รถยนต์สีดำคันใหญ่วิ่งไปตามถนนเส้นหลัก ที่มุ่งหน้าไปยังแหล่งสถานบันเทิงชื่อดังของเมืองไทย นักท่องราตรีทั้งกระเป๋าหนักและนักเที่ยวหน้าใหม่ ไม่มีใครที่ไม่รู้จักอาร์ซีเอ สถานบันเทิงเริงรมย์ที่เต็มไปด้วยแสงสีและอบายมุขทุกรูปแบบ ตำรวจทั้งในและนอกเครื่องแบบเข้ามาตรวจตราเป็นระยะ
จิมมี่ ฮิลล์ นักธุรกิจสายเลือดไทย-อเมริกัน เจ้าของเส้นทางการขนส่งที่ใหญ่ที่สุดในแถบเอเชียอาคเนย์ นั่งมองความวุ่นวายนอกตัวรถด้วยแววตาเรียบเฉย ใช่ว่าเขาชอบมาเที่ยวสถานที่แบบนี้แต่ที่มาวันนี้ก็เพราะผู้ขอร่วมทุนต้องการเลี้ยงต้อนรับการมาเมืองไทย จะบอกปัดก็ดูจะไม่เหมาะจิมมี่เลยจำต้องรับคำเชิญอย่างเลี่ยงไม่ได้
รถยนต์คันใหญ่วิ่งผ่านไฟเสียงสีแต่ละร้านไปพร้อมกับดวงตาคมกริบช่างสังเกตของอังเดร กวาดมองรอบตัวเพื่อระวังภัยให้เจ้านายหนุ่ม ในที่สุดรถก็วิ่งมาจอดที่หน้าอาคารหลังใหญ่ที่มีป้ายชื่อขนาดใหญ่เขียนว่า?แฮปปี้ไนท์?โชว์หราอยู่ด้านหน้า
?ดูท่าทางนายคณิตลงทุนมากกว่าทุกครั้งนะครับบอส?? อังเดรบอกพลางมองกระจกเบื้องหน้าเพื่อหาความผิดปกติ ริมฝีปากได้รูปของคนที่นั่งเงียบอยู่ด้านหลังเหยียดยิ้ม
?มันจะได้รู้ว่าคิดผิดที่ใช้ของพวกนี้ล่อฉัน?? จิมมี่บอกเสียงเรียบ สายตาคมมองไฟกะพริบวิ่งวนอยู่รอบตัวอักษรขนาดใหญ่ ด้านหน้ามีน้ำพุพุ่งสลับกันขึ้นลงหยอกเย้าแสงไฟ ตรงกลางมีนางอัปสรายืนส่งยิ้มเชื้อเชิญคนที่เดินผ่านเข้าไปในร้าน เมื่อไม่มีความผิดปกติใดๆ อังเดรก็ก้าวลงไปเปิดประตูให้เจ้านายหนุ่ม
?เชิญครับ?? เสียงของคนสนิทดึงสายตาคมมองไปที่ทางเข้าร้าน ซึ่งมีเด็กหนุ่มสองคนอยู่ในชุดสูทผูกไทยืนต้อนรับแขกอยู่ด้านหน้า ร่างสูงสง่าสวมกางเกงยีนสีซีดกับเสื้อเชิ้ตสีขาว พับแขนถึงข้อศอกก้าวลงจากรถอย่างสง่า สาวสวยที่นั่งเรียกแขกอยู่หน้าร้าน ต่างหันไปมองอย่างสนใจ ก่อนจะวิ่งกรูกันมาต้อนรับ แต่สายตาคมกริบใต้คิ้วเข้มแข็งกร้าวขึ้น พวกนางต่างพากันเบรกจนตัวโก่งเพราะรังสีดุดันแผ่กระจายอยู่รอบกาย จนพวกเธอไม่กล้าเข้าไปใกล้แม้จะหล่อลากดินแค่ไหนก็เถอะ
?เชิญค่ะท่าน แฮบปี้ไนท์ยินดีต้อนรับค่ะ?? ร่างสูงก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ยอมชายตาแลสาวงามทั้งสามแม้แต่น้อย จิมมี่และอังเดรเดินผ่านประตูเข้ามาโดยไม่ต้องยื่นบัตร เมื่อหลุดเข้ามาข้างในทั้งสองก็ต้องหยุดเพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสลัว อิสระมือขวาของนายคณิตเดินมารับไปที่ชั้นสอง ซึ่งเป็นชั้นของลูกค้าวีไอพี
