้ว นั่นก็คือ ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกมซ่อนหากับพ่อตัวเองอยู่ จะทำยังไงถึงจะออกไปได้โดยที่พ่อไม่เห็นนะ
จุดมุ่งหมายตอนนี้คือต้องกลับบ้านก่อนพ่ออย่างปลอดภัย -_-;; ถ้าพ่อจับได้ก็จบเห่ โดนขังอยู่ในบ้านแน่
?เธอมาทำอะไรตรงนี้?
ชะอุ๊ย! >O< เสียงทักดังพร้อมกับแสงไฟบริเวณสวนสว่างจ้าขึ้น แง้ T^T
?เซนส์ O.O!!?
ที่นี่คือบ้านของหมอนี่หรือเนี่ย ฉันหนีคู่แท้ไม่พ้นจริงๆ ด้วยสินะ เมื่อสองชั่วโมงที่แล้วยังเริงร่าอยู่กับเทรย์อยู่เลย ตอนนี้มาเจอนายหน้าตายยืนคิ้วขมวด คิดว่าฉันจะเข้ามาทำอะไรนายรึไง
?นายเบาๆ ก่อนนะ ฉันหนีคนอยู่น่ะ >_<?
?อะไรของเธอ เข้ามาทำอะไรที่นี่?
?นายคิดว่าฉันมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ?
น่าจะตอบหมอนี่ไปตรงๆ ยังมีอารมณ์มาเล่นลิ้นกันอีก ส่วนอีตานี่ก็จะถามอะไรกันนักหนาวะ >O<
?ลักหลับ -_-?
นายหื่น >_< ตอบมาได้หน้านิ่งมาก ใครจะไปอยากทำอะไรนายกันหา!!
?ช่วยปิดไฟก่อนได้มั้ย?
นายเซนส์ทำหน้าลังเล แค่นี้ต้องคิดด้วยเหรอไง -_+! แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันต่อ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นซะก่อน
?ซิโมเน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!?
?พ่อ >[]<!!!!!?
งานนี้มีแต่ซวยๆๆ ชุดราตรีแบบนี้ ฉันจะหาเหตุผลมาอ้างอะไร แถมยังมีนายเซนส์ยืนอยู่อีก พ่อจะเข้าใจผิดมั้ยเนี่ย
?ลูกหนีออกจากบ้านมาทำไม!?
พ่อกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะส้นสูงบ้านี่ทำให้ฉันออกวิ่งไม่ได้ เท้าระบมไปหมด
?ไปงานเลี้ยงนั่นมาใช่มั้ย!!?
ฉันหลับตาปี๋ พ่อดุน่ากลัวมาก T---T เอาฉันออกไปจากที่ตรงนี้ที พ่อจับแขนฉันไว้แน่ เหมือนจะรู้ว่าถ้าเผลอ ฉันจะหนีได้ทุกเมื่อ
แต่มันแน่นเกินไป
?พ่อคะ หนูเจ็บ...?
?ลูกไปงานเลี้ยงนั่นทำไม!!!? คำถามเดิม แต่ทวีน้ำเสียงที่รุนแรงมากขึ้น
?หนูเจ็บแขน?
ฉันสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของพ่อ รอยแดงขึ้นเป็นจ้ำๆ เลย ให้ตายเถอะ TTOTT
นายเซนส์ที่ยืนมองอยู่ทำหน้าเหลอหลา จะออกไปก็ไม่ได้ เพราะพ่อฉันจ้องหน้าเขาอยู่ เขาไม่ได้พาฉันหนีไปสักหน่อย อย่าเข้าใจผิดสิ >_<
?นายทำอะไรลูกสาวฉันรึเปล่า?
พ่อสมควรจะถามว่า ฉันทำอะไรเขาบ้างมากกว่านะ -_- ชุดนอนของเขาเซ็กซี่จริงๆ
?เปล่าครับ -_-?
สีหน้าหมอนี่บ่งบอกว่า ใครจะอยากทำ -_-
ช่วยอย่ามาทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่นได้มั้ย ฉันล่ะอายสุดๆ
?พ่อออกมาตามหาหนูทำไม?
?พ่อเห็นชีทที่ลูกถือก่อนออกจากบ้าน ใต้ชั้นนั่น แค่นั้นก็รู้แล้ว?
ทำไมพ่อถึงฉลาดผิดกับลูกลิบลับ รู้งี้โยนชีทลงถังขยะ แค่นั้นก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว ทำผิดพลาดขั้นรุนแรง วันหลังต้องจำไว้ว่าต้องทิ้งชีท แต่...พ่อคงไม่ให้ฉันออกไปติวกับเพื่อน (ที่ฉันสมมติขึ้นมาเอง) อีกแล้ว
?ลูกโดนกักบริเวณสามอาทิตย์ อย่าคิดจะไปไหนเลย?
?พ่อมีสิทธิ์มาสั่งหนูได้ไง! หนูไปงานเลี้ยงนั่นเพราะอยากหาเพื่อนเท่านั้น?
?โมเน่ ลูกไม่เข้าใจพ่อหรอก?
เข้าใจเหรอ...ความเข้าใจคืออะไร
?แล้วพ่อล่ะเคยเข้าใจอะไรหนูบ้าง หนูอยากกลับไปหาญาติๆ ที่อิตาลีจะตายอยู่แล้ว!!?
ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ฉันแค่อยากจะหาเพื่อนสักคนที่เข้าใจเท่านั้นเอง และวันนี้ฉันก็เจอแล้ว พ่อสมควรจะดีใจกับฉันไม่ใช่เหรอ
ก่อนที่จะเดินออกมา ฉันหันไปมองนายเซนส์ ขอโทษนะที่มาแสดงพฤติกรรมแย่ๆ ให้นายเห็น ขอโทษที่ส่งเสียงดัง อาจจะปลุกพ่อแม่นายตื่นก็ได้นะ
?ขอโทษนะ?
หวังว่านายจะได้ยินนะเซนส์ แต่...นายคงไม่สนใจหรอกใช่มั้ย ขนาดตอนลูกแก้วหาย ฉันอาจจะตาย นายยังไม่มีความปรานีเลย แล้วนี่พ่อแค่ดุฉัน นายคงจะสะใจมากกว่าสงสารล่ะสิ
?พ่อหวังว่าลูกจะเข้าใจพ่อบ้าง?
คงจะยาก เพราะหลังจากงานนี้ ฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจคำว่าสายสัมพันธ์พ่อลูกมากขึ้นไปอีก
เมื่อไหร่จะเลิกกักขังฉันสักที ..!?
Monday...[08:00]
ฉันนั่งอยู่บนเตียงนอน โดยที่ตลอดทั้งคืนนั้นไม่ได้หลับเลย เมื่อกี้ก็เพิ่งโทรหาวาวา วันนี้จะเข้าโรงเรียนสายหน่อย และจะไม่มีการทำนายอะไรทั้งนั้นด้วย ฉันแค่อยากจะพักผ่อนบ้างเท่านั้น
พ่อเอาใจฉันสารพัด ตั้งแต่ทำอาหารเช้าให้กิน ฉันเหมือนเครื่องจักร ที่แค่ตักอาหารเข้าปากทีละคำเท่านั้น
?อร่อยมั้ย?
?อือ?
สู้งานเลี้ยงเมื่อวานไม่ได้หรอก มีแต่ของเกรดเอทั้งนั้น
?ไปโรงเรียนนะคะ...?
เฮ้อ...ไม่เคยห่อเหี่ยวใจได้ขนาดนี้เลย อยากกลับไปเป็นคนเดิม พ่อจะได้ไม่ต้องลำบากใจ แต่ฉันเองก็ต้องใช้เวลา...
เมื่อไหร่จะมีระเบิดถล่มล้างโลกนะ โรงเรียนจะได้หายไปให้สิ้นซาก ฉันจะได้ตายไปจากโลกใบนี้ซะที จะมีใครจำซิโมเน่คนนี้ได้มั้ย หรือต้องไปสลักหินเพื่อบ่งบอกว่า ฉันเคยเกิดมามีชีวิต
กลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินผ่านหน้าฉัน พูดคุยหยอกล้อกันดูสนุกสนาน ฉันกำกระโปรงแน่น เมื่อไหร่นะ...ฉันจะมีเพื่อนแบบนี้บ้าง ทำไมฉันกลายเป็นคนขี้อิจฉาแบบนี้ ทั้งที่ภายนอกก็ออกจะยิ้มแย้มแท้ๆ
เบื่อจัง...กับการต้องฝืนทำเป็นเข้มแข็ง แต่สุดท้ายก็แค่คนที่อ่อนแอกว่าใครๆ
ไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้เลย
พ่อจะใจหายมั้ยนะ หากฉันกลับไปบอกท่านว่า ฉันไม่อยากเป็นซิโมเน่ วา ดูชิโอ อีกแล้ว
อยากเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย มีเพื่อนสนิทสักสามสี่คน คอยแบ่งปันกันทุกเรื่อง พูดคุยได้ทุกอย่าง
วันแบบนั้นจะมาหาฉันบ้างได้ไหม
ฉันโดดเรียนคาบแรกดีกว่า ไม่เห็นจะต้องสนใจเรียนเลยนี่หว่า ถึงยังไงพอจบ ม.6 แล้ว ฉันก็คงต้องไปศึกษาต่อต่างประเทศ คิดเอาเองน่ะ ถ้าพ่อไม่ให้ก็จะขอแม่แทน ดิ้นทุกวิถีทางเพื่อไปจากที่นี่ (-_-v )
นั่งดูหนุ่มๆ เล่นบาสฯ ตอนเช้าเป็นอาหารตาแทนเรียนดีกว่า เอิ๊ก ^_^ ได้ที่พักที่ใหม่แล้ว จะมาหาทุกวันเลย
?ไง? อยู่ๆ เสียงทักก็ดังขึ้น
นายเซนส์อีกแล้ว =_= มาทำไมตอนนี้ ถึงนายจะหล่อแค่ไหน ฉันก็ไม่มีอารมณ์อยากเจอใครนักหรอก แต่พับผ่าสิ -_-^^ ใครเป็นคนออกแบบชุดพละนะ มันบางจ๋อยระบายเหงื่อได้ดีซะจน ..ฮู้ย >_< ไม่อยากคิด เดี๋ยวเลือดกำเดากระฉูด เขาจะมองฉันไม่ดีเอาเปล่าๆ
?เธอแอบดูเสื้อฉันอยู่สินะ?
แน่ะ -___-;; รู้ได้ไง
?จะบ้ารึไง?
ใครจะไปบอกได้ล่ะฟะ
?ไม่ไปเรียน มานั่งทำอะไรที่นี่คนเดียว?
?เหนื่อย อยากจะพัก?
?ทำไมไม่นอนอยู่บ้านแทนล่ะ?
นายเป็นพ่อฉันรึเปล่าเนี่ย เซ้าซี้จริงๆ
เขาโยนลูกบาสฯ กลับไปให้เพื่อนๆ ก่อนจะยืนกอดอกมองฉันอย่างไม่วางตา
?มองทำไม ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ -__+?
ประโยคนี้ต้องใช้ความใจกล้าหน้าด้านสุดๆ ในการพูด
?ยังจะทำเป็นอารมณ์ดีได้อีกนะ?
ก็ถ้าฉันมัวแต่ทำหน้าบึ้ง คนก็จะเกลียดฉันมากกว่าเดิมน่ะสิ ^---^
?เมื่อวานขอโทษนะ? ไงๆ ก็ขอโทษเขาไว้ก่อนดีกว่า T_T
?ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะ ช่างเถอะ?
แต่ฉันยังจำนายตอนอยู่ในชุดนอนได้เลยนะ แฮ่ >_< ซื้ดดด
?อือ ขอบใจ?
?เธอบอกฉันได้มั้ยว่าเมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้น?
หมอนี่คิดจะมาหลอกให้ฉันพูดเรอะ ฉันไม่ใจอ่อนหรอกย่ะ แม้นายจะส่งสายตาเฉาๆ มาก็เถอะ สายตานั้นมันใช้ได้เฉพาะผู้หญิงเฟ้ย ผู้ชายเอามาใช้มันดูดัดจริต เข้าใจ๊ -_+!
?ล้อเล่นน่ะ -_-?
?อือ ยังไงฉันก็ไม่บอกนายหรอก?
แต่ถ้าเอาเงินมากองไว้ตรงหน้าก็ไม่แน่นะ ผู้หญิงหิวเงินกันทุกคนแหละ ^.,^
?ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกับพ่อทะเลาะกันเรื่องอะไร เพียงแต่...อย่าเก็บไปคิดมากเลยนะ ยังไงพ่อก็คงหวังดีแหละ และสักวันเธอคงจะรู้ ท่านคงโกรธที่เธอหนีออกมา แถมกลับซะดึกมากกว่า อย่าคิดอะไรมากเลยละกัน ^_^?
เอ๊ะ! หมอนี่กินยาไม่ได้เขย่าขวดรึไง หรือมีคนปลอมตัวเป็นเขา เขาไม่มีทางใจดีกับฉันแบบนี้แน่ๆ กรี๊ด >--<!! โลกจะต้องถล่ม >O<!! ฟ้าจะต้องทลาย!!
แปะ! อยู่ๆ เขาก็ฟาดมือลงบนหัวฉันจนผมกระเซอะกระเซิงไปหมด
?นายเซนส์! ฉันจะเอาคืนให้ได้ >O<!!!?
หน็อย บังอาจวิ่งหนีฉัน แต่ฉันไม่เอาคืนตอนนี้หรอกนะ ผู้ชายหล่ออยู่เยอะ เดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงป่าเถื่อน
?ฉันจะรอเธอมาเอาคืนนะ ยัยโมเม?
