พักหลังมานี้ผู้คนในปราสาทต่างตั้งฉายาให้ผมว่าแม่มดสาวพราวเสน่ห์ แม่สาวป๊อปปูลาร์ หรือไม่ก็ราชินีสุดเนื้อหอม
?ได้ยินว่ากิลเมอร์สุดหล่อแห่งกลุ่มอัศวินกำลังหลงมิสกลินด้าหัวปักหัวปำเชียวล่ะ ขนาดผู้ชายหลงตัวเองแบบนั้นยังคลั่งไคล้มิสกลินด้าจนถึงขั้นไปคุกเข่าอ้อนวอนว่า ?ช่วยรับรักของฉันทีเถอะ!? ด้วยนะ?
?ท่านริวจู องค์ชายรัชทายาทเองก็หลงเสน่ห์มิสกลินด้าเหมือนกันไม่ใช่เหรอ เห็นบอกว่าอยากให้มิสกลินด้าเป็นอาจารย์ส่วนตัวของเขาไปตลอดชีวิตเลยล่ะ?
?องค์ชายริวจูเพิ่งอายุครบสิบเอ็ดพรรษาเมื่อไม่นานมานี้เองนี่นา! แม้แต่เด็กอายุแค่นั้นก็ยังหลงรักเธอด้วยรึนี่ สมแล้วที่เป็นมิสกลินด้าจ้าวเสน่ห์?
?ก่อนหน้านี้เคยได้ยินว่าเธอคือหญิงสาวผู้งดงามหาที่เปรียบมิได้ แต่พอเจอตัวจริงกลับรู้สึกว่าเธอดูเป็นคนจืดชืด แถมหน้าตาก็ธรรมดาๆ ไม่ได้สวยเด่นอะไร ถึงอย่างนั้นก็ยังมีผู้ชายมาหลงเสน่ห์เธอขนาดนี้ บางทีอาจเป็นเพราะเธอมีฟีโรโมนที่ดึงดูดเพศตรงข้ามได้กระมัง?
?แสดงว่าเธอเป็นอัจฉริยะรอบด้านไม่เว้นแม้แต่เรื่องความรักสินะ?
ขณะที่กำลังสัมผัสสายลมอันแสนอบอ้าวของฤดูร้อน ผมก็ได้ยินเสียงคนซุบซิบคุยกัน เนื่องจากผมเป็นคนที่อารมณ์อ่อนไหวอยู่แล้ว เมื่อได้ยินเรื่องเหล่านั้นแก้มและหูของผมจึงแดงก่ำด้วยความอาย
ทำไมอ้ะ! ทำไมผู้ชายอย่างผมถึงต้องมาถูกตั้งฉายาว่าแม่มดสาวพราวเสน่ห์ หรือไม่ก็จอมกระชากใจชาย แถมยังลือกันอีกว่าที่ผ่านมามีผู้ชายมาหลงเสน่ห์ผมเกินพันคนแล้วอีกต่างหาก!
พันคนเลยงั้นเหรอ ผมเคยอ่านตำนานของอาณาจักรโรมันเซียที่กล่าวถึงองค์หญิงโฉมงามผู้หนึ่งเมื่อสามร้อยปีก่อนนามว่า เซลันดีน ว่ากันว่าแค่เพียงเธอเผยให้เห็นส่วนหนึ่งของใบหน้าที่ซ่อนอยู่ด้านหลังพัด ผู้ชายก็หลงเสน่ห์จนแทบล้มลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเลยทีเดียว หรือเสน่ห์ของผมจะอยู่ในระดับเดียวกับองค์หญิงองค์นั้น
แบบนี้ตัวผมก็เหมือนเป็นอาวุธชีวภาพเลยน่ะสิ!
