New Release โรแมนติก : หลงสวาทบอดี้การ์ดสาว

อัพเดทข่าวบงกชบุ๊คส์ ความเคลื่อนไหว และกิจกรรมพิเศษ ตลอดจนร่วมสนุกชิงรางวัลพร้อมของรางวัลมากมาย

Moderator: P'Bly, Gals, พี่บี

ตอบกลับโพส
Gals
โพสต์: 1068
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 13 ก.พ. 2009 3:47 pm

New Release โรแมนติก : หลงสวาทบอดี้การ์ดสาว

โพสต์ โดย Gals »

บทที่ 1
บรรยากาศสลัวๆ ในห้องเช่าเล็กๆ เท่ารังหนู มีเพียงแสงสว่างจากโคมไฟตัวเดียวกับแล็ปท็อปที่เปิดทิ้งไว้ ส่วนเจ้าของห้องสวมกางเกงสี่ส่วนสีดำกับเสื้อยืดขนาดพอดีตัว ยืนชงกาแฟอยู่ข้างตู้เย็น ผมยาวหยักศกที่ถูกมัดลวกๆ ไว้กลางศีรษะดูยุ่งเหยิงเพราะเจ้าของไม่ได้ใส่ใจ แถมมีปากกาเสียบไว้ข้างหู
กริ๊ง…กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานทำให้เจ้าของห้องต้องรีบชงกาแฟแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หยิบโทรศัพท์มาดูหมายเลขที่โทร.เข้า เมื่อเห็นเป็นเบอร์น้องชายบุญธรรมก็รีบกดรับทันที
“เฮ้ โจนส์” เธอเอ่ยทักทายขณะมองตัวอักษรบนจอแล็ปท็อปคู่ใจ
“ยูอยู่ไหนเดลลี่ ไออยากเจอยู”
น้องชายบุญธรรมถามด้วยน้ำเสียงร้อนใจจนเดลลี่ หรือ ดาวิกา โชติวานิจ แฮกเกอร์เถื่อนลูกครึ่งไทย-อเมริกันยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“ยูเป็นน้องชายไอนะโจนส์ ไม่ใช่แด๊ด”
“ไอเป็นห่วงน่ะสิ ไม่เห็นกลับบ้านหลายวัน เมื่อวานมีผู้ชายสี่คนมาตามหายู แต่ไอบอกไปว่ายูไม่กลับบ้านหลายวันแล้ว”
คำพูดของน้องชายทำให้เดลลี่หยุดกิจกรรมทุกอย่างเพื่อตั้งใจฟัง “พวกไหน…” หญิงสาวเอ่ยถามเพราะรู้ว่าศักยภาพของน้องชายวัยสิบสี่มีมากกว่าที่ทุกคนเห็น
“คนของอิบันเดลต้า เขาฝากซองเอกสารให้ยูด้วย ไอเปิดอ่านแล้วส่งให้ทางอีเมล” โจนส์บอกเสร็จก็ถอนหายใจแรงๆ เพื่อให้พี่สาวได้ยิน
“ทำไมต้องทำงานเสี่ยงๆ แบบนี้ เราไม่ต้องมีเงินเยอะๆ ก็ได้นะยู ไออยากอยู่กับยู อยากเห็นหน้า กินข้าวด้วยกันทุกวัน” คนเป็นน้องบอกเสียงเศร้า ทำเอาพี่สาวคนสวยวัยยี่สิบห้านิ่งไป
“เสร็จงานนี้แล้ว ไอสัญญาจะอยู่กับยูไม่ไปไหน งานใหม่ที่ยูส่งมาให้ ค่าจ้างมากพอที่เราสองคนจะกลับไปอยู่บ้านนอกได้สบาย”
“จริงนะ…” เสียงตื่นเต้นดีใจของโจนส์ทำให้เดลลี่ยิ้มออกมา
“สัญญา ดูแลตัวเองด้วย แล้วจะโทร.หา บาย…” เดลลี่วางสายจากน้องชายก็กดแป้นคีย์บอร์ดรัวๆ สมกับเป็นแฮกเกอร์มือโปร เธอชอบรับงานอิสระทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสีดำ สีเทา สีขาว รับหมด โดยที่เธอใช้สโลแกน เงินหนา งานเดิน เพลินใช้
