New Release แปล : TERRAFORMARS ภารกิจล้างพันธุ์นรก THE OUTER MISSION II OUTSIDER

อัพเดทข่าวบงกชบุ๊คส์ ความเคลื่อนไหว และกิจกรรมพิเศษ ตลอดจนร่วมสนุกชิงรางวัลพร้อมของรางวัลมากมาย

Moderator: P'Bly, Gals, พี่บี

ตอบกลับโพส
Gals
โพสต์: 1068
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 13 ก.พ. 2009 3:47 pm

New Release แปล : TERRAFORMARS ภารกิจล้างพันธุ์นรก THE OUTER MISSION II OUTSIDER

โพสต์ โดย Gals »

TERRAFORMARS ภารกิจล้างพันธุ์นรก THE OUTER MISSION II OUTSIDER

I ทีมผสมเยอรมันกับอเมริกาใต้ กับภารกิจใหม่


ในสนามรบ ผู้สูญสิ้นความเยือกเย็นจะตายก่อน
อย่างไรก็ตามต่อให้เยือกเย็นแค่ไหน หากแต่คราวตายมาถึงยังไงก็หนีไม่พ้น
ถ้าอยากจะยืดชีวิต จงห้ามทิ้งความเป็นเหตุเป็นผล
ห้ามให้ความกลัวครอบงำ ห้ามให้ความโกรธเล่นงาน ไม่จมปลักกับความสิ้นหวัง
ขอแค่เพียงเยือกเย็น เยือกเย็น โฟกัสไปที่การกำจัดศัตรูให้สิ้นซากแค่นั้นก็พอ
หากโดนตะครุบ ไม่ว่าจะแขนหรือขา หรือส่วนไหน คือจบเห่
ถึงแม้ว่าศัตรูจะเป็นปีศาจที่น่าจะเป็นฝ่ายโดนฆ่าก็ตาม
เทราฟอร์เมอร์
นั่นคือศัตรู ความสูงโดยเฉลี่ยสองเมตร น้ำหนักโดยเฉลี่ยมากกว่าร้อยกิโล รูปลักษณ์ภายนอกของมันคล้ายกับชายร่างใหญ่ที่มีกล้ามเป็นมัด แต่หาใช่คนไม่ เป็นแมลงสาบที่มีแขนขาเหมือนมนุษย์
เมื่อประมาณห้าร้อยปีก่อนในโครงการเทราฟอร์มิ่งดาวอังคารได้มีการส่งแมลงสาบจำนวนมากไปที่นั่น
และผลของความประมาทเลินเล่อนั่นก็คือเทราฟอร์เมอร์
“ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าแมลงสาบจะวิวัฒนาการกลายมาเป็นตัวแบบนั้นไปได้ พระเจ้าเล่นตลกแบบไหนกันเนี่ย....ถ้าเป็นแค่การเล่นตลกจริงก็เกินไปนะ ให้ตายสิ”
โทเฮย์ ทาจิบานะพึมพำพลางมองไปรอบๆ อย่างไม่ประมาท มือสองข้างจับปืนอยู่ในท่าเตรียมพร้อม
เพราะอยู่ในอาคาร เลยไม่ต้องเหนื่อยกับการที่จะมีคนเดินสวนไประหว่างทาง แต่เพราะพื้นที่ไม่ได้กว้างนัก บวกกับมีประตูหลายบาน จึงทำให้มีทางผ่านมาบรรจบกันจากด้านซ้ายขวาอยู่หลายจุด
สภาพแวดล้อมเช่นนี้ไม่แปลก ต้องบอกว่าเป็นธรรมดาด้วยซ้ำที่จะมีอะไรบางอย่างซุ่มรออยู่ในเงามืด
ศัตรู....เทราฟอร์เมอร์จำนวนหลายตัวกำลังซ่อนตัวตามบริเวณโดยรอบ
จัดการพวกเทราฟอร์เมอร์ให้หมดสภาพ
นี่คือภารกิจที่พวกโทเฮย์ได้รับมอบหมาย
พวกเขาสวมใส่ชุดสำหรับการต่อสู้ พร้อมกับแว่นที่สามารถแสดงข้อมูลและใช้ติดต่อสื่อสารได้
อาวุธที่พวกเขาใช้คือปืนพกหนึ่งกระบอกชื่อไฟว์เซเวนเรพลิกา ซึ่งสามารถยิงกระสุนที่มีอำนาจทะลุทะลวงสูงและได้ผลดีกับเปลือกของพวกเทราฟอร์เมอร์
ไฟว์เซเวนเรพลิกาเป็นอาวุธที่ทรงพลัง แต่นั่นยังไม่ใช่ไพ่ตาย
ไพ่ตายอยู่ในตัวของพวกเขา พลังที่ได้รับมาจากการผ่าตัด M.O.
