ทว่าผู้หญิงทุกคนกลับอยากวิ่งเข้าหาเขา
ผู้ชายคนนี้สามารถทำให้ผู้หญิงหัวหมุนได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามเลยด้วยซ้ำ
วรดา พงษ์อาภาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผู้หญิงถึงหลงใหลได้ปลื้มเขากันนัก ดวงหน้างามฉายแววดื้อรั้นบ่งบอกถึงการต่อต้านเขาอย่างเห็นได้ชัด
หล่อนรู้สึกว่าเขาจงใจโปรยเสน่ห์ทำให้ผู้หญิงประทับตราตรึงใจตัวเขา เขาหล่อมากๆ ดูมีเสน่ห์น่าหลงใหล ทว่าในความความคิดของวรดา...สายตาของเขาราวกับเหยี่ยว คนอะไร...หล่อชะมัดเลย ปากแดงอย่างกับลูกสตอเบอรี่สุกแน่ะ
โอ๊ย นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรเนี่ย มานั่งนึกถึงผู้ชายคนนั้นอยู่ได้ ใครอยากชอบเขาก็ชอบไปเถอะ...วรดาไม่ชอบด้วยหรอก
วรดาไม่ใช่คนสวยอะไร หน้าตาไม่ได้สวยโดดเด่นอย่างพวกสาวๆ ที่เข้าไปรุมล้อมเขา แต่วรดาก็เป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่กระนั้นก็เถอะ หญิงสาวก็งดงามและน่ารักตามแบบฉบับของตัวเอง
วรดามีดวงตาไหวระยับงามจับตา ริมฝีปากเต็มอิ่มได้รูปสวย จมูกโด่งรั้นสวยงามรับกับใบหน้ารูปไข่
วรดาเป็นสาวสวย สวยจริงๆ สวยเหมือนนางในฝัน โหนกแก้มสูงดูชวนมอง ทุกอย่างราวถูกสร้างโดยนักประติมากรรมมือหนึ่ง
แต่วรดาไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยในความสวยของตัวเอง หล่อนไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับใคร วรดาไม่เคยอิจฉาตาร้อน ดำรงตนอยู่ในความสันโดษ ผิดกับลูกพี่ลูกน้องของตนเองที่ชื่ออัมภา
อัมภาเป็นลูกของลุงที่ถูกเลี้ยงมาพร้อมกับวรดา พ่อแม่ของอัมภาทิ้งอัมภาไปตั้งแต่เล็กๆ พ่อแม่ของวรดาสงสารเลยเลี้ยงอัมภามาพร้อมกับลูกสาวตัวเอง
วรดาคิดว่าอัมภาเป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ ของตัวเอง อัมภาน่าสงสาร ใครๆ ก็รักและเอ็นดูอัมภา จนกลายเป็นว่าวรดาถูกลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
แต่กระนั้นวรดาก็ไม่เคยอิจฉาอัมภาที่ได้ความรักความเอ็นดูจากคนรอบข้างมากกว่าตัวเอง
คงกริชเป็นผู้ชายอีกคนที่เข้ามาติดพันอัมภา นับตั้งแต่อัมภาย่างเข้าวัยสาวก็มีหนุ่มๆ มาติดพันมากหน้าหลายตา
พ่อแม่วรดาไม่ว่า พ่อกับแม่เลี้ยงเด็กสาวทั้งสองคนมาอย่างให้สิทธิเสรีอย่างเต็มที่ เพียงแต่ต้องอยู่ในกรอบประเพณีที่ดีงามเท่านั้น
วรดาเองไม่เคยประพฤติตนออกนอกลู่นอกทาง อัมภาเองก็เช่นกัน อัมภาเรียนเก่ง พูดเก่ง เข้าสังคมเก่งกว่าวรดา
แต่วรดาไม่เดือดร้อน...
หล่อนใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่เคยอิจฉาญาติสาวของตนเองเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่อัมภาทั้งสวยทั้งเก่ง แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังอดอิจฉาตาร้อนผ่าวไม่ได้ แต่วรดากลับไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย หล่อนกลับให้ความรักและให้ความนับถือญาติสาวเสมือนพี่สาวของตัวเองด้วยซ้ำ
นอกจากอัมภาแล้ว ยังมีวสันต์อีกคน...
