เขามองตรงไปข้างหน้า ไม่แสดงท่าทีหรือสีหน้าว่าสังเกตเห็นอีกฝ่าย
ทั้งคู่เดินสวนกัน และในจังหวะนั้นเอง
?ช่วงนี้นายดูยุ่งมากเลยนะ?
คุณคายาชิม่ากล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนถูกโจมตีกะทันหัน
ชายหนุ่มหยุดเท้าชะงักโดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อหันหลังมามอง ก็พบว่าคุณคายาชิม่ากำลังยืนนิ่งอยู่ข้างหลังเล็กน้อย
บริเวณนั้นไร้วี่แววของผู้คน มีเพียงเขาสองคนเท่านั้น
?ครับ?
ชายหนุ่มจงใจตอบกลับอย่างเชื่องช้าเป็นพิเศษ
?ช่วงนี้ผมยุ่งมากจริงๆ?
?ไม่ใช่แค่กลางวันเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่ากลางคืนก็ยุ่งด้วยสินะ?
?ก็ประมาณนั้นแหละครับ มีหลายอย่างที่ผมต้องทำ ที่จริงผมไม่มีเวลามาคุยกับคุณเช่นนี้ด้วยซ้ำ ....เราสัญญากันแล้วว่า ในเวลางานต้องปฏิบัติตามสถานภาพของตัวเองไม่ใช่เหรอครับ สึมิโตะซัง?
?......?
?อย่าจ้องผมแบบนี้สิ ผมยอมให้คุณจูบและก็ทำอะไรตั้งหลายอย่างแบบที่คุณต้องการ ตามใจคุณทุกอย่างโดยไม่เคยเกี่ยงเลยนะครับ??
?...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ตลอด?
?ถ้างั้น คุณอยากให้ผมพูดอะไร ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมครับ??
?เรื่องนั้นนายก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว?
?เฮ้อ สึมิโตะซังดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยนะครับ อ่านหนังสือสักหน่อยไหม? หรือออกไปซื้อของคลายเครียดดี ไม่เช่นนั้นก็ออกไปโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยที่ไหนสักแห่ง เผื่อจะได้เจอคุณหมอหน้าสวยแบบที่คุณชอบ ดีไหมครับ??
สำหรับชายหนุ่ม คำแนะนำสุดท้ายนั้นออกแนวประชดประชันพอสมควร คงเป็นเพราะความรู้สึกหึงหวงเรื่องคุณหมอหนุ่มคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน ชายหนุ่มจึงเผลอกล่าวเกินความจำเป็นออกไป
?ยุ่งไม่เข้าเรื่อง!?
ดูเหมือนว่าอารมณ์ของคุณคายาชิม่าจะขึ้นลงรุนแรงผิดปกติ
เฮ้อ ชายหนุ่มอยากถอนหายใจออกมาเสียจริง ความรู้สึกที่เขามีต่อคุณคายาชิม่า ถ้าไม่พูดออกไปตรงๆ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจเอาเสียเลย
?เอาเป็นว่า ผมไม่มีอารมณ์คุยกับคุณในที่แบบนี้?
?แล้วคืนนี้ล่ะ??
?จะลองคิดดูครับ?
?คิดตอนนี้เลยสิ?
?สึมิโตะซัง?
เสียงของชายหนุ่มค่อยๆ ผ่อนคลายลงเรื่อยๆ จนกลายเป็นเสียงนิ่งสงบทุ่มต่ำในที่สุด
ทันใดนั้น ราวกับว่าจู่ๆ เรี่ยวแรงของคุณคายาชิม่าก็หายไป น้ำเสียงที่ขึ้นสูงตกลงมาอย่างรวดเร็วไม่ต่างจากรถไฟเหาะ
?...พอเถอะ ไม่ว่าจะเป็นคืนนี้ พรุ่งนี้ หรือวันมะรืน ฉันก็รู้คำตอบอยู่แล้ว?
?ผมลำบากใจนะครับ ทำไมต้องกดตัวเองให้ต่ำต้อยขนาดนี้ด้วย อย่างกับว่าผมกำลังกลั่นแกล้งคุณอยู่?
