เมื่อโยธิน บูรณะโชติเดินขึ้นไปบนโรงพักแห่งนั้น พันตำรวจตรีภีมเดช พจนันท์ที่เป็นเพื่อนของเขาก็ก้าวลงมาจากชั้นบนพอดี
?เฮ้ย?โยธิน?ฉันกำลังคิดถึงอยู่ทีเดียวว่าเมื่อไหร่แกจะมา??
พันตำรวจตรีภีมเดชลากเพื่อนหนุ่มไปยังอีกมุมหนึ่งของโรงพัก ซึ่งเป็นร้านขายอาหารและเครื่องดื่มนานาชนิด แต่เวลานี้ไม่มีใครเลยสักคนในร้านนั้น แล้วนั่งลง?
เขาหันไปสั่งเครื่องดื่มแล้วหันมามองเพื่อนรักที่เวลานี้มีสีหน้าเครียดขรึม ไม่พูดไม่จา อันเป็นลักษณะประจำตัวของโยธินอยู่แล้ว?
?เสียใจด้วยนะเรื่องน้องสาวกับน้องเขยแกน่ะ?แล้วยายลูกตาลล่ะเป็นยังไงบ้าง??
นายตำรวจหนุ่มถามถึงหลานสาวของเพื่อนรักที่รอดตายจากอุบัติเหตุคราวนี้ราวปาฏิหาริย์
?ยังร้องไห้ร้องเรียกพ่อแม่อยู่ทุกคืน??
โยธินตอบเพื่อนรักแล้วถอนใจเฮือกเมื่อนึกถึงเด็กหญิงที่มีอายุเพียงเจ็ดขวบ และเพิ่งเข้าเรียนชั้นประถมหนึ่งได้ไม่นานก็เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงขึ้นกับบิดาและมารดา
?แล้วแกได้ไอ้ตัวคนขับรถรึยัง?? เขาถามถึงตัวการที่ทำให้หลานสาวต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าไปแล้ว
?ได้แล้ว?แต่ไม่ใช่ตัวการจริงๆ หรอก??
?หมายความว่าไง??
?มันเป็นแค่มือปืนรับจ้าง?เขาจ้างให้มารับผิดชอบแทนคนขับตัวจริง?ฉันไปเลียบๆ เคียงๆ ถามคนที่สอบสวนมาแล้ว??
?แล้วไอ้ฆาตกรตัวจริงเป็นใคร??
?หล่อนชื่อคัทลียา แสงทอง ลูกเจ้าของบ้าน ลูกสาวเจ้าของรถนั่นแหละ?ทะเลาะกับพ่อเรื่องอะไรไม่รู้?แล้วขับรถออกมาจากบ้าน มาเจอรถสิบล้อตัดหน้า ขับหลบสิบล้อมาเจอน้องสาวน้องเขยแกพอดีก็ชนเข้าเต็มเหนี่ยว แล้วหนีไปกบดานในบ้าน?พ่อหาทางช่วยลูกตัวเองด้วยการสั่งคนขับรถมาเป็นมือปืนรับจ้างแทน??
?ปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวล?? โยธินต่อให้
?แบบนั้นแหละ แล้วจะทำยังไงต่อล่ะ ในเมื่อมันมีคนรับผิดแทนแล้ว เจ้าของรถก็ยินยอมจ่ายเงินตามที่ฝ่ายเสียหายเรียกร้องแล้ว?แกจะจัดการอย่างไรต่อ??
โยธินนิ่ง?ไม่ได้ตอบเพื่อนฝูง?เขาหลุบเปลือกตาลงมองขวดน้ำดื่มบนโต๊ะอยู่นานกว่าจะตอบเพื่อนรักไปว่า?
?ฉันยังคิดอะไรไม่ออก?แกช่วยจบคดีให้ทีแล้วกัน เงินที่เขาให้มาจะเอาเข้าบัญชียายลูกตาลเป็นทุนการศึกษา?ส่วนเรื่องอื่นฉันจะจัดการเอง??
?หมายความว่าจะยอมง่ายๆ เลยหรือ??
พันตำรวจตรีภีมเดชถามเพื่อนอย่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะยอมแบบนั้น?
?นายช่วยฉันเท่าที่ฉันขอมานี่แล้วกัน?อย่างอื่นฉันจะจัดการเอง??
โยธินบอกเพื่อนก่อนเดินจากไปเงียบๆ อย่างขามา?ปล่อยให้เพื่อนหนุ่มมองตามไปพร้อมกับทอดถอนใจ?
นายตำรวจหนุ่มไม่รู้เลยว่าเมื่อโยธินขับแลนโรเวอร์สีดำสนิทของเขาออกจากโรงพักแล้วไม่ได้กลับบ้านต่างจังหวัดอย่างที่คิด?แต่เขาขับมันผ่านไปยังถนนสายหนึ่งอันเป็นที่ตั้งของคฤหาสน์แสงทองอันใหญ่โตแล้วจอดมันนิ่งอยู่เช่นนั้น?นานพอดู?
