โรงแรมซาราป เดสเสิร์ท รีสอร์ท เป็นรีสอร์ทหรูกลางทะเลทรายนาบิทที่มีความสวยงามที่สุดในแถบนี้ ซาราป เดสเสิร์ท รีสอร์ท บริหารโดยคนไทยที่มาตั้งรกรากในพื้นทรายร้อนระอุ แต่การก่อสร้างตัวอาคารยังคงยึดตามสถาปัตยกรรม วัฒนธรรม และประเพณีชาวอาหรับ วัสดุที่ใช้ก็คล้ายวัสดุดั้งเดิมสมัยก่อน เนื่องจากเป็นฉนวนกันความร้อนได้ดีและมีช่องลมช่วยถ่ายเทความร้อน มีเครื่องตกแต่งที่เป็นของชาวตะวันออกกลาง เช่น พรม หรือผ้าปักงานฝีมือซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์ในรัฐซาร์จาห์ทั้งสิ้น คนไทยทั้งที่อาศัยอยู่ในซาร์จาห์และที่เดินทางมาเที่ยวต่างมุ่งหน้ามาพักที่นี่เพื่ออุดหนุนคนไทยด้วยกัน หนึ่งในนั้นก็คือลลิตา มณีสิริกาล
?สวัสดีพื้นทราย ท้องฟ้า และพระอาทิตย์?
ร่างบอบบางในชุดกางเกงยีนสีซีดกับเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ยกมือเหนือศีรษะ ดวงตากลมโตภายใต้แว่นกันแดดหนามองโอเอซิสรูปพระจันทร์เสี้ยวที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางของรีสอร์ทอย่างตื่นเต้น รูปหน้าเรียวไข่นวลเนียนภายใต้ผมยาวสลวยดึงดูดสายตาแขกคนอื่นๆ โดยเฉพาะผู้ชายได้เป็นอย่างดี เจ้าของรีสอร์ทซึ่งเป็นสาวใหญ่วัยห้าสิบห้าในชุดคาฟตานสีเขียวอ่อนกำลังเดินทักทายลูกค้าด้วยภาษาอาหรับ จนกระทั่งเดินมาถึงลลิตา นางจึงเอ่ยทักทาย
?ไงจ๊ะหนูเล็ก??
?สวัสดีค่ะน้าปอย? ลลิตาพนมมือไหว้น้าสาวแท้ๆ แบบไทยๆ อย่างคุ้นเคย
น้าปอยหรือปริมา ศิริกิจไพศาล ยิ้มรับและสวมกอดหลานสาวอย่างเอ็นดู
?สวัสดีจ้ะ โตขึ้นสวยเชียวนะเรา? ปริมาหอมแก้มใสของหลานสาวแล้วพิจารณาร่างบอบบางอย่างละเอียด ทำเอาคนถูกชมหน้าแดงระเรื่อด้วยความขัดเขิน
?น้าปอยก็ไม่แก่เลยนะคะ? ลลิตาบอกแววตาซุกซน คนเป็นน้ารู้ไต๋จึงจับแก้มใสโยกไปมาอย่างมันเขี้ยว
?ไม่ต้องยอเลย ยังไงก็พักฟรีกินฟรีตลอดทริปแน่นอน?
?จริงๆ นะคะ ถ้าไม่ฟรีตลอดทริปหนูเล็กกระเป๋าฉีกแน่ เพราะรีสอร์ทหรูๆ แบบนี้แพงมากกกกก??
ลลิตาลากเสียงยาว แต่สิ่งที่เธอบอกก็ไม่เกินจริง เพราะถ้าไม่ใช่ระดับมหาเศรษฐีก็ไม่มีสิทธิ์เข้าพักที่นี่ ค่าห้องที่ถูกที่สุดของที่นี่เท่ากับเงินเดือนนักข่าวของเธอทั้งปีเลยเชียวล่ะ
?พูดเกินไป พ่อกับแม่เราก็มหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเมืองไทย เงินค่าห้องเจ็ดแปดวันไม่ทำให้จนหรอกจริงไหม?
?ไม่หรอกค่ะ?? หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ หากดวงหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ?ทริปนี้เงินเดือนนักข่าวล้วนๆ ค่ะ? เธอยิ้มร่า
ปริมามองหลานสาวผู้เป็นคุณหนูไฮโซแต่แต่งตัวมอซออย่างเอ็นดู
?จ้า แม่คุณหนูตกยาก? ปริมาจับแก้มแดงระเรื่อเพราะไอแดดโยกไปมา ?แต่อย่าหลงมนตร์เสน่ห์ของพื้นทรายที่นี่ละกัน น้าขี้เกียจจะไปอธิบายกับพ่อแม่เรา?