?สวัสดีครับคุณจิมมี่ รู้สึกเป็นเกียรติมากๆ ที่คุณรับคำเชิญของเรา?? จิมมี่ยื่นมือไปจับตามมารยาท แต่ปรายหางตาคมเหลือบมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายนายคณิต ร่างกลมกลึงอยู่ในชุดราตรีสีดำยาวเหนือเข่าเรียวขาวยาวกระทบแสงไฟนวลเนียนจนเขาก้มมองอย่างเลี่ยงไม่ได้ นายคณิตเห็นชายหนุ่มสนใจของกำนัลที่จงใจนำมาใส่พานให้ก็แอบยิ้มอยู่ในใจ
?มณีจันทร์ น้องสาวผมเองครับ เธอจะเทคแคร์คุณขณะที่เราเจรจาธุรกิจ?? จิมมี่มองดวงตาเรียวรูปไข่เต็มตาก่อนจะหันไปมองคณิต
?คุณคงรู้นะว่าผมไม่ร่วมธุรกิจกับใครง่ายๆ บางทีการเจรจาอาจยาวนานเป็นปี?? คณิตหัวเราะในลำคอ
?มณีจันทร์จะเทคแคร์จนกว่าคุณจะใจอ่อนยอมขนส่งสินค้าให้กับทีแท็คเอ็นเตอร์ไพรท์?? เมื่อทักทายกันพอสมควร คณิตก็เชิญแขกนั่ง มณีจันทร์รู้หน้าที่ขยับเข้าไปนั่งใกล้โซฟาตัวเดียวกับชายหนุ่ม ที่เธอต้องดูแลเพื่อแลกกับอะไรบางอย่าง กลิ่นกายหอมกรุ่นจากกายสาวกระทบปลายจมูก จนจิมมี่ต้องสูดเข้าเต็มปอด
?ขอผมดูรายละเอียดอีกครั้งก่อนก็แล้วกัน ถ้าสินค้าของทีแท็คไม่มีปัญหาเราก็ยินดีส่งให้?? คณิตหันไปมองมณีจันทร์ที่นั่งฟังการเจรจาอยู่เงียบๆ
?สินค้าของเราไม่เคยมีปัญหาค่ะ เรามีใบส่งออกที่ปลายทางอย่างชัดเจน ทางคุณสามารถตรวจสอบได้อยู่แล้ว?? สีหน้าบึ้งตึงของนายคณิตคลายออกเมื่อหญิงสาวเป็นฝ่ายตอบแทน จิมมี่กระตุกยิ้มสายตาคมกริบมองหน้าสวย
?ไม่รู้สิ ยังไงผมต้องพิสูจน์สินค้าด้วยตัวเองเสียก่อนว่าคุ้มค่ากับการลงทุนหรือเปล่า?? ความหมายในคำพูดของชายหนุ่มทำเอามณีจันทร์ร้อนผ่าวไปทั้งหน้า คณิตเห็นแววตาพึงพอใจของจิมมี่ที่มองหญิงสาวก็ยิ้มอย่างพอใจ
?ได้ทุกเมื่อครับ ทางเราพร้อมจะให้คุณตรวจสอบทุกอย่าง?? คณิตบอกนัยน์ตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง จิมมี่ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบ
?ทุกอย่างเลยเหรอ?? มือหนาวางแก้วลงบนโต๊ะเล็กด้านหน้า ก่อนจะเหลือบตามองคณิตที่นั่งอยู่ตรงหน้า คณิตเข้าใจความหมายในสายตาคมก็หันไปสบตาคมโตของน้องสาวต่างมารดา
?แน่นอนครับ?? คณิตบอกอย่างมั่นใจ มณีจันทร์มองแววตาเรืองรองของคณิตอย่างหวั่นใจ เธอกลัวว่าเงื่อนไขที่ตกลงกับเธอจะเปลี่ยนไปโดยที่อีกฝ่ายไม่บอกตรงๆ
?ดี ถ้างั้นพรุ่งนี้อังเดรกับทีมงานของผมจะเข้าไปเยี่ยมชมทีแท็ค?? จิมมี่สรุปพลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ลำแขนแข็งแรงวางไปตามความยาวของพนักพิง มณีจันทร์ขยับตัวมาด้านหน้าเพราะกลัวว่ามือหนาจะเผลอวางบนบ่าบาง ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มน้อยๆ คณิตขึงตาใส่หญิงสาวอย่างไม่พอใจ
