Welcome to Instagram
gun_guntee!
Confirm your email address to start capturing and sharing your moments with the world.
Confirm your email address
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ร่วมครึ่งปีแล้วครับ ที่นายกันต์ธีร์กลายเป็นผู้เสพติดอินสตาแกรมโดยสมบูรณ์แบบ เช้า สาย บ่าย เย็น ก่อนอาหาร หลังอาหาร แม้กระทั่งก่อนนอน หลังตื่นนอน วันละเกือบ 24 ชั่วโมง สัปดาห์ละ 7 วัน ต้องเห็นผู้ชายชื่อกันต์ธีร์นั่งยิ้มกับเจ้าเครื่องมือสื่อสารทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีดำ
ถ้าไม่รู้จักกันคงถูกหาว่าเป็นคนบ้า
แหม~ คนบ้าที่ไหนจะหล่อล่ำ กำยำ หน้าใสขนาดนี้ครับ
?คุณกันต์ธีร์ช่วยเซ็นอนุมัติเอกสารการประชุมด้วยค่ะ?
เจ้าของเรือนผมดำขลับละสายตาจากจอโทรศัพท์ ก่อนตวัดตามองเลขานุการเสียงหวานที่ยืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่หน้าโต๊ะทำงานด้วยความไม่พอใจนัก มือหนาสะบัดไล่เบาๆ ตาคมเหลือบมองแฟ้มจำนวนมากมายตรงหน้าแล้วก็ต้องส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ
ก็รู้หรอกว่ามันคือหน้าที่ แต่ไม่เต็มใจไง กันต์ธีร์คนนี้ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนักธุรกิจซะหน่อย เขาไม่ชอบ ไม่อยากทำ แต่เพราะเป็นลูกชายคนเดียวจึงเลี่ยงไม่ได้เลย
ชายหนุ่มเหลือบมองแฟ้มงานแค่หางตาเท่านั้น ก่อนก้มลงมองหน้าจอสี่เหลี่ยมที่กำลังให้ความสนใจอีกครั้ง
dear_darinr
#JustLikeYouDear
เดินทางด้วยหัวใจกับโทรศัพท์เครื่องหนึ่ง
กันต์ธีร์เองก็กำลังเดินทางตามหัวใจดวงนั้นด้วยโทรศัพท์เครื่องหนึ่งเช่นกัน
เขาออกเดินทางพร้อมเจ้าของแอคเคานท์นาม dear_darinr เมื่อครึ่งปีก่อน จำได้ว่าตอนแรกที่สมัครอินสตาแกรมก็เพราะโดนเพื่อนบังคับ ไม่ได้ตั้งใจเล่นหรอก
ทว่าโลกของเขาก็พลันเปลี่ยนไป
ในค่ำคืนที่หัวใจว่างเปล่า ความเหงาเข้าครอบครองพื้นที่ของหัวใจ ชายหนุ่มทอดกายบนเตียงนอนกว้างในห้องชุดสุดหรู ดวงตาคมวับทอดไปยังโทรทัศน์เครื่องใหญ่ซึ่งกำลังฉายซีรี่ส์ฝรั่งยอดฮิตอย่างเหม่อลอย เสียงปืนดังสนั่นจากเครื่องเสียงนั้นไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอะไรเลย เขารู้เพียงว่าชีวิตช่างน่าเบื่อ
ปิ๊บ!