การผ่าตัด M.O. ของ U-NASA นั้นเป็นการใส่ความสามารถพิเศษของสิ่งมีชีวิตต่างๆ เข้าไปในร่างกายมนุษย์ในระดับพันธุกรรม ด้วยการใช้อวัยวะควบคุมภูมิคุ้มกัน อวัยวะพิเศษที่มีอยู่ในเทราฟอร์มเมอร์
เป็นเทคโนโลยีที่ต่อยอดจากการผ่าตัดบั๊กส์ซึ่งพัฒนาขึ้นเมื่อยี่สิบปีก่อน เป็นการนำเอาสารพันธุกรรมของแมลงใส่เข้ามาในร่างกายของมนุษย์
กล่าวคือใช้อวัยวะที่ได้มาจากเทราฟอร์มเมอร์ (แมลงสาบยักษ์) เพื่อสู้กับเทราฟอร์มเมอร์
การจะทำให้คุณสมบัติพิเศษของสิ่งมีชีวิตที่ได้มาจากการผ่าตัด M.O. สำแดงฤทธิ์เดช ต้องใช้ยาแปลงร่างเพื่อให้เกิดการแปลงร่างประดิษฐ์ เพียงแต่วิธีการดังกล่าวจะทำให้เกิดการผลัดเปลี่ยนเซลล์ทั่วร่างขึ้นอย่างเฉียบพลัน ส่งผลให้ร่างกายต้องรับภาระอย่างหนัก
สิ่งที่จ่ายไปเพื่อให้ได้พลังอันยิ่งใหญ่มาคืออายุขัย ยิ่งทำซ้ำเท่าไหร่ก็ยิ่งตายเร็วขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นมันจึงเป็นไพ่ตายที่ห้ามใช้โดยพร่ำเพรื่อ
ที่จริงแล้วพวกเขาได้รับการสอนว่าในกรณีที่เจอเทราฟอร์เมอร์แค่หนึ่งตัว ให้เลี่ยงการใช้ยาแปลงร่าง
พวกเทราฟอร์เมอร์ทะนงในพละกำลังที่แข็งแกร่งของตน
สำหรับพวกเทราฟอร์เมอร์ มนุษย์ก็ไม่ต่างจากถุงบางๆ ที่บรรจุเลือดและเครื่องใน
พวกมันบีบคอมนุษย์ให้แหลกได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว แค่เตะครั้งเดียวก็ทำให้ร่างคนขาดเป็นสองท่อนได้
มนุษย์ถูกเทราฟอร์เมอร์ฆ่าตายได้ง่ายๆ ไม่ต่างกับแมลงสาบธรรมดาที่โดนมนุษย์บี้จนตาย
อย่างไรก็ตามเทราฟอร์เมอร์ก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิต
ถ้าสมองถูกทำลายพวกมันก็จะตายในไม่ช้า และถ้าทำลายปมประสาทใต้หลอดอาหารที่อยู่ลึกเข้าไปกลางอกซึ่งมีหน้าที่ควบคุมการเคลื่อนไหว ก็จะทำให้พวกมันขยับตัวไม่ได้
ปืนพกไฟว์เซเวนเรพลิกาที่โทเฮย์พกมีไว้เพื่อการนั้น
เริ่มจากใช้กระสุนที่โดดเด่นในเรื่องอำนาจทะลุทะลวง ทำลายปมประสาทใต้หลอดอาหาร ตามด้วยทำลายสมองเพื่อจบชีวิต
ความแม่นยำในการยิงคือสิ่งที่จำเป็นที่สุด
เพื่อการนี้ต้องคงความเยือกเย็นไว้ให้ได้
โทเฮย์จับด้ามปืนที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อให้กระชับ แล้วพึมพำ
“พระเจ้าที่ดาวอังคารนี่ก็น่ารำคาญพอกัน เอาเถอะ จะตำนานเทพองค์ใด พวกเทพส่วนใหญ่ก็น่ารำคาญกันทั้งนั้น”
“บ่นอะไรของนายน่ะ โทเฮย์ กลัวรึไง?”
เสียงของผู้หญิงดังขึ้นจากอุปกรณ์สื่อสารบนแว่นครอบตา โทเฮย์สอดส่องโดยรอบจนแน่ใจจึงตอบกลับไป
“เปล่านี่ ไม่ได้กลัวซะหน่อย แล้วทางนั้นเป็นไงบ้าง?”
