คุณไม่มีโอกาสสร้างความประทับใจแรกหนที่สอง
แชะ!
ทั้งเสียงชัตเตอร์ที่ดังรัว แสงไฟที่ส่องหน้า รวมทั้งสาวสวยข้างกาย ไม่มีอะไรดึงความสนใจจากชายหนุ่มเจ้าของส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ผู้กำลังปั้นหน้าไปตามบทบาทที่ได้รับได้ เพราะในใจกำลังหงุดหงิด
หงุดหงิดจนแทบระเบิดออกมา
?พักก่อนๆ ดูเหมือนดาวเหนือไม่ค่อยมีสมาธิเลยนะ? คำพูดช่างภาพจี้ถูกจุดเสียจนเจ้าตัวต้องตวัดสายตาคมๆ ไปมอง และวินาทีนั้นเองที่ความหงุดหงิดได้ถูกถ่ายทอดออกมาทางสีหน้า พร้อมกับมือหนายกขึ้นเสยผมสีช็อกโกแลตเข้มจนเกือบเสียทรง
เจ้าของความหงุดหงิดกำลังก้าวขายาวๆ เข้าไปใกล้ผู้กำกับสาว แม้เมษา หญิงสาวที่ถ่ายแบบคู่กันมาเกือบชั่วโมงจะคว้าท่อนแขนเอาไว้ เขาก็ยังสะบัดออกจนสาวเจ้าหน้าเสีย
มีสิ่งเดียวเท่านั้นที่ทำให้พระเอกหนุ่มหงุดหงิดได้ถึงเพียงนี้
?เขายังไม่มาอีกเหรอครับพี่นิดหน่อย?
คนถูกถามถึงกับหน้าเสีย แม้ร่วมงานกันมาหลายเรื่อง แต่ผู้กำกับก็ยังไม่ชินกับท่าทางร้ายกาจนี้สักที น้ำเสียงที่ตอบออกมาจึงอึกอักจนน่าอึดอัด
?เต้ยโทรมาบอกว่าประสบอุบัติเหตุ?
?แล้วจะเอาอย่างไรครับ ผมไม่มีคิวให้แล้วนะ?
?เต้ยกำลังนั่งวินมา อีก...?
?มาแล้วครับ?
สิ้นประโยค เจ้าของใบหน้าหล่ออินเทรนด์สไตล์เกาหลีก็ปรากฏ เรือนผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง เสื้อผ้าชื้นเหงื่อ กางเกงยีนมีรอยถลอกเล็กน้อย และมีรอยเลือดที่แขนเสื้อ ทำให้มั่นใจว่าคำที่บอกผ่านมือถือมาไม่ใช่เรื่องโกหกเลย
?ขอโทษนะครับ? ผู้มาใหม่ว่าเสียงอ้อมแอ้ม ดวงตาคู่สวยอ่อนแสงลง เขาไม่กล้าแม้แต่สบตาคนที่มองมาด้วยแววตาวาวโรจน์ราวกับโกรธกันมาแต่ชาติปางไหน
ไม่ต้องย้อนกลับไปอดีตให้ลำบากหรอก แค่มาทำงานไม่ตรงเวลาครั้งเดียวก็ทำให้ดาวเหนือเกลียดขี้หน้าได้ตลอดไปแล้ว
?เตชินท์? ดวงตาคมเลิกขึ้นเป็นเชิงถามและเจ้าของชื่อก็พยักหน้ารับ ?มาช้าแล้วยังโอ้เอ้อีก รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิครับ ไม่เห็นเหรอว่าทุกคนเขารออยู่?
?ขอโทษครับ? คนถูกดุตอบเสียงอ้อนพร้อมยกมือไหว้ปลกๆ ทั้งคนตรงหน้าและทีมงานทั้งหมด
แม้ไม่ถูกดุก็รู้สึกผิดอยู่แล้ว พอมาเจอแบบนี้ก็ยิ่งขวัญเสียเข้าไปใหญ่
ไหล่บางห่อลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าที่เคยสดใสไม่ปรากฏให้เห็นเลยตลอดเวลาที่นั่งทำแผลและรอถ่ายภาพ ดวงตากลมเอาแต่จับจ้องไปยังชายหนุ่มที่ดุเขาอย่างไม่ไว้หน้า หากเป็นคนอื่น เตชินท์คงโกรธที่หักหน้ากัน แต่กับดนัยภัทรเขากลับไม่รู้สึกเช่นนั้นแม้สักนิดเดียว
หากบอกว่าการตกหลุมรักเป็นสิ่งสวยงาม ดนัยภัทรหรือดาวเหนือก็คงเป็นสิ่งสวยงามในชีวิตเขา
เด็กหนุ่มคิดเสมอว่าการตกหลุมรักคนที่สว่างไสวดั่งดวงดาวบนท้องฟ้าเป็นเรื่องที่ดี ไม่ว่าสุดท้ายแล้วมันจะสมหวังหรือผิดหวัง แต่อย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่ง พระเอกหนุ่มคนนั้นก็กลายเป็นแรงบันดาลใจให้เขาทำอะไรดีๆ ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวเขาเอง
จากเด็กที่ไม่มีฝันก็กลายเป็นเด็กหนุ่มที่มีฝันอันยิ่งใหญ่ ฝันที่หลายคนฟังแล้วอาจพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเพ้อเจ้อ แต่สำหรับคนช่างฝัน หากวันหนึ่งมีโอกาสได้ไปยืนมองดาวใกล้ๆ สักครั้งก็คงเป็นเรื่องที่ดี และวันนี้เขาก็ทำมันได้สำเร็จ
ดวงดาวที่เพียงมองจากที่แสนไกลก็สวยเสียจนละสายตาไม่ได้แล้วนั้น พอได้มองใกล้ๆ ก็ยิ่งพบว่านอกจากความเปล่งประกายแล้วยังมีมุมอื่นๆ ที่ทั้งสวยงาม น่าค้นหา เป็นปริศนาที่อยากลองใช้หัวใจแก้ดูสักครั้ง
การพบกันครั้งนี้เป็นเรื่องที่คุ้มแสนคุ้มแล้วจริงๆ
?เต้ย?
เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียก ดวงตากลมหมองหม่นไร้แววสดใสอย่างที่เคยเจอกันครั้งแรก สร้างความกังวลใจให้ผู้กำกับไม่น้อย
คุณนิดหน่อยเข้าใจเด็กหนุ่มดีทีเดียว หากใครถูกดนัยภัทรดุแล้วยังยิ้มได้ก็ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแล้ว
?ดาวเหนือก็แค่โกรธนิดหน่อยเอง ไม่เป็นไรนะเต้ย? มือเรียวที่ตบไหล่เบาๆ อย่างให้กำลังใจนั้นไม่ได้ทำให้คนได้รับรู้สึกดีขึ้นเท่าไร แต่พอมองสีหน้าเป็นกังวลของผู้กำกับแล้วก็นึกเห็นใจ
มาสายก็แย่มากแล้ว เขาไม่อยากทำตัวเป็นภาระอีก
คิดได้เช่นนั้นดวงตากลมโตก็เปล่งประกายขึ้นมา หากบอกว่าคนที่กำลังโพสท่าให้ช่างภาพเก็บภาพอยู่นั้นหล่อบาดตา เตชินท์ก็คงได้ตำแหน่งน่ารักบาดใจ
ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อยกยิ้มหวานแบบที่ฝ่ายคัดเลือกนักแสดงหลงใหล จนไม่ต้องแสดงบทบาทอะไร เขาก็ได้รับบทพระรองของละครเรื่องนี้แล้ว
พระรองที่มีเสน่ห์ตรงรอยยิ้มหวานชวนฝัน ราวกับว่าเป็นบทบาทที่เขียนขึ้นมาเพื่อเด็กหนุ่มคนนี้
?พร้อมแล้วนะ? ผู้กำกับหญิงมาดเท่มากฝีมือเอ่ยถาม เตชินท์พยักหน้ารับก่อนหลับตาลงเมื่อพี่ช่างแต่งหน้ายื่นฟองน้ำนุ่มๆ มาซับใบหน้านวลเนียนอีกหน
พอลืมตาขึ้นก็พบกับคนที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ให้ความรู้สึกราวกับฝันไป
ดวงดาวสุกสกาวสดใสที่เขาเฝ้ามองจากพื้นดินอยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้เอง
ยิ่งขายาวพาร่างบอบบางเข้าไปใกล้มากเท่าไร หัวใจก็ยิ่งเต้นถี่มากเท่านั้น
?ว้าว เต้ยตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะคะเนี่ย ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ ทำตัวสบายๆ นะไม่ต้องเกร็ง? เจ้าของเสียงหวานติดห้าวหน่อยๆ เมื่อรวมกับใบหน้าคมแบบไทยแท้และผิวสีแทน ยิ่งทำให้เธอดูดีสมเป็นนางเอกของเรื่อง รอยยิ้มเป็นมิตรสวยงามราวกับลิควิดเปเปอร์ที่กำลังทำหน้าที่ลบความกังวลในใจเขา หากแต่ความผ่อนคลายก็อยู่กับผู้รับบทพระรองได้ไม่นาน เมื่อดวงดาวที่เขาเฝ้ามองกำลังจ้องมาทางนี้
ครั้งแรกที่มีโอกาสได้สบตากันตรงๆ เตชินท์ก้มหน้าขอโทษเจ้าของดวงตาไม่สบอารมณ์อีกครั้ง แต่ก็ได้รับกลับมาเพียงความเมินเฉย ดนัยภัทรเสมองไปทางอื่น ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ติแสดงอาการโกรธอย่างชัดเจน แม้เขาจะได้รับฉายาว่าเป็นดวงดาวของวงการบันเทิง แต่ภายในความเปล่งประกายเจิดจรัสกลับเต็มไปด้วยความจริงจัง
ใครจะรู้ว่าภาพสวยงามที่ปรากฏหน้าม่านนั้นผ่านความลำบากลำบนและความอดทนด้านหลังม่านมามากเท่าไร ดนัยภัทรเองก็เช่นกัน เขาพยายามอย่างมากเพื่อให้ทุกงานที่ออกสู่สายตาประชาชนเป็นงานคุณภาพ แม้บางครั้งต้องทนกับคำนินทามากมาย
หากบอกว่าไม่สนก็ดูสร้างภาพเกินไป เขาฟังไว้บ้างแต่ไม่ได้แก้ไขอะไร
แล้วจะแก้ไขทำไมในเมื่อที่ทำอยู่ไม่ใช่เรื่องไม่ดีสักหน่อย
เพราะเป็นเช่นนั้น วันนี้พระเอกหนุ่มถึงได้โกรธคนมาสายเสียมากมาย มากจนไม่สามารถปั้นหน้าส่งยิ้มให้ได้ ซึ่งมันเป็นการแสดงออกที่เขารู้ดีว่าไม่น่าประทับใจเอาเสียเลย
ก็แล้วจะทำไม ในเมื่อเด็กนั่นทำตัวไม่ให้เขาประทับใจเหมือนกัน
เตชินท์หุบยิ้มเก้อๆ ลงเมื่อส่งยิ้มไปแล้วไม่ได้รับมันกลับมา แม้รู้สึกเสียหน้าอยู่ไม่น้อย แต่คนเฟรนด์ลี่อย่างเขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ
ไม่ว่าดนัยภัทรจะทำเย็นชาใส่เพียงใด เขาก็ยังอยากแนะนำตัวทำความรู้จักอยู่ดี แม้ไม่ใช่ในฐานะแฟนคลับ แต่อย่างน้อยคนที่จะต้องร่วมงานกันในระยะเวลาสามถึงสี่เดือนก็ไม่ควรมีเรื่องขัดเคืองใจ
คนที่ไม่เคยเชื่อสักครั้งเมื่อมีคนบอกว่าตนเองตัวเล็กก้าวเข้าไปหาพระเอกหนุ่ม นาทีนี้เองที่เตชินท์ต้องทำใจยอมรับอย่างไร้ข้อแม้ใดๆ ว่าตัวเองตัวเล็กจริงๆ แม้ความสูงจะน้อยกว่าดนัยภัทรสักห้าถึงสิบเซนติเมตร แต่รูปร่างกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง
คนตัวสูงตรงหน้าดูมีกล้ามเนื้อแบบที่สาวๆ หลงใหล ต่างกับเขาที่อาจจะมีกล้ามเนื้อบ้าง แต่น้อยนิดเหลือเกินเมื่อเทียบกัน
?มองอะไร? ถ้อยคำห้วนๆ ดังขึ้นให้ละสายตาจากร่างกายแข็งแกร่ง มิวายทำหน้าเหลอหลาให้รู้สึกขายหน้า
?เอ่อ...คุณดาวเหนือหุ่นดีมากเลยนะครับ น่าอิจฉาจังครับ?
?ก็ออกกำลังกายสิ? เรื่องแค่นี้ทำไมไม่รู้ คนถูกชมว่าหุ่นดีมองเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาดูแคลน
มาสายแล้วยังมาทำท่าเหมือนจะตีสนิทอีก คนอย่างดนัยภัทรไม่สนิทกับใครง่ายๆ หรอกนะ
?จะวางมาดขรึมไปถึงไหนคะคุณ? เสียงหวานของเจ้าของดวงตากลมโตก้าวเข้ามาในลุคสาวชาวสวน แต่ถึงอย่างนั้นเธอยังคงงดงามและเปล่งประกาย
?เราก็เป็นของเราอย่างนี้?