?ไม่แน่น้า หนูเล็กอาจจะหาแฟนแถวๆ นี้ก็ได้ เวลามาเที่ยวที่นี่จะได้ฟรีตลอดชีวิต?? ลลิตาโอบเอวเจ้าเนื้อของน้าสาวขณะพูดทีเล่นทีจริง แต่เธอหารู้ไม่ว่าในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านับจากนี้ ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปตลอดกาล
?ชวนน้าปอยคุยตั้งนาน แม่ฝากน้ำพริกและอาหารไทยมาให้เต็มกระเป๋าเลยค่ะ น้ำพริกแม่ หนูเล็กกับพี่นิลช่วยกันตำเลยนะคะ อร่อยอย่าบอกใครเชียว?
?โม้หรือเปล่ายัยหนูเล็ก? เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง ดึงสายตาสองสาวต่างวัยหันไปมอง เมื่อเห็นหน้าคนมาใหม่ลลิตาก็ตาโตวิ่งเข้าไปกระโดดกอดจนร่างสูงเพรียวเซไปด้านหลัง
?พี่ปริม คิดถึงจริงคิดถึงจัง?
?เฮ้ย...ยัยหนูเล็ก โตแล้วนะ ทำอะไรระวังหน่อย เดี๋ยวสาวๆ ก็เข้าใจพี่ผิดกันพอดี? อติยะ บุตรชายของปริมาโอบร่างเล็กแล้วตบหลังเธอเบาๆ ลลิตาดันตัวออกห่างแล้วย่นจมูกใส่
?น้าปอยดูสิคะ พี่ปริมมีหญิงแล้วทิ้งน้อง? เธอบอกเสียงกระเง้ากระงอดพลางส่งสายตาปรอยๆ ไปให้น้าสาว ทำเอาทุกคนอมยิ้มอย่างเอ็นดู
?อย่ามัวแต่เล่นกันอยู่เลย ปริมพาน้องไปพักก่อนเถอะ มาเหนื่อยๆ จะได้อาบน้ำอาบท่าให้สบายตัว? ปริมาบอกบุตรชายยิ้มๆ ?แล้วเรื่องต้อนรับชีคครามานห์เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหมลูก?
?ครับแม่?
?วันนี้มีแขกคนสำคัญเหรอคะ? ลลิตามองไปยังทหารหลายสิบนายที่ยืนตรวจตราอยู่ด้านนอก
?ชีคครามานห์จะเดินทางมาพักผ่อนที่นี่จ้ะ เราก็เลยต้องเตรียมการเป็นพิเศษ? ปริมาบอกด้วยน้ำเสียงยินดี เพราะไม่บ่อยนักที่ผู้นำรัฐจะมาเยือน ยกเว้นว่าจะเดินทางกลับจากเยี่ยมชาวเมืองในแถบนี้
?เอเมียร์ครามานห์ ผู้ครองรัฐน่ะเหรอคะ?
?ใช่ และเราก็ต้องช่วยพี่ต้อนรับเอเมียร์ในฐานะหลานสาวเจ้าของรีสอร์ทด้วย?
ลลิตาตาโตพลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะงานที่เป็นพิธีการแบบนี้เธอไม่สันทัด แถมคนมาเยือนเป็นถึงผู้ครองรัฐอีกต่างหาก ถ้าพลาดไปหรือทำผิดมีหวัง?
?ไม่อะค่ะพี่ปริม ขืนหนูเล็กออกมาด้วยมีหวังงานพังแน่ อีกอย่างหนูเล็กพูดราชาศัพท์ไม่คล่อง ถ้าพูดผิดยุ่งแน่เพราะเอเมียร์คนนี้ดุอย่างกับเสือไม่ใช่เหรอ? ประโยคท้ายเธอเอนตัวไปกระซิบกับอติยะเพื่อให้ได้ยินกันสองคน คนเป็นพี่จึงยกมือวางบนศีรษะเล็กแล้วโยกไปมา
?เกินไปเรา เอเมียร์ท่านใจดีแถมเสน่ห์แรงด้วยนะ ที่สำคัญตอนนี้กำลังฮอตด้วย ไม่เชื่อลองมาสัมผัสด้วยตัวเองจะได้รู้ แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ได้แล้ว กลิ่นตุๆ เริ่มลอยมาแล้ว? อติยะบอกยิ้มๆ ทำเอาใบหน้าเรียวสวยงอง้ำอย่างขัดใจ
?พี่ปริมอะ ชอบว่าน้อง?
?ไม่เอาๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วจ้ะ เดี๋ยวไม่ทันเวลา อีกครึ่งชั่วโมงท่านก็จะมาถึงแล้ว? ปริมามองลูกชายสุดที่รักกับหลานสาวคนสวยอย่างรักใคร่ พนักงานต้อนรับขยับมาผายมือเชิญลลิตาไปที่ห้องพัก ทำให้การต่อล้อต่อเถียงกันยุติโดยปริยาย
ลลิตาเดินตามพนักงานต้อนรับไม่นานก็มาถึงห้องพักหรูหรา กลิ่นอายกำยานหอมกรุ่นไปทั่วบริเวณ หญิงสาวเดินผ่านประตูห้องพักเข้าไป ตากลมกวาดมองห้องที่ตกแต่งตามแบบฉบับอาหรับ ทั้งหมอนอิงที่วางอยู่บนพรมหนาและม่านหน้าต่างลวดลายสดใสถูกจัดวางอย่างกลมกลืน
?คนสวยรับสายหน่อย?คนสวยรับสายหน่อย??
