ร่างบอบบางในชุดเจ้าสาวนั่งมองแผ่นกระดาษสองใบในมือแล้วถอนใจอย่างคนกลุ้มจัด เธอไม่รู้ว่าตัดสินใจทำอะไรลงไป ไม่รู้ว่าการทำแบบนี้เป็นสิ่งที่ถูกแล้วหรือไม่ เธอเพียงแค่ต้องการทดแทนบุญคุณของผู้เป็นย่าที่เลี้ยงดูมาแต่เล็กแต่น้อย ทว่าการตัดสินใจแต่งงานกับหลานชายเพื่อนของท่านโดยที่ไม่เคยได้เห็นหน้าเจ้าบ่าวเลยนั้น มันเป็นอะไรที่สิ้นคิดมาก หากแต่เธอก็ได้ทำเรื่องสิ้นคิดนั้นไปแล้ว ที่สำคัญในตอนนี้เธอก็มานั่งอยู่ในห้องหอที่ร้างเจ้าบ่าวมาเหลียวแล
พราวฟ้า พราวประดับหรือตอนนี้คือ พราวฟ้า เวลล์นาแตน ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของลูซิเฟอร์ เวลล์นาแตน มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของธุรกิจการส่งออกรายใหญ่รายหนึ่งของฝรั่งเศส ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาราวกับเทพบุตร หากแต่ดวงตาคู่คมสีน้ำตาลนั้นกลับไม่ต่างจากพญามัจจุราชที่ขึ้นมาจากขุมนรก เขาน่ากลัวยามชายตาแลมองมาทางเธอ ส่งผลให้ผวาเฮือกทุกครั้งเมื่อต้องขยับตัวเข้าไปใกล้ สาบานได้เลยว่าสิ่งที่เจ้าสาวอย่างเธอได้สัมผัสเจ้าบ่าวนั้น เพียงแค่ไหล่เบียดกันเท่านั้น ไม่มีมือคอยประคอง ไม่มีคำพูดมาคอยถามไถ่ ไม่แม้จะถามชื่อเธอด้วยซ้ำ
หญิงสาวถอนใจอีกครั้งอย่างทดท้อก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง หันไปก้มตัวเก็บเอกสารเหล่านั้นใส่ซองละใบแล้วนำไปวางไว้ในลิ้นชักที่หัวเตียง จากนั้นก็ก้าวไปยังห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จ หากเมื่อเจ้าบ่าวกลับเข้าห้องมาเขาจะได้ไม่รู้สึกเบื่อหน่ายที่มีเธออยู่ร่วมห้องด้วย
พราวฟ้าใช้เวลาพอสมควรในการถอดชุดแต่งงานออกจากกาย เนื่องจากกระดุมด้านหลังที่มีนับครึ่งร้อยเป็นอุปสรรคอย่างมากที่เล่นเอาเหงื่อตกเลยทีเดียว มือเล็กยกขึ้นมาลูบหน้าลูบตาตัวเองแล้วนั่งยองๆ ลงไปทั้งที่เปลือยเปล่ากว่าห้านาที จากนั้นก็ผวาเร่งรีบจัดการอาบน้ำอาบท่าและผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ด้วยความรวดเร็ว ดวงตากลมหวานเหลือบไปมองยังนาฬิกาเรือนสวยซึ่งตั้งอยู่บนตู้โชว์ความสูงครึ่งตัวแล้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
?ตายแล้ว?
?ใครตาย?
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นส่งผลให้ผ้าขนหนูในมือของพราวฟ้าร่วงลงสู่พื้น หัวใจเต้นรัวราวกับจะเด้งออกมานอกอก มันไม่ใช่ความตื่นเต้นหรือขวยเขิน แต่มันคือความตกใจเหลือคณาเพราะเธอล็อกประตูเรียบร้อยแล้วตั้งแต่เขาก้าวออกไปจากห้อง แล้วเขาเข้ามาได้อย่างไร เข้ามาตอนไหน
?ผมถาม?