ภาพบนหน้าจอโทรทัศน์ดับลง ร่างหนาพลิกตัวนอนตะแคง แต่แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับเจ้าเครื่องมือสื่อสารขนาดพอดีมือ ไฟเตือนกำลังกะพริบปริบราวกับกวักมือเรียกให้รีบสัมผัสฉันเร็วๆ สิ
กันต์ธีร์หยิบมันมา กดดูแจ้งเตือนก็พบว่าเป็นเพื่อนตัวดีที่อัพภาพลงแอปพลิเคชั่นอินสตาแกรม แท็กเขาทั้งที่ไม่มีเขาในภาพนั้นเลยแม้แต่ปลายผม
กดไลค์ไปก่อนและตั้งใจจะวางมันลงตามเดิม ทว่ามือหนาก็ต้องหยุดชะงัก
ไหนๆ ก็สมัครแล้วนี่นะ ขอดูสักหน่อยเถอะว่าเจ้าแอปพลิเคชั่นนี้มันมีอะไรดีนักหนาถึงมีผู้ใช้เป็นแสนเป็นล้าน
?ดีตรงไหนวะ? กันต์ธีร์พึมพำพร้อมเลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ
มีแต่พวกขี้อวด ไปเที่ยวที่ไหน ไปทำอะไร ทำไมต้องถ่ายรูปประกาศให้ชาวบ้านชาวช่องเขารู้ด้วย ถ้าชาวบ้านไม่รู้นี่มันไม่ฟิน เที่ยวไม่สนุกรึไง
บ่นคนเดียวเหมือนตาแก่ แต่แล้วดวงตาขุ่นมัวก็ต้องส่องแสงพราวระยับเมื่อพบภาพถ่ายภาพหนึ่ง มันอาจเป็นเพียงภาพกำแพงที่ถูกตกแต่งด้วยกรอบรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ทว่ามุมมองที่เจ้าของภาพถ่ายออกมาทำให้รู้สึกราวกับว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย เหมือนได้ไปสถานที่แห่งนั้นจริงๆ
dear_darinr
กันต์ธีร์กดเข้าไปดูหน้าโปรไฟล์อย่างไม่ต้องคิด ภาพถ่ายมากมายปรากฏตรงหน้า เขาเลื่อนหน้าจอลงไปจนสุด ไล่ดูรูปมาตั้งแต่ภาพแรก ถ้าใครสักคนมานั่งตรงหน้ากันต์ธีร์ตอนนี้คงคิดว่าเขากำลังแชทกับแฟนสาวหรือคนรู้ใจสักคน เพราะดวงหน้าหล่อเหลาถูกแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มกว้างแทบตลอดเวลา
นานจนเกือบเช้าที่คนเคยเหน็บแนมพวกชอบอัพรูปโอ้อวด จ่อมจมอยู่กับภาพถ่ายของ dear_darinr
เกิดมาจนเลยวัยเบญจเพส กันต์ธีร์เพิ่งรู้ซึ้งเมื่อเจอ dear_darinr ว่าการที่ใครคนหนึ่งเดินทางและถ่ายภาพ เช็กอิน ณ สถานที่นั้นๆ แล้วโพสต์ลงโซเชียล ไม่ใช่การโอ้อวดแต่อย่างใด กลับกัน มันทำให้คนติดตามรู้สึกเหมือนได้ไป ณ ที่แห่งนั้นพร้อมๆ กัน
1
ผมมองคุณในทุกๆ วัน
คุณดูน่ารักมากๆ ถึงแม้จะไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆ
คุณคิดว่าการที่ใครคนหนึ่งตามหาใครอีกคนจากภาพถ่ายของเขาเป็นเรื่องงี่เง่ารึเปล่า ถ้าคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องงี่เง่า โปรดรู้ไว้ด้วยครับว่าคุณกำลังอ่านเรื่องของคนงี่เง่า
เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอมแดงที่มั่นใจมากว่าถ้าออกไปยืนกลางแดดสีผมของเขาต้องเด่นมากแน่ จ้องมองตัวเองผ่านกระจกพร้อมเสยผม ผิวปากอย่างคนอารมณ์ดี มองแล้วก็นึกทึ่งตะลึงงันในการเปลี่ยนแปลงของตัวเอง
จากหนุ่มเนี้ยบมาดนักธุรกิจสู่ผู้ชายธรรมดาลุคเท่ คูลบาดใจ กันต์ธีร์ยกริมฝีปากยิ้มอย่างพอใจกับลุคใหม่ไฉไลกว่าเดิมที่เพิ่งเปลี่ยนมาเมื่อวาน หลังจากได้รับการอนุมัติให้ลาพักร้อนได้หนึ่งเดือน
คูลสุดๆ เลยว่าไหม จะทำไงได้ล่ะครับ ทายาทคนเดียวของธุรกิจส่งออกเสื้อผ้าที่ทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อตมาสองปีโดยไม่ได้หยุดพักตั้งแต่เรียนจบปริญญาโท วันหนึ่งพอร่างกายเหนื่อยล้า การลาพักร้อนจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่บังเอิญกันต์ธีร์หนุ่มหน้าตาดีคนนี้เหนื่อยล้ามากไปหน่อย พักร้อนสิบวันไม่พอหรอก
แต่ถ้าคิดว่ากันต์ธีร์จะเสียเวลาหนึ่งเดือนไปกับการเที่ยวเล่นเติมพลังชีวิตล่ะก็คิดผิดแล้วครับ
ที่ลายาวๆ นี่ จุดประสงค์หลักเลยก็คือ dear_darinr เจ้าของภาพถ่ายดูดชีวิตพิชิตหัวใจคนนั้น สงสัยนะครับว่าคนที่ถ่ายรูปได้ดีสุดติ่ง มีมุมมองที่สวยงามสุดยอดแบบนั้นจะเป็นคนแบบไหนกัน
ถ้าให้จินตนาการ เธอคงเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ คนหนึ่ง ผมยาวสลวยพลิ้วไหวไปกับสายลมพร้อมกลิ่นดอกไม้หอมอ่อนๆ ลอยฟุ้ง ใบหน้าเรียว ดวงตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย โลกคงดูสดใสถ้าเธอยิ้ม เธออาจจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าฝ้ายพลิ้วๆ ตัวโคร่ง เผยให้เห็นหน้าท้องแบนเรียบ กางเกงยีนขาสั้นโชว์เรียวขาขาว กับรองเท้าผ้าใบสีสดใสคู่หนึ่ง
ปิ๊ง!