ข่าวลือทั้งหมดนี้มันมีต้นเหตุมาจากวันลาร์น่าเมื่อสัปดาห์ก่อน
วันลาร์น่าเป็นวันที่ผู้คนเชื่อกันว่าลาร์น่า เทพธิดาแห่งความรักจะช่วยดลบันดาลให้รักสมหวัง ปกติผู้ชายโสดสนิทที่ไม่มีใครมาแลอย่างผมจะคิดว่า ?ช่างมันเถอะ มันก็เป็นแค่วันที่พวกคู่รักเอามาอ้างเพื่อหาโอกาสกะหนุงกะหนิงกันเท่านั้นแหละ? แต่อยู่ๆ องค์ชายริวจูซึ่งเป็นองค์ชายรัชทายาทกับกิลเมอร์แห่งกลุ่มอัศวินกลับมาสารภาพรักกับผมในวันนั้นพร้อมๆ กัน
???ยะยะยะยะอย่าเข้าใจผิดนะ!
องค์ชายริวจู หนุ่มน้อยที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรักตะโกนออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำขัดกับคำพูดของตัวเอง พลางยื่นกล่องของขวัญสำหรับวันลาร์น่าใบเล็กๆ มาให้ผม (แถมกล่องยังผูกโบว์ซะเต็มยศอีกต่างหาก!)
???นี่เป็นความรู้สึกของฉันยังไงล่ะ!
กิลเมอร์กล่าวเช่นนั้นพลางดึงมือของผมและสวมกำไลข้อมือสีทองสวยอร่ามให้ มันเป็นกำไลประดับด้วยทับทิมซึ่งน่าจะมีราคาแพงเท่ากับเงินเดือนสามเดือนของเขาเลยทีเดียว
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมอึ้งกิมกี่
ตั้งแต่เกิดมาจนอายุสิบเจ็ดปีผมยังไม่เคยมีช่วงเวลาที่เนื้อหอมแบบนี้เลยสักครั้ง แถมตอนไปสารภาพรักกับคลาริสซึ่งเป็นรักแรกของตัวเองยังถูกเธอตอบกลับมาอีกว่า ?เธอเป็นใครน่ะ? เอ๋? เรียนห้องเดียวกับฉันด้วยเหรอ....? ขอโทษนะ ฉันจำเธอไม่ได้เลย?
เธอเป็นคนแรกที่ผมสารภาพรัก แต่หลังจากนั้นคนอื่นๆ เองก็
?ขอโทษนะจ๊ะ คือชาร์ลดูเป็นคนจืดจางยังไงไม่รู้ จะว่าไงดีล่ะ คือไม่ใช่สเปกฉันน่ะ?
หรือไม่ก็
?เธอเป็นคนดีนะ (หรือแปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า มาเป็นเพื่อนกันตลอดไปดีกว่านะ)?
ผมมักจะถูกตอบกลับมาในทำนองนี้จนต้องอกหักเสมอ มิหนำซ้ำก่อนที่จะมาอาณาจักรเอเลนก็เพิ่งโดนฟลอรี่จากร้านขนมปังหักอกดังเป๊าะมาหมาดๆ
แต่ตอนนี้อยู่ๆ กลับมีคนมาสารภาพรักผมถึงสองคน!
หรือในที่สุดผมก็ได้กลายเป็นคนเนื้อหอมกับเขาสักที???!
ทว่าสถานการณ์จริงมันไม่ได้น่ายินดีแบบนั้นน่ะสิ
นั่นเพราะถึงแม้ตอนนี้ผมจะสวมชุดเดรสที่มีกระโปรงบานฟูฟ่อง แต่ถ้าถอดชุดออกมาเมื่อไหร่ผมก็เป็นผู้ชายทั้งแท่งอยู่ดีนั่นแหละ
ส่วนคนชื่อกลินด้าที่ว่านั่นจริงๆ แล้วคือพี่สาวฝาแฝดของผม ซึ่งถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะรอบด้าน
เธอสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยหลวงแห่งจักรวรรดิวิสทอเรียด้วยวัยเพียงเจ็ดปีเศษ และยังได้คะแนนเต็มทุกวิชาอีกด้วย แถมยังเรียนจบมหาวิทยาลัยโดยใช้เวลาเพียงแค่ปีเดียว นอกจากนี้ยังมีผลงานโดดเด่นในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นด้านการเมือง เศรษฐกิจ การทหาร หรือศิลปะ ซึ่งเธอคนนี้ถือเป็นสมบัติอันล้ำค่าของจักรวรรดิวิสทอเรียเลยทีเดียว!