เสียงนั้นดังใกล้เข้ามามากขึ้น พราวฟ้าถอนหายใจเฮือกแล้วจำใจต้องหันหลังกลับไปมองอย่างไม่ค่อยจะเต็มตานัก เธอก้มหน้ามองแค่ปลายเท้าหนาเป็นอันดับแรกก่อนไล่สายตาขึ้นมาเรื่อยๆ กระทั่งหยุดลงที่ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มฝรั่งเชื้อชาติผสมระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ความสูงชนิดที่เธอต้องแหงนหน้าขึ้มมองพร้อมกับเม้มปากแน่น เมื่อเผชิญเข้ากับความเย็นชาและดุดันในดวงตาคู่คมสีน้ำตาลนั้น
ลูซิเฟอร์ เวลล์นาแตน กวาดตามองภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า เขาไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อด้วยซ้ำแต่ต้องมาแต่งงานกันเพราะคุณย่าสุดที่รักอยากให้แต่ง เหตุผลนั้นก็ช่างแสนง่ายดายแค่ว่าอยากได้ทายาทสืบสกุล ทีแรกนั้นเขาคิดจะปฏิเสธ ทว่าเมื่อเห็นหน้าแม่เมียฉบับเร่งด่วนคนนี้ เขาก็เกิดเปลี่ยนใจขอลองลิ้มชิมรสความงามดุจดั่งกุหลาบแรกแย้มสักครา แต่มันก็แค่ความรู้สึกชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้นเมื่อใจเขาไม่พร้อมมอบให้กับเธอและไม่คิดจะมอบให้ใครด้วย การแต่งงานครั้งนี้จึงเป็นบทพิสูจน์ว่าใครจะทนทรมานทางใจได้มากกว่ากัน แต่ขอบอกไว้เลยว่าไม่ใช่ นายลูซ ลูซิเฟอร์แน่นอน
?คือไม่มีใครตายหรอกนะคะ มันเป็นเพียงคำอุทานเท่านั้น ถ้ายังไงเชิญคุณลูซิเฟอร์ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนเถอะค่ะ ฉันขอตัวนะคะ? หญิงสาวเอ่ยแนะด้วยน้ำเสียงที่เนิบนาบ พยายามจะนุ่มนวลที่สุดและบังคับไม่ให้กระแสเสียงนั้นสั่นเครือ ก่อนจะหมุนกายแล้วเตรียมจะก้าวเดิน
?แล้วนั่นคุณจะไปไหน ออกจากห้องไม่ได้นะ ผมเพิ่งโดนยายบ่นมา? ลูซิเฟอร์บอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพอสมควร ในขณะที่พราวฟ้าก้มหน้ายิ้มกับตัวเอง หากไม่เกรงใจเธออยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เสียด้วยซ้ำ เพราะหลังจากที่ผู้ใหญ่ให้พรแล้วก้าวออกไปจากห้องหอ ตัวเจ้าบ่าวเองก็ก้าวตามออกไปเสียอย่างนั้น สมควรแล้วที่จะโดนบ่นเมื่อมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเกี่ยวกับความเชื่อโบราณ
?ฉันมีความจำเป็นค่ะ ออกไปเดี๋ยวเดียวเท่านั้น? พราวฟ้าหันมาตอบคำถามพร้อมกับรอยยิ้มแสนหวานที่ทำเอาคนมองรู้สึกจุกแน่นที่อกขึ้นมา
?ไม่ได้หรอก โบราณเขาถือ? จู่ๆ หนุ่มฝรั่งจ๋าก็เกิดเชื่อคำโบราณของไทยขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทั้งที่ชีวิตของเขาถูกเลี้ยงและปลูกฝังวัฒนธรรมของชาติตะวันตกมาตั้งแต่เกิดยันโต เพิ่งมาเรียนรู้ที่จะเข้าใจความเป็นไทยก็เมื่อบิดามารดาเสียชีวิตแล้วเขาต้องทุ่มเทเวลาให้กับคุณยายผู้ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญของครอบครัว โชคดีที่มารดาหาครูมาสอนภาษาไทยให้ตั้งแต่เด็ก เขาจึงอ่านออกขียนได้และพูดชัดเป๊ะไม่ต่างจากเจ้าของภาษาเลยทีเดียว
