ดวงตาคมวับเต็มไปด้วยความแค้น คำพูดของป้าลำเจียกยังก้องอยู่ในหูของบุรุษหนุ่มร่างสูง กำยำแข็งแรงอย่างคนใช้แรงงานจนกล้ามขึ้นเป็นมัดๆ ใบหน้าคมกร้าวหล่อเหลาขึงเครียด แต่กลับมีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ
?แม่คนนั้นจงใจฆ่าพ่อเธอ แม่นั่นคงโกรธที่พ่อเธอเป็นตัวตั้งตัวตี ปลุกระดมชาวบ้านให้ลุกขึ้นต่อต้านการไล่ที่ ผู้หญิงอะไร...ใจร้ายเหลือเกิน พวกคนรวยนี่เลวเหมือนกันหมด ดูซิ ตั้งแต่ขับรถชนพ่อเธอยังไม่เคยเห็นโผล่มาเยี่ยมเลยสักที คนอะไรใจดำจริงๆ คนพวกนี้หัวใจทำด้วยอะไรนะ เห็นชีวิตคนเป็นผักเป็นปลา เขานึกว่าเราคนจนคงไม่มีคุณค่าอะไรสำหรับพวกเขา จริงๆ เลยนะดิน วันเกิดเรื่องป้าเห็นแล้วยังหมั่นไส้ แม่นั่นทำเป็นผู้ดีแปดสาแหรก ไม่ยอมพาพ่อเธอขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาล เพราะกลัวว่าเบาะรถจะเปื้อนเลือด?
ป้าลำเจียกเล่าให้เขาฟังถึงเรื่องที่เกิดขึ้น บดินทร์โกรธมากที่ทราบว่าพ่อเขาถูกรถชน ตอนนี้ยังนอนอยู่โรงพยาบาล คนช่างพูดอย่างป้าลำเจียกไม่รีรอเลยที่จะเล่าทุกอย่างให้บดินทร์ฟัง ทำให้บดินทร์ทราบว่าคู่หมั้นของคนซื้อที่ดินที่พวกเขาอาศัยอยู่นี้เป็นคนขับรถพุ่งชนพ่อของเขา
อาการพ่อเขาเป็นตายเท่ากัน?
บุรุษหนุ่มขบกรามกรอด ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาไม่ทราบปัญหาของชุมชนที่ตอนนี้กำลังถูกไล่ที่ พ่อเขากลายเป็นแกนนำในการต่อต้านและถูกทำร้าย
เพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันอย่างวรินยุพากำลังวุ่นวายอยู่กับการช่วยเหลือชาวบ้านที่ถูกไล่ที่
เขาไม่ได้รับข้อมูลอะไรมากนัก มีป้าลำเจียกคนเดียวเท่านั้นที่ให้ข้อมูลทั้งหมดกับเขา คนที่ทำให้พ่อเขาเจ็บคือคู่หมั้นของนายปรัชญ์
บดินทร์รู้จักปรัชญ์อย่างคนเคยเห็นหน้ากัน บดินทร์ไม่ค่อยได้สนใจใครเท่าไหร่นัก ชีวิตเขามุ่งแต่เรื่องการเรียน บดินทร์มุ่งมั่นเรียนให้สูงๆ เพื่อจะได้ทำงานดีๆ มีเงินมากๆ พ่อเขาจะได้สบาย
แต่ไม่นึกเลยว่าจะมาเกิดเหตุร้ายขึ้นกับพ่อ บดินทร์โกรธแค้นคนที่ทำให้พ่อเขาเป็นแบบนี้
ป้าลำเจียกบอกเขาว่า
?สมน้ำหน้าแล้วที่เวรกรรมตามสนอง ได้ข่าวว่าพ่อของแม่คนนั้นถูกจับได้ว่าฉ้อโกงเงินหลวง ถูกยึดทรัพย์ ตอนนี้คงหาทางหนีหัวซุกหัวซุน?