มันก็แค่ภาพในจินตนาการ ถ้าหากเจอตัวจริงแล้วเธอไม่ใช่แบบนั้น เขาก็คงไม่ผิดหวังเท่าไร ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม ในเมื่อตกหลุมรักไปแล้วก็คือรัก
อ่านไม่ผิดหรอกครับ
กันต์ธีร์ตกหลุมรักเธอคนนั้นผ่านภาพถ่ายในอินสตาแกรมจริงๆ
งี่เง่าสุดๆ เลยว่าไหม
กันต์ธีร์คนงี่เง่าพาสารร่างหล่อๆ สะกดสายตาคนมองมายังร้านกาแฟที่ dear_darinr เพิ่งเช็กอินพร้อมอัพรูปเมื่อสามสิบนาทีก่อน
Brother Side Caf?
ร่างสูงเงยหน้ามองป้ายชื่อร้านที่แขวนอยู่เหนือศีรษะ เมื่อมั่นใจแล้วว่าใช่ที่นี่แน่ๆ ก็ไม่รอช้า สาวเท้าอย่างเร่งรีบเข้าไปข้างใน ทว่า...
?ขอโทษครับ?
อะไรวะ คนถูกกระแทกที่ไหล่ได้แต่ยืนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ เขาไม่เห็นแม้กระทั่งคู่กรณี รู้แต่ว่าเจ็บไหล่นิดหนึ่ง พอนึกได้และเอี้ยวตัวมามองก็ไม่เห็นใครแล้ว
ช่างเถอะ อย่างน้อยเขาก็ขอโทษ
สะบัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านแล้ว มือใหญ่จึงผลักประตูกระจกกรอบไม้กลางเก่ากลางใหม่ตรงหน้าอีกหน ทันทีที่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในร้านปะทะใบหน้า ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดสีชาก็กวาดมองไปทั่วบริเวณสลับกับมองภาพถ่ายในมือถือ
ตรงนั้น?
มีเพียงความว่างเปล่า
หรือจะเป็นตรงนั้น?
ก็ยังว่างเปล่าอยู่ดี
เป็นไปได้เหรอที่เธอจะใช้เวลาเพียงแค่นั้นในร้านที่บรรยากาศดีจนอยากเอาหมอนขึ้นมานอนหนุนแห่งนี้ นี่ขนาดเขามาครั้งแรกยังแอบติดใจกลิ่นหอมอ่อนๆ ในร้านเลย
?มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าครับ? เสียงเบาแบบสุภาพดังขึ้นด้านหลังทำเอาคนเดินวนรอบๆ ร้านเป็นอันต้องหยุดชะงัก
กันต์ธีร์ยิ้มเก้อ เพิ่งรู้ตัวตอนนี้ว่าทำเรื่องไร้มารยาทไปซะแล้ว ช้าไปหน่อยไหม กันต์ธีร์
?ผมตามหาคนคนหนึ่งอยู่ครับ ไม่ทราบว่าคนที่นั่งอยู่ในมุมที่สามารถถ่ายรูปนี้ได้เขาไปไหนแล้วล่ะครับ?
พนักงานหรืออาจจะเป็นเจ้าของร้านมุ่นคิ้วมองภาพถ่ายที่ยื่นมาตรงหน้า ก่อนเดินกวาดสายตามองทั่วบริเวณร้านอย่างที่กันต์ธีร์ทำก่อนหน้านี้ ไม่นานนักรอยยิ้มใจดีก็ปรากฏ
พ่อคนตามหาหัวใจเผลอยิ้มทันที แอบมีความหวังว่าอาจจะได้เจอคนที่ตามหาเร็วๆ นี้
?เขาเคยนั่งตรงนี้ครับ?
ตำแหน่งนั้นมีเก้าอี้หวายเบาะสีชมพูพาสเทลลายดอกไม้เล็กๆ ด้านหลังคือกำแพงสีและลายแบบเดียวกับเบาะนั่ง
แก้วกาแฟยังวางบนโต๊ะเตี้ยทรงกลมสีขาวตรงหน้า คงเป็นเพราะว่า...