ชายหนุ่มกล่าวพร้อมจ้องมองคุณคายาชิม่าด้วยท่าทีไม่หวาดหวั่น
?สิ่งที่คุณกำลังพูด เขาเรียกว่าเอาแต่ใจตัวเอง ผมก็รู้อยู่หรอกว่าคุณเป็นคนเอาแต่ใจและไม่สนใจใครมากแค่ไหน แต่ถ้าคุณยังขืนทำตัวแบบนี้อีก ผมโกรธจริงๆ นะครับ?
จู่ๆ คุณคายาชิม่าก็ยื่นมือมาวางบนไหล่ของชายหนุ่ม ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมากจนชายหนุ่มหลบไม่ทัน
คุณคายาชิม่าประกบริมฝีปากลงบนปากของเขา
เป็นจูบแค่สัมผัสกันเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น
?แต่จูบได้สินะ??
คุณคายาชิม่าถอนริมฝีปากออก พร้อมกล่าวเช่นนั้นเป็นเชิงเหน็บแนม
เสี้ยววินาทีหนึ่ง ชายหนุ่มทำท่าราวกับต้องการพูดอะไรบางอย่างกับคุณคายาชิม่า แต่สุดท้ายเขาก็หันหลังและเดินจากไปทั้งอย่างนั้น
ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงสายตาของคุณคายาชิม่าที่กำลังจ้องมองแผ่นหลังเขาจนถึงหัวมุมระเบียงทางเดิน และชายหนุ่มก็รู้ด้วยว่าคุณคายาชิม่ากำลังแสดงสีหน้าอย่างไร แต่เขาก็ไม่มีทางหันกลับไปมอง
ในหนึ่งวันของคุณคายาชิม่า สึมิโตะ เริ่มต้นด้วยกาแฟหลังตื่นนอนหนึ่งแก้ว
ส่วนมากเขาจะตื่นเวลาประมาณแปดโมงครึ่ง
และผู้ที่ยกกาแฟมาเสิร์ฟให้เขาคือฮาตาโนะซึ่งเป็นหัวหน้าพ่อบ้านประจำตระกูล คุณพ่อบ้านเดินเข้ามาด้วยท่าทีสง่า แผ่นหลังเหยียดตรง อายุของเขาน่าจะเกือบๆ หกสิบปีแล้ว คุณพ่อบ้านมักใส่ใจเรื่องการแต่งกาย ต้องดูเรียบร้อยอยู่เสมอ เขาปฏิบัติต่อทุกคนอย่างสุภาพ และไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อากัปกริยาของเขาให้บรรกาศไม่ต่างจากสุภาพบุรุษชาวอังกฤษสมัยก่อน สรุปว่า เขาเป็นคนที่มีมารยาทและสุภาพมากเลยทีเดียว
?อรุณสวัสดิ์ครับ?
ฮาตาโนะกล่าวทักทายอย่างสดใส พลางเสิร์ฟกาแฟด้วยท่าทีคล่องแคล่ว
?กาแฟวันนี้ ผมเตรียมแบรนด์ในเครือของบริษัทมาให้ครับ?
?...อืม?
คุณคายาชิม่ารับถ้วยกาแฟที่ฮาตาโนะยื่นให้ ทั้งๆ ที่ยังอยู่บนเตียงในชุดนอน และเนื่องจากระบบความคิดครึ่งหนึ่งของคุณคายาชิม่ายังไม่ตื่นดี เขาจึงยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบด้วยท่าทีไม่ใส่ใจและโดนลวกปากแทบจะทุกครั้ง
?ระวังร้อนนะครับ...?
?ร้อน?
เขาเป็นคนไม่ค่อยจำจดสักเท่าไหร่
แต่ถึงอย่างนั้น ฮาตาโนะก็จะกล่าวขอโทษคุณคายาชิม่าอย่างสุภาพเสมอ
?ขอประทานโทษด้วยครับ?
?นี่ถ้วยอะไร?