ขณะที่หญิงสาวกำลังเพลิดเพลินกับห้องพัก เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น มือบางหยิบออกมาจากกระเป๋าสะพายเห็นเบอร์คุ้นเคยก็กดรับทันที
?สวัสดีค่ะพี่หวานใจ?
?สวัสดีจ้าน้องรัก ถึงที่หมายเรียบร้อยแล้วใช่ปะ?? เสียงใส่จริตของคนที่โทร.เข้ามาเรียกรอยยิ้มหวานให้ปรากฏบนใบหน้างาม
?เรียบค่ะแต่ยังไม่ร้อย เพราะเพิ่งมาถึง เสียดายพี่หวานไม่มาขี่อูฐท่องทะเลทรายด้วยกัน? เธอบอกขณะหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า
?ไว้โอกาสหน้านะน้องรัก แต่วันนี้พี่อยากรบกวนวันพักร้อนของน้องสาวสุดที่รักนิดดดด...นึง? หวานใจเน้นคำว่า?นิด?ยาวเหยียด จนคนฟังเสียววาบไปทั่วสันหลัง
?พี่หวานขา น้องรักพักร้อนอยู่นะคะ?
?น่านะ งานง่ายๆ ไม่ได้เดินทางไปไหน ทำงานที่รีสอร์ทน้าปอยนั่นแหละ? หวานใจอ้อนมาตามสาย ลลิตาขยับตัวอย่างสนใจ
?งานอะไรคะ ทำแล้วได้ตังค์หรือโบนัสเพิ่มเปล่า? หญิงสาวถามทีเล่นทีจริง แต่คนปลายสายรู้ดีว่าคนถามไม่เคยขาดแคลนเรื่องเงิน นอกจากถามสนุกๆ เท่านั้น
?ได้อยู่แล้ว แต่ไม่ได้เป็นเงินนะ?
?เอ้า?ไม่ได้เงินแล้วจะได้อะไรคะ หรือว่าพี่หวานเลี้ยงชุดใหญ่? เธอล้อเลียนเจ้าเล่ห์และยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงสีหน้าคนขี้งกอย่างหวานใจ
?เอาไว้พี่ถูกหวยก่อนนะ แล้วจะเลี้ยงแน่นอน มาคุยเรื่องงานดีกว่า วันนี้ได้ข่าวว่าเอเมียร์ครามานห์จะมาพักผ่อนที่รีสอร์ทน้าปอย พี่ก็เลยอยากให้หนูเล็กสัมภาษณ์ท่าน เพราะตอนนี้หลายประเทศให้ความสนใจท่านมากๆ ถ้าเราได้รู้เรื่องลึกๆ ของท่าน หนังสือพิมพ์หรือนิตยสารฉบับอื่นๆ ก็ต้องมาซื้อข่าวกับเรา?
?ลึกถึงขอบกางเกงในไหมอะ? ลลิตาถามอย่างก๋ากั่น
?ยิ่งลึกยิ่งดีค่ะคุณน้อง สคริปต์พี่ส่งไปให้แล้ว นอกเหนือจากนั้นตามหนูเล็กเลยนะ จะอยู่ทำข่าวนานแค่ไหนพี่ไม่ว่า ค่าใช้จ่ายพี่รับผิดชอบเองจ้ะ ตกลงตามนั้นนะน้องรัก ขอบใจมากๆ จุ๊บๆ? หวานใจไม่รอให้หญิงสาวพูดอะไรต่อ รีบวางสายทันที
?ดะ...เดี๋ยวสิพี่หวาน พี่หวาน? ลลิตาพยายามเรียกแต่ก็ไร้ผล หญิงสาวจึงได้แต่นั่งมองโทรศัพท์อย่างเซ็งๆ ก่อนจะหยิบกล้องคู่ใจมาเช็กความเรียบร้อยแล้วเปิดอีเมลจากโทรศัพท์มือถือ
?นึกว่าจะได้พักสบายๆ ต้องทำงานอีกแล้วฉัน เอเมียร์ครามานห์ขวัญใจสาวๆ และเป็นผู้ครองรัฐที่ทรงอิทธิพลที่สุดในแถบนี้? หญิงสาวอ่านรายละเอียดและมองภาพใบหน้าคมเข้มของชีคครามานห์
?ว้าว?หล่อระดับพระเอกฮอลลีวูดเลยนะเนี่ย? หญิงสาวสบนัยน์ตาสีอำพันยิ้มๆ เมื่ออ่านรายละเอียดของงานเสร็จ ร่างบอบบางก็รีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดคาฟตานเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศและผู้คนที่นี่
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ลลิตาแต่งตัวเสร็จก็สะพายกล้องคู่ใจออกจากห้องไปยังห้องโถงกลางโดมทรงสูง ร่างบอบบางในชุดคาฟตานเดินมาตามทางที่ทอดยาวไปตามจุดต่างๆ ของโรงแรม จนกระทั่งเดินผ่านพนักงานสาวคนหนึ่ง
?น้องคะ เอเมียร์ครามานห์มาถึงหรือยัง? สำเนียงอาหรับชัดถ้อยชัดคำเรียกรอยยิ้มจากพนักงานสาวอย่างเป็นมิตร
?มาถึงแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ห้องรับรองด้านโน้นค่ะ?