“ลูกแมวสักตัวก็ไม่มี ว่าแต่ไอ้พวกกะจั๊วนั่นตัวใหญ่แท้ๆ แต่ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน”
คู่สนทนาคนนี้มีชื่อว่าอลิซาเบธ รูนี่ย์ ชื่อเล่นว่าลิซซี่
เป็นคู่หูของโทเฮย์ กำลังสำรวจอยู่อีกทาง
ลิซซี่เป็นนักมวยหญิงอดีตแชมป์รุ่นแบนตัมเวตระดับ ม.ปลาย ของอเมริกา จากการผ่าตัด M.O. ทำให้เธอได้รับความสามารถพิเศษของแมวบ้านมา ถ้าในด้านพลังการต่อสู้เพียวๆ แล้วเหนือกว่าโทเฮย์ที่เป็นหนูท่อ
“ถ้าเจอตัวแล้ว จะแปลงร่างแล้วอัดให้ยับเลย”
“เรื่องการแปลงร่างประดิษฐ์นั่น ฉันว่าอย่าใช้เลยจะดีกว่า ไม่มีประโยชน์ที่เอาอายุขัยมาแลกกับเรื่องแบบนี้”
“....หือ เรื่องแบบนี้ มันก็ใช่แหละ แต่ที่สำคัญกว่านั้น เมื่อกี้นายเล่นพึมพำรัวๆ พวกมันจะไม่รู้ตัวก่อนรึไง? นี่ถ้าพวกมันรู้ตัวแล้วหนีไปซ่อน ยิ่งหายากเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช่เรอะ?”
“อ๋อ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เทราฟอร์เมอร์เป็นพวกที่ไวต่อสิ่งเร้า พวกมันรู้แล้วล่ะว่าพวกเรามา”
“หา? แบบนี้ก็ไม่มีทางหาพวกมันเจอน่ะสิ?”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเหมือนกัน พวกมันต้องซุ่มรอพวกเราอยู่แน่นอน รอสวนไปตอนที่พวกมันพุ่งมาโจมตี นี่แหละภารกิจที่ว่า”
“คือรอให้โดนโจมตีก่อนว่างั้น บ้าเอ๊ย ได้ยินแล้วเคือง ถ้าเป็นลูกผู้ชายจริง เลิกซุ่มแล้วบุกเข้ามาเลยดี้”
“....พวกเทราฟอร์เมอร์กว่าครึ่งเป็นตัวเมียนะ แต่เห็นด้วยว่าอยากให้พวกมันรีบๆ ออกมา พอรู้สึกว่าโดนขังอยู่กับพวกมันในพื้นที่ปิดก็ชักไม่ดีกับท้องไส้ซะแล้ว”
“อ้าวๆ มาใจเสาะอะไรเอาป่านนี้ เราจัดการพวกมันมาตั้งกี่ตัวแล้ว? ถ้าเป็นฉันกับนายต้องจัดการพวกมันได้อยู่แล้วสิ จะกี่ตัวก็จิ๊บๆ”
“แต่เยอะเกินไปก็ไม่อยากสู้เหมือนกัน ถึงจะได้รับการผ่าตัด M.O. มา แต่ร่างกายของพวกเราก็อ่อนแอกว่า นี่ฟังนะ ลิซซี่....”
โทเฮย์ยังพูดไม่ทันจบ ลิซซี่ก็เถียงกลับมาก่อน
“ฉันรู้หรอกน่า ถ้าโดนเทราฟอร์เมอร์จับตัวได้เมื่อไหร่คือจบเกมเมื่อนั้น ถูกมั้ย? ไม่ต้องห่วง....หา!?”
ลิซซี่ตะโกนเสียงดังอย่างฉับพลัน พร้อมกับเสียงปืนที่บาดแก้วหูดังขึ้น
เสียงปืนไม่เพียงแค่ดังกึกก้องในเครื่องสื่อสาร แต่ยังก้องไปตามทาง
“บ้าเอ๊ย! โดนซะทีซี่!!”
เสียงปืนดังก้องติดต่อกันหลายนัด ดูเหมือนลิซซี่จะเริ่มปะทะกับเทราฟอร์เมอร์ไปแล้ว
เสียงอยู่ใกล้ น่าจะกำลังสู้กันอยู่บนทางข้างๆ
“ลิซซี่ ใจเย็นก่อน! ฉันกำลังไป!!”