โยธินบอกตัวเองว่าเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวและน้องเขยของเขาลอยนวลไปง่ายๆ หรอก?ผู้หญิงคนนั้นต้องชดใช้?แต่จะชดใช้เช่นไรเขากำลังคิด...ไม่มีวันปล่อยหล่อนให้ลอยนวลอย่างแน่นอน?
***********************************
คัทลียา แสงทองเก็บตัวเองอยู่ในบ้านได้อย่างน่าอัศจรรย์เป็นเดือนหลังจากเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงในวันนั้น?วันนี้หญิงสาวซุกตัวอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่มุมห้อง?ในห้องนอนของหล่อน?
หล่อนนอนไม่หลับมาเป็นเดือนแล้ว?ภาพตอนที่รถตัวเองพุ่งเข้าไปหาสามีภรรยาคู่หนึ่งแล้วชนกระเด็นไปทั้งคู่ยังอยู่ในความทรงจำของหล่อน?หล่อนพยายามจะลบมันให้ได้?แต่ก็ไม่ลืมสักทีอยู่นี่?
มีแต่จะชัดเจนขึ้นในความทรงจำทุกเวลานาทีที่ผ่านไป จนหญิงสาวคิดว่าหล่อนคงจะเป็นบ้าสักวัน?
หล่อนรู้ว่าบิดาของหล่อน?นายโชติ แสงทอง...ช่วยหล่อนเช่นไรบ้างจากอุบัติเหตุร้ายแรงนี้?คนขับรถของบิดาถูกส่งตัวไปรับโทษแทนหล่อนทันที?และอิทธิพลของบิดาก็ช่วยให้เหตุร้ายกลายเป็นดี เมื่อยอมจ่ายเงินให้คู่กรณีนับล้านบาทเพื่อไม่ให้เอาเรื่องและจบทุกอย่างลง
แต่กระนั้นหล่อนก็ยังไม่หายหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น?ยังเก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ยอมออกไปไหน?จนกระทั่งวันนี้?
ประตูห้องของหญิงสาวถูกเปิดเข้ามาด้วยมือของผู้หญิงคนใหม่ของบิดาอันเป็นสาเหตุให้คัทลียาโกรธจนสติแตกในวันนั้น?
ดวงตาคู่สวยของหญิงสาวพุ่งตรงไปยังผู้ที่ก้าวเข้ามาในห้องด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แต่ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของหล่อน?
?ฉันไม่ได้อยากเข้ามายุ่งกับเธอหรอกนะ...แต่คุณพ่อเธอสั่งให้มาบอกว่าท่านเตรียมทำหนังสือเดินทางให้เธอไปอเมริกาแล้ว?ไปเรียนก็ได้?ไปเที่ยวก็ได้ จนเรื่องทางนี้เงียบลงแล้วค่อยกลับมาใหม่?หรือจะไม่กลับมาเลยก็ดี??
ประโยคสุดท้ายอัปสรสวรรค์?ภรรยาใหม่ของบิดาพูดตรงๆ กับลูกเลี้ยงสาวและทอดสายตาอันเยียบเย็นมายังอีกฝ่าย?
?ฉันมาบอกให้เธอเตรียมตัวทั้งเก็บของ?และให้สถานทูตเรียกไปสัมภาษณ์ในวันสองวันนี่แหละ?และหวังว่า?เมื่อไปแล้ว?คงไม่กลับมาอีกนะ?จะซื้อบ้าน?จะแต่งงาน?จะทำอะไรก็ทำซะที่นั่น?อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก??
พูดจบ?คนสวยที่นายโชติ แสงทองหลงรักหัวปักหัวปำจนไม่ฟังเสียงของลูกเลยก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้หญิงสาวมองตามไปด้วยความโกรธและเกลียดอย่างแรงกล้า?แต่ทำอะไรไม่ได้
***********************************
ในที่สุด?คัทลียาก็ต้องไปยังสถานทูตเพื่อสัมภาษณ์โดยลำพัง แต่ทันทีที่ขับรถออกจากบ้าน?รถคันใหญ่สีดำสนิทที่เฝ้ารอหล่อนมาแล้วหลายวันก็วิ่งตามไปช้าๆ?ทั้งปาดหน้า?และจอดอยู่ข้างๆ เมื่อไปถึงไฟแดง เพื่อมองหล่อนให้ชัดๆ ตามรูปที่ได้มา?และแน่ใจว่าคือหล่อนอย่างแน่นอน?
รถคันนั้นตามคัทลียาไปจนถึงสถานทูต และตามกลับมาอย่างใจเย็น...