?ผมคิดว่าคุณจะเข้าไปดูเองเสียอีก?? คณิตบอกอย่างผิดหวังนิดๆ ก่อนจะมองหน้าอังเดรที่ยืนนิ่งอยู่ด้านหลังคนเป็นนาย
?พรุ่งนี้ผมตั้งใจจะไปพักผ่อนที่เกาะส่วนตัว คงใช้เวลาอยู่ที่นั่นอีกหลายวัน อังเดรจะรายงานทุกอย่างที่เขาเห็น เพราะฉะนั้นเขาเห็นอะไรผมก็เห็นเหมือนกัน?? จิมมี่บอกก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วยื่นมือไปตรงหน้ามณีจันทร์ ?เต้นรำเป็นเพื่อนหน่อยสิคุณผู้หญิง?? มณีจันทร์มองหน้าคณิตอย่างไม่สบายใจ แต่ดูเหมือนพี่ชายต่างมารดา จะเห็นผลประโยชน์มากกว่าความรู้สึกของเธอแล้วตอนนี้
?แต่ฉันเต้นไม่เก่ง กลัวจะทำให้คุณขายหน้านะคะ?? เธอหาทางเลี่ยง จิมมี่มองคณิตเพื่อขอความเห็น
?ไปสิจันทร์ คุณจิมมี่อุตส่าห์ให้เกียรติแล้วยังเล่นตัวอีก?? คณิตกดเสียงต่ำพร้อมกับบังคับเธอด้วยสายตา มณีจันทร์จำต้องลุกขึ้นยืนแล้ววางมือบนฝ่ามือใหญ่ จิมมี่จับมือบางเดินไปกลางฟลอร์ ลำแขนแข็งแรงโอบเอวบางแล้วรั้งเข้าไปชิด มือบางข้างหนึ่งดันอกกว้างไว้
?คุณกอดแน่นไปหรือเปล่าคะ?? เธอเตือนเขาเสียงสั่น
?คุณว่าอะไรนะ ผมได้ยินไม่ถนัด?? จิมมี่ทำเป็นได้ยินไม่ถนัดโน้มใบหน้าลงไปหา จนปลายจมูกโด่งคลอเคลียข้างแก้มนวล มณีจันทร์หน้าแดงเบือนหน้าหนี หัวใจต้นแรงรัวอย่างไม่เคยเป็น เสียงหัวเราะเบาๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดซอกคอขาว
?ฉันรู้ว่าคุณได้ยิน แต่คุณต้องการแกล้งฉัน?? เธอเงยหน้าขึ้นสบตาคม จิมมี่คลี่ยิ้มแววตาเป็นประกายเรืองรอง วงแขนแกร่งโอบประคองเธอเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเสียงเพลง
?ผมไม่เคยแกล้งผู้หญิง นอกจากทำให้หมดแรง?? คำพูดตรงไปตรงมาของเขาทำให้เธอต้องหลุบมองแผงอกกว้าง พูดไปก็ถูกเขาย้อนจนได้อาย สู้สงบปากสงบคำน่าจะดีกว่า แต่จิมมี่ไม่ยอมให้เธอเงียบอย่างที่ต้องการ เอ่ยถามอย่างใคร่รู้
?คุณทำงานตำแหน่งอะไรในทีแท็ค??
?การตลาดค่ะ?? เธอตอบสั่นๆ และแกล้งเหยียบเท้าใหญ่เพื่อให้เขาเจ็บ แต่จิมมี่เหมือนจะรู้ขยับเท้าไปด้านหลัง วงแขนกอดรัดเอวบางแน่นจนเธอต้องเตือน ?คลายมือออกสิคะ ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ??
?อย่าดิ้นสิ นายคณิตมองอยู่ไม่เห็นเหรอ ถ้าคุณทำให้ผมไม่พอใจ ผมอาจจะไม่บรรทุกสินค้าของทีแท็คไปแคลิฟอร์เนียก็ได้นะ??