“ไหนดูซิ จะให้แฮกข้อมูลของใครเอ่ย” ปลายนิ้วเรียวสวยกดแป้นรัวๆ ไม่ถึงเสี้ยวนาทีข้อมูลของผู้จ้างวานก็ปรากฏขึ้น “อิบันเดลต้าจริงๆ ด้วย”
เมื่อรู้ว่าคนจ้างวานเป็นถึงกลุ่มบริษัทใหญ่ที่มีส่วนแบ่งทางการตลาดด้านไอทีและการสื่อสารรองจากกลุ่มบริษัทรีเจนต์กรุ๊ป เธอก็อุทานออกมา
“พระเจ้า เล่นของใหญ่ซะด้วย” เดลลี่อุทานอย่างตกใจเมื่อกลุ่มเป้าหมายที่เธอจะต้องแฮกข้อมูลคือรีเจนต์ หญิงสาวเริ่มคิดหนักเพราะไม่มีใครอยากมีปัญหากับเจมส์ เฮอร์สัน เจ้าพ่อไอทีและสื่อสารมวลชนยักษ์ใหญ่ในยุโรปและอเมริกา ขณะที่ลังเลอยู่นั้นก็มีคนติดต่อเข้ามาทางอีเมล
“อิบันเดลต้า” เดลลี่พึมพำ “ฉันคีย์แมน งานที่คุณจ้างเสี่ยงเกินไป ฉันขอปฏิเสธ” เดลลี่พิมพ์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว ปลายทางหายไปนานหลายนาที แต่เธอเชื่อว่าอีกฝ่ายยังดูเธออยู่ เสี้ยวนาทีต่อมาตัวหนังสือก็เรียงมาอย่างรวดเร็ว
“ค่าจ้างเพิ่มอีกเท่าตัว จ่ายล่วงหน้าครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งจ่ายพร้อมส่งงาน ถ้าตกลงเงินจะเข้าบัญชีเธอทันที”
เดลลี่อ่านข้อความที่กระตุ้นต่อมอยากของเธอ
“แบบนี้ค่อยน่าเสี่ยงหน่อย จ่ายก่อนเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ถ้าไม่ตกลงก็ไม่รับ” เมื่อเป็นต่อเธอก็ไม่รอช้า
เดลลี่พิมพ์จบก็รอคำตอบ หากอีกฝ่ายก็เงียบไปนานเกือบสิบนาที ก่อนจะมีเสียงเตือนว่ามีข้อความเข้ามาในมือถือ เธอรีบกดดูและก็ต้องตาโต เพราะมีเงินเข้ามาในบัญชีหลายหมื่นดอลลาร์ ตัวหนังสือที่ปรากฏบนหน้าจอแล็ปท็อปทำให้เธอรีบตอบกลับทันที
“อีกสองอาทิตย์จะนัดสถานที่ส่งงาน รายละเอียดที่อยากได้ตามที่ส่งมา หากมีงานเพิ่มเงินก็ต้องเพิ่ม” เธอเขี้ยวลากดิน แต่ฝ่ายนั้นไม่มีงานเพิ่มจึงปิดการสนทนา
เมื่อรับงานสำคัญมา เดลลี่ก็เดินกลับไปกลับมา ในหัวอันฉลาดปราดเปรื่องคิดไกลไปถึงการหลบซ่อนตัวเพื่อให้พ้นจากการตามล่าของเจมส์ เฮอร์สัน หรืออาจจะเป็นพวกจ้างวานที่ต้องการฆ่าปิดปากเธออีกด้วย เพราะโจรยังไงก็ไว้ใจไม่ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++
สามทุ่มกว่าแล้วแต่เดลลี่ยังนั่งอยู่หน้าจอแล็ปท็อป เพราะเวลาอย่างนี้ระบบควบคุมของระบบป้องกันถูกล็อกอัตโนมัติ สะดวกต่อการแฮกข้อมูล ดวงตาสีน้ำผึ้งมองรายละเอียดของรีเจนต์กรุ๊ป