และในช่วงฤดูใบไม้ผลิ กลินด้าก็ได้รับมอบหมายให้มาทำหน้าที่อาจารย์พิเศษให้แก่พระราชโอรสและพระราชธิดาของกษัตริย์แห่งเอเลนซึ่งเป็นอาณาจักรพันธมิตร
แต่แล้วช่วงก่อนที่จะถึงกำหนดการออกเดินทางกลินด้าก็หายตัวไป
หากเป็นเช่นนี้ต่อไปก็จะก่อให้เกิดรอยร้าวในความสัมพันธ์ของจักรวรรดิวิสทอเรียและอาณาจักรเอเลน
นักการทูตเฮลมุทกล่าวด้วยรอยยิ้มระรื่นดูเปี่ยมล้นด้วยอัธยาศัยมากกว่าคนปกติราวกับรอยยิ้มของนักต้มตุ๋นตัวฉกาจ จากนั้นเขาก็บังคับให้ผมสวมคอร์เซ็ตและชุดเดรส และส่งตัวผม เชอร์ล็อก ดอยล์ไปที่ปราสาทของอาณาจักรเอเลนในคราบของกลินด้า ดอยล์
แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับ
เพราะถ้าเกิดความแตกขึ้นมาคงได้กลายเป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ ส่วนผมก็ต้องกลายเป็นอาชญากรผู้หลอกลวงราชวงศ์ ถ้าโชคร้ายจริงๆ อาจถึงขั้นโดนจับแขวนคอเลยก็ได้
ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องพยายามเป็นตัวแทนกลินด้าเพื่อปิดบังความลับไว้จนกว่ากลินด้าตัวจริงจะกลับมา แม้หนทางจะยากลำบากจนน้ำหูน้ำตาแทบเล็ดขนาดไหนก็ตาม
แต่ไหงถึงมีผู้ชายมาสารภาพรักกับผมแบบนี้ล่ะเนี่ย!
แถมหนึ่งในนั้นยังเป็นลูกศิษย์ของผมซึ่งเป็นองค์ชายที่จะได้ขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ต่อไปในอนาคตอีกต่างหาก
ในตอนนั้นเอง ผมก็เห็นองค์ชายรัชทายาทเดินออกมาจากด้านหลังเสาต้นหนึ่งด้วยใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับกัดฟันแน่น
?กะ กลินด้า....?
องค์ชายริวจูเป็นเด็กอายุสิบเอ็ดปีที่มีจิตใจบริสุทธิ์และนิสัยจริงจัง ผมของเขาเป็นสีดำ ส่วนดวงตาเป็นสีน้ำเงินเข้มซึ่งต่างจากชาวเอเลนโดยทั่วไปที่มีผมสีทองและตาสีฟ้า แม้ตัวจะเล็กและเตี้ยกว่าผม แต่เขายังเป็นเด็กซึ่งอยู่ในวัยที่กำลังเจริญเติบโต จากนี้ไปส่วนสูงและรูปร่างของเขาคงจะสูงใหญ่ขึ้นอีกมาก
?อะ เอ่อ ที่กลินด้าสอนในห้องเรียนวันนี้ เรื่องสาเหตุที่ทำให้รูบีเนียกับวิสทอเรียทำสงครามกันตลอดสิบปีเนื่องมาจากราชินีของรูบีเนียกับจักรพรรดินีของวิสทอเรียพยายามโอ้อวดสัตว์เลี้ยงของตัวเอง ทำให้ทั้งคู่ผิดใจกันจนในที่สุดก็บานปลายกลายเป็นสงครามนั่นถึงมันจะฟังดูพิลึกไปหน่อย แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก นักวิชาการทั่วไปคงนึกไม่ถึงประเด็นนี้ด้วยซ้ำ?