?ไม่ต้องมาขู่ ไม่มีคุณเราก็หาเจ้าใหม่ได้?? เธอบอกหน้าตึง ใบหน้าคมก้มลงไปคลอเคลียข้างแก้มอีกครั้ง หญิงสาวหันไปขึงตาใส่ ทำให้ริมฝีปากเขาและเธอประกบกันอย่างไม่ตั้งใจ มณีจันทร์ถึงกับนิ่งงันไม่ยอมขยับเขยื้อน จังหวะนั้นไฟในห้องก็ถูกหรี่จนเกือบมืด เสียงพิธีกรดังขึ้นโดยมีเสียงเพลงบรรเลงคลอเบาๆ
?สามนาทีแห่งความมืดมิดของราตรีเพื่อให้คู่รักได้บอกรักกันให้หวานสุดใจครับ?? สิ้นเสียงพิธีกรหนุ่ม จิมมี่ก็กดคลึงริมฝีปากอิ่มอย่างหนักหน่วง และขบเม้มทั้งบนและร่างเบาๆ มณีจันทร์วาบหวามในอกงงงวยกับจูบแรกที่ถูกเขาปล้นเอาอย่างไม่ทันตั้งตัว
มือหนาที่จับมือบางเคลื่อนไปกอดรัดร่างงามไว้ทั้งตัว กว่าจะครบสามนาทีเธอแทบอ่อนระทวยจนยืนด้วยตัวเองไม่ได้ เมื่อครบสามนาทีไฟในห้องก็สว่างขึ้น จิมมี่จำต้องถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย ขนตางอนยาวกะพริบปริบๆ สติยังมาไม่เต็มร้อย จิมมี่ยิ้มให้ตาคมโตที่จ้องมองเขม็งแล้วไล้แก้มปลั่งสีแดงเบาๆ
?ถ้าจะให้ป๋าใจอ่อน จูบต้องเป็นสับปะรดมากกว่านี้สาวน้อย?? เขากระซิบบอกข้างใบหูเล็กก่อนจะยื่นริมฝีปากไปเม้มเบาๆ แต่ทำเอาเธอขนลุกไปทั้งตัว
?คนบ้า ฉันจะฟ้องพี่คณิตว่าคุณไม่ใช่คนดีอย่างที่เขาคิด?? ร่างกลมกลึงเบี่ยงตัวออก เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี มณีจันทร์เดินหน้าตึงกลับไปนั่งที่เดิมโดยมีร่างสูงเดินตามหลังมา
?ไม่สนุกเหรอครับคุณจิมมี่?? คณิตถามพลางส่งแก้วเครื่องดื่มให้
?ผมชอบคู่เต้นที่เต็มใจมากกว่า?? ความหมายในคำพูดของชายหนุ่ม ทำให้คณิตตวัดสายตาไปมองมณีจันทร์อย่างไม่พอใจ
?แกไปขัดใจอะไรคุณจิมมี่ยัยจันทร์?? หญิงสาวขยับตัว ตาคมตวัดค้อนเขาอย่างโกรธกรุ่นที่ทำให้ถูกดุ ในขณะที่เขายังคงนั่งมองหน้าแดงระเรื่ออย่างอารมณ์ดี
?จันทร์เปล่านะคะ แต่แขกพี่เขา?? มณีจันทร์หยุดพูดเพียงเท่านั้น จิมมี่ยิ้มให้แววตาเป็นประกายอย่างเป็นต่อ
?เขาทำไม ฉันก็เห็นเขาเต้นรำกับแกอยู่ดีๆ??
?เอาละครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน รู้สึกเหนื่อยๆ อยากพักผ่อน?? จิมมี่ลุกขึ้นยืน ทำให้ทุกคนต้องลุกตาม เมื่อยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ คณิตก็ลองต่อรองอีกครั้ง
?พรุ่งนี้ผมอยากให้คุณจิมมี่ไปดูงานในทีแท็คด้วยตัวเอง แต่น่าเสียดายที่คุณต้องเดินทางไปเกาะพรุ่งนี้ ถ้าเดินทางช้าอีกวันสองวัน ผมว่าจะให้จันทร์เขาไปเป็นเพื่อน คุณจะได้ไม่เหงา??