ภาพประธานบริหารของเจมส์ เฮอร์สันโชว์หราเป็นโลโก้ของรีเจนต์ ไม่ใช่แค่เรื่องความเก่งกาจของงาน เจมส์ถือได้ว่าเป็นนักธุรกิจสมองคมอันดับต้นๆ ของอเมริกา จนได้รับรางวัลนักบริหารที่ประสบผลสำเร็จมากมายหลายแขนง ทั้งวิสัยทัศน์และลูกล่อลูกชนในเชิงธุรกิจ ทำให้ชายหนุ่มผงาดในธุรกิจไอทีและการสื่อสารได้เร็วอย่างก้าวกระโดด
ด้วยความหล่อดุจนักรบกรีกโบราณบวกกับโปรไฟล์สุดเพอร์เฟกต์ทำให้เจมส์มีสาวงามดีกรีไม่ธรรมดาเข้ามาในชีวิตมากมาย ข่าวคาวข่าวฉาวเรื่องผู้หญิงก็ดังไม่แพ้กัน แต่ผู้หญิงอยากเป็นข่าวกับคนดังอย่างเจมส์จนเขาต้องเพิ่มหน้าที่ของบอดี้การ์ดให้กันผู้หญิงที่ไม่ต้องการออกไป
“หน้าตาก็งั้นๆ ถ้าไม่มีเงินอย่าหวังว่าสาวๆ จะกรี๊ดนาย” เดลลี่เบ้ปากใส่ภาพครึ่งตัวของซีอีโอใหญ่สมองเพชรด้านไอทีของอเมริกาแล้วเริ่มทำงาน
++++++++++++++++++++++++++++++++++
คฤหาสน์เฮอร์สันตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่กว้างขวาง ตัวคฤหาสน์สีขาวรายล้อมด้วยพืชพรรณอันหลากหลาย ทั้งไม้ดอกไม้ประดับตกแต่งอย่างกลมกลืนสวยงาม บอดี้การ์ดรูปร่างสูงใหญ่สวมสูทสากลสีดำเดินตรวจตรารอบๆ บ้านเพื่ออารักขานายใหญ่แห่งรีเจนต์
ภายในห้องทำงานกว้างที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีอันทันสมัยสมกับเป็นผู้นำด้านเทคโนโลยี เจมส์ เฮอร์สันยืนสง่าอยู่กลางกระจกใสบานใหญ่ ดวงตาสีน้ำเงินทอดมองความงดงามของดวงดาวที่พร่างพราวอยู่บนฟ้าจนกระทั่งมีเสียงเคาะประตูเบาๆ และเปิดเข้ามา แต่ไม่สามารถดึงความสนใจจากเจ้าของร่างสูงสง่าได้
แดนนี่ เดบราวน์ เลขานุการส่วนตัวพ่วงด้วยตำแหน่งหัวหน้าบอดี้การ์ดของเจมส์เข้ามายืนเงียบๆ อยู่กลางห้องเพื่อรอให้เจ้านายพร้อมที่จะคุย เวลาผ่านไปเกือบห้านาที ร่างสูงสง่าก็หันมาแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หลังโต๊ะทำงาน
“สายของเราในอิบันเดลต้าส่งข่าวมาบอกให้เราระวังระบบความปลอดภัยของข้อมูลครับ” แดนนี่รายงานข่าวที่เพิ่งได้รับเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา
“พวกมันคงไม่กล้าออกหน้าเพราะกลัวเรารู้ คงจะจ้างแฮกเกอร์เห็นแก่เงินทำ” ขณะที่ครุ่นคิดถึงแผนการของคู่แข่ง แล็ปท็อปที่มีระบบสุดเลิศเครื่องเดียวในโลกก็ขึ้นหน้าจอสีแดง เตือนให้รู้ว่าระบบถูกมือดีแฮกเข้าให้แล้ว เจมส์มองกล่องข้อความที่กะพริบเตือนถี่ยิบด้วยแววตาแข็งกร้าว