?มะ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ (ความจริงผมแค่หยิบยกเนื้อหาจาก ?บันทึกเรื่องตลกขบขันในประวัติศาสตร์? ซึ่งเป็นหนังสือเล่มโปรดของตัวเองมาเสริมในบทเรียนเท่านั้นแหละ)?
ขณะที่ผมกำลังประหม่าจนตัวเกร็งอยู่นั้น องค์ชายริวจูก็ขมวดคิ้วพลางเงยหน้ามองผมด้วยแววตาจริงจัง
?กลินด้า ถะถะถะถ้าไม่รังเกียจ จากนี้พวกเราไปดะดะดะเดิน?
เขาคงอยากจะพูดว่าไปเดินเล่นกัน แต่เพราะความตื่นเต้นเสียงจึงติดขัด นอกจากนี้คิ้วและใบหน้าก็ยังดูเกร็งสุดๆ ทั้งที่คนที่พูดไม่ออกคืออีกฝ่ายแท้ๆ แต่มันกลับพลอยทำให้ผมรู้สึกเกร็งไปด้วยจนมีเหงื่อไหลออกจากมือที่กำอยู่เลยทีเดียว
ถึงกระนั้นเขาก็ยังพยายามเปล่งเสียงอ้ำอึ้งอยู่ในลำคอ กลอกตาไปมา และสุดท้ายก็เอามือมากดแนบที่หน้าอกเหมือนว่าหายใจไม่ทัน
?มะ ไม่มีอะไรหรอก!?
เขาหันหลังให้ผมและรีบวิ่งหนีไปทันที
อึก พอเห็นอาการลอกแลกตื่นตระหนกแบบนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนเห็นภาพตัวเองในอดีต ทำให้รู้สึกเจ็บจี๊ดในอกขึ้นมาทันใด
เมื่อก่อนตอนที่อยากจะชวนผู้หญิงไปเดท ผมจะฝึกพูดไว้อย่างดี แต่พอไปอยู่ต่อหน้าเจ้าตัว ใจผมก็เต้นไม่เป็นส่ำ สมองขาวโพลนไปหมดจนเผลอทำท่าทางพิลึกๆ ออกไปเพราะทำอะไรไม่ถูก หลังจากนั้นพอกลับมาถึงบ้านผมก็รู้สึกสมเพชตัวเองจนถึงขึ้นสติแตกลงไปกลิ้งอยู่บนพื้นคนเดียว
อ๊าาาา ขอโทษนะ องค์ชาย ผมขอโทษจริงๆ
ผมไม่ใช่หญิงสาวใสซื่อบริสุทธิ์ที่จะรับรักขององค์ชายได้หรอก
แต่ผมเป็นผู้ชายต่างหากล่ะ ยังไงผมก็มีไอ้นั่นอยู่นะถึงมันจะเล็กก็เถอะ
องค์ชายริวจูเป็นเด็กที่จริงจัง นี่คงจะเป็นรักครั้งแรกของเขาแน่ๆ ถ้าเขารู้ความจริงว่าอีกฝ่ายเป็นกะเทยสวมชุดเดรสล่ะก็???
อ๊าาา มันต้องกลายเป็นแผลฝังลึกในใจเขาแหงๆ เลย~~~~~~~~~~~
ขณะที่ผมกำลังกุมหัวพลางดีดดิ้นไปมาอยู่นั้นกิลเมอร์อัศวินหนุ่มซึ่งผมไม่ได้อยากจะเจอหน้าสักนิดก็ปรากฏตัวพร้อมกับผมสีทองอันพลิ้วไสวและเปล่งประกาย
?ไง กลินด้า ทำไมต้องกระทืบเท้าแถมทำหน้าแดงแบบนั้นด้วยล่ะ? อ้อ เข้าใจแล้ว คงกำลังคิดถึงฉันอยู่สิท่า หึ งั้นก็ช่วยไม่ได้ พอดีคืนนี้ฉันยังไม่มีธุระอะไร จะไปเป็นคู่ดินเนอร์ให้กับเธอก็แล้วกัน?