ลลิตามองตามปลายนิ้วแล้วยิ้มให้ ?ขอบคุณค่ะ? เธอกล่าวแล้วเดินตรงไปที่ห้องรับรอง แต่พอเลี้ยวผ่านมุมห้องมา องครักษ์ทะเลทรายก็เข้ามาขวางทางไว้
?ขอโทษครับคุณผู้หญิง ที่นี่เป็นเขตพักผ่อนของเอเมียร์ครามานห์ครับ เชิญคุณผู้หญิงไปทางอื่น? องครักษ์ผายมือเชิญไปอีกทาง ลลิตามองเลยบ่าหนาไปที่ประตูห้อง ซารีมหัวหน้าองครักษ์หันมามองหญิงสาวเอเชียอย่างสังเกต
?ฉันเป็นนักข่าวจากนิตยสารทามมิ่งกรุงเทพฯ อยากสัมภาษณ์เอเมียร์ครามานห์สักครู่เท่านั้นเองค่ะ? เธอบอกสำเนียงอาหรับหวาน ซารีมมองหน้าเรียวรูปไข่อย่างแปลกใจ เพราะไม่ค่อยเห็นสาวๆ ต่างชาติพูดภาษาอาหรับมากนัก
?ผมเกรงว่าคงไม่ได้ครับ เพราะชีคต้องการเวลาส่วนตัว? ซารีมตอบพร้อมกับเดินมาหยุดด้านหน้าองครักษ์
หญิงสาวยิ้มหวานส่งให้จนหัวหน้าองครักษ์หัวใจกระตุก
?เอ่อ?ฉันรบกวนเวลาไม่นานค่ะ คุณช่วยไปเรียนท่านได้ไหมคะว่าฉันขอสัมภาษณ์สักครู่? เสียงหวานปนออดอ้อนเอ่ยขออีกครั้ง ทำเอาหัวหน้าองครักษ์ใจอ่อนยวบจนต้องทำตาม
?เอ่อ เดี๋ยวผมไปเรียนท่านก่อนนะครับ แต่ไม่รับรองว่าท่านจะให้คุณผู้หญิงสัมภาษณ์หรือเปล่า? ซารีมบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ ตาไม่ละจากดวงหน้างดงามของสาวชาวต่างชาติ ถ้าชีคเจอนักข่าวสวยน่ารักแบบนี้จะให้สัมภาษณ์หรือเปล่านะ?แต่ยังไม่ทันที่ซารีมจะเข้าไปถาม ประตูห้องรับรองก็เปิดออก ซารีมหันไปมองแล้วโค้งคำนับ ร่างบึกบึนของซารีมบดบังร่างบอบบางจนมิด
?มีอะไรซารีม??
?มีนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ชีคครับ ไม่ทราบว่าชีคจะ?? ซารีมถามไม่ทันจบดี ดวงตาคมกริบก็ตวัดมามองอย่างไม่ชอบใจนัก
?นายก็รู้นี่ว่าฉันไม่ชอบพวกใช้ปากกาฆ่าคน ไล่ไปไกลๆ อย่าให้มากวนอารมณ์ฉัน? พูดเสร็จร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปในห้อง
ลลิตาหน้าตึง รู้สึกไม่พอใจมากที่มีคนมาดูถูก?คิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่แล้วดูถูกอาชีพคนอื่นแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน เธอรีบเดินผ่านองครักษ์ไปทุบประตูอย่างไม่พอใจ?