“มันเล่นเราแล้วแดนนี่” เจมส์บอกเสียงเครียดแล้วสั่งบล็อกระบบทั้งหมดของรีเจนต์ด้วยระบบพิเศษ จากนั้นก็เข้าระบบของแล็ปท็อป จัดการแฮกเกอร์ที่กล้าลองดี พร้อมกับหาตำแหน่งของเครื่องที่เจาะเข้าระบบด้วยเทคโนโลยีสุดล้ำ
“แฮกเกอร์กระจอกๆ อย่างแกมีปัญญาแค่ไหน จะมาเจาะข้อมูลฉัน” เจมส์ใช้ตัวจับสัญญาณเครื่องปลายทางเพื่อหาตำแหน่ง แต่สัญญาณอีกฝ่ายปิดลงอย่างรวดเร็วเหมือนคนแฮกจะรู้ตัว เจมส์แสยะยิ้ม กดแป้นรัวๆ เปลี่ยนระบบเจาะฐานข้อมูลใหม่ที่ตัวเองเป็นคนคิดค้นขึ้นมา ในที่สุดก็เชื่อมสัญญาณได้สำเร็จ
“จัดหนักให้มันดูแดนนี่” เจมส์สั่งเสียงลอดไรฟัน
แดนนี่มองจุดสีแดงที่ปรากฏบนมือถือแล้วออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เจมส์ฟาดฟันกับแฮกเกอร์เถื่อนตามลำพัง
“แกรู้ไหมว่ากำลังเล่นกับใครไอ้กร๊วก” เจมส์ใช้ภาษารุนแรง ปลายนิ้วก็พิมพ์ตัวอักษรอย่างชำนาญ แต่ไม่มีการตอบรับกลับมา ยิ่งทำให้อารมณ์ของเจมส์เดือดดาลแรงขึ้นไปอีก
“แฮกเกอร์เถื่อนอย่างแก ไร้ศักดิ์ศรีและไม่สมควรมีชีวิตอยู่” แล้วเจมส์ก็ส่งระเบิดหนึ่งลูกที่พร้อมจะระเบิดไปให้
ส่วนแฮกเกอร์เถื่อนที่กล้าต่อกรกับเจ้าพ่อไอทีก็ไม่ละความพยายาม เดลลี่พยายามเจาะเข้าไปในฐานข้อมูลของรีเจนต์โดยไม่สนใจลูกระเบิดที่เขาส่งมาให้
“ไอ้กร๊วกอย่างฉันจะเจาะทะลุไปถึงไส้นายเลยคุณเจ้าพ่อ ฮ่าๆ แล้วฉันจะตัดหนอนชาเขียวของนายแจกให้สาวๆ ไปนอนกอดด้วย” เดลลี่สวนกลับขณะที่สมองสั่งงานปลายนิ้วให้เจาะเข้าฐานข้อมูลของรีเจนต์อย่างไม่ย่อท้อ
“ได้สิ ได้...ได้...ได้...ได้” เดลลี่ปั่นพลังให้ตัวเองฮึกเหิม ดวงตากลมโตสีน้ำผึ้งจ้องเขม็งที่กล่องสี่เหลี่ยมสีแดงกลางแล็ปท็อปคู่ใจ และลุ้นให้มันเปลี่ยนเป็นสีเขียว
ทางด้านเจมส์มองความพยายามของเดลลี่ด้วยประกายตาแข็งกร้าว แล้วความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเจ้าพ่อหนุ่ม และเร็วเท่าความคิด ปลายนิ้วแกร่งรัวแป้นพิมพ์ ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้ม แววตาแข็งกร้าวเปลี่ยนเป็นไหวระริกแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์.ู่ในที
“ถ้าอยากต่อกรกับฉันก็ได้เลย…” ชายหนุ่มรู้ดีว่าฝ่ายตรงข้ามต้องการอะไรจึงปรับเปลี่ยนโครงข่ายสำคัญในระบบอย่างรวดเร็ว จากนั้นไม่ถึงเสี้ยวนาที ระบบฐานข้อมูลบางส่วนของรีเจนต์ก็ปลดล็อก โครงการใหญ่ๆ และกลยุทธ์ด้านการตลาดห้าปีข้างหน้าของรีเจนต์ก็ถูกเดลลี่ก๊อบปี้ไป เจมส์กอดอกมองการกระทำของเดลลี่ไม่วางตา
“หมดเวลาของนายแล้ว ไอ้แฮกเกอร์สารเลว” เจมส์บอกเสี.้วปิดข้อมูลทั้งหมดอีกครั้ง