ถึงแม้ปากนายจะเราะร้าย แต่นายก็ยังมีความใจดีอยู่ในตัว เขาจะรู้มั้ยนะ การที่เขาทำแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกดีกับเขามากขึ้น...จนไม่สามารถลบเลือนหายไปจากใจได้
9
Saturday...[09:00]
จวนจะครบหนึ่งอาทิตย์ที่โดนกักบริเวณแล้ว สติจะแตกอยู่แล้วนะ อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ แถมอาหารก็ห่วย ไม่ได้มีความอร่อยเลย T?T อาหารตาก็ไม่มี ฮือๆๆ TOT บ้านแถบนี้ไม่มีมนุษย์ผู้ชายมาถอดเสื้อล้างรถกันบ้างรึยังไงนะ
อุ๊ย -_-v ทำไมหัวฉันถึงคิดได้แต่เรื่องแบบนี้
นั่งหง่าวมาหลายชั่วโมงแล้วนะ ฟ้าจ๋า >_< ส่งเทพบุตรมารับฉันที
หลังจากที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่สองชั่วโมง...
O[]o!!! เสียงเอะอะโวยวายอะไรด้านล่างน่ะ ฉันรีบวิ่งลงมาทันที เอื๊อก >.<!! นั่นมันนายเซนส์นี่นา เขาเข้ามาในบ้านทำไมน่ะ แล้วพ่อฉันโวยวายทำไม -_+!
ฉันแอบฟังเหตุการณ์อยู่ตรงริมบันได
?เธอไม่มีสิทธิ์มารับลูกฉันไปไหนทั้งนั้น!!!?
นายเซนส์จะมาพาฉันไปไหนเหรอ
?แต่นี่มันรายงานชีวฯ นะครับ แล้วผมก็ได้คู่กับซิโมเน่ รายงานคู่ด้วย ผมไม่ยอมทำคนเดียวหรอก?
?งั้นก็มาทำกันที่บ้านนี้?
?ทำอะไรเหรอครับ -///-?
กรี๊ดดด >_<!!! นายเซนส์ นายถามอะไรกำกวมยะ แถมยังหน้าแดงอีก พ่อฉันจะต้องเอาน้ำมนต์สาดนาย แล้วนายก็จะไม่ได้ไปผุดไปเกิด นายจะต้องตกนรก
?ทำการบ้าน -_-?
?อ๋อ ไม่ได้ครับ >_< มันเป็นงานชีวฯ วิจัยนอกสถานที่ ถ้าโมเน่ไปทำไม่ได้ เธอก็จะไม่มีคะแนน ผมจะไม่ใส่ชื่อเธอเข้าไปแน่?
?เพื่อนต้องช่วยเหลือเพื่อนยามลำบากไม่ใช่เหรอ?
แน่ะ -O- พ่อขา ยังจะไปเล่นลิ้นกับเขาอีก เขาคือลูกเขยพ่อนะคะ คิกๆ แต่ความแล้งน้ำใจก็แปรผันตรงกับหน้าตาหล่อๆ ด้วย
?ผมไม่ได้สนิทกับซิโมเน่สักหน่อย?
ฮ่ะๆ นั่นสินะ เขาจะสนิทกับฉันได้ยังไงล่ะ มีใครสนใจฉันบ้างมั้ยเหรอ
?วันนี้วันเดียวครับ ต่อไปผมจะไม่รบกวนอีกเลย?
พ่อนิ่งไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง
ว้าว >O< ลัคกี้ ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร ไม่นานพ่อก็เรียกลงไปด้านล่าง แฮกๆ +O+ เหนื่อยชะมัด วิ่งไปวิ่งกลับเนี่ย
?ไงโมเน่ ไปทำรายงานชีวฯ กัน งานคู่ที่อาจารย์สั่งน่ะ?
?กลับมาบ้านก่อนหกโมงเย็นนะ?
พ่อพูดสั้นๆ แล้วเดินออกไป
อ๊าย >___< อิสระแล้ว ฉันกระโดดดึ๋งดั๋งออกไปนอกบ้านทันที อากาศบริสุทธิ์ชะมัด กลิ่นของสายลม ต้นหญ้า ท้องฟ้า -.,- ฉันกางแขนออก น่าจะมีแจ็คในเรื่องไททานิคมากอดด้านหลังนะ
แต่ความเป็นจริงมันก็แค่...
?ดี๊ด๊าจริงนะ -_-?
อยากจะหันไปด่าให้วายวอด แต่เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยฉันออกมาจากบ้านผีสิง (มีพ่อฉันสิงน่ะ คิกๆ)
?ขอบใจนะที่พาฉันออกมา >_<?
?อือ - -* ไม่ได้อยากหรอก?
?อ้าว?
คนอุตส่าห์ดีใจ งั้นเขาจะพาฉันออกมาข้างนอกทำแป๊ะอะไร =.,=
ในเมื่อเราสองคนเรียนคนละห้องกัน และวิชาชีวฯ อะไรที่เขาเอามาอ้างก็ไม่ได้มีการบ้านสักหน่อย รายงานกลุ่มคู่เขาก็โกหกทั้งเพ หรือเขาจะอยากเดทกับฉัน คิกๆ บอกมาตรงๆ ก็ได้ ซิโมเน่จัดคิวให้นายอยู่แล้ว ^_^ ลัลล้า~
?นายรู้จักบ้านฉันได้ไง?
?ตรงนี้? เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่หัวตัวเอง อ๋อ สมองสินะ นายมีด้วยเหรอ =_= ?ทำมาเหล่ตา ไม่เชื่อเหรอไงว่าฉันใช้สมองหา -_-?
?เปล่า แค่ไม่คิดว่านายจะมีอ่ะ ล้อเล่นนะ >_<?
วันนี้ฉันต้องเป็นมิตรกับเซนส์ให้ได้มากที่สุด ผู้มีพระคุณของฉัน T?T
?บ้านเธอ ฉันถามจากวาวาเพื่อนเจนน่ะ?
?อือ?
เจนคือน้องนารีพินิจสินะ เฮ้อ ทำไมฉันต้องรู้สึกแย่กับผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่น้องเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรฉัน แถมยังดูเรียบร้อยอีกต่างหาก
?เป็นอะไรไป ดูหน้าหมองๆ?
?เอ้อ เปล่า ไม่เป็นร้ายยย?
?ขอให้จริง -_-?
ใครจะไปบอกได้ล่ะว่าฉันไม่อยากให้นายพูดถึงน้องคนนั้น คนที่นายรักมากนักหนา
?นายเป็นแฟนกับน้องเจนเหรอ?
?อื้อ?
แปลกนะ คนยิ้มยากอย่างเขากลับยิ้มออกมากว้างถึงเพียงนี้ กับแค่เอ่ยชื่อผู้หญิงที่เขารัก
?ทำไมฉันต้องบอกเธอ -_-?
?ไม่บอกก็รู้กันทั่วอยู่แล้วล่ะ?
เมื่อหนุ่มหล่ออย่างเขาเป็นแฟนกับดาว ม.ต้น ของโรงเรียน แม่บ้าน นักการฯ ยังรู้เลยมั้ง พับผ่าสิ -_-^^
?เธอหาคู่แท้ของฉันได้รึยัง?
?นายแน่ใจเหรอว่าอยากรู้?
?อยากน่ะอยาก แต่จะดีใจหากคู่แท้ของฉันคือเจน?
งั้นนายก็ได้เสียใจแน่นอน -_- คู่แท้นายคือไอ้สวยที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ไง ไม่มีความอ่อนหวาน ใจดี หรือน่ารักเหมือนนารีพินิจสักนิดเดียว มีแต่ความบ้า โหด เถื่อนดิบ เพื่อนไม่คบ ไงล่ะ เราสองคนต่างกันมากใช่มั้ย อาจจะมากซะจนนายรับไม่ได้ก็ได้นะ
?อื้อ ยังไม่หมดเทอม ฉันก็จะหาให้นายต่อไป?
ฉันนั่งแหมะอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ รอบตัวมีแต่ต้นไม้สีเขียว ด้านหลังเป็นทะเลสาบขนาดเล็ก สบายใจจังเลย การมาพักผ่อนนานๆ ทีมันก็ดีไม่น้อยเลยนะ โดยเฉพาะมีไกด์เป็นหนุ่มสุดหล่อคนนี้ ^.^
?อ่ะ?
?ขอบใจ?
ไข่กวนโปะขนมปังกลิ่นหอมน่ากิน ยิ่งเป็นของฟรียิ่งน่ากิน =.,= แฮ่ น้ำย่อยออกมาเริงร่าอีกแล้ว กลิ่นหวานหอมกำลังดีละลายเข้าปาก อร่อยจริงๆ >_< มีความสุขที่สุดเลย
?นายซื้อมาทำไมตั้งสี่อัน?
?ของฉันสาม -_-?
อ้อ =_= มันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่น่าถามให้เสียเซลฟ์เลย คนหล่อมักจะตะกละใช่มั้ย กินเยอะแบบนี้อนาคตฉันจะเลี้ยงไหวมั้ยเนี่ย
?ง่ำๆๆ แง่บๆๆ อร่อยจังเลย?
หวังว่านายจะแบ่งมาให้อีกสักชิ้นนะ
?ตะกละ -_-?
อี๋ >O< คำนี้เอาไว้ด่าตัวนายเองเถอะย่ะ หน้าด้านที่สุด เขาจ้วงขนมเข้าปากหมดไปสองชิ้นแล้ว อา...ขนมไข่กวนของฉัน T?T ถ้าอยากกินขนาดนั้นแล้วทำไมฉันไม่ลุกไปซื้อเองล่ะฟะ
[15:00]
แปลกนะที่ฉันอยู่กับนายเซนส์ได้นานขนาดนี้ แถมไม่มีเบื่อเลย ถ้าฉันไม่รู้มาก่อนว่าเขาเป็นคู่แท้ ฉันจะชอบเขามั้ยนะ? หรือจะไม่สนใจอะไรเขาเลย
?แล้วทำไมวันนี้ถึงมาช่วยฉันออกไปล่ะ?
เพราะฉันสวยใช่มั้ย ฮี่ๆๆ ^-^ นายหลงเสน่ห์ฉันล่ะสิ
?เพราะอาทิตย์ก่อนถ้าฉันไม่เปิดไฟ พ่อเธอคงตามเธอไม่เจอ ฉันเลยรู้สึกผิดน่ะ? เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเกาหางคิ้วด้วยท่าทางเก้อๆ
น่ารักจังเลย คนอะไร >_<
?ขอบคุณมากๆ นะ ^^?
ถ้าหากเขาไม่มา วันนี้คงเป็นวันอมทุกข์อีกหนึ่งวัน นั่งอยู่แต่ในห้องนอน แถมยังต้องเถียงกับพ่อทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันไม่ได้หาเรื่องนะ แค่งอนท่านเท่านั้นเอง T-T
พ่อเอาแต่พูดว่า สักวันฉันจะเข้าใจในสิ่งที่ท่านทำ แต่ท่านก็ไม่ยอมบอกสักทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร แล้วจะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไง เหมือนท่านแค่ปัดเรื่องแย่ๆ ให้พ้นตัวมากกว่า
แค่กๆ >_< นี่ควันอะไรฟะ เหม็นไหม้จัง แสบจมูกไปหมด ปอดฉันจะพังแล้วเนี่ย
?นายได้กลิ่นอะไรมั้ย?
?ไม่ได้ก็ไม่ใช่คนแล้ว -_-?
อ้าว - -* จะมีสักครั้งมั้ยที่เขาจะไม่กวนฉันกลับ
และแล้วฉันก็รู้สาเหตุของกลิ่นไหม้ ห่างจากตรงที่ฉันยืนไปประมาณ 300 เมตรมีอพาร์ตเมนต์เก่าๆ กำลังถูกไฟไหม้ลามไปทั่วทั้งตึก เสียงคนตะโกนโหวกเหวกระงมไปทั่ว แถมยังไม่มีรถดับเพลิงมาเลยสักคัน พอเห็นอย่างนั้นฉันกับนายเซนส์ก็รีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที นายเซนส์วิ่งไปพลางกดโทรศัพท์ไปด้วย
?มีเหตุไฟไหม้ครับ ที่...?
ฉันวิ่งไปด้านหน้าของตึก ไม่เคยเห็นไฟไหม้จะจะแบบนี้มาก่อน ฉันร้อนวูบวาบที่ใบหน้าตลอดเวลา และฉันก็เหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายอายุไม่เกิน 10 ขวบยืนเกาะขอบหน้าต่างอยู่บนสี่ชั้นของตัวตึก แต่ประตูทางเข้าดันถูกปิดล้อมไปด้วยไฟ เด็กคนนั้นร้องไห้เรียกหาแม่ ซึ่งแม่ของเด็กคนนั้นก็น่าจะเป็นคนข้างตัวฉันที่กำลังยืนร้องไห้ราวกับคนเสียสติ เธอพยายามจะเข้าไปช่วยลูก แต่ถูกคนอีกหลายคนดึงตัวเอาไว้
เข้าไปก็ตายเปล่า...
ฉันจะทำยังไงดีนะ ยืนดูเด็กตายงั้นเหรอ ใช่แล้ว! เทรย์มีเวทมนตร์ของน้ำ เขาต้องเสกให้น้ำพัดไฟหายไปได้แน่ คิดได้ดังนั้นฉันก็กดโทรศัพท์หาเขาทันที
?หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...?
โว้ย >O< หมอนั่นยังไม่ตื่นรึไง ถ้ามีเขาแค่คนเดียวก็ช่วยเด็กได้สบายๆ อยู่แล้ว นายกำลังมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นนะยะเทรย์ ฉันเกลียดนายยย อ๊ากกก >O<!!!!
เปลวไฟสะบัดไปมา ฉันล่ะกลัวว่ามันจะโดนเด็กนั่นจัง อีกนิดนึงก็จะเฉี่ยวหน้าน้องเค้าแล้วนะเว้ย ท่าทางน้องเค้าจะหล่อด้วย โตขึ้นมาถ้ามีรอยแผลเป็นจะดูไม่ดีซะเปล่าๆ
เปลวไฟบ้า ช่วยเขยิบออกไปห่างเด็กคนนั้นซะทีสิ!!!