ตอนนั้นบดินทร์กำลังโกรธจัด เขาจับใจความอะไรไม่ได้มากนัก ไม่ได้ฟังด้วยซ้ำว่าวรินยุพาพยายามห้ามไม่ให้ป้าลำเจียกพูดอะไรที่จะทำให้บดินทร์เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นผิดเข้าไปใหญ่
ความจริงแล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่มีใครตั้งใจให้เกิด มันเป็นความเข้าใจผิด พ่อของบดินทร์คิดว่ารถที่ออกมาจากบ้านหลังนั้นเป็นรถปรัชญ์ก็เลยมาขวางเอาไว้เพื่อจะคุยกับปรัชญ์เรื่องที่ดิน ไม่รู้ว่าคนที่ขับรถพุ่งออกมาจากบ้านด้วยความเร็วสูงคือชาลิดา คู่หมั้นของปรัชญ์ที่กำลังอยู่ในสภาวะอารมณ์ไม่ปกติ
ชาลิดากำลังเสียใจที่ทราบว่าปรัชญ์ไปมีความสัมพันธ์กับวรินยุพา อารามรีบร้อนหญิงสาวจึงขับรถออกมาในสภาพน้ำตากลบตา ทำให้มองไม่เห็นว่ามีคนวิ่งมาตัดหน้ารถ หญิงสาวเลยขับรถชนร่างชายชราเข้าอย่างจัง
ลำเจียกเองไม่ชอบคนรวยที่ข่มเหงรังแกไล่ที่ตนเองกับชาวบ้านอยู่แล้วก็พูดออกไปด้วยแรงอารมณ์
ขนาดวรินยุพาห้ามให้ลำเจียกหยุดพูด ลำเจียกก็ไม่ยอมหยุด ลำเจียกพูดออกไปด้วยความโมโห อีกทั้งต้องการกลบเกลื่อนเรื่องที่ตัวเองทำชุมชนไฟไหม้ โดยไม่ยอมปริปากสักคำว่าไฟไหม้ที่เกิดขึ้นกับชุมชนก่อนหน้านี้ เป็นเพราะความสะเพร่าของตัวเอง ไม่ได้เกิดจากน้ำมือของปรัชญ์สั่งให้เผาไล่ที่ แต่เป็นเพราะลำเจียกเองที่เลินเล่อ เปิดแก๊สทิ้งไว้จนเกิดไฟไหม้แล้วลุกลามไปติดบ้านคนอื่น
บดินทร์เลยจดจำคำพูดของป้าลำเจียกได้เพียงแต่ว่า
?โอ๊ย ของแบบนี้ก็ต้องฟังไว้บ้างสิ ไอ้พวกผู้ดีมีเงินมันคิดว่าชีวิตคนเป็นหมูเป็นหมาหรือไง ดินอย่ายอมนะ ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด มันจงใจฆ่าพ่อดินชัดๆ แม่ชาลิดาอะไรนั่นนะตัวดีเลย หน็อย ดูถูกดูหมิ่นพวกเรา มองพวกเราเหมือนขยะ สมน้ำหน้าแล้วที่กรรมตามทัน นี่ไม่รู้ว่าหนีออกนอกประเทศไปได้แล้วหรือยัง เจ็บใจจริงๆ พวกคนรวย แบบนี้มันน่าจับมาล้างแค้นเสียให้สาสม?
บดินทร์จดจำชื่อผู้หญิงคนนั้นได้ขึ้นใจ
เขาขบกรามกรอด
ชาลิดา!
?เลวที่สุด!?
ใบหน้าคมเข้มของบดินทร์เต็มไปด้วยความโกรธ บดินทร์คำรามออกมา เขาไม่เคยโกรธมากแบบนี้มาก่อน
บดินทร์รีบรุดไปดูอาการพ่อ ไม่คิดฝันเลยว่าหลังจากสำเร็จการศึกษาเขาจะต้องกลับมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้
พ่อเขาเจ็บหนัก หมอบอกอาการเป็นตายเท่ากัน ตอนนี้ใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ หมอบอกเขาว่าหมอจะพยายามยื้อชีวิตคนไข้เอาไว้อย่างเต็มที่
?พ่อผมจะตายไหมหมอ?
สีหน้าเคร่งเครียดของหมอทำให้บดินทร์ใจฝ่อ
?เอาเป็นว่าหมอขอดูอาการวันต่อวันดีกว่า ตอนนี้หมอก็พยายามช่วยอย่างเต็มที่ ขึ้นอยู่กับคนไข้ว่าจะตอบสนองกับยาที่ให้มากแค่ไหน?
?ช่วยพ่อผมด้วยนะครับหมอ?
หมอยิ้มให้กำลังตอบกลับมา
?ครับ...หมอจะพยายามทำให้ดีที่สุด?
บดินทร์ทราบดีว่าอาการพ่อเขาไม่ดีนัก ทำให้เขายิ่งเครียดหนัก แล้วก็แค้นคนที่ทำให้พ่อเขาต้องเป็นแบบนี้มากขึ้น
บดิทนร์ยกมือกำผมตัวเองอย่างเครียดขรึม คนแรกที่เขาคิดถึงคือวรินยุพา แต่วรินยุพาไม่อยู่บ้าน
?โอ๊ย...มันไปอยู่บ้านไอ้นายปรัชญ์โน่น เห็นบอกว่าจะหาทางช่วยชาวบ้าน ไม่รู้ช่วยกันอีท่าไหน ถึงไปขลุกอยู่กับไอ้เศรษฐีหน้าเลือดนั่น พ่อดินระวังไว้เถอะ ระวังจะเสียแฟนให้ไอ้เศรษฐีหน้าเลือดนั่น ป้าจะเตือนไว้?