เมื่อพูดจบเขาก็เอียงคอมองมาที่ผมพร้อมกับขยิบตาให้
ผมรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว
นอกจากพวกดารานักแสดงแล้วผมก็เพิ่งเคยเห็นผู้ชายทำท่าขยิบตาปิ๊งๆ ครั้งแรกนี่แหละ! แถมยังหลับตาข้างเดียวได้อย่างสวยสดงดงามอีกต่างหาก สงสัยเจ้านี่ต้องฝึกขยิบตาอยู่หน้ากระจกทุกเช้าชัวร์
?ไม่ล่ะค่ะ ผ???ฉันบอกไปตั้งหลายครั้งแล้วนี่คะว่าฉันไม่มีเวลาว่างให้คุณหรอก แล้วก็ไม่ได้อยากเจอหน้าคุณซักนี้ดดดเลยด้วย คือเห็นหน้าคุณแล้วมันเสียสายตาน่ะค่ะ?
ผมพูดพลางเมินเขาด้วยท่าทีเย็นชาแบบสุดๆ
เพราะเจ้านี่ต่างจากองค์ชายริวจู ผมไม่จำเป็นต้องใส่ใจเขาเลยสักนิด ถึงจะถูกเขาเกลียดผมก็ไม่แคร์อยู่แล้ว ไม่สิ อันที่จริงผมอยากให้เขาเกลียดผมด้วยซ้ำ! ช่วยเกลียดผมทีเท้อ!
?เพราะฉันไม่สนใจเธอ เธอก็เลยงอนฉันล่ะสิ??
?หา!?
?ถึงจะเป็นอัจฉริยะแต่ก็มีจุดที่น่ารักเหมือนกันนี่นา?
?นี่นายพูดอะไรของนายน่ะ!?
?หึๆ หน้าเธอตอนที่โกรธเพราะเขินก็ดูน่ารักดีนะ พอเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกว่าเธอดูไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงธรรมดาเลยแฮะ?
หา ไม่ต้องมาทำหน้าแดงเลยนะเฟ้ย! แล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นเขินหรือปลาบปลื้มด้วย! เห็นแล้วมันสะอิดสะเอียนอ้ะ!
กิลเมอร์เอามือมาแตะไหล่ผมซึ่งกำลังสั่นเทาไปทั้งตัวพลางพูดด้วยท่าทางขวยเขิน จากนั้นเขาก็พูดเรื่องชวนให้ขนลุกออกมา
?ฉันรักเธอจริงๆ นะ เลิกทำเป็นอารมณ์เสียแล้วบอกมาตรงๆ ว่า ?อยากไปเดทกับท่านกิลเมอร์จนใจจะขาดอยู่แล้ว? ดีกว่าน่า?
?อย่างนายน่ะไปตายซะไป๊!?
ผมเอาศอกดันตัวกิลเมอร์ให้ถอยออกไป และรีบเดินหนี
ในตอนนั้นเอง
?ทำเป็นปากไม่ตรงกับใจแบบนั้นบ่อยๆ เดี๋ยวจะเสียใจภายหลังนะ!?
ผมก็ได้ยินเสียงกิลเมอร์ตะโกนมาจากด้านหลัง
อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา ขนลุกเป็นบ้าเลยอ้ะ บรื๋อ
ทั้งที่ผมพยายามผลักไสและทำตัวเย็นชาขนาดนี้ แต่ทำไมเจ้านั่นไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยล่ะ! พวกคนหล่อๆ มักจะเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยเรอะ?
ไม่หรอก เจ้านั่นคงถือเป็นกรณีพิเศษ ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาแน่ๆ
ฮืออออ ถ้าเอาแท่งแครอทกับแตงกวามาเสียบจมูก กลอกตาให้เห็นแต่ตาขาว แล้วไปเต้นท่าพิลึกกึกกือต่อหน้าเจ้านั่น จะทำให้มันเกลียดผมได้รึเปล่าเนี่ย....
ว่าแต่ผมเป็นอาจารย์พิเศษของพระราชโอรสและพระราชธิดาของกษัตริย์ เป็นแขกผู้มีเกียรติของราชวงศ์และอาณาจักรนี้ไม่ใช่เรอะ! การที่คนอย่างเจ้านั่นจะมาเกาะแกะแถมยังทำท่าอวดเบ่งใส่คนที่ตำแหน่งสูงกว่าอย่างผมแบบนี้มันถูกแล้วเหรอ?