ความคิดเล่นๆ ของฉันที่ปะทุขึ้นมาพร้อมความโมโห...มันกลับเปลี่ยนบางสิ่งไป
เปลวไฟที่ล้อมรอบตัวเด็กน้อยได้ถดถอยห่างออกไปทุกที หืม O_O?? เหตุการณ์เหนือธรรมชาติเหรอ
?เซนส์ นายเห็นไฟนั่นมั้ย?
?อื้อ มันถอยไปด้านหลัง?
แปลกมาก เมื่อกี้ฉันแค่คิดเองนะ
?นายโทรเรียกรถดับเพลิงแล้วใช่มั้ย?
?อือ เค้าจะรีบมาด่วนทันที?
ฉันอยากจะให้มาไวๆ กลัวว่าเด็กจะสำลักควันตายซะก่อน ขนาดพวกฉันอยู่ตรงนี้ยังจะเดี้ยงตายเลย >[]<
ฉันเพ่งสมาธิอีกครั้ง เมื่อเปลวไฟมันจะโหมไปโดนตัวเด็ก ฉันก็คิดว่า ไปด้านหลัง ถอยห่างออกไป ทันใดนั้น ไฟทั้งหลายก็ไปรวมตัวกันเป็นกระจุกที่ด้านหลัง
หรือฉันสามารถควบคุมไฟได้!
แต่นั่นมันเป็นธาตุ 1 ใน 4 ของหลักพื้นฐานทางธรรมชาตินี่นา ครอบครัวฉันก็ไม่มีใครใช้ได้เลยสักคน พลังไม่เห็นจะสอดคล้องกับการทำนายคู่แท้เลยแม้แต่นิดเดียว
ไฟตรงหน้าประตูจงถอยไปให้เห็นทางเข้าซะ...!!!
เป็นไปตามคาด -__+!! งงเป็นไก่ตาแตก O_o!!! ไฟพวกนั้นถอยหลังไปอีกแล้ว เผยให้เห็นบันไดไปชั้นอื่นๆ แสดงว่ามีแต่ฉันที่สามารถช่วยเด็กคนนี้ได้สินะ
ขอบคุณความสามารถนอกคอกที่อยู่ดีๆ ผุดมาจากไหนก็ไม่รู้ละกัน
ขอบคุณที่พ่อกักบริเวณฉัน ทำให้นายเซนส์พาฉันมาเดินเล่น และได้เจอเหตุการณ์ประหลาดนี้
?เซนส์ -__+!!! นายช่วยหาถังน้ำมาให้ฉันสักถังได้มั้ย?
?หือ??
?อย่ามัวแต่งง ไปหามาเดี๋ยวนี้ >O<!!!?
อะโหย ออกคำสั่งกับสามีแบบนี้ น่ารักจริงๆ เลย คิกๆ ^-^ นายเซนส์ทำหน้ายู่ยี่ แต่ก็วิ่งออกไปทันที
ฉันคว้าหมวกกันน็อคของชาวบ้านที่อยู่แถวนั้นมาสวมหัว นายเซนส์ไปหาน้ำถึงที่พระประแดงเรอะไง -__+!! ทำไมนานขนาดนี้
?มาแล้ว เอ๋? หรือเธอ...?
?ถอดเสื้อนายมา?
?อื้อ?
กล้ามเนื้อสมส่วนพอดี อย่างกับกล้ามปูที่เคลื่อนที่ได้ อ๊าก >.O!!! หยุดเดี๋ยวนี้ยัยซิโมเน่ นี่ไม่ใช่เวลามาคิดอกุศลเฟ้ย การช่วยคนสำคัญกว่ามากนักหนา
ฉันเอาน้ำราดตัวเอง และราดเสื้อของนายเซนส์ อา...กลิ่นผู้ชายหอมชื่นใจ >_< ฮ่าๆ
?เดี๋ยว! เธอจะเอาจริงเหรอ ไฟมันแรงมากเลยนะ? นายเซนส์จับแขนฉันไว้แน่น
เขาเป็นห่วงฉันด้วยเหรอเนี่ย ^-^
?ไปสิ เพื่อช่วยเด็กคนนั้น?
อะไรจะนางเอกขนาดนี้ >0< แถวนี้มีสื่อมวลชนมาถ่ายทำข่าวมั้ยนะ ฉันอยากดังอ้ะ จะได้เกิดก็งานนี้ ต่อจากนั้นฉันจะมีเพื่อนมากขึ้นรึเปล่า หรือจะต้องอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้อีก
?เดี๋ยว!?
นายจะฉุดรั้งฉันทำม้ายย เดี๋ยวเด็กก็ตายกันก่อนพอดี ถ้าหนูเป็นอะไรไป สาปแช่งพี่หัวฟูคนนี้นะคะ พี่สาวแสนสวยคนนี้ไม่เกี่ยวนะ T-T
?ระวังตัวด้วยนะ?
?อื้อ?
นายสนใจจะเข้าไปแทนฉันรึเปล่า แต่ถ้าเขาไปคงมีแต่เดดกับเดดลูกเดียว -__+!
?ช่วยกันระดมน้ำสาดเข้าไปหน่อยครับ? นายเซนส์สั่งซะเสียงดังสุดๆ ?ระวังตัวนะซิโมเน่!!?
ฉันจะตายได้ยังไงล่ะ ยังต้องกลับไปแต่งงานกับนายอีกนะ ^-^
ก่อนอื่นก็... ฉันขมวดคิ้ว พยายามเพ่งจิตให้ได้มากที่สุด... ไฟทั้งหลาย จงถอยออกไปให้ห่างจากหน้าประตู อย่ามาโดนตัวฉัน...
พรึ่บ...!!!!
พอไฟเริ่มถอยห่างจากตัว ฉันก็รีบแวบเข้าไปในตึกพร้อมกับวิ่งขึ้นบันไดไปทันที ไม่งั้นคนจะสงสัย และทันทีที่ฉันผ่านตรงนั้นเข้ามาได้ ไฟก็แผ่พุ่งไปตามหน้าประตูอีกครั้ง ตอนนี้ฉันหายเข้ามาในตึกโดยไม่มีใครมองเห็นแล้ว
เอาล่ะ งานนี้สู้ไม่ถอย อีกแค่ไม่กี่ชั้นก็จะช่วยเด็กได้แล้ว
ฉันจะต้องช่วยให้ได้!
10
อา... ทำไมมันมืด ครึ้ม แบบนี้นะ แค่ก...แค่ก >_< ขนาดใส่หมวกกันน็อคกันควันเอาไว้แล้วก็ยังหายใจไม่ค่อยออกเลย ฉันไม่กล้าวิ่งมากเพราะกลัวพื้นมันจะถล่มเสียก่อน
ไฟทั้งหลาย จงออกห่างจากตัวฉัน...
ฉันคิดประโยคนี้วนไปวนมาหลายรอบจนเริ่มปวดหัว แต่มันก็ช่วยได้ ไม่มีอะไรย่างกรายเข้ามาใกล้ฉันเลย
?ฮือๆๆ?
เสียงร้องไห้ของเด็กคนนั้นดังขึ้น ฉันพยายามจะไปให้ถึงไวที่สุด ยังดีที่เด็กยังร้องไห้อยู่ ทำให้ฉันรู้ว่าน้องเขายังมีชีวิต
ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ แฮกๆ ตัวฉันเต็มไปด้วยเหงื่อ อยากจะถอดเสื้อผ้าทิ้งจัง หายใจก็ไม่ค่อยออก ตาของฉันเริ่มเบลอแล้วสิ หรือจะสูดควันมากเกินไป
ตอนนี้เด็กน้อยตัวเล็กไม่ได้ยืนเกาะขอบหน้าต่างแล้ว เขาลงมานั่งยองๆ กับพื้นพร้อมส่งเสียงเสียงสะอื้นเป็นระยะๆ
?น้องคะ พี่มาช่วยแล้วนะคะ?
บทเรียนครั้งนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าหากตัวเองไม่แข็งแกร่งพอ อย่าเสนอตัวมาช่วยใคร -_+! คนที่ตายจะเป็นฉัน T.,T!!
?แง้ๆๆ?
เด็กเอาแต่ร้องไห้ ไม่พูดอะไร เขาโผเข้ามากอดฉันทันที อย่าบอกนะว่าฉันต้องอุ้มเด็กผู้ชายน่ะ ฉันบอบบางนะเฟ้ย
?น้องอย่าเพิ่งหลับนะคะ ToT ตื่นมาเดินก่อน?
ถ้าน้องหลับ เราได้หลับคู่แน่เลยค่ะ -__-^^ ฉันรีบเอาเสื้อที่เปียกน้ำไปพันรอบจมูกของเด็กเอาไว้ หวังว่ามันจะช่วยไม่ให้ต้องดมควันมากขึ้น ส่วนตัวฉันปวดหัวจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว
นางเอกน่ะ...ปล่อยให้มีแต่ในละครไปเถอะ -__+!!
รู้แบบนี้ฉันน่าจะเดินสะบัดก้นออกไปจากสถานที่เกิดเหตุ แบบนางร้าย ไม่ก็คนธรรมดาที่เขาทำกัน ไม่น่าแส่หาเรื่องเลย ฉันไม่อยากตายที่นี่นะ มีหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ อยากจะกินอาหารญี่ปุ่น อยากจะไปเที่ยวรอบโลก อยากไปอิตาลี อยากได้เพื่อนเยอะแยะ และฉันอยากจะบอกนายเซนส์ว่าใครคือคู่แท้ของเขา!
ฉันตายไม่ได้ มีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ...
ฉันพาเด็กลงมาได้ถึงชั้นสองแล้ว ฮ่ะๆ อีกนิดเดียว แข็งใจไว้สิซิโมเน่ เธอเป็นคนยอมแพ้ง่ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำแบบนี้เหมือนไม่ใช่ตัวเธอเองเลยนะ
?น้องคะ?
?ฮับ?
?น้องลง...บันได...ต่อจากนั้นก็ไป...ที่ประตูนะ...จะมีคนรอรับน้องอยู่ ...นะคะ?
?แล้วพี่ล่ะฮะ?
?พี่ขอพักแป๊บนึงนะ ^^ น้องลงไปเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงพี่?
ฉันดันหลังให้น้องเดินออกไป เด็กตัวเล็กวิ่งลงบันไดไปแล้ว ส่วนฉันทรุดไปที่ข้างเสา
ไฟ...อย่าทำอันตรายเด็กคนนั้นและฉันคนนี้ ถอยห่างจากเราสองคนให้ได้มากที่สุด
ฉันพยายามจะฝืนตัวลุกขึ้นมา ต้องไหวสิ แค่นี้เอง อีกชั้นเดียวฉันก็จะรอดแล้ว แต่เหมือนเทพเจ้าจะเล่นตลก ให้ความโชคร้ายมาเยือนฉันทุกครั้ง
เสาที่ถูกไฟคลอกแล้วคลอกอีกก็ถึงเวลาล้มจนได้ ฉันคุมไฟได้ก็จริง แต่ฉันคุมสิ่งของไม่ได้...
เสาหักเป็นสองท่อน ท่อนบนฟาดลงมาแถวที่ฉันยืนอยู่ ถึงแม้ฉันจะกระโดดหลบทัน แต่เศษปูนที่อยู่ข้างบนร่วงกราวลงมาเป็นแถบๆ และหนึ่งในนั้นมันตกลงมาโดนหัวฉันคนนี้ด้วย -_-
โอย เจ็บเหลือเกิน หัวจะปูดมั้ยนะ
ตอนนี้ดวงตาฉันใกล้จะปิดแล้ว ฉันพยายามจะยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรง ห้ามหลับนะ ถ้าหลับฉันได้กลายเป็นศพแน่
อย่าหลับเด็ดขาด...
คนที่ฉันคิดถึงทยอยเข้ามาในความคิดเรื่อยๆ พ่อ แม่ ยัยวาวา เทรย์ และก็เซนส์ ภาพของเขาเลือนรางเหลือเกิน
และแล้วสติของฉันก็ดับลง พร้อมกับดวงตาที่ปิดสนิท...