?ถ้วยมอร์นิ่งของจิโนริครับ?
?หนักไป ฉันไม่สนหรอกว่าเป็นของที่ไหน แต่ตอนเช้าฉันอยากได้ถ้วยที่เบากว่านี้?
?รับทราบครับ?
ผมหน้าม้ายุ่งเหยิงหลังตื่นนอนตกลงมาปรกบริเวณหน้าผากกว้าง ทำให้คุณคายาชิม่าดูเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก คุณคายาชิม่าดื่มกาแฟเสร็จประมาณเก้าโมง โดยมีหัวหน้าพ่อบ้านวัยเริ่มเข้าสู่ชราภาพผู้จงรักภักดียืนเตรียมรับคำสั่งอยู่ข้างๆ ตลอด ฮาตาโนะมีอาชีพเป็นหัวหน้าพ่อบ้าน ไม่ใช่คนรับใช้ เขาทำงานให้กับตระกูลคายาชิม่ามากว่าสามสิบปีแล้ว พูดอีกอย่างก็คือ เขาผู้นี้อยู่ในตระกูลคายาชิม่ามานานกว่าเจ้าของบ้านซึ่งอายุยี่สิบหกปีเสียอีก
คุณคายาชิม่าว่างงาน
พ่อแม่มหาเศรษฐีของคุณคายาชิม่าเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุอย่างกะทันหันทั้งคู่ ทายาทประจำตระกูลอย่างเขาจึงได้รับมรดกก้อนโต รวมกับเงินประกันชีวิตมูลค่ามหาศาล แน่นอนว่าเมื่อการเปลี่ยนรุ่น เขาจำเป็นต้องเสียภาษีมรดกจำนวนสูงลิ่วจนน่าตกใจ แต่เมื่อสะสางทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณคายาชิม่ายังเหลือคฤหาสน์หลังใหญ่ พร้อมทรัพย์สมบัติที่สามารถใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปได้ตลอดชีวิต ทั้งนี้เป็นเพราะทนายความและเจ้าหน้าที่ดูแลด้านภาษีที่ยอดเยี่ยมประจำตระกูล รวมทั้งการทำงานที่เหนือชั้นของคณะที่ปรึกษาซึ่งนายท่านของตระกูลคายาชิม่ารุ่นก่อนๆ ได้คัดสรรมาเป็นอย่างดี ทำให้ตอนนี้ คุณคายาชิม่าสามารถใช้ชีวิตได้โดยไม่ต้องทำงาน และเขาก็ไม่ได้เป็นคนขยัน ขนาดคิดออกไปทำงานเป็นงานอดิเรกด้วย
คนทั่วไปคงนึกอิจฉาชาติกำเนิดของคุณคายาชิม่า แต่ถ้าถามว่าปกติแล้วคุณคายาชิม่าทำอะไรบ้างในแต่ละวัน คำตอบคงเป็น นึกอะไรขึ้นมาก็ทำอย่างนั้นล่ะมั้ง
จังหวะที่กาแฟเข้มข้นหยดสุดท้ายไหลผ่านลงคอ ในที่สุดสมองของคุณคายาชิม่าก็ตื่นโดยสมบูรณ์เสียที ผลจากการตรวจร่างกายพบว่าคุณคายาชิม่าเป็นคนความดันต่ำ ฮาตาโนะจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะความดันต่ำหรือเปล่า คุณคายาชิม่าจึงต้องใช้เวลาสักพักกว่าสมองจะตื่นตัวเต็มที่ หรือแค่ความขี้เกียจของคุณคายาชิม่าเท่านั้น แต่แน่นอน ว่าฮาตาโนะไม่กล้าเอ่ยปากถามหมอ และในขณะนั้นเอง
?ผมจะเตรียมอาหารไว้ให้ที่เรือนกระจกดีไหมครับ??
คุณคายาชิม่าพยักหน้าอย่างขอไปที
?รับตอนนี้เลยไหมครับ?
?ขออาบน้ำหน่อย ไม่ต้องรีบเตรียมก็ได้?