ทางด้านพราวฟ้าเมื่อถูกทักท้วงอย่างนั้นก็เริ่มลังเล เธอยิ้มให้เขาอีกครั้งก่อนจะพยักหน้ารับ จากนั้นก็เดินตรงไปยังเตียงกว้าง จัดการกอบเอากลีบกุหลาบสีแดงออกไปวางรวมกับมาลัยบ่าวสาวในพานที่โต๊ะกระจกใกล้กันนั้น ก่อนจะกลับมาตลบผ้าห่มขึ้นเพื่อจะสอดตัวเข้าไปนอน ทว่าสิ่งที่เธอคิดว่ามันคงจะไม่เกิดขึ้นในคืนนี้ก็ดันจู่โจมเข้าหาโดยไม่ทันได้ตั้งรับ
?ว้าย!? หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความตกใจสุดขีด หันมาจะต่อว่าหากกลับกลายเป็นโดนดันให้ลงไปนอนราบบนที่นอนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่ฝ่ามือใหญ่และใบหน้าคมคายก็เคลื่อนผ่านไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย พราวฟ้าพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางรอดแต่หนทางช่างริบหรี่เกินทน แล้วภาพเหตุการณ์บางอย่างก็ฉายซ้ำขึ้นมาในความทรงจำ
?คุณลูซิเฟอร์ปล่อยพราวนะคะ?
?คุณเป็นเมียผมนะ? คนเหนือร่างประกาศความเป็นเจ้าของพร้อมกับที่ริมฝีปากหนาทำหน้าที่ควานหาความหวานไปทั่วดวงหน้าสวย ไม่ไยดีต่ออาการต่อต้านของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย พอไม่ได้ดั่งใจก็จัดการรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียวของตัวเองแล้วตรึงไว้เหนือศีรษะเล็ก ใบหน้าคมคายซุกไซ้ลงที่ลำคอระหงอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่พราวฟ้าดื้นพราดแทบขาดใจ น้ำตาไหลรินออกมาอย่างบังคับไม่ได้ เสียงสะอื้นเล็ดออกมาจากกลีบปากอิ่มสวย ยิ่งเมื่อรับรู้ว่ามือหนากำลังทำการปลดชุดนอนที่สวมอยู่ออก ส่งผลให้คนซึ่งขลาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นฮึดสู้ขึ้นมาราวกับเสียสติ และก่อนที่เธอจะถูกคนตัวโตทวงสิทธิ์ความเป็นสามีนั้น ประตูห้องก็ถูกเคาะขึ้นหนึ่งครั้ง เสียงค่อนข้างดังจนน่าจะเรียกว่าทุบ ทำให้คนที่กำลังจะบรรเลงเพลงรักชะงักกึกราวกับฟิวส์ขาด
?บ้าฉิบ? ลูซิเฟอร์สบถออกมาเป็นภาษาของตัวเองอีกหลายประโยค ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะผละห่างร่างบอบบางที่นอนน้ำตานองหน้า แล้วก้าวอาดๆ ไปยังบานประตูด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อเปิดประตูออกไปดูก็ถึงกับงุนงงพลางหันซ้ายหันขวา
?เด็กที่ไหนเนี่ย นี่เจ้าหนูกลับไปหาพ่อแม่ไป?