ใช่แล้ว ส่งเรื่องร้องเรียนไปที่รัฐบาลของอาณาจักรเอเลนโดยตรงเลยก็ได้นี่นา???
อ๊ะ แต่จะว่าไปกษัตริย์ซีซาเอลผู้มีรูปโฉมงดงามและมีอำนาจสูงสุดในอาณาจักรเอเลนแห่งนี้ก็ดูเหมือนจะสนุกกับรักสามเส้าของผมซะงั้น เพราะก่อนหน้านี้เขายังพูดเลยว่า
?ลูกชายของเราโตขึ้นถึงขนาดที่ตกหลุมรักหญิงสาวอายุมากกว่าแล้วหรือนี่ การได้รับรู้ถึงความรักและความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนนี้ก็ถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการเติบโตเป็นราชาที่ดีด้วยเช่นกัน เราอยากรู้จริงๆ ว่าริวจูจะพิชิตใจมิสกลินด้าได้หรือเปล่านะ?
เขากล่าวเช่นนั้นพลางมองมาที่ผมด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย
ขณะที่องค์ราชินีซึ่งสวมชุดเมดและรวบเก็บผมสีดำยาวสลวยไว้พูดด้วยท่าทางดีอกดีใจระหว่างหั่นฟรุ๊ตเค้กที่เธอทำเองกับมือ
?แหม ถ้าริวจูกับอาจารย์กลินด้าได้แต่งงานกัน อาจารย์ก็จะอยู่ที่เอเลนตลอดไปได้เลยสินะคะ?
เธอผู้เป็นหญิงสาวแสนน่ารักจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีลูกแล้วถึงหกคน
ส่วนองค์หญิงรินนะ ฟีลิซซึ่งเพิ่งจะเกิดได้ไม่นานกำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปล องค์ชายชินตัวน้อยกำลังยืนเหม่อพลางเกาะกระโปรงขององค์ราชินีที่กำลังหั่นเค้กโดยไม่มีความคิดเห็นอะไรกับเรื่องนี้ ไม่สิ จะว่าไปมันก็ไม่แปลกหรอก เพราะถ้าเด็กห้าขวบอย่างเขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องความรักขึ้นมาจริงๆ ผมคงเหวอเลยล่ะ
ส่วนองค์หญิงฝาแฝดที่อายุแค่แปดขวบแต่แก่แดดแก่ลมเกินวัยนั้น หลังจากผ่านพ้นวันลาร์น่าไปเช้าวันรุ่งขึ้นพวกเธอก็รีบกระโจนขึ้นมาบนเตียงในห้องผมทันที
?กลินด้าได้ของขวัญวันลาร์น่าจากท่านพี่ริวจูกับกิลเมอร์ด้วยใช่ม้า? นี่ๆ ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างเหรอ??
?กลินด้าจะคบกับคนไหนล่ะ? สงสัยคงจะเป็นกิลเมอร์ล่ะสิ? เพราะท่านพี่ริวจูยังเด็กเกินไปนี่เนอะ!?
?แต่การควบคุมผู้ชายซื่อๆ ที่ไม่ประสีประสาอะไรให้ได้ดั่งใจมันก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ ถ้าแต่งงานกับท่านพี่ริวจูล่ะก็รับรองสบายไปทั้งชาติเลยล่ะ!?
?นั่นสิ ท่านพี่ริวจูเองก็ต้องเป็นคนที่รักและซื่อตรงต่อภรรยาเหมือนกับท่านพ่อแน่ๆ คงไม่นอกใจหรือไปแอบมีกิ๊กอยู่แล้วล่ะเนอะ?