โทเฮย์ออกวิ่งไปยังทิศทางที่มีเสียงปืน
แม้เทราฟอร์เมอร์ทำร้ายมนุษย์ด้วยความเกลียดชังตามสัญชาตญาณ แต่พวกมันก็ให้ลำดับความสำคัญกับมนุษย์ที่จะเข้าทำร้าย
อันดับแรกคือมนุษย์ที่บาดเจ็บและอ่อนแอ อันดับสองคือมนุษย์ที่ถืออาวุธหรืออุปกรณ์ อันดับที่สามคือผู้หญิง
โทเฮย์เองคิดไว้แต่แรกอยู่แล้วว่ามีความเป็นไปได้สูงที่ลิซซี่ซึ่งเป็นผู้หญิงจะถูกทำร้ายก่อน
ทั้งที่เป็นแบบนั้น แต่การแยกกันปฏิบัติหน้าที่ก็เป็นเพราะคำสั่งในภารกิจ
“สุดท้ายก็เป็นไปตามที่คิดไว้สินะ”
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะโดนดักซุ่มตรงทางแยกตรงหน้า
ทำร้ายลิซซี่ก่อนเพื่อสร้างความหวั่นไหวกับโทเฮย์ แล้วอาศัยจังหวะที่เขาเร่งรีบจะไปช่วยเข้ามาจัดการ
หากเป็นสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญาอย่างเทราฟอร์เมอร์ จะคิดแผนการนั้นได้ก็ไม่แปลก
โทเฮย์คิดเช่นนั้น และพุ่งตัวเข้าสู่ทางแยกพร้อมกับหันปืนไปข้างหน้าในท่าเตรียมพร้อม
เขาหันไปกลับหน้าหลัง เลื่อนปากกระบอกปืนไปพลางมองหาศัตรู
“ด้านหน้า เคลียร์! ด้านหลัง เคลียร์! นี่เราคิดมากไปเองรึ?”
ไม่พบร่างใหญ่ที่มีสีดำขลับ
ทันทีที่ไม่ตรงตามที่คาดไว้ว่าอาจโดนซุ่มโจมตี โทเฮย์ก็เริ่มโล่งใจ
ทันใดนั้นฝาปิดช่องระบายอากาศที่อยู่ตรงเพดานด้านหน้าก็หลุดออก
เงาดำตกลงมาพร้อมกับฝา
เงาดำลงแตะพื้น ย่อตัวต่ำในท่าคุกเข่า
ตาดำที่ดูไร้ชีวิตประสานตากับโทเฮย์
สิ่งนั้นร้องดัง “จิ” สั้นๆ
ภาพเงามีลักษณะคล้ายกับคน ส่วนหัวมีหนวดสองเส้น ส่วนก้นมีแพนหางหนึ่งคู่
ทั่วตัวปกคลุมด้วยเปลือกสีน้ำตาลแก่มันวาว
มันคือเทราฟอร์เมอร์ ดูเหมือนมันจะซ่อนตัวอยู่ในเพดาน
“จากด้านบนเหรอ!”
โทเฮย์ตื่นตระหนกที่อีกฝ่ายโผล่ออกมาแบบผิดคาด เขาเล็งปืนไปยังกลางอกของเทราฟอร์เมอร์แทบจะทันทีแล้วยิงออกไปสามนัด แต่เป็นเพราะลนลานเลยทำให้เล็งได้สะเปะสะปะ
รูเล็กๆ สามรูผุดขึ้นบนอกด้านขวาของเทราฟอร์เมอร์ แต่มันไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด
แม้ปอดจะได้รับความเสียหาย ก็ไม่สาหัสพอที่จะทำให้มันเคลื่อนไหวต่อไม่ได้
แน่นอนว่ามันไม่ยอมหยุด
เทราฟอร์เมอร์คู้ตัว สะสมพลังไว้เต็มร่าง
โทเฮย์รู้สึกเย็นวาบบนแผ่นหลัง และตอบสนองอย่างฉับพลันด้วยการโดดเบี่ยงเข้ากำแพงด้านข้าง
เทราฟอร์เมอร์กระโจน เกิดเสียงแหวกอากาศดังวูบ ก้อนสีดำพุ่งไปบริเวณที่โทเฮย์เคยอยู่
ถ้าโทเฮย์ยังอยู่ที่จุดนั้น คงโดนพุ่งชนอย่างจังและอาจจะปลิวไปมากกว่าสิบเมตร กำแพงที่อยู่สุดโถงทางเดินเองก็คงอาบไปด้วยสีแดงฉาน
เทราฟอร์เมอร์หมุนปรับสรีระกลางอากาศ มันใช้เท้ายันเพดาน อาศัยแรงถีบพุ่งลงมาก่อนจะหมุนตัวอีกครั้งเพื่อเอาเท้าลงแตะพื้น
เพดานแตกตามมา ขณะที่พื้นเองก็ร้าว
“พลังกายจะเหลือเชื่อไปไหนเนี่ย เพราะงี้แหละนะถึงเกลียดการเล่นซนของพระเจ้า!”