?นึกว่าจะหนีได้พ้นรึนังตัวดี?ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก?เธอจะต้องชดใช้อย่างสาสม??
โยธินที่พึมพำเมื่อนำรถของเขาปาดขึ้นหน้าไปอย่างรวดเร็ว?ไปรอหล่อนอยู่บนถนนอันเป็นทางเข้าบ้านที่ค่อนข้างเปลี่ยว?ไม่มีรถอื่นผ่านไปเลย?
เขารอจนหล่อนเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านนั้น แล้วคนขับรถพุ่งก็เข้าหากำแพงอย่างแรงและรวดเร็ว?
คัทลียาอ้าปากค้าง เมื่อจู่ๆ ก็มีรถคันใหญ่พุ่งเข้ามาชนรถของหล่อนเต็มแรง และยังถอยหลัง?วิ่งเข้ามาชนอีก?แถมอัดรถคันเล็กของหล่อนจนติดกำแพงบ้าน ไปไหนไม่ได้เลย?จนสะใจ?จึงถอยรถหนีไปอย่างไม่ไยดี?
*************************************
นายโชติ แสงทองค่อยๆ ลุกขึ้นมองดูหมอที่ก้าวออกมาจากห้องไอซียู?ตรงมาหาเขาแล้วบอกว่า?
?เธออาการสาหัสมากครับ?แขนและขา?หักหมด ใบหน้าก็เสียโฉม?ถูกกระจกบาดเป็นแผลเต็มหน้า?โชคดีที่อวัยวะภายในไม่มีอะไรเสียหาย?แต่ก็คงต้องรักษากันนานทีเดียวครับ?กว่าทุกอย่างจะกลับมาตามเดิม??
นายโชติ แสงทองค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนชุดรับแขกตามเดิมเมื่อหมอเดินจากไป?แล้วนายตำรวจเจ้าของคดีก็ปรากฏตัวเดินเข้ามาหาเขา?
?เขากำลังตามหาไอ้ตัวการกันอยู่ครับ?เท่าที่ตรวจดูกล้องวงจรปิดในบริเวณนั้นถูกทำลายทั้งหมด?ไม่สามารถบันทึกอะไรไว้ได้เลย?และถนนตรงหน้าบ้านท่านปกติไม่มีรถภายนอกวิ่งเข้าไปอยู่แล้ว?แต่เราจะพยายามหาตัวการมาให้ได้ครับผม?ขอเวลาหน่อยนะครับ??
แล้วนายตำรวจผู้นั้นก็จากไป?ปล่อยให้นายโชติ แสงทองต้องนั่งอยู่ตามลำพัง ไม่นานนัก?ภรรยาใหม่ของเขาก็เดินเข้ามา?
หล่อนหยุดถอนใจอย่างสุดแสนเสียดายที่ลูกเลี้ยงยังไม่ตาย?ยังมีชีวิตอยู่ทั้งๆ ที่ควรจะตายไปแล้ว?และนึกขอบใจใครก็ตามที่ขับรถชนคัทลียา?
ถ้าหล่อนจะรู้?จะตามไปสมนาคุณถึงบ้านเลยทีเดียว?
หล่อนยืนสะใจอยู่ได้ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นโศกสลด?ปะปนไปด้วยความเห็นใจเมื่อเดินตรงไปหานายโชติ?สามีรุ่นพ่อของหล่อนเพื่อปลอบใจตามหน้าที่?
*********************************
รายงานของแพทย์เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของคัทลียาถูกบุรุษร่างสูงแต่งตัวคล้ายแพทย์ที่ปะปนเข้ามาในโรงพยาบาลโดยไม่มีใครรู้หยิบขึ้นไปอ่านจนรู้ทั้งหมด แล้ววางไว้ตามเดิมเมื่อขยับตัวไปยืนอยู่ข้างผู้ป่วย?ที่เริ่มมีอาการรู้สึกตัวแล้ว?แต่ยังไม่เต็มที่นัก
แต่ในที่สุด?ดวงตาของหล่อนก็เปิดขึ้นมองไปเห็นใครคนหนึ่งในเครื่องแต่งตัวคล้ายแพทย์ยืนอยู่ใกล้นิดเดียว?และก้มหน้าลงมาสบตากับหล่อน โดยไม่เห็นหน้าตาเพราะมีผ้าคาดจมูกปิดบังเอาไว้หมด
หญิงสาวมองเขาได้เดี๋ยวเดียว?ก็หลับตาลงหมดสติไปอีก?โดยไม่ได้พูดจากันสักคำ?และชายหนุ่มก็ดึงตัวเองกลับไปตามเดิม แล้วเดินออกจากห้อง?