?ยิ้มหน่อยเถอะค่ะพ่อคุณ เวลาเหนือยิ้มน่ะหล่อมากๆ เลยรู้เปล่า? เมษาว่าพลางยื่นมือไปดึงมุมปากคนหน้าบึ้งขึ้นให้ได้องศาเหมือนยิ้ม
มันไม่ได้น่าดูหรอก ออกจะตลกเสียจนพระรองตัวเล็กที่ยืนมองอยู่หลุดขำออกมา
?เต้ยยิ้มแล้ว คราวนี้เหนือก็ยิ้มบ้างนะ ต้องทำงานด้วยกันอีกนาน เราต้องรักกันไว้นะ รู้เปล่า? เมษาก็ยังคงเป็นเมษา เคยร่าเริงเฟรนด์ลี่อย่างไรก็เป็นเช่นนั้นไม่เคยเปลี่ยน
มือบางจับมือสองหนุ่มมาประสานกันไว้ เตชินท์รู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าวิ่งจากปลายนิ้วไปที่หัวใจ ร่างกายชาไปหมด ต่างกับพระเอกหนุ่มที่ยังคงนิ่งไร้ความรู้สึกเช่นเคย
เห็นทีการทักทายอย่างเป็นมิตรกับพระเอกที่กำลังเลียนแบบเป็นต้นไม้จะไม่ง่ายเสียแล้ว
แม้บรรยากาศในสตูดิโอจะดูอึมครึมไปสักหน่อย แต่ความเป็นมืออาชีพของนักแสดงนำก็ทำให้การฟิตติ้งเสื้อผ้าและถ่ายภาพโปรโมทผ่านไปได้ด้วยดี ดนัยภัทรยกมือไหว้ขอบคุณทีมงานทุกคนในสตูดิโออย่างสุภาพนอบน้อมหลังจากงานวันนี้จบลง ก่อนเดินกลับห้องพักไป
ทุกคนอย่างนั้นเหรอ? ทุกคนเสียเมื่อไรกัน ขาดก็แต่เตชินท์เท่านั้นที่เขาไม่แม้แต่ชายตาแล
ร่างสูงก้าวเดินไปตามทาง มุ่งหน้าสู่ห้องแต่งตัวโดยมีคนตัวเล็กกว่าเดินตามอยู่ไม่ห่าง เสียงฝีเท้าดังตามหลังมาเป็นระยะแต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจ มือหนาคลายเนคไทก่อนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวในออกเกือบหมด เผยแผ่นอกแกร่งในวินาทีที่ประตูห้องกำลังปิดลง
มันควรปิดลง แต่เพราะคนที่เดินตามมาคว้าลูกบิดเอาไว้ก่อนสอดตัวเข้ามาในห้อง แม้อยู่กันเพียงลำพังแต่ก็ดูเหมือนว่าเตชินท์จะไม่ได้น่าสนใจขนาดที่พระเอกหนุ่มต้องหันมอง เขายังคงปลดเปลื้องเสื้อผ้าชิ้นบนอย่างใจเย็น
?คุณดาวเหนือครับ ผมทราบนะครับว่าเรื่องเวลาสำคัญกับคุณดาวเหนือมาก และวันนี้ผมก็ต้องขอโทษมากจริงๆ ครับ ผมไม่ทราบจริงๆ ว่าจะเกิดอุบัติเหตุ?
เด็กหนุ่มว่าเสียงแผ่ว เขารู้สึกผิดมากจริงๆ อยากแก้ไขอะไรหลายๆ อย่างแต่ก็ทำไม่ได้เลย สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือการขอโทษ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล
ดนัยภัทรยังจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นหูก็ฟังสิ่งที่คนข้างหลังกำลังพูด
เขาเข้าใจดีว่ามันไม่ใช่ข้อแก้ตัว เด็กหนุ่มประสบอุบัติเหตุมาจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็อดโมโหไม่ได้อยู่ดี
?ถ้ารู้ล่วงหน้าเขาคงไม่เรียกว่าอุบัติเหตุหรอก ครั้งหน้าก็ระวังกว่านี้หน่อยสิ อาชีพนักแสดงน่ะถ้าหากเราเป็นอะไรไป ไม่ใช่แค่เราหรอกนะที่เดือดร้อน ทั้งทีมงานทั้งผู้เกี่ยวข้องก็จะเดือดร้อนไปด้วย คิดถึงคนอื่นให้มากๆ ถ้าคุณอยากอยู่ในวงการนี้นานๆ?
มันเป็นคำสั่งสอนที่คนได้รับถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
?ครั้งหน้าผมจะไม่มาสายอีกแล้วครับ?
?ก็ดี?
ไม่มีครั้งไหนที่เตชินท์รู้สึกชอบความเฉยชาเท่าครั้งนี้ อย่างว่าไม่ว่าคนที่เราชอบจะเฉยชาเพียงใด เราก็ยังมองเขาในแง่ดีเสมอ
เตชินท์ใช้เวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว พอออกจากห้องแต่งตัวมาก็ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อลองผลักประตูห้องข้างๆ ดูแล้วพบว่ามันล็อกอยู่
พระเอกหนุ่มยังคงอยู่ในนั้น
คนมีแผนต้องรีบทำเวลาแล้ว
ร่างเล็กๆ ท่าทางมีพิรุธค่อยๆ ก้าวออกจากหลังเสาต้นใหญ่เมื่อพบว่าทางสะดวก ก็ย่องเข้าไปใกล้รถยนต์คันสวยอันเป็นเป้าหมาย แม้ไม่ได้เห็นบ่อยๆ แต่เตชินท์ก็จำได้ดีว่ารถคันนี้คือรถคันเก่งของพระเอกหนุ่มที่เขาชื่นชมมานานแสนนาน
ไม่แปลกเลยหากเราจะจดจำเรื่องราวและสิ่งของของคนที่ชอบได้อย่างแม่นยำ
คนตัวเล็กก้าวเข้าไปใกล้รถยนต์ยุโรปคันสวยอีก อดไม่ได้ที่จะยกมือถือขึ้นมาถ่ายเซลฟี่เมื่อมองไปรอบๆ ตัวแล้วพบว่าทางโล่งแลดูสะดวกต่อการแสดงความคลั่งไคล้ต่อหนึ่งเดียวในหัวใจ
หัวใจของคนที่เต็มใจเป็นพระรองเต้นตึกๆ ทั้งตื่นเต้นและดีใจ เตชินท์ยกมือขึ้นทำท่าเหมือนจะสัมผัสตัวรถ แต่ก็ต้องชักมือกลับเมื่อคิดได้ว่าบางทีสัญญาณกันขโมยอาจจะดังขึ้นก็ได้
บางครั้งก็ได้แต่คิดว่าแค่ได้มองใกล้ๆ ก็มากเกินพอแล้ว
ในยามนี้หากใครสักคนเดินผ่านลานจอดรถคงได้เข้าใจผิดว่าเด็กหนุ่มท่าทางมีพิรุธที่ยืนจดๆ จ้องๆ BMW M6 Gran Coup? คันสวยอยู่นี้เป็นแก๊งขโมยรถแน่ๆ หากแต่ในความเป็นจริงแล้วเขากำลังทำในสิ่งตรงกันข้าม
หลังจากยืนมองและถ่ายเซลฟี่จนพอใจ มือเรียวก็หยิบเอาดอกกุหลาบที่ถูกห่อด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ออกมาจากกระเป๋าเป้ ยืนมองเจ้าดอกไม้สีแดงและอมยิ้มอย่างคนมีความสุขอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางมันลงบนกระจกหน้ารถโดยไม่ลืมดึงสิ่งที่ห่อหุ้มมันออก กลีบช้ำไปหน่อย ก้านบิดไปนิดแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดมากเท่าไร
เตชินท์ยิ้มให้ดอกไม้อีกหน หวังลึกๆ ว่ารอยยิ้มนี้จะถูกส่งไปยังผู้รับ หวังว่าดนัยภัทรจะไม่ทิ้งดอกไม้จากแฟนคลับคนนี้ หวังให้เจ้าตัวยิ้มสักนิดเมื่อเห็นมัน และก็คงจะดีถ้ายิ้มให้เขาบ้าง แค่สักครั้งก็พอ
1
พยายามถอยห่างมากเท่าไร ก็ยิ่งใกล้มากขึ้นเท่านั้น
?กุญแจห้องคุณเหนือค่ะ?
