New Release : การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ (เล่ม 7)

อัพเดทข่าวบงกชบุ๊คส์ ความเคลื่อนไหว และกิจกรรมพิเศษ ตลอดจนร่วมสนุกชิงรางวัลพร้อมของรางวัลมากมาย

Moderator: P'Bly, Gals, พี่บี

ตอบกลับโพส
Gals
โพสต์: 1068
ลงทะเบียนเมื่อ: ศุกร์ 13 ก.พ. 2009 3:47 pm

New Release : การขอแต่งงานของท่านเคานท์กำมะลอ (เล่ม 7)

โพสต์ โดย Gals »

บทนำ ประชุมลับในคืนงานเลี้ยง

....บางทีตอนนั้น เขาอาจเผลอทำหน้าเหวอหนักกว่าที่คิดก็เป็นได้
?สวัสดีค่ะ ท่านเคานท์วอลเตอร์ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับเชิญ?
เดรสสีกุหลาบเหมาะกับเรือนผมสีทองซึ่งถูกรวบมัดไว้อย่างงดงาม หญิงสาวถอดฮู้ดของเสื้อคลุมสีดำออกก่อนเผยรอยยิ้มแสนห้าวหาญ ห่างไกลจากนิยามว่า ?เด็กสาวบ้านนอกผู้ใสซื่อ? เป็นอย่างยิ่ง
หล่อนคือมิเรย์ บุตรสาวของท่านดยุคเบลุนฮัลท์ ว่าที่เจ้าสาวของกิลฟอร์ด แกรนด์ดยุคแห่งเซียรัน หล่อนถูกลานซล็อตลักพาตัวกลางงานเลี้ยงต้อนรับมายังที่นี่ ซึ่งผู้ออกคำสั่งไม่ใช่ใครอื่นแต่คือตัวเขานั่นเอง ทว่าวินาทีแรกที่ได้ยินเสียงอีกฝ่าย เขาก็รู้ตัวทันทีว่าโดนหลอกเสียแล้ว
หลังหลบหนีออกจากปราสาทอันเป็นสถานที่นัดพบครั้งก่อน มิเรย์เข้าไปขอความช่วยเหลือกับขบวนเจ้าสาวซึ่งเดินทางมาจากอัลเทมาริส และเสนอตัวรับหน้าที่เป็นเจ้าสาวเพื่อแฝงตัวเข้าไปในพระราชวังเซียรัน เสี่ยงตายเผชิญหน้ากับท่านแกรนด์ดยุคแทนชายคนรัก ....ลานซล็อตผู้ที่เขามอบหมายให้ไปค้นหาตัวมิเรย์รายงานกลับมาเช่นนี้ แต่ดูท่าเขาคงอยากเจอหล่อนมากจนเผลอเชื่อสนิทใจโดยไม่ทันได้ฉุกคิด
?ไม่อยากเชื่อ! นี่ท่านไม่รู้จริงๆ หรือ? แม้แต่คนคิดคดอย่างท่าน พอสูญเสียความเยือกเย็นก็เผยจุดอ่อนที่สุดออกมาให้เห็นเหมือนกันหรือเนี่ย....?
หญิงสาวผมทองจ้องเขาเขม็งด้วยสีหน้ามีชัย ต้องยอมรับว่าทั้งแผน ?ตัวปลอม? และการแสดงเป็นน้องสาวเมื่อครู่นั้นช่างยอดเยี่ยมไร้ที่ติ สีหน้าของอีกฝ่ายตอนนี้เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
?ตกใจหมดเลย.... ลานซล็อตก็เป็นเพื่อนของเธอด้วยหรือ ท่านเคานท์เบลุนฮัลท์?
?ใช่ หากเป็นคำสั่งของคนใหญ่คนโตในวิหารพระเจ้า หมอนั่นก็ยอมสนิทด้วยทุกคนนั่นแหละ?
อีกฝ่ายตอบพลางค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ตัวยาวแม้ปราศจากคำเชื้อเชิญ
แบบนี้นี่เอง เขาเปรยกับตัวเองในใจ ตอนแรกเขาตั้งใจจะให้ลานซล็อตลักพาตัวมิเรย์มา แต่กลับโดนทั้งคู่เล่นซ้อนแผนเสียอย่างนั้น เขาโดนตลบหลังด้วยข้อมูลปลอม ติดกับดักและโดนลากมาจนถึงจุดนี้ ซ้ำร้ายกว่านั้น เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ายังทำหน้าสะใจใส่เขาอีกต่างหาก
?ว่าแต่ นึกไม่ถึงเลยว่าท่านจะหลงกลแผนสลับตัวนี้ได้ง่ายๆ นี่ท่านชอบมิเรย์มากขนาดนี้เลยหรือ? ตามตอแยน้องสาวของผมไม่เลิกราอย่างนี้ ร้ายเสียจริงนะท่าน?
ชายหนุ่มกล่าวติดตลก ทว่าดวงตากลับฉายแววเย็นชา ปกติแล้วเขามักทำตัวเลื่อนลอยกลบเกลื่อนธาตุแท้ของตัวเองเสมอ การแสดงสีหน้าเช่นนี้จึงไม่ได้มีให้เห็นกันบ่อยๆ
?เธอกำลังเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้เป็นศัตรูกับท่านลิชท์เสียหน่อย และที่ต้องการตัวน้องสาวของเธอ ฉันก็ทำเพื่อเขา ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนชักนำให้ทั้งสองมาสนิทสนมกันแท้ๆ แต่กลับมาโกรธฉันเพราะเรื่องนี้ มันไม่แปลกไปหน่อยหรือ?