วสันต์เป็นพี่ชายของอัมภา แต่วสันต์โตกว่าทั้งสองสาวหลายปี ซึ่งตอนพ่อกับแม่ของวสันต์เสียชีวิตไป เขาโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ วสันต์จึงไม่ค่อยได้เข้ามาอยู่ในความดูแลของพ่อแม่วรดาเท่าไหร่นัก
วสันต์จะเทียวไปเทียวมา เข้านอกออกในบ้านของวรดาเป็นประจำในฐานะญาติ ลองพ่อแม่ของวรดารักใครเอ็นดูใครก็ให้ที่พักพิงสองพี่น้องเหมือนลูกแท้ๆ
อัมภาตกอยู่ในสภาพน้ำท่วมปาก อยากพูดแต่พูดไม่ได้...อัมภาทราบดีว่าวสันต์ไม่ใช่คนดีนัก แต่เขาเป็นพี่...เลยไม่ทราบจะพูดยังไง เพราะทั้งหมดนี้เป็นความผิดของวสันต์ ไม่ใช่ความผิดของคงกริชเลยแม้แต่น้อย แต่คงกริชกลับกลายเป็นแพะรับบาป
อัมภาทราบว่าวสันต์กำลังคิดการร้ายอะไร ทว่าตนเองไม่กล้าพูดเพราะกลัววสันต์ ถ้าหากอัมภาพูดออกไป...ต้องถูกวสันต์ตบเลือดกบปากแน่ๆ
อัมภาคิดว่าวสันต์เหลือเกินจริงๆ ครอบครัวนี้ดีกับอัมภาและพี่ชายมากเหลือเกิน แต่วสันต์ก็ยังคิดร้ายกับครอบครัวนี้ได้ ทั้งที่เป็นญาติกันแท้ๆ
อัมภารู้สึกหดหู่ใจเหลือเกินจนหล่อนไม่อยากยุ่ง แต่ก็ทนเห็นพี่ชายของตัวเองคิดมิดีมิร้ายกับครอบครัวของอาผู้มีพระคุณไม่ได้จริงๆ อัมภาคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง...
ทว่าไม่มีใครทราบว่าวสันต์คิดจะกระทำมิดีมิร้ายกับวรดาเลยสักคน ยิ่งถ้าอาทั้งสองรู้ต้องเสียใจมากแน่ๆ อัมภาพยายามเตือนพี่ชายแล้วแต่วสันต์ไม่ยอมเชื่อ กลับดุอัมภาว่าอย่ายุ่งเรื่องของเขา
อัมภาไม่กล้าบอกเรื่องนี้ให้คนในบ้านฟังได้จริงๆ
วสันต์พูดอะไรก็เชื่อ ไม่มีใครรู้ว่าวสันต์กำลังคิดอยากจะได้เสียกับวรดาซึ่งเป็นญาติตัวเองในบ้านหลังนี้ ที่สำคัญ อัมภายังรู้ถึงแผนการชั่วร้ายของวสันต์อีก
ที่วสันต์ทำแบบนี้เพราะอยากได้สมบัติทุกอย่างของอาทั้งสองมาเป็นของตัวเอง ถ้าวสันต์ได้วรดาเป็นเมีย ทุกอย่างก็จะตกเป็นของวสันต์
วสันต์คิดการชั่วร้ายนัก แต่อัมภาไม่กล้าขวางเพราะวสันต์ข่มขู่เอาไว้ พี่ชายขู่ว่าถ้าอัมภาเข้ามายุ่งเรื่องนี้จะตบให้สลบเลยทีเดียว
วสันต์ใจดำอำมหิตเหลือเกิน...อัมภาไม่คาดคิดเลยว่าวสันต์จะเลวร้ายได้ถึงขนาดนี้ หล่อนเสียใจเหลือเกินที่พี่ชายตัวเองคิดชั่วแบบนี้ อัมภารู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในขุมนรก ไม่ทราบจะทำยังไงดี
อัมภาเต็มไปด้วยความอัดอั้น ระทมทุกข์ รู้ตัวว่าญาติสาวตกอยู่ในอันตราย...เพราะความไว้วางใจ แม้แต่อาปองจันทร์กับอาสุธนก็คงไม่มีใครคาดคิดว่าจะเจอกับอะไรแบบนี้
ไม่น่าเลยจริงๆ
ตั้งแต่พ่อของทั้งสองคนเสีย แม่ของวรดาก็เลี้ยงดูส่งเสียทั้งสองคนให้เจริญเติบโตเป็นผู้เป็นคนจนทุกวันนี้ แต่วสันต์ก็ร้ายเหลือเกิน
แรกๆ วสันต์ก็ทำตัวดี...ทุกคนในบ้านไว้ใจเขา ไม่มีใครคิดว่าวสันต์จะชั่วช้าแบบนี้ ไม่มีใครคิดวสันต์คิดจะกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา
อาทั้งสองเลี้ยงดูทั้งคู่ให้กินดีอยู่ดี แม้แต่อัมภาเองก็ไม่คาดคิดว่าวสันต์วางแผนชั่วในใจ
อัมภาคิดว่าอาทั้งสองเองคงไม่สะกิดใจเลย...คิดว่าวสันต์เป็นหลาน ไว้ใจวสันต์ อีกทั้งวรดาเป็นเด็กหัวอ่อน ไม่ใช่คนใจกล้าบ้าบิ่น ปากคอเราะร้ายเหมือนอัมภา
นั่นเพราะวรดาเป็นคนอ่อนโยน นุ่มนิ่ม น่ารัก วสันต์จึงคิดว่าจะข่มเหงรังแกน้องได้ง่ายๆ
อัมภาล่วงรู้ความแผนการร้ายของพี่ชาย จากการที่เข้าไปเห็นยาเลวร้ายสารพัดในห้องพักของพี่ชาย วสันต์ตั้งใจจะวางยาวรดาตอนที่ไม่มีคนอยู่บ้าน และหวังจะได้วรดาเป็นของเขาในตอนนั้นเอง
อัมภาพูดเรื่องนี้กับพี่ชาย วสันต์โมโหมากที่อัมภาสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเขา เลยตบหน้าอัมภาจนเลือดกบปากเลยทีเดียว แล้วขู่อัมภาว่าอย่ายุ่ง ห้ามอัมภาเอาเรื่องนี้ไปบอกทุกคน
ตอนนั้นอัมภาทั้งตกใจและเสียใจมาก ไม่กล้าบอกใครแม้แต่ญาติสาว เก็บเรื่องนี้เป็นความลับเรื่อยมา รวมทั้งกลัวคำขู่ของพี่ชายด้วย ทำให้อัมภายิ่งไม่กล้าเปิดปากบอกใครถึงความชั่วของพี่ชายตัวเอง
อัมภาทราบว่าพี่ชายรอเวลาอยู่ บังเอิญเหลือเกินที่ช่วงนี้วรดาเรียนหนักเพราะต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย ทำให้อาปองจันทร์ต้องคอยดูแลลูกสาวไม่ยอมห่าง
วสันต์จำต้องอดทนทุกอย่างมาเรื่อยๆ แต่อัมภาทราบว่าพี่ชายไม่คิดจะหยุดการกระทำนี้แน่ๆ วสันต์คิดจะทำลายญาติสาวของตัวเองและฮุบสมบัติทั้งหมด...อัมภาไม่ทราบจะทำยังไงเมื่อถูกวสันต์ข่มขู่
สุดท้ายอัมภาก็นึกถึงคงกริชขึ้นมาได้...
คงกริชดูทรงอำนาจ มีอิทธิพล อัมภาไม่กล้าบอกคงกริชตรงๆ ถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในบ้าน แต่คิดว่าตัวเองน่าจะดึงคงกริชเข้ามาป้วนเปี้ยนในบ้านบ้าง เผื่อว่าวสันต์คิดจะลงมือทำร้ายญาติสาวขึ้นมาจะได้ร้องขอความช่วยเหลือจากคงกริชได้ทันท่วงที
อัมภาเองรู้จักคงกริชโดยบังเอิญ ทราบว่าเขาเป็นคนดีและเป็นคนดูมีพลังอำนาจสูง ที่สำคัญ เขาน่าจะแข็งแรงพอที่จะต่อสู้กับวสันต์ได้
ลำพังอัมภาเองไม่มีปัญญาสู้รบตบมือกับพี่ชายตัวเองแม้แต่น้อย แต่ก็ไม่อาจทนนิ่งเฉย ปล่อยให้วรดาต้องตกนรกทั้งเป็นไม่ได้จริงๆ
อัมภาทราบว่าพี่ชายมุ่งหวังจะฮุบสมบัติทั้งหมดของคนบ้านนี้เป็นของเขาคนเดียว ซึ่งเป็นความคิดที่ชั่วร้ายมาก แต่เมื่ออัมภาพาคงกริชเข้าบ้าน กลายเป็นว่าวรดาไม่ชอบหน้าเขาเสียนี่ อัมภางงไปเลย ไม่เข้าใจญาติสาวนัก
ปกติวรดาไม่ใช่คนแบบนี้ อัมภาไม่เข้าใจว่าทำไมญาติสาวของตัวเองถึงตั้งท่าเป็นปรปักษ์กับบุรุษหนุ่มแต่แรกเห็น
?รดา...?
อัมภาสะกิดญาติสาว วรดายังยืนคอแข็ง ไม่ยอมยกมือไหว้เขาตามมารยาทที่ดีที่ควรปฏิบัติ วรดามองเขาอย่างไม่พอใจ
?มาอีกแล้ว?
?รดา!? อัมภาทำเสียงเขียวใส่วรดา วรดาทำปากเบ้ ?พูดอะไรอย่างนั้น...ขอโทษคุณกริชเขาเดี๋ยวนี้
อัมภาดุญาติสาวต่อหน้าชายหนุ่ม จนหญิงสาวหน้าแดงก่ำ
?ทำไมต้องพูดดีด้วย? วรดาบิดปาก สีหน้าไม่พอใจ
?รดา!?