?นี่ท่านชีค นักข่าวเขาไม่เคยใช้อาชีพทำร้ายใครหรอกนะ นอกเสียจากว่าคนคนนั้นมีเบื้องหลังเบื้องลึกมืดดำ แล้วไอ้ที่พูดเมื่อกี้โดนข้อหาหมิ่นประมาทได้นะจะบอกให้? เธอบอกพลางทุบประตูแรงๆ
ซารีมถึงกับหน้าเครียดและภาวนาให้เจ้าเหนือหัวอารมณ์ดีด้วยเถอะ ไม่อย่างนั้นสาวสวยคนนี้คงต้านพายุแห่งซาร์จาห์ไม่ได้แน่
?จับคุณผู้หญิงออกไป? ซารีมสั่งด้วยความเป็นห่วง องครักษ์สองคนก็คุมตัวลลิตาออกห่างประตู แต่เลือดนักสู้ที่ไม่ยอมแพ้ของหญิงสาวทำให้ใบหน้านวลสวยแดงก่ำเพราะความโมโหหันกลับไปมองประตู
?ระวังไว้เถอะ เกลียดอะไรมักได้สิ่งนั้น ฉันจะคอยดูว่าถ้าไม่มีนักข่าวชีคจะดังได้ขนาดนี้หรือเปล่า? ลลิตาสะบัดตัวจนหลุดจากมือองครักษ์ พอดีกับประตูห้องรับรองเปิดออกอีกครั้ง เธอจึงรีบก้าวผ่านหน้าองครักษ์ไปยืนตรงหน้าชีคหนุ่ม
?ชีคบ้า สูงชะมัด? เธอค่อนขอดขณะเงยหน้ามองใบหน้าคม ดวงตาคมกริบของเอเมียร์ครามานห์ รอมบิก อัลฮัสเซ็นมองหญิงสาวแปลกหน้าอย่างโกรธกรุ่น หากสิ่งที่ได้เห็นทำเอาดวงตาคมกริบจ้องเธอไม่กะพริบ จนกระทั่งเสียงกระแอมของคนสนิทดังขึ้น
?อะแฮ่ม เธอเป็นนักข่าวมาขอสัมภาษณ์ชีคครับ? ซารีมรายงาน และสังเกตเห็นกรามแกร่งของนายเหนือหัวนูนขึ้น ในขณะที่คนตัวเล็กยังไม่รู้ว่าตัวเองคือต้นเหตุ
?ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้สัมภาษณ์พวกใช้ปากกาฆ่าคน จับเธอโยนออกไป ถ้าเธอกลับมาอีกก็จัดการตามกฎของเราได้เลย? องรักษ์กรูกันเข้ามาตามคำสั่ง
ลลิตาเหยียดยิ้มสบตาทรงอำนาจอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วชูโทรศัพท์มือถือขึ้น
?เดี๋ยวค่ะ เมื่อสักครู่ฉันบันทึกคำพูดเหยียดหยามอาชีพนักข่าวเอาไว้แล้ว ถ้าคนของเอเมียร์ทำร้ายฉัน คลิปเสียงนี้กระจายออกไปทั่วโลกแน่? เธอขู่พลางกดให้ชีคหนุ่มฟัง
ครามานห์มองร่างเล็กที่กล้าต่อกรกับเขาด้วยประกายตาเย็นชาและหากลัวคำขู่นั้นไม่
?เธอแน่ใจเหรอว่าจะมีโอกาสออกจากประเทศนี้ได้?
น้ำเสียงเยือกเย็นกับแววตาอันแข็งกร้าวดุดันทำเอาลลิตาถึงกับใจเสีย ยิ่งสบนัยน์ตาสีอำพันที่เฉดสีเข้มขึ้นหัวใจดวงน้อยก็หล่นไปอยู่ตาตุ่ม ริมฝีปากได้รูปกระตุกยิ้มเมื่อเห็นความหวาดหวั่นในดวงตากลมโตดุจตานางสมัน
?ฉันเป็นนักท่องเที่ยวที่เข้ามาถูกต้องและอยู่ได้แค่เจ็ดวัน ถ้าเกินนั้นตม.ต้องตามหาอยู่แล้ว? เธอเถียงเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
?หึๆ? เสียงหัวเราะในลำคอบาดลึกเข้าไปในหัวใจของลลิตาจนต้องถอยห่างออกมา แต่ก็ช้ากว่าลำแขนแข็งแรงที่โอบรัดเอวบางกระชากเข้าหาตัว ความนุ่มหยุ่นของก้อนเนื้อนุ่มๆ ปะทะกับแผ่นอกกว้างเล่นเอาหัวใจของชีคหนุ่มกระตุก แถมประสาทบางส่วนก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที
?ฉันจะบอกอะไรให้นะคุณนักข่าว ที่นี่ชีคคือเจ้าชีวิต ใครที่ทำร้าย ใส่ร้าย ปองร้ายผู้นำรัฐ มีโทษสถานเดียวคือประหาร??
?แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ? เธอรีบออกตัวเพราะรู้ว่ากฎหมายที่นี่ใช้กับผู้นำรัฐไม่ได้
ครามานห์ก้มมองใบหน้าซีดขาวแล้วหลุบสายตามองกลีบปากสีชมพูระเรื่อ
?ยังไม่ได้ทำ แต่กำลังจะทำ และเธอก็ต้องได้รับโทษนั้น? พูดเสร็จเขาก็ยกร่างบอบบางขึ้นพาเดินเข้าไปในห้อง และใช้เท้าปิดประตู ลลิตาตกใจ พยายามดิ้นรนช่วยตัวเอง
?คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคะ ฉันไม่สัมภาษณ์แล้วก็ได้?