?เพิ่งออกไปเมื่อสักครู่ คิดว่าคงสวนทางกับคุณที่หน้าร้านล่ะมั้งครับ?
กำลังคิด เจ้าของร้านก็เฉลยเสียก่อน
สวนทางกันที่หน้าร้านงั้นเหรอ ไม่เห็นจะมีผู้หญิงเดินสวนกันสักคน มีก็แต่ผู้ชายคนนั้น
ไม่เอาน่า...
เมื่อเผลอคิดว่าเด็กหนุ่มคนนั้นอาจจะเป็นเจ้าของแอคเคานท์ dear_darinr คนแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ส่ายหน้ารัวจนเจ้าของร้านงง
?ยังไม่ต้องเก็บได้ไหมครับ? เขาห้ามเมื่อแก้วกาแฟกำลังถูกยกไปเก็บ เจ้าของร้านชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ทำตามที่บอกก่อนรับออร์เดอร์และเดินจากไป
ทิ้งกันต์ธีร์ไว้กับแก้วกาแฟที่ถูกใช้แล้วใบนั้น
คราบกาแฟสีน้ำตาลเข้มตรงขอบแก้วสร้างความแปลกใจให้ชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย มันควรจะเป็นคราบลิปสติกไม่ใช่เหรอ หรือทุกวันนี้ลิปสติกมีวิวัฒนาการไปไกลแล้ว
ก็ไม่รู้สินะ กันต์ธีร์เป็นผู้ชายครับ ไม่เคยใช้ลิปสติกหรอก
แชะ!
เสียงชัตเตอร์ดังเบาๆ ท่ามกลางเสียงดนตรีคลาสสิกสบายหู ภาพแก้วกาแฟเลอะคราบตรงขอบแก้วกับแก้วกาแฟร้อนใบใหม่ถูกเจ้าของมือหนาถ่ายเก็บเอาไว้ ใจหนึ่งก็อยากอัพมันลงอินสตาแกรม แต่คิดว่าไม่ดีกว่าเดี๋ยวเพื่อนตัวดีเข้ามาแซว ขี้เกียจจะทะเลาะกับมัน
?ทำไมไม่อัพไอจีครับคุณ?
นั่งรอคนบางคนอัพอินสตาแกรมไปจิบกาแฟไป รู้ตัวอีกทีกาแฟแก้วที่ห้าก็ถูกนำมาเสิร์ฟ
กินเยอะขนาดนี้ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันแล้วมั้ง
หลังจากวันนั้น กันต์ธีร์ก็เหมือนถูกวิญญาณนักสืบเด็กเข้าสิง เขาตาม dear_darinr ไปในทุกๆ ที่ที่มีการเช็กอิน แต่ดูเหมือนว่านักสืบที่เข้าสิงเขาจะเป็นนักสืบกาก เพราะตามมาตั้งหลายวันแม้แต่เงาก็ยังไม่เห็น ไรผมยังไม่เจอ ได้แต่ถ่ายรูปความทรงจำเก็บไว้ดูคนเดียว
เฮ้ออออ~
คนคัฟเวอร์เป็นนักสืบกากถอนหายใจด้วยความหน่าย มองอินสตาแกรมที่ไร้การอัพเดตมาเกือบสามชั่วโมง
หายไปไหนของเขา ไม่ได้การแล้วล่ะ ถ้าขืนเอาแต่วิ่งตามแบบนี้ชาตินี้จะได้เจอกันไหม คิดได้ดังนั้นนิ้วเรียวก็เริ่มทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง ประสานกับดวงตาที่คอยสังเกตการณ์ สมองช่วยคิดประมวลผล
เช็กอินที่ โอ้ละบาร์ เมื่อ 20 วันก่อน
เช็กอินที่ โอ้ละบาร์ เมื่อ 13 วันก่อน
เช็กอินที่ โอ้ละบาร์ เมื่อ 6 วันก่อน
ดูจากระยะเวลาที่เช็กอิน มองปฏิทิน นับวันแล้วก็พบว่าเช็กอินที่โอ้ละบาร์ทุกวันอังคาร ว่าแต่วันนี้วันอะไรนะ สายตาคมจ้องมองปฏิทินอีกรอบ หัวใจพลันพองโตขึ้นมาเมื่อพบว่าวันนี้คือวันจันทร์
ถ้าหากเขาไปดักรอ dear_darinr ที่นั่นจะเจอไหมนะ หวังว่าคงได้เจอกันสักทีนะครับ
ไม่ค่อยจะตื่นเต้นหรอก คนหล่อแต่งตัวอย่างเท่ ขับรถออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อมาพบว่าร้านยังไม่เปิด ป้ายหน้าร้านทำหน้าที่บอกคนไม่รู้เรื่องอย่างกันต์ธีร์ว่าร้านเปิดสิบโมงนะ เจ้าทึ่ม
เก้าอี้ยาวหน้าร้านเป็นที่พักพิงแห่งสุดท้าย คนที่นั่งพิงพนักอย่างเหนื่อยหน่ายถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า ส่องอินสตาแกรมของคนที่ฟอลโล่วอยู่ก็พบแต่ภาพเดิมๆ ครั้นจะโทรหาใครสักคนเพื่อคุยแก้เซ็ง เขาก็คงทำงานทำการกันหมด
ถ้าไม่ติดว่ารัก กันต์ธีร์ไม่รอหรอกนะครับ
ปุบ!