?พี่คณิต?? มณีจันทร์เรียกพี่ชายต่างแม่อย่างตกใจ เมื่อมีคนเสนอมีหรือเสือผู้หญิงอย่างจิมมี่จะไม่สนอง เพราะความหวานนุ่มของริมฝีปากนุ่มยังหอมกรุ่นติดตรึงในใจ?
?ผมชักอยากไปดูทีแท็คแล้วสิ?? เขาบอกพลางชำเลืองดวงหน้าสวย คณิตแอบยิ้มในใจที่เสือยอมกินเหยื่อที่ใช้ล่อ ?แล้วพรุ่งนี้เจอกัน?? พูดจบร่างสูงก็เดินออกจากห้อง คณิตแทบกระโดดตัวลอยอย่างดีใจ เพราะจิมมี่ไม่เคยสนใจบริษัทที่จะร่วมงานมากขนาดนี้ แต่คนที่ไม่รู้ตัวว่ากลายเป็นเหยื่อหน้าตึงเพราะถูกเขารังแก
?ทำไมพี่ต้องแคร์เขามากขนาดนั้นด้วยคะ ถึงไม่มีเขาเราหาบริษัทอื่นก็ได้นี่?? คณิตหุบยิ้มจิ้มนิ้วลงบนหน้าผากนูนแรงๆ จนมณีจันทร์หน้าหงายไปข้างหลัง
?แกมันโง่แบบนี้น่ะสิ พ่อถึงไม่ยอมยกสมบัติให้ หมอนั่นมันมีทั้งเงินและอิทธิพล ถ้ามันบรรจุสินค้าเราไปแคลิฟอร์เนีย ด่านแต่ละประเทศที่สินค้าเราผ่านก็จะไม่ถูกตรวจสอบ เพราะมีชื่อบริษัทยักษ์อย่างฮิลล์กรุ๊ปการันตี??
?สินค้าเรามีคุณภาพอยู่แล้วทำไมต้องกลัวคะ??
?เรื่องนี้แกไม่ต้องยุ่ง ยุ่งเรื่องหาเงินไปผ่าตัดก้อนมะเร็งในตัวแม่แกออกมาก็พอ ถ้างานนี้แกยอมให้เขาเซ็นสัญญาขนสินค้าให้เราได้ ฉันจะออกค่ารักษาให้น้าอุไรทั้งหมด?? คณิตเอาเรื่องแม่หญิงสาวที่นอนรักษาตัวอยู่โรงพยาบาลมาขู่ แม้จะดีใจที่แม่เธอมีโอกาสได้ผ่าตัด เพราะลำพังเงินเดือนในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาด คงไม่พอที่จะรักษาแม่เป็นแน่ ในเมื่อเธอไม่มีทางเลือกเป็นอย่างอื่นยังไงก็ต้องรับข้อเสนออย่างไม่มีเงื่อนไข
?แต่นายคนนี้ไม่ได้อ่อนอย่างที่เราคิดนะคะพี่?? เธอบอกอย่างกังวลขณะเดินมาที่รถ ซึ่งจอดอยู่ด้านหน้า
?มันแข็งแกก็ทำให้มันอ่อนสิจะยากอะไร ผู้ชายร้อยทั้งร้อยแพ้ความนุ่มนวลและเอาอกเอาใจของผู้หญิงทั้งนั้น ยอมให้มันจับมันกอดหน่อยขี้คร้านมันจะหลงแกจนโงหัวไม่ขึ้น??
?หมายความว่าพี่จะให้จันทร์เลือกระหว่างชีวิตแม่กับขายศักดิ์ศรีตัวเองอย่างนั้นเหรอ?? มณีจันทร์โวยวายคณิตแสยะยิ้มขณะมองหน้าน้องสาวต่างมารดา
?ศักดิ์ศรีที่แกหวงนักหนา ใช้ต่อชีวิตให้แม่แกได้ไหม เงินต่างหากที่จะตัดมะเร็งได้?? หญิงสาวถึงกับเงียบกริบ คณิตรู้ว่าเธอรักแม่มาก เพราะฉะนั้นเขาจำต้องใช้วิธีนี้บีบบังคับให้น้องสาวต่างมารดา ทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง
?จันทร์ขอคิดดูก่อนก็แล้วกันคะ?? คณิตไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ เพราะรู้ว่าหญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ มณีจันทร์มองตามท้ายรถของคณิตจนกระทั่งลับตา ร่างงามจึงเดินไปขึ้นรถคูเปอร์คู่ใจแล้วขับไปนอนเป็นเพื่อนมารดาที่โรงพยาบาล
??????
แม้ภายในรถคันหรูจะเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดี แต่มันก็ไม่ทำให้คนที่ร้อนรุ่มเพราะแรงเสน่หาที่ถูกปลุกเร้าเมื่อสักครู่เย็นลงได้ กลิ่นกายหอมจรุงใจติดที่ปลายจมูกโด่ง ความนุ่มหยุ่นของผิวกายกลมกลึงติดที่ปลายมือ ไม่เชื่อว่าเพียงแรกจูบจะสะกดเขาได้ขนาดนี้แม่สาวน้อย อังเดรมองใบหน้าคมที่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างแปลกใจ
?มีอะไรหรือเปล่า นายมองฉันแปลกๆ ตั้งแต่ออกจากผับนั้นแล้ว?? จิมมี่ถามแต่ไม่ยอมหันมามองลูกน้องคนสนิท อังเดรหันหลังกลับไปสบตาเจ้านายหนุ่ม
?ผมให้คนของเราสืบประวัติคุณมณีจันทร์เรียบร้อยแล้วนะครับ บอสจะอ่านในเมลหรือจะให้ผมพูดให้ฟังคร่าวๆ ครับ?? คำพูดของอังเดรดึงความสนใจของคนเป็นนายหันมามอง แววตาที่เจือไปด้วยความสุขทำให้อังเดรอมยิ้ม
?ว่าไป?? จิมมี่บอกสั่งสั้นๆ
?คุณมณีจันทร์ จบการตลาดระดับปริญญาโทจากมหาลัยในเมืองไทยเมื่อสองปีก่อน แล้วเข้ามาทำงานกับทีแท็คตามพินัยกรรมที่พ่อของเธอระบุไว้ โดยมีนายคณิตบริหารและถือหุ้นใหญ่ แม่เธอชื่ออุไรตอนนี้นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล?? อังเดรหยุดรายงานเพื่อดึงความสนใจของคนฟัง
?แม่เธอเป็นอะไร?? จิมมี่ถามพลางเมินมองไปนอกตัวรถ แต่หูคอยฟังเรื่องราวของเธอด้วยใจจดจ่อ
?เป็นมะเร็งครับ เธอหาเงินรักษาแม่ตัวเป็นเกลียวโดยที่นายคณิตไม่ดูดำดูดีอย่างที่ควรจะเป็น และเงินที่เป็นมรดกในส่วนของเธอนายคณิตก็ไม่ยอมให้ บุญคุณที่ต้องทดแทนทำให้เธอไม่กล้าทวงสิทธิ์ของตัวเอง??
?โกงกันหน้าด้านๆ?? จิมมี่สบถหน้าตึงและโกรธแทนหญิงสาว
?งานนี้นายคณิตคงใช้เธอเป็นเหยื่อล่อเสือ?? จิมมี่กระตุกยิ้มกับคำพูดของคนสนิท
?ถ้ามันไม่กลัวเสือกัดก็ปล่อยให้มันเข้ามา ไม่ว่านางสมันเนื้อหวานหรือนายพรานเจ้าเล่ห์ ฉันจะกัดไม่ปล่อยแน่?? จิมมี่กดเสียงต่ำแววตาดุดันขึ้น
?หน่วยเหนือฝากย้ำบอสให้อ่านเมลของวันนี้ด้วยครับ?? เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกน้องรายงาน จิมมี่ก็ส่งเสียงจิกจั๊กในลำคออย่างหงุดหงิด อังเดรพูดไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์ส่วนตัวของชายหนุ่มก็ดังขึ้น จิมมี่เห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอก็กดรับแล้วถอนหายใจดังๆ เพื่อให้คนที่โทร.เข้ามาได้ยิน
?ฮ่า?ฮ่า?ฮ่า?ถอนหายใจดังๆ แบบนี้แสดงว่าเครียดเรื่องสาวมากกว่าเรื่องงาน?? คนปลายสายทักทายอย่างอารมณ์ดี