บดินทร์นิ่วหน้ามุ่น เขาไม่มีแก่ใจกล่าวแก้ความคิดของป้าลำเจียก หลายคนคิดว่าเขากับวรินยุพาเป็นแฟนกัน
อาจเป็นเพราะความใกล้ชิด บดินทร์กับวรินยุพาสนิทสนมกับมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนวรินยุพา
ในหัวของเขาไม่มีเรื่องอื่นใดนอกจากหาความก้าวหน้าให้กับตัวเอง เขาอยากให้พ่อสบาย ไม่ต้องลำบากอีกแล้ว แต่พอเขาเรียนจบ พ่อก็ต้องมาเจอเรื่องร้ายๆ แบบนี้
บดินทร์ภาวนาขอให้พ่อเขารอดปลอดภัย เขาไม่อยากให้พ่อตาย
บดินทร์อยากให้พ่ออยู่กับเขานานๆ อยากให้พ่อเห็นความสำเร็จของเขา เขาอยากเลี้ยงพ่อให้สุขสบาย
บดินทร์รีบปาดน้ำตาผู้ชายที่ไหลรินออกมาเพราะความสูญเสียที่เกิดขึ้นกะทันหันจนเขายากจะทำใจได้
เมื่อนึกถึงคนที่ทำให้พ่อเขาต้องเป็นแบบนี้บดินทร์ก็ยิ่งแค้น เขาตั้งใจไปหาวรินยุพา อยากพูดอยากถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาอยากคุยกับวรินยุพา เพราะตอนที่เขาพบวรินยุพานั้นต่างคนต่างกำลังวุ่นวาย จนไม่ทันได้พูดอะไรกัน
บดินทร์ไปที่บ้านปรัชญ์ เขาได้ยินเสียงเอะอะก็หลบอยู่หลังเสาไฟ แล้วบดินทร์ก็มองเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง การแต่งกายของเจ้าหล่อนไม่ธรรมดาเลย บอกให้รู้ว่าเป็นพวกผู้ดีไฮโซ
บดินทร์เดาออกทันทีว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร...คู่หมั้นของนายปรัชญ์นั่นเอง
เขาได้ยินมาว่าเจ้าหล่อนกำลังตกอับเพราะถูกอายัดทรัพย์ ตอนนี้คงหนีหัวซุกหัวซุน บดินทร์สงสัยเหลือเกินว่าทำไมแม่นั่นยังคงอยู่ที่นี่ แทนที่จะหนีไปกับบิดาตัวเอง ซึ่งมีข่าวว่าหนีไปต่างประเทศแล้ว
แต่ก็นั่นแหละ ที่นี่บ้านของคู่หมั้น เป็นคนที่เจ้าหล่อนควรให้ความไว้วางใจขอความช่วยเหลือมากที่สุดก็คือนายปรัชญ์ไม่ใช่หรือ
คู่หมั้นสาวแสนสวยและไฮโซของหมอนั่นยังคงบีบแตรดังสนั่นแบบไม่สนใจชาวบ้านตามประสาเด็กสาวเอาแต่ใจตัวเอง ทั้งที่ตอนนี้พ่อของตนเองหมดอำนาจวาสนาแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังคงอวดอำนาจแสดงความหยิ่งผยองออกมาทั้งที่น้ำตาอาบนองสองแก้ม เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวมีเรื่องทุกข์ร้อนใจอย่างสาหัสเลยทีเดียว
บดินทร์เห็นวรินยุพาเดินออกมา คู่หมั้นสาวของปรัชญ์รีบปาดน้ำตา เชิดหน้าใส่วรินยุพาอย่างเย่อหยิ่ง
?พี่ปรัชญ์อยู่ไหน เปิดประตูเดี๋ยวนี้! ฉันจะไปหาเขา?
แม่คนนั้นพูดจาไม่ดีเอาเสียเลย ทำตัวไม่น่าสงสารเลยสักนิด แถมยังพูดจาทำท่าทางดูถูกดูถหมิ่นวรินยุพาอีกต่างหาก เขาไม่แปลกใจเลยที่วรินยุพาไม่ยอมให้แม่นั่นเข้าพบนายปรัชญ์
เจ้าหล่อนมองวรินยุพาด้วยสายตาเหยียดหยามรังเกียจ จนวรินยุพาพูดออกไปว่า
?คุณปรัชญ์ไม่อยากพบคุณ เขาให้ฉันออกมาบอกคุณว่าเขาไม่ต้องการพบคุณอีกแล้ว ขอให้คุณไปซะ คุณไม่ใช่คู่หมั้นเขาอีกแล้ว?