คนก้มหน้าเงยหน้ามองในทันทีเมื่อใครบางคนทิ้งตัวลงข้างๆ
เด็กหนุ่มยิ้มเล็กๆ ก้มหัวทักทายอย่างเป็นมิตร ทำเอาคนอายุมากกว่ายิ้มตอบแทบไม่ทัน ทักทายกันแค่นั้นจริงๆ ก่อนล็อกอินเข้าสู่สังคมก้มหน้าไปพร้อมๆ กัน
บรรยากาศเงียบงันกับคนไม่คุ้นเคยไม่ได้ทำให้กันต์ธีร์อึดอัดเท่าไร ร่างสูงเหลือบมองคนข้างๆ เป็นระยะก็พบว่าตลอดเวลาที่นั่งข้างกัน เจ้าเด็กนี่เอาแต่ถ่ายรูป ลบรูป ถ่ายรูป ลบรูปอยู่อย่างนั้น ถ้าเป็น dear_darinr ของเขาล่ะก็ถ่ายรูปเดียวเท่านั้นแหละ เป๊ะเว่อร์แล้ว
ว่าแล้วก็เช็กอินสตาแกรมดูอีกครั้ง และก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่มีอะไรอัพเดตเลย
?น้องชอบถ่ายรูปเหรอครับ? นั่งมองอยู่นานจนอดไม่ได้จึงถามออกไป
?ครับ?
ตอบกลับมาแค่เนี้ย ทำเอากันต์ธีร์เสียเซลฟ์ไปเลย เพราะปกติไม่เคยมีใครตัดจบบทสนทนากับเขารวดเร็วภายในหนึ่งวินาทีแบบนี้เลยนะ
?งั้นน้องก็คงรู้จักคนที่ถ่ายรูปเก่งๆ เยอะเลยสิ?
คิ้วเรียวที่ประดับบนใบหน้าขาวใสขยับเพียงนิด ดวงตากลมหรี่ลงเล็กน้อยราวกับกำลังใช้ความคิด ก่อนเจ้าตัวจะพยักหน้าเบาๆ แทนคำตอบ
?งั้นน้องพอจะรู้จักผู้หญิงที่ชอบมาถ่ายรูปที่นี่บ้างไหม?
?ใครๆ ที่มาที่นี่เขาก็ถ่ายรูปกันทั้งนั้นนะครับ?
นั่นสินะ ทำไมโง่อย่างนี้นะกันต์ธีร์ พอมองร้านดีๆ แล้วก็พบว่าตัวเองโง่บรมเชียว ร้านเบเกอรี่ตกแต่งได้อย่างสวยสดงดงามขนาดนี้ ใครมาแล้วไม่ถ่ายรูปสิแปลก
?พี่ชื่อกันต์ธีร์นะ?
อยู่ๆ ก็อยากแนะนำตัวซะงั้น กันต์ธีร์เองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงทำแบบนั้น ผิดกับคนข้างๆ ที่เริ่มมุ่นคิ้วยุ่ง และตอบกลับมาแค่...
?ครับ?
?โดยปกติแล้วเนี่ย เวลามีคนมาแนะนำตัวกับเราแบบนี้ เราก็ควรแนะนำตัวกลับปะวะน้อง?