?ใครว่าละครับแด๊ด เครียดตั้งแต่ถูกแม่ยื่นคำขาดจะให้ผมแต่งงานแล้ว ดีนะที่แด๊ดหาทางออกให้ แต่ทางออกของแด๊ดดูจะเป็นทางตันกับผมไปแล้วตอนนี้?? คำสารภาพของเสือร้ายแห่งท้องทะเล ทำเอาคนเป็นพ่อหัวเราะดังลั่น
?ไม่ตลกนะแด๊ด ให้ผมรับตำแหน่งประธานบริหารฮิลล์กรุ๊ปแทน แล้วใช้ให้มาสืบคดียาเสพติดแบบนี้ได้ไง?? จิมมี่โวยวายกับพ่อบุญธรรมที่ตัวเองทั้งรักทั้งเคารพอย่างไม่จริงจังนัก
?เอาน่าไอ้ลูกชายทุกอย่างมีข้อแลกเปลี่ยน ถ้าเสร็จคดีนี้แด๊ดจะคุยกับแม่ให้เปลี่ยนตัวเจ้าสาว จากหนูซูซานเป็นน้องสาวนายคณิตแทน?? จิมมี่ไม่ทันได้โต้ตอบสายก็ถูกตัด ชายหนุ่มจึงครางในลำคอและออกอาการหงุดหงิด ทุกอย่างไม่เคยรอดสายตาพ่อเขาไปได้จริงๆ ให้ตายสิ แม้จะส่งลูกชายสุดที่รักมาทำงานเสี่ยงๆให้ แต่ก็มีซีไอเอแฝงตัวตามมาอีกไม่รู้กี่คน ซึ่งจิมมี่รู้ดีว่าคนเป็นพ่อไม่ได้ห่วงว่างานจะผิดพลาดแต่ห่วงเขามากกว่า
?บอสจะไปไหนต่อหรือเปล่าครับ??
?ไม่ละอยากพักผ่อนมากกว่า พรุ่งนี้เราคงมีอะไรให้ทำอีกเยอะ?? อังเดรคลี่ยิ้มก่อนจะหันกลับไปมองถนนเบื้องหน้า พลันสายตาบอดี้การ์ดหนุ่มก็ไปสะดุดกับร่างโปร่งระหง ในชุดราตรีสีดำเดินเปิดประตูลงจากรถ เมื่อเห็นเจ้าของรถคันงามที่จอดนิ่งอยู่ข้างทางเปลี่ยวอังเดรก็เอี้ยวตัวไปข้างหลัง
?แต่ผมว่าเราคงได้งานเร็วกว่ากำหนดแล้วละครับบอส?? อังเดรบอกพลางส่งสัญญาณในคนขับชะลอความเร็ว จิมมี่มองตามสายตาคนสนิทจังหวะนั้นรถก็เคลื่อนผ่านไป ทำให้ชายหนุ่มเห็นเสี้ยวหน้างามชัดเจน
?จอด?? เร็วเท่าคำสั่งรถคันงามจอดนิ่งห่างจากรถของมณีจันทร์ไปไม่ไกล จิมมี่รีบเปิดประตูออกไปทันที
?รถเป็นอะไรคุณจันทร์?? ดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เปล่งประกายออกมาทันทีที่เห็นชายหนุ่ม
?ไม่รู้สิคะวิ่งมาดีๆ ก็ดับไปเฉยๆ?? เธอบอกพลางยกมือเท้าสะเอว
?เปิดกระโปรง?? เขาสั่งสั้นๆ มณีจันทร์ถึงกับหน้าแดงแปร๊ด ตาคมโตมองเขาเขียวปัดอย่างเอาเรื่อง
?ไอ้คนทุเรศ รถฉันเสียยังจะมาพูดทุเรศๆ แบบนี้อีก ถ้าลงมาแล้วพูดแบบนี้ก็ไปไกลๆ ฉันโทร.ตามช่างก็ได้?? เธอบอกอย่างโมโหก่อนจะเดินผ่านร่างสูงไปหยิบโทรศัพท์ในรถ แต่มือหนาคว้าข้อมือบางไว้หญิงสาวสะบัดเต็มแรงแต่ก็ไม่หลุด
?ผมหมายถึงกระโปรงรถ คุณก็คิดไปซะไกล ผมไม่หื่นขนาดปล้ำผู้หญิงข้างถนนหรอกน่า?? เขาบอกแต่ตาคมวับวาวจนเธออยากจะต่อยให้ตาเขียวนัก
?ถ้าไม่ปล้ำก็ปล่อย ฉันจะโทร.ตามช่าง??