?ไม่แปลกหรอก ท่านจะเป็นศัตรูหรือพันธมิตรกับริฮาร์ทอย่างไรก็ช่าง แต่ท่านพยายามจะพรากมิเรย์ไปจากผม เพราะฉะนั้นท่านคือศัตรูของผม?
?หึๆ.... โหดจริงนะ?
?ไม่เลย นี่คือปัญหาคอขาดบาดตายจริงๆ ผมต้องการให้เขารักมิเรย์ในฐานะริฮาร์ท รัดฟอร์ด ผมไม่เคยคิดให้น้องสาวตัวเองไปแต่งงานกับ ?แกรนด์ดยุคแห่งเซียรัน? ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นใครก็ตาม ผมไม่มีทางปล่อยน้องสาวตัวเองให้ไปอยู่ในวังที่เน่าเฟะแบบนั้นหรอก เพราะแบบนี้อย่างไร ผมถึงโกรธท่านนักที่ทำให้แผนการของผมพังไม่เป็นท่า?
เป็นการโมโหที่สมเหตุสมผลอย่างที่สุด ชายหนุ่มอธิบายพลางอ้าแขนกว้าง เขาจดจ้องชายหนุ่มราวกับต้องการค้นหาอะไรบางอย่าง
หากไม่อยากให้เข้าวัง พาไปหลบซ่อนที่ไหนสักแห่งก็สิ้นเรื่องแล้วไม่ใช่หรือ ในเมื่อไม่มีวี่แววจะทำเช่นนั้น หมายความว่าไม่สามารถยับยั้งสถานการณ์ได้แล้วอย่างนั้นสิ แล้วนี่ชายหนุ่มกำลังวางแผนอะไรอยู่ และตั้งใจจะตอบโต้กลับอย่างไร ชักน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ
?เธอลงทุนวางแผนลักพาตัวหลอกล่อฉันมาเพื่ออะไร? คงไม่ใช่เพื่อมาข่มขู่กันหรอกนะ??
?ข่มขู่อะไรกัน.... ผมแค่อยากขอความร่วมมือจากท่านนิดหน่อยเท่านั้น เพราะตอนนี้ผมอยากเห็นพระพักตร์กลัดกลุ้มของท่านแกรนด์ดยุคใจจะขาด....?
ชายหนุ่มวางศอกลงบนที่เท้าแขน เอียงศีรษะเล็กน้อยพลางยิ้มอ่อนๆ เขายิ้มกลับ พยักหน้าตอบรับข้อเสนอ
?แผนการเป็นอย่างไรล่ะ?
?ขอบคุณ เช่นนั้นก่อนอื่น....?
แผนการที่ชายหนุ่มสาธยายพร้อมรอยยิ้มนั้น จะว่าเกินคาดก็เกินคาดอยู่ เนื้อหาไม่ได้ยอดเยี่ยมอะไรมาก ออกจะธรรมดาด้วยซ้ำ แต่การที่มาขอให้เขาเป็น ?ผู้สมรู้ร่วมคิด? แบบซึ่งๆ หน้าโดยปราศจากความหวาดหวั่นเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกประทับใจไม่น้อย นี่เป็นเพียงความจริงใจ หรือยังมีอะไรอยู่เบื้องหลังอีกกันแน่
?....หลงคิดว่าเธอต่างจากฉัน ไม่ใช้วิธีชั่วช้าอะไรแบบนี้เสียอีก....?
หลังฟังจบ เขาพ่นลมหายใจพร้อมยักไหล่และส่ายศีรษะเบาๆ
?ชั่วช้าอะไรกัน ผมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก ผมเปิดเผยหมดไส้หมดพุง บอกความรู้สึกกับท่านอย่างตรงไปตรงมา และแน่นอนว่ากับท่านแกรนด์ดยุคก็เช่นกัน ผมจะซุ่มโจมตีพระองค์อย่างตรงไปตรงมาด้วย?
?แบบนี้นี่เอง อย่างตรงไปตรงมาเนอะ....?
เขาพึมพำซ้ำพลางประมวลผลอะไรบางอย่างในใจ จะว่าไปคืนนี้โดนหลอกมาที่นี่ก็ดีเหมือนกัน เพราะทำให้เขาได้มั่นใจอะไรบางอย่าง
(ดูเหมือนหมอนี่ยังไม่รู้เรื่องนั้น....)
และนั่นคือหลักประกันว่าเขาต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน
แปดปีผ่านไป ในที่สุดละครเรื่อง ?มกุฎราชกุมารกลับมาตุภูมิ? ก็เปิดฉากขึ้น มีโครงเรื่องถูกเตรียมเอาไว้หลายแนวเลยทีเดียว จากนี้เรื่องราวจะดำเนินไปตามบทที่ใครเป็นผู้แต่งนะ
จะเป็นตามบทของมกุฎราชกุมารเอง ของท่านเคานท์เพื่อนของพระองค์ ขององค์กษัตริย์ หรือเป็นของผู้อื่นนอกเหนือจากบุคคลเหล่านี้
(....แน่นอนว่าต้องเป็นของฉัน)
เขาจะไม่ให้ใครมาขัดขวาง และเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เขาจำต้องรวบรวมหมากสำคัญให้ได้โดยเร็วที่สุด
?ความลับ? อีกอย่างที่ถูกฝังมิดไปเมื่อแปดปีก่อน และ....มิเรย์ หญิงสาวที่มกุฎราชกุมารรักตัวจริง