โทเฮย์บ่นเพื่อทำใจให้เย็นลง
โชคดีที่เทราฟอร์เมอร์กระโดดทำให้เกิดระยะห่าง
เป็นระยะที่เหมาะสำหรับการยิงด้วยปืนพก
เทราฟอร์เมอร์สะสมแรงเพื่อที่จะกระโดดขึ้นอีกครั้ง
โทเฮย์อาศัยช่องโหว่ในช่วงเวลานั้นเหนี่ยวไก ยิงออกไปสามนัดอีกครั้ง ครั้งนี้เข้าเป้าอย่างจัง
กระสุนพุ่งเข้ากลางอกของเทราฟอร์เมอร์ราวกับโดนดูดเข้าไปจนทะลวงเป็นรู
กระสุนเข้าทำลายปมประสาทใต้หลอดอาหารอย่างแม่นยำ
เทราฟอร์เมอร์หมดแรง เข่าทรุดราวกับเป็นการยืนยัน โทเฮย์ไม่รอช้ารีบซ้ำเข้าไปอีกสามนัดอย่างใจเย็นตรงกลางหน้าผาก
เทราฟอร์เมอร์ล้มหน้าคว่ำ ทันทีที่หัวแตะถึงพื้นก็ไม่กระดุกกระดิกใดๆ อีก
เรียกได้ว่าจอดสนิท
“เกือบไปแล้วเชียว....จากนี้ไปคงต้องระวังช่องระบายอากาศ”
โล่งใจได้ไม่ทันไรโทเฮย์ก็หันหลังกลับไปด้วยใบหน้าตึงเครียด
“แล้วฝั่งลิซซี่ล่ะ!?”
รู้ตัวอีกทีเสียงปืนก็สงบไปแล้ว
“ลิซซี่! สถานการณ์เป็นไงบ้าง ลิซซี่!?”
โทเฮย์เรียกชื่อผ่านเครื่องสื่อสาร
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
เป็นไปไม่ได้ โทเฮย์รีบมุ่งหน้าไปทางที่คาดว่าลิซซี่น่าจะต่อสู้เมื่อครู่
“ลิซซี่....”
“....ฮ่า ฮ่า โทษที เผลอไปหน่อยน่ะ”
ร่างของลิซซี่โผล่ออกมา หูแมวที่งอกออกมาจากผมสั้นสีเงินกระดิกไปมา หางยาวที่งอกจากบั้นเอวสะบัดซ้ายขวา เธอใช้เล็บบนมือที่มีปุ่มเนื้อเกาแก้มดังแกรกๆ
ที่คอของลิซซี่มียาแปลงร่างชนิดแผ่นติดอยู่
เท่ากับว่าเธอแปลงร่างเพื่อดึงความสามารถพิเศษของแมวมาสู้กับเทราฟอร์เมอร์
ที่เสียงปืนขาดช่วงไปก็คงเพราะเหตุนี้ มือของลิซซี่ที่แปลงร่างมีลักษณะเป็นครึ่งคนครึ่งแมว ไม่เหมาะกับการใช้ปืนเลย
ที่เท้ามีซากของเทราฟอร์เมอร์สองตัว
ส่วนหัวของพวกมันระเบิดกระจุย ตรงกลางอกมีรอยยุบขนาดใหญ่
การโจมตีครั้งแรกคงทำลายปมประสาทใต้หลอดอาหาร ครั้งที่สองคงเข้าอย่างจังที่หัว ไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ที่ลำบาก
ข้างศพของเทราฟอร์เมอร์มีปืนพกของลิซซี่ตกอยู่
โทเฮย์จับที่ปากกระบอกปืนเพื่อเก็บมันขึ้นมาแล้วส่งให้ลิซซี่
“เข้าใจอยู่หรอกว่าแปลงร่างมันจัดการได้ไวกว่าใช้ปืน แต่ก็อยากให้ลองชนะด้วยปืนดูหน่อยนะ ลิซซี่”
“ก็ผลมันออกมาแบบเนี้ย ช่างเถอะ ว่าแต่ช่วยถือให้หน่อยดิ มือเป็นงี้คงจับไม่ได้หรอก”
ลิซซี่ขยุ้มกำๆ แบๆ มือที่เปลี่ยนสภาพจนคล้ายกับอุ้งเท้าแมว
“มือแบบนั้นคงยิงปืนไม่ได้จริงนั่นแหละ ช่วยไม่ได้ งั้นฝากที่ฉันก่อนแล้วกัน ว่าแต่ได้ยินแล้วใช่มั้ย? การแปลงร่างประดิษฐ์น่ะมีความเสี่ยง เลยไม่อยากให้ทำสักเท่าไหร่”
โทเฮย์ควงปืนของลิซซี่ด้วยมือข้างซ้ายแล้วกลับมาจับที่ด้ามอย่างชำนาญ
“ก็ศัตรูเล่นมาทีสองตัว ในข้อปฏิบัติก็บอกไว้ด้วยนี่ ถ้ามาสองให้ใช้ยาได้?”