?มาหาแม่? เสียงเล็กๆ ตอบกลับมา ดวงตากลมใสแจ๋วมองคนที่ตัวสูงกว่าหลายเท่าแล้วยิ้ม
?ไม่มีแม่ที่นี่ ไปๆ? ลูซิเฟอร์โบกมือไล่ด้วยความหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม นึกอยากจะจับเด็กทุ่มลงพื้นที่มาไม่ดูเวล่ำเวลาเอาเสียเลย แต่ที่น่ากระทืบมากกว่าคงหนีไม่พ้นพ่อแม่เด็กบ้านี่
?มีอะไรเหรอคะ? พราวฟ้าที่จัดการกับชุดนอนของตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยแล้วจึงเดินมาดูด้วยความสงสัย
?แม่? เด็กน้อยหน้าฝรั่งพอเห็นคนที่เดินมาหาก็ร้องขึ้นด้วยความดีใจ ถลาวิ่งเข้าไปกอดร่างบางที่อ้าแขนรอรับอยู่แล้ว
ลูซิเฟอร์ถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก ใช้เวลาเรียกสติกลับคืนมาอยู่ร่วมสองนาที
?แม่เหรอ นี่มันเรื่องบ้าอะไร ไอ้เด็กฝรั่งนี่ลูกใคร? ปลายนิ้วแข็งชี้ไปยังร่างเล็กในอ้อมแขนของภรรยาด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก ดวงตาคมมองสองร่างที่กอดกันกลมอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
?ลูกของพราวเองค่ะ แล้วคุณช่วยเรียกลูกของพราวให้ดีๆ หน่อยได้มั้ยคะ?
?บ้าไปแล้ว คุณอย่ามาเล่นตลกกับผมนะ?
?คุณยายของคุณ ท่านไม่ได้บอกหรือคะว่าพราวมีลูกแล้ว? พราวฟ้าขยับตัวลุกพร้อมกับอุ้มลูกชายตัวน้อยเข้ามาอยู่ในวงแขนด้วย
?อะไรนะ ยายรู้งั้นเหรอ นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย แต่งงานทั้งทีได้แม่ม่ายลูกติดมาเนี่ยนะ
?เอะอะอะไรกันน่ะ มีอะไรหรือเปล่าลูซ? เสียงของคุณนวลจันทร์ดังแทรกขึ้น ท่านเดินมาหยุดที่หน้าปะตูห้องโดยมีผู้อาวุโสอีกคนตามมาด้วย
?นี่มันอะไรกันครับยาย ผู้หญิงคนนี้แล้วก็เด็กคนนี้? ลูซิเฟอร์ชี้ไปยังสองร่างที่กอดกันแน่นด้วยสายตาคาดโทษและเสียความรู้สึกอย่างแรง
?ก็หนูพราวเมียของลูซไง ส่วนนั่นก็น้องพอร์ชลูกของลูซ?
?ลูก! ยายครับผมทำลูกเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาทำไว้ให้ดูต่างหน้า ทำไมยายไม่บอกผมก่อนว่าพราวฟ้าเป็นแม่ม่ายลูกติด ผมยอมแต่งงานตามที่ยายต้องการก็น่าจะหาดีๆ ให้ผมหน่อย ทำแบบนี้ผมไม่พอใจมากนะครับ? ลูซิเฟอร์โวยลั่นพลางปรายตาไปมองสองแม่ลูกด้วยความเคียดแค้น ไม่คิดเลยว่าชีวิตหนุ่มโสดที่ยอมเอาบ่วงวิวาห์มาสวมนั้น ผลตอบแทนมันจะเจ็บไปถึงทรวงขนาดนี้
?จะโวยวายทำไมกันลูซ แม่ม่ายลูกติดแล้วมันเป็นยังไง ยายว่าไม่น่าจะแปลกตรงไหน น้องพอร์ชเป็นเด็กน่ารักน่าเอ็นดู ขี้คร้านหลานจะหลงรักแก ส่วนเรื่องทายาทของลูซนั้นก็จัดการไปสิ ยายเลือกหนูพราวเพราะเห็นว่าเหมาะสมกับตำแหน่งสะใภ้เวลล์นาแตนที่สุดแล้ว? คุณนวลจันทร์ยิ้มปลื้มเมื่อมองไปทางหลานสะใภ้กับเหลนตัวน้อย ขณะที่มือก็คอยจับท่อนแขนของคุณพิมพร ซึ่งเป็นย่าของพราวฟ้าไว้แน่น