?วันนี้อากาศดีเหมาะกับการออกไปข้างนอกมากเลยนะครับ?
ปกติแล้วคุณคายาชิม่าจะอาบน้ำตอนเช้าเฉพาะวันที่ต้องไปข้างนอกช่วงกลางวันเท่านั้น คุณคายาชิม่ามักออกไปข้างนอกเวลากลางคืนบ่อยๆ แต่เขาไม่ค่อยไปไหนช่วงกลางวันสักเท่าไร โดยพื้นฐานแล้วเขาเป็นคนขี้เกียจ
คุณคายาชิม่าสอดเท้าเปล่าเข้าไปในสลิปเปอร์ซึ่งถูกวางเตรียมไว้แล้วบนพรมเช็ดเท้า เขาหาววอดใหญ่ พลางเคลื่อนย้ายร่างอันผอมบาง ก่อนที่แผ่นหลังของเขาจะหายลับไปในประตูห้องน้ำ
ฮาตาโนะยกถาดเงินขึ้น พร้อมกับครุ่นคิดว่าเขาควรหาอะไรมาให้นายท่านของเขารับประทานดี ท่านถึงจะอ้วนขึ้นอีกสักเล็กน้อย ปกติแล้วจะมีหมอจากโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยมาตรวจร่างกายให้คุณคายาชิม่าเป็นประจำเดือนละหนึ่งครั้ง แต่ตัวคุณหมอเองก็ดูผอมมากจนน่าตกใจ้ช่นกัน ฮาตาโนะจึงไม่วางใจที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับคุณหมอ สุดท้ายฮาตาโนะจึงต้องเข้ามาดูในห้องครัว และสั่งอาหารเช้ากับพ่อครัวด้วยตัวเอง หากคุณคายาชิม่าออกไปข้างนอก เขาก็จะกำชับคนขับรถให้คอยเป็นหูเป็นตาเรื่องอาหารการกินให้
ห้องของคุณคายาชิม่าแบ่งออกเป็นสามชั้น โดยห้องนอนอยู่ข้างในสุด ถัดมาเป็นห้องหนังสือ และข้างหน้าสุดเป็นห้องนั่งเล่นส่วนตัว และเมื่อผ่านห้องรับรองเล็กๆ อีกชั้นหนึ่ง ก็จะออกมาถึงระเบียงทางเดินในที่สุด และตอนที่ฮาตาโนะก้าวออกมาถึงระเบียงทางเดินแล้ว เขาก็นึกเรื่องที่ต้องทำอีกอย่างออกมาได้ นายท่านของเขาไม่ได้ออกไปข้างนอกเสียนานจนเขาลืมนึกถึงไป ถ้าลืมตามดีไซน์เนอร์ออกแบบทรงผมกับสไตล์ลิสต์มาช่วยนายท่านแต่งตัวล่ะก็ต้องแย่แน่ๆ
เรือนกระจกเป็นตัวอาคารที่ถูกสร้างด้วยกระจกรอบด้าน เชื่อมต่อจากเรือนใหญ่ยื่นหน้าไปยังบริเวณสวน จากที่แห่งนี้สามารถรับประทานอาหารพลางมองสวนด้านหลังซึ่งถูกตกแต่งอย่างวิจิตรตระการตาได้ ช่วงฤดูหนาวคุณคายาชิม่าชอบอยู่ในที่แห่งนี้เป็นพิเศษ แต่หากเป็นฤดูใบไม้ผลิจนถึงฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศดี เขาจะนั่งบริเวณระเบียงด้านนอกมากกว่า
สวนที่สามารถมองเห็นได้จากตรงนี้ คือลานจอดรถซึ่งเชื่อมต่อมาจากประตูใหญ่ กับลานเอนกประสงค์ทางด้านหน้า
เจ้าของคฤหาสน์รุ่นก่อนๆ นั้นทั้งรักและภาคภูมิใจกับสวนแห่งนี้มาก ถ้าถามว่าเป็นสวนสไตล์ไหน ก็น่าจะเป็นสไตล์อังกฤษ แต่หากจะให้นิยามคำจำกัดความของสวนสไตล์อังกฤษก็คงยากและซับซ้อนจนเกินไป กล่าวโดยรวมคือ สวนของตระกูลคายาชิม่าพยายามหลีกเลี่ยงกลิ่นปรุงแต่งสังเคราะห์ให้มากที่สุด โดยตั้งใจแสดงให้ออกมาในรูปแบบใกล้เคียงกับธรรมชาติ สไตล์การจัดสวนที่เลียนแบบความงามจากธรรมชาติเยี่ยงนี้ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าการจัดสวนแบบภูมิทัศน์ แต่ด้านหน้าสุดของสวนหลังคฤหาสน์กลับแตกต่างออกมาไป มีเฉพาะบริเวณนี้เท่านั้นที่ถูกจัดให้เป็นแบบสวนประดิษฐ์ กล่าวคือ ไม่ว่าจะเป็นต้นสนยูญี่ปุ่นซึ่งถูกตัดแต่งเป็นระเบียบ หรือรั้วต้นฮอร์นบีม ทุกอย่างถูกจัดวางเป็นลวดลายทรงเลขาคณิต แต่ไม่ได้มีดีไซน์เป็นแบบเขาวงกตอย่างที่นิยมทั่วไป และเมื่อนำมาประกอบเข้ากับสวนแบบภูมิทัศน์ก็จะช่วยถึงเสน่ห์ความงามแบบป่าเขาตามธรรมชาติให้ออกมาได้มากขึ้น
สวนของตระกูลคายาชิม่ากว้างสุดลูกหูลูกตา สวนประดิษฐ์ซึ่งมองเห็นได้จากบนตัวอาคารเปรียบเสมือนทางเข้า เชื่อมต่อไปยังสวนอื่นๆ ที่ถูกพลิกแพลงและเพิ่มลูกเล่นหลากหลายสไตล์ หากไม่ผ่านบริเวณนี้และลองเดินรอบสวนจริงๆ ก็คงยากที่จะจินตนาการได้ว่าภูมิทัศน์ของสวนทั้งหมดเป็นเช่นไร สาเหตุที่คฤหาสน์คายาชิม่าถูกสร้างบนพื้นที่อันใหญ่โตในแถบชนบทคงเป็นเพราะต้องการมีสวนเช่นนี้ล่ะมั้ง เป็นที่น่าสงสัยว่าคุณคายาชิม่า นายท่านคนปัจจุบันรู้เรื่องสวนของตัวเองมากแค่ไหน แต่ถึงกระนั้นก็คงไม่มีผู้ใดที่มีสวนส่วนตัวในบ้านกว้างใหญ่และงดงามเท่ากับเขาอีกแล้ว
ซุ้มประตูกุหลาบเลื้อยเจ็ดชั้น บ่อน้ำซึ่งขุดขึ้นมาใหม่ สวนสมุนไพร สวนผลไม้ สวนลับที่ถูกล้อมรอบด้วยอิฐสูงล็อกกุญแจเอาไว้ยามต้องการสนุกในแบบส่วนตัว รวมทั้งสวนสไตล์ป่าซึ่งมีดอกหญ้าต้นเล็กๆ ขึ้นอวดความงดงามไปทั่วบริเวณราวกับหมอกบางๆ สวนของที่นี่กว้างขวางจนเขียนบรรยายไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว
สวนถูกออกแบบให้แสดงความงดงามเฉพาะตัวอันโดดเด่นของทั้งสี่ฤดู แต่ฤดูใบไม้ผลิถือเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุด เนื่องจากดอกไม้เบ่งบานงดงามราวกับอยู่ในความฝัน นอกจากนี้ ภายในคฤหาสน์ยังมีคอกม้าตั้งอยู่มุมหนึ่งของสวนอีกด้วย ภายในเลี้ยงม้าอาหรับขนเรียงสวยงามไว้สองตัว
คุณคายาชิม่าจะขี่ม้าก็ต่อเมื่ออยากจะขี่เท่านั้น และแม้เขาจะขี่ก็ไม่เคยออกไปนอกคอกม้าเลย ทำให้ม้าไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไร ม้าเป็นสัตว์ที่เครียดง่ายและมีหยิ่งในศักดิ์ศรี การที่เจ้านายพาขี่วนไปวนมาแต่ที่เดิมๆ มันพาลคิดว่าเป็นเพราะเจ้านายอ่อนหัดและดูถูกความเป็นม้าของมันอย่างรุนแรง คุณคายาชิม่าเคยตกม้าแล้วถึงสองครั้ง แต่เขาก็ยังขี่ต่อไปอีกหลายครั้ง ช่างเป็นคนที่ไม่รู้จักเข็ดหลาบเลยจริงๆ
เช้านี้อากาศดี
แม้อากาศของเดือนธันวาคมจะหนาวเย็น แต่ยังพอมีแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านระยะห่างของหมู่เมฆลงมา สีของท้องฟ้าสดใสชวนให้ออกไปเดินเล่นข้างนอกเสียจริง
?วันนี้อากาศดีจังเลยนะครับ?
ชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินจากห้องนั่งเล่นผ่านหน้าต่างฝรั่งเศสเข้ามายังเรือนกระจก พร้อมกล่าวทักทายยามเช้า
?อืม...?
คุณคายาชิม่ากล่าวด้วยท่าทีเหม่อลอย ดูอย่างไรก็เหมือนตอบรับแบบขอไปทีมากกว่า ใบหน้าของคุณคายาชิม่าไม่ขยับ แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะเคยชินกับท่าทีเช่นนี้ของเขาเสียแล้ว
?ทำไมไม่นั่งล่ะ??
คุณคายาชิม่าเปรยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ชายหนุ่มมารยาทงามผู้นี้ไม่ยอมนั่งลงจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากคุณคายาชิม่าก่อนเสมอ
?ได้เหรอครับ??
คุณคายาชิม่ากดคางลงเล็กน้อยพร้อมแสดงท่าทีรำคาญใจ
ชายหนุ่มจึงนั่งลงบนเก้าอี้สานข้างขวาของคุณคายาชิม่าในที่สุด ชายผู้มีกริยามารยาทงดงามคนนี้มีชื่อว่าโคอิซึมิ เขาเป็นเลขานุการและเพื่อนชวนคุยของคุณคายาชิม่า แม้โคอิซึมิอายุยังน้อย อยู่ในวัยเพิ่งจบจากมหาวิทยาลัย แต่เขาก็เพียบพร้อมไปด้วยความรู้ ความรับผิดชอบ และความงดงามโดดเด่นเหนือคนอื่น เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมและเข้าใจเจ้านายทุกอย่าง จนแทบไม่น่าเชื่อเลยว่าเพิ่งมาทำงานได้เพียงครึ่งปีเท่านั้น ข้อดีของโคอิซึมินั้นมีหลายอย่าง แต่ส่วนที่ดีที่สุดของเขาคือ การไม่ทำให้คุณคายาชิม่า เจ้านายขี้หงุดหงิดของเขาต้องอารมณ์เสีย ทั้งนี้เนื่องจากความหัวไวและทักษะการวิเคราะห์สถานการณ์ที่แม่นยำของเขานั่นเอง
โคอิซึมินั่งลงบนเก้าอี้เรียบร้อย จังหวะนั้นเอง ฮาตาโนะก็เดินเข้ามาพร้อมชาฝรั่งพอดี
?วันนี้ผมนำชาอัสสัมมาเสิร์ฟครับ?