“เรื่องกฎมันก็ใช่แหละ แต่ถ้าเอาแต่แปลงร่างอยู่เรื่อยๆ แบบนี้ อายุขัยจะหมดเอาง่ายๆ ถ้าคิดถึงอนาคตก็น่าจะถนอมตัวให้มากกว่านี้หน่อยนะ”
“เชอะ นายนี่มันหัวดื้อจริงๆ ครั้งก่อนฉันก็บอกไปแล้วนี่ว่าชีวิตของฉัน ฉันจะใช้ยังไงมันก็เรื่องของฉัน”
“แต่”
ลิซซี่หัวเราะแห้งๆ เธอใช้มือที่มีปุ่มเนื้อตบไหล่ของโทเฮย์เบาๆ
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปน่า แค่แปลงร่างเกินไปครั้งสองครั้งคงไม่ม่องเท่งในทันทีหรอก ความรู้สึกอยากตายแบบครั้งก่อนก็ไม่มีแล้วด้วย เพราะงั้น....”
รูม่านตาที่เรียวรีตั้งตรงแบบเดียวกับแมวของลิซซี่แคบลงอย่างรวดเร็ว ไม่กี่อึดใจต่อมาเธอก็ตะโกน
“ด้านหลัง โทเฮย์!”
“ว่าแล้วเชียว!”
โทเฮย์สังเกตได้ถึงสีหน้าของลิซซี่ที่เปลี่ยนแปลงไป เขาหันไปทางด้านหลัง ยกปืนในมือทั้งสองข้างขึ้นตั้งท่า และยิงไปทางซ้ายขวาพร้อมกันก่อนที่เจ้านั่นจะเข้ามาในระยะสายตา
จากทางที่โทเฮย์มา มีเทราฟอร์เมอร์อีกตัววิ่งมาด้วยความเร็วแบบบ้าคลั่ง
ปืนพกของโทเฮย์ซึ่งยังเล็งได้ไม่สมบูรณ์ทำให้เกิดรอยแผลมากมายบนตัวเทราฟอร์เมอร์ก็จริง แต่กระสุนยังไม่ถูกจุดสำคัญ เทราฟอร์เมอร์เลยยังวิ่งได้อยู่
โทเฮย์มองดูใบหน้าของตนที่สะท้อนอยู่ในดวงตาไร้ชีวิตของเทราฟอร์เมอร์ มีแววร้อนรนแสดงออกมาอย่างชัดเจน
เทราฟอร์เมอร์เหยียดแขนข้างเดียวมาทางด้านหน้า ดูมันตั้งใจจะคว้าตัวโทเฮย์อย่างเห็นได้ชัด
ซวยแล้ว ขืนเป็นแบบนี้โดนจับได้แน่!
“หมอบ โทเฮย์!!”
เป็นเสียงของลิซซี่ โทเฮย์ย่อตัวต่ำลงในทันที
ลิซซี่กระโดดข้ามหัวโทเฮย์ เงื้อหมัดใส่เทราฟอร์เมอร์
ลิซซี่ปัดแขนของเทราฟอร์เมอร์ที่ยื่นเข้ามาด้วยหมัดซ้าย จากนั้นใช้หมัดขวาซัดเข้าไปบนใบหน้าสีดำ
เกิดรอยปริร้าวบนเปลือก เนื้อเยื่อสีออกขาวที่เรียกว่ากลุ่มเซลล์ไขมันปลิวกระจัดกระจาย
เทราฟอร์เมอร์หงายหลังตามแรงต่อย การวิ่งหยุดลง
“ลิซซี่ เปลี่ยนตัว!”
“จัดไป!”