*******************************************************************************************************************
เรื่องราวกำลังเข้มข้นเลย ถ้าอยากรู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ไปหาอ่านกันเต็มๆ ได้จากในเล่มเลยจ้า
Sunday...[18:00]
จะมีใครตรงเวลาได้เท่าฉัน -__+!! 6 โมงเป๊ะๆ
แฮกๆ เหนื่อยชะมัด การใส่ชุดราตรีขึ้นรถเมล์มันน่าอายแบบนี้นี่เอง ก็แท็กซี่มันแพงนี่นา -.,- ไม่ค่อยงกเลยฉัน
ภาพตรงหน้าทำให้หัวใจพองโต บ้านหลังใหญ่สุดลูกหูลูกตานี่มันอะไรกัน O[]<!! มีรูปปั้นเทพธิดายืนกุมหน้าอกอยู่ตรงกลางสนามหน้าบ้าน อีกฟากเป็นน้ำพุ และโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวน จะกระเพาะครากเพราะกินเยอะก็วันนี้แหละ ขนาดนอกบ้านยังหรูหราแบบนี้ ข้างในจะขนาดไหนนะ
งานดีแบบนี้ ทำไมพ่อถึงไม่อยากให้มา -__-? สงสัยจะกลัวลูกสาวอ้วน ไม่ก็งก ไม่อยากซื้อชุดราตรีให้
หนุ่มหล่อในชุดสูททยอยกันเดินเข้าไปในงาน อ๊ะแหะๆๆ น้ำลายไหลยืด อะไรจะสุขีปานนี้ คนพวกนี้กินอะไรเข้าไปนะ ถึงได้หล่อเอาๆ แถมแต่ละคนที่มายังมีพลังเวทอีก ความสามารถล้นเหลือ
ผู้หญิงแต่ละคนอยู่ในชุดราตรีที่ดูค่อนข้างแพง บางคนประดับมุกมาแทบจะเต็มตัว ลงไปนอนแช่มารึยังไงน่ะ -*- เทียบกับชุดฉันแล้ว ค่อนข้างจะสับปะรังเคนิดๆ แฮะ ก็พ่อไม่ได้ซื้อชุดให้ฉันนี่นา ฉันต้องออกเงินซื้อเอง แล้วค่าขนมได้เยอะซะที่ไหนกัน T?T
ชุดจากร้านค้าแถวคลองถม ราคา 199 บาท -_-^^
จะล่อหนุ่มผู้ดีได้สักคนมั้ย คิกๆ ^O^
จะมีใครอยากให้ฉันทำนายคู่แท้ให้บ้างรึเปล่านะ ถ้ามีจะเก็บหัวละ 500 บาทเลย อยากรวยกันดีนัก
แต่ละคนมากันเป็นครอบครัว อย่างกับฉันเป็นหมาหัวเน่าอยู่ตัวเดียวยังงั้นแหละ
อ๊ะ -_- ฉันเหลือบเห็นหนุ่มตาน้ำขาว ผมสั้นตัดเกือบเกรียน หัวเหม่งๆ แบบนี้ หล่อแบบนี้ จะหลุดลอดไปจากสายตาได้ยังไง แถมเดินมาคนเดียวด้วย -_-++ ชิ้งๆๆ สาวสวยคนนี้จะพาไปที่ลับตาคนเองนะค้า คึๆๆ (เสียงหัวเราะโรคจิต - - *)
จะเข้าไปทักตรงๆ หรือแกล้งทำผ้าเช็ดหน้าตกดีฟะ
??...จะพูดจะเริ่มยังไง ก็ใจฉันมันปิ๊ง ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้า ของฉันหน่อยได้ไหม เพราะฉันทำมันตก ฉันกลัวใครคว้าไป ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้า ของฉันหน่อยได้ไหม...?? (ผ้าเช็ดหน้า : ไทรอัมพ์ส คิงดอม)
อุบ -_-!! ยังจะมีอารมณ์มาฮัมเพลงในใจ
?สวัสดี?
กรี๊ดดดด >.,<!!!! เขาเข้ามาทักฉันก่อน
ฮันแน่ เห็นถึงเสน่ห์สาวลูกครึ่งอิตาลีคนนี้แล้วล่ะสิ วะฮะฮ่า!! คนสวยต้องครองโลก
?อื้อค่ะ สวัสดีค่ะ ^_^? สาวยิ้มแย้มเป็นมิตรแบบฉัน ใครๆ ก็ชอบใจ
?มาคนเดียวเหรอฮะ?
?ใช่ค่ะ พอดีพ่อติดงาน? แตหลออีกแล้วฉัน -.,-
?ผมชื่อเทรย์นะ?
?ชื่อซิโมเน่ค่ะ คุณเป็นลูกครึ่งรึเปล่าคะ?
หึๆๆ ฉันชอบกินฝรั่ง ยิ่งลูกครึ่งยิ่งชอบ คิกๆ
?ฮะ ^^ โมเน่ด้วยใช่มั้ย?
?อื้อ?
งานนี้ลาบปาก ไม่เสียทีที่แอบหนีพ่อมา ฉันต้องเอาหมอนี่กลับไปเป็นแฟนให้ได้ เย้ยนายเซนส์หน่อยเป็นไง แต่เขาคงไม่สนใจฉันหรอก แม้ฉันจะพาพี่ฟิล์ม รัฐภูมิมาก็ตาม T.,T
ฉันเดินคุยกับเทรย์ไปเรื่อยๆ เขาอยู่ ม.5 เหมือนกับฉัน เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เขารู้ได้ไงน่ะว่าฉันชอบคนอายุเท่ากัน =.,= ถ้าเขารู้ว่าฉันคิดแบบนี้สงสัยจะเผ่นเตลิดเลย ฮ่าๆ
มีสาวๆ มองเทรย์ของฉันเพียบเลยแฮะ ไม่เคยโดนอุ้งตีนหมีตะปบเรอะไงยะ รู้แบบนี้น่าฝนเล็บมาให้คมๆ เอาไว้สู้กับยัยชะนีพวกนี้ซะก็ดี
?ดีจังที่เจอโมเน่ ไม่งั้นเดินเหงาคนเดียวแน่เลย?
ไม่มีทางหรอกที่นายจะเดินเหงา ลองหันไปมองรอบตัวสิยะ มียัยพวกนั้นอยากจะมาเดินเป็นเพื่อนตั้งมากมาย อุ๊บ >_<!! หนุ่มที่สิบสองนาฬิกาหล่อมากๆ เห็นแล้วหัวใจกระตุก แต่จะกระดี๊กระด๊ามากไม่ได้ เดี๋ยวหนุ่มข้างตัวจะสงสัย
พวกที่รู้ว่าคู่แท้ของตัวเองเป็นใครตั้งแต่อายุเท่านี้ไม่เบื่อกันเลยรึไงนะ ขนาดฉันยังเบื่อเลย แค่คิดว่าคู่แท้ของฉันคือนายเซนส์ พอจะมองผู้ชายคนอื่นก็มีคำว่า เป็นไปไม่ได้ ขึ้นมาลอยติดหน้าซะแล้ว
เคยมีใครบอกมั้ยว่า คนสวยมักกินจุ ฉันไม่สนสายตาใครเลย ยังไงคนพวกนี้ก็ไม่ใช่คู่แท้ของฉันอยู่แล้ว -_-;; ส่วนนายเทรย์เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขายังคงหัวเราะเวลาเห็นฉันทำตัวแบบนี้ รับได้ทุกอย่างที่เป็นสินะ งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ >_<
?ง่ะ >O< โมเน่จิ้มไก่เราไปกินเฉยเลย?
ก็มันนอนแอ้งแม้งอยู่ในจานนายนานไปหน่อยนี่นา คิกๆ
?นายมีความสามารถอะไรเหรอ ถึงได้มาที่นี่ได้น่ะ?
การละลาบละล้วงพลังคนอื่นเป็นแบบนี้นี่เอง ^-^ สุขใจจริงๆ พลังเขาจะเจ๋งหรือห่วยนะ แต่คงไม่มีใครที่มีพลังใช้ประโยชน์ไม่ค่อยได้แบบฉันหรอก
?อ๋อ เราคุมน้ำได้น่ะ?
?น้ำ >[]<!!!!?
?เงียบๆ โมเน่ >_< เรื่องแบบนี้ห้ามบอกใครเท่าไหร่นะ?
ง่ะ =[]= เสียงเมื่อกี้ของฉันคงปลุกพวกอยากรู้หลายคนแล้วล่ะนะ นายบอกช้าไปนิดนะเทรย์
?ทำไมบอกคนอื่นไม่ได้ล่ะ?
?นินจาต้องเก็บงำอาวุธลับไว้สิ?
ฉันคุยกับนายติงต๊องอยู่ใช่มั้ย ทำไมนายถึงเพี้ยนๆๆ แบบนี้ อ่านการ์ตูนมากไปรึเปล่า สมองไปกระแทกผนังตอนเดินทาง หรือเห็นคนสวยแบบฉันแล้วสมองนายเบลอ -_- เลือกเอาสักอาการ อาการหลังสุดก็ดีเหมือนกันนะ >_< ก็ว่าแล้วล่ะ ถ้ามีกฎแบบนั้นจริง พ่อคงต้องกำชับฉันนักหนา แต่นี่ไม่มี้ไม่มี -_+
?แล้วพอจะบอกอาวุธลับกับฉันได้รึเปล่า?
ถ้าบอกเดี๋ยวจะให้จูจุ๊บนะ -///- งานนี้มีแต่ได้กับได้แฮะเรา
?ได้สิ ^^?
ตุ้บ ตุ้บ... แปลกมาก แค่รอยยิ้มธรรมดาของเขากลับทำให้ใจฉันสั่นน้อยๆ ราวกับเด็กที่เพิ่งได้ของเล่น ทั้งที่เขาไม่ใช่คู่แท้ของฉันสักหน่อย คู่แท้ของฉันคือตาเย็นชาที่ไม่มีอะไรดีคนนั้น -__=!!!
คิดแล้วแค้น แง่ง มาหาว่าความสามารถฉันเป็นของปลอมซะได้ คอยดูเถอะ นายจะต้องเสียเงินหมื่นนึงให้ฉัน พร้อมเสียตัวและหัวใจของนายด้วย ก๊าก >O<
?ของเราคือน้ำใช่มั้ย เพราะงั้นอาวุธลับของเราก็คือ เราสามารถทำให้น้ำเกิดที่ไหนก็ได้ สะดวกดี หิวน้ำก็เสกเอาเนี่ยแหละ ง่ายสุดๆ?
แน่ใจนะว่ามันกินได้น่ะ -_-
แต่...อย่าถามฉันคืนเลยนะ ความสามารถฉันมันห่วยแตกสุดๆ น่าอาย ไม่น่าไปถามคนเก่งเลยแฮะ เขาสามารถควบคุมน้ำได้เชียวนะ มันเป็น 1 ใน 4 ธาตุพื้นฐานเลย ดิน น้ำ ลม ไฟ... เฮ้อๆ อิจฉาที่สุด
?แล้วถ้าไปน้ำตกก็สามารถเสกให้สิ่งของไหลทวนน้ำได้ แต่ต้องใช้พลังงานมากหน่อย เพราะน้ำพวกนั้นเชี่ยวแรงน่ะ?
ยิ่งพูดยิ่งอยากได้ T-T
?ครอบครัวเราเลยทำหน้าที่คอยช่วยเหลือพวกคนพลัดตกน้ำ ส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าหน้าที่ในป่า หรือไกด์แนะนำคนท่องเที่ยวแหละ อยากใช้พลังให้เป็นประโยชน์น่ะ ^^?
?แล้วนายไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตมั่งเหรอ?
ส่วนฉันน่ะมีเยอะแยะ -_-^^ เยอะเกินจนเหมือนฝันเฟื่อง +_+ ตอนเด็กๆ อยากเป็นหมอ ไม่ก็ครู พอขึ้นประถมอยากเป็นแอร์โฮสเตส มัธยมต้นอยากเป็นนักธุรกิจ ตอนนี้อยากเป็นนางงามโลก ^__^ มีใครสนใจรับซิโมเน่คนนี้มั้ยคะ
ชิ -_- ยัยซิโมเน่เอ๋ย ตื่นได้แล้วเฟ้ย เบิ่งตาดูคู่สนทนาเดี๋ยวนี้ -_+! อย่าเพิ่งเพ้อฝัน
?จุดมุ่งหมายเหรอ? เขาขมวดคิ้ว ?อยากเป็นดาราอ่ะ ^^?
มายก็อด มีคนเพ้อฝันแบบฉันอยู่บนโลกด้วย เราสมควรเป็นเพื่อนซี้กันใช่มั้ย
?นายพูดจริงพูดเล่นอ่ะ -_-?
ถ้าจริงเดี๊ยนจะดันเองฮ่า มีคนแบบเขาโลกบันเทิงคงจะสดใสขึ้นเยอะ แค่รอยยิ้มก็กินขาดแล้ว
?o(^^)o จริงสิ ความฝันเราเลยนะนั่น?
?อือ -_- แล้วแต่นายเถอะ?
?แล้วความสามารถของโมเน่คืออะไรเหรอ?
ง่า T-T ถามทำไมกันฟะ อุตส่าห์แกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น ดันวกกลับมาซะได้
?โห ขนมปังชิ้นนี้เนื้อนุ้มนุ่ม >_<?
ผ่าง! เขายังคงจ้องฉันแบบไม่ลดละ เออๆๆ บอกก็ได้ นายคงจะขำจนท้องแข็งเลยล่ะสิ ส่วนฉันก็จะอายจนอยากมุดดิน
?การทำนายคู่แท้น่ะ?
?O_o หือ??
ความสามารถกระจอกจนไม่มีใครรู้สินะ ใครบอกว่าตระกูลฉันดังฟะ -__+ โกหกกันนี่หว่า
?หมายถึง ฉันมีพลังในการเห็นด้ายแดงของคนสองคนที่เชื่อมกันน่ะ?
?อ๋อ ^_^ เธออยู่ในตระกูลดูชิโอเหรอ?
?นายรู้จัก??
?อื้อ ก็เคยอ่านตำราว่าบ้านไหนมีความสามารถอะไรน่ะ แล้วติดใจความสามารถของตระกูลเธอเลยจำนามสกุลได้ พลังแปลกดีเนอะ?
แต่ฉันว้อนท์พลังแบบนายมากกว่าอีก >.< ถ้ามีพลังแบบนาย ฉันจะไปแข่งว่ายน้ำระดับประเทศ แล้วใช้กลโกงควบคุมน้ำ แค่นี้ก็สบายเหลือแหล่
?อือ แปลก?
แต่ไม่มีประโยชน์ นายจะสนมั้ยล่ะ
อยู่ดีๆ ดวงไฟรอบตัวบ้านก็ดับสนิทพร้อมกัน แอ้ก >_<!! ฉันยังคาบไก่ไว้ในปากอยู่เลยนะเฟ้ย ไฟเฮงซวยมาดับตอนนี้ได้ไง
เสียงเซ็งแซ่เริ่มดังขึ้น ฉันจะกรี๊ดให้โลกแตกดีมั้ยนะ อยากบริหารกล่องเสียง
พรึ่บ...!?
แล้วจู่ๆ ไฟด้านหน้าเวทีก็เปิดขึ้นแล้วส่องไปยังทิศทางเดียวกัน เผยให้เห็นหญิงชรารูปร่างผอมในชุดหรูหราคนหนึ่ง เอ่อ...เพชรที่นิ้วโป้งน่ะระวังหายนะคะ - -* อะไรมันจะใหญ่ขนาดนั้น ไม่หนักเหรอไง แบ่งเศษเสี้ยวมาให้ฉันมั่งสิ จะเอาไปขาย เอาเงินไปกินสเต๊ก แฮ่ =.,=!