เดลลี่รัวแป้นพิมพ์ราวกับสั่งได้ แววตาเป็นประกายวับวาวเมื่องานสำเร็จ แต่เสียดายอยู่บ้างที่ไม่ได้ข้อมูลเพิ่ม เผื่อว่าเธอจะเอาไปขายได้อีก
“นึกว่าจะแน่…” เดลลี่ยิ้มกับชัยชนะของตัวเอง แต่เธอหารู้ไม่ว่ามัจจุราชกำลังจะมาเยือนถึงหน้าห้องพัก ขณะที่กำลังหลงระเริงกับความสำเร็จ โจนส์ก็โทร.เข้ามา เดลลี่เห็นเบอร์น้องชายก็รีบกดรับ
“รีบออกจากที่นั่นเร็ว มีกลุ่มคนห้าคนกำลังจะขึ้นไปที่ห้องพักยู”
“ยูรู้ได้ยังไง”
เดลลี่ถามอย่างแปลกใจขณะมองประตูห้องพัก แล้วลุกขึ้นไปมองตาแมวกลางประตูแต่ไม่เห็นมีใคร แต่ลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้เธอเชื่อในสิ่งที่น้องชายพูด หญิงสาวจึงรีบปิดแล็ปท็อปใส่กระเป๋า
“ตอนนี้อยู่ชั้นสี่ใช่ไหม ปีนหน้าต่างลงไปชั้นสาม” โจนส์สั่งราวกับเห็นทุกอย่าง
“ยูรู้ได้ยังไงว่าไออยู่ชั้นสี่” เดลลี่ถามอย่างงงๆ ขณะเก็บของใส่กระเป๋าสะพายแล้ววิ่งไปที่หน้าต่าง ปีนป่ายลงไปชั้นสาม “อย่าบอกนะว่ายูเจาะระบบความปลอดภัยของที่นี่”
“โน…นั่นมันกระจอกไป ไอเจาะฐานข้อมูลของกองผังเมืองต่างหาก”
“ให้ตายสิโจนส์ คุกเลยนะนั่น”
เดลลี่ใช้มืออีกข้างตบหน้าผากตัวเองหลังจากมาถึงชั้นสาม แล้วลงลิฟต์ลงไปชั้นลานจอดรถ คล้อยหลังเธอไม่ถึงนาที แดนนี่และการ์ดสี่คนก็พังประตูเข้ามา ดวงตาคมรีของบอดี้การ์ดหนุ่มมองห้องเช่าเล็กๆ ที่มีของใช้วางระเกะระกะ แล้วเดินไปจับแก้วกาแฟบนโต๊ะ
“แก้วกาแฟยังอุ่นๆ อยู่ คงไปได้ไม่ไกล ตามไป” แดนนี่และการ์ดรีบตามลงไปชั้นล่าง พอมาถึงรถของเดลลี่ก็แล่นไปไกลแล้ว บอดี้การ์ดคนหนึ่งจึงกลับเข้าไปหาข้อมูลกับเจ้าของห้องเช่า
เดลลี่ขับรถมาตามถนนด้วยความเร็วปกติเพราะเป็นการขับรถบนถนนสายหลัก เธอมองกระจกหลังเป็นระยะ เมื่อไม่เห็นรถตามมาก็มั่นใจว่าตัวเองปลอดภัยแน่นอน
“ฟู่…” หญิงสาวเป่าลมออกจากปากเพื่อปลดปล่อยความเคร่งเครียด ดวงตาคมโตเปล่งประกายไหวระริกเมื่อคิดถึงเงินก้อนโตที่จะได้เพิ่ม หญิงสาวตีไฟเลี้ยวเพื่อเข้าจอดข้างทาง เมื่อรถจอดสนิทมือบางก็ควานหามือถือในกระเป๋าแล้วหยิบออกมาโทร.หาคนจ้างงานทันที รอสายไม่นานก็มีเสียงตอบกลับมา
“สวัสดีคีย์แมน” ฝ่ายโน้นเอ่ยทักทายเสียงเยือกเย็น
“ของพร้อมส่ง แล้วเจอกันที่สวนสาธารณะเซนต์ฟลาวเวอร์” เดลลี่บอกสถานที่แล้ววางสาย จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่จุดหมาย