บทที่ 1 ความกลัดกลุ้มของสาวน้อยบ้าพลัง

?....หมายความว่า หมอนั่นกลับมาสินะ??
ภายในห้องผู้บัญชาการยามรุ่งสาง แจ็คถามอีกฝ่ายกลับด้วยสีหน้ายุ่งยาก ผมเผ้าชี้ฟูไม่เป็นทรง
เริ่มจากคดีลักพาตัวดัชเชส ตามมาด้วยคดีลักพาตัวเจ้าสาวจากต่างเมือง ในที่สุดค่ำคืนแสนวุ่นวายก็ผ่านพ้นไปเสียที รองผู้บัญชาการซึ่งเพิ่งกลับมาจากสั่งการเวรยามเฝ้าตำหนักของดัชเชสกำลังกล่าวรายงานสถานการณ์ต่างๆ ด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ประหนึ่งมีสายลมเย็นๆ พัดผ่านตลอดเวลา ความเหนื่อยล้าจากการทำงานตลอดทั้งคืนไม่ปรากฏ
?ครับ แต่เขากลับมาค่อนข้างดึกมาก หากนับจากครั้งสุดท้ายที่เราเจอในสวนถือว่าใช้เวลาพอสมควรเลยครับ แต่ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าระหว่างนั้นเขาไปทำอะไร และยังตรวจสอบไม่เจอร่องรอยว่าแอบไปพบใครหรือเปล่าด้วย ต้องขอประทานโทษด้วยครับ ผมจับตาหละหลวมเกินไป?
มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นตั้งมากมาย คงยากที่จะจับตาดูได้ตลอดเวลา แจ็คถอนหายใจเบาๆ ก่อนถามอีกฝ่ายต่อ
?แล้วมีอะไรผิดปกติอีกหรือเปล่า?
? ?พี่สาว? ของมิเชลไม่ได้กลับมาที่บ้านพักครับ บางทีมิเชลอาจเป็นแค่นกต่อ แต่คนนี้ต่างหากที่เป็นไส้ศึกแอบแพร่งพรายข้อมูลตัวจริง?
?ว่าอย่างไรนะ....? หน็อย นานๆ จะมีสาวสวยโผล่มาสักคน.... สถานที่ผ่อนคลายสายตาเพียงหนึ่งเดียวของฉัน อย่าบอกนะว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่กลับมาแล้ว!? ....เอ่อๆ ฉันรู้แล้วน่า?
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบกริบจ้องตนด้วยสายตาเย็นชา แจ็คก็รีบยกมือขึ้นห้ามปราม เขารู้ดีที่สุดว่านี่ไม่ใช่เวลาจะมาเสียดายอะไรเช่นนี้
?เมื่อคืนฉันตรวจสอบจดหมายที่สั่งให้ลอบสังหารท่านดัชเชสแล้ว มีความเป็นไปได้ว่าอาจมาจากกองพลที่สอง เราจำเป็นต้องคุ้มครองฝ่าบาท.... ว่าแต่นักฆ่าเมื่อคืนโดนจับหมดทุกคนแล้วใช่ไหม??
?เปล่าครับ จับได้แค่สองคนเท่านั้น ส่วนที่เหลือถูกโรจิออนสังหารหมด เขาบอกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนยั้งมือไม่ทัน?
?โรจิออน....??