?ขอต้อนรับเข้าสู่...?
ขนลุกเกรียวทันที เสียงพี่แกน่ากลัวมาก อย่างกับหลุดออกมาจากขุมนรก
?บ้านที่ยินดีต้อนรับทุกท่าน...?
เออ อันนั้นฉันรู้ ไม่งั้นคงไม่ได้มายืนที่ตรงนี้หรอกใช่มั้ย -_-;;
?เราจัดงานทุก 20 ปี?
โอย รีบพูดให้เสร็จแล้วเปิดไฟซะทีเถอะ ฉันยังไม่ได้จิ้มเค้กที่แสนน่ากินชิ้นนั้นมาเลย เกิดมีไอ้บ้าคนไหนเอาไปต้องอารมณ์เสียทั้งคืนแน่ T-T
?ขอให้ทุกท่านสนุกกับงาน มีการแจกของที่ระลึกโดยการสุ่มจากเบอร์ที่ทุกท่านจะได้รับต่อไปนี้?
และแล้วไฟก็เปิดอีกครั้ง แต่น่าแปลกที่มันมีลูกกลมๆ สีฟ้าติดอยู่ที่ปกเสื้อของแต่ละคน นี่มันการแสดงมายากลเหรอไง มันมาติดที่เสื้อฉันตอนไหนเนี่ย พอฉันจะหยิบออก มันกลับระเบิดเบาๆ และมีกระดาษปลิ้นออกมา
?หมายเลข 13?
ดีนะที่วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์ ฉันยิ่งถือเรื่องโชคลางอยู่
งั้นอีแก่จะพูดแค่นี้ใช่มั้ย ฉันหันไปหาอะไรกินดีกว่า แต่...เค้กหายไป >O<!!! Where is cake? มันอยู่ไหน และฉันก็ค้นพบสัจธรรมของโลก อย่าปล่อยของสวยๆ งามๆ น่ากินกับไอ้บ้ารูปหล่อ
ไอ้บ้าเทรย์ (ตัวนี้) เองที่เอาเค้กฉันไปกินแล้วเคี้ยวหยับๆ แบบไม่สนใจอะไร
?นายได้หมายเลขอะไรอ่ะ?
?222 ^_^ ตองสองแน่ะ เลขสวยจัง?
?ของฉันได้ 13 เลขสวยกว่ามั้ย? และทันทีที่ฉันพูดจบก็มีเสียงประกาศดังมาจากเวที
?หมายเลขที่โชคดีท่านแรก หมายเลข 13 ค่ะ!!!!?
หา >[]<!!! อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ ฉันโชคดีกับเขาด้วยเหรอเนี่ย ว่าแล้วถ้ามางานนี้จะต้องมีสิ่งดีๆ ในชีวิตมากขึ้น
ฉันเดินขึ้นไปบนเวที ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ฉัน ดีนะที่วันนี้แต่งสวยมาเต็มที่ ^o^ จะได้ไม่ต้องเป็นขี้ปากชาวบ้าน
ฉึก...!!
อยู่ๆ ความรู้สึกแปลกๆ วูบนึงก็แผ่ตรงมาทางฉัน ฉันสัมผัสได้ถึงสิ่งประหลาดบางอย่าง แต่พอหันหลังจะดูว่ามันมาจากใคร ก็กลับพบว่าความรู้สึกนั้นหายไปแล้ว
อะไรกันน่ะ ใจไม่ดีเลย...
ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ปกติฉันก็ไม่ค่อยมีซิกธ์เซนส์เท่าไหร่อยู่แล้วนี่ คงแค่เหนื่อยจากการกินเยอะมากกว่า
?ชื่ออะไรเหรอคะ?
?ซิโมเน่ วา ดูชิโอค่ะ?
แจ้งเกิดล่ะงานนี้ ^.,^ อยากเด่นอยากดังมานานแล้ว
?ชื่อน่ารักจังเลย อายุเท่าไหร่แล้วคะ?
?16 ค่ะ? รู้ไปแล้วผมบนหัวมันจะหายหงอกมั้ย
รีบเอาของขวัญมาให้ฉันสักทีเถอะ มัวแต่ถามอะไรยืดยาดอยู่ได้
อ่า T^T!! ทำไมฉันปากจัดจัง แค่ความรู้สึกส่วนตัวที่อยากจะรีบลงไปจากเวทีไวๆ น่ะ ใครกันนะที่จ้องฉันอยู่ได้ ถึงแม้จะรู้สึกว่าไม่อาฆาตเท่ากับครั้งเมื่อกี้ แต่มันก็อดเสียวแวบๆ ไม่ได้
?ยินดีด้วยนะคะ ของนี้น่าจะเหมาะกับซิโมเน่นะ?
ของฟรีชอบทั้งนั้นแหละ
?หนังสือมนตราค่ะ เอาไว้ศึกษานะจ๊ะ?
ป้าดดด -______+!!! อยากไถลให้ตกเวที ฉันอุตส่าห์ถ่อมางานนี้แต่ได้หนังสือมาแค่หนึ่งเล่ม!!! ที่บ้านก็มีเป็นโขยงจนไม่อยากจะถ่อเข้าไปอยู่แล้ว ฮือ TOT ใครเป็นคนคิดของขวัญนะ หน้าตาฉันไม่เหมาะกับเด็กเรียนซะหน่อย ทำไมต้องได้ของแบบนี้มาด้วย สวรรค์ใจร้าย แกล้งกันชัดๆ
?ดีจังเลยนะโมเน่ จะเอาไปอ่านเลยรึเปล่า? ท่าทางนายดูดีใจจังเลยนะเทรย์
?จะเอาไปปาหัวหมาแถวบ้านน่ะ -_-?
?ซิโมเน่ >_<?
?เทรย์ >O<?
?จะเรียกตามเราทำไม - -*?
?ฉันแค่อยากรู้ว่านายจะเรียกทำไมเท่านั้นเอง -0- เฮ้อๆ หมายเลข 13 นี่ไม่มีอะไรดีจริงๆ ด้วยสินะ?
?ดีออกได้หนังสือ?
เหมือนพระเจ้าเล่นตลก ที่เวทีประกาศหมายเลข 222 เทรย์เดินออกไปรับรางวัล หน็อย -_- ยัยพิธีกรแก่ก็แก่ หงอกเต็มหัว ยิงคำถามใส่เทรย์เป็นชุด อยากจะคุยกับเขานานๆ ล่ะเซ่ะ! ยัยแก่เลี้ยงต้อยเอ๊ย มีเสียงด่ายัยนี่ให้ไปเกิดใหม่เซ็งแซ่ ดันคุยกับคนหล่อเองนี่นะ
เทรย์เดินถือชุดปากกาหลากสีลงมาจากเวที โหย >_< ดูแต่ละแท่งแพงๆ ทั้งนั้น เอาไปขายคงได้หลายพัน ทำไมเขาถึงโชคดีกว่าฉันเยอะจริงๆ นะ เอ๊ะ เมื่อกี๊หมอนี่บอกอยากได้หนังสือไม่ใช่เหรอ
?แลกกันมั้ย -_-^?
?เย้ย >.O?
นั่นไง นายมันดีแต่ปาก หนังสือเล่มนี้ใครจะไปอยากได้ฟะ
?งั้นขอแท่งนึง?
มีใครเคยบอกมั้ยว่า ฉันคนนี้หน้าด้าน อาจจะได้จารึกชื่อก็วันนี้ล่ะนะ
?ล้อเล่นย่ะ?
นายเทรย์ทำหน้าตกใจได้น่ากลัวมาก ฉันไม่ได้จะไปฆ่าเขาสักหน่อย ยอมอดก็ได้ ดีกว่าต้องเสียเพื่อนใหม่ โดยเฉพาะเพื่อนหล่อๆ แบบนี้ หายากจริงๆ
8
Sunday...[24:00]
อย่างกับซินเดอเรลล่าที่เวลาเที่ยงคืนแล้วต้องย่องตอดออกไป ลืมไปเลยว่ากลับบ้านดึกไม่ได้ เผลอสนุกมากไปหน่อย แต่ชีวิตเน่าๆ แบบฉันคงไม่มีรองเท้าแก้วทิ้งเอาไว้ให้เจ้าชายสินะ T-T แค่คืนนี้มีนายเทรย์เดินประกบก็สุขตายแล้ว >_<
?ทำไมรีบกลับจัง งานเลิกตั้งตีสาม ^o^?
?ต้องกลับไปนอน -_-;;?
?อ๋อ เออเนาะ?
เทรย์โบกมือบ๊ายบาย หมอนี่มาส่งฉันถึงหน้าประตูใหญ่ ทำไมมันไม่ไปส่งฉันถึงบ้านฟะ หรือฉันขอมากไป >.,< แต่ฉันเป็นสุภาพสตรีที่อาจมีอันตรายได้ทุกเมื่อนะเฟ้ย
ฉึก...!!
อีกแล้ว...ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนมีคนมอง
ฉันหันขวับกลับไปมองทันที และครั้งนี้ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่แถวโต๊ะอาหาร ชายคนนี้ตัวสูงใหญ่แต่หลังค่อมเล็กน้อย เขาสวมชุดคลุมยาวลากพื้นมีฮู้ดเก่าๆ คลุมหัวทำให้มองเห็นหน้าไม่ชัด เห็นแค่ดวงตาที่แหลมชี้ขึ้น สายตาของเขาน่ากลัวมาก อย่างกับพวกงูที่พร้อมจะล่าเหยื่อ... ฉันชักกระตุกถอยหลังทันที
อะไรกันน่ะ!!??
มองฉันทำไม แล้วทำไมจิตถึงรุนแรงขนาดนั้น
?เป็นอะไรเหรอ?
นายช่วยทำท่าเป็นห่วงฉันสักนิดโดยไม่กินแซนด์วิชไปด้วยได้มั้ยยะ -__+!!
?เอ่อ นั่น...?
?หืม??
ฉันกำลังจะชี้ให้เทรย์ดูแต่ผู้ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว เทรย์เลยยิ่งงงหนักเข้าไปใหญ่
?อะไรเหรอโมเน่?
?สงสัยฉันตาฝาดน่ะ?
นั่นสิ คนตัวใหญ่แบบนั้นจะหายไปได้ยังไง ฉันแค่กะพริบตานะ ไม่ได้หลับตา - -* สงสัยมันมืดแล้วตาของฉันเลยพร่ามากกว่า ต้องกลับบ้านไปกินวิตามินเอให้มากขึ้น
ฉันเดินไปเรียกแท็กซี่ ใจหวิวตลอดเวลา ดีนะที่เทรย์ยอมเดินออกมาส่ง พร้อมสายตาจิกจากเหล่าสาวๆ -_- สมควรแล้วย่ะ นายช่วยเป็นสุภาพบุรุษสักกระติ๊ดแบบนี้จะดีมาก
Monday...[01:00]
ฮ่วย!!!!!!!
ทำไมฉันถึงซวยๆๆ แบบนี้ T---T มีใครจะซวยกว่าซิโมเน่คนนี้มั้ยว้อย !!
ฉันเดินเตะหินไปเรื่อยๆ ต้องเดินกลับบ้านเองท่ามกลางบรรยากาศมืดๆ แบบนี้เนี่ยนะ >[]< ไอ้แท็กซี่บ้า รถดันมาน้ำมันหมด ถ้ามีแค่นั้นก็อย่ารับคนตั้งแต่แรกสิยะ ดันเอาฉันมาทิ้งไว้กลางทาง จะยืนรอแท็กซี่ก็ไม่ใช่วิถีที่น่าจะทำ มันคงจะผ่านมาแถวนี้หรอก
เพราะว่า...!!! แท็กซี่คันที่ฉันขึ้นมาทำเป็นอวดรู้ ขับตัดผ่านเข้ามาในหมู่บ้านไหนไม่รู้ที่ฉันไม่เคยมา มันบอกว่าเป็นทางที่เร็วที่สุด -____+!!!!
ง่วงจัง หนาวจัง T^T ชุดราตรีก็ยาวเฟื้อย ฉันไม่ได้เอาเสื้อนอกมาด้วย ก็ตอนไปงานอากาศมันร้อนนี่นา เมืองไทยหนาวก็แปลก >.<
ฉึบ! ฉึบ!
เสียงย่ำฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้น พร้อมไอสีขาวที่ลอยกรุ่นกลางอากาศ มีคนกำลังเดินมาแถวนี้ ฉันย่อตัวต่ำทันที แสงจากหลอดไฟหน้าบ้านทำให้ฉันเห็นแค่ใบหน้าเลือนรางเท่านั้น ใจไม่ดีเลย จะเป็นตาแก่ที่จ้องฉันที่งานเลี้ยงรึเปล่านะ หรือฉันจะตาฝาดไปเองแบบที่คิด
?ซิโมเน่นะ ดันหนีไปงานเลี้ยงซะได้?
เสียงบ่นพึมพำเล็ดลอดออกมา
เอ๊ะ -_+!! ชายผู้นี้คือพ่อฉันนี่หว่า ตายแล้วๆๆ >O<!!! พ่อฉันตามมาถึงตรงนี้เลย สงสัยต้องโกรธจัดแน่ๆ ท่านรู้ได้ยังไงนะว่าฉันแอบหนีมางานเลี้ยง ปกติถ้าฉันหมกตัวในห้องพ่อก็ไม่เคยจะเคาะเรียก วันนี้ดันมาเคาะแล้วฉันไม่อยู่เรอะไง
จะทำยังไงดี >__<!!!