?เดี๋ยวให้อังเดรจัดการ ส่วนคุณจะไปไหนเดี๋ยวผมไปส่ง?? เขาบอกพลางออกแรงดึงเธอไปขึ้นรถ อังเดรเดินไปดูรถให้หญิงสาว
?ฉันไม่ไปเพราะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณคนอย่างคุณ ปล่อยฉันสิ?? เธอดิ้นช่วยตัวเองและขืนตัวไว้สุดกำลังแต่ก็แพ้แรงของอีกฝ่าย ?ฉันจะไปเอาของในรถ??
?ก็บอกดีๆสิครับคุณผู้หญิง ดิ้นอยู่นั่นแล้วใครจะรู้ล่ะ?? จิมมี่ยอมปล่อยมือ ร่างงามเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายที่เบาะหลังแล้วส่งกุญแจให้อังเดร
?ฝากด้วยนะคะ ถ้าเสร็จแล้วรบกวนคุณให้คนขับไปส่งที่โรงพยาบาลนี้ด้วย ฉันอยู่ที่นั่น?? เธอจดชื่อโรงพยาบาลยื่นให้ อังเดรก้มศีรษะรับคำเล็กน้อยก่อนจะมองเลยไปสบตาคมกริบที่มองมา
?เจ้านายคุณบ้าอำนาจแบบนี้ทนอยู่ด้วยทำไมคะ?? เธอถามเสียงดังเพื่อให้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังได้ยิน ใบหน้าคมสันตึงขึ้นทันที
?ผมทำกับคนดื้อเท่านั้น ยิ่งดื้อยิ่งอยากปราบและใช้อำนาจ?? จิมมี่ตอบแทนลูกน้องเลยได้รับค้อนงามๆก่อนขึ้นรถจากหญิงสาว
?จัดการต่อด้วยนะอังเดร?? จิมมี่สั่งเสร็จก็ก้าวขึ้นไปนั่งคู่กับเธอที่เบาะหลัง
+++++++++++++++++++++++++++++
เพราะพินัยกรรมระบุให้ ?มณีจันทร์? ต้องทำธุรกิจของครอบครัวโดยมีพี่ชายต่างแม่กุมบังเหียน เขามีข้ออ้างเรื่องบุญคุณที่ทำให้หล่อนต้องยอมถูกหลอกใช้ในธุรกิจสีเทาที่ซ่อนไว้ สิ่งที่มณีจันทร์ต้องทำให้สำเร็จคือการทำให้เจ้าของเส้นทางการขนส่งที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียอาคเนย์ตกหลุมพราง โดยที่พี่ชายไม่สนว่าหล่อนจะใช้จะจริตเป็นสะพานหรือความพิศวาสหลอกล่อ หากแต่ ?จิมมี่ ฮิลล์? นักธุรกิจสายเลือดไทย-อเมริกันรู้ทันแผนการร้ายนั้น เขาจึงยอมทำตามเพื่อให้เสือตัวใหญ่ออกจากถ้ำซึ่งมันไม่ง่ายเลยเมื่อรู้ว่าหญิงสาวพัวพันคดีร้าย นั่นเพราะหัวใจของเขาเริ่มสั่นไหวเมื่อได้ใกล้ชิดมณีจันทร์ในครั้งแรกที่ได้ออกไปเต้นรำด้วยกัน และนับต่อจากวินาทีนั้นจิมมี่รู้ตัวเองดีว่าไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรมณีจันทร์ต้องเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
?หายโกรธแล้วใช่ไหม?? เขาถามเสียงพร่าเหนือริมฝีปากอิ่ม หญิงสาวจ้องตาคมแววตากลมโต อ่อนโยนจนเขาอุ่นซ่านไปทั่วร่าง ?ไม่โกรธแล้วค่ะ แถมรักมากด้วย??