เจ้าของมือใหญ่รับเอากุญแจมาถือไว้พลางจ้องหน้าทีมงานเมื่อเธอทำท่าเหมือนจะพูดบางอย่างแต่กลับเงียบ
?มีอะไรจะบอกผมอีกหรือเปล่าครับ? พอทีมงานไม่พูด ดนัยภัทรจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามเสียเอง
ความสงสัยเก็บไว้ก็อึดอัด สู้ถามออกไปให้ได้คำตอบเลยก็สิ้นเรื่อง
?คุณเหนือพักห้องเดียวกับคุณเต้ยนะคะ?
?เปลี่ยนห้องใหม่ให้ผมด้วยครับ?
ไม่ต้องใช้เวลาคิดนานกับการขอเปลี่ยนห้อง
ดนัยภัทรไม่ใช่พระเอกเทวดา เขาออกจะเป็นคนที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายเสียด้วยซ้ำ ให้นอนห้องเดียวกับช่างไฟก็ยังได้เลย แต่กับพระรองคนนี้เขายอมรับไม่ได้จริงๆ
เจอกันครั้งแรกก็ไม่ประทับใจแล้ว เขาไม่คิดว่าจะสามารถใช้ห้องร่วมกันได้หรอก
?ไม่มีห้องเหลือแล้วค่ะคุณเหนือ?
?ผมขอคุยกับพี่นิดหน่อยครับ?
พอคุยกับทีมงานไม่ได้ คนเดียวที่จะช่วยเขาได้ก็คงไม่พ้นผู้กำกับคู่ใจ
?ห้องเต็มหมดแล้วจริงๆ ค่ะคุณเหนือ และคุณนิดหน่อยก็ฝากมาบอกด้วยว่าอย่างไรก็เปลี่ยนห้องให้คุณเหนือไม่ได้แล้วจริงๆ?
ราวกับผู้กำกับทราบอยู่ก่อนแล้วว่าเขาจะไม่ยอมรับเรื่องนี้ ถึงได้ดักกันไว้ทุกทางเช่นนี้
เมื่อหมดหนทางจะค้านต่อก็ได้แต่ถอนหายใจและยอมรับเท่านั้น
?อย่างนั้นเหรอครับ ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจนะครับ? พระเอกหนุ่มพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แม้เสียงร้องประท้วงในใจจะดังก้อง แต่ในเมื่อพี่นิดหน่อยว่าอย่างไรก็คงต้องว่าตามกัน
ในนาทีที่รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก คำที่แม่พร่ำสอนเสมอมาก็ดังขึ้นในหัว
?หากอยากเฉิดฉายอยู่ในวงการบันเทิงไปนานๆ ก็อย่าทำตัวเรื่องมาก ก้มหน้าทำงานไปเถอะถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรง?
พระเอกหนุ่มอยากทำตัวเรื่องมาก แต่สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือจำใจเดินลากกระเป๋าไปยังห้องพัก
ห้องที่พอเปิดประตูเข้าไปแล้วต้องเจอกับคนที่เขาไม่อยากเจอที่สุด
อันที่จริงเขาไม่ได้เกลียดเตชินท์สักนิด เขาไม่รู้จักพระรองคนนั้นเป็นการส่วนตัวด้วยซ้ำ ที่ไม่พอใจเรื่องห้องพักก็เพราะไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา และการเจอกันครั้งแรกของเขากับเด็กหนุ่มก็ไม่น่าประทับใจสักเท่าไร แค่คิดว่าต้องเห็นหน้าเด็กนั่นในทุกเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจแล้ว
ก๊อกๆๆ
มือหนายกขึ้นเคาะประตูเบาๆ ยืนรออยู่ครู่พอเป็นมารยาทก่อนเสียบกุญแจ บิดข้อมือนิดหนึ่งและผลักประตูเข้าไป ขณะเดียวกันคนในห้องก็ดึงประตูเข้าหาตัว
ทั้งคู่เผชิญหน้ากัน พอยืนใกล้ๆ กันแบบนี้เตชินท์ดูตัวเล็กไปเลย ก็จะไม่ให้รู้สึกอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อคนตรงหน้ามีดีกรีเป็นถึงอดีตนายแบบระดับแนวหน้าของประเทศที่ผันตัวมาเป็นพระเอกละครเชียวนะ
ความหล่อเหลาที่ได้มองอย่างเต็มตาในระยะประชิดเป็นครั้งแรก ทำให้คนเป็นแฟนคลับเผลอมองสำรวจอยู่นาน
ใบหน้าคมคายเกลี้ยงเกลาสะอาดหมดจด ทรงผมแบบเปิดหน้าทำให้หน้าผากนูนดูชัดเจนและสะดุดตา คิ้วดกโค้งได้รูปเหนือดวงตาคม จมูกโด่งคมสัน และริมฝีปากเรียวสวยนั้น ทุกอย่างที่ประกอบบนใบหน้าพระเอกหนุ่มช่างเข้ากันอย่างหาที่ติไม่ได้
มองเลยลงมาที่ลำคอระหง ลูกกระเดือกที่กำลังขยับเมื่อเจ้าของกำลังพูดบางอย่างทำให้คนมองถึงกับลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ไหล่กว้าง แผ่นหลังแกร่งให้ความรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ ทั้งร่างกายกำยำ แข็งแรง รูปร่างสูงได้สัดส่วน
ไม่แปลกเลยที่ดนัยภัทรได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก หลายปีมาแล้วที่เขาเป็นคนดังในกระแส แม้มีข่าวไม่ดีออกมาบ้าง แต่สุดท้ายดาวก็ยังเป็นดาว เขายังคงเปล่งประกาย
?คุณ?
?.....?
?เตชินท์!!?
ชื่อตัวที่ถูกคนตัวสูงตรงหน้าเรียกทำเอาเด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงก่อนทำทีเสมองไปทางอื่นด้วยความรู้สึกขัดเขิน
ทำอะไรลงไปเต้ย ยืนมองเขาด้วยสายตาแบบไหนกันนะเมื่อกี้นี้ บ้าจริงๆ
?ขอโทษครับ คุณดาวเหนือหล่อมากเลยครับ? พอทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่เอ่ยปากชมและยกนิ้วโป้งทั้งสองข้างสำทับไปอีกทีว่าที่พูดนั้นออกมาจากใจจริงๆ
?รู้ หลีกทางได้หรือยังครับ?
?ครับ? คนตัวเล็กกว่าอ้อมแอ้มบอกก่อนขยับตัวไปทางขวา หลีกทางให้พระเอกหนุ่มที่เดินด้วยท่าทางสมาร์ทผ่านเลยเข้าไปในห้อง
เขาหยุดเดินทั้งที่มือยังจับอยู่ที่กระเป๋าลาก กวาดสายตามองไปทั่วห้องก่อนสะดุดเข้าที่เตียงเดี่ยวซึ่งตั้งอยู่ติดหน้าต่าง รู้สึกแปลกใจที่มันยังมีสภาพเหมือนยังไม่ผ่านการใช้งานจนต้องหันมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง พอสบตากันเตชินท์ก็รีบขยับมายืนข้างๆ พร้อมบอก
?ผมคิดว่าคุณดาวเหนือคงอยากนอนใกล้ๆ หน้าต่างมากกว่า เชิญตามสบายนะครับ?