ส่วนคนคุยโทรศัพท์กับเดลลี่ยืนอยู่ชั้นบนสุดของตึกอิบันเดลต้าที่ตั้งอยู่ใจกลางมหานครนิวยอร์ก ริมฝีปากหนาใต้หนวดยกยิ้ม แล้วหันกลับไปมองคนที่นั่งเซ็นเอกสารอยู่หลังโต๊ะทำงาน
“คีย์แมนได้ของมาแล้ว มันนัดส่งของเดี๋ยวนี้ครับนาย”
คนที่ถูกเรียกว่านายคือวิลเลียม เดลต้า นายใหญ่ของอิบันเดลต้าเอนหลังกับพนักพิง
“ตรวจสอบข้อมูลให้ดี ฉันไม่เชื่อว่าคนอย่างไอ้เจมส์จะปล่อยให้แฮกเกอร์โนเนมอย่างนั้นล้วงคอได้”
“ครับนาย…” ลี เวนเกอร์ มือขวาของวิลเลียมก้มศีรษะรับคำ
“ได้ของแล้วก็ปิดปากมันซะ อย่าให้ไอ้เจมส์สาวมาถึงเราได้” วิลเลียมมองคนสนิทด้วยประกายตาเยือกเย็น
ลียิ้มนิดๆ แล้วก้าวออกจากห้อง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ที่จุดนัดพบ เดลลี่มาถึงก่อนเวลานัดเกือบครึ่งชั่วโมงแต่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ ความมืดสลัวของยามราตรีช่วยให้เธออำพรางตัวได้เป็นอย่างดี ดวงตาคมโตมองผ่านม่านสีดำไปรอบกายอย่างระวัง มือกำสายกระเป๋าสะพายแน่น จนกระทั่งแสงไฟจากหน้ารถสาดส่องมาแต่ไกลแล้ววิ่งมาจอดริมฟุตพาท
หญิงสาวหัวใจเต้นระทึกและเฝ้ามองคนที่จะลงจากรถ เมื่อไฟหน้ารถดับ ประตูรถทั้งสี่ด้านก็เปิดออกพร้อมกัน ชายฉกรรจ์สี่คนก้าวลงมา เดลลี่นิ่งมองคนมาใหม่อย่างพิจารณาและรอการแนะนำตัวอย่างลุ้นระทึก
“คีย์แมน ฉันมารับของ” ลีบอกรหัสติดต่อพร้อมกับกวาดตามองหาคนส่งของ เดลลี่มองคนทั้งสี่ด้วยท่าทีครุ่นคิด ก่อนจะหยิบฮู้ดสีดำในกระเป๋าออกมาสวมปิดบังใบหน้าแล้วก้าวออกมาจากที่ซ่อน ลีมองร่างระหงในชุดสีดำรัดรูปจนเห็นส่วนสัดคนสวมใส่
“ไม่คิดว่าคีย์แมนจะเป็นผู้หญิง” ลีสบนัยน์ตาสีน้ำผึ้งที่โผล่พ้นฮู้ดคลุมหน้าออกมา
“ของอยู่ที่ไหน” ลีถามขณะลดสายตามองกระเป๋าสะพายที่คล้องบนบ่าบาง
“ยื่นหมูยื่นแมว” เธอต่อรอง
ลียิ้มนิดๆ แล้วขยับมาใกล้จนหญิงสาวระวังตัวมากขึ้น
“ฉันขอตรวจสอบข้อมูลก่อน” ลีแบมือไปรอข้างหน้า เดลลี่ส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อมูลบางส่วนให้ลีดูในระยะปลอดภัย ลีมองมือถือเขม็งจนมั่นใจ
“ข้อมูลกลยุทธ์ด้านการตลาดห้าปีข้างหน้าของรีเจนต์” เดลลี่เปิดเลื่อนข้อมูลให้ลีดูไม่เท่าไรก็ปิด ลียิ้มออกมาอย่างพอใจแล้วแบมือไปข้างหน้าพร้อมกับส่งกระเป๋าเงินส่วนที่เหลือให้ “นายเช็กของ ฉันก็ขอเช็กเงินในกระเป๋า”
“เธอเขี้ยวลากดินจริงๆ” ลีเปิดกระเป๋าให้ดูแล้วปิดไว้เช่นเดิม เดลลี่กำแฟลชไดรฟ์ในมือแน่น สองจิตสองใจห่วงความปลอดภัยของตัวเอง ลียื่นกระเป๋าเงินไปข้างหน้า