คุณคายาชิม่าเป็นคนไม่ใส่ใจรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวัน เขาไม่มีของที่โปรดปรานมากเป็นพิเศษ เขาจึงไม่ชอบถูกถามว่าต้องการอะไรดี ดังนั้น โดยปกติแล้วฮาตาโนะจะเป็นคนเลือกยี่ห้อและนำมาเสิร์ฟด้วยตัวเอง แต่นานๆ ครั้ง ฮาตาโนะก็พยายามหาโอกาสให้คุณคายาชิม่าได้เลือกบ้าง ฮาตาโนะต้องการปลูกฝังนิสัยตัดสินใจด้วยตัวเองให้เจ้านายของเขา แม้สักเล็กน้อยก็ยังดี
ตามปกติ ฮาตาโนะจะเติมนมลงไปในชาตั้งแต่แรก แต่เช้านี้เขาตั้งใจไม่ทำเช่นเคย
?มีฟาร์มฮอกไกโดกับฟาร์มอาโซให้เลือก จะรับแบบไหนดีครับ??
?นี่กำลังปรึกษาฉันเรื่องซื้อฟาร์มงั้นเหรอ??
คุณคายาชิม่าแสดงความไม่ประสีประสากลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ซึ่งความตลก
?เป็นชนิดของนมที่จะใส่ในชาครับ เลือกรับแบบไหนดีครับ?
?ฮาตาโนะ ช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจด้วยว่าทั้งสองแบบนี้ต่างกันอย่างไร?
?ครับ ผมคิดว่าปัญหาอยู่ที่ชอบแบบไหนมากกว่าครับ?
คุณคายาชิม่าถอนหายใจเฮือกใหญ่
?โคอิซึมิ?
?ครับ มีอะไรเหรอครับ?
?เลือกให้ฉันหน่อย?
โคอิซึมิกับฮาตาโนะหันมามองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่คาดไม่ถึง เพราะพวกเขาคิดว่าคุณคายาชิม่าคงไม่สนใจว่าเป็นนมชนิดไหนและเลือกพูดชื่อใดชื่อหนึ่งออกมาโดยไม่ใส่ใจอย่างแน่นอน แต่การกระทำและคำพูดของคุณคายาชิม่าเช่นนี้ อยู่เหนือความเข้าใจตามปกติของพวกเขา
สุดท้าย โคอิซึมิก็เลือกนมจากฟาร์มอาโซโดยไม่มีเหตุผลเป็นพิเศษ ฮาตาโนะโค้งหนึ่งครั้งก่อนถอยหนีไป
?คอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกซึ่งจัดขึ้นที่บ้านประธานบริษัทมิซึโนะคืนนี้เริ่มตอนทุ่มครึ่งไม่ใช่เหรอครับ คุณจะออกไปทำธุระที่อื่นก่อนเหรอครับ??
?ฉันจะไปร้านหนังสือกับร้านขายของโบราณ?
คุณคายาชิม่าชอบสะสมหนังสือที่มีหน้าปกสวยๆ มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่เป็นงานดิเรกของคุณคายาชิม่ามาตั้งแต่ไหนแต่ไร คุณพ่อของเขาหรือนายท่านรุ่นก่อนของคฤหาสน์หลังนี้เป็นนักการทูต ท่านชอบหนังสือมาก มีหนังสือจากต่างประเทศมากมายอัดแน่นทุกชั้นภายในห้องสมุด นายท่านรุ่นก่อนสนุกกับการอ่านหนังสืออย่างแท้จริงๆ ท่านจึงสะสมเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่น แต่คุณคายาชิม่ากลับหลงใหลแค่เพราะหนังสือเหล่านี้มีหน้าปกสวยงามเท่านั้น ในหนึ่งเดือน เขาจะไปร้านหนังสือขนาดใหญ่ประมาณหนึ่งครั้ง เพื่อตามหาหนังสือสำหรับมาตกแต่งบ้าน และนี่คืองานอดิเรกที่คุณคายาชิม่ากำลังหมกหมุ่นมากที่สุดในตอนนี้ แต่ใช่ว่าคุณคายาชิม่าไม่อ่านหนังสือเลย สำหรับคุณคายาชิม่าแล้ว หนังสือสำหรับอ่านกับหนังสือที่เอาไว้ชื่นชมหน้าปกนั้นแยกถูกประเภทกันอย่างชัดเจน