ลิซซี่เบี่ยงออกทางด้านข้างอย่างรวดเร็ว
โทเฮย์ยิงปืนในมือทั้งสองข้างอีกครั้งขณะที่ยังอยู่ในท่าคุกเข่า
รอยกระสุนเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องบนกลางอกของเทราฟอร์เมอร์ ทั้งเปลือกและในลำตัวกลายเป็นรูโบ๋ไปพร้อมกัน
เทราฟอร์เมอร์ร้องเสียง “กิ” และล้มลงไปทางด้านหลัง มันชักกระตุกสองสามครั้งก่อนแน่นิ่งไป
“ยุติสถานการณ์ ยกเลิกซิมูเลเตอร์”
เสียงราบเรียบของผู้หญิงที่เป็นเสียงสังเคราะห์อย่างชัดเจนดังมาจากที่ไหนสักแห่ง
รอบตัวสว่างวาบ กำแพงและเพดานหายไป ศพของเทราฟอร์เมอร์หายไป พื้นที่กว้างใหญ่ขนาดใกล้กับโรงพละปรากฏขึ้น เลนส์จำนวนนับไม่ถ้วนถูกฝังติดไว้กับเพดานสูง
มีการใช้เลนส์พวกนั้นเพื่อสร้างภาพสามมิติในพื้นที่แห่งนี้
แว่นครอบตาที่โทเฮย์กับลิซซี่ใส่ไม่ได้เป็นอุปกรณ์ช่วยในการสู้ แต่มีไว้ช่วยให้ภาพสามมิติดูสมจริงมากยิ่งขึ้น
ส่วนกระสุนปืน ปืนทุกกระบอกไม่มีกระสุน แต่ที่ยิงออกไปนั้นเป็นภาพสามมิติ
เทราฟอร์เมอร์เองก็เป็นภาพสามมิติ
บนจุดที่เคยมีศพ มีโลหะทรงกลมขนาดประมาณกำปั้นตกอยู่
มันคือทาร์เก็ตคอร์ยูนิต ซึ่งลอยสูงจากพื้นและเคลื่อนไปตามรางแม่เหล็กที่อยู่ใต้พื้น
ลิซซี่เตะทาร์เก็ตคอร์ยูนิตกระเด็น
“ให้ตายซี่ ทั้งที่รู้ทั้งรู้นะว่าคู่ต่อสู้คือไอ้ลูกกลมๆ นี่ แต่พอมันจู่โจมเข้ามาในร่างแมงกะจั๊ว ก็เผลอเอาจริงไปทุกที”
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าเผลอไปเอาจริงเข้า แปลงร่างตอนจำลองการสู้มันไม่มีประโยชน์เลย เสียอายุขัยเปล่าๆ”
“มีประโยชน์อยู่นะ? ถึงเป็นมิสชันจำลองการต่อสู้ แต่ถ้าเคลียร์ได้ก็มีโบนัสให้ไง”
“ก็แค่เงินพอกินมื้อเที่ยงหรูได้สักมื้อเอง เทียบกับความเสี่ยงของการแปลงร่างประดิษฐ์แล้วไม่คุ้มกันเลย”
“ฉันเองก็เบื่อจำลองการต่อสู้แบบครึ่งๆ กลางๆ นี่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากสู้กับพวกโคลนมากกว่า”
โคลน หมายถึงเทราฟอร์เมอร์ที่ได้จากการโคลนนิง
ใน U-NASA นั้น เพื่อการทดลอง ฝึกซ้อม รวมไปถึงการเก็บรวบรวมอวัยวะควบคุมภูมิคุ้มกัน จะมีการโคลนนิงเทราฟอร์เมอร์ขึ้นมาใช้
“ดูเหมือนว่าตั้งแต่เหตุการณ์....คดีโจรกรรมฝักไข่ในครั้งนั้นจะทำให้การโคลนนิงเทราฟอร์เมอร์มีความเข้มงวดมากขึ้น เลยฝึกกันอย่างปกติไม่ได้น่ะ”
นั่นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นประมาณหนึ่งเดือนก่อน
มีคดีที่ฝักไข่ของเทราฟอร์เมอร์ถูกขโมยจากสถาบันวิจัยของ U-NASA ซึ่งตั้งอยู่ที่วอชิงตัน ดี.ซี. แล้วนำไปส่งต่อให้กับมือที่สาม
โทเฮย์กับลิซซี่ได้เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องในการสืบสวนคดีดังกล่าว แม้จะมีความขลุกขลักแต่สุดท้ายก็คลี่คลายคดีไปได้สำเร็จ
จากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ทั้งคู่ได้รับฉายาร่วมว่า ‘สกาเวนเจอร์ส’ และเพื่อเตรียมพร้อมรับมือเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทั้งคู่จึงต้องเข้าฝึกซ้อมอย่างหนักทุกวัน
“จากวันนั้นก็เกินเดือนเข้าไปแล้ว ถึงเบื่อกับการฝึกนี่แล้วไงล่ะ”
ลิซซี่ยักไหล่ผายมือออกราวกับจะบอกว่าเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ลักษณะพิเศษของแมวเมื่อครู่หายไป เป็นเพราะกลับคืนร่างเดิมไปแล้วนั่นเอง
ลิซซี่เริ่มจัดตำแหน่งของกางเกงให้เรียบร้อยอย่างรีบเร่ง
“เฮ้อ กางเกงในหลุดแล้วรู้สึกไม่ดีซะเล้ย หางที่งอกเนี่ย พอคืนสภาพทีไรกางเกงกับกางเกงในก็หลุดทุกที คิดแล้วเซ็งเนอะ?”