?ครับ? พยักหน้าสำทับบอกว่าเข้าใจดี แต่มันไม่ใช่อย่างที่กันต์ธีร์ต้องการไง
น้องครับ พี่อยากให้น้องแนะนำตัวกลับบ้างอะไรบ้าง เผื่อพี่มีเรื่องให้ช่วยจะได้เรียกชื่อถูกไรงี้เว้ย เล่นทำหน้ามึนซึนเดเระใส่อย่างนี้ พี่ก็ไปต่อไม่ถูกสิวะครับ
?เดียร์ มาเช้าเลยนะ? คนซึนเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียก กันต์ธีร์เองก็ทำตาม ทว่าสายตาคู่คมกลับจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าละอ่อนของคนข้างๆ
สะอึกไปสองวินาทีเมื่อได้ยินอีกคนเรียกเด็กหนุ่มว่าเดียร์
คงไม่ใช่ dear_darinr ที่เขากำลังตามหาใช่ไหม ไม่หรอกน่า...เจ้าเด็กนี่เป็นผู้ชาย ส่วน dear_darinr ที่เขากำลังตามหาเป็นผู้หญิง แค่เพศก็ต่างกันแล้ว
แน่ใจได้อย่างไรล่ะกันต์ธีร์ ว่าคนที่นายตามหาเป็นผู้หญิง
?ผมชื่อเดียร์นะพี่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ?
เฮ้ย! ทำไมยิ้มสวย
กันต์ธีร์อึ้งไปเลยเมื่อคนซึนยิ้มให้ แถมยังแนะนำตัวเสร็จสรรพ เขาได้แต่ปล่อยสายตาให้มองตามร่างสูงโปร่งซึ่งกำลังเดินเข้าไปในร้านด้วยอาการเหม่อลอยราวกับต้องมนต์สะกด
ยิ้มนั้นมัน...
กันต์ธีร์จินตนาการว่ากำลังตบหน้าตัวเองรัวๆ พยายามไล่ความฟุ้งซ่านที่มาพร้อมกับรอยยิ้มละมุน อดกังวลไม่ได้ว่าถ้าเกิดผู้ชายคนนั้นคือ dear_darinr จริงๆ ล่ะ เขาจะทำอย่างไร ก่อนตามหาก็บอกกับตัวเองหรอกว่าไม่ว่าคนนั้นจะเป็นอย่างไรก็รับได้เสมอ แต่นี่มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ dear_darinr เป็นผู้ชาย เขาจะยอมรับได้จริงเหรอวะ
?เดียร์?
?เดียร์?
?เดียร์?
อย่าเรียกเดียร์บ่อยได้ไหมครับ คนฟังสะดุ้งทุกที นั่งรอมาจนบ่ายก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะอัพอินสตาแกรมสักที ไม่ใช่ว่าไม่มาหรอกนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เหมือนว่าเราคงไม่ใช่เนื้อคู่กันน่ะสิ
ชายหนุ่มนั่งเท้าคางทำหน้าเบื่อโลก มือกดรีเฟรชหน้าอินสตาแกรมไปเรื่อยอย่างมีความหวัง
เฮ้ย! อัพแล้วโว้ย
กันต์ธีร์อยากตะโกนด้วยความดีใจแต่ก็ทำได้แค่ตะโกนในใจ รอยยิ้มมีความสุขถูกระบายออกมาอย่างไม่มีปิดบัง และก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นไปอีกเมื่อภาพถ่ายนั้นเป็นภาพมุมใดมุมหนึ่งของร้านนี้ แถมยังมีตำแหน่งเช็กอินช่วยเพิ่มความมั่นใจอีกที
นี่มันเนื้อคู่ชัดๆ
กระหยิ่มยิ้มย่องในใจคนเดียวก่อนลุกขึ้นยืนกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณร้าน ถือวิสาสะเดินไปมุมนั้นมุมนี้ ยกนิ้วเรียวไขว้กันเหมือนเป็นเฟรมกล้องเพื่อดูว่าใช่มุมเดียวกับภาพในอินสตาแกรมที่เปิดค้างไว้รึเปล่า
แต่ไม่มีเลย ไม่ว่ามุมไหนๆ ก็ไม่ใช่ มีแค่มุมนี้ที่เหมือนจะใกล้เคียงแต่มันก็ใกล้ไป และถ้าไกลกว่านี้ก็คงต้องกระโดดข้ามเคาน์เตอร์เข้าไป ว่าแล้วก็ลองเอาหลังพิงมันและเอนเข้าไปจนเกือบสุด
อีกนิดหนึ่งนี่เป๊ะเลยนะ
คนส่องฉากผ่านช่องนิ้วส่ายหน้าเบา คิดไม่ตกว่าจะหา dear_darinr ได้อย่างไร และก็ต้องหยุดคิดเมื่อรู้สึกว่าศีรษะตัวเองชนกับใครบางคน หันมองก็พบว่าเป็นเด็กหนุ่มที่เจอกันก่อนร้านเปิดนั่นเอง
คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าทำตัวไร้มารยาทได้แต่ยิ้มแกนๆ เกาหัวแกรก ทำตัวไม่ถูก เขาขยับร่างพิงเคาน์เตอร์ตามปกติอย่างที่คนอื่นทำกัน ได้แต่คิดในใจว่าเมื่อไรไอ้เด็กนี่จะเลิกจ้องสักที
?ต้องการอะไรเพิ่มรึเปล่าครับ? คนตัวบางภายใต้ผ้ากันเปื้อนสีพาสเทลปักชื่อร้านที่อกซ้ายเอ่ยถามเสียงสุภาพ
?คืออย่างนี้นะครับน้อง พี่ขอเข้าไปข้างในได้ไหมครับ?