ทางด้านลูซิเฟอร์เมื่อฟังในสิ่งที่ผู้เป็นยายบอกกล่าวก็ยกมือขึ้นกุมขมับแล้วบีบอย่างแรง อารมณ์ในตอนนี้มันยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด อัดอั้นจนอยากจะฆ่าใครสักคนในตอนนี้ ยิ่งเมื่อหันไปมองยังดวงหน้าเล็กกับดวงตาใสๆ ของเด็กน้อยที่กอดคอคนเป็นแม่ไว้แน่นนั้น อกของลูซิเฟอร์แทบจะระเบิด ก่อนจะเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาด้วยความโกรธจัด
?ที่สุดแล้วงั้นเหรอครับ แต่สำหรับผมมันเป็นอะไรที่ห่วยแตกที่สุด? ลูซิเฟอร์ตวาดลั่นแล้วหุนหันก้าวออกจากห้องไปทันที
?ลูซ นั่นหลานจะไปไหน? คุณนวลจันทร์ตะโกนถามอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นหลานชายกำลังจะก้าวลงบันได
?ยายต้องการแค่ทายาทผมจะทำให้ แต่ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ ส่วนหลานสะใภ้ของยายก็ปลอบใจกันเอาเองแล้วกัน ผมจะไปนอนที่อื่นที่ไม่มีภรรยาของเหลือมาทำให้หงุดหงิดใจ? ลูซิเฟอร์ตะโกนตอบกลับมาอย่างไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น แม้แต่คนที่เขาพาดพิงถึงก็ไม่คิดจะใส่ใจความรู้สึก
?หนูพราว? คุณนวลจันทร์เอ่ยเรียกหลานสะใภ้ด้วยเสียงแหบโหย รู้สึกสงสารและเห็นใจไปพร้อมกันแต่ก็ไม่รู้ว่าจะแก้ไขอย่างไรเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ต้องโทษตัวเองที่ไม่ยอมบอกกล่าวลูซิเฟอร์แต่ทีแรก ขณะเดียวกันก็ไม่แม้แต่จะกล้าสู้หน้าคุณพิมพรที่เดินไปกอดปลอบหลานรักและเหลนตัวน้อยไว้อย่างถนอม
?พราวไม่เป็นอะไรค่ะ พราวขอตัวพาน้องพอร์ชไปนอนก่อนนะคะ ดึกมากแล้วพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนค่ะ? พราวฟ้าตัดปัญหาทุกอย่างแล้วจึงอุ้มเจ้าตัวเล็กก้าวออกไปจากห้อง โดยมีสายตาของคุณย่าและคุณยายมองตามด้วยความกลัดกลุ้ม
?คุณน่าจะบอกหลานชายให้เข้าใจก่อน เพราะเป็นใครก็คงรับไม่ได้ แต่หลานคุณปากดีมากเลยนะจนอยากจะประเคนบาทาให้สักป๊าป? คุณพิมพรหันมาค้อนตาคว่ำให้กับเพื่อนรัก แล้วอดไม่ได้ที่จะกล่าวโทษหลานเขยไปด้วยเลยทีเดียว และเพราะเมื่อครั้งสมัยสาวๆ เคยรับใช้ใกล้ชิดอยู่ในรั้วในวัง แถมยังเป็นลูกหลานผู้ดีเก่าตระกูลดังด้วยกันทั้งคู่ ทำให้สองผู้อาวุโสค่อนข้างจะให้เกียรติกันและกันแม้จะเป็นเพื่อนสนิทก็ตามที ทั้งสองท่านยังคงติดปากที่จะเรียกอีกฝ่ายว่าคุณเสมอ
?ฉันขอโทษด้วยค่ะคุณ? คุณนวลจันทร์ถอนหายใจด้วยความรู้สึกผิดอย่างถึงที่สุด รีบคว้ามืออวบของคุณพิมพรมากุมไว้แน่น
?เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจะให้ทำอย่างไรล่ะ นอกจากคอยดูกันต่อไป ไม่รู้ว่านี่จะเป็นพรหมลิขิตหรือกรรมที่ทำร่วมกันมาก็เดาไม่ออก? คุณพิมพรกล่าวออกมาอย่างคนที่ปลงตก หวังอยู่ในใจให้ชีวิตของพราวฟ้าจบสิ้นความทุกข์แล้วพบเจอกับความสุขเสียที ซึ่งมาคิดดูแล้วคนที่ผิดน่าจะเป็นท่านเสียเองที่คิดจับหลานให้แต่งงานกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่คิดฝันว่าเรื่องมันจะแย่ตั้งแต่เริ่มต้นแบบนี้ นั่นเพราะความหวังดีแท้ๆ แต่มันจะกลายเป็นหวังดีประสงค์ร้ายเสียกระมัง
***********************************************
ภายในห้องพักของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เจ้าบ่าวหมาดๆ ที่หนีความอัปยศเรื่องการได้ภรรยาเรือพ่วงมาอย่างไม่ทันตั้งตัวนั้น กำลังนั่งควงแก้วเจียระไนในมือไปมาด้วยความเซ็งจัด เสียงถอนหายใจถูกพ่นออกมานับครั้งไม่ถ้วน ดวงตาคมกริบจ้องมองไปเบื้องหน้าอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่ได้นึกใส่ใจอะไรนักกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะการแต่งงานครั้งนี้ก็แค่ทำตามหน้าที่ แต่รู้สึกเสียหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนต่างหาก
?น่าภูมิใจแค่ไหน แต่งงานครั้งเดียวได้มาทั้งเมียและลูกขนาดยังไม่ได้ทำเลยนะ? ลูซิเฟอร์พูดเสียงเยาะ รู้สึกสมเพชตัวเองยิ่งนัก
?ผมว่าดีนะครับคุณลูซ หากเกิดว่าคุณลูซไม่สามารถมีลูกได้ อย่างเช่นเป็นหมันก็จะได้มีทายาทไว้สืบสกุล ว่าแต่คงไม่มีพ่อตัวจริงโผล่มาเรียกร้องเอาภรรยากับลูกคืนหรอกนะครับ? อเล็กซ์ ซึ่งเป็นคนสนิทและผู้ช่วยมือขวาของลูซิเฟอร์ เสนอขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม อยากจะขบขันให้มากว่านี้แต่ก็ไม่กล้า
ลูซิเฟอร์เหล่ตามองคนถามแล้วอยากจะประเคนบาทาหรือหมัดหนักๆ ให้สักทีสองที ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะพลางถอนใจยาว
?ใครจะไปรู้วะ ที่แน่ๆ พ่อเด็กนั่นไม่ใช่คนไทยแน่นอน ลูกออกมาหน้าโทนตะวันตกขนาดนั้น?
?ลูกครึ่งหรือครับ สามีคุณพราวฟ้าเป็นฝรั่งหรือครับ? อเล็กซ์ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
?ท่าทางเรียบร้อยขนาดนั้นไม่น่าชอบของนอกเลย ฮึ...อย่างว่าขนาดสามีคนที่สองยังเป็นของนอกเลย หรือว่าฉันจะไม่ใช่คนที่สองวะ? ลูซิเฟอร์เริ่มคิดหนัก ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ เมื่อคิดได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องใส่ใจ
?ช่างเถอะ เพราะยังไงการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่มีความรักเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่แล้ว หล่อนจะเป็นเมียใครมากี่คน มีลูกซุกไว้ที่ไหนอีกฉันก็จะไม่สน ขอเพียงได้ทายาทมาสืบสกุลอย่างที่ยายต้องการก็ตัวใครตัวมัน?