ฉันมาหลบที่สวนบ้านคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ -_- จากผู้ทำนายจะกลายเป็นขโมยซะแล้ว ฉันชะโงกหน้าไปมองก็เห็นพ่อเดินไปอีกทางแล้ว
สงสัยจะเอาลูกแก้วออกมาทำนายล่ะสิว่าฉันอยู่ตรงไหน อิจฉาความสามารถของพ่อจัง ฉันยังฝึกไม่ได้ถึงขั้นนั้นเลย T?T
หลายคนคงจะสงสัยว่า ถ้าพ่อฉันสามารถทำนายได้แบบนั้นแล้วทำไมถึงยังต้องมาเดินท่อมๆ ตามหาฉันด้วย ทำไมไม่เข้ามาหาฉันตรงๆ เลย
หึๆๆ จะเฉลยแล้วนะคะ ^-^
เพราะความสามารถในการตามหาคนมีข้อจำกัดอยู่อย่าง คือถ้าหากคนที่เราหาอยู่ในระยะใกล้เกินไปจะมองไม่เห็นภาพปรากฏบนลูกแก้ว นั่นก็คือ ตอนนี้ฉันกำลังเล่นเกมซ่อนหากับพ่อตัวเองอยู่ จะทำยังไงถึงจะออกไปได้โดยที่พ่อไม่เห็นนะ
จุดมุ่งหมายตอนนี้คือต้องกลับบ้านก่อนพ่ออย่างปลอดภัย -_-;; ถ้าพ่อจับได้ก็จบเห่ โดนขังอยู่ในบ้านแน่
?เธอมาทำอะไรตรงนี้?
ชะอุ๊ย! >O< เสียงทักดังพร้อมกับแสงไฟบริเวณสวนสว่างจ้าขึ้น แง้ T^T
?เซนส์ O.O!!?
ที่นี่คือบ้านของหมอนี่หรือเนี่ย ฉันหนีคู่แท้ไม่พ้นจริงๆ ด้วยสินะ เมื่อสองชั่วโมงที่แล้วยังเริงร่าอยู่กับเทรย์อยู่เลย ตอนนี้มาเจอนายหน้าตายยืนคิ้วขมวด คิดว่าฉันจะเข้ามาทำอะไรนายรึไง
?นายเบาๆ ก่อนนะ ฉันหนีคนอยู่น่ะ >_<?
?อะไรของเธอ เข้ามาทำอะไรที่นี่?
?นายคิดว่าฉันมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ?
น่าจะตอบหมอนี่ไปตรงๆ ยังมีอารมณ์มาเล่นลิ้นกันอีก ส่วนอีตานี่ก็จะถามอะไรกันนักหนาวะ >O<
?ลักหลับ -_-?
นายหื่น >_< ตอบมาได้หน้านิ่งมาก ใครจะไปอยากทำอะไรนายกันหา!!
?ช่วยปิดไฟก่อนได้มั้ย?
นายเซนส์ทำหน้าลังเล แค่นี้ต้องคิดด้วยเหรอไง -_+! แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันต่อ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นซะก่อน
?ซิโมเน่!!!!!!!!!!!!!!!!!!?
?พ่อ >[]<!!!!!?
งานนี้มีแต่ซวยๆๆ ชุดราตรีแบบนี้ ฉันจะหาเหตุผลมาอ้างอะไร แถมยังมีนายเซนส์ยืนอยู่อีก พ่อจะเข้าใจผิดมั้ยเนี่ย
?ลูกหนีออกจากบ้านมาทำไม!?
พ่อกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะส้นสูงบ้านี่ทำให้ฉันออกวิ่งไม่ได้ เท้าระบมไปหมด
?ไปงานเลี้ยงนั่นมาใช่มั้ย!!?
ฉันหลับตาปี๋ พ่อดุน่ากลัวมาก T---T เอาฉันออกไปจากที่ตรงนี้ที พ่อจับแขนฉันไว้แน่ เหมือนจะรู้ว่าถ้าเผลอ ฉันจะหนีได้ทุกเมื่อ
แต่มันแน่นเกินไป
?พ่อคะ หนูเจ็บ...?
?ลูกไปงานเลี้ยงนั่นทำไม!!!? คำถามเดิม แต่ทวีน้ำเสียงที่รุนแรงมากขึ้น
?หนูเจ็บแขน?
ฉันสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของพ่อ รอยแดงขึ้นเป็นจ้ำๆ เลย ให้ตายเถอะ TTOTT
นายเซนส์ที่ยืนมองอยู่ทำหน้าเหลอหลา จะออกไปก็ไม่ได้ เพราะพ่อฉันจ้องหน้าเขาอยู่ เขาไม่ได้พาฉันหนีไปสักหน่อย อย่าเข้าใจผิดสิ >_<
?นายทำอะไรลูกสาวฉันรึเปล่า?
พ่อสมควรจะถามว่า ฉันทำอะไรเขาบ้างมากกว่านะ -_- ชุดนอนของเขาเซ็กซี่จริงๆ
?เปล่าครับ -_-?
สีหน้าหมอนี่บ่งบอกว่า ใครจะอยากทำ -_-
ช่วยอย่ามาทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่นได้มั้ย ฉันล่ะอายสุดๆ
?พ่อออกมาตามหาหนูทำไม?
?พ่อเห็นชีทที่ลูกถือก่อนออกจากบ้าน ใต้ชั้นนั่น แค่นั้นก็รู้แล้ว?
ทำไมพ่อถึงฉลาดผิดกับลูกลิบลับ รู้งี้โยนชีทลงถังขยะ แค่นั้นก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว ทำผิดพลาดขั้นรุนแรง วันหลังต้องจำไว้ว่าต้องทิ้งชีท แต่...พ่อคงไม่ให้ฉันออกไปติวกับเพื่อน (ที่ฉันสมมติขึ้นมาเอง) อีกแล้ว
?ลูกโดนกักบริเวณสามอาทิตย์ อย่าคิดจะไปไหนเลย?
?พ่อมีสิทธิ์มาสั่งหนูได้ไง! หนูไปงานเลี้ยงนั่นเพราะอยากหาเพื่อนเท่านั้น?
?โมเน่ ลูกไม่เข้าใจพ่อหรอก?
เข้าใจเหรอ...ความเข้าใจคืออะไร
?แล้วพ่อล่ะเคยเข้าใจอะไรหนูบ้าง หนูอยากกลับไปหาญาติๆ ที่อิตาลีจะตายอยู่แล้ว!!?
ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ ฉันแค่อยากจะหาเพื่อนสักคนที่เข้าใจเท่านั้นเอง และวันนี้ฉันก็เจอแล้ว พ่อสมควรจะดีใจกับฉันไม่ใช่เหรอ
ก่อนที่จะเดินออกมา ฉันหันไปมองนายเซนส์ ขอโทษนะที่มาแสดงพฤติกรรมแย่ๆ ให้นายเห็น ขอโทษที่ส่งเสียงดัง อาจจะปลุกพ่อแม่นายตื่นก็ได้นะ
?ขอโทษนะ?
หวังว่านายจะได้ยินนะเซนส์ แต่...นายคงไม่สนใจหรอกใช่มั้ย ขนาดตอนลูกแก้วหาย ฉันอาจจะตาย นายยังไม่มีความปรานีเลย แล้วนี่พ่อแค่ดุฉัน นายคงจะสะใจมากกว่าสงสารล่ะสิ
?พ่อหวังว่าลูกจะเข้าใจพ่อบ้าง?
คงจะยาก เพราะหลังจากงานนี้ ฉันก็ยิ่งไม่เข้าใจคำว่าสายสัมพันธ์พ่อลูกมากขึ้นไปอีก
เมื่อไหร่จะเลิกกักขังฉันสักที ..!?
Monday...[08:00]
ฉันนั่งอยู่บนเตียงนอน โดยที่ตลอดทั้งคืนนั้นไม่ได้หลับเลย เมื่อกี้ก็เพิ่งโทรหาวาวา วันนี้จะเข้าโรงเรียนสายหน่อย และจะไม่มีการทำนายอะไรทั้งนั้นด้วย ฉันแค่อยากจะพักผ่อนบ้างเท่านั้น
พ่อเอาใจฉันสารพัด ตั้งแต่ทำอาหารเช้าให้กิน ฉันเหมือนเครื่องจักร ที่แค่ตักอาหารเข้าปากทีละคำเท่านั้น
?อร่อยมั้ย?
?อือ?
สู้งานเลี้ยงเมื่อวานไม่ได้หรอก มีแต่ของเกรดเอทั้งนั้น
?ไปโรงเรียนนะคะ...?
เฮ้อ...ไม่เคยห่อเหี่ยวใจได้ขนาดนี้เลย อยากกลับไปเป็นคนเดิม พ่อจะได้ไม่ต้องลำบากใจ แต่ฉันเองก็ต้องใช้เวลา...
เมื่อไหร่จะมีระเบิดถล่มล้างโลกนะ โรงเรียนจะได้หายไปให้สิ้นซาก ฉันจะได้ตายไปจากโลกใบนี้ซะที จะมีใครจำซิโมเน่คนนี้ได้มั้ย หรือต้องไปสลักหินเพื่อบ่งบอกว่า ฉันเคยเกิดมามีชีวิต
กลุ่มผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินผ่านหน้าฉัน พูดคุยหยอกล้อกันดูสนุกสนาน ฉันกำกระโปรงแน่น เมื่อไหร่นะ...ฉันจะมีเพื่อนแบบนี้บ้าง ทำไมฉันกลายเป็นคนขี้อิจฉาแบบนี้ ทั้งที่ภายนอกก็ออกจะยิ้มแย้มแท้ๆ
เบื่อจัง...กับการต้องฝืนทำเป็นเข้มแข็ง แต่สุดท้ายก็แค่คนที่อ่อนแอกว่าใครๆ
ไม่อยากเกิดมาเป็นแบบนี้เลย
พ่อจะใจหายมั้ยนะ หากฉันกลับไปบอกท่านว่า ฉันไม่อยากเป็นซิโมเน่ วา ดูชิโอ อีกแล้ว
อยากเป็นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย มีเพื่อนสนิทสักสามสี่คน คอยแบ่งปันกันทุกเรื่อง พูดคุยได้ทุกอย่าง
วันแบบนั้นจะมาหาฉันบ้างได้ไหม
ฉันโดดเรียนคาบแรกดีกว่า ไม่เห็นจะต้องสนใจเรียนเลยนี่หว่า ถึงยังไงพอจบ ม.6 แล้ว ฉันก็คงต้องไปศึกษาต่อต่างประเทศ คิดเอาเองน่ะ ถ้าพ่อไม่ให้ก็จะขอแม่แทน ดิ้นทุกวิถีทางเพื่อไปจากที่นี่ (-_-v )
นั่งดูหนุ่มๆ เล่นบาสฯ ตอนเช้าเป็นอาหารตาแทนเรียนดีกว่า เอิ๊ก ^_^ ได้ที่พักที่ใหม่แล้ว จะมาหาทุกวันเลย
?ไง? อยู่ๆ เสียงทักก็ดังขึ้น
นายเซนส์อีกแล้ว =_= มาทำไมตอนนี้ ถึงนายจะหล่อแค่ไหน ฉันก็ไม่มีอารมณ์อยากเจอใครนักหรอก แต่พับผ่าสิ -_-^^ ใครเป็นคนออกแบบชุดพละนะ มันบางจ๋อยระบายเหงื่อได้ดีซะจน ..ฮู้ย >_< ไม่อยากคิด เดี๋ยวเลือดกำเดากระฉูด เขาจะมองฉันไม่ดีเอาเปล่าๆ
?เธอแอบดูเสื้อฉันอยู่สินะ?
แน่ะ -___-;; รู้ได้ไง
?จะบ้ารึไง?
ใครจะไปบอกได้ล่ะฟะ
?ไม่ไปเรียน มานั่งทำอะไรที่นี่คนเดียว?
?เหนื่อย อยากจะพัก?
?ทำไมไม่นอนอยู่บ้านแทนล่ะ?
นายเป็นพ่อฉันรึเปล่าเนี่ย เซ้าซี้จริงๆ
เขาโยนลูกบาสฯ กลับไปให้เพื่อนๆ ก่อนจะยืนกอดอกมองฉันอย่างไม่วางตา
?มองทำไม ไม่เคยเห็นคนสวยเหรอ -__+?
ประโยคนี้ต้องใช้ความใจกล้าหน้าด้านสุดๆ ในการพูด
?ยังจะทำเป็นอารมณ์ดีได้อีกนะ?
ก็ถ้าฉันมัวแต่ทำหน้าบึ้ง คนก็จะเกลียดฉันมากกว่าเดิมน่ะสิ ^---^
?เมื่อวานขอโทษนะ? ไงๆ ก็ขอโทษเขาไว้ก่อนดีกว่า T_T
?ฉันจำไม่ได้แล้วล่ะ ช่างเถอะ?
แต่ฉันยังจำนายตอนอยู่ในชุดนอนได้เลยนะ แฮ่ >_< ซื้ดดด
?อือ ขอบใจ?
?เธอบอกฉันได้มั้ยว่าเมื่อวานเกิดเรื่องอะไรขึ้น?
หมอนี่คิดจะมาหลอกให้ฉันพูดเรอะ ฉันไม่ใจอ่อนหรอกย่ะ แม้นายจะส่งสายตาเฉาๆ มาก็เถอะ สายตานั้นมันใช้ได้เฉพาะผู้หญิงเฟ้ย ผู้ชายเอามาใช้มันดูดัดจริต เข้าใจ๊ -_+!
?ล้อเล่นน่ะ -_-?
?อือ ยังไงฉันก็ไม่บอกนายหรอก?
แต่ถ้าเอาเงินมากองไว้ตรงหน้าก็ไม่แน่นะ ผู้หญิงหิวเงินกันทุกคนแหละ ^.,^
?ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกับพ่อทะเลาะกันเรื่องอะไร เพียงแต่...อย่าเก็บไปคิดมากเลยนะ ยังไงพ่อก็คงหวังดีแหละ และสักวันเธอคงจะรู้ ท่านคงโกรธที่เธอหนีออกมา แถมกลับซะดึกมากกว่า อย่าคิดอะไรมากเลยละกัน ^_^?