มันก็จริงอย่างที่เตชินท์พูด เขาเคยให้สัมภาษณ์ว่าชอบนอนเตียงติดหน้าต่าง ชอบนอนมองความมืดมิดภายนอกห้องและหลับไปในทุกๆ คืน แต่ที่น่าแปลกใจคือเด็กนี่รู้เรื่องเขาได้อย่างไร
?คุณ??? คำพูดที่เอ่ยออกมาพร้อมคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันทำให้คนตรงหน้ายิ้มกว้างจนตาหยี หากแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเพื่อไขความสงสัย เด็กหนุ่มทำเพียงหยิบเสื้อแจ็กเกตมาสวม คว้าเอาโทรศัพท์มือถือมาถือไว้ก่อนบอกลาด้วยท่าทางสุภาพ
?ผมต้องไปเข้าฉากแล้วครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ?
คนตัวบางเดินออกจากห้องไปแล้ว เหลือไว้เพียงกลิ่นหอมอ่อนๆ และรอยยิ้มที่ดนัยภัทรเผลอคิดว่ามันน่ารักดีเท่านั้นที่ยังคงติดตาจนต้องลอบยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้
การพักห้องเดียวกับคนที่ไม่ได้รับความประทับตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไร
พระเอกหนุ่มทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงอย่างหมดสภาพ เขาชอบการถ่ายทำท่ามกลางธรรมชาติที่ต่างจังหวัด แต่ก็รู้สึกเหนื่อยจากการเดินทางมากเช่นกัน
คราแรกที่ทางทีมงานแจ้งว่าสถานที่ถ่ายทำละครเรื่อง ?เพลิงรักสีกุหลาบ? ส่วนใหญ่อยู่ที่โคราช ดนัยภัทรรู้สึกดีใจมาก คิดว่าขับรถไป-กลับคงไม่เหนื่อยเท่าไร แต่พอเอาเข้าจริง เห็นตารางถ่ายทำแล้วก็ทิ้งแพลนไป-กลับนั้นไปเลย คิดว่าใช้เวลาสามเดือนเต็มกับการอยู่กินเป็นชาวสวนนี่แหละคงสะดวกกว่า
อากาศดีๆ จากสายลมอ่อนๆ พัดผ่านหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ทำให้พระเอกหนุ่มผู้ทำงานหามรุ่งหามค่ำหลับไปในที่สุด กว่าจะตื่นอีกทีก็ตอนที่เจ้าสิ่งที่เขาไม่เคยรักมันแต่ก็ขาดมันไม่ได้ดังสนั่นนั่นแหละ เขาถึงได้งัวเงียขึ้นมา
ห้องทั้งห้องยังคงว่างเปล่า เตชินท์คงยังถ่ายละครอยู่ จะว่าไปเขาไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับเด็กนั่นเลยสักนิด อันที่จริงดนัยภัทรไม่เคยสนใจใคร เขาแค่ทำงานไปตามหน้าที่ ยิ้มและทักทายผู้คนไปตามมารยาท อาศัยจำหน้าและชื่อคนที่ต้องพบปะจากภาพถ่ายที่ผู้จัดการส่วนตัวหามาให้เท่านั้น พองานจบความจำทั้งหมดก็ถูกลบทิ้งไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นจะมีเพียงคนเดียวที่เขาลืมไม่ได้ เธอคือเมษา คู่จิ้นของเขา
?น้องเมษาวันนี้ทำได้ดีมากเลยนะคะ?
ฉากสุดท้ายของเมษาจบลงเมื่อดนัยภัทรเดินไปถึงสถานที่ถ่ายทำพอดี เธอยังคงสวยแม้จะอยู่ในชุดกางเกงยีนกับเสื้อลายดอก แต่งหน้าบางๆ กับทรงผมที่มัดไว้เพียงลวกๆ เท่านั้น
?เพิ่งตื่นเหรอคะคุณดาวเหนือ? แน่นอนว่าน้ำเสียงประชดประชันดังมาทางเขาเมื่อนางเอกสาวยิ้มพร้อมบอกลาคนในกองเสร็จเรียบร้อย
?ถ่ายเสร็จแล้วกลับเลยหรือเปล่า?
?กลับสิ เดี๋ยวมีถ่ายอีกเรื่องฉากสุดท้ายคืนนี้พอดี?
?ขับรถเองเหรอ?
?รถตู้กองถ่ายมารับอะ เขาคงกลัวเมหลับในมั้ง ไม่เคยไว้ใจกันเลย? นางเอกสาวเบ้หน้า รู้สึกไม่พอใจที่ถูกดูแลเอาใจใส่มากจนเกินไป
?เป็นเรา เราก็ไม่ไว้ใจหรอก เมน่ะถ้าไม่หลับก็หาเรื่องทะเลาะกับรถคันอื่นไปเรื่อย?
?เหนือว่าเมเหรอ? น้ำเสียงงอนๆ ดังขึ้นพร้อมมือเรียวฟาดลงบนไหล่พระเอกหนุ่มแรงๆ ด้วยความหมั่นไส้ เรียกเสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นในโลกที่ทั้งสองคนสร้างขึ้น โลกที่กำลังถูกหลายๆ คนจ้องมองด้วยความรู้สึกชื่นชม ต่างจากอีกคนที่มองด้วยความอิจฉา
เตชินท์ไม่ได้รู้สึกอิจฉาพระเอกหนุ่มที่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับเมษา แต่เขากำลังอิจฉานางเอกสาวที่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับดนัยภัทรต่างหาก
?เต้ย?
?ครับ? น้ำเสียงสดใสเรียกรอยยิ้มจากใบหน้าหวาน นางเอกสาวยิ้มกว้างผละออกห่างคู่จิ้นของเธอก่อนเดินมาหยุดตรงหน้าเขา มือเรียววางลงบนไหล่บอบบางพลางหันมองอีกคนที่เธอเพิ่งเดินจากมา
คนที่มองมาด้วยสายตาอ่านยาก
?สู้ๆ นะ เข้าฉากกับเหนือไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ตอนที่เมเจอเขาครั้งแรกนะ กลับบ้านไปนี่แทบอยากจะถอนตัวเลยล่ะ?
?เรายืนอยู่ตรงนี้นะเม? น้ำเสียงเยือกเย็นไม่ได้ทำให้เมษารู้สึกกลัว เธอยังคงว่าต่อด้วยน้ำเสียงร่าเริงเช่นเดิม
?ก็เมตั้งใจพูดให้เหนือได้ยินนี่ เบาๆ กับน้องหน่อยนะ พระรองน่ารักๆ อย่างนี้เมอยากทำงานด้วยนานๆ?
?เรามาตรฐานเดียวเม ถ้าไม่ดีก็ต้องทำให้มันดี ถ้าทนไม่ได้ก็ถอนตัวซะ? ท้ายประโยคพระเอกหนุ่มจอมเนี้ยบตั้งใจพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันเพียงสามคน
ไม่ใช่เพียงคำขู่ ดนัยภัทรเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทุกงานที่เขาทำแม้คนนอกอาจมองว่าจู้จี้เรื่องเยอะ แต่ท้ายที่สุดแล้วผลที่ออกมาคืองานเป็นที่ยอมรับและดีมากๆ อย่างที่ทุกคนต้องเอ่ยปากชม
และก็เป็นอย่างที่เมษาว่าไว้ไม่มีผิด ถ้าไม่ติดว่าชื่นชมในความสามารถของพระเอกหนุ่มเป็นการส่วนตัว เตชินท์คงโมโหมากที่เขาขอถ่ายแก้หลายต่อหลายรอบ เล่นเอาทั้งตัวประกอบและพระรองถึงกับล้า อยากบ่นก็ทำไม่ได้เต็มปากเพราะมันเป็นงาน งานที่เขารัก
?เหนื่อยหน่อยนะเต้ย? พี่นิดหน่อยเดินเข้ามาคุยด้วยขณะทีมงานกำลังเก็บอุปกรณ์
การถ่ายทำวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว และถ้าหากมีถ่ายอีก ตัวคนเป็นพระรองนี่แหละที่จะไม่ไหว การเข้าฉากกับดนัยภัทรทำให้เขาเสียพลังงานไปเยอะทีเดียว
?สนุกดีครับ?