“ระ เรื่องนั้นถามฉันไปมันก็”
ลิซซี่เริ่มจัดต่อแม้กระทั่งกางเกงใน
โทเฮย์หน้าแดงขึ้นมาในทันที เขารีบหันหน้าหลบไปอีกทาง
“โธ่เอ๊ย เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะต้องอายเลย อยากดูมั้ยล่ะ? เอามั้ยๆ”
ลิซซี่ใช้มือเท้าที่ขอบกางเกง ค่อยๆ บิดเอวอย่างอ่อนช้อยเหมือนแมว โทเฮย์พลาดเหลือบไปเห็นภาพนั้น หน้าเลยยิ่งแดงเข้าไปอีก
“อย่ามาแกล้งผู้ชายด้วยวิธีแบบนั้นสิ”
“อะไรกัน โกรธเหรอ? นี่ เวลาแบบนี้ใครเขาโกรธกัน นายนี่หัวแข็งชะมัดเลยนะ”
“ไม่ได้โกรธสักหน่อย....”
“พวกเธอทั้งสองคนทำได้ดีมาก”
ยังไม่ทันที่โทเฮย์จะพูดจบ ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขัดขึ้นมาจากทิศใดทิศหนึ่งของห้อง
ครั้งนี้เป็นเสียงผู้ชายต่างจากเสียงสังเคราะห์เมื่อครู่ มีโทนสูงต่ำซึ่งเป็นลักษณะจำเพาะของเสียงมนุษย์
“โทษทีที่ต้องรบกวนทั้งที่เพิ่งจะฝึกเสร็จใหม่ๆ แต่ช่วยมาที่ออฟฟิศของฉันตอนนี้เลย มีภารกิจน่ะ”
โทเฮย์กับลิซซี่มองหน้ากัน ทั้งคู่กะพริบตาด้วยจังหวะที่พร้อมเพรียงก่อนจะพูดไปในทางเดียวกัน
“เมื่อกี้ได้ยินว่าภารกิจใช่มั้ย?”
“อืม ถ้าฟังไม่ผิดนะ”
“ฟังไม่ผิดหรอก มีภารกิจสำหรับสกาเวนเจอร์สอย่างพวกเธอ”
โทเฮย์หันขึ้นไปมองกล้องที่ติดอยู่มุมหนึ่งของเพดานแล้วทำความเคารพ
“ทราบแล้วครับ คุณคาวาราซากิ พวกเราสกาเวนเจอร์สพร้อมไปเดี๋ยวนี้ครับ”
คาวาราซากิ เขาเป็นหัวหน้าโดยตรงของโทเฮย์และลิซซี่ สังกัดทีมผู้ดูแลการผ่าตัด M.O. ประเภทสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
“ถ้างั้นก็รบกวนด้วย”
เสียงของคาวาราซากิหยุดลง
“เท่านี้ก็จะได้บอกลาความเซ็งแล้ว!”
ลิซซี่ชูมือข้างหนึ่งขึ้นอย่างสบายอารมณ์ โทเฮย์ตีมือกับลิซซี่ดังปับ
“ไปลุยกันเลย!”
โทเฮย์กับลิซซี่เดินออกจากห้องจำลองการต่อสู้อย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์เบิกบาน



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เมื่อเหล่า ‘G’ แบบแมสโปรดักส์บุก!! ต้องทำลายล้างพวกมันให้สิ้นซาก!!
หลังจากคดีโจรกรรมฝักไข่ที่ทำให้ ‘G’ ศัตรูของมวลมนุษยชาติหลุดออกไปคลี่คลายลงแล้วเวลาก็ผ่านไปกว่าหนึ่งเดือน ทว่ารถขนควบคุมตัวที่อยู่ระหว่างคุมตัวเจนิส ลีซึ่งเกี่ยวข้องกับคดีนั้นกลับถูกจู่โจมจากสิ่งลึกลับที่น่าจะเป็นเทราฟอร์เมอร์!! พวกที่ลักพาตัวเจนิสไปคือใคร มีเป้าหมายอะไรกันแน่!? เพื่อคลายคดีในครั้งนี้ ทาจิบานะ โทเฮย์ กับอลิซาเบธ รูนี่ย์เลยต้องออกโรงกันอีกครั้ง นอกจากพวกเขาแล้วภารกิจครั้งนี้ยังมีทหารจากกองทัพบกอีกหนึ่งหมวด และสมาชิกจากทีมผสมเยอรมันกับอเมริกาใต้ อดอล์ฟ เอวา อิซาเบลล่า และซานดร้าร่วมสงครามด้วย!! การต่อสู้กับศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นใครกำลังจะปะทุขึ้นในไม่ช้า
สุดท้ายพวกเขาสกาเวนเจอร์สที่เป็นแค่ตัวล้มเหลวของการผ่าตัด M.O. จะเคลียร์ภารกิจและพาตัวเจนิส ลีกลับมาได้หรือไม่!? ติดตามเรื่องราวบทใหม่ภายใต้การดูแลโดยเจ้าของผลงานดั้งเดิมได้ในเล่ม 2!!


รูปภาพ

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “Bongkoch Books News & Activities”