เขาไม่ฟัง เหวี่ยงเธอไปนั่งแหมะบนโซฟา ลลิตาตกใจดันตัวลุกขึ้นยืน แต่ก็ช้าไปแล้วเมื่อร่างกำยำนั่งลงข้างๆ กระชากเธอมาปะทะอก วงแขนแข็งแรงโอบรัดแนบแน่น ดวงตากลมโตประสานกับนัยน์ตาสีอำพันในระยะใกล้เพียงลมหายใจปะทะกัน ลลิตาหัวใจแทบหยุดเต้น รับรู้ถึงไอร้อนที่แผ่ซึมเข้ามาในเนื้อผ้า ความหวาดหวั่นที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจทำให้เธอจำต้องกลืนน้ำเหนียวๆ ลงคอ
?เอ่อ?ปล่อยฉันเถอะนะคะ ฉันจะไม่กวนใจให้ชีคอารมณ์เสียอีกเด็ดขาด? เสียงหวานสั่นเล็กน้อยจนคนฟังรับรู้ได้ ความนุ่มหอมจากเรือนกายหอมกรุ่นปลุกความร้อนแรงในสายเลือดให้วิ่งพล่านไปทั่วร่าง
?สายไปแล้วคุณนักข่าว เธอทำให้ฉันอารมณ์เสียจนต้องหาที่ระบาย?
แล้วสายตาคมกริบก็บอกที่ระบายของเขาด้วยการจ้องริมฝีปากสีชมพูระเรื่อธรรมชาติ ลลิตาใจสั่นตัวสั่น แล้วหลุบสายตาลงต่ำมองมือตัวเองบนอกแกร่งที่อุดมไปด้วยมวลมัดกล้าม มือหนาข้างหนึ่งจับปลายคางเธอเชิดขึ้นออกแรงบีบเบาๆ ปากจิ้มลิ้มสีระเรื่อก็เผยอ ลลิตาถึงกับผงะเมื่อใบหน้าคมเข้มโน้มลงมาหา
?คุณกำลังคุกคามฉันนะคะ?
?ไม่เลยคุณนักข่าว ฉันกำลังลงโทษคนร้ายต่างหาก? เขากดเสียงต่ำน่ากลัวจนเธอสะท้านไปทั้งใจ ยิ่งเห็นเขาถากถางด้วยตา เตรียมจะลงโทษด้วยปากเธอยิ่งหวาดหวั่น ไหนจะรังสีร้อนๆ ที่แผ่มากระทบผิวกายนี่อีก มันทำให้เธอทั้งหนาวเย็นและรุ่มร้อนในคราวเดียว
?อย่านะ ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะร้องให้ลั่นรีสอร์ทเลย นักท่องเที่ยวจะได้รู้ว่าเอเมียร์ประเทศนี้บ้ากามปล้ำนักท่องเที่ยว? เธอขู่ทั้งๆ ที่หัวใจเต้นระรัว คนถูกขู่แสยะยิ้ม
?ใส่ร้ายผู้นำรัฐอีกหนึ่งกระทง ไหนๆ เธอก็จะประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าฉันบ้ากาม ฉันก็จะสวมบทนั้นกับเธอเป็นไง? ดวงตาคมกริบลุกวาวอย่างโมโห เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าขู่เขาเหมือนเธอคนนี้
?อะ?อะไรนะ?
เธอยังไม่ได้คำตอบ ริมฝีปากร้อนๆ ก็กระแทกลงมาบนกลีบปากนุ่มอย่างรุนแรงจนปากอิ่มบวมเป่งขึ้นในทันที หญิงสาวดิ้นรนขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่งดุจปลอกเหล็ก ปากก็ร้องครางประท้วงเพื่อให้เขาปล่อยแต่ก็ไร้ผล ร่างกายทุกส่วนแนบชิดกับเรือนกายกำยำ เสียดสีบดเบียดยามเธอดิ้นจนชีคหนุ่มร้อนฉ่าไปทั้งตัว
?อย่าดิ้น? เขาขยับห่างเพื่อสั่งการ แต่ลลิตาเลือดขึ้นหน้า โมโหคนที่ปล้นจูบแรกเธอสุดกำลัง กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งเต็มแรง
?ฉันจะอัดคุณให้ช้ำในตายไปเลยชีคบ้า? ริมฝีปากบวมเป่งต่อว่าพร้อมกับกำปั้นที่รัวลงมาแบบกดคะแนนไม่ทัน เธอคงไม่ปลื้มเขา ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ มือหนารวบมือทั้งสองข้างไปด้านหลัง อกอวบอิ่มเชิดขึ้นไปเสียดสีกับแผ่นอกตามจังหวะการหายใจ
?เก่ง?แต่เธอคงไม่มีโอกาสนั้น?