อัศวินพูดน้อยที่เพิ่งเข้าร่วมกองพลมาได้ไม่นาน ทั้งหัวนอนปลายเท้าและบุคคลรับรองนั้นไม่มีอะไรน่าสงสัย แต่คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหนมาก่อน และเรื่องนี้ก็ค้างคาอยู่ในใจมาโดยตลอด อัศวินผู้นี้ชอบต้นไม้ เห็นเข้าไปพูดคุยกับคนสวนในพระราชวังตากอากาศบ่อยครั้ง ไม่คิดว่าฝีมือดาบจะยอดเยี่ยมเพียงนี้
?มีอะไรแปลกๆ อย่างนั้นหรือครับ??
?เปล่า ช่างมันเถอะ ....เอาเป็นว่าอย่าปล่อยให้พวกที่ถูกจับหนีรอดไปได้เป็นอันขาด และอีกอย่างฝากจัดการห้องเสมียนให้เข้มงวดกว่านี้ด้วย ฉันรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ?
?รับทราบครับ แล้วเรื่องมิเชลจะทำอย่างไรดีครับ?
?นั่นสิ.... ลองใช้จดหมายนั่นล่อดูไหม ดูปฏิกิริยาของหมอนั่นก่อนแล้วค่อยตัดสินใจอีกที?
?เช่นนั้นผมจะจัดการตามที่ท่านสั่งครับ?
อิเซรุสพยักหน้ารับโดยไม่ถามซอกแซก เขาตั้งท่าจะออกจากห้องผู้บัญชาการไปทั้งอย่างนั้น แต่จู่ๆ เขากลับเงยหน้าขึ้นราวกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
?ผมขอถามเผื่อไว้ หากเราแน่ใจว่ามิเชลเป็นคนของฝ่ายศัตรู ท่านคิดจะทำอย่างไรกับเขาครับ??
เหมือนเป็นคำถามที่ผู้บัญชาการคาดไม่ถึง แจ็คเบิกตาโตอยู่เสี้ยววินาที ก่อนเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังและพยักหน้าหงึกๆ
?ฉันเองก็ถูกใจหมอนั่นเหมือนกัน แต่หากเป็นศัตรูก็ช่วยไม่ได้ เราต้องจงรักภักดีต่อฝ่าบาท นายเองก็ตัดใจเสีย แล้วคราวหน้าจะรักใครชอบใครเลือกผู้หญิงเถอะนะ?
?เขาจะโดนเก็บหรือครับ??
อิเซรุสถามกลับโดยปล่อยผ่านคำปลอบใจเชิงเย้าแหย่ของผู้บัญชาการ แจ็คเอียงตัวพิงที่วางแขน เขาเท้าคางก่อนเผยรอยยิ้มแสนห้าวหาญ
?วางใจได้....ถึงเวลาต้องเก็บ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง?
อิเซรุสพยักหน้าเงียบกริบ เมื่อแน่ใจว่าหัวหน้าของตนไม่ได้พูดด้วยอารมณ์แน่ๆ เขาจึงหมุนส้นเท้ากลับ แต่แล้วผู้บัญชาการก็ส่งเสียงถามไล่หลังตามมา
?ว่าแต่ตอนนี้มิเชลอยู่ไหนหรือ กำลังนอนพักอยู่ที่ห้องใช่ไหม??
?เปล่าครับ คือว่า....?
อิเซรุสอึกอัก หลังลังเลอยู่สักพักเขาก็ตัดสินใจรายงานหัวหน้าไปตามความจริง
?อยู่ในห้องครัว.... กำลังคลุ้มคลั่งจนเปื้อนแป้งขาวโพลนทั้งตัวเลยครับ?