ทั้งคู่ส่งเสียงคุยกันเจื้อยแจ้วราวกับนกน้อย ขณะเดียวกันผมทรงทวินเทลสีทองอันฟูฟ่องของพวกเธอก็ส่ายไปมา
ดูเหมือนทุกคนจะให้ความสนใจกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับผมมาก ถึงผมจะร้องเรียนขอให้ทำอะไรสักอย่างกับกิลเมอร์เพราะเขาเป็นอุปสรรคต่อการทำงานในฐานะอาจารย์พิเศษของผม หรือขอให้ย้ายกิลเมอร์ไปประจำที่นอกเมืองก็คงไม่มีใครฟังผมอยู่ดี
ถ้าผมพูดไปองค์หญิงฝาแฝดก็คง
?เอ๋~ ทำแบบนั้นมันน่าเบื่อออก?
บ่นกลับมาแบบนั้นพร้อมๆ กันแน่
ส่วนพระราชธิดาอีกคนที่เหลือ ซึ่งก็คือองค์หญิงเซย์ระที่เป็นองค์หญิงลำดับที่หนึ่งนั้น???
เมื่อนึกถึงดวงตาอันแสนเยือกเย็นและงดงามดุจอัญมณีสีม่วงชั้นเลิศ ผมก็เริ่มรู้สึกหวั่นๆ
?อึก....!?
ตัวของผมหยุดกึก
เพราะไม่ใช่แค่ในจินตนาการของผมเท่านั้น แต่องค์หญิงเซย์ระซึ่งโผล่หน้าออกมาเพียงครึ่งหนึ่งจากมุมทางเดินกำลังจ้องเขม็งมาที่ผม
?อะ เอ่อ....อ่า....คือ....?
นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย!
ผมกลัวอะไรของผมน่ะ!
เซย์ระเป็นลูกศิษย์ของผม ส่วนผมก็เป็นอาจารย์ของเธอ ปกติถ้าเจอกันตรงทางเดินคนที่เป็นผู้ใหญ่อย่างผมก็ควรส่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนหรือไม่ก็ทักทายเธอไม่ใช่เรอะ
ทว่าเมื่อได้เห็นเส้นผมสีเงินที่ดูเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง ผิวขาวดุจหิมะแสนบริสุทธิ์ไร้มลทิน ดวงตาดูเย็นชาที่ราวกับอัญมณีอเมทิสต์ และรูปโฉมอันงามสง่าของเซย์ระแล้ว ถึงจะเป็นผู้ใหญ่ที่สงบเยือกเย็นมากกว่าผมขนาดไหนก็คงต้องรู้สึกสั่นสะท้านในความงดงามของเธอเป็นแน่
เธอช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่งดงาม
และมีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลจริงๆ
แถมเธอยังจ้องมาที่ผมด้วยใบหน้านิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด
ผมรู้สึกผิดและเจ็บแปลบขึ้นมาในอกเหมือนกำลังถูกเธอตำหนิโดยไม่ได้เอ่ยวาจา
ทำไมผมถึงรู้สึกแบบนี้นะ
ความจริงก่อนที่องค์ชายริวจูกับเจ้าบ้ากิลเมอร์จะมาสารภาพรักกับผม ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเซย์ระกำลังชื่นมื่นที่สุดเลยก็ว่าได้
ช่วงแรกที่มาถึงอาณาจักรเอเลนเวลาเจอเซย์ระผมจะรู้สึกขยาดเพราะเธอเป็นคนที่เหมือนกับกลินด้า แถมเธอยังรู้ความลับเรื่องที่ผมเป็นผู้ชายตั้งแต่วันแรกอีกต่างหาก ตอนนั้นผมกลัวสุดๆ เลยว่าเธอจะเอาเรื่องนั้นไปบอกคนอื่นหรือเปล่า
แต่ผมก็ได้รู้ในภายหลังว่าเนื้อแท้ของเซย์ระก็เหมือนเด็กเก้าขวบธรรมดาคนหนึ่งที่ยังไม่ประสีประสา นอกจากนี้ยังเป็นคนขี้เหงาและขี้อ้อนอีกด้วย ด้วยเหตุนี้ผมจึงให้คำมั่นกับเซย์ระว่าจะคอยอยู่เคียงข้างและช่วยเหลือเธอ