?ทำไมเหรอครับ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า?
?ให้พี่เข้าไปข้างในนั้นได้ไหมครับ? ลองอ้อนดูสักหน่อย แต่คำตอบที่ได้ก็ไม่ต่างจากที่คิด
?เฉพาะพนักงานครับ พี่มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?
เจ้าของใบหน้าหล่อขมวดคิ้ว ใช้ความคิดนิดหนึ่งก่อนส่งโทรศัพท์ให้คนตรงหน้า
เอาวะ ถ้าไม่ให้เข้าก็วานให้ช่วยถ่ายรูปจากตรงนั้นให้หน่อยก็แล้วกัน
?ช่วยถ่ายรูปตรงนั้น? เขาบอกผ่านสายตาที่มองไปยังจุดหมาย ?จากมุมที่น้องยืนได้ไหม?
?ทำไมครับ? แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็ยอมรับโทรศัพท์มาถือไว้
?เอาน่า ถ่ายให้พี่หน่อย พี่ว่ามันสวยดี?
?อ้อ ครับ? ว่าจบก็กดถ่ายอย่างรวดเร็วและส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ กันต์ธีร์ถึงกับงง ถ่ายเร็วไปนะบางที พอรับโทรศัพท์กลับมา ภาพถ่ายตรงหน้าก็ทำเอาสติหลุดไปเลย
ไม่จริงน่า
บอกตัวเองแบบนั้น ก่อนหันไปหาคนที่เพิ่งถ่ายรูปให้เขาเมื่อครู่
?น้องอยู่กับใคร?
?ครับ?? คนไม่เข้าใจคำถามมุ่นคิ้วมองกลับมาอย่างนึกสงสัย
?สิบนาทีก่อนหน้านี้มีใครอยู่กับน้องที่เคาน์เตอร์ตรงนี้รึเปล่าครับ?
?เวรผมอยู่เคาน์เตอร์ตั้งแต่ร้านเปิดถึงบ่ายสองครับ พี่มีอะไรรึเปล่าครับ?
?น้องอยู่คนเดียวตลอดเลยเหรอ?
?ครับ?
เท่านั้นแหละเหมือนโลกทั้งใบแหลกสลาย ภาพสาวสวยที่ฝันเอาไว้หายวับไปกับตา เหลือเพียงเด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อใสสไตล์ญี่ปุ่นที่ซ้อนทับลงมา
อยากจะบ้าตาย กันต์ธีร์รับไม่ได้ครับ รับไม่ได้จริงๆ
หลายวันมานี้กันต์ธีร์เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง ครุ่นคิดเรื่องราวที่ผ่านมาซ้ำแล้วซ้ำอีก ใจหนึ่งบอกว่าเรื่องระหว่างเขากับเจ้าของแอคเคานท์นั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ผู้ชายทั้งคู่นะเว้ย ทว่าอีกใจก็พาให้มือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องอินสตาแกรมของเดียร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่รู้หรอกว่าเอนเอียงไปฝั่งไหน แต่เจ้าของร่างสูงก็พาตัวเองมาที่ร้าน ?เบรกบาร์? ทันทีที่เห็นว่าเดียร์เช็กอินที่นั่น
ไม่ต้องสนใจอะไรต่อไปแล้ว เพียงหัวใจสั่งการ ร่างกายของเขาก็พร้อมทำตามเสมอ
ขายาวก้าวฉับๆ อย่างเร่งรีบ เข้ามาในร้านก็พบคนที่ตามหานั่งอยู่มุมหนึ่งของร้าน โต๊ะแบบคู่ ทว่าเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามยังว่าง ไม่รอให้หัวใจบอกหรอก จิตสำนักก็พากันต์ธีร์มาหยุดที่หน้าเดียร์เสียแล้ว
คนที่กำลังก้มกดโทรศัพท์ยุกยิกไม่รู้เลยว่าถูกสายตาคมจับจ้อง จนเงยหน้าขึ้นมาดูดน้ำจากแก้วตรงหน้านั่นแหละถึงได้มุ่นคิ้ว และที่ทำให้กันต์ธีร์หงุดหงิดที่สุดคือเดียร์มองเขาแค่แวบเดียวเท่านั้น
ไม่ได้สนใจกันเลยใช่ไหม
จีบคนซึนต้องทำอย่างไรครับ กันต์ธีร์ไปต่อไม่ถูกแล้ว
?เดียร์ใช่ไหม บังเอิญจัง? เจอคนซึนเขาว่าต้องซึนกว่า หลังเอ่ยทักกันต์ธีร์จึงถือวิสาสะนั่งลงตรงกันข้ามทันที ทว่าจากที่คิดว่าน้องจะพูดอะไรบ้าง กลับผิดคาด เพราะอีกฝ่ายเอาแต่เงียบไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธใดๆ
กันต์ธีร์ถึงกับเซ็ง แต่จะยอมแพ้ได้ไงล่ะ ก็ตั้งใจแล้วนี่หว่า
บอกกับตัวเองอย่างนั้นแล้วก็เริ่มเรียกร้องความสนใจต่ออีกครั้ง
?แล้วนี่เดียร์มาคนเดียวเหรอ?