“ฉันจะแน่ใจได้ยังไง ว่านายได้ของแล้วจะไม่ฆ่าปิดปากฉัน”
“ถ้าเธอกลัวจริงๆ อย่างที่บอกก็คงไม่กล้ารับงานนี้หรอก จริงไหม” ลีมองร่างระหงด้วยแววตานิ่งเฉย
เดลลี่ตัดสินใจวางแฟลชไดรฟ์ลงบนฝ่ามือใหญ่ ลียึดข้อมือนั้นไว้ทำให้เธอตกใจ สะบัดเต็มแรงแต่ไม่หลุด ลีกระชากเธอเข้าไปใกล้และล็อกคอไว้
“พวกสารเลว” เดลลี่ด่าทอพร้อมกับกระแทกศอกกลับไปกระทุ้งกล้ามท้องของลี ตามด้วยยกเท้ากระแทกลงบนรองเท้าใหญ่ แม้จะไม่แรงมาก แต่ก็พอที่จะให้ลีคลายมือออก เดลลี่แย่งกระเป๋าเงินมาได้ก็วิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
“จัดการเธอให้ได้ เร็ว!” เสียงที่ดังไล่หลังมาทำให้เธอเย็นยะเยือกไปถึงขั้วหัวใจ
“พวกบ้า คิดจะฆ่าปิดปากฉันเหรอ ไม่มีทางหรอก” เดลลี่วิ่งฝ่าความมืดไป เสียงกระสุนจากปืนเก็บเสียงก็แหวกอากาศมาทำให้เธอเบี่ยงตัวหลบไปหลังต้นไม้ กระสุนถากต้นแขนกลมกลึงจนเลือดไหลออกมา
“โอ๊ย…” หญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ แต่แผลแค่นี้ไม่สามารถหยุดเธอได้ เท้าเรียววิ่งสับอย่างไม่คิดชีวิตจนไปถึงจุดที่มีผู้คนพลุกพล่าน มือบางดึงฮู้ดออกทางศีรษะแล้วหยิบแจ็กเกตในกระเป๋าสะพายออกมาสวมทับเพื่ออำพรางชุด
ลีและลูกน้องต้องเก็บปืนแล้วเดินแกมวิ่งตามมาพร้อมกับมองหาผู้หญิงชุดดำ แต่คนที่เดินสวนไปสวนมาช่วยอำพรางเดลลี่ได้เป็นอย่างดี




++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ดาวิกา โชติวานิจ แฮกเกอร์เถื่อนตกลงรับงานล้วงข้อมูลของรีเจนต์กรุ๊ป บริษัทไอทียักษ์ใหญ่ของ เจมส์ เฮอร์สัน หลังงานสำเร็จเธอกลับถูกตลบหลังโดนผู้ว่าจ้างสั่งเก็บ หญิงสาวจึงต้องปลอมเป็นชายเพื่อหลบหนีการตามล่า ทว่ากลับจุดไต้ตำตอเมื่อเธอดันไปช่วยชีวิตเจมส์ไว้โดยบังเอิญ และกลายเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวที่ต้องคอยรับใช้แม้กระทั่งหยิบผ้าเช็ดตัวให้ตอนเขาจะอาบน้ำ ขณะที่ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองผิดแผกไป ไม่นะ...หรือว่าเขามีใจชอบไอ้หนุ่มหน้าหวานคนนี้!
“เปลี่ยนเพศหรือยัง” อยู่ๆ เขาก็ถามในสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ ยืนงงอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเขาถามอีกครั้ง “นายเอาไส้กรอกออกหรือยัง”
“ทำไมบอสถามแบบนั้นล่ะครับ ผมอายเป็นนะ”


รูปภาพ

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “Bongkoch Books News & Activities”