ตอนที่ผมบอกเธอเช่นนั้น ผมรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองมีพลังแห่งความมุ่งมั่นเอ่อล้นออกมา ใบหน้าก็รู้สึกตึงเพราะอารมณ์ที่จริงจัง ความจริงถ้าผมพูดแบบนี้มันก็คงฟังดูยังไงๆ อยู่ แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองในตอนนั้นดูเท่มากๆ เลยล่ะ
ในใจผมมีแรงฮึดขึ้นมา ผมคิดว่าตัวเองคือคนที่เข้าใจเซย์ระมากที่สุด และจะขอปกป้องเด็กผู้หญิงผู้น่าสงสารคนนี้เอง
จากนั้นผมก็นำสร้อยข้อมือลูกแก้วคริสตัลซึ่งประดับด้วยอัญมณีอเมทิสต์ที่เจียระไนเป็นรูปดอกไม้ไปสวมบนข้อมืออันบอบบางของเซย์ระ ซึ่งเซย์ระเองก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
???จากนี้ไปช่วยเรียกฉันว่าเซย์ระเฉยๆ ได้มั้ยคะ
เธอบอกผมเช่นนั้น และตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ผมก็เห็นว่าแก้มของเธอแดงเหมือนกำลังเขินอาย จากนั้นเธอก็เรียกผมว่า
???อาจารย์....ชาร์ล
พอได้ยินเธอเรียกแบบนั้น ในใจของผมก็รู้สึกตื้นตันด้วยความอบอุ่นและความภาคภูมิใจ
ผมคิดว่า อา ในที่สุดเด็กคนนี้ก็ยอมรับผมในฐานะ ?อาจารย์? แล้ว
ทว่าในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่รับมือการบุกจู่โจมจากองค์หญิงฝาแฝดแล้วผมก็ไปที่โต๊ะอาหาร เมื่อไปถึงผมก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นยะเยือกจากอีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ พอลองมองไปก็เห็นองค์หญิงเซย์ระกำลังจ้องมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา
เอ๋! ทำไมล่ะ?
หรือเพราะอยู่ต่อหน้าทุกคนเธอเลยแสร้งทำตัวแบบเดิมงั้นเหรอ
ตอนที่อยู่ในคาบเรียนเซย์ระก็ยังคงอยู่ในอารมณ์เช่นเดิม หลังจากจบคาบเรียนผมจึงสำรวจให้แน่ใจว่าบริเวณรอบๆ ไม่มีใครอยู่และลองทักเธอที่ทางเดินดู แต่เธอกลับตอบมาว่า
???อาจารย์น่าเกลียดที่สุดเลยค่ะ
เธอเอ่ยออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงอันแสนเย็นชาและเดินต่อไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ชาร์ล (?) เด็กหนุ่มซึ่งต้องปลอมตัวเป็นหญิงมายังอาณาจักรเอเลนเพื่อรับหน้าที่อาจารย์พิเศษของเหล่าเด็กๆ ในราชวงศ์แทนกลินด้า ดอยล์ พี่สาวฝาแฝดผู้เป็นอัจฉริยะรอบด้านที่หายตัวไป แม้จะฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆ จนสนิทสนมกับเหล่าองค์ชายและองค์หญิงมากขึ้นแล้วก็ตาม แต่คราวนี้องค์ชายริวจูกับอัศวินหนุ่มหล่อกิลเมอร์กลับมาสารภาพรักกับชาร์ลในเวลาเดียวกัน!
อยู่ๆ ผมก็กลายเป็นคนเนื้อหอมขึ้นมาซะอย่างนั้น.... หา แต่มีผู้ชายมาจีบแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องน่าดีใจซะหน่อย! แถมเซย์ระยังมองผมด้วยสายตาเย็นชา แล้วอานิสก็ยังขอมานอนค้างที่ห้องอีก นี่ผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย....!?
ขอเชิญพบกับเล่ม 2 ของนิยายแฟนตาซีคอมเมดี้ที่สนุกสนานเฮฮาและน่าประทับใจกันได้เลย!