?ไม่คิดว่าจะรักเธอขึ้นมาบ้างเหรอครับ? อเล็กซ์รู้สึกสงสารคุณผู้หญิงคนสวยขึ้นมา หากเจ้านายหนุ่มจะทำหมางเมินอย่างสิ้นเยื่อขาดใยแบบนั้น
?พราวฟ้าจะไม่มีทางได้ความรักจากฉัน หรือแม้แต่ผู้หญิงคนไหนก็ตามถ้าฉันไม่คิดจะมอบหัวใจให้? จู่ๆ คนที่ดูจะมีสีหน้าเรียบเฉยกลับบึ้งตึงขึ้นมาทันตา น้ำเสียงนั้นทั้งเข้มและห้วนเสียจนอเล็กซ์ลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยความขยาด หากก็ยังกล้าจะพูดประโยคที่เสียดแทงความรู้สึกของเจ้านายออกมา
?สักวันคุณลูซก็ต้องเสียหัวใจให้กับใครสักคน บางทีเรื่องราวที่ผ่านมาไม่เห็นจำเป็นที่เราจะต้องใส่ใจเลยครับ เพราะหากว่ามันเกิดการผิดพลาดขึ้นมาจริงๆ คุณลูซคงไม่ได้มาแต่งงานกับคุณพราวฟ้าหรอกครับ? พูดไปแล้วเตรียมตัวขยับออกห่างเพราะถ้าเจ้านายเกิดหมั่นไส้มอบอะไรเป็นของแถมมาจะได้หลบทัน ทว่าคนเป็นนายกลับนิ่งเฉยได้ยินเพียงเสียงลมหายใจที่พ่นออกมาอย่างหนักหน่วงเท่านั้น
?เมื่อฉันพร้อมที่จะหยุด เมื่อฉันเจอคนที่ใช่ เมื่อหัวใจของฉันได้รู้ซึ้งถึงคำว่ารัก และเมื่อปมบางอย่างถูกแก้ออก? ลูซิเฟอร์บอกเสียงเครียด ใบหน้าหล่อเหลาขรึมลงอย่างน่ากลัว
?นานแค่ไหนล่ะครับที่ปมนั้นจะถูกแก้ออก ผู้หญิงคนนั้นเธออาจไม่ได้รู้สึกอะไรเหมือนอย่างที่คุณลูซรู้สึก ป่านนี้เธออาจแต่งงานมีลูกไปแล้วก็ได้นะครับ ก็เหลือแต่คุณลูซนี่แหละที่ควรจะลืมไปได้แล้ว อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไปเถอะครับ? อเล็กซ์บอกพลางหันไปคว้าแก้วเหล้ามาสาดเทลงคอ รู้สึกปวดสมองเป็นอย่างมากกับเรื่องความรักของเจ้านาย
?ความจริงฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน หรือต่อให้เธอกลับมาหาฉันก็ยินดีจะอ้าแขนรับ จากนั้นก็เขี่ยเมียที่ด่างพร้อยทิ้งไป? น้ำเสียงของลูซิเฟอร์นั้นไม่ได้บ่งบอกถึงความเห็นอกเห็นใจคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาแม้แต่น้อย
?สงสารคุณพราวฟ้า? คนที่กำลังเทน้ำสีอำพันลงในแก้วรำพันขึ้นมาเสียงเบาพลางส่ายหน้าให้กับความใจดำของผู้เป็นนาย
และเพราะในห้องมันเงียบจนแทบจะได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านใบหู ทำให้ลูซิเฟอร์รับรู้ถึงถ้อยคำที่อเล็กซ์พูดขึ้นมาอย่างชัดเจน ทว่าคนอย่างเขาหรือจะใส่ใจกลับคิดแค้นคนเป็นภรรยา มือหนากำเข้ากันแน่นจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวที่ปูดขึ้นมาใต้ผิวหนัง กรามทั้งสองข้างบดกันดังกรอดๆ ส่วนดวงตานั้นวาวโรจน์ขณะจ้องไปยังแก้วเจียระไนตรงหน้าคล้ายจะเพ่งให้มันแตกยับไปทันที
?ผู้หญิงคนนั้นไม่น่าสงสารเลยสักนิด หล่อนต้องทำมารยาสารพัดให้ยายรักหลงถึงได้ยอมตกลงปลงใจจับมายัดเยียดให้ฉัน หวังว่าในท้องนั่นคงไม่มีลูกใครโผล่มาอีกนะ?