****

เธอชอบดูละครเวทีที่โรงละครตั้งแต่สมัยยังเด็ก
หากพูดไปต้องโดนหัวเราะเยาะหรือไม่ก็โดนล้อเป็นแน่ จึงไม่กล้าพูดให้ใครฟังว่าความจริงแล้วเธอชอบละครรักโรแมนติกสำหรับผู้หญิงมากที่สุด เวลาดูฉากหวานๆ เธอจะกำมือชุ่มเหงื่อไว้แน่น พลางนึกฝันว่าเมื่อไรจะได้พบพานช่วงเวลาเช่นนี้บ้าง
ทว่าพอวันนั้นมาถึงจริงๆ กลับแตกต่างจากที่วาดฝันไว้อย่างสิ้นเชิง....
?อ้ากกกกก....!!?
หญิงสาวฝันสลายผู้หนึ่งกำลังต่อสู้อยู่กับแป้งสาลีภายในมุมห้องครัวซึ่งยุ่งชุลมุนกับการเตรียมอาหารเช้า ทุกครั้งที่เธอนวดแป้ง เสียงโครมครามจะดังสะท้อนทั่วทั้งห้อง บรรดาพ่อครัวแม่ครัวต่างหันมามองเธอด้วยสายตากึ่งสงสัยกึ่งหวาดระแวง แต่เธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจสิ่งรอบข้าง
(บังอาจ.... บังอาจมาทำลายความฝันของฉัน.... อภัยให้ไม่ได้....!!)
ที่มิเรย์วางแผนไว้ในใจคือ สถานที่ต้องเป็นกลางทุ่งดอกไม้บานสะพรั่ง หรือไม่ก็ริมทะเลซึ่งมีแสงอาทิตย์ยามตกดินสาดส่อง เธอวาดฝันไว้หมดแล้ว ทั้งช่วงเวลา ฤดูกาล รวมถึงบทพูดในตอนนั้นด้วย.... แต่ความจริงกลับไม่มีอะไรเหมือนที่คิดไว้สักอย่าง
นั่นอาจเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ใช่ว่าจะสมหวังอย่างที่ฝันเสมอไป
(ใช่ ฉันได้เรียนรู้แล้ว ว่าวันแบบนั้นสามารถมาถึงได้แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ฉันได้เรียนรู้จากประสบการณ์ตรง แต่ถึงอย่างนั้นมันต่างจากที่นึกภาพไว้มากเกินไปหรือเปล่า!? ทำไมต้องเป็นสถานที่มืดมิดอย่างนั้นด้วย แล้วทำไมต้องฝืนใจกันด้วย!)
ที่สำคัญกว่านั้น อีกฝ่ายคือริฮาร์ท.... ผู้ที่เธอเชื่อมาตลอดว่า.... ไม่น่าจะทำอะไรเช่นนั้นได้ แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าอีกฝ่ายเป็นใครหรอก ที่จริงก็เป็นปัญหาอยู่เหมือนกัน เอาเป็นว่าขอวางประเด็นนั้นไว้ก่อน
ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือ เขาทำเช่นนั้นทั้งๆ ที่ปากบอกว่าเกลียด บอกว่าเกะกะ
(ถ้าเกลียดกันก็อย่าทำสิ! เห็นฉันเป็นอะไร!? ถ้าเกลียดฉัน รีบๆ กลับไปเสียก็สิ้นเรื่อง! ทำไมต้องมาพรากจูบแรกของฉันไปด้วย! คิดอะไรของเขา ต่อให้จงใจทำเพื่อให้ฉันเกลียดก็เถอะ แต่แบบนั้นมัน....)
มิเรย์นึกถึงตอนทั้งสองสบตากันท่ามกลางความมืด ต่างฝ่ายต่างเงียบกริบ ดวงตาของริฮาร์ทที่จ้องเขม็งมาแลดูขมขื่นเป็นอย่างมาก เหมือนเขากำลังโกหกอยู่ เพราะฉะนั้นเขาอาจมีเหตุผลบางอย่างถึงแสดงพฤติกรรม ?เลวร้าย? เช่นนั้นก็เป็นได้.... แต่คิดไปคิดมา ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร การกระทำเช่นนั้นก็ดูไม่สมเหตุสมผลอยู่ดี
(ใช่แล้ว ไม่สมเหตุสมผลเอามากๆ! ถ้าอยากให้ฉันเกลียดก็ใช้วิธีอื่นสิ! ทำแบบนี้คิดว่าฉันจะเกลียดคุณได้หรือ สัมผัสที่ได้รับกลับทำให้ฉันยิ่งนึกถึง.... เอ๊ะ.... เอ๊ะ)
แปร๊ด ใบหน้ามิเรย์เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอเผลอนึกถึงตอนริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกัน หัวใจของเธอพลันเต้นระรัว มิเรย์ส่ายศีรษะขวับๆ พลางกรีดร้อง
?ย้ากกกก! ไม่ๆๆ สมองฉัน จงเลิกคิดเดี๋ยวนี้!!?
มิเรย์ร่ายมนตร์พลางกระแทกก้อนแป้ง ความสับสนนี้เกินขีดจำกัดที่เธอสามารถรับได้จนต้องมานวดแป้งทำขนมปัง ทั้งๆ ที่เธอเคยสาบานด้วยเกียรติและศักดิ์ศรีของช่างทำขนมปังว่าจะไม่ทำมันอีกแล้ว
?เจ้าหนูมิเชล เป็นอะไรหรือเปล่า....??
มิเรย์คลุ้มคลั่งหนักจนหมดแรง พ่อครัวซึ่งคุ้นหน้าคุ้นตากันดีเห็นดังนั้นจึงเข้ามาทักด้วยท่าทีหวาดหวั่น มิเรย์นอนคุดคู้อยู่ตรงนั้นสักพัก และในที่สุดเธอก็ค่อยๆ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น
?ขอบคุณที่แบ่งแป้งสาลีให้.... และขอโทษที่มารบกวนครับ....?
?มะ ไม่เป็นไรใช่ไหม??
?ครับ.... ผมขอตัวไปวิ่งสักหน่อย....?
มิเรย์วานพ่อครัวให้นำแป้งที่เธอนวดเสร็จไปอบ เธอตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังสนามฝึกซ้อมเพื่อหาวิธีตัดกิเลสออกไปจากสมอง