เอ๊ะ! หมอนี่กินยาไม่ได้เขย่าขวดรึไง หรือมีคนปลอมตัวเป็นเขา เขาไม่มีทางใจดีกับฉันแบบนี้แน่ๆ กรี๊ด >--<!! โลกจะต้องถล่ม >O<!! ฟ้าจะต้องทลาย!!
แปะ! อยู่ๆ เขาก็ฟาดมือลงบนหัวฉันจนผมกระเซอะกระเซิงไปหมด
?นายเซนส์! ฉันจะเอาคืนให้ได้ >O<!!!?
หน็อย บังอาจวิ่งหนีฉัน แต่ฉันไม่เอาคืนตอนนี้หรอกนะ ผู้ชายหล่ออยู่เยอะ เดี๋ยวเขาจะคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงป่าเถื่อน
?ฉันจะรอเธอมาเอาคืนนะ ยัยโมเม?
ถึงแม้ปากนายจะเราะร้าย แต่นายก็ยังมีความใจดีอยู่ในตัว เขาจะรู้มั้ยนะ การที่เขาทำแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกดีกับเขามากขึ้น...จนไม่สามารถลบเลือนหายไปจากใจได้
9
Saturday...[09:00]
จวนจะครบหนึ่งอาทิตย์ที่โดนกักบริเวณแล้ว สติจะแตกอยู่แล้วนะ อยู่แต่ในบ้านแบบนี้ แถมอาหารก็ห่วย ไม่ได้มีความอร่อยเลย T?T อาหารตาก็ไม่มี ฮือๆๆ TOT บ้านแถบนี้ไม่มีมนุษย์ผู้ชายมาถอดเสื้อล้างรถกันบ้างรึยังไงนะ
อุ๊ย -_-v ทำไมหัวฉันถึงคิดได้แต่เรื่องแบบนี้
นั่งหง่าวมาหลายชั่วโมงแล้วนะ ฟ้าจ๋า >_< ส่งเทพบุตรมารับฉันที
หลังจากที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่สองชั่วโมง...
O[]o!!! เสียงเอะอะโวยวายอะไรด้านล่างน่ะ ฉันรีบวิ่งลงมาทันที เอื๊อก >.<!! นั่นมันนายเซนส์นี่นา เขาเข้ามาในบ้านทำไมน่ะ แล้วพ่อฉันโวยวายทำไม -_+!
ฉันแอบฟังเหตุการณ์อยู่ตรงริมบันได
?เธอไม่มีสิทธิ์มารับลูกฉันไปไหนทั้งนั้น!!!?
นายเซนส์จะมาพาฉันไปไหนเหรอ
?แต่นี่มันรายงานชีวฯ นะครับ แล้วผมก็ได้คู่กับซิโมเน่ รายงานคู่ด้วย ผมไม่ยอมทำคนเดียวหรอก?
?งั้นก็มาทำกันที่บ้านนี้?
?ทำอะไรเหรอครับ -///-?
กรี๊ดดด >_<!!! นายเซนส์ นายถามอะไรกำกวมยะ แถมยังหน้าแดงอีก พ่อฉันจะต้องเอาน้ำมนต์สาดนาย แล้วนายก็จะไม่ได้ไปผุดไปเกิด นายจะต้องตกนรก
?ทำการบ้าน -_-?
?อ๋อ ไม่ได้ครับ >_< มันเป็นงานชีวฯ วิจัยนอกสถานที่ ถ้าโมเน่ไปทำไม่ได้ เธอก็จะไม่มีคะแนน ผมจะไม่ใส่ชื่อเธอเข้าไปแน่?
?เพื่อนต้องช่วยเหลือเพื่อนยามลำบากไม่ใช่เหรอ?
แน่ะ -O- พ่อขา ยังจะไปเล่นลิ้นกับเขาอีก เขาคือลูกเขยพ่อนะคะ คิกๆ แต่ความแล้งน้ำใจก็แปรผันตรงกับหน้าตาหล่อๆ ด้วย
?ผมไม่ได้สนิทกับซิโมเน่สักหน่อย?
ฮ่ะๆ นั่นสินะ เขาจะสนิทกับฉันได้ยังไงล่ะ มีใครสนใจฉันบ้างมั้ยเหรอ
?วันนี้วันเดียวครับ ต่อไปผมจะไม่รบกวนอีกเลย?
พ่อนิ่งไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง
ว้าว >O< ลัคกี้ ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร ไม่นานพ่อก็เรียกลงไปด้านล่าง แฮกๆ +O+ เหนื่อยชะมัด วิ่งไปวิ่งกลับเนี่ย
?ไงโมเน่ ไปทำรายงานชีวฯ กัน งานคู่ที่อาจารย์สั่งน่ะ?
?กลับมาบ้านก่อนหกโมงเย็นนะ?
พ่อพูดสั้นๆ แล้วเดินออกไป
อ๊าย >___< อิสระแล้ว ฉันกระโดดดึ๋งดั๋งออกไปนอกบ้านทันที อากาศบริสุทธิ์ชะมัด กลิ่นของสายลม ต้นหญ้า ท้องฟ้า -.,- ฉันกางแขนออก น่าจะมีแจ็คในเรื่องไททานิคมากอดด้านหลังนะ
แต่ความเป็นจริงมันก็แค่...
?ดี๊ด๊าจริงนะ -_-?
อยากจะหันไปด่าให้วายวอด แต่เขาเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยฉันออกมาจากบ้านผีสิง (มีพ่อฉันสิงน่ะ คิกๆ)
?ขอบใจนะที่พาฉันออกมา >_<?
?อือ - -* ไม่ได้อยากหรอก?
?อ้าว?
คนอุตส่าห์ดีใจ งั้นเขาจะพาฉันออกมาข้างนอกทำแป๊ะอะไร =.,=
ในเมื่อเราสองคนเรียนคนละห้องกัน และวิชาชีวฯ อะไรที่เขาเอามาอ้างก็ไม่ได้มีการบ้านสักหน่อย รายงานกลุ่มคู่เขาก็โกหกทั้งเพ หรือเขาจะอยากเดทกับฉัน คิกๆ บอกมาตรงๆ ก็ได้ ซิโมเน่จัดคิวให้นายอยู่แล้ว ^_^ ลัลล้า~
?นายรู้จักบ้านฉันได้ไง?
?ตรงนี้? เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่หัวตัวเอง อ๋อ สมองสินะ นายมีด้วยเหรอ =_= ?ทำมาเหล่ตา ไม่เชื่อเหรอไงว่าฉันใช้สมองหา -_-?
?เปล่า แค่ไม่คิดว่านายจะมีอ่ะ ล้อเล่นนะ >_<?
วันนี้ฉันต้องเป็นมิตรกับเซนส์ให้ได้มากที่สุด ผู้มีพระคุณของฉัน T?T
?บ้านเธอ ฉันถามจากวาวาเพื่อนเจนน่ะ?
?อือ?
เจนคือน้องนารีพินิจสินะ เฮ้อ ทำไมฉันต้องรู้สึกแย่กับผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่น้องเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรฉัน แถมยังดูเรียบร้อยอีกต่างหาก
?เป็นอะไรไป ดูหน้าหมองๆ?
?เอ้อ เปล่า ไม่เป็นร้ายยย?
?ขอให้จริง -_-?
ใครจะไปบอกได้ล่ะว่าฉันไม่อยากให้นายพูดถึงน้องคนนั้น คนที่นายรักมากนักหนา
?นายเป็นแฟนกับน้องเจนเหรอ?
?อื้อ?
แปลกนะ คนยิ้มยากอย่างเขากลับยิ้มออกมากว้างถึงเพียงนี้ กับแค่เอ่ยชื่อผู้หญิงที่เขารัก
?ทำไมฉันต้องบอกเธอ -_-?
?ไม่บอกก็รู้กันทั่วอยู่แล้วล่ะ?
เมื่อหนุ่มหล่ออย่างเขาเป็นแฟนกับดาว ม.ต้น ของโรงเรียน แม่บ้าน นักการฯ ยังรู้เลยมั้ง พับผ่าสิ -_-^^
?เธอหาคู่แท้ของฉันได้รึยัง?
?นายแน่ใจเหรอว่าอยากรู้?
?อยากน่ะอยาก แต่จะดีใจหากคู่แท้ของฉันคือเจน?
งั้นนายก็ได้เสียใจแน่นอน -_- คู่แท้นายคือไอ้สวยที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ไง ไม่มีความอ่อนหวาน ใจดี หรือน่ารักเหมือนนารีพินิจสักนิดเดียว มีแต่ความบ้า โหด เถื่อนดิบ เพื่อนไม่คบ ไงล่ะ เราสองคนต่างกันมากใช่มั้ย อาจจะมากซะจนนายรับไม่ได้ก็ได้นะ
?อื้อ ยังไม่หมดเทอม ฉันก็จะหาให้นายต่อไป?
ฉันนั่งแหมะอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ รอบตัวมีแต่ต้นไม้สีเขียว ด้านหลังเป็นทะเลสาบขนาดเล็ก สบายใจจังเลย การมาพักผ่อนนานๆ ทีมันก็ดีไม่น้อยเลยนะ โดยเฉพาะมีไกด์เป็นหนุ่มสุดหล่อคนนี้ ^.^
?อ่ะ?
?ขอบใจ?
ไข่กวนโปะขนมปังกลิ่นหอมน่ากิน ยิ่งเป็นของฟรียิ่งน่ากิน =.,= แฮ่ น้ำย่อยออกมาเริงร่าอีกแล้ว กลิ่นหวานหอมกำลังดีละลายเข้าปาก อร่อยจริงๆ >_< มีความสุขที่สุดเลย
?นายซื้อมาทำไมตั้งสี่อัน?
?ของฉันสาม -_-?
อ้อ =_= มันเป็นแบบนี้นี่เอง ไม่น่าถามให้เสียเซลฟ์เลย คนหล่อมักจะตะกละใช่มั้ย กินเยอะแบบนี้อนาคตฉันจะเลี้ยงไหวมั้ยเนี่ย
?ง่ำๆๆ แง่บๆๆ อร่อยจังเลย?
หวังว่านายจะแบ่งมาให้อีกสักชิ้นนะ
?ตะกละ -_-?
อี๋ >O< คำนี้เอาไว้ด่าตัวนายเองเถอะย่ะ หน้าด้านที่สุด เขาจ้วงขนมเข้าปากหมดไปสองชิ้นแล้ว อา...ขนมไข่กวนของฉัน T?T ถ้าอยากกินขนาดนั้นแล้วทำไมฉันไม่ลุกไปซื้อเองล่ะฟะ
[15:00]
แปลกนะที่ฉันอยู่กับนายเซนส์ได้นานขนาดนี้ แถมไม่มีเบื่อเลย ถ้าฉันไม่รู้มาก่อนว่าเขาเป็นคู่แท้ ฉันจะชอบเขามั้ยนะ? หรือจะไม่สนใจอะไรเขาเลย
?แล้วทำไมวันนี้ถึงมาช่วยฉันออกไปล่ะ?
เพราะฉันสวยใช่มั้ย ฮี่ๆๆ ^-^ นายหลงเสน่ห์ฉันล่ะสิ
?เพราะอาทิตย์ก่อนถ้าฉันไม่เปิดไฟ พ่อเธอคงตามเธอไม่เจอ ฉันเลยรู้สึกผิดน่ะ? เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเกาหางคิ้วด้วยท่าทางเก้อๆ
น่ารักจังเลย คนอะไร >_<
?ขอบคุณมากๆ นะ ^^?
ถ้าหากเขาไม่มา วันนี้คงเป็นวันอมทุกข์อีกหนึ่งวัน นั่งอยู่แต่ในห้องนอน แถมยังต้องเถียงกับพ่อทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันไม่ได้หาเรื่องนะ แค่งอนท่านเท่านั้นเอง T-T
พ่อเอาแต่พูดว่า สักวันฉันจะเข้าใจในสิ่งที่ท่านทำ แต่ท่านก็ไม่ยอมบอกสักทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร แล้วจะไม่ให้ฉันโกรธได้ยังไง เหมือนท่านแค่ปัดเรื่องแย่ๆ ให้พ้นตัวมากกว่า
แค่กๆ >_< นี่ควันอะไรฟะ เหม็นไหม้จัง แสบจมูกไปหมด ปอดฉันจะพังแล้วเนี่ย
?นายได้กลิ่นอะไรมั้ย?
?ไม่ได้ก็ไม่ใช่คนแล้ว -_-?
อ้าว - -* จะมีสักครั้งมั้ยที่เขาจะไม่กวนฉันกลับ
และแล้วฉันก็รู้สาเหตุของกลิ่นไหม้ ห่างจากตรงที่ฉันยืนไปประมาณ 300 เมตรมีอพาร์ตเมนต์เก่าๆ กำลังถูกไฟไหม้ลามไปทั่วทั้งตึก เสียงคนตะโกนโหวกเหวกระงมไปทั่ว แถมยังไม่มีรถดับเพลิงมาเลยสักคัน พอเห็นอย่างนั้นฉันกับนายเซนส์ก็รีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที นายเซนส์วิ่งไปพลางกดโทรศัพท์ไปด้วย
?มีเหตุไฟไหม้ครับ ที่...?
ฉันวิ่งไปด้านหน้าของตึก ไม่เคยเห็นไฟไหม้จะจะแบบนี้มาก่อน ฉันร้อนวูบวาบที่ใบหน้าตลอดเวลา และฉันก็เหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายอายุไม่เกิน 10 ขวบยืนเกาะขอบหน้าต่างอยู่บนสี่ชั้นของตัวตึก แต่ประตูทางเข้าดันถูกปิดล้อมไปด้วยไฟ เด็กคนนั้นร้องไห้เรียกหาแม่ ซึ่งแม่ของเด็กคนนั้นก็น่าจะเป็นคนข้างตัวฉันที่กำลังยืนร้องไห้ราวกับคนเสียสติ เธอพยายามจะเข้าไปช่วยลูก แต่ถูกคนอีกหลายคนดึงตัวเอาไว้
เข้าไปก็ตายเปล่า...