?ผลการตรวจจะยืนยันได้ครับ? ลูกน้องคนสนิทให้ข้อสรุปมาในที่สุดก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดราวกับกระหาย
ขณะที่ลูซิเฟอร์ค่อยๆ จิบเหล้าไปทีละนิดพร้อมกับใช้สมองคิดทบทวนถึงเรื่องราวทั้งในอดีตและปัจจุบัน แล้วก็มาจบที่ใบหน้าสวยหวานของภรรยาฉบับเร่งด่วน ซึ่งมันด่วนชนิดที่ไม่มีข้อมูลใดๆ ให้เขาได้รับรู้เลย ที่สำคัญก็ไม่คิดจะใส่ใจสืบหาเสียด้วย ใครจะไปคิดว่าผู้เป็นยายจะเล่นไม้นี้
?ได้เมียพร้อมลูก ช่างเป็นอะไรที่คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
?ลูซิเฟอร์? ยอมที่จะแต่งงานกับเจ้าสาวฉบับด่วนที่คุณยายที่รักหาให้แต่แล้วเขาก็ต้องโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเมื่อรู้ว่าเจ้าสาวของเขาเป็นแม่ม่ายเรือพ่วง ชายหนุ่มผลุนผลันออกจากบ้านไปและกลับเข้ามาอีกครั้งด้วยความเย็นชา ซาตานร้ายในตัวลูซิเฟอร์กำลังปะทุความร้ายกาจออกมาข่มขู่ ?พราวฟ้า? ซึ่งสร้างความอึดอัดให้ให้หญิงสาเพราะเขาต้องการทำลูกโดยไม่การทำรักกับเธอ พราวฟ้าพยายามจะบอกทุกคนว่าลูซิเฟอร์ไม่ใช่คนดีและเขากำลังสร้างภาพลวงตาขึ้นมา ทว่าหลังจากที่ลูซิเฟอร์กลับมาจากฝรั่งเศสเขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแถมยังเอ็นดูเด็กน้อยราวลูกของตน สร้างความประหลาดใจให้แก่พราวฟ้าเป็นอย่างมากที่เขามาทำดีด้วยโดยไม่มีเสแสร้งอย่างที่ผ่านมานั่นก็เพราะซาตานร้ายได้กลายเป็นเทพบุตรใจดีเพราะเงื่อนงำบางอย่างถูกคลี่คลายปม และต่อจากนี้จะมีเพียงนางสวรรค์ที่ชื่อพราวฟ้าเท่านั้นที่จะตัดสินให้เขาชดใช้เธอด้วยรักไปตลอดกาลหรือไม่
?ไม่ต้องมายุ่งนะคุณลูซ พราวอาบเองได้ค่ะ? ?ไม่เอาน่าผมอาบให้ อาบพร้อมกันเลย สัญญาว่าอาบน้ำจริงๆ? แล้วการอาบน้ำที่ค่อนข้างจะทุลักทุเลก็เริ่มขึ้น สุดท้ายการอาบน้ำธรรมดาๆ จึงกลายเป็นสมรภูมิรักขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่