หลังวิ่งสักพัก ในที่สุดจิตใจก็เริ่มสงบลงได้เสียที มิเรย์กำลังเดินไปยังโรงอาหาร
(ไม่ได้.... เสียสติกับเรื่องแค่นี้เสียเชิงหญิงหมด ฝ่ายนั้นต่างหากที่ไม่ดี ฉันไม่เกรงใจแล้วนะ เอาล่ะ.... มาคิดหาวิธีแก้แค้นดีกว่า....)
เมื่อคืนหลังแยกจากวีลฟรีทและกลับมาถึงห้อง เธอก็เริ่มวางแผนแก้แค้นทันที จดหมายท้ารบเขียนเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย เหลือแค่ยื่นให้เจ้าตัวรับทราบเท่านั้น เพื่อการแก้แค้นครั้งยิ่งใหญ่ เธอจำเป็นต้องหนักแน่นและไม่หวั่นไหว
ขณะมิเรย์เดินดุ่มๆ ด้วยสายตามุ่งมั่นอยู่นั่นเอง อเล็กซ์วิ่งไล่ตามเธอมาจากด้านหลัง
?มิเชล เมื่อวานลำบากมากเลยเนอะ เป็นอะไรหรือเปล่า??
ชายหนุ่มเอ่ยปากทักทาย ทันใดนั้นความเด็ดเดี่ยวเมื่อครู่ก็หายวับไปในพริบตา สติแตกกระเจิง
?ละ ละละละ ลำบากอะไร ไม่เลย ว่าแต่หมายถึงเรื่องอะไรหรือ!??
?ก็ได้ยินมาว่าเธอกระโดดลงมาจากระเบียงจนขาบาดเจ็บ นี่ยังไม่หายดีสินะ??
อเล็กซ์มองท่าทีเลิ่กลั่กของมิเรย์ด้วยความประหลาดใจ หมายถึงเรื่องนั้นหรอกหรือ มิเรย์โล่งอก เธอยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากพลางตอบ
?อ้อ ไม่เป็นไรแล้ว นอนคืนเดียวก็หาย?
?หายแล้วหรือ!? เธอนี่แกร่งจริงๆ....?
อเล็กซ์พึมพำด้วยน้ำเสียงกึ่งชื่นชมกึ่งตกตะลึง จากนั้นคิ้วของชายหนุ่มก็ขมวดเป็นปมแสดงความสงสัย
?เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ปกติก็ดูแปลกๆ อยู่แล้ว แต่เช้านี้เธอดูแปลกเป็นพิเศษ?
?ชะ ใช่หรือ.... ไม่หรอกมั้ง?
?ใช่ แปลกจริงๆ สายตาเธอดูล่อกแล่ก เมื่อครู่มองจากข้างหลังเห็นเดินโซซัดโซเซ แต่หน้าตากลับแตกตื่นชอบกล.... อ๊ะ หรือว่าเธอยังคิดมากเรื่องเมื่อคืน??
อเล็กซ์โพล่งออกมาราวกับเพิ่งนึกออก มิเรย์สะดุ้งโหยง
?ระ.... เรื่องเมื่อคืน....??
เขาไม่น่ารู้เรื่องนี่นา มิเรยคิดไปเองว่าอีกฝ่ายกำลังพูดเรื่องริฮาร์ท ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว ทั้งสัมผัสจากลมหายใจที่รดแก้มและริมฝีปาก ทั้งสัมผัสของนิ้วเย็นๆ ที่ลูบไล้ รวมถึงสัมผัสยามถูกกอดรัด ภาพความทรงจำเมื่อคืนกระหน่ำซัดกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง มิเรย์ทนไม่ไหวจนต้องหลับตาปี๋
?ก็นั่นอย่างไร ในงานเลี้ยงเมือคืน ที่เธอตะโกนใส่รุ่นพี่ราอูล....?
?ว้ากกกกก....!!?
?อะ อะไรของเธอ!??
จู่ๆ มิเรย์ก็ร้องโวยวาย อเล็กซ์ถลึงตาโตตื่นตระหนก มิเรย์ยกมือขึ้นกุมศีรษะ หายใจหอบถี่ ใบหน้ายังคงแดงก่ำเหมือนเดิม แต่แล้วเธอก็หมุนส้นเท้า
?ผมขอตัวไปวิ่งหน่อย!?
?หา!??
ทำไมล่ะ? มิเรย์ทิ้งให้อเล็กซ์งงเป็นไก่ตาแตกอยู่ข้างหลัง ขณะตัวเองวิ่งสุดชีวิตมุ่งหน้าไปยังสนามฝึกซ้อม เพื่อหาทางตัดกิเลสออกไปจากสมองอีกครั้ง