ส่วนการสะสมของโบราณ ที่จริงแล้วนี่คืองานอดิเรกซึ่งโคอิซึมิเป็นคนแนะนำ โคอิซึมิเคยลองแนะนำกิจกรรมหลายๆ อย่างให้คุณคายาชิม่า เช่น เกมกระดาน คอมพิวเตอร์ เทนนิสและสเก็ตบอร์ด เป็นต้น แต่สิ่งที่คุณคายาชิม่าสนใจจริงๆ กลับมีแค่การสะสมของโบราณและหมวกรุกเท่านั้น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดคุณคายาชิม่าถึงชอบหมากรุก แต่การสะสมของโบราณนั้นพอจะเข้าใจได้ เนื่องจากเดิมทีเขาก็เป็นคนชอบสะสมโน้นนี่อยู่แล้ว และดูเหมือนว่าช่วงนี้ร้านขายของเก่าก็เริ่มอ่านทางของคุณคายาชิม่าออก หากมีสินค้าใหม่ที่คุณคายาชิม่าน่าจะสนใจ ทางร้านจะติดต่อมาเพื่อแจ้งให้ทราบ
เมื่อวันก่อน คุณคายาชิม่าได้โคมไฟโดมแนนซีมาด้วยวิธีนี้เช่นกัน เขาเพิ่งจ่ายเงินจำนวนแปดแสนห้าหมื่นเยนแลกกับของตกแต่งบ้านชิ้นนั้น และตอนนี้โคมไฟดังกล่าวก็ได้เข้าไปอยู่ในห้องลักษณะยาวๆ แคบๆ คล้ายทางเดินเชื่อมอาคาร ซึ่งเรียกว่าลองแกลเลอรี่เรียบร้อยแล้ว ของสะสมสไตล์ตะวันตกหลักๆ จะถูกเก็บสะสมไว้ที่นี่ ส่วนของสไตล์ตะวันออกจะถูกเก็บแยกเอาไว้อีกห้องหนึ่ง
หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับงานอดิเรก คุณคายาชิม่ายินดีจ่ายเงินโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่ทำให้โคอิซึมิต้องเบิกตาโพลงโตมากที่สุด คือตอนคุณคายาชิม่าจ่ายเงินค่านาฬิกาข้อมือปาเต็กฟิลิปป์มูลค่ายี่สิบล้านเยน ขนาดโคอิซึมิยังต้องถอนหายใจ ในโลกนี้มีหลายคนที่ชื่นชอบนาฬิกาข้อมือราคาแพง แต่คุณคายาชิม่าไม่ได้ชอบนาฬิกาข้อมือเป็นพิเศษ อีกทั้งปกติเขาก็ไม่ใส่นาฬิกาด้วย ดังนั้น นาฬิกาข้อมือจึงแทบไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขา นอกจากนี้ เขายังไม่ใช่คนที่ชอบใส่เพื่อโอ้อวดใครต่อใครอีกต่างหาก จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่โคอิซึมิไม่เข้าใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คุณคายาชิมะเป็นนักลงทุนหนุ่มผู้โดดเดี่ยวและแปลกประหลาดไม่เหมือนใคร ผู้ที่สามารถมัดหัวใจของคุณคายาชิมะได้เป็นคนแรกคือ ?เขา? ซึ่งเป็นคนสวนประจำตระกูล ในคืนพายุเข้า จู่ๆ คุณคายาชิมะก็บุกรุกเข้าไปในบ้านและสารภาพรักกับคนสวนหนุ่ม แม้เขาจะกลั่นแกล้งคุณคายาชิมะสารพัด แต่ความไร้เดียงสาและความตรงไปตรงมาของคุณคายาชิมะก็ทำให้เขาเริ่มหวั่นไหว ผลงานยอดนิยมบอกเล่าเรื่องราวความรักระหว่างคนสวน x เจ้านาย มีฉากหลังเป็นคฤหาสน์ท่ามกลางสวนสไตล์อังกฤษอันแสนงดงาม เพิ่มเนื้อหาตอนพิเศษซึ่งไม่เคยตีพิมพ์ที่ไหนมาก่อน!!