?ไม่นะชีคบ้า?น้าปอยพี่ปริม ช่วยด้วย? เธอตะโกนลั่นห้อง เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นมาตามไรผม ภาษาพูดที่ไม่คุ้นเคยแต่ฟังรู้เรื่องทำให้ครามานห์จำต้องปิดปากอิ่มด้วยการบดขยี้รุนแรง มือข้างที่ว่างกดเอวบางของเธอแน่น อกกว้างเบียดกับอกนุ่ม
?อื้ม?อื้ม? ลลิตาคราง มือทุบแผ่นหลังหนาแรงๆ แต่เขาไม่สะดุ้งสะเทือนสักนิด แถมกดน้ำหนักลงบนกลีบปากหวานและพยายามแทรกลิ้นผ่านเข้าไปข้างในอย่างอหังการ แต่เธอไม่ยอมง่ายๆ เม้มปากแน่นและพยายามเบือนหน้าหนี แต่สุดท้ายเขาก็ใช้ประสบการณ์อันเหนือชั้นบดเบียดและเล็มกลีบปากบนและล่างจนเธอเผยอปากห่างจากกัน ลิ้นสากจึงแทรกผ่านเข้าไปในโพรงปากหวานล้ำนั้นจนได้
ร่างงามชาวาบเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต ขนอ่อนลุกชันด้วยความเสียวสยิว ยิ่งจูบความหวานล้ำยิ่งเพิ่มมากจนชีคหนุ่มไม่ยอมผละห่าง บดคลึงเรียวปากนั้นดูดดื่มขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นเรียวเล็กพยายามดันลิ้นสากระคายออก แต่เขาก็สอดรัดลิ้นเล็กล่อหลอกหยอกเย้าจนกายสาวสะท้าน ขณะที่ครามานห์กำลังหลงในวังวนธารน้ำหวานแสนล้ำ ประตูก็ถูกเคาะเบาๆ อย่างเกรงใจอยู่ในที
?ชีคครับ ผมปริมครับ? เสียงและชื่อของญาติผู้พี่ทำให้ลลิตาเบิกตากว้าง ใบหน้าแดงก่ำเบือนหลบเพื่อส่งเสียง แต่ครามานห์ตรึงท้ายทอยไว้พร้อมกับขู่กลายๆ
?ถ้าร้องจะทับให้ท้องจนร้องไม่ออกเลย? เขาขู่ชิดริมฝีปากอิ่มที่สั่นระริก
ลลิตาหน้าซีดแล้วซีดอีก ตากลมมองไปที่ประตูภาวนาให้อติยะยังอยู่
?ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับชีค?
ครามานห์คำรามในลำคอเมื่อเสียงคนสนิทดังตามมา ลลิตายันแผ่นอกกำยำออกห่าง มองเขาอย่างวิงวอนให้ปล่อยเป็นอิสระ
?ระฆังช่วยแท้ๆ คุณนักข่าว หวังว่าคราวหน้าเจอกันเธอคงไม่ก่อความรำคาญให้ฉันอีก? เขาไล้ริมฝีปากบวมเจ่อด้วยปลายนิ้ว ก่อนจะจูบปากเธออย่างรวดเร็ว ลลิตาเจ็บจนสะดุ้ง เขาผ่อนแรงและแอบยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นเธอลดความพยศลง
?ฉันขอภาวนาไม่ให้เจอคุณอีก? เธอสะบัดเสียงใส่และดิ้นรนออกจากวงแขนแข็งแรงดุจปลอกเหล็ก ครามานห์ยอมปล่อยทั้งๆ ที่ติดใจกับความหวานที่ได้สัมผัส
?ไม่เหมือนฉัน คนที่ฉันอยากเจอยังไงก็ต้องได้เจอ? ชีคหนุ่มกระซิบชิดใบหูจนเธอต้องเอนตัวหนี ปากและจมูกโด่งฝังลงบนแก้มนวลแรงๆ ทีหนึ่งก่อนจะเดินไปที่ประตูและเปิดออกไป
ลลิตานั่งมองแผ่นหลังหนาด้วยความคับแค้นใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้ แถมความวาบหวามซาบซ่านของเขายังติดอยู่ที่ริมฝีปากอีกต่างหาก
?ชีคบ้า ชาตินี้อย่าเจอะเจอกันอีกเลย? เธอพึมพำหน้าตึง แต่วันเวลาข้างหน้าเธอหารู้ไม่ว่า เธอต้องพบเจอเขาอีกครั้ง และจะเป็นการพบกันท่ามกลางความเกลียดชังและการแก่งแย่งอำนาจอีกด้วย
ครามานห์ออกจากห้องรับรอง อติยะก็พาแขกไปที่ห้องอาหารซึ่งวันนี้ถูกกันไว้ให้แขกคนสำคัญ ส่วนแขกของรีสอร์ทใช้ห้องอาหารฝั่งตรงข้าม ปริมายืนรอรับครามานห์อยู่หน้าประตูทางเข้า เมื่อชีคหนุ่มเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า เธอก็ย่อตัวทำความเคารพ
?สบายดีนะคุณปริมา ไม่ได้มาที่นี่นาน แขกยังเยอะเหมือนเดิม?
?มิได้ค่ะท่านชีค เพราะบารมีและวิสัยทัศน์ของท่านชีค ทำให้พื้นทรายของที่นี่งดงามจนผู้คนเดินทางมาท่องเที่ยวไม่ขาดสายต่างหาก?
?เข้าใจพูดเหมือนเดิม? ครามานห์คลี่ยิ้มแล้วเดินไปนั่งหัวโต๊ะอาหาร อติยะและปริมานั่งอยู่คนละฝั่ง ?นักท่องเที่ยววันนี้มาจากไหนกันบ้าง?