แม้เหนื่อยแค่ไหนแต่รอยยิ้มก็ไม่เคยหายไปจากใบหน้า เตชินท์คิดว่าการยิ้มเป็นเหมือนการชาร์จพลังให้ตัวเองและคนรอบข้างวิธีหนึ่ง
?เหนือก็เป็นแบบนี้แหละ อีกสักพักก็ชินไปเอง?
?เต้ยว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดีนะครับ การได้ร่วมงานกับคนเก่งๆ ทำให้เต้ยรู้ว่าตัวเองยังอ่อนหัดจริงๆ ต้องฝึกฝนอีกเยอะเลยครับพี่นิดหน่อย?
?สร้างภาพ?
คำพูดลอยๆ ทำให้บรรยากาศอบอุ่นหายวับไปกับตา ผู้กำกับสาวตวัดสายตามองคนที่เดินผ่านมาพูดลอยๆ และเดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
?ดาวเหนือ ทำไมปากร้ายฮะ?
?ผมคุยโทรศัพท์ครับไม่ได้ว่าใคร?
ไม่จริงหรอก เขาก็แค่ทำทีคุยโทรศัพท์ไปอย่างนั้น ที่จริงก็ตั้งใจว่ากระทบเตชินท์นั่นแหละ
?ดาวเหนือก็เป็นแบบนี้ เดี๋ยวสนิทกันทุกอย่างจะดีเอง?
?ผมจะพยายามครับ? คนตัวเล็กว่ากลั้วหัวเราะ งานนี้นอกจากต้องพยายามฝึกปรือฝีมือการแสดงแล้วยังต้องพยายามหาทางสนิทสนมกับพระเอกหนุ่มหลายบุคลิกนั่นอีก
แค่คิดก็อยากยกมือขึ้นปาดเหงื่อแล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอกเต้ย ถ้าความพยายามเป็นผลก็มีแต่ได้กับได้ไม่ใช่เหรอ คนเป็นพระรองให้กำลังใจตัวเอง
?ปะ กินข้าวกัน? พี่นิดหน่อยเอ่ยชวนพลางตบไหล่พระรองของเธอเบาๆ ให้ผ่อนคลาย
โชคดีไม่น้อยที่เจอผู้กำกับน่ารักๆ อย่างพี่นิดหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาคงลำบาก นึกแล้วก็อยากขอบคุณเหลือเกิน
ทีมงานรวมตัวกันในห้องอาหารของรีสอร์ทในเวลาอาหารเย็น นักแสดงส่วนใหญ่เดินทางกลับกรุงเทพมหานครกันหมด เหลือก็เพียงพระเอกกับพระรองและนักแสดงตัวประกอบอีกสามสี่คนเท่านั้นที่มีคิวถ่ายยาวมากจนต้องหอบผ้าหอบผ่อนออกจากบ้านมากินนอนในกองถ่าย
?เต้ยทางนี้?
คนยืนเคว้งคว้างตรงหน้าประตูเผยรอยยิ้มโล่งอกเมื่อพี่นิดหน่อยโบกมือเรียก ขายาวพาร่างเพรียวเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับใครบางคน
ใครคนที่ไม่เคยยิ้มให้กันสักครั้ง
ผู้มาใหม่ยืนนิ่งลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนนั่งลงตามแรงกระตุกที่ข้อมือ พี่นิดหน่อยยักไหล่บอกกลายๆ ว่าไม่ต้องสนใจดาวเหนือหรอก
เตชินท์ก็อยากทำอย่างนั้นแต่หัวใจมันไม่ยอม บ่อยครั้งที่เผลอมองจนน่ากลัวว่าใครสักคนในที่นี้จะสังเกตเห็น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังโชคดีไม่น้อยที่คนคนนั้นไม่ใช่คนถูกแอบมองแน่ๆ
ก็จะสังเกตเห็นได้อย่างไรในเมื่อเอาแต่ก้มหน้าก้มตาจัดการอาหารตรงหน้าไม่ได้สนใจใครสักนิด ไม่ได้ดูมูมมามอย่างคนหิวโหย แต่ดูมีมารยาทคล้ายผู้ดี
คนแอบมองได้แต่สงสัยว่า...พระเอกหนุ่มไม่เหนื่อยบ้างหรือไรที่ต้องวางฟอร์มแบบนี้ตลอดเวลา พลางนึกภาพเจ้าตัวหลุดมาด แค่คิดก็นึกขำ
บทสนทนาสัพเพเหระดังขึ้นเป็นระยะ ทุกคนดูมีความสุขกับอาหารมื้อค่ำและเพื่อนร่วมโต๊ะ เว้นก็แต่พระเอกของเรื่อง
?ใกล้เรียนจบหรือยังเรา? เสียงผู้กำกับทำให้คนแอบมองรีบถอนสายตาก่อนตอบ
?เพิ่งสอบตัวสุดท้ายเสร็จไปครับ?
?งั้นก็เรียนจบแล้วน่ะสิ ดีเลยจะได้ทำงานเต็มที่เนอะ เรื่องหน้าพี่จองตัวนะ บทพระเอกพี่ให้เต้ยเลย?
?ถ้าพี่อยากได้งานคุณภาพต้องเลือกผมสิ? คนที่รวบช้อนวางไว้ข้างจานเอ่ยขึ้น พลอยให้คนที่กำลังสนทนากันสนุกสนานหันมอง
เขาไม่ได้ทำให้บรรยากาศอึมครึม เพียงแต่คำพูดของดนัยภัทรคล้ายเครื่องดูดฝุ่นที่ดูดคำพูดของทุกคนในที่นั้นหายไป
?โหย ทำเป็นพูดดี เธอมีคิวให้ฉันเหรอ ได้ข่าวว่าคิวยาวไปถึงปลายปีหน้านู่น?
ไม่ใช่เรื่องเกินจริง แต่คิวดนัยภัทรยาวถึงปลายปีจริงๆ หากใครอยากติดต่องานก็ต้องจองคิวกันเป็นปีๆ เชียว
?พี่ก็รอผมสิครับ?
?รอแล้วได้อะไรยะ?