บดินทร์ฟังอย่างสะใจ และสะใจมากขึ้นเมื่อเห็นหน้าสวยของแม่นั่นหน้าซีดเผือดเป็นไก่ต้มเลยทีเดียว
?ไม่...ไม่จริง พี่ปรัชญ์ไม่มีวันพูดแบบนั้น เธอไม่ยอมให้เขาออกมาพบฉันใช่ไหม นังผู้หญิงสลัม นังมารร้าย แกคิดจะกีดกันฉันไม่ให้พบกับพี่ปรัชญ์ใช่ไหม เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะเข้าไปหาเขา?
เจ้าหล่อนเดินไปเขย่าประตูรั้วท่าทางโกรธจัด แต่เมื่อวรินยุพายืนนิ่งเจ้าหล่อนก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
?ได้ไหมยิน! นังโง่! ฉันบอกให้เปิดประตู เธอรู้ไหมฉันเป็นใคร?
ชาลิดาส่งเสียงตะคอก มองวรินยุพาด้วยความดูหมิ่น
วรินยุพาไม่แสดงอาการกริ่งเกรงแม้แต่น้อย บดินทร์นึกชื่นชมเพื่อนรักของเขาอยู่ในใจ ขณะวรินยุพามองแม่สาวไฮโซจอมเฮี้ยวที่กำลังแหกปากร้องด้วยสีหน้าปกติราบเรียบ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
?คุณปรัชญ์ไม่ต้องการพบคุณ ฉันว่าคุณกลับไปเถอะ?
?ไม่จริง พี่ปรัชญ์ไม่มีวันพูดแบบนั้น นังตัวแสบ เธอกีดกันไม่ให้ฉันพบเขาใช่ไหม เธอรู้ไหมฉันเป็นใคร ฉันเป็นคู่หมั้นเขานะ?
?ฉันทราบค่ะว่าคุณเป็นคู่หมั้นเขา แต่ฉันเป็นเมีย คุณว่าใครมีศักดิ์ศรีเหนือกว่ากัน?
วรินยุพาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ชาลิดาเต้นเร่า
?แก...นังหน้าด้าน แกยั่วพี่ปรัชญ์เขา ฉันรู้นะ เขาไม่มีวันตาต่ำคว้าคนชั้นต่ำอย่างแกมาเป็นเมียเขาหรอก ฉันรู้จักเขาดี?
คำปรามาสนั้นทำให้วรินยุพาหน้าแดงด้วยความโกรธและอับอาย
?เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะนังผู้หญิงหน้าด้าน ฉันจะเข้าไปหาพี่ปรัชญ์ เปิดประตูเดี๋ยวนี้!?
ชาลิดาอวดอำนาจ ชี้หน้าใส่วรินยุพา
บดินทร์เห็นวรินยุพาถอนใจเบาๆ ท่าทางบอกว่าอ่อนอกอ่อนใจกับแม่คนนั้นเต็มทีที่หล่อนมาร้องตะโกนโหวกเหวกไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป
?ฉันบอกคุณแล้วไงว่าคุณปรัชญ์ไม่ต้องการพบคุณ เขาสั่งฉันมาบอกคุณว่าเขาไม่ต้องการพบคุณอีกแล้ว? วรินยุพาบอกเสียงเรียบ
ชาลิดาทำหน้าถมึงทึงตอบกลับไป
?ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ เรียกเขาออกมาพบฉันเดี๋ยวนี้นะ พี่ปรัชญ์ พี่ปรัชญ์ขา พี่ปรัชญ์ช่วยชาช่าด้วย ชาช่าไม่มีใครอีกแล้วนอกจากคุณ คุณออกมาหาชาช่านะคะ?
ดูเหมือนสาวน้อยที่เต็มไปด้วยความหยิ่งผยองจะสิ้นฤทธิ์เดช เจ้าหล่อนร่ำไห้ออกมา เห็นได้ชัดว่าหล่อนไม่มีที่ไป และต้องการความช่วยเหลือจากคู่หมั้นหนุ่ม ซึ่งบัดนี้ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเสียแล้ว
วรินยุพาพูดอย่างใจแข็ง ใบหน้าสวยหมองหม่นว่า
?คุณไปเถอะค่ะ คุณปรัชญ์เขาไม่ออกมาหาคุณหรอก เขาฝากฉันมาบอกคุณว่าเขาไม่ต้องการพบคุณอีกแล้ว คุณอย่ามายุ่งกับเขา เขาไม่อยากเดือดร้อนไปกับพวกคุณด้วย?