?ครับ?
แม้ไม่เงยหน้าจากไอ้เจ้าโทรศัพท์นั่น แต่ก็ยังดีกว่าไม่ตอบล่ะเนอะ
?เดียร์ชอบดื่มกาแฟเหรอ เหมือนพี่เลย นี่ก็ลองเสิร์ชดูในเว็บกูรูเรื่องกาแฟอะ เขาแนะนำที่นี่ บรรยากาศดีนะ พี่ว่าพี่ชอบว่ะ?
?ครับ?
?จะว่าไปพี่ก็แปลกใจนิดๆ นะ?
?ครับ??
?มาร้านกาแฟสวยๆ บรรยากาศดีๆ ทีไรเจอเดียร์ทุกทีเลย วันหลังแนะนำร้านให้พี่บ้างสิ ท่าทางเราจะถนัดด้านนี้นะ?
?ไม่หรอกครับ พี่ไปถามเว็บกูรูอย่างเดิมน่าจะดีกว่า?
กรรม...นี่ตัดบทกันอย่างนี้เลย
จนกาแฟมาเสิร์ฟ จนดื่มกาแฟหมดแก้ว จนแล้วจนรอดคนตรงหน้าก็ไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกับเขาอีกเลย พอก้มมองมือถือก็ไม่เห็นว่าเจ้าตัวจะอัพเดตอะไรสักอย่าง
ครืดดด~
กันต์ธีร์เงยหน้าเมื่อได้ยินเสียงเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม เดียร์ลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเตรียมตัวออกจากร้าน ดวงตาเรียวไม่ได้มองเขาสักนิด
นี่นั่งด้วยกันมาตั้งนาน ก่อนจากไม่คิดจะลากันเลยว่างั้น
?จะกลับแล้วเหรอ เดียร์?
?ครับ? ตอบแค่นั้น และก้มหัวให้เล็กน้อยก่อนก้าวเดินฉับๆ ออกจากร้านไปเฉยเลย
กันต์ธีร์อยากจะบ้าตายวันละหลายร้อยหน เกิดมาไม่เคยเจอใครซึนขนาดนี้มาก่อน เอาเถอะๆ นี่แค่เริ่มต้นเองไม่ใช่เหรอวะกันต์ธีร์ เหลือเวลาอ่อยอีกตั้งเยอะแยะ
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกับใจคนวะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในยุคที่สมาร์ทโฟนเปรียบเสมือนอวัยวะที่ 33 คงไม่แปลกที่ใครสักคนจะติดแอปพลิเคชั่นใดสักอย่าง ?กันต์ธีร์? ก็เช่นเดียวกัน เพราะ dear_darinr ทำให้เขาตกหลุมรักผ่านทางภาพถ่ายแสนละมุนที่เจ้าตัวอัพไว้ จนถึงขั้นตามรอยไปเพื่อพบกับตัวจริงทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่ใครจะคิดล่ะว่า ?เดียร์? เจ้าของแอคเคานท์นั้นดันเป็นผู้ชายพูดน้อย ถามคำตอบคำ และยังเป็นสมาชิกของสังคมก้มหน้า ที่สำคัญมีผู้หญิงที่เล็งไว้แล้วอีกต่างหาก งานเข้าล่ะสิทีนี้ สงสัยกันต์ธีร์ต้องงัดความสามารถขั้นแอดวานซ์มาล่อลวงเดียร์ให้ตกหลุมพรางซะแล้ว!