?พี่ไม่รู้จริงๆ เหรอครับ ผมดาวเหนือ พระเอกอันดับหนึ่งของประเทศเชียวนะ? เป็นคำพูดที่ทำเอาอึ้งกันทั้งวงรับประทานมื้อค่ำ เมื่อพระเอกหนุ่มยักคิ้วเท่ทั้งยังกระตุกยิ้มแบบที่สาวๆ เห็นเป็นต้องกรี๊ด
กล้าดีอย่างไรทำท่าทางแบบนั้นแล้วเดินหนีไปอย่างนี้ ไม่ได้รู้เลยว่าทำให้ใครบางคนอิ่มโดยไม่ต้องกินอาหารค่ำสักคำเดียว เตชินท์วางช้อนลง ทอดสายตามองตามจนแผ่นหลังแกร่งหายลับตา
แม้เป็นเวลาเพียงไม่กี่นาทีที่ได้นั่งร่วมโต๊ะทานมื้อค่ำด้วยกัน แต่ก็นับว่าเป็นความทรงจำดีๆ ที่คนแอบชอบเขามานานไม่อาจลืม ร่างเล็กกระโดดขึ้นเตียงทันทีเมื่อพบว่าในห้องว่างเปล่าปราศจากรูมเมทหน้าหล่อ มือเรียวคว้ามือถือที่วางอยู่ข้างลำตัวขึ้นมากดเข้าไปในแกลเลอรี่รูปถ่าย เปิดภาพดนัยภัทรขึ้นมาแล้วยิ้มให้ราวกับคนบ้า
มันเป็นความสุขเล็กๆ ที่กระทำจนชินเมื่อรู้สึกท้อกับงาน ไม่ว่าเมื่อไรที่รู้สึกเหนื่อย เพียงได้มองดูคนซึ่งเป็นดั่งแรงบันดาลใจก็เหมือนกับร่างกายกำลังชาร์จแบตเตอรี่ ยิ่งมองนานเท่าไรพลังชีวิตก็เหมือนจะมีมากขึ้นเท่านั้น
นิ้วเรียวปัดหน้าจอไปเรื่อยๆ ดวงตากลมสะดุดเข้ากับรูปถ่ายโปสเตอร์ละครที่พี่นิดหน่อยส่งมาให้ เขาค้างรูปถ่ายไว้อย่างนั้นพลางนึกย้อนกลับไป เรื่องราวไม่น่าประทับใจในวันนั้นเขาจะลบมันไปจากความทรงจำของพระเอกได้อย่างไร
บางครั้งความทรงจำอันไม่น่าประทับใจก็ตราตรึงเสียจนยากที่จะลบล้างมันได้ ถ้าอย่างนั้นแทนที่จะลบทำไมไม่สร้างความประทับใจใหม่กลบมันไปล่ะ
ดอกกุหลาบที่ให้ไปหากคุณดาวเหนือรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ เขาจะประทับใจหรือเปล่านะ
ภาพฝันลอยขึ้นมาในหัวคนคิดเพ้อเจ้อ
กริ๊ก!
เสียงปลดล็อกประตูคล้ายเสียงกระซิบให้คนที่กำลังนอนยิ้มอยู่บนเตียงเด้งตัวลุกขึ้นปิดหน้าจอและวางมือถือแทบไม่ทัน หากแต่ท่าทางเก้ๆ กังๆ นั้นไม่ได้ทำให้ผู้มาใหม่สนใจ เขาเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบเอาผ้าขนหนูแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
เฮ้อออ~
คนตัวเล็กถอนหายใจแรง รู้สึกหนักใจ ลำบากใจ อึดอัดใจ แต่ก็รู้สึกดีอยู่ในบางที
เตชินท์รู้สึกสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง เขาอยากสนิทกับดนัยภัทรให้มากขึ้น ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี
แต่จะสนิทได้อย่างไรในเมื่อหน้าเรา เขายังไม่อยากมอง
นานจนรายการทีวีฉายโฆษณาไปแล้วสองรอบ คนในห้องน้ำก็ยังไม่ออกมา ทำเอาคนที่กำลังจ้องทีวีเริ่มอยู่ไม่สุข รู้สึกเป็นห่วงคนใช้ห้องน้ำนานผิดปกติอย่างห้ามไม่ได้จนต้องพาตัวเองไปยืนตรงประตู เอาหูแนบบานประตูฟังเสียงที่เกิดขึ้นข้างในนั้น
ซ่า~
น้ำยังไหลอยู่ แปลว่าคุณดาวเหนือยังโอเคอยู่ใช่ไหม ไม่ได้ลื่นล้มหัวร้างข้างแตกไปใช่หรือเปล่า
นานทีเดียวกว่าเสียงน้ำจะเงียบลง
ปกติดนัยภัทรไม่ใช่คนอาบน้ำนานนักหรอก แต่วันนี้ต่างออกไป เขาคิดว่าหากสายน้ำลบล้างความรู้สึกแย่ๆ ออกไปจากความรู้สึกได้เหมือนกับชะล้างคราบเหงื่อไคลออกไปจากร่างกายก็คงดี แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นไปไม่ได้
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมครั้งนี้พี่นิดหน่อยถึงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อคำขอร้องของเขา
ตลอดมาเขาเลี่ยงการร่วมงานกับคนคนนั้นมาโดยตลอด ทุกครั้งที่ขอร้องผู้กำกับก็โอนอ่อนผ่อนตาม แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน เหตุใดผู้กำกับคู่ใจของเขาจึงเลือกเจ้าหมอนั่นมาทำเพลงประกอบละครให้ เขาไม่ค้านเรื่องฝีมือแต่อคติที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กทำให้ไม่สามารถทำใจร่วมงานกันได้จริงๆ
เวลาผมอยู่ใกล้คุณ เหมือนว่าผมจะป่วย
มันวิงเวียน หัวใจมันเต้นแรง
หรือมันคือความรัก
ลองขยับเข้ามาใกล้ผมอีกสิ
จับมือผม กุมมือกัน มองตากัน
บอกผมด้วยดวงตาคู่นั้น
บอกว่าคุณรู้สึกแบบเดียวกัน
ภาพชายหนุ่มหน้าตาดี เจ้าของรอยยิ้มกว้างที่ไม่เคยห่างหายไปจากใบหน้านั่งดีดกีตาร์ ร้องเพลงในทุ่งหญ้าภายใต้ท้องฟ้าสีคราม ลมพัดอ่อนให้เส้นผมสีเข้มพลิ้วไหว เป็นภาพที่สวยงาม และยิ่งข้างกายเขาคือหญิงสาวซึ่งได้ชื่อว่าเป็นนางเอกอันดับต้นๆ ของประเทศด้วยแล้ว ภาพที่ออกมาก็ยิ่งสวยงามและอบอุ่น
เพลงรักที่กำลังดังมากในขณะนี้ ด้วยเนื้อหาที่จับใจ เสียงร้องชวนฟัง ทั้งได้เมษามาเล่นเอ็มวียิ่งทำให้เพลงไต่ขึ้นชาร์ตเพลงได้ในชั่วข้ามคืน
เจ้าของเพลงรักเนื้อหากินใจคนนี้คือวายุ นักร้องหนุ่มผู้แจ้งเกิดมาจากการร้องเพลงประกอบละคร ด้วยภาพลักษณ์ของผู้ชายอบอุ่นจึงไม่ใช่เรื่องยากเลยที่เขาจะกุมหัวใจสาวๆ ไว้ครึ่งค่อนประเทศ
ติ๊ด!