บดินทร์ได้ยินวรินยุพาพูดออกไปแบบนั้น
แม่สาวนั่นหน้าซีด ชะงักงันไปเลยทีเดียว
ใบหน้าสวยเนียนที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาจนหน้าตามอมแมมไปหมด
หญิงสาวปาดน้ำตาเหมือนเด็กๆ ร่างสั่นสะท้านด้วยความเสียใจ เขามองเห็นความสิ้นหวังในดวงตาหม่นเศร้าคู่นั้นแล้วนึกสะใจ
ท่าทางที่พึ่งสุดท้ายของเจ้าหล่อนจะไม่เหลืออีกแล้ว เจ้าหล่อนร้องไห้ออกมาอย่างไม่กลัวอาย บดินทร์คิดอย่างนึกสมเพช
ชาลิดาร่ำไห้ หล่อนไม่เหลือที่พึ่งที่ไหนอีกแล้ว ชาลิดาจะทำยังไงดี ชาลิดาไม่มีที่ไป ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือรถคันนี้อยู่เพียงคันเดียวเท่านั้น
ถ้าตำรวจจับได้ก็คงถูกยึดทรัพย์ไปเช่นเดียวกับของอื่นๆ ที่ถูกยึดไปหมดแล้ว หล่อนหวังว่าจะพึ่งพิงปรัชญ์ อย่างน้อยก็ในฐานะคู่หมั้น เขากับหล่อนยังไม่ได้ถอนหมั้นกันอย่างเป็นทางการ แต่นางข้างถนนคนนี้กลับกีดกันไม่ยอมให้ตนเองได้พบกับปรัชญ์
ชาลิดาเจ็บใจนัก ชาลิดาพยายามเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง
หล่อนเดินกลับไปที่รถในสภาพแทบหมดเรี่ยวแรง ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าพาร่างที่หมดสิ้นความหวังกลับมาที่รถได้อย่างไร โดยหารู้ไม่ว่ามีชายอีกคนยืนหลบอยู่ไม่ไกลจากหน้าบ้านนั้นเท่าไหร่นัก เขาได้ยินคำพูดทุกคำที่ทั้งสองสาวสนทนากันทุกคำ
ดวงตาคมวาบเต็มไปด้วยความแค้นเปล่งประกายเจิดจ้าขึ้น ก่อนจะเดินตรงไปที่รถและปราดไปเปิดประตูข้างคนขับเข้าไปในรถพร้อมกับจี้หญิงสาวในรถเป็นตัวประกัน โดยไม่มีใครเห็นเหตุการณ์นี้เลยแม้แต่คนเดียว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่รู้ความจริงว่าคู่หมั้นหนุ่มแอบมีอะไรลึกซึ้งกับผู้หญิงอื่น ?ชาลิดา? ก็ไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆ เธอขับรถพุ่งทะยานออกมาทั้งน้ำตากลบตา แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเมื่อรถพุ่งชนร่างร่างหนึ่งเข้าอย่างจัง ด้วยความตกใจหญิงสาวทำอะไรไม่ถูกและเธอก็ไม่คิดจะเยี่ยมผู้บาดเจ็บด้วย ซึ่งความแค้นนั้นถูกถ่ายทอดให้ลูกชายของชายชราผู้โชคร้ายคนนั้นฟัง ?บดินทร์? ได้แต่รอเวลาให้ไฮโซสาวที่กำลังเป็นข่าวว่าถูกอายัดทรัพย์ปรากฏตัวออกมา ทันทีที่บดินทร์ได้เห็นชาลิดาความโกรธแค้นที่เก็บกักเอาไว้ก็พังทลายลงหมดสิ้น เขาบังคับให้เธอออกรถไปและหลอกว่าตัวเองคือพ่อเล้าที่ต้องการให้เธอไปเป็นโสเภณี แต่แล้วความไม่รู้ประสาใดๆ ของหญิงสาวทำให้บดินทร์เกิดใจอ่อนขึ้นมาอย่างห้ามใจตัวเองไม่ได้
?ถือดียังไงมาอุ้มฉัน? ชาลิดาร้องออกไปอย่างคับแค้นใจ บดินทร์ก้าวสวบๆ ไปวางร่างบางบนที่นอนของเขา ?นายคิดจะทำอะไรของนาย? ?อยากนอนกอดเธอ?