เขากำลังคิดว่าจะพูดกับหล่อนสักสองสามคำทีเดียว แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ
เขาบอกตัวเองว่าจะรอเวลาอีกสักพัก?ให้หล่อนรู้สึกตัวมากกว่านี้?แล้วจะพาแม่ตุ๊กตาสาวที่แขนหักขาหักหมดทั้งตัวนี่ออกไปจากโรงพยาบาล?ไปลงโทษให้สาสมกับโทษานุโทษของหล่อนด้วยตัวเขาเอง?ในเวลาต่อมา?
โยธินเดินหายเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง แล้วถอดผ้าคาดจมูกออกจากดวงหน้าของเขาพร้อมกับเสื้อกาวน์ของหมอโยนลงถังไปตามเดิม?แล้วออกจากโรงพยาบาลแห่งนั้นไป?
*********************************
เมื่อชายหนุ่มกลับมาถึงปางไม้ของเขาที่แม่ฮ่องสอน นางพยอมแม่บ้านก็ออกมายืนต้อนรับ?
?ลูกตาลล่ะ??
เขาถามถึงหลานสาวทันที?
?วันนี้ไปโรงเรียนใหม่วันแรกค่ะ?ยังไม่กลับ??
นางพยอมตอบ?โยธินพยักหน้ารับก่อนจะก้าวเข้าบ้าน แล้วก็หยุดหันไปมองแม่บ้านนิ่งอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง?
?พยอมอยู่กับฉันมากี่ปีแล้ว??
?อุ้ย?ทำไมถามแบบนั้นคะ?พยอมอยู่กับคุณแม่คุณมาตั้งแต่คุณโยธินยังไม่เกิดนะคะ?
?ก็นานสินะ??
?ค่ะ?ยี่สิบแปด?ยี่สิบเก้าปี เท่าอายุคุณโยธินน่ะค่ะ?ถามทำไมคะ??
?ฉันกำลังจะบอกพยอมว่า?อีกไม่นาน?ฉันจะพาคนที่ฆ่าพ่อแม่ของลูกตาลมาที่นี่?มาขังไว้ในกระท่อมนั้นให้มันรู้ว่า?บางทีเงินของพ่อมันก็ซื้อไม่ได้ทุกอย่าง พยอมจะว่ายังไง??
คำถามของเขาทำเอาพยอมอึ้ง?คิดไม่ถึงว่าโยธินจะทำแบบนั้น?
?ฉันจะสั่งให้เจ้าไก่กับเจ้าไข่?เข้ามาช่วยกันเฝ้ากระท่อมหลังนั้นกันมันหนี?ส่วนพยอมทำหน้าที่ให้ข้าวให้น้ำวันละมื้อเดียว?ฉันจะขังมันเอาไว้ให้มันดูยายลูกตาลค่อยๆ เติบโต?พยอมต้องช่วยฉันนะ?เก็บทุกอย่างเป็นความลับ อย่าให้คนงานคนไหนเข้ามาใกล้?เข้ามารู้เห็นเป็นอันขาด?เข้าใจไหม??
โยธินสั่ง แล้วเดินจากไป?ปล่อยให้พยอมอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้นอย่างตอบรับก็ไม่ได้ ตอบปฏิเสธก็ไม่ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เจ้าของปางไม้หนุ่มนามว่า ?โยธิน? ต้องสูญเสียน้องสาวและน้องเขยไปด้วยอุบัติเหตุพร้อมๆ กัน ทิ้งหลานสาวไว้ให้ดูแลแต่เพียงลำพังซึ่งเขาไม่มีทางยอมให้คนทำผิดลอยนวลเป็นแน่ การขโมยตัวหญิงสาวมากักเก็บไว้ในถ้ำหลืบที่ไม่มีใครรู้เห็นจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างทรมาน ดงป่าไม้หนามทิ่มแทงเจ้าหล่อนเสียจนระบมบอบช้ำแทบเอาชีวิตไม่รอด ทว่าทันทีที่ ?คัทลียา? ฟื้นตื่นเต็มสติขึ้นมาเจ้าหล่อนก็โวยวายทุบตีโยธินไม่มีชิ้นดีเช่นกัน แรงโมโหที่มีอยู่แล้วยิ่งปะทุหนักขึ้นทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มต้องปรามคัทลียาด้วยการจูบ ลิ้นร้อนเริงร่าตวัดเกี่ยวกันกลับทำให้อารมณ์พึงใจแทรกตัวขึ้นมาอย่างเงียบเชียบ นานวันเข้าโยธินยิ่งรู้สึกผิดที่จับหล่อนมาโดยไม่รู้ว่าคัทลียาเองก็ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น จริงอย่างที่เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิตจึงจะสาสม โยธินพร้อมจะดูแลคัทลียาตราบนานเท่านานด้วยการแต่งงานที่มาจากความรัก