จอทีวีดับลงเมื่อเงาของบางคนพาดผ่านร่างจากทางด้านหลัง พอเอี้ยวตัวมองเตชินท์ก็พบว่าเพื่อนร่วมห้องหน้าหล่อยืนอยู่ตรงนั้น ในมือถือรีโมทคอนโทรลเอาไว้แน่นก่อนจะโยนมันลงบนโซฟา
?คุณดาวเหนือไม่ชอบดูทีวีเหรอครับ? ร่างเล็กเอ่ยถามอย่างนึกสงสัย แต่ชายหนุ่มกลับส่ายหน้าปฏิเสธ
ไม่ใช่ไม่ชอบแล้วมาปิดทีวีทำไม ก็เห็นๆ อยู่ว่าเขากำลังตั้งใจดู
?เพลงคุณวายุเพราะนะครับ?
คนบนโซฟาว่าพลางเปิดทีวีอีกครั้ง และกว่าจะนึกได้ก็สายไปเสียแล้ว เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากก่อนกดปิดทีวี พอหน้าจอดับลงก็หันไปมองดนัยภัทร แต่อีกฝ่ายมีสีหน้าโกรธจัดจนน่ากลัว
ในฐานะแฟนคลับมีหรือเขาจะไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพระเอกหนุ่มสุดหล่อกับนักร้องหนุ่มเสียงเทพ
พี่น้องต่างแม่ที่ไม่ลงรอยกัน
หนังสือพิมพ์บันเทิงทุกฉบับพาดหัวเช่นนี้ในวันที่วายุโด่งดังขึ้นมา
?ผมขอโทษนะครับคุณดาวเหนือ ผม...?
?น่ารำคาญ?
เตชินท์รู้สึกผิด แต่พอพระเอกหนุ่มพูดคำนั้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ความรู้สึกผิดทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นเสียใจ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงยิ้ม
?ขอโทษที่ทำให้รำคาญครับ?
?น่ารำคาญ? ดนัยภัทรย้ำคำอีกครั้ง และครั้งนี้ความเสียใจของเตชินท์ก็กำลังเปลี่ยนเป็นความโกรธ
ชอบก็ส่วนชอบ แต่ในเมื่อทำตัวเสียมารยาทใส่กันแบบนี้ เขาก็มีสิทธิ์ที่จะตอบโต้เช่นกัน
?ไม่มากไปหน่อยเหรอครับ ถึงผมจะดังน้อยกว่าคุณดาวเหนือ แต่ผมก็เป็นคนคนหนึ่งนะครับ จะพูดอะไรก็นึกถึงความรู้สึกกันบ้าง?
?ไม่ชอบก็ถอนตัวสิ?
คำตอบผิดจากที่เตชินท์คิดไว้เยอะมาก นอกจากอีกฝ่ายจะไม่สำนึกแล้วยังตวัดสายตามองอย่างดูแคลนอีก
คนตรงหน้าในเวลานี้ต่างจากดาวเหนือในจินตนาการมากจริงๆ
?คุณดาวเหนือนี่มารยาทแย่กว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะครับ?
?คุณ!!!?
เสียงตะคอกไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มตกใจเท่ากับร่างหนาที่ก้าวเข้ามาหาอย่างคุกคาม ท่อนแขนภายใต้เสื้อยืดแขนสั้นถูกบีบเอาไว้อย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ ขณะที่ดวงตาแข็งกร้าวกำลังจ้องลึกเข้ามาในดวงตาสั่นไหว
ท่อนบนเปลือยเปล่าดึงเอาความเจ็บและกลัวออกไปจากสมองเตชินท์ในวินาทีนั้น ดวงตากลมมองต่ำ แม้จะพยายามไม่มอง แต่สุดท้ายก็เผลอวางสายตาไว้ที่แผ่นอกแกร่งเช่นเดิม
ความโกรธทำให้ดนัยภัทรหน้ามืดตามัวไปแล้ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังถูกคนในพันธนาการมองด้วยสายตาเสน่หา
?ปากเก่งนะ แล้วจะคอยดูว่าจะเก่งได้สักแค่ไหน?
คำท้าทายไม่ได้ย่างกรายเข้าโสตประสาทการรับฟังสักนิด คนตัวเล็กรับรู้เพียงลมหายใจอุ่นๆ ที่รินรดตรงแก้มใสเมื่อพระเอกหนุ่มโน้มใบหน้าเข้ามากระซิบข้างหู
หัวใจคนแอบรักเต้นแรงจนแข้งขาอ่อนปวกเปียกแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อท่อนแขนถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
กลิ่นกายดนัยภัทรหอมมาก ท่อนบนเปลือยเปล่าน่าสัมผัส รวมทั้งลมหายใจอุ่นๆ ที่ทำให้ร้อนไปทั้งตัว เตชินท์ไม่รู้เลยว่าคืนนี้เขาจะหลับลงได้อย่างไร
คืนแรกของการใช้ห้องร่วมกันของพระเอกหนุ่มกับคนเป็นพระรองผ่านไปอย่างเชื่องช้า ความหนาวเหน็บส่งผลให้ร่างเล็กนอนขดตัวเป็นกุ้งอยู่ใต้ผ้าห่ม ลำพังเครื่องปรับอากาศอุณหภูมิยี่สิบห้าองศาเซลเซียสไม่ได้ทำให้เตชินท์หนาวเลย แต่เพราะดนัยภัทรเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ลมเย็นๆ จากภายนอกที่อุณหภูมิต่ำกว่าจึงพัดเข้ามา
ความหนาวเหน็บทำให้หลับไม่ลง เด็กหนุ่มพลิกตัวไปมาหลายรอบ เสียงถอนหายใจดังสะท้อนในความเงียบงัน เขาลุกขึ้นตั้งท่าจะไปปิดหน้าต่างอยู่หลายที แต่ก็ต้องทิ้งตัวลงนอนดังเดิมเมื่อนึกไปว่าคนนอนติดหน้าต่างอาจจะไม่พอใจที่เขาทำแบบนั้น
แค่สองเรื่องแรกที่ทำไว้ก็ไม่รู้ว่าจะได้รับการให้อภัยหรือเปล่า หากมีเรื่องที่สามล่ะก็...ลืมเรื่องความสนิทสนมไปได้เลย แม้แต่คนรู้จักเขาก็คงไม่อยากให้เป็น
ท้ายที่สุดคนขี้เกรงใจก็ต้องทนนอนหนาวอย่างนั้นทั้งคืน แม้ร่างกายจะไม่ได้รับความสุขสบาย แต่พอมองเห็นคนข้างๆ หลับสบาย เขาก็รู้สึกสบายใจตามไปด้วย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?ดนัยภัทร? เปรียบเสมือนดวงดาวจรัสแสง ดึงดูดให้ ?เตชินท์? เข้าสู่วงการบันเทิงจนได้รับบทเป็นพระรองในละครเรื่องเดียวกัน ความใฝ่ฝันที่พยายามไขว่คว้าในที่สุดก็เป็นจริง แล้วมีหรือว่าเตชินท์ ชายหนุ่มผู้มีรอยยิ้มสดใสจนได้หัวใจของใครต่อใครมาครอง จะไม่ฉวยโอกาสนั้นในการเข้าหาพระเอกในดวงใจ เขาเพียรสร้างความสัมพันธ์ระหว่างกันขึ้นมาทีละนิด แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีอคติด้วยเพราะความประทับใจแรกพบติดลบและถูกใครบางคนลั่นดาลประตูหัวใจเอาไว้อย่างแน่นหนาก็ตาม เตชินท์เล่าจะใช้วิธีไหนในการทำให้ชายที่ไม่รู้จักความสุขจากใจอย่างดนัยภัทรได้พบกับความสุขที่เป็นของตัวเองจริงๆ