?มาจากจีน ฮ่องกงแล้วก็ประเทศไทยครับ? อติยะตอบเสียงสุภาพ ?เอ่อ?หากชีคไม่ว่าอะไร ผมขอให้น้องสาวมาร่วมโต๊ะด้วยได้ไหมครับ เธอเพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เอง? อติยะเอ่ยขออย่างเกรงใจอยู่ในที
?จะเป็นไรไป ทานข้าวหลายๆ คนสิอร่อย? ครามานห์บอกพลางมองอาหารไทยหน้าตาน่ากินบนโต๊ะ
?ขอบคุณครับ ผมขอตัวไปตามน้องสักครู่? อติยะลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินออกจากห้อง จากนั้นไม่นานก็กลับมาพร้อมกับคนที่ชีคหนุ่มเพิ่งลงโทษไป
?หนูเล็กไม่หิวนี่คะพี่ปริม? ลลิตาขืนตัวไว้ แต่สุดท้ายก็ถูกบังคับมาที่ห้องอาหารจนได้ หญิงสาวเห็นคนที่นั่งหัวโต๊ะก็หน้าตึง ครามานห์มองปากแดงๆ ที่เม้มเป็นเส้นตรงยิ้มๆ
?ปากบวมเจ่อแล้วยังเม้มอีก เดี๋ยวก็บวมหนักกว่าเดิมหรอก?
ชีคหนุ่มสบตากลมโตและลดสายตาไปมองรอยแดงๆ บนผิวแก้มใส นี่คงโดนตอเคราแข็งกระมัง ลลิตาเห็นแววตาวับวาวของชีคครามานห์ก็ขึงตาใส่ แต่สุดท้ายเธอก็หนีความอายไม่พ้น
?หนูเล็กจ๊ะ นี่ท่านชีคครามานห์จ้ะ ลลิตาหลานสาวของดิฉันเองค่ะชีค? ปริมาแนะนำแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับรอยแดงเถือกที่ใบหน้าและหูเล็ก ?หนูเล็กไปทำอะไรมาน่ะ ทำไมหน้าถึงมีรอยแดงเต็มไปหมด?
ลลิตาอึกอัก ไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดมาตอบคำถามคนเป็นน้า ส่วนคนทำนั่งหน้าระรื่นมองเธออย่างไม่รู้สึกรู้สาสักนิด หญิงสาวจึงหาคำพูดให้อีกฝ่ายเจ็บหนึบไปทั้งใจ
?โดนมดอันธพาลกัดค่ะ หนูเล็กเกาจนได้เรื่องเลย?
ครามานห์อมยิ้มกับคำตอบจนลลิตาอดหมั่นไส้ไม่ได้ อติยะจับมือบางไปนั่งข้างๆ ร่างสูง แล้วกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเอง
?กินข้าวเสร็จอย่าลืมทายานะจ๊ะ?
?ค่ะน้าปอย??เธอรับคำสั้นๆ
จากนั้นทุกคนก็ลงมือทานมื้อเย็น บรรยากาศบนโต๊ะเป็นไปอย่างเป็นกันเอง หากสายตาคมกริบนั้นแอบมองลลิตาตลอดเวลาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้
การกระทำของชีคหนุ่มไม่อาจพ้นสายตาของอติยะไปได้ ชายหนุ่มรู้สึกห่วงญาติผู้น้องไม่น้อย ผู้ชายด้วยกันดูออกว่าดวงตาคมกริบของผู้นำรัฐนั้นมองลลิตาอ่อนโยนอย่างไม่เคยเป็น จนกระทั่งรับประทานอาหารเสร็จทุกคนจึงแยกย้ายกันไปทำกิจกรรมของตัวเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แผนพักร้อนต้องพังไม่เป็นท่าเมื่อ ลลิตา นักข่าวสาวถูกมอบหมายงานกะทันหัน
ให้ตามขอสัมภาษณ์ ชีคครามานห์ เอเมียร์ผู้ครองรัฐซาร์จาห์แห่งทะเลทรายนาบิท
แต่นอกจากเขาจะไม่ให้สัมภาษณ์แล้ว
ยังจับหญิงสาวบดจูบลงทัณฑ์เสียอีกที่บังอาจไปต่อปากต่อคำกับเขา
ซ้ำร้ายยังยัดข้อกล่าวหาว่าเธอเป็นนางโจรอีกด้วย
เธอจึงต้องปลอมตัวเข้าไปเป็นนางในฮาเร็มของเขาเพื่อสืบข่าวที่ทั่วโลกอยากรู้ให้ได้
หากแต่ใครจะล่วงรู้ว่าการทำแบบนั้นเท่ากับพาตัวเองเข้าไปในกรงรักของเขาชัดๆ
กว่าจะรู้ตัวก็สลัดแผงอกกว้างและวงแขนแกร่งตรงเอวคอดนี้ไม่หลุดเสียแล้ว