อัมภาทำเสียงตกใจ เมื่อญาติสาวพูดออกไปอย่างไม่คิดรักษาหน้ากันเลยแม้แต่น้อย ทำให้อัมภาทำเสียงเขียวดุออกไป
?สวัสดีคุณคงกริชก่อน?
?ทำไมต้องหวัดดีด้วย? วรดาพูดเสียงกร้าว สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง
อัมภาชักกลุ้ม หล่อนหวังจะให้คงกริชเข้ามาช่วย แต่กลายเป็นว่าวรดาทำเสียเรื่องเสียนี่ อัมภาโกรธที่ญาติสาวทำตัวเป็นเด็กไม่มีมารยาท
อัมภามองบุรุษหนุ่มอย่างขอลุแก่โทษ
?อัมขอโทษแทนน้องด้วยนะคะ?
อัมภาขอโทษเขาพร้อมกับกระพุ่มมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะหันไปมองญาติสาว เมื่อญาติสาวยังยืนเฉย
?ไม่เป็นไรครับ? ชายหนุ่มกล่าวเสียงสุภาพ ใบหน้าหล่อคมดูอ่อนโยน ไม่แสดงอาการโกรธเคืองต่อกิริยาของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย
อัมภากระตุกแขนญาติสาวเป็นเชิงเตือน
?รดา...?
วรดาเม้มปาก ไม่พอใจ หญิงสาวทำปากยื่น
?ไหว้คุณกริชเดี๋ยวนี้!?
?ไหว้ก็ได้?
อัมภาทำตาขึงใส่ ทำให้หญิงสาวไหว้แบบขอไปที บุรุษหนุ่มรับไหว้ด้วยสีหน้าราบเรียบก่อนพูดว่า
?สวัสดีครับ?
อัมภาแอบหยิกญาติสาว จนหญิงสาวร้องออกมา
?พี่อัม...มาหยิกรดาทำไม?
อัมภามองวรดาตาเขียว
?เรานี่ เหลือเกินจริงๆ ทำไมทำตัวไม่น่ารักแบบนี้? คำพูดดุของอัมภาสร้างความขุ่นมัวให้หญิงสาวเป็นอย่างยิ่ง
วรดามองหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตารังเกียจ ก่อนเมินหน้าไปทางอื่นอย่างไม่อยากมองหน้าเขา
?ไม่น่ารักก็ไม่น่ารักสิ? หล่อนพึมพำ
อัมภาส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
?คุณกริชอย่าถือสาแกเลยนะคะ?
?ผมไม่ถือหรอกครับ ช่างเขาเถอะ คบเด็กสร้างบ้านก็แบบนี้แหละครับ?
คำพูดของเขาทำให้วรดาระเบิดออกมาอย่างโมโห
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทางเดียวที่จะปิดปากผู้หญิงปากร้ายอย่าง ?วรดา? ได้คือใช้ปากของตัวเองฉกวูบลงมา การกระทำนั้นส่งผลให้เสียงจากปากช่างเจรจานั้นเงียบกริบลงทันที ดวงตาคู่งามเบิกกว้างด้วยความตกใจที่คาดไม่ถึงว่า ?คงกริช? จะกล้าจูบหล่อนแบบนี้ เขาบดขยี้ปากนุ่มอย่างไม่เกรงใจและไม่สนใจด้วยว่าหญิงสาวจะตอบสนองเขาหรือไม่ รู้แต่ว่าเขาต้องการปราบหล่อนให้ศิโรราบก่อนที่แสนพยศไปมากกว่านี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าอาญาเถื่อนจากจูบเดียวนี้จะลดทอนความดื้อรั้นลงได้อย่างง่ายดาย เมื่อคงกริชเริ่มจูบไปได้สักพักปากบางก็สั่นระริกและเริ่มร้อนผ่าวโดยไม่รู้ตัว ปลายลิ้นของชายหนุ่มจึงก็เริ่มขยับไปมาบนเรียวปากเต็มอิ่มสีแดงเรื่อ ก่อนจะแยกริมฝีปากนุ่มเพื่อลิ้มรสความหวานของวรดาซึ่งเป็นเหตุผลแรกที่เขาทำเช่นนี้ หากแต่เหตุผลแท้จริงแล้วมันมาจากหัวใจของคงกริชที่อยากให้วรดารู้ว่าเขารักหล่อนมากเพียงใด
?ไม่ต้องกลัว...ไม่มีอะไรน่ากลัวเลย? ชายหนุ่มกระซิบชิดปากอุ่นของหญิงสาวขณะที่หัวใจหล่อนเต้นแรงรับคำพูดเว้าวอนของเขา จะไม่ให้กลัวได้อย่างไรในเมื่อเขารุกรานอย่างอุกอาจและท้าทายแบบนั้น