ฉันจะทำยังไงดีนะ ยืนดูเด็กตายงั้นเหรอ ใช่แล้ว! เทรย์มีเวทมนตร์ของน้ำ เขาต้องเสกให้น้ำพัดไฟหายไปได้แน่ คิดได้ดังนั้นฉันก็กดโทรศัพท์หาเขาทันที
?หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...?
โว้ย >O< หมอนั่นยังไม่ตื่นรึไง ถ้ามีเขาแค่คนเดียวก็ช่วยเด็กได้สบายๆ อยู่แล้ว นายกำลังมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นนะยะเทรย์ ฉันเกลียดนายยย อ๊ากกก >O<!!!!
เปลวไฟสะบัดไปมา ฉันล่ะกลัวว่ามันจะโดนเด็กนั่นจัง อีกนิดนึงก็จะเฉี่ยวหน้าน้องเค้าแล้วนะเว้ย ท่าทางน้องเค้าจะหล่อด้วย โตขึ้นมาถ้ามีรอยแผลเป็นจะดูไม่ดีซะเปล่าๆ
เปลวไฟบ้า ช่วยเขยิบออกไปห่างเด็กคนนั้นซะทีสิ!!!
ความคิดเล่นๆ ของฉันที่ปะทุขึ้นมาพร้อมความโมโห...มันกลับเปลี่ยนบางสิ่งไป
เปลวไฟที่ล้อมรอบตัวเด็กน้อยได้ถดถอยห่างออกไปทุกที หืม O_O?? เหตุการณ์เหนือธรรมชาติเหรอ
?เซนส์ นายเห็นไฟนั่นมั้ย?
?อื้อ มันถอยไปด้านหลัง?
แปลกมาก เมื่อกี้ฉันแค่คิดเองนะ
?นายโทรเรียกรถดับเพลิงแล้วใช่มั้ย?
?อือ เค้าจะรีบมาด่วนทันที?
ฉันอยากจะให้มาไวๆ กลัวว่าเด็กจะสำลักควันตายซะก่อน ขนาดพวกฉันอยู่ตรงนี้ยังจะเดี้ยงตายเลย >[]<
ฉันเพ่งสมาธิอีกครั้ง เมื่อเปลวไฟมันจะโหมไปโดนตัวเด็ก ฉันก็คิดว่า ไปด้านหลัง ถอยห่างออกไป ทันใดนั้น ไฟทั้งหลายก็ไปรวมตัวกันเป็นกระจุกที่ด้านหลัง
หรือฉันสามารถควบคุมไฟได้!
แต่นั่นมันเป็นธาตุ 1 ใน 4 ของหลักพื้นฐานทางธรรมชาตินี่นา ครอบครัวฉันก็ไม่มีใครใช้ได้เลยสักคน พลังไม่เห็นจะสอดคล้องกับการทำนายคู่แท้เลยแม้แต่นิดเดียว
ไฟตรงหน้าประตูจงถอยไปให้เห็นทางเข้าซะ...!!!
เป็นไปตามคาด -__+!! งงเป็นไก่ตาแตก O_o!!! ไฟพวกนั้นถอยหลังไปอีกแล้ว เผยให้เห็นบันไดไปชั้นอื่นๆ แสดงว่ามีแต่ฉันที่สามารถช่วยเด็กคนนี้ได้สินะ
ขอบคุณความสามารถนอกคอกที่อยู่ดีๆ ผุดมาจากไหนก็ไม่รู้ละกัน
ขอบคุณที่พ่อกักบริเวณฉัน ทำให้นายเซนส์พาฉันมาเดินเล่น และได้เจอเหตุการณ์ประหลาดนี้
?เซนส์ -__+!!! นายช่วยหาถังน้ำมาให้ฉันสักถังได้มั้ย?
?หือ??
?อย่ามัวแต่งง ไปหามาเดี๋ยวนี้ >O<!!!?
อะโหย ออกคำสั่งกับสามีแบบนี้ น่ารักจริงๆ เลย คิกๆ ^-^ นายเซนส์ทำหน้ายู่ยี่ แต่ก็วิ่งออกไปทันที
ฉันคว้าหมวกกันน็อคของชาวบ้านที่อยู่แถวนั้นมาสวมหัว นายเซนส์ไปหาน้ำถึงที่พระประแดงเรอะไง -__+!! ทำไมนานขนาดนี้
?มาแล้ว เอ๋? หรือเธอ...?
?ถอดเสื้อนายมา?
?อื้อ?
กล้ามเนื้อสมส่วนพอดี อย่างกับกล้ามปูที่เคลื่อนที่ได้ อ๊าก >.O!!! หยุดเดี๋ยวนี้ยัยซิโมเน่ นี่ไม่ใช่เวลามาคิดอกุศลเฟ้ย การช่วยคนสำคัญกว่ามากนักหนา
ฉันเอาน้ำราดตัวเอง และราดเสื้อของนายเซนส์ อา...กลิ่นผู้ชายหอมชื่นใจ >_< ฮ่าๆ
?เดี๋ยว! เธอจะเอาจริงเหรอ ไฟมันแรงมากเลยนะ? นายเซนส์จับแขนฉันไว้แน่น
เขาเป็นห่วงฉันด้วยเหรอเนี่ย ^-^
?ไปสิ เพื่อช่วยเด็กคนนั้น?
อะไรจะนางเอกขนาดนี้ >0< แถวนี้มีสื่อมวลชนมาถ่ายทำข่าวมั้ยนะ ฉันอยากดังอ้ะ จะได้เกิดก็งานนี้ ต่อจากนั้นฉันจะมีเพื่อนมากขึ้นรึเปล่า หรือจะต้องอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้อีก
?เดี๋ยว!?
นายจะฉุดรั้งฉันทำม้ายย เดี๋ยวเด็กก็ตายกันก่อนพอดี ถ้าหนูเป็นอะไรไป สาปแช่งพี่หัวฟูคนนี้นะคะ พี่สาวแสนสวยคนนี้ไม่เกี่ยวนะ T-T
?ระวังตัวด้วยนะ?
?อื้อ?
นายสนใจจะเข้าไปแทนฉันรึเปล่า แต่ถ้าเขาไปคงมีแต่เดดกับเดดลูกเดียว -__+!
?ช่วยกันระดมน้ำสาดเข้าไปหน่อยครับ? นายเซนส์สั่งซะเสียงดังสุดๆ ?ระวังตัวนะซิโมเน่!!?
ฉันจะตายได้ยังไงล่ะ ยังต้องกลับไปแต่งงานกับนายอีกนะ ^-^
ก่อนอื่นก็... ฉันขมวดคิ้ว พยายามเพ่งจิตให้ได้มากที่สุด... ไฟทั้งหลาย จงถอยออกไปให้ห่างจากหน้าประตู อย่ามาโดนตัวฉัน...
พรึ่บ...!!!!
พอไฟเริ่มถอยห่างจากตัว ฉันก็รีบแวบเข้าไปในตึกพร้อมกับวิ่งขึ้นบันไดไปทันที ไม่งั้นคนจะสงสัย และทันทีที่ฉันผ่านตรงนั้นเข้ามาได้ ไฟก็แผ่พุ่งไปตามหน้าประตูอีกครั้ง ตอนนี้ฉันหายเข้ามาในตึกโดยไม่มีใครมองเห็นแล้ว
เอาล่ะ งานนี้สู้ไม่ถอย อีกแค่ไม่กี่ชั้นก็จะช่วยเด็กได้แล้ว
ฉันจะต้องช่วยให้ได้!
10
อา... ทำไมมันมืด ครึ้ม แบบนี้นะ แค่ก...แค่ก >_< ขนาดใส่หมวกกันน็อคกันควันเอาไว้แล้วก็ยังหายใจไม่ค่อยออกเลย ฉันไม่กล้าวิ่งมากเพราะกลัวพื้นมันจะถล่มเสียก่อน
ไฟทั้งหลาย จงออกห่างจากตัวฉัน...
ฉันคิดประโยคนี้วนไปวนมาหลายรอบจนเริ่มปวดหัว แต่มันก็ช่วยได้ ไม่มีอะไรย่างกรายเข้ามาใกล้ฉันเลย
?ฮือๆๆ?
เสียงร้องไห้ของเด็กคนนั้นดังขึ้น ฉันพยายามจะไปให้ถึงไวที่สุด ยังดีที่เด็กยังร้องไห้อยู่ ทำให้ฉันรู้ว่าน้องเขายังมีชีวิต
ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ แฮกๆ ตัวฉันเต็มไปด้วยเหงื่อ อยากจะถอดเสื้อผ้าทิ้งจัง หายใจก็ไม่ค่อยออก ตาของฉันเริ่มเบลอแล้วสิ หรือจะสูดควันมากเกินไป
ตอนนี้เด็กน้อยตัวเล็กไม่ได้ยืนเกาะขอบหน้าต่างแล้ว เขาลงมานั่งยองๆ กับพื้นพร้อมส่งเสียงเสียงสะอื้นเป็นระยะๆ
?น้องคะ พี่มาช่วยแล้วนะคะ?
บทเรียนครั้งนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าหากตัวเองไม่แข็งแกร่งพอ อย่าเสนอตัวมาช่วยใคร -_+! คนที่ตายจะเป็นฉัน T.,T!!
?แง้ๆๆ?
เด็กเอาแต่ร้องไห้ ไม่พูดอะไร เขาโผเข้ามากอดฉันทันที อย่าบอกนะว่าฉันต้องอุ้มเด็กผู้ชายน่ะ ฉันบอบบางนะเฟ้ย
?น้องอย่าเพิ่งหลับนะคะ ToT ตื่นมาเดินก่อน?
ถ้าน้องหลับ เราได้หลับคู่แน่เลยค่ะ -__-^^ ฉันรีบเอาเสื้อที่เปียกน้ำไปพันรอบจมูกของเด็กเอาไว้ หวังว่ามันจะช่วยไม่ให้ต้องดมควันมากขึ้น ส่วนตัวฉันปวดหัวจนแทบจะระเบิดอยู่แล้ว
นางเอกน่ะ...ปล่อยให้มีแต่ในละครไปเถอะ -__+!!
รู้แบบนี้ฉันน่าจะเดินสะบัดก้นออกไปจากสถานที่เกิดเหตุ แบบนางร้าย ไม่ก็คนธรรมดาที่เขาทำกัน ไม่น่าแส่หาเรื่องเลย ฉันไม่อยากตายที่นี่นะ มีหลายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ อยากจะกินอาหารญี่ปุ่น อยากจะไปเที่ยวรอบโลก อยากไปอิตาลี อยากได้เพื่อนเยอะแยะ และฉันอยากจะบอกนายเซนส์ว่าใครคือคู่แท้ของเขา!
ฉันตายไม่ได้ มีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ...
ฉันพาเด็กลงมาได้ถึงชั้นสองแล้ว ฮ่ะๆ อีกนิดเดียว แข็งใจไว้สิซิโมเน่ เธอเป็นคนยอมแพ้ง่ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำแบบนี้เหมือนไม่ใช่ตัวเธอเองเลยนะ
?น้องคะ?
?ฮับ?
?น้องลง...บันได...ต่อจากนั้นก็ไป...ที่ประตูนะ...จะมีคนรอรับน้องอยู่ ...นะคะ?
?แล้วพี่ล่ะฮะ?
?พี่ขอพักแป๊บนึงนะ ^^ น้องลงไปเลยนะคะ ไม่ต้องห่วงพี่?
ฉันดันหลังให้น้องเดินออกไป เด็กตัวเล็กวิ่งลงบันไดไปแล้ว ส่วนฉันทรุดไปที่ข้างเสา
ไฟ...อย่าทำอันตรายเด็กคนนั้นและฉันคนนี้ ถอยห่างจากเราสองคนให้ได้มากที่สุด
ฉันพยายามจะฝืนตัวลุกขึ้นมา ต้องไหวสิ แค่นี้เอง อีกชั้นเดียวฉันก็จะรอดแล้ว แต่เหมือนเทพเจ้าจะเล่นตลก ให้ความโชคร้ายมาเยือนฉันทุกครั้ง
เสาที่ถูกไฟคลอกแล้วคลอกอีกก็ถึงเวลาล้มจนได้ ฉันคุมไฟได้ก็จริง แต่ฉันคุมสิ่งของไม่ได้...
เสาหักเป็นสองท่อน ท่อนบนฟาดลงมาแถวที่ฉันยืนอยู่ ถึงแม้ฉันจะกระโดดหลบทัน แต่เศษปูนที่อยู่ข้างบนร่วงกราวลงมาเป็นแถบๆ และหนึ่งในนั้นมันตกลงมาโดนหัวฉันคนนี้ด้วย -_-
โอย เจ็บเหลือเกิน หัวจะปูดมั้ยนะ
ตอนนี้ดวงตาฉันใกล้จะปิดแล้ว ฉันพยายามจะยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรง ห้ามหลับนะ ถ้าหลับฉันได้กลายเป็นศพแน่
อย่าหลับเด็ดขาด...
คนที่ฉันคิดถึงทยอยเข้ามาในความคิดเรื่อยๆ พ่อ แม่ ยัยวาวา เทรย์ และก็เซนส์ ภาพของเขาเลือนรางเหลือเกิน
และแล้วสติของฉันก็ดับลง พร้อมกับดวงตาที่ปิดสนิท...
*******************************************************************************************************************
เรื่องราวกำลังเข้มข้นเลย ถ้าอยากรู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป ก็ไปหาอ่านกันเต็มๆ ได้จากในเล่มเลยจ้า