+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังโดนริฮาร์ทจูบอย่างดูดดื่ม จิตใจของมิเรย์ก็ว้าวุ่นจนแทบคลุ้มคลั่ง เธอพยายามตัดกิเลสตัณหาออกไปจากใจ และในขณะเดียวกันการปลอมตัวเป็นพลทหารหน้าใหม่เพื่อสืบข้อมูลในเซียรัน ประเทศศัตรูก็ยังคงดำเนินต่อ มิเรย์เสนอตัวเข้าร่วมภารกิจใหม่ นั่นคือสมัครเป็นเด็กสาวคณะละคร แฝงตัวเข้าไปในวิหารพระเจ้าเพื่อส่งสารลับ!! นอกจากต้องปฏิบัติภารกิจให้ลุล่วงแล้ว มิเรย์ยังแอบวางแผนจะเข้าไปพบหัวหน้าปุโรหิตที่ถูกจับขังเอาไว้อีกด้วย ทว่าท่านผู้บัญชาการกำลังสงสัยตัวตนที่แท้จริงของเธอ สถานการณ์พลิกผันจนต้องตื่นตะลึง!? เมื่อ ?ท่านเคานท์กำมะลอ? ถูกรุมบอกรัก!!
นอกจากนี้ความรักของทั้งสองที่ยืดเยื้อมานานก็คืบหน้าไปอีกขั้น ด้วยการรุกของริฮาร์ทที่คาดไม่ถึง!!


รูปภาพ

ตอบกลับโพส

ย้อนกลับไปยัง “Bongkoch Books News & Activities”